Cupramontana 1 juni 2015,

cari amici,

dit jaar doen s 'nachts vooral de nachtegalen hun best , hele songfestivals maken we mee. De krijsende uilen komen helemaal niet aan de beurt of worden gewoonweg overtroefd. Bovendien genieten we nu ook van de nachtelijke lichtshows van de vuurvliegjes.

Meimaand feestmaand zoals we reeds aankondigden, doch alle feesten meemaken... onmogelijk. Onze keuze viel op Camerino in Fiori. Een universiteitsstad meer zuidelijker in de Marche dat een weekend lang in bloemenstad veranderde. We deden er dan ook leuke ideeën op. Niet alleen de stad zelf veranderde in een plantenzee maar de klanten bij de schoonheidsspecialiste werden er omgevormd tot wandelende bloemen .

Dit jaar lastte de beroemde oldtimer rally Mille Miglia in Senigallia een lunchpauze in , de gelegenheid om de sfeer op te snuiven en foto's te maken. De hele badplaats was in rep en roer, meer dan 400 oldtimers met chauffeurs van heel de wereld zouden hier stoppen. De rally ontstond in 1927 toen nog met hedendaagse auto's, maar de auto's van toen behoren nu echt tot de categorie oldtimers. Tegenwoordig betaalt men 3000 euro p.p. inschrijvingsgeld dus niet voor iedereen weggelegd, tenzij men ijverig spaart ! Dit jaar was de oudste wagen een Fiat van 1922 en de jongste een Citroen van 56. Het hele gebeuren gesponsord o.a. door Ferrari en Mercedes die de karavaan dan ook voorreden. Het blijft een rally en dus een wedstrijd van Brescia naar Rome heen en terug op 4 dagen tijd.

De sfeer ademde nostalgie uit, de Italianen sowieso auto gek , hadden massaal vrij genomen. Wanneer had men immers de kans om èn dure moderne wagens te spotten èn mooie oldtimers. Want die stalen natuurlijk de show samen met de chauffeurs, die meestal ook aangepaste kledij droegen. De leerlingen van de hotelschool en de plaatselijke vendelzwaaiers verwelkomden de passagiers en de chauffeurs. Daarna was het natuurlijk kijken, afkeuren ,goedkeuren....we kregen waar voor ons geduld.

Met het mooie weer konden op de Girandola de scooters van stal en het zwembad terug lucht krijgen .

De verkiezingen van het nieuwe bestuur van de Pro Loco stonden voor de deur. Een Pro Loco is eigenlijk een soort gemeentelijke vereniging die alle evenementen van een gemeente organiseert en coördineert allemaal op vrijwillige basis. In het verleden kenmerkte onze Pro loco zich door ruzies e.d. want het bestuur was altijd wat politiek getint. Aanhangers van het gemeentebestuur alsook leden van de oppositie , maakten dikwijls deel uit van het bestuur, waardoor het allemaal moeizaam verliep. Erik had er graag van deel uitgemaakt, want hij vond dat er echt coördinatie moest komen tussen alle evenementen die in Cupra georganiseerd werden. Vaak wist men pas op de laatste minuut als er iets georganiseerd werd enz...

De dag van de verkiezingen was het ook nog jaarvergadering van het oude bestuur. Daar werd al de toon gezet. Slechts 2 wilden van voren zitten, de andere bestuursleden weigerden , maar maakten de hele tijd commentaar vanuit het publiek. Ze vonden zelfs dat er wel veel nieuwe leden waren bijgekomen en dat die zich toch eens moesten bekendmaken. Erik was dit voortdurende kinderachtige commentaar uit het publiek beu. Tot ieders grote verbazing stond hij op , liep naar voren en stelde zich voor . Hierbij zei hij dat hij het ook gepast zou vinden dat de oude bestuursleden zich voorstelden. “ Oh”, zeiden de commentatoren “maar we kennen jou toch en jij ons toch ook?” “ Inderdaad, dus zijn we hier allemaal samen gekomen om iets voor Cupra te betekenen en zou ik nu voorstellen dat we kunnen beginnen met te kiezen”. Einde commentaar waarop eindelijk het stemmen zelf op de agenda kwam. Maar eerst moesten er kiesagenten aangesteld worden en tellers, want het gebeurde in het geheim en zeer officieel. 2 Chinese vrijwilligers werden door de burgemeester aangeduid en toevallig de 2 grootste monden van de hele avond. Balen dat ze deden ! Nu hadden de burgemeester en de tegenpartij hun leden goed geïnstrueerd op wie er gestemd moest worden, want hij wilde zoveel mogelijk neutrale mensen erbij hebben , om zo komaf te maken met die ruzies. Zo geschiedde het ook, o.a. Erik werd gekozen en mocht dan penningmeester zijn. Het nieuwe bestuur begon er met volle moed aan en met veel samenhorigheid !

In Italië , maar ook in de Marche voelde men de crisis goed : heel veel bedrijven sluiten en het sociale opvangnetwerk is bijlange niet zo genereus als in Nederland of België. Gelukkig blijken sommige jongeren niet bij de pakken neer te zitten en bedenken ze allerlei initiatieven. Zo maakt een jong koppel sinds een jaar allerlei ambachtelijke zoetigheden, jams en chocolade. Hun winkeltje sinds kort in Jesi.http://www.pierredolcealcuore.it/

Een ander koppel investeerde in 2 oldtimers die ze nu aan toeristen wilden verhuren om zo de Marche te beleven. Zo stonden ze bij onze Girandola voor het hek met een oude Triumph cabrio. Erik mocht er meteen een ritje mee maken. Binnenkort meer info op hun website: www.slowtravelmarche.it

De ondergrondse steengroeve uit Cupra werd vereeuwigd door de fotoclub, het was er zo donker dat het moeilijk fotograferen was. Doch de meer ervaren fotografen uit onze club slaagden er in. Op een tentoonstelling kon men dan de kiekjes bewonderen, vooral dat er figuranten waren geweest om het harde werkleven uit die tijd uit te beelden.

Dan kwam de langverwachte week voor onze vriend Bart die hier absoluut zijn 50ste verjaardag in de maand mei wilde vieren, want hier was het toch meer kans op mooi weer. De locatie was ook uitgekozen, Country House Vittoria , onder hun moerbeiboom.

Helaas staakten de goede weergoden toevallig net gedurende die dagen en zeker op de feestdag zelfs, want zoveel liters neerslag maakten we nog nooit mee. Bovendien liep onze pomp uit het zwembad goed onder water en onze splinternieuwe pomp mocht al meteen naar de reparateur..... Een deel van de 40 vrienden kwam aan per vliegtuig en landde op Ancona. Met een groot bord Feest van Bart wachtten we hen op. Kwam er toch geen ex-gast van ons die ook Bart heette, op ons af. Stomverbaasd natuurlijk, hij wist niets van een feest.... Tja helaas voor hem , maar het feest was wel voor een andere Bart bedoeld!

Op de feestdag zelf, werden we allemaal samen gezet in een apart zaaltje waar de groep niet zou onder doen voor een Italiaanse groep. Zoveel ambiance waardoor de andere Italiaanse gasten in het restaurant af en toe kwamen kijken wie die feestvierders waren. Het eten duurde van 13 uur tot 19 uur , waarbij we voortdurend onze smaakpapillen verwenden.... Daarna vertrokken we naar Cupra om de palio te zien. Doch door de stromende regen had men de wijntonnenrace afgelast.. Dan maar met heel de bende bij bar Ruggero binnengestapt, zo werd zijn verlies van de dag toch nog wat verzacht. Blijkbaar zagen we er goed uitgehongerd uit, want de bestelde dranken werden nog door allerlei hapjes begeleid ! Onze magen protesteerden nu wel heftig, moest er al weer gewerkt worden en dat op een zondag. Een leuke afsluiter van eht verjaardagsfeest we hadden de zon geen minuut gemist.

De volgende dag bezochten we met zijn allen een olijfoliemolen. De zon was terug van de partij en zo belandden we na de hele uitleg in een decor van een Bertolli reclamespot. Omgeven door de olijfbomen, gezeten op banken en aan tafels onder de zonneschermen, leerden we hoe olijfolie geproefd werd . Bovendien smaakte elk gerecht met een andere olijfoliesoort ook weer eens anders. We hadden meteen middag gegeten !!!

Dan nog de jaarmarkt onveilig gemaakt en 's anderendaags was het toch afscheid nemen. Een feest om in onze annalen neer te schrijven !

De eerste beschreven wandeling in Cupra, de historische wandeling, een initiatief van de lerares kunstgeschiedenis ,werd ingewijd. . De leerlingen legden bij de historische punten om alles uit en er was ook een folder ter beschikking. Een Engelse vertaling moest nog volgen.

Volgende belangrijke activiteit, de infiorata . Ijverig plukte men nu overal bloemen om op zondag de straten weer feestelijk te versieren met bloementapijten. Maar dat is voor de volgende maandbrief.

Tanti saluti

Isabelle en Erik

Ps:

– bij het waterhuis stonden er wel elke dag files. Iedereen tankte het goede water. Opeens stopte een auto volgeladen met plastieken flessen met gekocht water uit de supermarkt , een koffer vol flessen spuit en plat water. Maar toch wilde de chauffeur ook nog water tanken....

– Tijdens de Mille Miglia moesten 400 auto's een parkeerplaats vinden voor de lunchpauze. De plaatselijke wachters (gepensioneerden die even gepromoveerd waren )regelden dat even.. Alle 1000 toeschouwers werden verzocht om op het voetpad te blijven zodat de oldtimers konden manoeuvreren. Dat lukte bij de eerste 4 auto's , maar daarna liep iedereen van het voetpad om die auto's te bewonderen, te fotograferen, aan te raken,. Terwijl de wachters tevergeefs schreeuwden dat iedereen op het voetpad terug moest...

– Om de 2 jaar worden auto's en scooters bij keuringsstations of bij erkende garages gekeurd. Erik ging met mijn 50cc scooter bij onze garage. Alles geschiedde er per computer , waarbij elke gekeurde handeling gefilmd werd. Om corruptie onmogelijk te maken. Totdat de uitlaatgassen aan de beurt waren. Dit gebeurde in een aparte hoek zonder camera. een 2-takt is natuurlijk vuiler en er verscheen een rood lampje. Een 4-takt werd erbij gehaald ,die de computer als goed registreerde en mijn scootertje mocht weer rondrijden...

07-06-2015 om 00:00 geschreven door babelle  

Cupramontana 11 mei 2015,

Cari amici,

geurende acacia's, duizenden zoemende bijen,het is eindelijk weer eens een traditionele Italiaanse meimaand. Maart roerde gelukkig een niet al te dikke staart en april op de paasdagen na, verwelkomde prinses Lente in alle glorie.

De zaterdagwandelingen met de podisti kleurden zich elke zaterdag met meer groen en meer bloemen. We hadden zelfs de eer om een pas gerestaureerd kerkje te bezoeken, ooit aan een heel belangrijke weg gelegen op de grens tussen het Longobardische en Byzantische Rijk. Tegenwoordig bereikte men het kerkje via een smal bospad ...

Eriks ouders logeerden hier enkele weken, dus werd er weer duchtig geklust op la Girandola. Maar de magen wensten af en toe gevuld te worden en zo bezochten we restaurant Vintora in de stadsmuur van San Marcello, een heel toffe eetplek, meer bepaald een coöperatie waarvan de leden de ingrediënten leveren voor de dagelijkse maaltijden. Seizoensgerichte gerechten en zo veel mogelijk chilometro zero.

De komst van Isabelles zussen met hun kinderen leverde de gelegenheid op om het record van de langste tagliatelle van de Girandola te verbreken. Het stond nl. op naam van de Nederlandse neefje en nichtje : 3m lang. Wij gingen voor de 4m. Met man en kracht slaagden we er in !

In maart herstartte ons seizoen en dit jaar waren onze eerste gasten zelfs Amerikanen die hier in de regio wijn kwamen proeven ! Ze hadden nl. een wijnwinkeltje in New York waar ze o.a. biologische Verdicchio verkochten van een kleine wijnproducent uit Cupramontana !

Maar het leukste waren natuurlijk onze vrienden met hun kinderen die we zeker al minstens 20 jaar niet meer gezien hadden ! De zoon deed hotelschool , dus stonden er allerlei gastronomische evenementen op het programma. Met Erik en een truffeljager op truffeltocht in Acqualagna, dè truffelstreek van de Marche en zeker van Italië. Een pasta workshop mocht natuurlijk ook niet ontbreken. Dat gebeurde bij Carla, een specialiste in eetbare wilde planten en die ze dan ook verwerkte o.a. in haar pastasauzen. Het klaarmaken van de pasta alla chitarra met bijbehorend instrument zou voortaan geen geheim meer zijn, alsook het pastadeeg op zich. Gegeten werd dan samen in de prachtige serre achter de boerderij, een idyllische plek ! Na het eten nam Carla ons nog mee in haar domein en wees ons de planten aan die we net gegeten hadden.

Het bleek de tijd van reünies te zijn want ook een ex-collega van Kind en Gezin logeerde eventjes bij ons en dit na 15 jaar , een prachtig weerzien !

Ondanks het heropende seizoen ondernamen we nog een mooie uitstap naar Chioggia net ten zuiden van Venetië , ook piccola Venezia genoemd. Dat laatste misschien wat overdreven, maar het was wel een leuke , gezellige stad met veel water en bootjes !

De tegenhanger van Cupramontana, de godin Cupra op de berg, moesten we toch ook eens bezichtigen, nl. Cupramarittima, de godin Cupra van de zee. Het moderne stadje direct aan de zee viel wat tegen, maar het historische dorp op de heuvel bleek wel de moeite. Hier keken de bewoners op kilometers lange azuurblauwe kleuren van de zee en de lucht.

De openmonumentendagen gaven ons de kans om in een appartementsgebouw de historische fresco's te bewonderen. De bewoners van één van de appartementen waren zo gastvrij geweest om hun woonst aan het publiek te tonen. Zij woonden echt te midden van fresco's zowel op de wanden als op de plafonds.

Een vriendin van mij werkte als vrijwilligster in het kattenasiel van Jesi. Het hondenasiel ernaast financierde de gemeenten, maar het poezenverblijf draaide louter op vrijwilligerswerk. Geregeld hadden ze dan ook geld nodig voor de medicijnen voor de 100 poezen. Na wat brainstorming besloten we om een garagesale te houden, zelf maakte ik met behulp van Eriks moeder een aantal lavendelzakjes die er ook verkocht konden worden.

Het ingezamelde geld leverde weer wat medicatie op !

Meimaand feestmaand is nu gestart en inderdaad allerlei initiatieven kondigen zich weer aan: de cantine aperte, waarbij in heel Italië de meeste wijnproducenten een opendeurdag weekend houden, , een Belgische vriend van ons viert hier zijn 50ste verjaardag , verschillende musea in de Marche organiseren een speciaal weekend , kortom si fà la festa ! Iedereen welkom en er zijn nog plaatsen vrij in onze B&B

tanti cari saluti

Isabelle en Erik

Ps:

– tijdens een uitstap wilden we s 'middags gewoon een broodje eten. Dat konden we dan in een bar. Hier stond zoals altijd en overal de tv luid op. Maar we werden met alle egards bediend alsof we in een luxe restaurant plaatshadden genomen. Er was ook mogelijkheid tot warm eten , want al gauw kwam er een heel gezelschap binnen die aan een reeds gedekte tafel ging zitten. Met veel lawaai en bijbehorende chaos. De barman verontschuldigde zich herhaaldelijk bij ons voor de storing. Tevergeefs probeerden we hem gerust te stellen dat het ons niet stoorde. Het geluid van de tv had hij dan toch maar afgezet totdat hij dacht dat Erik er naar keek, en hup de volumeknop van de tv weer op zijn luidst gezet. Terwijl dat eigenlijk meer stoorde dan het getetter van het gezelschap.

– Hier stuurt men geen overlijdensberichten rond , maar op de muren van de gemeentes, worden overlijdens affiches geplakt. Een vermeldde het overlijden van signora Legumi weduwe van signor Fagioli. ( mevrouw Peulvrucht weduwe van heer Boontje)

– groot feest in Cupra : la casa dell'acqua ( het huis van het water) werd ingewijd. Voortaan hoefde ook de bevolking van Cupra geen water meer in plastieken flessen uit de supermarkt te sleuren. Nee op de Veemarkt kon men voortaan water tanken, zowel bruisend als plat water. Gedurende 2 maanden gratis en daarna voor 3 euro per maand. Italianen zijn immers de grootste consumenten van water uit de supermarkt. Terwijl ons kraantjeswater rechtstreeks uit de bergen komt. Nu was dat water van het huisje precies hetzelfde als ons kraantjeswater, doch volgens de mensen was dat van het huisje beter......

13-05-2015 om 00:00 geschreven door babelle  

22-03-2015 om 00:00 geschreven door babelle  

Onze regio le Marche wordt ook Italië in het klein genoemd; zee, bergen, heuvels en cultuursteden allemaal te vinden op 9694 vierkante kilometer ! De zee is hier bij de Monte Conero op zijn mooist ! 5oom hoge kliffenkust.

13-03-2015 om 00:00 geschreven door babelle  

Cupramontana, 8 maart 2015,

Cari amici,

Volgens ons leende februari de beruchte staart van de maand maart: zo konden we buiten eten en genieten van echte lentedagen, zo zorgden hevige en langdurige regenbuien voor wegverzakkingen of overstromingen. Bepaalde onverharde wegen werden dan ook bijna onbegaanbaar , een grote hindernis als men die benutten moest om bijvoorbeeld de verwarming aan te steken in een vakantiehuis. Ik slaagde er dan ook in om mezelf goed vast te rijden. Erik kon me ook niet meteen eruit halen, dan maar bij onze vrienden in de buurt een schop halen. Het vergrootte rescueteam vermeerderde hiermee ook het aantal raadgevingen maar uiteindelijk geraakte het autootje er ongedeerd eruit !

Onze fotoclub nodigde een professionele modelfotograaf uit om ons meer wegwijs te maken in de modelfotografie. Hierbij had hij ook een prof. fotomodel meegebracht. Het bleek een zeer leerrijke dag te worden, ongelooflijk hoe een foto veranderde naargelang men de belichting vermeerderde, verminderde, men 1 paraplu gebruikte voor schaduw , of voor verschillende gekleurde achtergronden zorgde. Niet dat Erik en ik in de toekomst een carrière als modelfotografen business ambieerden. Doch meer wegwijs worden in de belichting leverde altijd voordelen op voor onze volgende foto's.

De nieuwe kennis kwam goed tevens goed van pas bij het maken van foto's van de nieuwe badkamers (ondertussen ook de derde gastenkamer gepimpt) voor onze website www.lagirandola.eu

Deze maand kregen we een nieuwe dakbalk in de keuken want 1 dreigde wel naar beneden te donderen.

In de buurgemeente van Jesi mocht Erik zijn collega's i.v.m. onze vereniging van B&B's in Cupra informeren. Zij wilden nl. ook een dergelijke vereniging stichten.

8 maart is hier traditioneel de vrouwendag, doch wij wilden hierop niet wachten en kozen hiervoor 17 februari uit. We bezorgden Riccardo van restaurant Orietta bijna een beroerte met deze pizza-avond voor le donne (vrouwen) . Die avond was hij de enige vertegenwoordiger van het mannelijke geslacht tussen 45 ladies !

Onze wandelgids Alberto vertrok voor enkele weken naar India, dus nam Livio tijdelijk de scepter over de zaterdagtochten . Het werden 2 vlakke wandelingen, van 20km elk ! We bezochten de 2 rotskerken in de nabijheid van de grotten van Frasassi, waarbij dit op het einde toch nog een flinke stijging vereiste , maar met een 1000 jaar oud Mariakerkje als beloning .

De 3de wandeling kende dan weer een serieuze klim naar een verborgen grot.

De Archeoclub startte een voordrachtenreeks i.v.m. het 18de eeuwse Cupramontana: de eerste namiddag behandelde de Romeinse steen in de gemeentezaal. Na de invallen van de barbaren werd het Romeinse Cupramontana verlaten en vergeten. Langzaamaan ontstond een nieuwe nederzetting wat hoger op de heuvel, waar de huidige gemeente zich bevindt. Er kwam een nieuwe naam Masaccio en dat zou zo blijven tot de ontdekking van de Romeinse steen. In de Romeinse geschriften kwam dikwijls de naam Cupramontana voor maar niemand wist nog waar die stad ooit gelegen had, tot de steen opgegraven werd, want daar werd expliciet de naam Cupramonta in vermeld. Vanaf 1861 mocht Masaccio terug Cupramontana heten.

Met de komst van de lente nadert het nieuwe seizoen, midden maart ontvangen we onze eerste gasten alweer. Het voorjaar, altijd een aanrader om onze streek te bezoeken, wie onze voorjaarsaanbiedingen wilt zien, raadpleeg onze site ! Siete tutti i benvenuti !

Tot de volgende keer

tanti cari saluti

Isabelle en Erik

PS:

– De organisatie van de workshop modelfotografie verliep niet echt van een leien dakje, niet wat het fotograferen zelf betrof, maar wel de gastronomie. De cursus duurde nl een hele dag en de leraar wilde geen tijd verliezen met de gebruikelijke ellenlange zondagslunch...dus werd er louter heen en weer gecommuniceerd over wat we zouden eten, wie wat zou klaarmaken, hoeveel enz... resultaat we hadden gerust 3x zoveel cursisten kunnen voeden...

– Tijdens de wandeling startte Mauro verwoed te zoeken in zijn rugzak,. Wij vroegen of hij iets kwijt was geraakt. Ja zijn GSM. Na lang denken vermoedde hij dat die uit zijn rugzak was gevallen toen we van de parkeerplaats in Cupra vertrokken . In zijn haast om in een andere auto te stappen was de GSM waarschijnlijk uit zijn rugzak gevallen. Met wat geluk lag de Gsm nog naast zijn auto op de grond . Misschien dat zijn vrouw even naar de parking zou willen gaan ? Hij belde zijn vrouw op en vertelde heel het verhaal, waarop zijn vrouw laconiek antwoordde dat de Gsm voor haar neus lag op de tafel en dat hij die gewoon niet mee had genomen....maar thuis had laten liggen.

– Erik moest naar de tandarts net na de beruchte rellen van de Feyenoordsupporters in Rome. De Italianen waren hier echt geschokt want voor hen waren Nederlanders altijd beschaafde mensen geweest waarvan ze dergelijk gedrag nooit verwacht hadden.... De tandarts had het hier dan ook over met Erik die in de tandartsstoel zat .Plots ging de lamp uit boven de stoel De tandarts kreeg die niet meer aan de praat en dit net nadat hij Erik zijn beklag had gedaan over die Nederlandse supporters. Erik was toch ook immers Nederlander ?? “ Nee” hoor zei Erik “ik ben Poggiano van Poggio Curpo” Amper deze woorden uitgesproken of het licht brandde weer...

08-03-2015 om 00:00 geschreven door babelle  

17-02-2015 om 00:00 geschreven door babelle  

http://hiking.cupramontana-accoglie.it/NL-index.php

12-02-2015 om 00:00 geschreven door babelle  

Cupramontana, 3 februari 2015,

Cari amici,

Koning Winter verwende ons dit jaar met mooie lenteachtige temperaturen en dito zonnige dagen. Blijkbaar sloot hij een akkoord met Prinses Lente ! Hierdoor kriebelden de groene vingers en startte ik met het snoeien van de fruitbomen. Erik daarentegen zorgde voor een remake van de badkamers van onze B&B kamers Rossini en Montessori. Ook de vloer van kamer Rossini vernieuwde hij. Tevens stond er nu aan de straat een nieuw Girandola bord, mooier en duidelijker zichtbaar vanaf de straat .

Ons project voor de kloostertuin in de gemeente Cupramontana, kreeg steeds meer vorm. De burgemeester stond achter het project en de gemeenteraad keurde het goed. Nu alleen nog een ontwerp samen met de architect bepalen om dan de laatste maar moeilijkste horde te kunnen nemen, het akkoord van Monumentenzorg.

Alles kaderde in een groots plan, om van de gewelfde kelders van het Sint Catharina klooster een Verdicchiocentrum te maken; het VVV, de enoteca, het etikettenmuseum, dan hopelijk een mooi kloostertuin met in het torentje een kleine archeologische tentoonstelling van al de historische vondsten afkomstig uit de ondergrond van deze gemeente.

Ondertussen wandelden elke zaterdag de onvermoeibare podisti vele kilometers, waardoor we mooie panorama's konden fotograferen. Tegelijkertijd merkten we het verschil in klimaat op, zo wandelde je in het groen en zo kon men bijna sneeuwballen gooien.

Een voordeel als men in heuvel en bergachtig gebied woont. Weliswaar betekende dit altijd pittige excursies zelden vlakke omlopen .

Alleen het fiets- / wandelpad vanaf de grotten(de bergen) tot Falconara (de kust) kon men best plat noemen. Helemaal volledig was het traject nog niet, er ontbraken nog delen ervan, doch een privébedrijf maakte onlangs weer een stuk erbij, langs de rivier met mooie begaanbare paden en mooie zitbanken om uit te rusten.

De knutselvereniging waar ik vorig jaar manden vlechten leerde , beschikte nu over een mooie historische villa in Jesi. Hier organiseerde ze elke donderdag weer een andere cursus. Die van kramiek interesseerde me wel, hoe met echte pottenbakkersklei een lampje maken voor een theelichtje. De lerares was een heel toffe en uitstekende onderwisjkracht ! Alle kunstwerken zouden dan in haar oven gaan en dan zouden we binnen een aantal weken het resultaat kunnen zien.

De bioaankoopgroep organiseerde een voordracht i.v.m. hennep, de soort die men niet kan roken. Ooit behoorde Italië tot de 2de grootste wereldproducent maar door toedoen van de Amerikaanse oliebaronnen werd dit wereldwijd totaal ontmoedigd. Doch daar olie steeds schaarser wordt en men terug grijpt naar natuurlijke grondstoffen bleek hennep een zeer mooi alternatief. Gemakkelijk om te kweken , zelfs zonder pesticiden, daar het gewas sterker en vroeger groeit dan alle andere grassen. Men kon het eten, verwerken tot bouw- en isolatiemateriaal en het zelfs weven !!!

La Girandola is weliswaar 's winters gesloten doch vervelen doen we ons dus absoluut niet ! In februari , mits dat Koning Winter niet al te veel noten op zijn zang gaat hebben, staan nog andere evenementen op het programma, maar dat is voor de volgende nieuwsbrief.

Tanti cari saluti

Isabelle en Erik

PS:

– Wij waren al een aantal jaren klant bij de telefoonmaatschappij Infostrada. Nu hadden ze weer een nieuwe aanbieding en Erik informeerde zich bij de telefoonwinkel van die firma of dat ook gold voor oude abonnees. Na eventjes gebeld te hebben verkondigde de bediening dat dit ook voor ons zou kunnen. We zouden zelfs het abogeld voor de Telecom niet meer moeten betalen. Hiervoor moest Erik alleen een papier ondertekenen en alles was in orde. Doch we ontvingen toch weer van Telecom een rekening om het abogeld bij hen te betalen. Wij antwoordden dat we een overeenkomst hadden met Infostrada enwe betaalden niet. Ook niet na een aanmaning. Gevolg geen telefoon meer. Erik terug naar de telefoonwinkel, doch wat bleek, zij hadden hetzelfde probleem aan de hand, en ook telefoon was afgesloten....

– Bij de zaterdagwandelingen vertrokken we soms in groepjes met verschillende auto's naar een bepaald punt. Vandaag mocht ik bij Mario in de auto samen met nog anderen, want hij had een spiksplinternieuwe Fiat Panda. Met alle snufjes erop en eraan. We zaten nog maar net of Mario gebood ons , tot onze grote verbazing , de veiligheidsgordels aan te doen. Iets wat ik tot nu toe nog nooit een andere Italiaanse chauffeur had horen vragen.. was hij zo bezorgd over ons ? Nee hoor, maar als we de gordels niet aan zouden doen, dan zou er een vervelend signaal volgen...

04-02-2015 om 00:00 geschreven door babelle  

31-12-2014 om 00:00 geschreven door babelle  

31-12-2014 om 00:00 geschreven door babelle  

27-12-2014 om 00:00 geschreven door babelle  

Cupramontana, 2 december 2014,

Cari amici,

Een novembermaandbrief zonder vermelding van de olijvenpluk ???? Helaas was dit de zoveelste oogstramp van anno 2014. Zagen de imkers met lede ogen de povere honingopbrengst van hun bijen aan , de wijnboeren hun wijnoogst met 30 % ten opzichte van vorig jaar zinken, ook de olijfolieproducenten wensten deze annata orribile zo snel mogelijk te vergeten. De warme lente veroorzaakte een te snelle bloei, waarbij een groot deel van de bloesem opdroogde en er zo geen bestuiving plaats kon vinden. Het gering aantal ontwikkelde olijven mocht vervolgens de strijd aangaan met een natte julimaand en de daarbij horende olijfvlieg. Dit insect verscheen op het toneel normaal gezien pas einde september wanneer de eerste regenbuien de droge zomer wegjoeg. De dan gelegde eitjes in de olijf konden zich net niet voor de oogst ontwikkelen. Doch dit jaar kwamen de larven wel uit en aten hun buikje vol met olijf. Meerdere generaties olijfvlieg profiteerden van de rijkelijke maaltijden. De olijven rotten echter zo weg en vielen op de grond. Zulke rotte olijven leverden een slechte olijfolie op. De meesten besloten dan ook om niet te oogsten. Niet alleen een dikke strop voor de producenten maar ook voor de olijfoliemolens. Die laatsten leefden immers hoofdzakelijk van de olijven. Alleen die boeren die hun planten hadden bespoten, beschikten over mooie olijven. In de rest van Italië zag de situatie niet rooskleuriger uit, idem voor Spanje en Griekenland. Het groene vloeibare goud zou dit jaar haar naam echt waarmaken. De eerste berichten van diefstallen van olijfolie verschenen langzamerhand in de media.

De meesten onder ons moesten afkicken van het feit dat er niet geplukt werd, ook voor mij één van mijn favoriete activiteiten. 's Morgens vroeg in de olijfboomgaarden starten , dan samen middageten onder de olijfbomen, vervolgens verder plukken totdat de zon onder ging. Om dan meestal na 2 dagen naar de olijfoliemolen te rijden en de versgeperste beloning op te halen.

Gelukkig konden we zo dan mooie uitstapjes maken, naar Sefro en Pioraco, de laatste ooit een belangrijke papierstad, waardoor er ook veel water aanwezig was.
De Marche , bekend om zijn speciale wijnen, kende een unicum in deze wereld: de rode schuimwijn La Vernaccia di Serrapetrona. Een kleine gemeente meer ten zuiden van ons , de enige plek waar ze die vervaardigden. In november kon men tijdens de opendeurdagen hun druiven drogerijen bezoeken. Een deel van de rode Vernacciadruiven persten ze nl. direct na de oogst en werd in vaten opgeslagen, het andere deel werd tot februari opgehangen of in kistjes gelegd om te drogen. We bezochten een kleine producent en een grotere wijnboer, zeer interessant en indrukwekkend om al die wijntrossen te zien en de opbrengst van het vorige jaar te proeven.

De fotoclub organiseerde 2 foto-uitstappen zodat er weer vlijtig geoefend kon worden. In Cingoli genoten we van de stads objecten en in het Cardetopark van Ancona van de natuur.

De wandelgroep vierde zijn jaarlijkse bestaansfeest; 6 jaar lang wandelden we iedere zaterdagmorgen over een mooie afstand in prachtige natuurlandschappen van de Marche. Onze feestlocatie , de mooie Sant Urbano abdij in Apiro, waar we lekker aten en de mooie fotomontage bekeken van de mooiste foto's , gemaakt tijdens de wandelingen. Een van de leden zorgde zelfs voor een mooie verrassing, 3 mooi versierde zelfgebakken taarten, één voor de jarige van de dag, één voor onze gids en één voor de groep waarbij de vlaggen de verschillende nationaliteiten van de leden aanduidden.

De bioaankoopgroep organiseerde een mooie voordracht over eerlijke koffie en honing gevolgd door een heerlijk aperitiefbuffet.

Ondertussen liep het seizoen van onze B&B langzaam naar het einde en kon Erik weer wat klussen. Na 12 jaar besloten we om de B&B kamers wat op te frissen zonder dat de charme en rustieke look ervan zouden verdwijnen !

Nochtans bood de maand december nog vele kerstactiviteiten aan: de gezellige

kerstmarkt op 8 december in Castelbellino waarbij deze gemeente op de eerste adventszondag de heuvel als kerstboom verlichtte tot 6 januari. De levende kerststallen waarbij historische dorpen in Bethlehem veranderen met bijbehorende figuranten en zelfs een levend kindje Jezus ! Om de nacht van 9 december niet te vergeten, waarbij overal in de buurt grote vreugdevuren de engelen de juiste route aan te wijzen naar Loreto.

heel vele saluti van onze logeerplek in de Marche

Isabelle en Erik

PS:

– in Pioraco stapten we het VVV binnen . De bediende zei echter, dat het nu echt een verkeerd moment was om naar Pioraco te komen, veel te slecht weer. (de zon scheen volop) Nee , vervolgde de bediende zijn betoog, in mei dan moesten we de stad bezoeken en de omgeving want dan stond immers alles in bloei. Nu was het volgens hem gewoon verloren tijd.

01-12-2014 om 00:00 geschreven door babelle  

22-11-2014 om 00:00 geschreven door babelle  

Cupramontana 13 november 2014,

Cari amici,

Gelukkig vermeldt de oktobermaandbrief wel het verslag over het wijnfeest. Kon het gnocchifeest niet doorgaan vanwege gebrek aan vrijwilligers, het grootste Marchigiaanse druiven festijn telde gelukkig nog altijd voldoende helpende handen. Zoals elk jaar werkten de jongeren nu al een maand lang elke avond en nacht aan mooie praalwagens versierd met druiven, in de hoop dat zij de bewuste beker in handen konden nemen.

Cristina van onze kraam kwam ons vragen of we dit jaar a.u.b. weer wilden meehelpen. “ Oh” zei Erik “ heeft Isabelle het je niet gezegd ??? “Wat ?” schrok Cristina. “Wij kunnen dit jaar niet , wij gaan op vakantie.” “ Oh” zei Cristina “wanneer dan ?” “Ja we vertrekken echt donderdag , de eerste dag van het feest.” “ Waar gaan jullie dan naar toe ?” wilde ze weten. “Naar Cupra” antwoordde Erik al lachend. “He hè!” opgelucht lachte Cristina mee, want we behoorden nu toch ondertussen al geruime tijd tot de vaste kern van het team. Meer nog , we waren langzamerhand één van de ouderen... als we grootmoeder Anita niet meetelden natuurlijk. De kranige 85 jarige hielp nog elke avond mee de piadina's en broodjes te maken.

Dit jaar waren de weergoden gelukkig geen spelbrekers en genoten we van goed feestweer. Het publiek kwam dan ook in grote getale en dus was iedereen tevreden over de inkomsten. De praalwagens waren weer prachtig en de jury hield het uitermate spannend om de winnaar uit te roepen. Maar ook de fototentoonstelling over de boerderijdieren kende een enorm succes !

Wij konden dan ook Cristina gerust stellen op het einde van het feest dat onze vakantie in Cupra uitermate geslaagd was !

Onze gasten, èèn van onze allereerste ueberhaupt, genoten enorm van de Festa dell' Uva. Ze hielp in 2002 nog mee met de inwijding van onze pizza oven , nu alweer 12 jaar geleden ! Ze was kunstenares en ons gastenboek telde al mooie potloodtekeningen van haar. Deze keer maakte ze een mooie aquarel van een granaatappel.

Hadden we met de bioaankoopgroep een mooie kruidenweekend georganiseerd, nu wilden we een stapje verder. Het Sint Catharinaklooster van Cupra werd eindelijk volledig gerestaureerd en hierbij hoorde toch een kloostertuin. Samen met de archeoclub kwamen we geregeld samen om brain te stormen om het project op papier te zetten. Eenmaal het groene licht ontvangen van de gemeente, zouden we ons kunnen uitleven met het uitzoeken van de kruiden e.d.

Terwijl Erik opnieuw zijn jaarlijkse bijeenkomst vierde met zijn ex-klasgenoten tijdens één van de warmste oktoberweekends ooit, amuseerde ik me in Belgenland. De terugvlucht gebeurde samen met Eriks ouders want die kwamen weer voor 3 weken af. Natuurlijk werd er weer goed geklust maar maakten we ook mooie uitstapjes. O.a. naar Recanati, het geboortedorp van de bekendste Italiaanse dichter Leopardi. De film Il Giovane Favoloso, over het leven van deze poëet, was bijna volledig hier gedraaid en kwam een dezer dagen uit in de cinemazalen. Daar kon je in dit stadje niet naast kijken. Het hele dorp ademde Leopardi uit. Alle muren versierd met paletten , plantjes en fragmenten uit de gedichten van Leopardi. Ook de winkeletalages supporterden voor hun dichter. Een knappe sfeer. Maar wij kwamen niet voor het museum van de dichter, dat bezochten we immers al in de lente. Wij wilden het nieuwe emigratiemuseum bezichtigen over de geschiedenis van de Marchigianen die over heel de wereld emigreerden. Het startte midden de jaren 1800 naar Argentinië en de Usa. Om dan na WO II te verhuizen naar België, Duitsland enz... Een modern museum met touch screens waar men de documenten en foto's kon bestuderen die de Marchigiaanse verenigingen van heel de wereld opgestuurd hadden. Interessant !

Tevens hernam ik deze maand de wandelingen van de zaterdaggroep langs de talrijke herfstdecoraties van de natuur, hier en daar echte Indian summer taferelen !

De tijd van de oogst van het vloeibare goud kwam eraan, doch dat zou eerder het verhaal worden van het meest onvindbare vloeibare goud. Maar dat is voor de volgende maandbrief.

Tot volgende keer

tanti saluti cari

van Isabelle en Erik

PS:

– Ik maakte een afspraak met de kapster. Om 9 uur 's morgens als eerste klant. “ Maar” zei de kapster “ je weet..., kom niet precies om 9 uur want dan ben ik er nog niet…..

15-11-2014 om 00:00 geschreven door babelle  

01-11-2014 om 00:00 geschreven door babelle  

01-11-2014 om 00:00 geschreven door babelle  

01-11-2014 om 00:00 geschreven door babelle  

Cupramontana, 24 oktober 2014,

Sinds ik deze maandbrieven schrijf , vanaf 1999, vermeldde ik begin augustus altijd het gnocchifeest uit Poggio Cupro. Dit jaar ging het gebeuren helaas niet door, vanwege gebrek aan vrijwilligers. De grootmoeder werden immers een dagje ouder en als je op je 80 ste 3 avonden recht moet staan en gnocchi's maken.....

Gelukkig hielden de weergoden tijdens deze zomermaand de hemelsluizen in tegenstelling tot de maand juli , wel dicht . Doch Erik moest even goed gras maaien, wat hij in augustus ook nog nooit had moeten doen. De lavendel, eigenlijk een liefhebber van droogte en warmte, kreeg een enorme groeischeut, zodat er veel te snoeien viel, en bundelen en drogen in de hooischuur. De oude bundels ontdeed ik van hun zaden en vulde hiermee talrijke kussentjes.

Toevallig ontdekten we een interessante activiteit voor onze gasten: het ter zee laten van genezen schildpadden. Regelmatig spoorde men gewonde en zieke zeeschildpadden op in de Adriatische Zee. Die werden dan in een speciaal centrum opgevangen om die te genezen. Eenmaal hersteld werd het dier op een boot geladen en terug in zee gelaten op een beschermde plek waar niet gevist werd.

Leuk om mee te maken en de bijdrage dat men betaalde, ging dan naar het zeeschildpadden centrum. De boottocht alleen al was meer dan de moeite waard, rond de kliffenkust om dan aan te meren bij een mooie rustige baai. De schildpad die de zee rook, croste zo snel als ze kon de zee in en een duiker begeleidde haar naar de veilige wateren. Prachtig om dat mee te maken !Naast deze activiteit organiseerden de bootslui meerdere boottochtjes om te snorkelen met een bioloog, of om passagiers af te zetten op een strandje en ze 's avonds terug op te pikken. Ook het huren van een boot of zeilboot werd nu mogelijk.

Een andere populaire activiteit van de laatste jaren bestond uit het geocachen. Overal op de wereld verstopten mensen een object op speciale plekken. De coördinaten van de verstopplaats vermeldde men dan op de website van geochace en de zoektocht kon beginnen. Zo ontdekte men wel leuke plekken . Onze familie besloot ook iets te verstoppen in ons dorpje Poggio Cupro zodat dit dorpje ook wat bekendheid zou krijgen. Op www.geocache.com kan men zien waar het object ongeveer ligt. We hadden succes, want ondertussen speuredn al een aantal personen het object op !

Cupramontana nodigde enkele streetfood koks uit Zuid Italië uit, om hun specialiteiten klaar te maken op onze piazza. Een lekkere en gezellig avond werd d het.

Cupramontana kent weliswaar het grootste en bekendste wijnfeest maar de andere wijndorpen in de buurt vieren het druivennat ook ! In Staffolo woonden we dan eens de palio van de pigiatura bij, want die van Cupramontana maakten we nooit mee.

De bedoeling is om met verschillende teams tegen elkaar op te komen en in een kwartier tijd zoveel en zo snel mogelijk druiven met de voeten te trappelen. De hoeveelheid geperste sap wordt dan gewogen. Na een kwartier topsport, want dat was het dan ook uiteindelijk , steeg de spanning ten top om te zien wie nu het meeste sap had verwezenlijkt !

Begin september hadden de middeleeuwse feesten weer plaats in ons dorpje Poggio Cupro, de voorbereidende vergaderingen of beter gezegd ontmoetingen zoals altijd grote chaos. Maar uiteindelijk wist iedereen zijn rol, ontvingen we onze kostuums en konden we alleen veel eieren naar de Clarissen brengen om droog weer af te smeken.

Dit jaar minder edelen onder de figuranten , want vorig jaar bij gebrek aan boerenvolk en dus helpende handen, moesten de bezoekers te lang wachten. Erik hoorde weer bij de gelukkige edelen want niemand kon zijn lang kostuum aan !

De dag van het feest stralend weer in tegenstelling tot alle voorspellingen, toch durfden de mensen het niet aan en hadden we veel minder bezoekers. Dat mocht de pret niet drukken en zo verliep dan ook alles vlekkeloos. Dit jaar nieuwe acts als speciale vuurspuwers toneel, buikdansers, middeleeuws koor en musici en roofvogels show. Het publiek genoot dan ook van zowel het eten alsook van de optredens. Wij helpers hadden het minder druk en konden het dan ook rustiger aan doen.

De maand september betekende voor onze Girandola een even drukke maand als augustus, een welkome meevaller. Ook de weergoden lieten zich van hun beste kant zien ! Wij konden dan ook op ons gemak de fototentoonstelling voorbereiden met de fotoclub voor het komende wijnfeest. Het thema dit jaar : boerderijdieren. Makkelijker gezegd dan gedaan want beesten poseren absoluut niet. Dus trokken Erik en ik regelmatig erop uit om koeien, geiten e.d. te fotograferen. Eind september werden de mooiste geselecteerd en konden we ze laten ontwikkelen.

Met dit mooie feest in het vooruitzicht beëindig ik deze maandbrief en tot volgende keer.

Tanti saluti

Isabelle en Erik

PS:

– met veel geduld wachtten we op onze kostuums voor het middeleeuws feest. Alhoewel de meesten hetzelfde kostuum droegen als de vorige keren, dwarrelde de organisatrice weer zenuwachtig tussen alle kleren door. “ This is chaotic” ze ik ik aan onze Engelse vriend die dit jaar ook mee wilde doen. “Chaotic ?” antwoordde hij, “This is normal !”

-Tijdens een scootertour belandde we bij La Casa Colle Celeste , huis van de hemelse heuvel. Het bleek een bejaardentehuis te zijn naast ….het kerkhof....

– ik reed op de weg in Cupramontana. Stopte vlak voor mij de politieauto midden op de weg. Stapten er 2 politieagenten uit en werden afgewisseld door hun collega's . De briefing gebeurde wel midden op straat en achter hen een ellenlange rij auto's!!!

26-10-2014 om 15:58 geschreven door babelle  

Cupramontana 1 augustus 2014,

Cari amici,

het supporteren voor de Rode Duivels en voor Oranje ging deze maand gewoon door. Het heeft niet mogen baten, maar de attributen werden veilig opgeborgen want het zal niet de laatste keer zijn dat we hen aanvuurden !

Ook het haken kende geen zomerpauze; een heel park moest nu worden ingepakt. De stad Jesi bezat nl. een historische villa met park, dat een aantal jaren geleden door de gemeente te koop aangeboden werd. De burgers uit Jesi protesteerden hiertegen met succes en beleefden de metamorfose van villa tot jeugdherberg. Jaarlijks herdacht men dit voorval tijdens een wekend met een eco feest.

De villa beperkte zich niet tot jeugdherberg maar bood ook lokalen aan verschillende verenigingen. Zo ook aan een knutselvereniging die dan met het leuke idee aankwam om het park in te pakken. Een mooi kleurrijk spektakel was het resultaat.

De juli weergoden besloten dit jaar te staken, waardoor de zon slechts sporadisch zijn warmte afgaf. Voor het eerst moesten organisatoren bij hun evenementen een plan B achter de hand houden in geval van regen. Want de hemelsluizen staakten allesbehalve....liters water stortten neer, in Jesi een ware regen- en windhoos waarbij een hele wijk de daken mocht herstellen. In tegenstelling tot de overige dorstzomers konden de planten zich nu te goed doen aan de overvloedige regenbuien, een groen landschap in juli, du Jamais vu.

Toch slaagden we erin om 2 keer een pizza avond te organiseren, bij de 2de trotseerden we echt de weergoden, maar de regenbuien vielen gelukkig net ervoor ! We beleefden hierbij nog een primeur, een pizza tartuffata, één van onze gasten schonk ons nl. 2 truffels !!!

La notte del Verdicchio met de talrijke optredens, dansuitvoeringen en wijndegustaties konden gelukkig ook rekenen op de goodwill van de weergoden . Alles verliep in een warm atmosfeer !

Hierbij stelden de leden van de fotoclub opnieuw hun foto's tentoon en deze keer deed Erik ook mee.

De bezoekers apprecieerden de mooie kiekjes , waarbij de fotosessies opgenomen in het nonnenklooster bij de laatste 4 zusters een groot succes kenden.

De wijndegustatie, en olijfolie molen bezoeken en de rondleidingen in Cupramontana vonden ook dit jaar weer plaats. De gegidste tour eindigde zelfs met een wijndegustatie in de enoteca van de gemeente, een oude gewelfde kelder van een 18de eeuwse palazzo.

Volgende maand gaan de activiteiten gewoon verder, het onthaal van de gasten op de Girandola eveneens.

Buone vacanze

Isabelle en Erik

PS:

– sinds 2 jaar werkt onze huisvuilophaling als volgt: wie binnen de bebouwde kom woonde mocht zijn afval aan de deur zetten, want die werd thuis opgehaald. Wie buiten de bebouwde kom woonde moest zijn afval naar bepaalde containers zelf brengen. Wij behoorden tot de laatste categorie. Erik ging als altijd met de vuilzakken naar de container waar hij tot zijn grote verbazing een slot ontdekte. Tiens vorige week was er toch nog geen slot ? Dan maar naar de gemeente gaan.

De gemeenteambtenaar daar reageerde verbaasd. Ja zei Erik al lachend, als ik mijn huisvuil niet meer kwijt kan, dan zal ik die voortaan naar het gemeentehuis brengen. Oh hoe is dat mogelijk, hebben jullie geen sleutel gehad '?

Tja, nu zat de ambtenaar met haar handen in haar hoofd want de verantwoordelijke hiervoor was ziek. Gelukkig kwam de burgemeester eraan en hoorde wat er aan de hand was. Meteen de schepen opgebeld , die belde weer iemand van de technische dienst op , die weer een andere ambtenaar opgebeld, ... Maar gelukkig werd nog 1 sleutel gevonden, eigenlijk bedoeld voor iemand anders , maar als die persoon zou opdagen dan was misschien de verantwoordelijke weer genezen ….

01-08-2014 om 22:15 geschreven door babelle  

15-07-2014 om 22:27 geschreven door babelle