Cupramontana 1 juni 2015,

cari amici,

dit jaar doen s 'nachts vooral de nachtegalen hun best , hele songfestivals maken we mee. De krijsende uilen komen helemaal niet aan de beurt of worden gewoonweg overtroefd. Bovendien genieten we nu ook van de nachtelijke lichtshows van de vuurvliegjes.

Meimaand feestmaand zoals we reeds aankondigden, doch alle feesten meemaken... onmogelijk. Onze keuze viel op Camerino in Fiori. Een universiteitsstad meer zuidelijker in de Marche dat een weekend lang in bloemenstad veranderde. We deden er dan ook leuke ideeën op. Niet alleen de stad zelf veranderde in een plantenzee maar de klanten bij de schoonheidsspecialiste werden er omgevormd tot wandelende bloemen .

Dit jaar lastte de beroemde oldtimer rally Mille Miglia in Senigallia een lunchpauze in , de gelegenheid om de sfeer op te snuiven en foto's te maken. De hele badplaats was in rep en roer, meer dan 400 oldtimers met chauffeurs van heel de wereld zouden hier stoppen. De rally ontstond in 1927 toen nog met hedendaagse auto's, maar de auto's van toen behoren nu echt tot de categorie oldtimers. Tegenwoordig betaalt men 3000 euro p.p. inschrijvingsgeld dus niet voor iedereen weggelegd, tenzij men ijverig spaart ! Dit jaar was de oudste wagen een Fiat van 1922 en de jongste een Citroen van 56. Het hele gebeuren gesponsord o.a. door Ferrari en Mercedes die de karavaan dan ook voorreden. Het blijft een rally en dus een wedstrijd van Brescia naar Rome heen en terug op 4 dagen tijd.

De sfeer ademde nostalgie uit, de Italianen sowieso auto gek , hadden massaal vrij genomen. Wanneer had men immers de kans om èn dure moderne wagens te spotten èn mooie oldtimers. Want die stalen natuurlijk de show samen met de chauffeurs, die meestal ook aangepaste kledij droegen. De leerlingen van de hotelschool en de plaatselijke vendelzwaaiers verwelkomden de passagiers en de chauffeurs. Daarna was het natuurlijk kijken, afkeuren ,goedkeuren....we kregen waar voor ons geduld.

Met het mooie weer konden op de Girandola de scooters van stal en het zwembad terug lucht krijgen .

De verkiezingen van het nieuwe bestuur van de Pro Loco stonden voor de deur. Een Pro Loco is eigenlijk een soort gemeentelijke vereniging die alle evenementen van een gemeente organiseert en coördineert allemaal op vrijwillige basis. In het verleden kenmerkte onze Pro loco zich door ruzies e.d. want het bestuur was altijd wat politiek getint. Aanhangers van het gemeentebestuur alsook leden van de oppositie , maakten dikwijls deel uit van het bestuur, waardoor het allemaal moeizaam verliep. Erik had er graag van deel uitgemaakt, want hij vond dat er echt coördinatie moest komen tussen alle evenementen die in Cupra georganiseerd werden. Vaak wist men pas op de laatste minuut als er iets georganiseerd werd enz...

De dag van de verkiezingen was het ook nog jaarvergadering van het oude bestuur. Daar werd al de toon gezet. Slechts 2 wilden van voren zitten, de andere bestuursleden weigerden , maar maakten de hele tijd commentaar vanuit het publiek. Ze vonden zelfs dat er wel veel nieuwe leden waren bijgekomen en dat die zich toch eens moesten bekendmaken. Erik was dit voortdurende kinderachtige commentaar uit het publiek beu. Tot ieders grote verbazing stond hij op , liep naar voren en stelde zich voor . Hierbij zei hij dat hij het ook gepast zou vinden dat de oude bestuursleden zich voorstelden. “ Oh”, zeiden de commentatoren “maar we kennen jou toch en jij ons toch ook?” “ Inderdaad, dus zijn we hier allemaal samen gekomen om iets voor Cupra te betekenen en zou ik nu voorstellen dat we kunnen beginnen met te kiezen”. Einde commentaar waarop eindelijk het stemmen zelf op de agenda kwam. Maar eerst moesten er kiesagenten aangesteld worden en tellers, want het gebeurde in het geheim en zeer officieel. 2 Chinese vrijwilligers werden door de burgemeester aangeduid en toevallig de 2 grootste monden van de hele avond. Balen dat ze deden ! Nu hadden de burgemeester en de tegenpartij hun leden goed geïnstrueerd op wie er gestemd moest worden, want hij wilde zoveel mogelijk neutrale mensen erbij hebben , om zo komaf te maken met die ruzies. Zo geschiedde het ook, o.a. Erik werd gekozen en mocht dan penningmeester zijn. Het nieuwe bestuur begon er met volle moed aan en met veel samenhorigheid !

In Italië , maar ook in de Marche voelde men de crisis goed : heel veel bedrijven sluiten en het sociale opvangnetwerk is bijlange niet zo genereus als in Nederland of België. Gelukkig blijken sommige jongeren niet bij de pakken neer te zitten en bedenken ze allerlei initiatieven. Zo maakt een jong koppel sinds een jaar allerlei ambachtelijke zoetigheden, jams en chocolade. Hun winkeltje sinds kort in Jesi.http://www.pierredolcealcuore.it/

Een ander koppel investeerde in 2 oldtimers die ze nu aan toeristen wilden verhuren om zo de Marche te beleven. Zo stonden ze bij onze Girandola voor het hek met een oude Triumph cabrio. Erik mocht er meteen een ritje mee maken. Binnenkort meer info op hun website: www.slowtravelmarche.it

De ondergrondse steengroeve uit Cupra werd vereeuwigd door de fotoclub, het was er zo donker dat het moeilijk fotograferen was. Doch de meer ervaren fotografen uit onze club slaagden er in. Op een tentoonstelling kon men dan de kiekjes bewonderen, vooral dat er figuranten waren geweest om het harde werkleven uit die tijd uit te beelden.

Dan kwam de langverwachte week voor onze vriend Bart die hier absoluut zijn 50ste verjaardag in de maand mei wilde vieren, want hier was het toch meer kans op mooi weer. De locatie was ook uitgekozen, Country House Vittoria , onder hun moerbeiboom.

Helaas staakten de goede weergoden toevallig net gedurende die dagen en zeker op de feestdag zelfs, want zoveel liters neerslag maakten we nog nooit mee. Bovendien liep onze pomp uit het zwembad goed onder water en onze splinternieuwe pomp mocht al meteen naar de reparateur..... Een deel van de 40 vrienden kwam aan per vliegtuig en landde op Ancona. Met een groot bord Feest van Bart wachtten we hen op. Kwam er toch geen ex-gast van ons die ook Bart heette, op ons af. Stomverbaasd natuurlijk, hij wist niets van een feest.... Tja helaas voor hem , maar het feest was wel voor een andere Bart bedoeld!

Op de feestdag zelf, werden we allemaal samen gezet in een apart zaaltje waar de groep niet zou onder doen voor een Italiaanse groep. Zoveel ambiance waardoor de andere Italiaanse gasten in het restaurant af en toe kwamen kijken wie die feestvierders waren. Het eten duurde van 13 uur tot 19 uur , waarbij we voortdurend onze smaakpapillen verwenden.... Daarna vertrokken we naar Cupra om de palio te zien. Doch door de stromende regen had men de wijntonnenrace afgelast.. Dan maar met heel de bende bij bar Ruggero binnengestapt, zo werd zijn verlies van de dag toch nog wat verzacht. Blijkbaar zagen we er goed uitgehongerd uit, want de bestelde dranken werden nog door allerlei hapjes begeleid ! Onze magen protesteerden nu wel heftig, moest er al weer gewerkt worden en dat op een zondag. Een leuke afsluiter van eht verjaardagsfeest we hadden de zon geen minuut gemist.

De volgende dag bezochten we met zijn allen een olijfoliemolen. De zon was terug van de partij en zo belandden we na de hele uitleg in een decor van een Bertolli reclamespot. Omgeven door de olijfbomen, gezeten op banken en aan tafels onder de zonneschermen, leerden we hoe olijfolie geproefd werd . Bovendien smaakte elk gerecht met een andere olijfoliesoort ook weer eens anders. We hadden meteen middag gegeten !!!

Dan nog de jaarmarkt onveilig gemaakt en 's anderendaags was het toch afscheid nemen. Een feest om in onze annalen neer te schrijven !

De eerste beschreven wandeling in Cupra, de historische wandeling, een initiatief van de lerares kunstgeschiedenis ,werd ingewijd. . De leerlingen legden bij de historische punten om alles uit en er was ook een folder ter beschikking. Een Engelse vertaling moest nog volgen.

Volgende belangrijke activiteit, de infiorata . Ijverig plukte men nu overal bloemen om op zondag de straten weer feestelijk te versieren met bloementapijten. Maar dat is voor de volgende maandbrief.

Tanti saluti

Isabelle en Erik

Ps:

– bij het waterhuis stonden er wel elke dag files. Iedereen tankte het goede water. Opeens stopte een auto volgeladen met plastieken flessen met gekocht water uit de supermarkt , een koffer vol flessen spuit en plat water. Maar toch wilde de chauffeur ook nog water tanken....

– Tijdens de Mille Miglia moesten 400 auto's een parkeerplaats vinden voor de lunchpauze. De plaatselijke wachters (gepensioneerden die even gepromoveerd waren )regelden dat even.. Alle 1000 toeschouwers werden verzocht om op het voetpad te blijven zodat de oldtimers konden manoeuvreren. Dat lukte bij de eerste 4 auto's , maar daarna liep iedereen van het voetpad om die auto's te bewonderen, te fotograferen, aan te raken,. Terwijl de wachters tevergeefs schreeuwden dat iedereen op het voetpad terug moest...

– Om de 2 jaar worden auto's en scooters bij keuringsstations of bij erkende garages gekeurd. Erik ging met mijn 50cc scooter bij onze garage. Alles geschiedde er per computer , waarbij elke gekeurde handeling gefilmd werd. Om corruptie onmogelijk te maken. Totdat de uitlaatgassen aan de beurt waren. Dit gebeurde in een aparte hoek zonder camera. een 2-takt is natuurlijk vuiler en er verscheen een rood lampje. Een 4-takt werd erbij gehaald ,die de computer als goed registreerde en mijn scootertje mocht weer rondrijden...