Cupramontana 5 december 2015,

Cari amici,

Precies op 1 november woonden we alweer 15 jaar Poggio Cupro . Maar tijd om dit heuglijke nieuws te vieren ontbrak gewoon , want de talrijke olijven riepen om geoogst te worden. Vorig jaar kampten we met een reusachtig tekort, dit jaar wist men gewoon niet waar met de oogst te starten. Blij dat ik was, eindelijk weer plukken ! Het novemberweer overtrof zichzelf met superwarme dagen van meer dan 20 graden waardoor het meer dan een plezierige activiteit was. De estate van San Martino of Sint-Maartenszomer klopte dit jaar als een bus.

We legden de netten rond de bomen , namen een tak vast in de boom of beneden vanaf de grond en ritsten de olijven eruit. Op de middag genoten we ,naargelang de eigenaars aanwezig waren of niet, van een lekkere lunch of anders een pranzo a sacco, de meegebrachte picknick. Na een halve dag werken in de open lucht smaakte alles. Zodra het donker werd, staakten de activiteiten en brak het uur der waarheid aan , hoeveel hadden we geplukt ?

Om de 2 dagen, reden we dan met de hele buit naar de olijfoliemolen waar we dan beloond werden door de heerlijk geurende verse olijfolie. Dit jaar steeg de olijvenkoorts tot ongekende hoogte, bij elke ontmoeting in het dorp waren de vragen: hoeveel kilo, naar welke molen ga je maar de belangrijkste hoe was de resa, of de opbrengst? Hoeveel percent olie kwam er uit die hoeveelheid olijven ?

Dat laatste hing van verschillende factoren af: welke soort olijf ? Er bestonden in Italië wel meer dan 400 rassen olijven , in de Marche al 40 . Sommige zoals de dikke San Francesco of Ascolana gaven ondanks hun reuze afmetingen weinig olie en waren meer geschikt voor consumptie. Eigenlijk bevatten de allerkleinste olijven zoals de Carbonella en de Mignola de meeste olie, maar hiervan moest men beduidend meer plukken. Vanaf 200 kg immers kon men een olijfoliemolen in de Marche huren, bij minder gewicht ruilde men de olijven tegen olie van de molen. Door de schandalen van de geïndustrialiseerde olijfolies zaols Bertolli of Carpelli, was de olijfolie uit de oliemolens zeer gegeerd !

Een ander element dat de resa bepaalde, het tijdstip van de oogst, hoe vroeger men oogstte, hoe groener de olijven , en dus hoe onrijper (een groene olijf is een onrijpe olijf) en dus ook minder olie. . Last but not least hing het ook af van de weersomstandigheden van het afgelopen jaar en van de ligging van de bomen, droog seizoen of nat weer, hoge ligging of in de vallei.... een groot aantal olijven betekende dus helemaal veel olie. Dit jaar schommelde de gemiddelde resa rond de 11%. een gematigd jaar. Onze eigen olijven moest ik echter met koud, mistig weer oogsten samen met 2 vrienden en die hun olijven ook, herhaaldelijk stopten we vanwege de regen, maar we werden wel beloond met een record resa van 14.6 % . Dat hadden we nog nooit gehad !

Dit jaar beschikte een Engelse vriend over een plukmachientje, wat wel handig bleek met de reusachtige hoeveelheden. Het betrof gelukkig een machine die weinig lawaai maakte en de bomen niet beschadigde.

Begin december konden we een streep trekken onder de raccolta. Het weer herstelde zich opnieuw en de zon was weer van de partij. De laatste eigenares waar ik hielp, stopte, ondanks dat er nog genoeg te doen was, maar zij verdronk in de olijfolie en wat moest ze er in hemelsnaam mee doen ? De olijfoliemolens daarentegen gingen nog altijd door en hoopten toch einde december te kunnen stoppen. In ieder geval was het wel een recordjaar geweest.

Hoe warm het ook was, we besloten toch om onze tuinmeubelen in de schuur te plaatsen, we hielden voor alle zekerheid nog 1 tafel over en de meer delicate planten vertrokken in de winterberging. Nu nog niet echt nodig maar je zou het altijd zien, de winterprik zou zich altijd onaangekondigd presenteren.

ex-Belgische gasten vierden het einde van de belangrijkste verbouwingswerken aan hun vakantiehuis met een Belgisch diner. Daartegen zeiden we nooit nee. We smulden dan ook van de garnaalkroketten, tomate crevettes met grijze garnalen,de Belgische frieten (de allerlekkerste, alhoewel er nu 2 Nederlandse frituurs hun deuren in Ancona en Jesi openden), stoofvlees, witloofsalade, en chocomousse toe.....

Weinig gasten maar wel speciale, een Italiaans/Japans koppel dat in Nederland woonde en een koppel waarvan de man bij de Zwitserse garde van de paus wekte en dan ook in Vaticaanstad woonde. Meteen onze eerste Japanse en eerste Vatikaanstedeling.

Erik volgde nog een voordracht i.v.m. digitaal toerisme , de toekomst natuurlijk, en zelf volgde ik een kleine erboristeria cursus, i.v.m. kruiden.

De feestdagen staan voor de deur, de eerste Chrismasparty beleefde ik al en dan zijn de laatste jaren de kerstmarkten hier ook een trend en de levende kersstallen......en dan is het jaar weer omgevlogen.

Alla prossima volta

tanti saluti cari

Isabelle en Erik

PS:

– Tijdens het oogsten van de olijven werd er ook op bepaalde dagen hevig gejaagd, meer bepaald de klopjachten op de everzwijnen. Soms vlogen de kogels net niet rond ons hoofd. Zo zaten we dan gezellig te lunchen even uitblazend van de olijvenpluk tot we opeens in een Monthy Python sketch belandden; Uit het hoge struikgewas kwam plotseling verwilderd een jager tevoorschijn met een hele meute uitgelaten jachthonden, “sorry sorry ik ben verdwaald, ik ben verdwaald” roepend , om dan meteen in het oerwoud van bamboes te verdwijnen met zijn honden wild blaffend achteraan. Waar naar toe ????Een totaal onbegaanbaar gebied zonder pad e.d. maar we zagen ze niet meer terug....

– na een hele dag oogsten, ging onze vriendin boodschappen doen in de plaatselijke supermarkt. Ze stopte aan de vleesafdeling met bediening. Tot ieders verbazing kwam daar een hele groep jagers aan, die tot grote hilariteit van alle klanten en personeel , bedeesd wat vlees bestelden.