|
Last man standing.
Het is zover, mijn
shipment is vertrokken met de meeste kleren ( enkel warme truien heb ik nog
nodig) en allerhande spul,mijn fiets,
vliegers en zo meer, ge weet wel dingen die ge niet nodig hebt maar waarvan je
denkt , dat kan in die vier maand wel eens van pas komen. En die ge dus laat
verschepen en nu dus terug.
Dat betekent ook dat er een einde in zicht is. Ze zullen
vanaf nu het heft zelf in handen moeten nemen.
Nog een paar zaken voorbereiden en begeleiden, nog een hoop vragen
beantwoorden en huskadee, weg ermee.
Was ik enkele weken ronduit bezorgd en sceptisch , nu is dat
deels verdwenen maar ik blijf ervan overtuigd dat het niet lang zal duren
vooraleer ze in hun betweterij het grondig gaan verknoeien.
Hopelijk met enkel gevolgen voor productie en geen serieuze gevolgen voor mens
en of milieu, dat wensen we niemand toe en zou ook niet mogen als ze de
beveiligingen in dienst houden.
Hun grootste probleem ligt niet bij de reactor, maar bij alles wat erna komt,
en om die problemen te omzeilen gaan ze liggen klooien met de reactor, met alle
gevolgen vandien. Zelfs nu we er nog
zijn zijn ze , om het beleefd te zeggen, aan het foefelen, en zijn dan verbaasd
dat we het bijna onmiddellijk merken.
Ach, het is een leercurve en ze zijn maar pas begonnen, ze zullen nog
wel een paar keer vallen en opstaan, zolang ze alleen hun knietjes maar zeer
doen is het niet erg, wat moederkeszalf
en weer verder.
En dan rest me de vraag, zou ik het weer doen, was het het
waard. Voorlopig vind ik dat zelf een
behoorlijk moeilijke vraag. Het heeft
ontegenzeggelijk enkele behoorlijke nadelen.
Lang van huis weg, uw beste vriend en lief is al snel uw rechterhand, de
fustraties, het eindeloos ergeren aan beterweters, ik kan nog steeds geen
begrip opbrengen voor ronduit geknoei door mensen die ondanks goede (en goed
bedoelde )raad toch het tegendeel willen doen.
Het gedraai en vlakaf liegen als je tot de ontdekking komt dat er
tijdens de nacht toch brandbare producten gebruikt worden, tegen alle
veiligheid in. Ge weet wel(of ook niet)
dat soort zaken waaraan een mens zich ergert.
Maar het heeft ook een gans scala aan voordelen, zo eens de baas mogen
spelen. Je leert op een korte periode
ontzettend veel bij. Je leert best wel
interessante mensen kennen, niet echt veel chinezen moet ik toegeven. Ge leert ook toegeven, samenleven met 8 man
die niet noodzakelijk tot uw beste vriendenkring horen, of ooit vriend worden
genoemd.
Ronduit een verademing was om weg te zijn uit de verstikkende omgeving van het
werk in Antwerpen, bezig te zijn met wat plastiek maken is, zonder daarbij de
veiligheid uit het oog te verliezen, niet de artificiële veiligheid waarmee we
in Antwerpen mee geconfronteerd worden, maar de dingen die ertoe doen.
En niet vergeten het financiële plaatje.
Maar daar staat lijnrecht tegenover het gemis van de kinderen, vrouw,
vrienden familie.
De volgende uitdaging ligt al te wachten, maar eerst en
vooral , genieten van thuiskomen binnen enkele dagen. Over enkele maanden zien we wel weer. En mijn baas moet natuurlijk ook zijn
toestemming geven, misschien nog het grootste obstakel.
Tot weldra voor straffe verhalen en een borrel.
|
