Cupramontana 11 mei 2015,

Cari amici,

geurende acacia's, duizenden zoemende bijen,het is eindelijk weer eens een traditionele Italiaanse meimaand. Maart roerde gelukkig een niet al te dikke staart en april op de paasdagen na, verwelkomde prinses Lente in alle glorie.

De zaterdagwandelingen met de podisti kleurden zich elke zaterdag met meer groen en meer bloemen. We hadden zelfs de eer om een pas gerestaureerd kerkje te bezoeken, ooit aan een heel belangrijke weg gelegen op de grens tussen het Longobardische en Byzantische Rijk. Tegenwoordig bereikte men het kerkje via een smal bospad ...

Eriks ouders logeerden hier enkele weken, dus werd er weer duchtig geklust op la Girandola. Maar de magen wensten af en toe gevuld te worden en zo bezochten we restaurant Vintora in de stadsmuur van San Marcello, een heel toffe eetplek, meer bepaald een coöperatie waarvan de leden de ingrediënten leveren voor de dagelijkse maaltijden. Seizoensgerichte gerechten en zo veel mogelijk chilometro zero.

De komst van Isabelles zussen met hun kinderen leverde de gelegenheid op om het record van de langste tagliatelle van de Girandola te verbreken. Het stond nl. op naam van de Nederlandse neefje en nichtje : 3m lang. Wij gingen voor de 4m. Met man en kracht slaagden we er in !

In maart herstartte ons seizoen en dit jaar waren onze eerste gasten zelfs Amerikanen die hier in de regio wijn kwamen proeven ! Ze hadden nl. een wijnwinkeltje in New York waar ze o.a. biologische Verdicchio verkochten van een kleine wijnproducent uit Cupramontana !

Maar het leukste waren natuurlijk onze vrienden met hun kinderen die we zeker al minstens 20 jaar niet meer gezien hadden ! De zoon deed hotelschool , dus stonden er allerlei gastronomische evenementen op het programma. Met Erik en een truffeljager op truffeltocht in Acqualagna, dè truffelstreek van de Marche en zeker van Italië. Een pasta workshop mocht natuurlijk ook niet ontbreken. Dat gebeurde bij Carla, een specialiste in eetbare wilde planten en die ze dan ook verwerkte o.a. in haar pastasauzen. Het klaarmaken van de pasta alla chitarra met bijbehorend instrument zou voortaan geen geheim meer zijn, alsook het pastadeeg op zich. Gegeten werd dan samen in de prachtige serre achter de boerderij, een idyllische plek ! Na het eten nam Carla ons nog mee in haar domein en wees ons de planten aan die we net gegeten hadden.

Het bleek de tijd van reünies te zijn want ook een ex-collega van Kind en Gezin logeerde eventjes bij ons en dit na 15 jaar , een prachtig weerzien !

Ondanks het heropende seizoen ondernamen we nog een mooie uitstap naar Chioggia net ten zuiden van Venetië , ook piccola Venezia genoemd. Dat laatste misschien wat overdreven, maar het was wel een leuke , gezellige stad met veel water en bootjes !

De tegenhanger van Cupramontana, de godin Cupra op de berg, moesten we toch ook eens bezichtigen, nl. Cupramarittima, de godin Cupra van de zee. Het moderne stadje direct aan de zee viel wat tegen, maar het historische dorp op de heuvel bleek wel de moeite. Hier keken de bewoners op kilometers lange azuurblauwe kleuren van de zee en de lucht.

De openmonumentendagen gaven ons de kans om in een appartementsgebouw de historische fresco's te bewonderen. De bewoners van één van de appartementen waren zo gastvrij geweest om hun woonst aan het publiek te tonen. Zij woonden echt te midden van fresco's zowel op de wanden als op de plafonds.

Een vriendin van mij werkte als vrijwilligster in het kattenasiel van Jesi. Het hondenasiel ernaast financierde de gemeenten, maar het poezenverblijf draaide louter op vrijwilligerswerk. Geregeld hadden ze dan ook geld nodig voor de medicijnen voor de 100 poezen. Na wat brainstorming besloten we om een garagesale te houden, zelf maakte ik met behulp van Eriks moeder een aantal lavendelzakjes die er ook verkocht konden worden.

Het ingezamelde geld leverde weer wat medicatie op !

Meimaand feestmaand is nu gestart en inderdaad allerlei initiatieven kondigen zich weer aan: de cantine aperte, waarbij in heel Italië de meeste wijnproducenten een opendeurdag weekend houden, , een Belgische vriend van ons viert hier zijn 50ste verjaardag , verschillende musea in de Marche organiseren een speciaal weekend , kortom si fà la festa ! Iedereen welkom en er zijn nog plaatsen vrij in onze B&B

tanti cari saluti

Isabelle en Erik

Ps:

– tijdens een uitstap wilden we s 'middags gewoon een broodje eten. Dat konden we dan in een bar. Hier stond zoals altijd en overal de tv luid op. Maar we werden met alle egards bediend alsof we in een luxe restaurant plaatshadden genomen. Er was ook mogelijkheid tot warm eten , want al gauw kwam er een heel gezelschap binnen die aan een reeds gedekte tafel ging zitten. Met veel lawaai en bijbehorende chaos. De barman verontschuldigde zich herhaaldelijk bij ons voor de storing. Tevergeefs probeerden we hem gerust te stellen dat het ons niet stoorde. Het geluid van de tv had hij dan toch maar afgezet totdat hij dacht dat Erik er naar keek, en hup de volumeknop van de tv weer op zijn luidst gezet. Terwijl dat eigenlijk meer stoorde dan het getetter van het gezelschap.

– Hier stuurt men geen overlijdensberichten rond , maar op de muren van de gemeentes, worden overlijdens affiches geplakt. Een vermeldde het overlijden van signora Legumi weduwe van signor Fagioli. ( mevrouw Peulvrucht weduwe van heer Boontje)

– groot feest in Cupra : la casa dell'acqua ( het huis van het water) werd ingewijd. Voortaan hoefde ook de bevolking van Cupra geen water meer in plastieken flessen uit de supermarkt te sleuren. Nee op de Veemarkt kon men voortaan water tanken, zowel bruisend als plat water. Gedurende 2 maanden gratis en daarna voor 3 euro per maand. Italianen zijn immers de grootste consumenten van water uit de supermarkt. Terwijl ons kraantjeswater rechtstreeks uit de bergen komt. Nu was dat water van het huisje precies hetzelfde als ons kraantjeswater, doch volgens de mensen was dat van het huisje beter......