Cupramontana 19 april 2015,

Maart roerde dit jaar met een zeer natte staart !!! Voor de bloemen en de natuur een welkome zegening, al dat water. Onze verbouwingswerken beëindigden we net op tijd , zodat we ons toeristisch seizoen openden met het Paasweekend. Een Italiaans koppel uit het noorden waarvan de echtgenoot directeur was van een mooi natuurpark en dan een Belgisch gezin waarvan de vrouw nog een ex-klas en schoolgenote was geweest in het K.A.Bensberg in de BSD. Een mooi weerzien ! Maar voorahet feit dat vanaf het Paasweekend de hemelsluizen sloten en de zon van de partij was !!

Een medewerker van de universiteit van Ancona interviewde Erik over het wonen in Italië. Samen met de universiteiten van Amsterdam en Oxford werkten ze aan het project van geëmigreerde Nederlanders, Duitsers en Engelsen in de regio Marche.

Deze lentemaand startten talrijke interessante cursussen , waaronder 3 zondagnamiddagen i.v.m. Marchigiaans koken. De cursisten bestonden uit een gezellige mix van buitenlanders en Italianen, waaronder 2 moedige mannen ! De eerste les leerden we de marchigiaanse specialiteiten te bereiden, nl. vincisgrassi, de marchigiaanse lasagne. Het grootste verschil bestaat uit het vleesmengsel , niet gewoon gehakt, maar kalfsgehakt, kalfssoepvlees, varkensworst en 1 gevogelte liefst met nog de lever, niertjese e.d. er bij ! De lasagnevellen leerden we ook klaarmaken, hiervoor moest men over een paar forse arm- en schouder- spierballen beschikken, iets wat schrijfster dezes niet bepaald bezit. Maar gelukkig bestaat voor de minder gespierde mensen het pastamachientje. Tijdens de cursus natuurlijk taboe. Als contorno of bijgroenten hadden de 3 kokkinnen, echte Italiaanse mamma's wilde planten geplukt en die verwerkten we tot sla. Dikke pret alom en natuurlijk het mooiste moment om dat allemaal samen op te eten ! Bovendien ontvingen we de deegplank, de deegroller, de lasagnevorm en een witte slakom met een zak om dat allemaal op te bergen en dit voor 60 euro voor de 3 namiddagen te samen !!! De 2de les mochten we het volgende typisch gerecht klaarmaken: coniglio in porchetta of konijn gevuld met varkensvlees. Dat bleek een heel bewerkelijke operatie te zijn, gelukkig leerden we ook de typische gehaktballetjes te bereiden, gnocchi, marchigiaanse pizza en crescia....dat betekende weer heel veel smullen. De laatste kookdag mochten we ons toeleggen aan de desserts, de fameuze cantuccini of amandelkoekjes stonden nu op het programma, een krentenbrood, dan de Pesche of gevulde gebakjes. Maar we konden natuurlijk niet op die zoetigheden alleen leven, dus leerden we passatelli maken, pastasoort gemaakt van geraspte kaas en meel. De saus bestond uit versgeplukte paddenstoelen en ...verse truffels. Want de echtgenoot van één van die Italiaanse kokkinnen bleek truffeljager te zijn !!! Een betere maaltijd bestond er niet om de kookcyclus af te sluiten. Bovendien werd Erik uitgenodigd en alle andere partners en de burgemeester om samen alles op te eten. Erik had zijn verjaardag en mocht dan op het krentenbrood een kaarsje uitblazen. Zo'n leuke cursus met zoveel plezier, ja we wilden allemaal absoluut een vervolg erop !

De volgende interessante cursus, i.v.m. natuurfotografie gegeven door de amateurfotografen van het WWF natuurparkje in Jesi. Hier leerden we dieren, landschappen en planten te fotograferen, theorie en praktijk natuurlijk. Landschappen fotograferen gebeurde tijdens de uitstap naar het eeuwenoude beukenbos bij de Monte San Vicino. Dieren in het natuurpark zelf, hierbij verstopten we ons in de observatiehutten en mochten we de Rolls Royce lenzen van onze lesgevers gebruiken, telelenzen van 600 mm met een waarde van 11.000 euro. Loodzware wapens maar fantastisch om te fotograferen. De planten en insecten makrofotografie konden we naar believen in de kloof van de grotten oefenen. Gelukkig bestond hier wel een goedkoop alternatief voor de dure makrolenzen, ijzeren ringen, toevallig had ik die ook en kon ik eindelijk leren ze te gebruiken !

Binnenkort mogen we onze mooiste foto's die we getrokken hebben, samen brengen, krijgen we nog les hoe ze te bewerken en de allermooiste gaan naar een fototentoonstelling in de herfst !

Een nieuw initiatief in Cupra : een eigen taxidienst, dat ontbrak wel. Deze taxichauffeur ontving 2 officiële plaatsen bij de apotheek in Cupra en beschikte over een mooi comfortabel busje, ook voor tochten: Ricardo 3483929747 of www.taxicupramontana.it

De plaatselijke bakker die al ooit 4 wereldrecords verbrak in het Guiness World record book, wilde nu in de zomer het record breken van de langste ronde cake ter wereld. Hiervoor zou hij rond het centrum , op de “ring” van Cupra , allemaal kinderen het deeg laten maken en dan met een verplaatsbare oven in 24 uur tijd de cake willen bakken. Andere records die op zijn naam staan, de grootste cappuccino, de grootste glutenvrije pizza, het grootste brood en glutenvrij brood !

De opening van het MIG of musei in grotta, van het Verdicchiocomplex werd een paar keer uitgesteld vanwege de trage vorderingen van de werken, maar nu was het officieel: 30 april en 1 mei ! vanwege de gemeentelijke verkiezingen op 5 juni mocht de burgemeester vanaf 40 dagen voor de verkiezingen geen officiële daden meer verrichten in Cupra en zou het dus geen opening worden maar een opendeurdag.

De verkizengsstrijd waslosgebarsten en leek meer op een soap want de oppositiepartij vond geen burgemeesterkandidaat en dus was er voorlopig maar 1 partij.....wordt vervolgd.

Onze Archeoclub keek tevreden terug op de tentoonstelling van de WO1 en in mei mogen we in Ancona onze voordrachten e.d. nog eens houden.

Vanaf Pasen waren de weergoden ons goed gezind en genoten de ouders van Erik ,die weer afgezakt waren naar het zuiden ,van prachtig en zelfs soms van bijna zomers weer !

Allerlei klusjes werden samen aangepakt zoals het maken van een eigen privehoekje in onze tuin ! April begon helaas met een triestige gebeurtenis, we namen afscheid van de laatste Girandola mascotte, onze 15,5 jarige hond Bruno. Hij ligt nu ook samen met al onze andere huisdieren op ons dierenkerkhofje en voorlopig zijn we blij met onze Zorro poes.

Zonnig weer, ideaal om de olijvenbomen te snoeien en enkele uitstappen te maken. Allereerst naar de stervende stad, Civita di Bagnoregio ten noorden van Rome en in de buurt van het Bolsena meer. Indrukwekkend om te zien hoe een dorp gelegen op een heuvel door erosie langzaam verdwijnt.

Ook het zuiden van de Marche verkenden we o.a. Sarnano en Montefalcone.

Een andere cursus dat ik volgde: over de etnobotanica, wilde eetbare en medicinale planten, eetbare bloemen, kruiden , zeer interessant gegeven en dit tot midden mei !

Voordat de MIG of Musei in grotta de opendeurdag hield, moest er natuurlijk een heel verhuis gebeuren. Het VVV verplaatste Erik samen met de hulp van enkele collega's, het wijnetiketmuseum en de enoteca veranderden ook van plek en de buitenwerken voor de kruidentuin startten ook. 30 april was nu de datum. zoals altijd gebeurde alles op het laatste nippertje maar alles geraakte op tijd klaar. 2 dagen voor de bewuste datum plantten we al een aantal planten en net voordat het publiek kwam plaatsten we de laatste naambordjes.

Een groot succes voor de bekendmaking van de MIG want er kwam veel volk ! Via een lift of een trap bereikte men het VVV waarmee dan men het wijnetiketmuseum betrad, het wijnmuseum en de Smaakstraat om uiteindelijk bij de enoteca te belanden. Bij mooi weer kon men dan in de kloostertuin wandelen.

Op 1 mei gaan de deuren even open van de gerestaureerde steenfabriek dat nu ook een publiek doel kreeg. Doch dat is dan weer voor volgende maand.

Einde april deed de maand toch wat hij wil...heel veel regen en lang geen zomerse temperaturen meer. Maar ja het was weer tijd voor het San Michele feest in de wijk San Michele en dan waren de regengoden altijd present volgens de legende dan.

De talrijke feesten staan weer voor de deur, de patroonheilige feesten van Jesi, Ancona, Cupramontana, Corpus Domini of de bloementapijten, de opendeurdagen van de wijnproducenten , de wijnproeverijen van de biologische wijnboeren.....en de maand van de bloeiende velden met honderden verschillende wilde bloemen en vooral de wilde orchideeën. Kom zelf maar eens kijken !

tanti saluti cari.

Isabelle en Erik

PS

– Bij het verhuizen van het VVV stelde Erik vast dat er geen telefoonaansluiting voorzien was in het nieuwe gebouw. Bij navraag bleek dat men dat vergeten had...maar het zal in orde komen

– 's Middags bij de plaatselijke supermarkt , 1 kassa open met een heel lange rij. “och” vroeg de kassierster aan de klant Giannidie net aankwam “ Gianni neem eens de microfoon en roep eens om dat Simona aan de kassa komt helpen”. Gianni deed dat maar er kwam geen geluid uit. Op het knopje duwen...nog geen resultaat. Ik nam de microfoon ,duwde op het knopje en Gianni kon nu omroepen. Een verbaasde Simona kwam aanhollen, hadden ze een nieuw personeelslid aangeworven ? Ze kende de stem immers niet van de omroeper....

07-05-2016 om 00:00 geschreven door babelle  

Cupramontana 3 maart 2016.

Cari amici,

de loopgraven zijn toegemaakt en we kunnen terugkijken op een succesvolle tentoonstelling. Bij deze iedereen die uit Belgenland meedacht en /of materiaal opstuurde, hartelijk bedankt !!!!

De voordrachten-namiddag kende ook veel belangstelling, naast gedichten en uittreksels uit boeken lazen we ook dagboeken en brieven voor, zodat het hele oorloggebeuren een emotioneel en menselijk aspect kreeg. Mijn bijdrage bestond uit het voorzlen van de Nederlandstalige vertaling van In Flanders Fields, een stukje uit Im Westen Nichts neues en een Brief van een Oostenrijkse officier. Als decor pronkte de grammofoon uit 1905 dat mijn Italiaanse overgrootouders nog gebruikten in hun herberg !

De tentoonstelling wordt nu afgebroken , om plaats te maken voor de installatie van de MIG, of Musei in Grotte, een soort Verdicchiocentrum met VVV, enoteca, wijnetikettenmuseum en museum van het wijnfeest. Meer nieuws hierover in de volgende maandbrieven .

Op regionaal toerisme staat er nog wat te gebeuren, nl. de planning van een heus fiersroutenetwerk in de Marche, iets dat al lang op onze wenslijst stond. Regio's zijn te vergelijken met onze provincies maar met meer bevoegdheden, zoals onderwijs, toerisme en gezondheid. Eind vorig jaar kwam er een nieuw regionaal bestuur met een nieuwe schepen van toerisme met blijkbaar een realistischer beleid voor de toekomst, niet meer uitsluitend naar China en Rusland gericht, want dat was alleen interessant voor de outlets en andere shoppingcentra. Nu richtte men zich ook naar het individueel toerisme voor Noord Europa meer bepaald naar de vakantiegangers die graag fietsten en wandelden.

2 architecten brachten alle bestaande fietspaden en wegen in kaart rond de Vallesina , het gebied van Sassoferrato, bij de grotten in het binnenland tot de kust. In de toekomst wilde men dat uitbreiden naar andere gebieden in de Marche om regio- overschrijdend te worden. Belangrijke was vooral het idee van unificatie, onderhoud en samenwerking tussen de verschillende gemeentes. Hoopvol voor de toekomst dus. bovnedien palnde men naast de fietspaden ook wandelpaden en paardentrajecten !

Na de voordracht wilden Erik en ik eens de frieten proeven van de pas geopende Nederlandse frituur....ja die schieten als paddestoelen uit de grond hier, ook in Ancona... Doch helaas voor de Nederlandse lezers onder jullie, er gaat niets boven Belgische frieten, ook al worden die meer en meer door frietchinezen uitgebaat. Dus s wachten we nu op een Belgische tegenhanger van die Nederlandse frituurs !! Wie durft ?

We profiteerden van het nogal lenteachtige weer om wat verbouwingen te doen in ons eigen woongedeelte. Een deel van de vloer was nooit verstevigd en geïsoleerd geweest, dus pakten we dit nu aan. Terwijl 2 ijverige mannen en Erik hiervoor zorgden, verwerkte ik 20kg bio sinaasappelen tot lekkere jam voor onze gasten. Geen sinecure want het was heel veel werk Ik bestelde ze rechtstreeks bij een Siciliaanse bio citrus plantage , waarbij tussen bestelling oogst en levering nauwelijks 2 dagen verstreken.

Op mijn verjaardag werd ik behalve met mooie geschenken ook verwend met stralende zon en azuurblauwe luchten temepraturen vna 20 graden. Dat werd dan een tochtje naar de zee meer bepaald naar Fuorenzuola, een kleine historische gemeente op een huevel bovenaan de kust tussen Pesaro en Gabicce Mare. We maakten een prachtige wandeling daalden af tot het strand en klommen terug . De visrestaurants echter alle bezet ! maar een lekker ijsje in Fano smaakte bij dit fatnastische weer des te meer !

De zaterdagwandelingen gingen natuurlijk nog altijd door en we verkenden zo weer prachtige gebieden en routes dichtbij onze woonplaats.

Door de werken zullen we wat later openen dan normaal, nl. met Pasen. We moeten ook mee met de tijd en vanaf nu posten we dagelijks op Instagram onder lagirandolabb een foto van onze Bed and Breakfast en onze belevenissen.

In maart staan bovendien veel cursussen op de planning, een natuurfotografie cursus georganiseerd door WWF, en koken op zijn marchigiaans!!!!

Voor de gasten bestaat de mogelijkheid om t/m einde mei een Italaianse cursus te volgen gedoceerd door een Italiaanse leraar met jarenlange ervaring. Zowel beginnelingen als gevorderden kunnen hiervoor terecht en daar het vakantie is gebeurt het allemaal op een zeer ontspannende manier !

tanti cari saluti

Isabelle en Erik

Ps:

– Een van de bijeenkomsten i.v.m. WOI bestond uit het voordragen van teksten en gedichten geschreven in 1 van de Marchigiaanse dialecten, met op de achtergrond de Italiaanse vertaling ervan. Leuk vond ik de naam van Keizer Franz-Jozef in het dialect; in het Italiaans was het Francesco- Giuseppe wat nog majesteitsachtig klonk, maar Cecco-Beppe ….dat had zijn lakei kunnen zijn....

03-03-2016 om 00:00 geschreven door babelle  

Cupramontana, 10 februari 2016.

Cari amici,

Om deze brief te schrijven ben ik even uit mijn loopgraaf geklauterd...de tentoonstelling over WOI en Cupramontana kende en kent nog altijd een groot succes.

Maar vòòr de inwijding van 24 januari moest er nog veel gebeuren.

Het nieuwe jaar luidden we in met schuimwijn en vuurwerk op de piazza van Cupramontana waar in een grote tent een dj de ouderen onderons entertainde tot 2 uur om dan de jeugd verder te vermaken tot 8 uur 'morgens. Wij waren dan al lang in onze bedden gekropen want onze gasten moesten er vroeg uit.

De nieuwjaar festiviteiten eindigden met het nieuwjaarsconcert in ons dorpje Poggio waarbij ik tot mijn verbazing leerde dat het bekende kinderlied “Altijd is Kortjakje ziek” muziek van Mozart was !!!

Koning Winter was dit jaar echt lui want op 1 week na, genoten we hier van prachtig lenteweer. Erik vertrok met veel optimisme naar Belgenland met ons busje volgeladen met reclamespullen voor het Vakantiesalon in Antwerpen. Doch in Noord-Frankrijk begon de ellende en bleek dat hij de slechtste reisdag ueberhaupt had uitgekozen ….Gelukkig arriveerde hij dan toch veilig bij zijn ouders.

Ondertussen hadden de organisatoren van de tentoonstelling over WO1 gevraagd of ik ook een bijdrage wilde leveren aan de voordrachtendag i.v.m. de tentoonstelling. Ik had nl. via vrienden in België talrijke foto's ontvangen over WOI , zodat men besloot om een Europese hoek te maken. Gedurende een hele week vergaderden we , brainstormden we beter gezegd. Want vergaderen in Italië betekent steevast tevens gezellig samenzijn, er wordt geen onderscheid gemaakt een zakelijk samenkomen en een gezellig onderonsje zodat er veel meer vergaderd moet worden...maar uiteindelijk komt het altijd wel goed ! Het opstellen van de tentoonstelling op zich gebeurde gelukkig zeer efficiënt o.l.v. een toekomstige architect, die de hele planning op papier had gezet en zo konden we bij het opbouwen , hem gewoon vragen waar en hoe alles opgesteld moest worden !!!

De tentoonstellingsruimte bestond uit de pas gerestaureerde gewelfde kelders van het Sint Catharinaklooster dat na de tentoonstelling het Verdicchiocentrum zou worden met VVV, enoteca, museum e.d. Gedurende 7 avonden werkten we ijverig aan de opstelling, weliswaar in de kou want zo'n kelders zijn niet echt warm , maar soms bracht er iemand thee en koekjes en konden we er weer tegen. De Europese hoek voorzag ik van klaprozen van crêpepapier, verwijzend naar het beroemde gedicht In Flanders fields of in Vlaamse velden. Aanvankelijk verbaasde men zich over die bloemen, maar de uitleg werd positief onthaald.

We hadden veel materiaal, naast 600 foto's, , ontvingen we een fiets dat door de ciclisten bersaglieri gebruikt was , uniformen, medailles, dagboeken, brieven enz... onvoorstelbaar hoeveel de bewoners uit Cupra op zolder , in kasten e.d. hadden gevonden.

Het idee voor de tentoonstelling startte oorspronkelijk met de 135 namen vermeld op het oorlogsmonument . Achter elke naam wilden de organisatoren een verhaal vinden , liefst met een foto en daar slaagden ze wonderwel in. De tentoonstelling zou dan 4 weekends duren met telkens speciale evenementen erom: films, voordrachten, muziek en gedichten.

Onder een enorme belangstelling vond de inwijding plaats, de burgemeester knipte het lint door en nam iedereen plaats in de laatste ruimte om naar de verschillende voordrachten te luisteren. Daarna kon iedereen deelnemen aan het buffet, waarvoor ik wafels had gebakken. (bij de laatste wafel brak mijn wafelijzer, doch gelukkig kon Erik dan een nieuwe uit Belgenland meebrengen).

Op dat moment stond Erik op het Vakantiesalon in Antwerpen gedurende 5 dagen in naam van de vereniging van Cupramontana-Accoglie. Er kwamen heel vele geïnteresseerden en als daarvan nu een klein percentage boekt dan kunnen we het salon succesvol noemen.

Zijn terugreis naar het zuiden verliep voorspoedig en het busje was op de terugtocht net zo vol als de heenreis, want de olijfolie, en wijn waren nu vervangen door chocolade en andere lekkere dingen.

In afwachting dat de gedichten e.d. voorgelezen moeten worden , daal ik maar weer af in de loopgraaf en groet ik jullie hartelijk vanuit la Bella Italia !!!

tanti cari saluti

Isabelle en Erik

PS:

– Op mijn terugrit vanuit Umbrië belandde ik in een monsterfile. Er was waarschijnlijk een ernstig auto-ongeluk gebeurd in één van de tunnels. Via een omleiding konden we daarna gelukkig weer doorrijden. De volgende dag las in de krant de oorzaak van die file : een koppel reed op de snelweg en kreeg een enorme ruzie. De man stopte en zette zijn vrouw af aan de rand van de weg. Hij reed woedend verder waarbij hij tegen een andere auto aanreed. Vervolgens stopte er een bestelwagen om hulp te bieden. Doch de man was nog altijd razend en sprong in de bestelwagen van de hulpgever. Met die wagen reed hij verder nog altijd in een razende bui , botste dan uiteindelijk tegen een vrachtwagen en was op slag dood.....

11-02-2016 om 00:00 geschreven door babelle  

01-01-2016 om 00:00 geschreven door babelle  

30-12-2015 om 00:00 geschreven door babelle  

30-12-2015 om 00:00 geschreven door babelle  

30-12-2015 om 00:00 geschreven door babelle  

29-12-2015 om 00:00 geschreven door babelle  

29-12-2015 om 00:00 geschreven door babelle  

29-12-2015 om 00:00 geschreven door babelle  

26-12-2015 om 00:00 geschreven door babelle  

19-12-2015 om 00:00 geschreven door babelle  

Cupramontana 5 december 2015,

Cari amici,

Precies op 1 november woonden we alweer 15 jaar Poggio Cupro . Maar tijd om dit heuglijke nieuws te vieren ontbrak gewoon , want de talrijke olijven riepen om geoogst te worden. Vorig jaar kampten we met een reusachtig tekort, dit jaar wist men gewoon niet waar met de oogst te starten. Blij dat ik was, eindelijk weer plukken ! Het novemberweer overtrof zichzelf met superwarme dagen van meer dan 20 graden waardoor het meer dan een plezierige activiteit was. De estate van San Martino of Sint-Maartenszomer klopte dit jaar als een bus.

We legden de netten rond de bomen , namen een tak vast in de boom of beneden vanaf de grond en ritsten de olijven eruit. Op de middag genoten we ,naargelang de eigenaars aanwezig waren of niet, van een lekkere lunch of anders een pranzo a sacco, de meegebrachte picknick. Na een halve dag werken in de open lucht smaakte alles. Zodra het donker werd, staakten de activiteiten en brak het uur der waarheid aan , hoeveel hadden we geplukt ?

Om de 2 dagen, reden we dan met de hele buit naar de olijfoliemolen waar we dan beloond werden door de heerlijk geurende verse olijfolie. Dit jaar steeg de olijvenkoorts tot ongekende hoogte, bij elke ontmoeting in het dorp waren de vragen: hoeveel kilo, naar welke molen ga je maar de belangrijkste hoe was de resa, of de opbrengst? Hoeveel percent olie kwam er uit die hoeveelheid olijven ?

Dat laatste hing van verschillende factoren af: welke soort olijf ? Er bestonden in Italië wel meer dan 400 rassen olijven , in de Marche al 40 . Sommige zoals de dikke San Francesco of Ascolana gaven ondanks hun reuze afmetingen weinig olie en waren meer geschikt voor consumptie. Eigenlijk bevatten de allerkleinste olijven zoals de Carbonella en de Mignola de meeste olie, maar hiervan moest men beduidend meer plukken. Vanaf 200 kg immers kon men een olijfoliemolen in de Marche huren, bij minder gewicht ruilde men de olijven tegen olie van de molen. Door de schandalen van de geïndustrialiseerde olijfolies zaols Bertolli of Carpelli, was de olijfolie uit de oliemolens zeer gegeerd !

Een ander element dat de resa bepaalde, het tijdstip van de oogst, hoe vroeger men oogstte, hoe groener de olijven , en dus hoe onrijper (een groene olijf is een onrijpe olijf) en dus ook minder olie. . Last but not least hing het ook af van de weersomstandigheden van het afgelopen jaar en van de ligging van de bomen, droog seizoen of nat weer, hoge ligging of in de vallei.... een groot aantal olijven betekende dus helemaal veel olie. Dit jaar schommelde de gemiddelde resa rond de 11%. een gematigd jaar. Onze eigen olijven moest ik echter met koud, mistig weer oogsten samen met 2 vrienden en die hun olijven ook, herhaaldelijk stopten we vanwege de regen, maar we werden wel beloond met een record resa van 14.6 % . Dat hadden we nog nooit gehad !

Dit jaar beschikte een Engelse vriend over een plukmachientje, wat wel handig bleek met de reusachtige hoeveelheden. Het betrof gelukkig een machine die weinig lawaai maakte en de bomen niet beschadigde.

Begin december konden we een streep trekken onder de raccolta. Het weer herstelde zich opnieuw en de zon was weer van de partij. De laatste eigenares waar ik hielp, stopte, ondanks dat er nog genoeg te doen was, maar zij verdronk in de olijfolie en wat moest ze er in hemelsnaam mee doen ? De olijfoliemolens daarentegen gingen nog altijd door en hoopten toch einde december te kunnen stoppen. In ieder geval was het wel een recordjaar geweest.

Hoe warm het ook was, we besloten toch om onze tuinmeubelen in de schuur te plaatsen, we hielden voor alle zekerheid nog 1 tafel over en de meer delicate planten vertrokken in de winterberging. Nu nog niet echt nodig maar je zou het altijd zien, de winterprik zou zich altijd onaangekondigd presenteren.

ex-Belgische gasten vierden het einde van de belangrijkste verbouwingswerken aan hun vakantiehuis met een Belgisch diner. Daartegen zeiden we nooit nee. We smulden dan ook van de garnaalkroketten, tomate crevettes met grijze garnalen,de Belgische frieten (de allerlekkerste, alhoewel er nu 2 Nederlandse frituurs hun deuren in Ancona en Jesi openden), stoofvlees, witloofsalade, en chocomousse toe.....

Weinig gasten maar wel speciale, een Italiaans/Japans koppel dat in Nederland woonde en een koppel waarvan de man bij de Zwitserse garde van de paus wekte en dan ook in Vaticaanstad woonde. Meteen onze eerste Japanse en eerste Vatikaanstedeling.

Erik volgde nog een voordracht i.v.m. digitaal toerisme , de toekomst natuurlijk, en zelf volgde ik een kleine erboristeria cursus, i.v.m. kruiden.

De feestdagen staan voor de deur, de eerste Chrismasparty beleefde ik al en dan zijn de laatste jaren de kerstmarkten hier ook een trend en de levende kersstallen......en dan is het jaar weer omgevlogen.

Alla prossima volta

tanti saluti cari

Isabelle en Erik

PS:

– Tijdens het oogsten van de olijven werd er ook op bepaalde dagen hevig gejaagd, meer bepaald de klopjachten op de everzwijnen. Soms vlogen de kogels net niet rond ons hoofd. Zo zaten we dan gezellig te lunchen even uitblazend van de olijvenpluk tot we opeens in een Monthy Python sketch belandden; Uit het hoge struikgewas kwam plotseling verwilderd een jager tevoorschijn met een hele meute uitgelaten jachthonden, “sorry sorry ik ben verdwaald, ik ben verdwaald” roepend , om dan meteen in het oerwoud van bamboes te verdwijnen met zijn honden wild blaffend achteraan. Waar naar toe ????Een totaal onbegaanbaar gebied zonder pad e.d. maar we zagen ze niet meer terug....

– na een hele dag oogsten, ging onze vriendin boodschappen doen in de plaatselijke supermarkt. Ze stopte aan de vleesafdeling met bediening. Tot ieders verbazing kwam daar een hele groep jagers aan, die tot grote hilariteit van alle klanten en personeel , bedeesd wat vlees bestelden.

06-12-2015 om 00:00 geschreven door babelle  

Cupramontana 11 november 2015,

Cari amici,

Herfstmaanden kenmerken zich meestal door wisselvallig weer, september en oktober 2015 beantwoordden volledig aan dit beeld: weken met bijna 40 graden gevolgd door helse regenbuien.

De hittegolf startte op de dag van het middeleeuws diner, waardoor een groot publiek opdaagde. Maar het was wel zweten geblazen in ons middeleeuwse outfit. Doch dit stond geenszins de organisatie in de weg; een vlotte bediening aan de tafels, perfect afgewisseld met boeiende middeleeuwse attracties. Onze gasten genoten dan ook met volle teugen !

De traditionele passeggiando/degustando (wandelen en degusteren) wandeling volgde dit jaar het traject van alle bronnen in Cupramontana om te eindigen bij de alleroudste, de pas gerestaureerde fonte Romana uit Romeinse tijd. Na de inwijdingsceremonie kon er gedronken en gegeten worden. Het volgende project van de gemeente voorzien voor maart volgend jaar, de musei nelle grotte of de musea in de gewelfde kelders van het Sint Catharinaklooster. Via het VVV en een bezoekerscentrum zal men het Verdicchiomuseum en het wijnetiketmuseum bereiken om te eindigen bij de enoteca of wijntheek. Bij mooi weer kan men dan zelfs een glaasje nuttigen in de kruidentuin aangrenzend aan het klooster.

Oktober startte zoals altijd met het fameuze wijnfeest. De eerste dag regende het pijpenstelen, gelukkig sloten de weergoden de andere dagen de watersluizen en bestraalde een mooie zon het feestelijk gebeuren. Talrijke mensen maakten de palio van de pigiatura mee, de wedstrijd van het druiven vertrappen , de geleide wijndegustatie, proefden van de lekkere hapjes aan de kraampjes, bekeken de stoet met praalwagens versierd met druiven om dan uiteindelijk te genieten van het schitterende vuurwerk. Alweer een geslaagde festa dell'uva. Zoals altijd hielpen Erik en ik de familie Cherubini, Erik ontkurkte weer honderden wijnflessen en ik fungeerde dit jaar als vliegende hulp. Frieten bakken, piadina's maken, bedienen aan de tafel, de pasta serveren.....

Onze B&B herbergde ook nog gasten deze herfst, waaronder een Nederlands koppel dat we leerden kennen tijdens onze Trans-Siberische reis, een leuk weerzien met veel verhalen. Bovendien ontvingen we een sympathiek koppel waarbij de vrouw een echt schilderstalent bezat, dat bleek wel uit de aquarel van onze Girandola die ze ons schonk en de man bleek net zo'n treinfreak als Erik !!!!

Dit jaar organiseerde Erik zijn klasreünie midden oktober , zodat ik die week mijn reis naar Belgenland plande, toffe ontmoetingen met vrienden en familie maar wat een slecht weer.....tevens bezocht ik samen met een vriendin de kruidentuin van de abdij van Herkenrode, een echte aanrader en de kerst tentoonstelling bij Thomas in Hasselt.....gelukkig woonde ik daar niet in de buurt want mijn bankrekening zou danig geslonken zijn....

Bij thuiskomst verwelkomde mij een warme zonnige sole. Ideaal voor de geplande uitstap van de Archeoclub van Cupramontana: op ontdekkingstocht naar het geheime Cupra. Op het programma stonden de beklimming van de kerktorens en de klokkentoren van het gemeentehuis en de afdaling in de kelders van het gemeentehuis en de langste kelder van een privéwoning op de piazza. Ooit waren alle kelders van Cupramontana met elkaar verbonden en vormden zo een kilometerslang gangenstelsel. Door de eeuwen heen stortten er meerdere in, waardoor ze niet meer of slechts gedeeltelijk nog toegankelijk bleken. De speleologen van deze gemeente brachten het voormalig netwerk in kaart door ze één voor één te verkennen en waren dan ook op deze dag onze gids.

Het beklimmen van de 3 torens bleek niet altijd even gemakkelijk, soms moest men zich door een nauw trappengang wurmen, of zich via een ijzeren trapje naar boven begeven. Het uitzicht beloonde ons altijd voor de gedane inspanningen, wat een geluk dat we net deze zonnige dag uitkozen. We kregen ook de gelegenheid om boven de koepel te lopen van het kerkje van de nonnen van de gemeente. Er woonden nl. nog 3 zusters in het sint Catharinaklooster respectievelijk tussen de 80 en 100 jaar oud. Zo kregen we even een inkijkje bij hun privé vertrekken.

Om de kelders te betreden moest men zich door nauwe gaten wringen uitsluitend bijgelicht door onze koplampen. Cupra onthulde haar geheimen. Uiteindelijk belandden we nog in een historisch palazzo aan de piazza waar we de originele vloer bewonderden en de bewoners ons nog op een aperitivo trakteerden !

Daarna moest ik snel terug naar de Girandola want vandaag arriveerden mijn ex-klasgenoten van ons Belgisch atheneum in Duitsland. 35 jaar geleden verlieten we het Koninlijk Atheneum Bensberg en dit heuglijke feit vierden we met een speciale klasreünie in la bella Italia !

2 koppels kwamen met de wagen aan in de namiddag om dan samen naar de luchthaven te rijden om de rest op te pikken. Het vliegtuig was op tijd , doch het was even wachten geblazen op de groep , want als verrassing trokken ze een speciaal T-shirt aan, door een vriendin speciaal voor deze reünie ontworpen. De begroeting was dan ook meer dan euforisch ! Er volgde natuurlijk eerst een groepsfoto met iedereen gekleed in het speciale T- shirt om dan de magen te vullen in een plaatselijk restaurant. In totaal waren we met 15, helaas kon niet iedereen in ons busje meerijden of op de Girandola logeren. Doch 2 extra auto's en logeerplaatsen bij 2 collega's in ons dorpje Poggio Cupro brachten de oplossing.

3 dagen lang voelden we ons terug 18 jaar, we startten de dagen met een gezamenlijk ontbijt in onze B&B en daarna vertrokken we op verkenning van de Marche, want ik wilde mijn klasgenoten het prachtige van onze streek laten zien waar ik al 15 jaar leefde: de grotten van Frasassi, Fabriano en het papiermuseum, Ancona, de Monte Conero en een bezoek aan de olijfoliemolen die nu volop draaide. De uitstappen telkens voorzien van culinaire stops, elk dieet werd nu even aan de kant gezet. Niet voorzien was het bezoek aan de plaatselijke garagist want het busje kampte met een olielek, een gat in de oliefilter. Een extra niet toeristische attractie !

Ik werd bedolven onder de chocolade, dropjes en prachtige planten en op mijn beurt schonk ik mijn klasgenoten een mooi souvenir. Doch aan alles kwam een einde en te gauw belandden we weer op de luchthaven van Ancona , ditmaal voor het afscheid. 2 diehards bleven wel een paar dagen langer op de Girandola om nog wat meer van de streek te zien.

Erik vertoefde ondertussen met het gemeentebestuur in Milaan bij de fuori expo (buiten de Expo). De dampkapfabriek Elica van Fabriano bezat een gebouw in het centrum van de modestad en gaf de gelegenheid aan de Marchigiaanse steden er enkele dagen reclame te maken. Cupramontana organiseerde dan ook 3 dagen lang degustaties, kookworkshops en wijn voordrachten, Erik zorgde voor het toeristische luik.

Het jaar is weliswaar nog niet om, de olijvenpluk staat voor de deur en Erik is volop de deelname aan het organiseren van de B&B vereniging aan de vakantiebeurs te Antwerpen einde januari !

Tanti saluti cari

Isabelle en Erik

PS:

– Tijdens het middeleeuws diner vond een toneelspel plaats, waarbij het publiek actief betrokken werd. De regisseuse pikte er toevallig een van onze Belgische gasten eruit die en gaf hem een aansteker gevolgd door een stortvloed van Italiaanse woorden. Hulpeloos stond onze gast daar, want wat werd er in hemelsnaam van hem verwacht ? Even verliet ik het gepeupel en vertaalde ik zijn rol:telkens als het woord fulmine viel , moest hij zijn aansteker aandoen want hij stelde nl. de bliksem voor. Onze gast zou dan ook nooit meer het woord Fulmine vergeten.

– bij een wandeling aan de kliffenkust belandden we op een wandelpad. Een speciaal bord verwittigde ons : attenzione percorso facile, opgelet gemakkelijke wandeling …

waarbij er meteen een moeilijke afdaling via een steile trap volgde.

– bij het wijnfeest zorgde een rondtrekkende muzikale groep , waarbij de leden verkleed waren als monnik, voor veel ambiance . Aangekomen bij onze stand, startten ze hun repertoire. Na een tijdje zeiden ze tegen onze baas dat ze alleen nog maar voort zouden spelen indien ze een fles zouden krijgen. “ Geen probleem hoor” zei Erik en kwam met een fles water op de proppen.

14-11-2015 om 00:00 geschreven door babelle  

Cupramontana, 11 september 2015,

Cari amici,

Het zomerseizoen wuifden we weg naar het volgende jaar. We keken terug op een heel actief zomerseizoen zowel qua activiteiten als qua gasten. De hittegolven volgden elkaar nog op, gelukkig regelmatig afgewisseld met regenbuien en wat koelere dagen.

Het eerste weekend kreeg ons dorpje Poggio Cupro een complete metamorfose; 100den skaters afkomstig uit heel de wereld overvielen het middeleeuws gehuchtje. Want door een eigenaardig toeval stond Poggio Cupro hoog aangeschreven in de skatewereld . 4 dagen beleefden we de Verdicchio race , twee dagen voor de Italiaanse kampioenschappen en de laatste twee de kwalificatie voor het Wk. Nl. zo snel mogelijk van de heuvel afdalen op een skateboard . Wij ontvingen een wat oudere (40) , tenminste in die wereld toch , Nederlandse skater, die ons wegwijs maakte in die wereld en de wedstrijd. De grootste moeilijkheidsfactor bleek uiteindelijk niet het parcours maar de hitte , want het afdalen gebeurde immers in een leren pak en meestal een zwarte helm en dat bij temperaturen van 40 graden. Beneden aan de rivier stelden de organisatoren een groot skatecamp op, doch weinig schaduw, sanitair en natuurlijk vele muggen. Talrijke kandidaten en familieleden zochten dan ook een andere logeerplek, doch de Girandola was meer dan volgeboekt.

De pro loco, het organiserend comité waar Erik nu penningmeester was, bedacht talrijke leuke zomer events. Tijdens de speciale markt van begin augustus wijdden ze het beschilderde schoolbusje in. Street art kunstenaars mochten hun creativiteit loslaten, maar wel op voorwaarde van een kindvriendelijk motief. De Afrikaanse savannedieren vielen duidelijk in de smaak bij de kinderen! ! De avond sloot dan af met een gratis concert van een Engelse bluesrockartiest.

Ferragosto of het bouwverlof voor heel Italië kreeg ook een speciaal programma, de zee moest naar Cupra komen. 2 grote zwembaden bouwde men op de piazza en allerlei spelletjes werden bedacht om de kinderen in het water te krijgen. Volledig overbodig, op de eerste dag om 10 uur stonden de eerste kinderen al in de rij om in het water te kunnen plonzen, want niet iedereen kon zich immers een dagje naar de zee of zwembadparadijs permitteren . Dus dolblije kinderen en natuurlijk ook volwassenen, want net zoals op de stranden stonden er ook ligstoelen opgesteld. Als afsluiter van een geslaagde dag, het optreden van de coverband van the Boss Bruce Springsteen, en hierbij natuurlijk at men american streetfood, hamburgers en hot dogs. Die vlogen het kraampje uit en er was veel te weinig.... 3 dagen moest deze pret duren doch de Neptunus god stelde het blijkbaar niet op prijs dat de zee verplaatst was naar de bergen . De volgende twee dagen goot het zo hard, dat alles , tot groot verdriet van de kinderen, afgelast moest worden. Maar Neptunus moet zich maar alvast voorbereiden, anno 2016 komen de zwembaden er weer!

De middenstand van Cupra zorgde als altijd voor een avondeten op straat begeleid met muziek, dus eten en dansen was de boodschap.

Onze gasten verbaasden zich echt over de talrijke activiteiten en genoten ervan. Ook al had een Belgisch koppel echt wel pech met zijn auto, in belgenland staakte hun voertuig al geregeld, doch hier met de tunnels en de ontbrekende pechstroken werd het toch behoorlijk gevaarlijk. Hun reisverzekering gaf uitkomst, een vervangwagen, een repatriëring van hun vehikel en een terugvlucht. Die laatste ook met veel problemen want door de zware onweersbuien in belgenland kon hun vliegtuig maar niet vertrekken. Dus dat werd een late thuiskomst en de auto zou pas binnen drie weken terugkomen. We ontvingen een Italiaanse bierbrouwer die een belg als brouwmeester had. Een Italiaans boeddhistisch koppel waarvan de zoon tijdens hun gebeden ijverig met zijn spelletjescomputer in actie was. Een familie die zijn 1000dste geocache in la bella italia haalde en een zangeres die deel uitmaakte van een zangkoor doch liever bij ons voor de rust verbleef.

Augustus verwende ons rijkelijk met pruimen en eindelijk ook de allereerste smakelijke Royal en Leopolddruiven! de vijgen belandden al in de jampotjes maar de boom hangt nog vol.

Door het fantastische weer startten vele wijnboeren al met de pluk van hun Verdichiodruiven bestemd voor de champagne en de schuimwijnen. Ons dorpje maakt zich op voor het middeleeuws feest en de komend weken volgen de wijnfeesten elkaar op.......wie nog heerlijk nazomeren wil, die kan nog altijd bij ons terecht.

tanti saluti cari

Isabelle en Erik

Ps:

– de Engelse blueszanger trad de avond voor zijn concert in Cupra nog op in Hamburg. Maar zijn Engels publiek zal zeker sterk verschild hebben van zijn Italiaans. De eerste rij was immers bezet door de bejaarden van Cupramontana. Achteraf kwam een hoogbejaarde man ons nog bedanken voor het mooie concert, hij had zichtbaar genoten van de rockmuziek !.

– onze gasten met autopech werden telkens per taxi van de girandola naar de autoverhuur vervoerd. De taxichauffeur ontpopte zich tot reisgids en reed dan ook langs vele bezienswaardigheden zonder autogordel weliswaar. Om het signaal te omzeilen die normaal afgaat als de gordel niet ingeklikt is, had hij een ijzeren gesp ontwikkeld die hij dan in de gordelplek klikte...

- andere street art kunstenaars mochten de binnenkoer van de school beschilderen. Oorspronkelijk bedacht men een muurschildering, maar de mevrouw van monumentenzorg ketste dat verzoek meteen af. Ze wilde er niets van horen want zij bepaalde wat mooi en wat lelijk was. Dan maar op houten panelen schilderen en die op de muren hangen.

11-09-2015 om 00:00 geschreven door babelle  

Cupramontana 4 augustus 2015,

Cari amici,

Al anderhalve maand zweten we samen met onze gasten onder een hittegolf, maar beter dat dan de regen van vorig jaar ! Het belooft in ieder geval positief te worden voor de olijfolie en de honing. De zomeractiviteiten startten ook dit jaar met de speciale Cupra Espone markt. Dankzij het warme weer bezochten talrijke mensen de markt en de viskraampjes die speciaal uit Cupra Marittima , onze tegenstad aan de zee, afgekomen waren.

Leuk was tevens de tentoonstelling met foto's , voorwerpen en een filmpje uit de jaren 70 , waardoor we een mooie kijk kregen op Cupramontana tijdens de seventies. Een echte publiekstrekker vooral wanneer men zichzelf in een jongere versie terugzag.

Het volgende evenement was de Notte del Verdicchio waar o.a. de fotoclub zijn jaarlijks tentoonstelling hield. De leden mochten dan mooie foto's tentoonstellen. Zelf bracht ik een halve dag in het kattenasiel door, waar ik dan , ondanks de moeilijkere omstandigheden, (katten poseren echt niet) toch nog enkele mooie portretten kon maken. Het hele gebeuren slaagde wonderwel, de tropische temperaturen overdag maakten de nachten superfijn, geen vestje of jasje nodig ! Voor de ambiance zorgde de muzikale band voorzien van gerecycleerde muziekinstrumenten.

De bioaankoopgroep strikte de Franse filosoof Serge Latouche voor een vorodracht over zijn consuminderen filosofie, heel interessant .

Tussen al de activiteiten door, vonden we toch nog tijd om de pas heropende site van de zwavelmijn te bezoeken. Ooit de grootste van West Europa om dan begin jaren 60 te sluiten.. Het museumpje was wel ouderwets maar het bezoek aan de site met gids en interessante uitleg maakte het allemaal goed. Zwavelmijnwerker bleek een zeer ongezond beroep, de meeste onder hen stierven jong. Maar het betaalde zo goed dat velen er toch werkten.

Een professionele actrice en regisseuse stichtte begin vorig jaar een amateurgezelschap , dat nu mocht optreden in het binnenhof van het Sint Lorenzoklooster. Daar er enkele vriendinnen van mij meededen, was het een bezoekje waard. Een grappig stuk met leuke acteurs op een prachtige locatie.

De wekelijkse activiteiten zoals de wijnbezoeken , olijfoliedegustatie en rondleidingen gingen ook dit jaar weer door met als nieuw aanbod de pastaworkshop.

De volksdansgroep uit Cupra vierde haar 20 jarige bestaan en dat vierde ze door 3 buitenlandse groepen uit te nodigen, vooral die van Hawaï en Rusland veroverden met hun optreden het publiek. Wonder boven wonder kon ik zelfs met 2 gasten een bergwandeling maken met de wandelgroep. Geen wissel dat weekend en wat een geluk, een hele dag naar de Monte Sibilla , 2100m hoog. Maar wat een zware beklimming en dat zonder veel training en conditie….ja hoor op de terugweg gleed ik uit en had een pracht van een beenwond als souvenir. Gelukkig wandelde die dag net de vrijwilligster van het Rode Kruis mee, die kon mijn been dan goed inpakken. Terug thuis kwam de dokteres die ook mee had gewandeld meteen de wonde bekijken en ook meteen naaien. De wandelingen blijken dit jaar echt behekst te zijn. Jaren gebeurde er niets maar dan de zaterdag voor mijn tocht viel er eentje al telefonerend , pols gebroken. De zondag na mijn wandeling struikelde een wandelaarster bij de berg Cucco en die bleek dan haar schouder te hebben gebroken….

IKEA organiseerde een stuntprijsdag, van o.a. 500 houten tuinstoelen van 70 euro naar 10 euro afgeprijsd. Dergelijke stoelen kochten we ooit toen we onze B&B opstartten in 2002 tegen 15 euro en we hadden die nog steeds !!!! Dus waagde Erik zich op de bewuste dag tot aan de poorten van de Zweedse meubelkolos…tussen nog honderde gegadigden . De poorten openden zich en de hele meute stormde naar de plek waar de begeerde artikelen stonden. Erik kon er toch mooi 6 bemachtigen !!!

Ondertussen maakten we 2 dagen regen mee, maar tot grote opluchting van onze gasten kondigde zich de nieuwe hittegolf al weer aan, want vakantie vieren in la bella Italia, daar hoort zon bij.

De 2 artikels in het tijdschrift Buonissimo heb ik dan eindelijk kunnen lezen en ook aan de wandelgroep kunnen tonen, fier dat ze waren om op 2 hele pagina's vermeld te worden in een Belgisch tijdschrift.

Erik heeft het heel druk met de organisatie van de komende events, want 15 augustus staat immers voor de deur. Er zijn nog plekjes vrij in augustus en ook voor de 1ste zaterdag van september want dan verandert ons dorpje weer in een middeleeuws decor...of willen jullie eens het beroemde wijnfeest meemaken ???

Maar eerst de 4-daagse Verdicchio Race in Poggio Cupro, de wereldkampioenschappen afdaling heuvel op longboards skateboards , ons dorpje staat op de kaart van de skate wereld !www.verdicchiorace.it

Tot volgende keer.

Tanti saluti

Isabelle en Erik

PS:

– mijn tandarts was net terug uit Belgenland. Hij vond het er prachtig (behalve het gure weer) en begreep niet wat wij noorderlingen in het chaotische armzalige Italië kwamen doen. Maar hij had wel een vraagje, of ik zijn boete kon vertalen. In Gent had hij nl. een parkeerboete opgelopen en die was nu via de verhuurfirma toch bij hem in Italië beland. Ik vertaalde de Nederlandse brief voor hem. Toen vroeg hij of hij geen korting kreeg op de boete ? Hier kreeg men immers mits betaling binnen de 5 dagen een korting. Nee hoor zei ik, dat is nu 1 van de redenen waarvoor wij hier gekomen zijn, in België bestaat dat niet.

Als dank voor de vertaling moest ik de tandarts ook niet betalen….misschien een 2de reden om hier te wonen ?

04-08-2015 om 00:00 geschreven door babelle  

Cupramontana, 1 juli 2015,

Cari amici,

De zingende nachtegalen maakten plaats voor het getjirpt van de krekels, nog steeds begeleid door de lichtshow van de vuurvliegjes.

Corpus Domini, de religieuze feestdag op de 2de zondag na Pinksteren, viel dit jaar begin juni, precies in het midden van het bloemenseizoen. Dit kwam goed uit want Cupramontana maakte immers officieel deel uit van de Città con Le infiorate of de Steden met de bloementapijten.

De lerares kunstgeschiedenis zorgde elk jaar voor enkele kopieën van bekende schilderijen. Deze keer schilderde ze de Sibyllen van Michelangelo op grote vellen papier. De week voor de festiviteit mocht iedereen die zin en tijd had , even bij haar thuis de gedroogde bloemblaadjes op de schilderingen plakken. Want de kleuren werden niet alleen door bloemen nagemaakt , maar ook door gekleurde rijstkorrels, slierten van palmbomen enz...2 dagen voor het feest vulde de natuur zich met talrijke Cuprensers die ijverig bremblaadjes, gras, rozen en andere bloemen plukten. Als het maar kleur had.

De dag zelf was het vroeg opstaan geblazen, want om 5 startte men met het versieren van de de straten met bloementapijten . Alles met verse bloemblaadjes . De natuur werd langzaam wakker, maar in het centrum van Cupra gonsde het al van de activiteiten. De straten die allemaal op het plein uitmondden , voorzag men van tapijten met geometrische motieven,de Sibyllen zouden het plein zelf versieren. De race tegen de klok begon, maar niemand streste….er was nog altijd tijd om te praten met elkaar, om even in de bar een cappuccino te gaan drinken en om een babbeltje te slaan met de talrijke fotografen die graag de fotowedstrijd wilden winnen. Het thema was Kleur !

Om 11 uur stipt begon de processie . Mijnheer pastoor liep met heel de groep mensen achter zich onder het baldakijn langs de mooi versierde straten . Om dan met een openluchtmis te eindigen op het plein. Ondertussen bezocht ik de tentoonstelling van de oude postkaarten van Cupramontana. De eigenaar ervan gaf graag een woordje uitleg zodat het een interessant bezoek werd. Blijkbaar was Cupra in de jaren 60 en 70 best belangrijk op toeristisch gebied, de stad kwam toch voor op de postkaarten Groetjes uit de Marche , als toeristische trekpleister !!

Het weer was zoals elk jaar met de infiorata goed zonder zelfs een zuchtje wind. De sproeiers liepen toch onafgebroken rond de bloemblaadjes nat spuitend, zo zouden ze nog langer op de straten blijven.

Doch de zondag erop zou de palio plaatsvinden die reeds uitgesteld was geweest door de hevige regenbuien. Ook deze keer was het kantje boord. Een fikse regenbui verjoeg de meeste bezoekers naar huis. Doch ondanks alles vertrok de middeleeuwse stoet door de straten van Cupra. Dit keer was Eriks adellijk kostuum al aan iemand anders gegeven. Een probleem want vindt maar zo'n lang gewaad…..die van het gepeupel waren te kort, die van de kardinaal misschien ?' doch nee ook die te kort. Uiteindelijk vond men dan toch nog een adellijk heerschap kostuum.

Onze gasten filmden het hele gebeuren met de daar op volgende wijntonnenrace. Helaas vond men elk jaar steeds minder vrijwilligers om hieraan mee te doen en waarschijnlijk zou dit de laatste keer zijn geweest. Daarna mochten we met alle deelnemers in de parochiezaal samen gaan eten natuurlijk….

https://www.youtube.com/watch?v=WY_9LX4wdRM

Trouwen in de Marche blijkt enorm populair te zijn. We verwelkomden verschillende Nederlandse gasten waarvan de vrienden hier in het huwelijksbootje stapten. Tegelijkertijd logeerden er een Frans/Cambodjaans en een Italiaans/noordierskoppel bij ons voor een bruiloft van Zwitsers...

Eind juni weer en dus organiseerden onze collega's van la Distesa voor de 8s te keer hun muziekfestival: Musica Distesa. Dit jaar waren de weergoden hen bijzonder goed gezind, prachtig weer !!!! het hele gebeuren verliep steeds professioneler...waar was de tijd dat alle collega's voor de catering zorgden en dat we samen onder 1 zeil schuilden voor de hevige stormbuien ????

De junimaand was bijzonder gul qua fruitproductie, kersen, abrikozen en visciola kersen verwerkte ik tot talrijke jampotten. Hoog tijd want mijn voorrad van vorig jaar was echt bijna op.

Nu nog het zandbakspeelgoed poetsen en alles is klaar voor de zomer op de Girandola....

Viva le vacanze !!!

Tanti saluti cari

Isabelle en Erik

PS:

• Het mooie strand van de kliffenkust is niet altijd gemakkelijk te vinden. Onze Duitse gasten stonden dan ook beteuterd bij een gesloten hek. Toch zagen ze er talrijke auto's geparkeerd. Ze wilden al rechtsomkeer maken toen ze een vrouw in strandoutfit opmerkten. “hoe kom je aan het strand ?” Ze wees naar het hek. “maar die is toch dicht “ “oh” zei de vrouw, “ natuurlijk, maar je moet er over heen klimmen !”

01-07-2015 om 00:00 geschreven door babelle  

Cupramontana 1 juni 2015,

cari amici,

dit jaar doen s 'nachts vooral de nachtegalen hun best , hele songfestivals maken we mee. De krijsende uilen komen helemaal niet aan de beurt of worden gewoonweg overtroefd. Bovendien genieten we nu ook van de nachtelijke lichtshows van de vuurvliegjes.

Meimaand feestmaand zoals we reeds aankondigden, doch alle feesten meemaken... onmogelijk. Onze keuze viel op Camerino in Fiori. Een universiteitsstad meer zuidelijker in de Marche dat een weekend lang in bloemenstad veranderde. We deden er dan ook leuke ideeën op. Niet alleen de stad zelf veranderde in een plantenzee maar de klanten bij de schoonheidsspecialiste werden er omgevormd tot wandelende bloemen .

Dit jaar lastte de beroemde oldtimer rally Mille Miglia in Senigallia een lunchpauze in , de gelegenheid om de sfeer op te snuiven en foto's te maken. De hele badplaats was in rep en roer, meer dan 400 oldtimers met chauffeurs van heel de wereld zouden hier stoppen. De rally ontstond in 1927 toen nog met hedendaagse auto's, maar de auto's van toen behoren nu echt tot de categorie oldtimers. Tegenwoordig betaalt men 3000 euro p.p. inschrijvingsgeld dus niet voor iedereen weggelegd, tenzij men ijverig spaart ! Dit jaar was de oudste wagen een Fiat van 1922 en de jongste een Citroen van 56. Het hele gebeuren gesponsord o.a. door Ferrari en Mercedes die de karavaan dan ook voorreden. Het blijft een rally en dus een wedstrijd van Brescia naar Rome heen en terug op 4 dagen tijd.

De sfeer ademde nostalgie uit, de Italianen sowieso auto gek , hadden massaal vrij genomen. Wanneer had men immers de kans om èn dure moderne wagens te spotten èn mooie oldtimers. Want die stalen natuurlijk de show samen met de chauffeurs, die meestal ook aangepaste kledij droegen. De leerlingen van de hotelschool en de plaatselijke vendelzwaaiers verwelkomden de passagiers en de chauffeurs. Daarna was het natuurlijk kijken, afkeuren ,goedkeuren....we kregen waar voor ons geduld.

Met het mooie weer konden op de Girandola de scooters van stal en het zwembad terug lucht krijgen .

De verkiezingen van het nieuwe bestuur van de Pro Loco stonden voor de deur. Een Pro Loco is eigenlijk een soort gemeentelijke vereniging die alle evenementen van een gemeente organiseert en coördineert allemaal op vrijwillige basis. In het verleden kenmerkte onze Pro loco zich door ruzies e.d. want het bestuur was altijd wat politiek getint. Aanhangers van het gemeentebestuur alsook leden van de oppositie , maakten dikwijls deel uit van het bestuur, waardoor het allemaal moeizaam verliep. Erik had er graag van deel uitgemaakt, want hij vond dat er echt coördinatie moest komen tussen alle evenementen die in Cupra georganiseerd werden. Vaak wist men pas op de laatste minuut als er iets georganiseerd werd enz...

De dag van de verkiezingen was het ook nog jaarvergadering van het oude bestuur. Daar werd al de toon gezet. Slechts 2 wilden van voren zitten, de andere bestuursleden weigerden , maar maakten de hele tijd commentaar vanuit het publiek. Ze vonden zelfs dat er wel veel nieuwe leden waren bijgekomen en dat die zich toch eens moesten bekendmaken. Erik was dit voortdurende kinderachtige commentaar uit het publiek beu. Tot ieders grote verbazing stond hij op , liep naar voren en stelde zich voor . Hierbij zei hij dat hij het ook gepast zou vinden dat de oude bestuursleden zich voorstelden. “ Oh”, zeiden de commentatoren “maar we kennen jou toch en jij ons toch ook?” “ Inderdaad, dus zijn we hier allemaal samen gekomen om iets voor Cupra te betekenen en zou ik nu voorstellen dat we kunnen beginnen met te kiezen”. Einde commentaar waarop eindelijk het stemmen zelf op de agenda kwam. Maar eerst moesten er kiesagenten aangesteld worden en tellers, want het gebeurde in het geheim en zeer officieel. 2 Chinese vrijwilligers werden door de burgemeester aangeduid en toevallig de 2 grootste monden van de hele avond. Balen dat ze deden ! Nu hadden de burgemeester en de tegenpartij hun leden goed geïnstrueerd op wie er gestemd moest worden, want hij wilde zoveel mogelijk neutrale mensen erbij hebben , om zo komaf te maken met die ruzies. Zo geschiedde het ook, o.a. Erik werd gekozen en mocht dan penningmeester zijn. Het nieuwe bestuur begon er met volle moed aan en met veel samenhorigheid !

In Italië , maar ook in de Marche voelde men de crisis goed : heel veel bedrijven sluiten en het sociale opvangnetwerk is bijlange niet zo genereus als in Nederland of België. Gelukkig blijken sommige jongeren niet bij de pakken neer te zitten en bedenken ze allerlei initiatieven. Zo maakt een jong koppel sinds een jaar allerlei ambachtelijke zoetigheden, jams en chocolade. Hun winkeltje sinds kort in Jesi.http://www.pierredolcealcuore.it/

Een ander koppel investeerde in 2 oldtimers die ze nu aan toeristen wilden verhuren om zo de Marche te beleven. Zo stonden ze bij onze Girandola voor het hek met een oude Triumph cabrio. Erik mocht er meteen een ritje mee maken. Binnenkort meer info op hun website: www.slowtravelmarche.it

De ondergrondse steengroeve uit Cupra werd vereeuwigd door de fotoclub, het was er zo donker dat het moeilijk fotograferen was. Doch de meer ervaren fotografen uit onze club slaagden er in. Op een tentoonstelling kon men dan de kiekjes bewonderen, vooral dat er figuranten waren geweest om het harde werkleven uit die tijd uit te beelden.

Dan kwam de langverwachte week voor onze vriend Bart die hier absoluut zijn 50ste verjaardag in de maand mei wilde vieren, want hier was het toch meer kans op mooi weer. De locatie was ook uitgekozen, Country House Vittoria , onder hun moerbeiboom.

Helaas staakten de goede weergoden toevallig net gedurende die dagen en zeker op de feestdag zelfs, want zoveel liters neerslag maakten we nog nooit mee. Bovendien liep onze pomp uit het zwembad goed onder water en onze splinternieuwe pomp mocht al meteen naar de reparateur..... Een deel van de 40 vrienden kwam aan per vliegtuig en landde op Ancona. Met een groot bord Feest van Bart wachtten we hen op. Kwam er toch geen ex-gast van ons die ook Bart heette, op ons af. Stomverbaasd natuurlijk, hij wist niets van een feest.... Tja helaas voor hem , maar het feest was wel voor een andere Bart bedoeld!

Op de feestdag zelf, werden we allemaal samen gezet in een apart zaaltje waar de groep niet zou onder doen voor een Italiaanse groep. Zoveel ambiance waardoor de andere Italiaanse gasten in het restaurant af en toe kwamen kijken wie die feestvierders waren. Het eten duurde van 13 uur tot 19 uur , waarbij we voortdurend onze smaakpapillen verwenden.... Daarna vertrokken we naar Cupra om de palio te zien. Doch door de stromende regen had men de wijntonnenrace afgelast.. Dan maar met heel de bende bij bar Ruggero binnengestapt, zo werd zijn verlies van de dag toch nog wat verzacht. Blijkbaar zagen we er goed uitgehongerd uit, want de bestelde dranken werden nog door allerlei hapjes begeleid ! Onze magen protesteerden nu wel heftig, moest er al weer gewerkt worden en dat op een zondag. Een leuke afsluiter van eht verjaardagsfeest we hadden de zon geen minuut gemist.

De volgende dag bezochten we met zijn allen een olijfoliemolen. De zon was terug van de partij en zo belandden we na de hele uitleg in een decor van een Bertolli reclamespot. Omgeven door de olijfbomen, gezeten op banken en aan tafels onder de zonneschermen, leerden we hoe olijfolie geproefd werd . Bovendien smaakte elk gerecht met een andere olijfoliesoort ook weer eens anders. We hadden meteen middag gegeten !!!

Dan nog de jaarmarkt onveilig gemaakt en 's anderendaags was het toch afscheid nemen. Een feest om in onze annalen neer te schrijven !

De eerste beschreven wandeling in Cupra, de historische wandeling, een initiatief van de lerares kunstgeschiedenis ,werd ingewijd. . De leerlingen legden bij de historische punten om alles uit en er was ook een folder ter beschikking. Een Engelse vertaling moest nog volgen.

Volgende belangrijke activiteit, de infiorata . Ijverig plukte men nu overal bloemen om op zondag de straten weer feestelijk te versieren met bloementapijten. Maar dat is voor de volgende maandbrief.

Tanti saluti

Isabelle en Erik

Ps:

– bij het waterhuis stonden er wel elke dag files. Iedereen tankte het goede water. Opeens stopte een auto volgeladen met plastieken flessen met gekocht water uit de supermarkt , een koffer vol flessen spuit en plat water. Maar toch wilde de chauffeur ook nog water tanken....

– Tijdens de Mille Miglia moesten 400 auto's een parkeerplaats vinden voor de lunchpauze. De plaatselijke wachters (gepensioneerden die even gepromoveerd waren )regelden dat even.. Alle 1000 toeschouwers werden verzocht om op het voetpad te blijven zodat de oldtimers konden manoeuvreren. Dat lukte bij de eerste 4 auto's , maar daarna liep iedereen van het voetpad om die auto's te bewonderen, te fotograferen, aan te raken,. Terwijl de wachters tevergeefs schreeuwden dat iedereen op het voetpad terug moest...

– Om de 2 jaar worden auto's en scooters bij keuringsstations of bij erkende garages gekeurd. Erik ging met mijn 50cc scooter bij onze garage. Alles geschiedde er per computer , waarbij elke gekeurde handeling gefilmd werd. Om corruptie onmogelijk te maken. Totdat de uitlaatgassen aan de beurt waren. Dit gebeurde in een aparte hoek zonder camera. een 2-takt is natuurlijk vuiler en er verscheen een rood lampje. Een 4-takt werd erbij gehaald ,die de computer als goed registreerde en mijn scootertje mocht weer rondrijden...

07-06-2015 om 00:00 geschreven door babelle  

Cupramontana 11 mei 2015,

Cari amici,

geurende acacia's, duizenden zoemende bijen,het is eindelijk weer eens een traditionele Italiaanse meimaand. Maart roerde gelukkig een niet al te dikke staart en april op de paasdagen na, verwelkomde prinses Lente in alle glorie.

De zaterdagwandelingen met de podisti kleurden zich elke zaterdag met meer groen en meer bloemen. We hadden zelfs de eer om een pas gerestaureerd kerkje te bezoeken, ooit aan een heel belangrijke weg gelegen op de grens tussen het Longobardische en Byzantische Rijk. Tegenwoordig bereikte men het kerkje via een smal bospad ...

Eriks ouders logeerden hier enkele weken, dus werd er weer duchtig geklust op la Girandola. Maar de magen wensten af en toe gevuld te worden en zo bezochten we restaurant Vintora in de stadsmuur van San Marcello, een heel toffe eetplek, meer bepaald een coöperatie waarvan de leden de ingrediënten leveren voor de dagelijkse maaltijden. Seizoensgerichte gerechten en zo veel mogelijk chilometro zero.

De komst van Isabelles zussen met hun kinderen leverde de gelegenheid op om het record van de langste tagliatelle van de Girandola te verbreken. Het stond nl. op naam van de Nederlandse neefje en nichtje : 3m lang. Wij gingen voor de 4m. Met man en kracht slaagden we er in !

In maart herstartte ons seizoen en dit jaar waren onze eerste gasten zelfs Amerikanen die hier in de regio wijn kwamen proeven ! Ze hadden nl. een wijnwinkeltje in New York waar ze o.a. biologische Verdicchio verkochten van een kleine wijnproducent uit Cupramontana !

Maar het leukste waren natuurlijk onze vrienden met hun kinderen die we zeker al minstens 20 jaar niet meer gezien hadden ! De zoon deed hotelschool , dus stonden er allerlei gastronomische evenementen op het programma. Met Erik en een truffeljager op truffeltocht in Acqualagna, dè truffelstreek van de Marche en zeker van Italië. Een pasta workshop mocht natuurlijk ook niet ontbreken. Dat gebeurde bij Carla, een specialiste in eetbare wilde planten en die ze dan ook verwerkte o.a. in haar pastasauzen. Het klaarmaken van de pasta alla chitarra met bijbehorend instrument zou voortaan geen geheim meer zijn, alsook het pastadeeg op zich. Gegeten werd dan samen in de prachtige serre achter de boerderij, een idyllische plek ! Na het eten nam Carla ons nog mee in haar domein en wees ons de planten aan die we net gegeten hadden.

Het bleek de tijd van reünies te zijn want ook een ex-collega van Kind en Gezin logeerde eventjes bij ons en dit na 15 jaar , een prachtig weerzien !

Ondanks het heropende seizoen ondernamen we nog een mooie uitstap naar Chioggia net ten zuiden van Venetië , ook piccola Venezia genoemd. Dat laatste misschien wat overdreven, maar het was wel een leuke , gezellige stad met veel water en bootjes !

De tegenhanger van Cupramontana, de godin Cupra op de berg, moesten we toch ook eens bezichtigen, nl. Cupramarittima, de godin Cupra van de zee. Het moderne stadje direct aan de zee viel wat tegen, maar het historische dorp op de heuvel bleek wel de moeite. Hier keken de bewoners op kilometers lange azuurblauwe kleuren van de zee en de lucht.

De openmonumentendagen gaven ons de kans om in een appartementsgebouw de historische fresco's te bewonderen. De bewoners van één van de appartementen waren zo gastvrij geweest om hun woonst aan het publiek te tonen. Zij woonden echt te midden van fresco's zowel op de wanden als op de plafonds.

Een vriendin van mij werkte als vrijwilligster in het kattenasiel van Jesi. Het hondenasiel ernaast financierde de gemeenten, maar het poezenverblijf draaide louter op vrijwilligerswerk. Geregeld hadden ze dan ook geld nodig voor de medicijnen voor de 100 poezen. Na wat brainstorming besloten we om een garagesale te houden, zelf maakte ik met behulp van Eriks moeder een aantal lavendelzakjes die er ook verkocht konden worden.

Het ingezamelde geld leverde weer wat medicatie op !

Meimaand feestmaand is nu gestart en inderdaad allerlei initiatieven kondigen zich weer aan: de cantine aperte, waarbij in heel Italië de meeste wijnproducenten een opendeurdag weekend houden, , een Belgische vriend van ons viert hier zijn 50ste verjaardag , verschillende musea in de Marche organiseren een speciaal weekend , kortom si fà la festa ! Iedereen welkom en er zijn nog plaatsen vrij in onze B&B

tanti cari saluti

Isabelle en Erik

Ps:

– tijdens een uitstap wilden we s 'middags gewoon een broodje eten. Dat konden we dan in een bar. Hier stond zoals altijd en overal de tv luid op. Maar we werden met alle egards bediend alsof we in een luxe restaurant plaatshadden genomen. Er was ook mogelijkheid tot warm eten , want al gauw kwam er een heel gezelschap binnen die aan een reeds gedekte tafel ging zitten. Met veel lawaai en bijbehorende chaos. De barman verontschuldigde zich herhaaldelijk bij ons voor de storing. Tevergeefs probeerden we hem gerust te stellen dat het ons niet stoorde. Het geluid van de tv had hij dan toch maar afgezet totdat hij dacht dat Erik er naar keek, en hup de volumeknop van de tv weer op zijn luidst gezet. Terwijl dat eigenlijk meer stoorde dan het getetter van het gezelschap.

– Hier stuurt men geen overlijdensberichten rond , maar op de muren van de gemeentes, worden overlijdens affiches geplakt. Een vermeldde het overlijden van signora Legumi weduwe van signor Fagioli. ( mevrouw Peulvrucht weduwe van heer Boontje)

– groot feest in Cupra : la casa dell'acqua ( het huis van het water) werd ingewijd. Voortaan hoefde ook de bevolking van Cupra geen water meer in plastieken flessen uit de supermarkt te sleuren. Nee op de Veemarkt kon men voortaan water tanken, zowel bruisend als plat water. Gedurende 2 maanden gratis en daarna voor 3 euro per maand. Italianen zijn immers de grootste consumenten van water uit de supermarkt. Terwijl ons kraantjeswater rechtstreeks uit de bergen komt. Nu was dat water van het huisje precies hetzelfde als ons kraantjeswater, doch volgens de mensen was dat van het huisje beter......

13-05-2015 om 00:00 geschreven door babelle  

22-03-2015 om 00:00 geschreven door babelle