Cupramontana, 2 december 2014,

Cari amici,

Een novembermaandbrief zonder vermelding van de olijvenpluk ???? Helaas was dit de zoveelste oogstramp van anno 2014. Zagen de imkers met lede ogen de povere honingopbrengst van hun bijen aan , de wijnboeren hun wijnoogst met 30 % ten opzichte van vorig jaar zinken, ook de olijfolieproducenten wensten deze annata orribile zo snel mogelijk te vergeten. De warme lente veroorzaakte een te snelle bloei, waarbij een groot deel van de bloesem opdroogde en er zo geen bestuiving plaats kon vinden. Het gering aantal ontwikkelde olijven mocht vervolgens de strijd aangaan met een natte julimaand en de daarbij horende olijfvlieg. Dit insect verscheen op het toneel normaal gezien pas einde september wanneer de eerste regenbuien de droge zomer wegjoeg. De dan gelegde eitjes in de olijf konden zich net niet voor de oogst ontwikkelen. Doch dit jaar kwamen de larven wel uit en aten hun buikje vol met olijf. Meerdere generaties olijfvlieg profiteerden van de rijkelijke maaltijden. De olijven rotten echter zo weg en vielen op de grond. Zulke rotte olijven leverden een slechte olijfolie op. De meesten besloten dan ook om niet te oogsten. Niet alleen een dikke strop voor de producenten maar ook voor de olijfoliemolens. Die laatsten leefden immers hoofdzakelijk van de olijven. Alleen die boeren die hun planten hadden bespoten, beschikten over mooie olijven. In de rest van Italië zag de situatie niet rooskleuriger uit, idem voor Spanje en Griekenland. Het groene vloeibare goud zou dit jaar haar naam echt waarmaken. De eerste berichten van diefstallen van olijfolie verschenen langzamerhand in de media.

De meesten onder ons moesten afkicken van het feit dat er niet geplukt werd, ook voor mij één van mijn favoriete activiteiten. 's Morgens vroeg in de olijfboomgaarden starten , dan samen middageten onder de olijfbomen, vervolgens verder plukken totdat de zon onder ging. Om dan meestal na 2 dagen naar de olijfoliemolen te rijden en de versgeperste beloning op te halen.

Gelukkig konden we zo dan mooie uitstapjes maken, naar Sefro en Pioraco, de laatste ooit een belangrijke papierstad, waardoor er ook veel water aanwezig was.
De Marche , bekend om zijn speciale wijnen, kende een unicum in deze wereld: de rode schuimwijn La Vernaccia di Serrapetrona. Een kleine gemeente meer ten zuiden van ons , de enige plek waar ze die vervaardigden. In november kon men tijdens de opendeurdagen hun druiven drogerijen bezoeken. Een deel van de rode Vernacciadruiven persten ze nl. direct na de oogst en werd in vaten opgeslagen, het andere deel werd tot februari opgehangen of in kistjes gelegd om te drogen. We bezochten een kleine producent en een grotere wijnboer, zeer interessant en indrukwekkend om al die wijntrossen te zien en de opbrengst van het vorige jaar te proeven.

De fotoclub organiseerde 2 foto-uitstappen zodat er weer vlijtig geoefend kon worden. In Cingoli genoten we van de stads objecten en in het Cardetopark van Ancona van de natuur.

De wandelgroep vierde zijn jaarlijkse bestaansfeest; 6 jaar lang wandelden we iedere zaterdagmorgen over een mooie afstand in prachtige natuurlandschappen van de Marche. Onze feestlocatie , de mooie Sant Urbano abdij in Apiro, waar we lekker aten en de mooie fotomontage bekeken van de mooiste foto's , gemaakt tijdens de wandelingen. Een van de leden zorgde zelfs voor een mooie verrassing, 3 mooi versierde zelfgebakken taarten, één voor de jarige van de dag, één voor onze gids en één voor de groep waarbij de vlaggen de verschillende nationaliteiten van de leden aanduidden.

De bioaankoopgroep organiseerde een mooie voordracht over eerlijke koffie en honing gevolgd door een heerlijk aperitiefbuffet.

Ondertussen liep het seizoen van onze B&B langzaam naar het einde en kon Erik weer wat klussen. Na 12 jaar besloten we om de B&B kamers wat op te frissen zonder dat de charme en rustieke look ervan zouden verdwijnen !

Nochtans bood de maand december nog vele kerstactiviteiten aan: de gezellige

kerstmarkt op 8 december in Castelbellino waarbij deze gemeente op de eerste adventszondag de heuvel als kerstboom verlichtte tot 6 januari. De levende kerststallen waarbij historische dorpen in Bethlehem veranderen met bijbehorende figuranten en zelfs een levend kindje Jezus ! Om de nacht van 9 december niet te vergeten, waarbij overal in de buurt grote vreugdevuren de engelen de juiste route aan te wijzen naar Loreto.

heel vele saluti van onze logeerplek in de Marche

Isabelle en Erik

PS:

– in Pioraco stapten we het VVV binnen . De bediende zei echter, dat het nu echt een verkeerd moment was om naar Pioraco te komen, veel te slecht weer. (de zon scheen volop) Nee , vervolgde de bediende zijn betoog, in mei dan moesten we de stad bezoeken en de omgeving want dan stond immers alles in bloei. Nu was het volgens hem gewoon verloren tijd.