8 klein operatorkes die gingen eens chinees, ene werd er teruggestuurd en dat was niet Kees. Om maar te zeggen dat de groep weerom een aderlating heeft ondergaan en zo blijven er nog 2 over. Het groot voordeel is dat ik nu alle afscheidsdiners kan meedoen, nadeel is dat ik weerom aan gewicht bijkom van het overmatig drankgebruik (en omdat alle halve flessen whisky hier terecht komen, want ik dan weer niet echt slecht vind) Glen gaat naar zijn hoogzwangere vrouw, aan zijn volgende reeks slaaploze nachten beginnen.
·De elegante, kokette vrouwen, verzorgd, sexyen het tegendeel van de ..
·Mannen, lomp en onverzorgd, een broekspijp opgestroopt, twee
broekspijpen opgestroopt, de andere opgestroopt.Hun T-shirt opgerold tot onder hun oksels,
hun blote buik over hun broeksband bungelend.Snot ophalend, rochelend.En
wanneer deze heren dan met zon mooi verzorgde vrouw rondlopen is het contrast
des te groter.
·De argwaan, de verwondering in hun ogen en heel hun wezen als
ze je (een allien) voor het eerst zien.
·De verwondering en verbazing als ze merken dat er ook geluid
uit komt, niet zoals zij kennen, maar toch, geluid, dat ding kan spreken, en
dan, la moment supréme, als je hallo zegt.Van verbijstering over ongeloof, naar meelijwekkend en pure
blijdschap.Alle soorten reaktie hebben
we meegemaakt.Springen en dansen, in
paniek slaan, vallen over hun voeten tot angstig wegduiken.Nooit geweten dat ik zon effect op mensen
kon hebben.
·Een gevolg van het voorgaande was het al dan niet stiekem
gefotografeerd worden, sommige duwden hun wenende kinderen in onze armen om een
foto van de marsman met kind, soms lieten ze je passeren en liepen je dan
steels achterna om met hun telefoon een foto of film te maken.Raar, heel raar, ik weet dat ik er goed uit
zie, maar zo goed ?
·En weerom een tegenstelling, na 4 maand toch intensief samen
te werken, was er geen enkele toenadering, er was steeds de argwaan, steeds was
er wantrouwen, maar misschien was dat alleen maar mijn indruk.Soms, zeker op het werk was er ronduit
tegenwerking, in je gezicht A zeggen en je gelijk geven ,om dan de
daaropvolgende dag het tegengestelde te vinden. (Wat is eigenlijk het tegengestelde van A?)
·Niet te onderschatten, de soms echt wel moeilijke
communicatie.
·Trouwers & trouwfeesten, de harmonieVlij en vlolijk, Tengzhou in een kakofonie
van naast de maat slaande trommels.
·Iets dat me zeker zal bijblijven is de manier waarop ze over
westerlingen denken, de baardelijke duivel of zoiets.
·Onze gebrainwashte vertaler, die zichzelf niet zag als
vertaler maar als interpretor en dus tot grote ergernis overal zijn eigen
interpretatie aan wou geven over hetgene hij moest vertalen.Op een moment zei ik dat ze een bepaalde
kraan moesten openen, na 15 minuten over en weer Chinees gepraat (waarbij den
deze het deftig op zijn seskes kreeg) zei hij me, ik vind dat deze kraan dicht
moet.BAAAAANG, Frank is ontploft.
·Ochtend en avondvullend groepsgebeuren;
Op alle pleinen, hoeken van de straat en open ruimtes staan vrouwen te
dansen.Soms slechts een of twee koppels
ballroom style, soms groepen van wel 50 personen, zo typisch Chinees bewegend,
al dan niet in aangepaste pakjes, alle leeftijden, alhoewel ik me heb laten
vertellen dat er toch een aangepaste sessie voor oudere en een voor jongere
dames.
Mannen zijn meestal aan het kaarten en aan het ouwehoeren.Spelen de Chinese vorm van schaak, vissen of
spelen met tollen.
Tai chi, kung fu of hoe het ook mag heten, met badmingtonracket of houten
zwaard, je ziet het hier.
Overdag zie je groepen ouder mannen hun vogelkooi in de bomen hangen en zitten
te zitten op stoeltjes die gemaakt zijn om je een oude man te voelen. (Op
anvraag mag je eens komen proberen)
De niet af maar al onderkomen en versleten stijl.
De niet af maar al kapot stijl
De niet van de vorige rij blokken te onderscheiden stijl.
De 1, 2 , 3 slaapkamerflats die niet te onderscheiden zijn
van de 1, 2 , 3 slaapkamerflats hiernaast stijl.
De als er hier volk komt wonen zal het echt, echtig en
techtig wel gezellig worden stijl.
Kortom,
ik geraak geobsedeerd door deze hoogbouwwoede, ik kan niet ophouden om er
fotos van te nemen (alhoewel ik er dus al wel enkele dubbel heb).
Vanuit mijn kamer in het hotel kan ik 35 torenkranen zien staan op bouwwerven,
en dat zijn dan enkel die in volle zicht.
50 shades of ugly.
Het wordt hier een beetje leeg. Vandaag Clay, morgen Santy. Het wordt hier stillekes. Wanneer deze twee verdwijnen zal er definitief iets worden beëindigd, dit zijn de twee overblijvende waar ik nog over iets anders kan ( en wil) praten dan enkel werkgerelateerde items. Moeilijk uit te leggen, maar diegene die hier nu nog blijven is mijn relatie toch weer even net dat anders, daar vind ik dat raakpunt niet. Met Clay verdwijnt mijne Amerikaanse shift compagnon, we aren het zeker niet altijd eens, er waren onderwerpen die je beter kon vermijden ( wapens, Obama,.....) maar hij was mijne maat en we hebben wat af gezeverd. En Santy, wel, gedreven en gemotiveerd, een grote mond en grote kennis, maar het hart op de juiste plaats. Laat niet met zich sollen maar wel steeds klaar met wijze raad ( het klinkt bijna alsof het sinterklaas is) Zijn terechte fustraties zijn ook de onze en ze komen ten gepaste tijden nar boven en ik heb gaandeweg veel respect gekregen voor deze oude Spanjaard. Het was een plezier en leerrijk om met hen samen te werken.
BTW we zijn erin geslaagd om schoenzolen te maken die tot de top van de markt horen, en dat werd gepast gevierd met een diner, door de salesmanager betaald.
Schreeuwen in hun GSM, hard, heel hard praten, roepen waar
een zachter volume duidelijker is.
Enerverend geluid van de krekels tijdens valavond.
Muzak in de lobby en eetzaal, vier maand dezelfde tape met
No sacrifice van Elton John , Sound of silence van Simon and Garfunkel in
liftkokerversie, 95 dagen na elkaar, gelukkig dat er nachtshiften waren.
Geclaxoneer van alle vehicels zonder enig doel, effect en
resultaat, buiten die buitenlander die telkens zich een ongeluk schrikt.
Het gemis van geluid van alle elektrische, rondrijdende
krengen, bestuurt door de meest arrogante, asociale bestuurders ter wereld.Komende van de zijde waar je ze het minst
verwacht, zonder enige vorm van stuurbeheersing, druk bezig met hun GSM. Voila , het moest eruit.
Sanfang, Sangang en nog zoiets op elk verdiep in de lift, op
elk verdiep bij elke oproep.Door heel
de hall. (zou zoiets betekenen als Hoger-Lager wie zal het zeggen Walter)
Elk uur van de dag, elke dag van de week, elke week van de
maand, elke maand van mijn aanwezigheid , het geknetter, geknal en gebonk van
Chinees vuurwerk, omdat er trouw is, omdat de maan goed staat, omdat China
bestaat, omdat het vorige vuurwerk opgebrand is, elke reden is goed.Niemand slaagt er acht op, niemand kijkt
ernaar of blijft even staan en de straatvegers wachten zelfs niet tot alles ontploft
is om de opgebrande rommel bijeen te vegen.
Overjaars, oververhit frituurvet
die je een branderig gevoel in je neus geven, in enkele van de
straatstalletjes aan het station.
De van look doordrongen
lichaamsgeur, zo wanneer de geur door de porieën naar looktenen neigt en
je uit de lift wil springen of hopen dat je je dem kan inhouden tot het
gewenste verdiep is bereikt.
De geur van teveel kippen op
een te kleine plek op straten ,pleinen en overdekte markten.
De adem van sommige
medemensen, die adem die je de adem beneemt, misschien mag ik dat niet
zeggen, misschien heb ik zelf wel een verrotte vis met tomatengeur,
misschien is het niet helemaal politiek correct, maar toch, ik zal me deze
geur herinneren.
De geur van de smog als je
Mushi town indraait, cokes, uitlaatgas, een slecht verluchte kachel.Je ruikt het, je proeft het, je moet het
savonds van je huid wassen.Bij
het binnenkomen van China moesten we X-rays van de longen laten nemen,
misschien is het verstandig om, nadat we terug zijn, voor alle zekerheid,
toch eens een nazichtje van de longen laten uitvoeren.Alle acht start-up teamleden (dat moest
ik toch eens kunnen schrijven hé, start-up teamleden) hoesten, kuchen en
hebben precies longontsteking.
Er zit niks anders op dan de leegte op te vullen met whisky. Weerom vertrekt er een collega naar huis, weerom een vriend minder om tegen te zagen als de sjineeskes weer eens ons voeten uithangen. We gaan hem missen, al komt hij dan uit de verkeerde kant van het land en heeft hij het bedenkelijke genoegen om binnen de firma ons te gaan onderrichten in LPS, niet te verwarren met LSP van Edwin Ratelband, alhoewel het er wreed dichtbij komt. Eindeloos gezever tegen 100km/h zonder enige toegevoegde waarde , kritiekloos slikken en hypocriet beleid. Maar dat is voor later, nu kunnen we zeggen dat we veel plezier hebben beleefd aan Bjohn. Merci maat en behouden terugvaart.
Na drie en een halve maand beginnen we een balans op te maken en te denken aan terug te keren naar Belgie. Het is stilletjes aan tijd en ik ben in mezelf eens beginnen overlopen wat ik me zal herinneren van dit avontuur. Gek, of misschien ook wel niet, maar aan de meeste herinneringen kleeft een negatief en donker kantje. Niet echt flaterend voor China en de Chinezen. Is hier alles dan kommer en kwel, is alles hier slecht, achterhaald en verkeerd. Natuurlijk niet, het is vooral anders dan wat ik in gedachte had, om het met Hilde VDH te zeggen, waar is het China uit Kuifje en de Blauwe lotus, waar zijn de oneindige rijstvelden met de ijverige Chinese boer en zijn strooien hoed. Waar zijn de Chinese draken en vliegers. Niks van dat al, dit is een land dat tegen sneltreinvaart wil veranderen en een wereldmacht worden, maar, waar de mensen op het land en in de steden deze vooruitgang niet kunnen volgen. Honderdduizenden mensen van een auto voorzien, maar die geen enkele vorm van verkeersinzicht hebben, waar vroeger stapsgewijs met kar en ezel goederen werden vervoert over veldwegen kan je nu aan 120km/uur met je vrachtwagen razen. Alles verandert hier zo snel dat de gewone mens niet meer mee kan, en dat is absoluut niet negatief bedoelt (ik kan zelf immers ook niet mee met al die nieuwe toestanden van GSM, tablet, zonnepanelen enz.) Zeker in deze respectievelijk nieuwe steden zie je dat de aandacht gaat naar geld verdienen, overleven op elke mogelijke manier. Cultuur en het behoud van het cultureel erfgoed zijn niet zo besteed aan de modale Chinees. Idem voor het culinaire aspect, eten dient om te overleven en aan tafel blijven zitten is absoluut not done. Begrijp me goed, dit is mijn ervaring en dus geen zaligmakende waarheid. En dus in de volgende reeks berichtjes zal ik eens overlopen wat er me zal bijblijven van China.
Eindelijk, we hebben een stukje China gevonden in Tengzhou. Weggestoken, beschimpt en beschimmeld, maar toch, zoiets waarvan je 5 maand geleden dacht , zo ziet China eruit. Niet zeker van de bestemming, noch wie de grote voorganger is, het klonk als Kong Zhi, de leraar of de baas (teajer or boss) Rondleiding door Wangin, die maar wat fier was. En terecht. Daarna een Chinese leesbril gaan halen, op voorschrift natuurlijk en en passant nog een zonnebril en een foto of 10 laten nemen. Maar nu neem ik dus ook een foto (toch van de mooie en fijne meisjes en vrouwen!) We beginnen het hier echt wel leuk te vinden.
 "Rolling Eyes"){kind=icon}
