07-11-2011 om 00:00 geschreven door Ranoferhotep  

We hebben ongeveer 70% van de voorwerpen die behoren tot de Tempel van Ra ondertussen of foto gezet. Dit resulteert voorlopig in 106 foto’s. Paar foto’s zijn dubbel en zelfs driedubbel, omdat we zowel een vooraanzicht als zijaanzicht genomen hebben. Alle voorwerpen dienen wel nog opgemeten en beschreven te worden, soort materiaal en ev. vermelding waarvan ze afkomstig zijn en naar welk voorbeeld ze nagemaakt zijn. Toch willen we jullie al een kleine impressie geven van wat sommige mensen “Het Egyptisch Museum van Gent” noemen. We weten in ieder geval wat gedaan de komende donkere wintermaanden.

06-11-2011 om 15:27 geschreven door Ranoferhotep  

De Oude Egyptenaren waren ongelofelijke ambachtslieden. En alhoewel hun kunst voornamelijk in het teken stond van hun Goden en de Farao, en er gedurende de ganse Egyptische geschiedenis een vrij vast canon bestond waarbinnen kunstenaars dienden te werken. Maakten zij schitterende voorwerpen. Zoals deze albasten lamp die gevonden werd in het graf van Toetanchamon door Howard Carter in 1922. Carter stond voor een raadsel dat deze specifieke lamp in tegenstelling tot de vele andere exemplaren zeer sober was en de kelk niet versierd.

Maar de ambachtsman die deze lamp maakte had daar zo zijn reden voor. Toen men namelijk licht liet schijnen in de kelk kwam er als bij wonder een liefelijk tafereel van Toetanchamon en zijn echtgenote Anchesenpaamon tevoorschijn op de kelk. De oudst gekende toepassing van wat we kunnen noemen een projectie.

De techniek is even geniaal als eenvoudig. Albasten lampen lieten als de kelk niet al te dik gemaakt werd immers licht door. Door een tweede exact passende kelk te maken met daarop een tafereel geschilderd, die in de buitenste kelk geplaatst werd, op het eerste zicht onzichtbaar, maar wanneer men de lamp aanstak, dus wel zichtbaar.

06-11-2011 om 11:21 geschreven door Ranoferhotep  

06-11-2011 om 00:00 geschreven door Ranoferhotep  

We zijn gestart met het maken van een (nieuwe) inventaris van de tempel van Ra. Deze maal willen wij dat echter volledig digitaal doen. Daarvoor hebben we ons een nieuw fototoestel aangeschaft. Daar moeten we nog een beetje met experimenteren welke de beste manier is wat belichting en resolutie betreft voor het nemen van goede foto’s.

Naar aanleiding van het Feest van Osiris dat vandaag start, hebben we bij wijze van test al eens één der grootste papyrussen ter wereld getrokken. Deze papyrus behoort tot de Tempel van Ra en van dergelijke grootte bestaan er wereldwijd slechts vijf, elk met een andere tekening, dus iedere papyrus is uniek. Het spreekt voor zich dat deze papyrussen in Egypte gemaakt werden. Op deze is één van de scenes uit het graf van Sethi I afgebeeld. Sethi I, hier weergegeven als Osiris, en is in het gezelschap van de Godinnen Maat en Renpet (rechts) en Isis, Hathor als de Godin van het Westen en Nepthys (links)

04-11-2011 om 21:03 geschreven door Ranoferhotep  

Een interdisciplinair team van Belgische wetenschappers dat nauw samenwerkt met de Amerikaanse universiteit van Yale, heeft de oudste rotskunst van Egypte gedateerd. De rotstekeningen zijn 15.000 jaar oud, waardoor de rotskunst tevens de oudste kunst van Noord-Afrika is. Dat hebben de Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis in Brussel bekendgemaakt.

De tekeningen worden in hoofdzaak gekenmerkt door kunstzinnige graveringen van wilde dieren. Een archeologische missie van de Koninklijke Musea ontdekte de rotstekeningen in 2008 op de sites van Qurta, op 40 kilometer ten zuiden van Edfoe. De tekeningen waren deels door puin en windafzettingen afgedekt.

Ioniserende straling

Het laboratorium voor Mineralogie en Petrologie van de Universiteit Gent dateerde de windafzettingen door middel van optisch gestimuleerde luminescentie of OSL-datering. Dat is een methode waarbij ioniserende straling gemeten wordt.

De 15.000 jaar oude rotstekeningen nabij Qurta zouden min of meer gelijktijdig zijn met de Europese kunst uit de Laatste IJstijd, gekend van de beroemde grotschilderingen van Lascaux en Altamira. De Qurta-tekeningen vertonen volgens de Koninklijke Musea ook bepaalde stilistische gelijkenissen met de grotschilderingen van Lascaux en Altamira.

Publicatie

De resultaten van de datering worden gepubliceerd in het decembernummer van Britse tijdschrift Antiquity. (belga/adha)

Bron: http://www.hln.be

04-11-2011 om 20:15 geschreven door Ranoferhotep  

04-11-2011 om 00:00 geschreven door Ranoferhotep  

03-11-2011 om 00:00 geschreven door Ranoferhotep  

01-11-2011 om 00:00 geschreven door Ranoferhotep  

OOG VAN HORUS

Tekst

Fototekst

Tekst

31-10-2011 om 12:57 geschreven door Ranoferhotep  

31-10-2011 om 00:00 geschreven door Ranoferhotep  

In een vorig artikel hebben we jullie al laten kennis maken met de site van ULB Halle – Richard Lepsius die een schitterend werk over Egypte maakte naar aanleiding van de Pruisische campagne aldaar in 1842. Maar Napoleon I was de Pruisen al vele jaren voor tijdens zijn campagne naar Egypte van 1798 tot 1801. Napoleon trok naar Egypte met ca 35.000 manschappen waaronder 2000 kunstenaars en wetenschappers, onder hen alleen waren er liefst 400 etsers of graveerders. Dit resulteerde na zijn terugkeer uit Egypte in de publicatie van Le Description de l'Égypte, ou Recueil des observations et des recherches qui ont été faites en Égypte pendant l'expédition de l'armée française.

Ondanks dat dit werk uitgebracht werd voordat Jean-François Champollion het hiërogliefenschrift ontcijferde blijft dit één van de standaard werken wat betreft het Oude Egypte. Het originele werk wordt tot op de dag van vandaag nog steeds herdrukt zowel in origineel formaat als in pocket versie. (Taschen, Description de l’Egypte, ISBN: 3-8228-8964-4). Maar dit werk is ook integraal terug te vinden op het internet, klik op het plaatje om naar de site te gaan.

30-10-2011 om 13:22 geschreven door Ranoferhotep  

30-10-2011 om 00:00 geschreven door Ranoferhotep  

Het Oude Egypte heeft zonder twijfel onze Westerse beschaving beïnvloedt en geïnspireerd. Dit van de Romeinen tot ca 19^de eeuw. Wat daarbij opvalt is dat het Oude Egypte enorm de begrafeniscultuur inspireerde, zoals blijkt uit dit mausoleum in de Westerbegraafplaats van Gent.

29-10-2011 om 23:08 geschreven door Ranoferhotep  

29-10-2011 om 00:00 geschreven door Ranoferhotep  

28-10-2011 om 00:00 geschreven door Ranoferhotep  

De schrijnen die opgesteld stonden in de tempels van het Oude Egypte werden na afloop van de eredienst vergrendeld en met touw en een kleizegel afgesloten. In dat kleizegel werd het zegel van de Farao of de hogepriester gedrukt. Meestal gebeurde dit met een zegelring, die eigendom was van de drager. Dergelijke zegelringen zijn ons o.a. bekend uit de schat van Toetanchamon, maar ook van privé personen zoals priesters. Door het schrijn te verzegelen, verzekerden de verantwoordelijke priesters er zich van dat het schrijn niet ongewenst en onopgemerkt kon open gemaakt worden. Men moest immers het zelfde zegel hebben om het opnieuw te kunnen verzegelen.

Ook het schrijn van Ra in de Tempel van Ra is op dergelijke manier verzegeld.

Bij het Schrijn van Ra worden drie kleizegels gebruikt. Ieder kleizegel draagt een andere stempel, van onder naar boven, Chepri, Ra-Harachti en Atoem. Deze zegels zijn niet in de vorm van een ring, maar gegraveerde roodkoperen platen op een houtblokje. In het middelste zegel drukt de hogepriester bijkomend zijn zegelring. Aangezien de drie zegels en de ring afzonderlijk van elkaar bewaard worden, is het onmogelijk het schrijn te openen, zonder dat dit vast gesteld wordt.

De drie zegels van het schrijn van Ra, van links naar rechts, Chepri, Ra-Harachti, Atoem.

27-10-2011 om 23:18 geschreven door Ranoferhotep  

Het piramide complex van Djoser wordt nog altijd aanzien als het eerste in natuursteen gebouwde monument uit het Oude Egypte. En we kunnen niet anders dan ons verbazen over de omvang en de nauwkeurigheid waarmee dit gebouwd werd, alsmede de hoge kwaliteit van het beeldhouwwerk dat men destijds afleverde. Onwillekeurig stelt zich dan ook de vraag, kan dit werkelijk het eerste natuurstenen monument van Egypte zijn? Het is nu bijna zo goed als zeker, dat de Oude Egyptenaren voordat zij aan het complex van Djoser begonnen, reeds ervaring aan het opdoen waren in het bouwen met natuursteen.

Ten zuidwesten van de trappenpiramide van koning Djoser ligt een grote omwalling, bekend als de “Gisr el-Mudir” of “omwalling van de baas”. De rechthoekige omwalling (ca. 350 x 650 m.) is bijna het dubbele van de grootte van het complex van koning Djoser en bijna vier keer de grootte van dat van Sekhemkhet. Het schijnbaar ontbreken van een centrale structuur binnen de behuizing en de mogelijke bouw in leemtichels van een platform in het zuidelijke deel, lijken te wijzen op een ceremoniële structuur.

Deze structuur en sporen van andere structuren als deze werden voor het eerst opgemerkt in de jaren 1920 met de opkomst van luchtfotografie, maar ze waren te moeilijk om op te graven. Pas midden van de jaren 1990 met het gebruik van nieuwe technologieën, zijn Egyptologen in staat geweest om goed te onderzoek van deze omwalling te doen.

De muren van Gisr el Mudir bestaan uit een metselwerk in lagen van ruw gehouwen kalksteen blokken en blijken voltooid te zijn geweest. De basis bestaat uit twee buitenmuren op ca. 15 meter afstand van elkaar met een innerlijke vulling van puin, potscherven, stenen en zand. Het aardewerk dat teruggevonden werd in de vulling van de muren dateert uit het einde van de tweede dynastie en het begin van de derde dynastie, dit is een indicatie dat dit bouwwerk dus het piramidecomplex van Djoser voorafgaat. Ander indirect bewijs doet wetenschappers geloven dat koning Khasekhemwy de oprichter zou zijn.

Deze en andere behuizingen in het gebied vertonen immers een opmerkelijke gelijkenis met de leembouw grafstructuren gevonden in de woestijn bij Abydos, vooral de grootste, Shunet el-Zebib, die is geïdentificeerd als behorend tot koning Khasekhemwy van de 3^de dynastie. Kalksteen was meer voorradig voor bouwdoeleinden in Sakkarah dan in Abydos, en het is gewoon mogelijk dat de monumenten in Abydos een weerspiegeling zijn van de experimenten begonnen in Sakkara tijdens deze periode.

Verschillende graven uit de eerste en tweede dynastie waar gebruik gemaakt werd van kalksteen voor de voering, dakbedekking en valdeuren zijn gevonden in Sakkarah, wat suggereert dat de winning en het gebruik van natuursteen ontwikkeld werd in dit gebied. Recente vondsten nabij Khasekhemwy’s tombe te Abydos versterken het geloof dat de koning een directe voorganger van Djoser was -. een zegel indruk op de deuropening van het graf suggereert dat Djoser, Khasekhemwy begraven heeft. Het is daarom niet onredelijk te veronderstellen dat Khasekhemwy de bouwer was van Gisr el-Mudir, wat Djoser vervolgens gekopieerd heeft en verder ontwikkelde in zijn trappenpiramide complex.

Als dit het geval is, dan moet Khasekhemwy en niet Djoser worden aangekondigd als de bouwer van de eerste stenen monumenten van Egypte.

26-10-2011 om 21:38 geschreven door Ranoferhotep  

De site van ULB-Halle is een must voor iedere Oude Egypteliefhebber. Deze site omvat het complete werk van Carl Richard Lepsius. “Denkmäler aus Aegypten und Aethiopien” Een werk dat stamt uit de jaren 1849 – 1859. Deze site toont zowel de teksten als de afbeeldingen die Lepsius maakte tijdens de Pruisische Expeditie naar Egypte in 1842 – 1845. Ondanks dat de meeste afbeeldingen van Lepsius niet ingekleurd zijn, geven zij een getailleerde weergave van wat Lepsius tijdens zijn verblijf in Egypte allemaal ontdekte. Zijn werk is van bijzonder belang omdat Lepsius nog tombes, monumenten en reliëfs heeft gezien die sindsdien onherroepelijk verloren gegaan zijn.

De site is volledig in het Duits, klik op de bijlage voor een korte overzicht van hoe te werken met de site. Om naar de site zelf te gaan klik je op het plaatje hier linksboven.

Interessant aan de site is ook dat de afbeeldingen als JPEG bestand op te slaan zijn via de rechtermuisknop en “opslaan als”.

Karl Richard Lepsius (Naumburg (Saale), 23 december 1810 - Berlijn, 10 juli 1884) was een Duits egyptoloog en filoloog.

Lepsius studeerde in Berlijn, Rome en Parijs. In de laatste stad kreeg hij onderwijs van Jean Letronne en kwam hij in contact met het werk van Champollion. Hij werd een sterke verdediger van het systeem van Champollion. In een reeks brieven aan Rosellini had hij de verschillende ontcijferingsmethoden van de hiërogliefen met elkaar vergeleken en tot de conclusie gekomen dat deze de enige juiste lezing was. Hij vond dat zijn theorie nog niet volledig was en voegde eraan toe dat de klinkers niet werden neergeschreven in het Oud-Egyptisch. Ook benadrukte hij dat bepaalde tekens meer dan één letter konden uitdrukken.

Naast zijn studies over de Egyptische taal nam hij ook deel aan de Pruisische expeditie naar Egypte in 1842-1845. Hij werd benoemd als hoofd van de expeditie en onder hem werden talrijke piramides en graven ontdekt. Al deze bevinden werden neergepend in zijn opus Denkmäler aus Aegypten und Aethiopien. Vanaf 1864 was hij hoogleraar egyptologie aan de universiteit van Berlijn en in 1866 ontdekte hij het Canopus-decreet. Deze inscriptie was opgesteld in het Egyptisch, Demotisch en Grieks en bevestigde de bevinden van Champollion. Lepsius stierf in 1884 te Berlijn en wordt als één van de eerste grote Egyptologen beschouwd.

Bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Karl_Richard_Lepsius

Bijlagen:
ULB-Halle.bmp (3.8 MB)   

De Oude Egyptenaren droegen vaak een talisman rond hun nek, niet alleen om boze machten af te zweren, maar ook omdat zij geloofden van op die manier toch vergezeld te zijn door hun favoriete God of Godin. Zij verlieten ook niet graag hun land en hadden veel schrik, het contact met hun Goden te verliezen of erger nog, te sterven ver weg van hun geliefde land, de Nijl, de tempels en niet begraven te kunnen worden in één van de vele necropolen.

Wie het zich kon veroorloven zou dan ook niet op reis vertrokken zijn zonder een afbeelding van zijn of haar favoriete beschermgod in zijn reistas te stoppen. Tal van miniatuurgodenbeeldjes die bijna het ganse Egyptische pantheon beslaan zijn terug gevonden. Heel vaak gemaakt in faience, maar ook uit brons en soms steen of zelfs edelmetaal of ivoor. Vaak worden deze beeldjes als votief beeldjes beschouwd die geofferd werden aan de Nijl, of geschonken aan tempels. Maar omwille van hun enorme aantal alleen al, mogen we zeker zijn dat menige Oude Egyptenaar er zo eentje in huis had, en doordat ze klein waren en toch vrij robuust, menige Egyptenaar ook zo een beeldje bij zich had op zijn reizen.

Collectie van bronzen en faience miniatuurgodenbeeldjes

Ondanks dat deze beeldjes nog steeds gemaakt worden en verkrijgbaar zijn, dien je ze toch te zoeken via het internet en/of zelf te gaan kopen in Egypte. De hogepriester van de tempel van Amon te Oostakker, Amenrehotep Meryamon, heeft echter een alternatief gevonden voor zij die aan geen dergelijk beeldje kunnen geraken. Een meeneembaar schrijn of altaar.

Het is eenvoudig te maken met hard karton, plaatjes die je van het internet haalt en afdrukt via de printer en eventueel inkleurt. Je kan zo geheel je eigen favoriete God of Godin, of zelfs meerdere, in dergelijk altaar verwerken. Dergelijk meeneembaar schrijn hoeft ook niet zo groot te zijn van afmetingen, zodat je het overal kan meenemen, hetzij in je rugzak, handtas, zelfs binnenzak van een vest.

Meeneembaar schrijn van Amenrehotep Meryamon.

Wie meer uitleg wil over het schrijn gaat naar:

http://www.bloggen.be/kemethetzwarteland/

26-10-2011 om 00:00 geschreven door Ranoferhotep