|
s Maandags het eerste wat ik deed was naar de haven gaan om te vragen wanneer er een boot naar Pantoja vertrok. Daar kreeg ik te horen dat het de volgende dag zou zijn. Om de verveling wat tegen te gaan begon ik de rest van mijn boek maar uit te lezen. Ondertussen nam ik die dag ook nog afscheid van Simon. Hij kon wel zijn boot op. Die avond passeerde ik een supermarkt toen ik op zoek was naar eten en kocht me brood en kaas. Dat was al een tijdje geleden.
Op dinsdag weer hetzelfde als de dag ervoor en ook weer hetzelfde antwoord. Alleen had ik het deze keer aan de kapitein gevraagd. Dit moest wel niet meer te lang gaan duren want ik zat ondertussen ook met het probleem dat ik het land uit moest. Ik had maar 60 dagen aangevraagd omdat ik dacht dat ik sneller Peru zou verlaten. Maar plannen veranderen zo dikwijls als je aan het reizen bent. In het restaurant met het irritante "Jingle bells" wisselde ik mijn boek.
Alweer s morgens naar de haven en die avond zou de boot vertrekken. Terug in het hostel alles gepakt, vlug mijn mails gecheckt, 100 dollar afgehaald en terug naar de boot gegaan. Ervoor zag ik al dat er hangmatten hingen en hoe vroeger hoe beter je je plekje kan uitkiezen. Rond de middag installeerde ik me. Mijn rugzak vergrendelde ik aan een middenpaal en ook deze keer gebruikte ik mijn beschermhoes tegen water en andere vuiligheid. Mijn hangmat bevestigde ik ook langs deze paal zodat ik mijn rugzak goed in het oog kon houden. Ik begon dan maar in een van mijn 2 boeken te lezen. En dit was een heel spannend boek. Ik kon niet stoppen met lezen en toen ik ging slapen was ik al over de helft. In de namiddag kreeg ik ook te horen dat de boot eerst de dag erna zou vertrekken. Dat begon weer heel goed.
De dag erop was dus weer wat luieren in de hangmat en wachten tot de boot vertrok. Toen deze vertrok had ik mijn eerste boek al uit en had ik geen tijd meer om het te gaan wisselen. Ondertussen had ik de boot ook al geinspecteerd en er waren geen douches of kranen. Alles zou dus moeten gebeuren met het water uit de rivier.
Onderwegen stopte de boot regelmatig aan kleine dorpjes langs de rivier. Soms zelfs bij enkele hutjes. Hier werden dan mensen opgepikt of goederen gedropt. Zondag stonden we zelfs een hele dag stil bij Santa Clotilda. Hier kon ik dan de benen even strekken en een wandelingetje maken. De tijd ging heel traag voor bij. De voornaamste activiteiten waren luieren in mijn hangmat, mijn 2de boek lezen, kaarten met het jongetje dat enkele hangmatten verder lag, 3x per dag met mijn voederbakje eten halen, dromen van al het lekkers dat ik zou gaan eten als ik thuis kwam en slapen.
In totaal zat ik 8 dagen op de boot en heel dikwijls heb ik me afgevraagd waarom ik eraan begonnen was. De avond van het vertrek zat de boot vol met mensen en goederen. Een kerel had zijn hangmat iets hoger vlak tegen de mijne opgehangen zodat ik de eerste 2 nachten niet recht in mijn hangmat kon liggen. Als hij bewoog dan ging mijn hangmat mee. Hij kwam er de hele dag ook niet uit en voor mij was er totaal geen comfort. Ook was er de bende jongeren die de hele dag hun Cumbia muziek keihard draaide en dan steeds dezelfde nummertjes. Om knettergek van te worden. Als dat ook nog niet genoeg was begon er iets verderop ook nog een 2de zijn muziek loeihard te spelen. Heb meerdere malen op het punt gestaan om hun radios in de rivier te flikkeren. Elke dag regende het ook een paar keer heel flink want het is namelijk het regenseizoen. En dat merk je hier in het Amazona gebied wel. s Nachts is het redelijk fris met resultaat dat ik de dag voor kerstmis een snotneus had. s Avonds voelde ik me miserabel en koortsig. 2 Dafalgans genomen en om 20 u lag ik al te knorren. Op kerstdag was het zelfs nog erger. Mooie kerstdag was het. Op dat moment heb ik veel aan thuis gedacht en me afgevraagd wat ik aan het uitspeken was. Toen ik die avond niet voor mijn eten ging kwam de vrouw van het winkeltje me vragen wat er aan de hand was. Even later kwam ze terug met 2 pijnstillers en een flesje water en bracht ze me een kop warme koffie. Nog nooit was ik zo blij met een kop koffie. En toen voelde ik toch ook een beetje dat het kerstmis was.
De dag erop s morgens kwamen we aan in Pantoja en ik was zo blij als een zot dat ik van die boot kon. Ik regelde mijn stempel bij de immigratiedienst en een paar uur later zat ik op een speedbootje richting Roca Fuerte. Daar nam ik een kamer waar ik mijn hangmat kon ophangen. Ging diezelfde dag 2 keer naar de immigratiedienst maar de brave man zat in Coca voor de feestdagen. De mariniers verzekerden mij dat het geen probleem was om mijn stempel in Coca te halen. De rest van de dag hing ik alweer in mijn hangmat omdat ik nog altijd koorts had en ook heel hard moest hoesten. De dag erop keerde ik terug naar de mariniers omdat er eentje mij vertelde dat het mogelijk was om met hun mee te varen naar Coca. Niks van waar dus en weeral maar een dagje luieren in de hangmat en wachten. Rocafuerte is een heel klein dorpje waar geen zak te beleven valt. Op een half uurtje ben je er rondgewandeld. s Avonds passeerde er 2 duitsers en samen met hun heb ik dan wat gegeten en gepraat. Het waren de eerste toeristen die ik zag in 9 dagen.
De dag erop was ik om 4 uur al wakker om op tijd de boot naar Coca te nemen. Die nacht kon ik moeilijk slapen omdat ik de hele nacht moest hoesten. Ik legde me dus op de bank in de boot en voor een uurtje was dit geen probleem. Naderhand begon de boot helemaal vol te zitten en had ik zelfs bijna geen ruimte om mijn benen te strekken. Ook de koorts kwam weer opzetten. Slapen was onmogelijk en bewegen haast onmogelijk. Op dat moment heb ik mezelf beloofd nooit nog terug te keren naar de Amazonas. Ik had het helemaal gehad. s Avonds om 18 u kwamen we aan in Coca en ik nam een kamer met prive badkamer. Ik heb toen een half uur onder de douche gestaan. Na 10 dagen niet wassen en scheren zag ik er niet al te fameus uit. Erna ging ik naar een kapper die me een goede scheerbeurt gaf. Ik voelde me terug een beetje mens. Na een maaltijd kroop in in mijn bedje. Einde van mijn Amazonas avonturen.
30-12-2007 om 01:37
geschreven door Lago 
|
