Allereerst zou ik willen beginnen met het bedanken van B. en zijn vrouw K. Zij zijn altijd heel gastvrij voor mensen die hen nodig hebben en zij staan altijd klaar om mensen te helpen en materiële hulp te geven. Zo hielpen zij ons prille gezinnetje ook door het uitlenen van babykleedjes, een buggy en andere dingen en vangen zij vele andere mensen op die (dringend) hulp nodig hebben.

Gastvrij en vrijgevig is nu ook precies hoe oudsten behoren te zijn. In mijn ogen zijn ook B. en K. onberispelijk, sober, bezonnen, gematigd, gastvrij, oprecht, betrouwbaar en genieten zij een goede reputatie bij alle mensen (naar 1 Timotheüs 3:1-16).

Johannes schreef in zijn derde brief: “Wees zo goed hen voor de verdere reis toe te rusten op een wijze die God waardig is. Ze zijn immers omwille van de Naam op reis gegaan en accepteren geen steun van de ongelovigen. Daarom horen wij zulke mensen gastvrij te ontvangen en zo mee te werken aan de verkondiging van de waarheid” (3 Johannes 1:6-8). In context gaat het hier om evangelisten die gesteund moeten worden in hun onderhoud. Maar alle christenen hier aanwezig zijn ook op reis gegaan ter wille van Jezus. Ze zijn voor Jezus op een geloofsreis gegaan. Zo ga jij, B., ook samen met deze mensen op reis en je bent persoonlijk verantwoordelijk voor hen.

Hoe behoor je daar nu mee om te gaan?

“Ik doe een beroep op de oudsten onder u. Als uw mede-oudste en als ooggetuige van Christus’ lijden, en omdat ik evenals u zal delen in de luister die binnenkort zal worden geopenbaard, vraag ik u: Hoed de kudde van God waarvoor u de verantwoordelijkheid hebt [jij reist met hen mee en bent verantwoordelijk voor je medereizigers], houd goed toezicht – niet gedwongen maar vrijwillig, zoals God dat wil, en niet om er zelf beter van te worden maar met belangeloze toewijding. Stel u niet heerszuchtig op tegenover de kudde die aan u is toevertrouwd, maar geef het goede voorbeeld” (1 Petrus 5:1-3). Daar hoort nog een prachtige belofte bij! Als je met verantwoordelijkheidszin en liefde herderschap betoont jegens je medereizigers en het niet doet om er zelf geld of macht uit te slaan maar het net doet omdat je onzelfzuchtig houdt van je medebroeders en –zusters, “dan zult u wanneer de hoogste herder verschijnt deel krijgen aan zijn luister, de lauwerkrans die nooit verwelkt” (1 Petrus 5:4).

Hoe doe je dit nu concreet; met liefde en verantwoordelijkheid ouderlingschap uitoefenen? Ik geef nog vier korte adviezen mee:

1) Blijf bij de Bijbel en blijf bij de Traditie van het oorspronkelijke geloof! (naar 2 Timotheüs 3 en Judas 1): B., zoek en “strijd voor het geloof dat voor eens en altijd aan de heiligen is overgeleverd” (Judas 1:3, zie ook vers 4).

2) Heers niet over de kudde: “Jezus riep hen bij zich en zei: ‘Jullie weten dat heersers hun volken onderdrukken en dat leiders hun macht misbruiken. Zo mag het bij jullie niet gaan. Wie van jullie de belangrijkste wil zijn, moet dienaar van de anderen zijn, en wie van jullie de eerste wil zijn, moet slaaf van de anderen zijn – zoals de Mensenzoon niet gekomen is om gediend te worden, maar om te dienen en zijn leven te geven als losgeld voor velen’” (Mattheus 20:25-28).

3) Heb de gemeenteleden lief: “Zorg voor uzelf en voor de hele kudde waarover de heilige Geest u als leiders [NBV2007: herders; ik zou voorstellen: iemand die voor hen uitkijkt en hen begeleid] heeft aangesteld; hoed Gods gemeente, die Hij verworven heeft door het bloed van zijn eigen Zoon.” Ik weet dat er na mijn vertrek woeste wolven bij u zullen binnendringen, die de kudde niet zullen ontzien. Uit uw eigen kring zullen mensen voortkomen die de waarheid verdraaien om de leerlingen voor zich te winnen” (Handelingen 20:28-30). Het zijn narcistische mensen die meer van zichzelf en hun eigen lusten, zoals geld, macht en misbruik houden dan dat zij van God houden. Voor hen is het geloof een methode om macht, geld en aanzien te vergaren. Kijk niet naar hen op, doe hen niet na en word niet zoals hen!

4) Getuig van Gods genade: “Hecht echter geen enkele waarde aan het behoud van je leven, als je je levenstaak maar kan voltooien en de opdracht kan uitvoeren die je van je Heer ontvangen hebt: getuigen van het evangelie van Gods genade” (naar Handelingen 20:24). Deze genade is trouwens de energie van God die zondaars de mogelijkheid geeft een nieuw leven te beginnen en goede werken te doen (naar Titus 2). Het is niet het toestaan van zonde in onze levens en kerken en leren dat God toch alles toedekt met Zijn zogezegd onvoorwaardelijke genade (naar Romeinen 6). Dit zijn trucjes waardoor valse voorgangers en predikanten de leerlingen van Jezus achter zich proberen te trekken om hen dan te manipuleren, uit te zuigen en te verscheuren (naar e.g. Handelingen 20:30). Dit zijn bedriegers die zichzelf bedriegen (naar 2 Timotheüs 3:13). Gedraag u nooit zoals hen!

B., hier heb ik je kort advies gegeven als jouw jongere broer. De Heer zij met je bij het aanvaarden en waardig uitleven van deze nieuwe taak! Ik wens je van harte Gods zegen en het grootste succes toe in het uitvoeren van deze voortreffelijke taak!

Graag wil ik dat we nadenken over wat het écht betekent dat we beweren in een goede relatie met God en met elkaar te staan, onder andere tijdens de viering van het avondmaal. Wat doen we ècht met deze mooie woorden? Zijn onze werken dan ècht zo zuiver? Ik herhaal nogmaals:

´Wees daarom zachtmoedig en leg alle verdorvenheid en elk denkbaar wangedrag af. En aanvaard zo de boodschap die in u is geplant en die u kan redden. Vergis u niet: alleen horen is niet genoeg, u moet wat u gehoord hebt ook doen. (…) Wie meent dat hij godsdienstig is, terwijl hij zijn tong niet kan beteugelen, zit op een dwaalspoor, en heel zijn godsdienst is vergeefse moeite. Voor God, de Vader, is alleen dit reine, zuivere godsdienst: weduwen en wezen bijstaan in hun nood, en jezelf vrijwaren van de smetten van de wereld¡ (Jakobus 1:21-22, 26-27).

´Broeders en zusters, wat heeft het voor zin als iemand zegt te geloven, maar hij handelt er niet naar? Zou dat geloof hem soms kunnen redden? Als een broeder of zuster nauwelijks kleren heeft en elke dag eten tekortkomt, en een van u zegt dan: ‘Het ga je goed! Kleed je warm en eet smakelijk!ÿ zonder de ander te voorzien van de eerste levensbehoeften – wat heeft dat voor zin? Zo is het ook met geloof: als het zich niet daadwerkelijk bewijst, is het dood. Maar iemand zou kunnen zeggen: ‘De een gelooft, de ander doet.ÿ Laat mij maar eens zien dat je kunt geloven zonder daden; ik zal u door mijn daden tonen dat ik geloof. U gelooft dat God de enige is? Daar doet u goed aan. Maar de demonen geloven dat ook, en ze sidderen. Dwaas, wilt u het bewijs dat geloof zonder daden nutteloos is? Werd onze voorvader Abraham niet rechtvaardig verklaard om wat hij deed toen hij zijn zoon Isaak op het altaar wilde offeren? U ziet hoe geloof en handelen daar hand in hand gaan, en hoe het geloof ten volle verwezenlijkt wordt in daden. Zo ging in vervulling wat de Schrift zegt: ‘Abraham vertrouwde op God, en dat werd hem als rechtvaardigheid toegerekend.ÿ Hij wordt zelfs Gods vriend genoemd. U ziet dus dat iemand rechtvaardig wordt verklaard om wat hij doet, en niet alleen om zijn geloof. Werd niet ook Rachab, de hoer, rechtvaardig verklaard om wat ze deed, toen ze de verkenners ontving en langs een andere weg liet vertrekken? Zoals het lichaam dood is zonder geest, zo is ook geloof zonder daden dood¡ (Jakobus 2:14-26).

Allereerst de oudsten en voorgangers, maar ook jullie, gelovigen, moeten dus niet alleen vroom spreken maar óók zo leven. Als jij persoonlijk nog in iets tekort schiet, dan is dit een strenge maar zeker ook vriendschappelijke uitnodiging tot bekering:

´‘God keert zich tegen hoogmoedigen, maar aan nederigen schenkt Hij zijn genade.ÿ Onderwerp u dus aan God, en verzet u tegen de duivel, dan zal die van u wegvluchten. Kom nader tot God, dan komt Hij nader tot u. Reinig uw handen, zondaars; zuiver uw hart, weifelaars. Weeklaag, wees treurig en laat uw tranen vloeien. Laat uw lachen veranderen in droefheid en uw vreugde in somberheid. Verneder u voor de Heer, dan zal Hij u verheffen¡ (Jakobus 4:6b-10).

Laten we dit overpeinzen met nederigheid en ootmoed en laten we dan, indien we er klaar voor zijn, in gemeenschap eten en drinken.

De Heer Zèlf hangt hier trouwens nòg een belofte aan vast:

´Het offer voor God is een gebroken geest; een gebroken en verbrijzeld hart zult U, God, niet verachten¡ (Psalm 51:19).

Wanneer we het hebben over leiderschap in de gemeente, moeten we ons eerst afvragen: ''Wat is Bijbels leiderschap?''. Sommige mensen beweren hier dat de gemeente een fabriek of een leger is, dat autoriteit macht en ingebeeld charisma hebben is, en dat ik uiteindelijk op zulke manier behoor leiding te nemen en dat ik dat op dit moment nog niet doe. Ik zal dit ook nooit doen en ik zal u aantonen dat dit een ´anti-Christus-manier¡ van leiding geven is, en dat Christus dit zelfs ten strengste heeft verboden. Ook zal ik mijn visie op Bijbels leiderschap uit de doeken doen en op het einde geef ik een oproep tot bekering mee.

Jezus spreekt tot ons door de Bijbel: ''Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven. Neem mijn juk op je en leer van mij, want ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Dan zullen jullie werkelijk rust vinden, want mijn juk is zacht en mijn last is licht.'' (Matteüs 11:28-30)

Let op de beloften! Als wij naar Hem komen door Zijn juk op ons te nemen en van Hem te leren, m.a.w. als we zijn discipelen worden, zullen wij werkelijk rust gegeven worden!

Jezus vertelt ook waarom Hij wil dat we Zijn juk op ons nemen en van Hem leren: want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Jezus vraagt onderwerping en gehoorzaamheid van ons net omdat Hij zachtmoedig en nederig van hart is. Jezus verplicht ons niets. Hij nodigt ons slechts uit. Hij zegt als het ware: ''Kom alsjeblieft naar Mij en wordt mijn leerlingen want enkel dan kan Ik je ware rust geven.'' In Johannes 15 zegt Hij het als volgt: ''De grootheid van mijn Vader zal zichtbaar worden wanneer jullie veel vrucht dragen en mijn leerlingen zijn. Ik heb jullie liefgehad, zoals de Vader mij heeft liefgehad. [Zie, eerst liefde; een gezonde relatie begint vanuit liefde. Nogmaals:] Blijf in mijn liefde: je blijft in mijn liefde als je je aan mijn geboden houdt, zoals ik me ook aan de geboden van mijn Vader gehouden heb en in zijn liefde blijf. Dit zeg ik tegen jullie om je mijn vreugde te geven, dan zal je vreugde volkomen zijn. [Jezus geeft ons dus geboden opdat onze vreugde volkomen zou zijn.] Mijn gebod [waar jullie vrij op in mogen gaan] is dat jullie elkaar liefhebben zoals ik jullie heb liefgehad. Er is geen grotere liefde dan je leven te geven voor je vrienden. Jullie zijn mijn vrienden wanneer je doet wat ik zeg. Ik noem jullie geen slaven meer, want een slaaf weet niet wat zijn meester doet; vrienden noem ik jullie, omdat ik alles wat ik van de Vader heb gehoord, aan jullie bekendgemaakt heb. Jullie hebben niet mij uitgekozen, maar ik jullie, en ik heb jullie opgedragen om op weg te gaan en vrucht te dragen, blijvende vrucht. Wat je de Vader in mijn naam vraagt, zal hij je geven. Dit draag ik jullie op: heb elkaar lief.'' (Johannes 15:8-17).

Jezus noemt ons Zijn vrienden. Vrienden kunnen we enkel zijn op vrijwillige basis en uit liefde. We kunnen er voor kiezen ons aan Zijn geboden te houden. Zo tonen we dat we zijn ware vrienden zijn. We kunnen vrij kiezen de smalle weg te betreden en te bewandelen. We kunnen vrij kiezen elkaar lief te hebben, niet zoals de wereld door druk en manipulatie maar écht uit ware, onzelfzuchtige liefde. The Amplified Bible stelt het gebod van Jezus als volgt: ''Dit is wat ik jullie beveel: dat je elkaar liefhebt en onzelfzuchtig het beste voor elkaar zoekt.''[1] Jezus' visie op leiderschap is dus onzelfzuchtig dienen.

Druk en manipulatie zijn dus duidelijk uit den boze. Zo zei Jezus tegen zijn 12 discipelen: ''Jullie weten dat de volken onderdrukt worden door hun eigen heersers en dat hun leiders hun macht misbruiken [dat heet dan machtsmisbruik of geestelijk misbruik]. Zo mag het bij jullie niet gaan. Wie van jullie de belangrijkste wil zijn, zal de anderen moeten dienen, en wie van jullie de eerste wil zijn, zal ieders dienaar moeten zijn. Want ook de Mensenzoon is niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen en zijn leven te geven als losgeld voor velen.'' (Marcus 10:42b-45). Bijbels leiderschap is dus nièt vooraan de show stelen en je wereldse leiderschapscapaciteiten etaleren opdat je door de mensen gezien mag worden uit nood om je zelfbeeld en trots te bevestigen. Dan heb je je beloning al ontvangen. Bijbels leiderschap is een dienaar zijn, niet in de spotlights willen staan. Enkel dan krijg je een beloning van mijn Vader. Velen die buitengeworpen werden en door ''christenen'' werden geminacht, zullen de beloning van hun Vader niet ontlopen en vele schijnheilige leiders zullen het eeuwige leven niet krijgen en zullen zelfs dubbel gestraft worden in de hel, ook al hadden ze anderen en uiteindelijk ook zichzelf misleid.

Ook Petrus zei tegen zijn mede-oudsten[2]: ''Hoed Gods kudde waarvoor u de verantwoordelijkheid hebt, houd goed toezicht – niet gedwongen maar vrijwillig [als vriend van God], zoals God dat wil, en niet om er zelf beter van te worden maar met belangeloze toewijding [dus zonder zelfzucht of egoïsme]. Stel u niet heerszuchtig op tegenover de kudde die aan u is toevertrouwd [en toon hen geen verkeerd beeld van Christus als een wereldse leider die heerst, manipuleert en bedriegt, opdat hun liefde voor Christus en hun naaste niet verkilt (als u dit doet, zult u daarvoor ter verantwoording geroepen worden)], maar geef het goede voorbeeld [door te dienen]. Dan zult u wanneer de hoogste herder verschijnt de krans van de luister ontvangen die nooit verwelkt.'' (1 Petrus 5:2-4).

Wanneer zullen oudsten beloond worden met de krans van de luister die, in tegenstelling tot aardse lauwerkransen,[3] nooit verwelkt? Als al die liefdevolle voorwaarden worden vervuld en er niet wordt geheerst over de kudde.

Herinner u ook: ''Gelukkig is de mens die in de beproeving staande blijft. Want wie de proef doorstaat, ontvangt als lauwerkrans het leven, zoals God heeft beloofd aan iedereen die hem liefheeft.'' (Jakobus 1:12). Welk leven? Eeuwig leven! Wie de proef doorstaat, krijgt de lauwerkrans van het eeuwige leven die nooit verwelkt! Hebt u Hem zo hard lief dat u de proef doorstaat of houdt u meer van uzelf?

Gemeenteleiders worden namelijk ook beproefd en kunnen het eeuwige leven mislopen. Ze kunnen toegeven aan zelfzucht, carrièrezucht, manipulatie,… maar als zij blijven het goede voorbeeld geven in onzelfzuchtige liefde, dan doorstaan zij de proef en zijn zij vrienden van God op weg naar het eeuwige leven en dan pas wordt er verwacht: ''En u, jongeren, moet van uw kant het gezag van de oudsten erkennen. Overigens, in de omgang met elkaar moet ieder van u altijd de minste willen zijn, want God keert zich tegen hoogmoedigen, maar aan nederigen schenkt hij zijn genade. Onderwerp u dus nederig aan Gods hoge gezag, dan zal hij u op de bestemde tijd een eervolle plaats geven.'' (1 Petrus 5:5-6). Jezus onderwierp Zichzelf eerst aan de Vader en ging dan pas mensen oproepen om Hem na te volgen.

Dit zal ik bewijzen aan de hand van vier bijbelpassages:

1) Matteüs 3:13-17: '''Toen kwam Jezus uit Galilea naar Johannes bij de Jordaan. Hij wilde Zich door hem laten dopen. Maar Johannes probeerde Hem tegen te houden. Hij zei: "Ík heb het nodig om door Ú gedoopt te worden! Ú hoeft toch niet door míj gedoopt te worden?" Maar Jezus zei tegen hem: "Laat Mij mijn gang gaan. Ik wil dat je Me doopt, want zo doen we alles wat God wil." Toen liet Johannes Hem zijn gang gaan en doopte Hem. Op het moment dat Jezus was gedoopt en uit het water kwam, zag Johannes de hemel opengaan. Hij zag de Geest van God als een duif uit de hemel komen en op Hem neerdalen. En een stem uit de hemel zei: "Dit is mijn Zoon. Ik houd heel veel van Hem. Ik geniet van Hem.""' (Matteüs 3:13-17, BasisBijbel).

2) Na Zijn waterdoop, waarin Hij zich publiekelijk onderwierp aan Zijn Vader, moest Jezus zich ook in privé onderwerpen aan Zijn Vader om zich klaar te maken voor Zijn bediening door middel van vasten en het overwinnen van verscheidene verleidingen. Dat kunnen jullie lezen in Matteüs 4:1-11.

3) Slechts nadat Hij zich zowel publiekelijk als in privé had onderworpen aan de Vader, zei Jezus in het openbaar: "Kom tot inkeer, want het Koninkrijk van de hemel is nabij!" (Matteüs 4:17). [Kom tot inkeer betekent dat wij ook zijn uitgenodigd om te vasten, om een halt te roepen aan onze lichamelijke lusten en egoïsme. We worden geroepen om nee te zeggen tegen onze lusten, tegen verleidingen, tegen egoïstische gedachten, tegen egoïstische verlangens, tegen egoïstische doeleinden, kortom, om nee te zeggen tegen de duivel net zoals of in navolging van Jezus Christus onze Heer die ons is voorgegaan. Je moet enkel dit doen om binnen te treden in vrede tussen God en jezelf "want het Koninkrijk van de hemel is nabij!"]

4) Pas na dit alles zei Jezus: "Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven. Neem mijn juk op je en leer van mij, want ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Dan zullen jullie werkelijk rust vinden, want mijn juk is zacht en mijn last is licht." (Matteüs 11:28-30)

Éérst onderwierp Jezus dus Zichzelf aan de Vader en dán pas ging Hij mensen oproepen om Hem na te volgen in die vrede en rust die voortvloeit uit gehoorzaamheid en onderwerping aan de Vader. Dit zagen we aan de hand van de voorgaande vier passages in het Matteüsevangelie.

Volgens Jezus mogen gemeenteleiders nooit heersen over gemeenteleden. Ze mogen geen absolute gehoorzaamheid zonder tegenspraak verwachten. Als er weinig ruimte is voor tegenspraak, loopt het dikwijls zeer verkeerd. Zelfs tot hedendaagse voorbeelden van seksueel en geestelijk misbruik toe.[4]

Gemeenteleiders moeten gezeglijk zijn. Johannes schreef over dit onderwerp: "Ik heb hierover al aan de gemeente geschreven, maar Diotrefes, die daar de dienst wil uitmaken, trekt zich niets van ons aan. [Hij regelt de dingen graag zonder overleg en verheft zich zoals Lucifer, de wereldse leider, boven alles en iedereen.] Als ik kom, zal ik zijn gedrag ter sprake brengen. Die man verspreidt laster over ons [bijvoorbeeld door middel van roddel- en lastercampagnes binnen de gemeente en in andere gemeenten], en daar laat hij het niet bij: hij weigert de broeders te ontvangen [bijvoorbeeld door onschuldige christenbroeders en -zusters buiten te gooien], en houdt degenen tegen die dat wel willen en verjaagt hen uit de gemeente [bijvoorbeeld door mensen stilletjes weg te werken en te vervangen]. Geliefde broeder, volg niet het kwade na maar het goede. [Met andere woorden, volg niet de wereld en zulk soort sluwe, valse, hypocriete en dictatoriale leiders na. Volg Jezus na. Volg Zijn voorbeeld van leiderschap na.] Wie goed doet komt uit God voort; wie kwaad doet heeft God niet gezien [dat wil zeggen: is geen echte christen ondanks zijn zogenaamde autoriteit]." (3 Johannes 1:9-11).

Ook Paulus bekent met ironie aan de Korintiërs: "U, die zo verstandig bent, verdraagt dwazen toch met het grootste gemak. Tenslotte verdraagt u het ook dat men u tiranniseert, uitzuigt, onderwerpt, zich boven u verheft en u beledigt. Nu, ik moet tot mijn schande bekennen dat wij daarvoor te zwak zijn geweest." (2 Korintiërs 11:19-21). Die "zwakte" in leiderschap is dus eigenlijk een Bijbelse sterkte die we in de levens van Jezus en Paulus terugvinden. Maar over het andere soort leiders zei hij: "Ze wilden slaven van ons maken. Maar we zijn geen moment voor hen gezwicht." (Galaten 2:4b-5a).

Paulus en Johannes hielden vast aan het evangelie van Jezus waarin niet werd geheerst over anderen maar waarin leiderschap werd voorgedaan en uitgeleefd in onzelfzuchtige naastenliefde jegens alle broeders en zusters in de Heer.

Laten we dit in ons achterhoofd houden en dit dan ook toepassen. Amen.

U wordt vriendelijk verzocht u te bekeren van heerszucht, manipulatiedrang, verkeerde denkpatronen en zondige gedragingen omtrent leiderschap.

Leiders, voorgangers, oudsten en anderen, bekeer u, opdat uw ziel niet meedwale met deze ontaarde, verdorven generatie want "voor allen die de leugen hebben gediend: hun deel is de vuurpoel met brandende zwavel, dat is de tweede dood" (Openbaring 21:8b).

"Broeders en zusters, als een van u afdwaalt van de waarheid en een ander laat hem daarheen terugkeren, dan mag hij weten: wie een zondaar van het dwaalspoor terugbrengt, redt hem van de dood [hun geestelijke dood en de tweede dood in de hel] en wist tal van zonden uit" (Jakobus 5:19-20).

"Wees daarom zachtmoedig en leg alle verdorvenheid en elk denkbaar wangedrag af. En aanvaard zo de boodschap die in u is geplant en die u kan redden. Vergis u niet: alleen horen is niet genoeg, u moet wat u gehoord hebt ook doen" (Jakobus 1:21-22).

Amen! Het zij zo!

Waarom herdenken we de dood van een weer levend Persoon waarmee we een levende relatie hebben? Dat is toch bizar?

Soms denken we aan de goede of slechte dingen die mensen herhaaldelijk hebben gedaan. Daaruit weten we of die mensen goed of slecht zijn.

Bij het avondmaal herdenken we dat Jezus zelfs Zijn leven voor ons gegeven heeft. Jezus heeft Zijn leven voor ons geleefd en is Zijn kruisdood voor ons gestorven. Paulus verwoordt het als volgt; luister alsjeblieft aandachtig:

"Toen wij nog hulpeloos waren is Christus immers voor ons, die op dat moment nog schuldig waren, gestorven. Er is bijna niemand die voor een rechtvaardig mens wil sterven; slechts een enkeling durft voor een goed mens zijn leven te geven. Maar God bewees ons zijn liefde doordat Christus voor ons gestorven is toen wij nog zondaars waren. Des te zekerder is het dus dat wij, nu we door zijn dood zijn vrijgesproken, dankzij hem zullen worden gered en niet veroordeeld. Werden we in de tijd dat we nog Gods vijanden waren al met hem verzoend door de dood van zijn Zoon, des te zekerder is het dat wij, nu we met hem zijn verzoend, worden gered door diens leven. En meer nog, dat wij God prijzen danken we aan onze Heer Jezus Christus, door wie we nu al met God zijn verzoend." (Romeinen 5:6-11, NBV2007)

Zo énorm was die liefde van Jezus! Laten we hieraan denken en laten we samen blijmoedig nadenken over de continue goedheid en liefde van de levende Jezus! Iedereen is uitgenodigd!

De hoofdpassage waar ik vandaag op wil focussen, is Jakobus 1 vers 2 tot 4 en vers 12. Ik gebruik de Nieuwe Bijbelvertaling editie 2007.[1] Ik lees dus samen met jullie Jakobus 1 vers 2 tot 4 en vers 12:

´Het moet u tot grote blijdschap stemmen, broeders en zusters, als u allerlei beproevingen ondergaat. Want u weet: wanneer uw geloof op de proef wordt gesteld, leidt dat tot standvastigheid. Als die standvastigheid ook daadwerkelijk blijkt, zult u volmaakt en volkomen zijn, zonder enige tekortkoming. (…) Gelukkig is de mens die in de beproeving staande blijft. Want wie de proef doorstaat, ontvangt als lauwerkrans het leven, zoals God [of ´de Heer¡[2]] heeft beloofd aan iedereen die hem liefheeft.¡ (Jakobus 1:2-4,12)

De kroon van overwinning is dus het eeuwige leven dat je krijgt als je ondanks beproevingen, die in deze context van buiten jezelf komen,[3] tóch staande blijft.[4]

Hierover schrijft William Barclay, voormalig predikant van de Kerk van Schotland en voormalig docent Nieuw Testament:

‘Jakobus heeft nooit aan zijn lezers voorgesteld dat het christendom voor hen een gemakkelijke weg zou zijn. Hij waarschuwt hen dat ze zich zullen bevinden in ´allerlei beproevingen¡.ÿ[5] Deze beproevingen zijn geen verlokkingen tot zonde maar het zijn beproevingen om er sterker en zuiverder uit tevoorschijn te komen.[6]

Later schrijft hij ook: ´Voor zij die beproevingen tegemoet gaan op de juiste manier, is er vreugde hier en hierna.

(1)            In dit leven, worden zij mannen en vrouwen van uitstekende waarde. Het [Griekse] woord wat hiervoor wordt gebruikt in vers 12 is dokimos: ze zijn als metaal waarvan al het bijmengsel is gereinigd. De zwaktes van hun persoonlijkheid zijn verwijderd; en ze komen sterk en puur tevoorschijn.

(2)            In het leven hierna, ontvangen ze de lauwerkrans van het leven. De lauwerkrans van het leven bevat verschillende ideeën. In de oude wereld, als je dacht aan een kroon (stephanos), dan dacht je aan minstens vier dingen:

a.     De kroon van bloemen die werd gedragen in tijden van vreugde, bij bruiloften en op feesten. De kroon was het teken van feestvreugde.

b.    De kroon was het teken van koninklijkheid. Het werd gedragen door koningen en door mensen met autoriteit. Soms was dit de kroon van goud; soms was het de band van linnen, of hoofdband, die gedragen werd rond het voorhoofd.

c.     De kroon van lauwerbladeren was de overwinnaarskroon tijdens de spelen, de prijs waar de atleten bovenal naar verlangden. Het gaf hen eer en roem.

d.    De kroon stond symbool voor eer en waardigheid. Het werd namelijk ook als spreekwoord gebruikt. Zo kunnen de geboden van ouders een sierlijke krans geven aan zij die er naar luisteren; wijsheid verstrekt een kroon van luister; in een tijd van onheil en oneer kan er gezegd worden: ‘de kroon is van ons hoofd gevallenÿ.

We moeten niet kiezen tussen al deze betekenissen. Ze zijn allemaal inbegrepen. Christenen hebben een vreugde die anderen nooit kunnen hebben. Het leven is voor hen als altijd aanwezig zijn op een feest. Ze hebben een koninklijkheid die anderen nooit hebben bereikt, want, hoe nederig ook hun aardse omstandigheden mogen zijn, ze zijn kinderen van God. Zij hebben een overwinning die anderen nooit kunnen behalen, want ze gaan het leven en al haar verantwoordelijkheden tegemoet in de overwinnende kracht van de aanwezigheid van Jezus Christus. Zij hebben een nieuwe waardigheid, want ze zijn zich altijd bewust dat God hen het leven en de dood van Jezus Christus waard vond. Ja, jij bent zo kostbaar in Gods ogen, dat Hij Zijn Zoon stuurde om Zijn lichaam en Zijn bloed voor jou te geven aan het kruis.

Wat is de kroon? Het is de kroon van het leven, en die uitdrukking betekent dat het de kroon die bestaat uit leven is. De christelijke kroon is een nieuwe manier van leven die werkelijk leven is; door Jezus Christus, zijn christenen toegetreden tot een leven dat rijker en overvloediger is.¡[7]

Dat is een hele boterham. Zware theologische kost maar ó zó heerlijk! Ook voor ons heeft Hij deze kroon met al haar prachtige eigenschappen klaarliggen, indien wij volharden in trouw jegens Jezus Christus! Hij ziet de beproevingen die van buitenaf komen[8] en ik geloof dat Hij ons door de Heilige Schrift wil vertellen:

´‘Houd vast aan wat u hebt, totdat ik kom.ÿ Wie overwint en mij navolgt tot het einde, zal ik macht geven over alle volken.¡ (Openbaring 2:25-26)

Ook voor jullie ligt deze kroon klaar! Houd vol! Houd goede moed!

Ik weet niet welke beproevingen we nog zullen doorstaan maar om af te sluiten zou ik nog even het volgende citaat van William Barclay bij u willen neerleggen: ‘F. J. A. Hort, de nieuwtestamenticus, schrijft: ´De christen moet verwachten gestoten te worden door allerlei verleidingen op de christelijke weg.¡[9] [Dan gaat Barclay weer verder:] Verscheidene soorten ervaringen zullen op ons pad komen. Er zullen beproevingen van verdriet en ontgoochelingen komen die proberen ons van ons geloof te beroven. Er zullen beproevingen van verlokkingen komen die ons van de rechte weg proberen te lokken. Er zullen beproevingen van gevaren, offers en geringe populariteit zijn. Deze beproevingen maken een groot deel uit van de christelijke weg. Maar ze dienen [uiteindelijk] niet om ons te doen vallen; ze dienen om ons te verheffen. Ze dienen [uiteindelijk] niet om ons te verslagen; de bedoeling is dat wij deze beproevingen verslagen. [Uiteindelijk] dienen ze niet om ons zwakker te maken; ze dienen om ons sterker te maken. Daarom moeten we niet om deze beproevingen klagen; we moeten vreugde in hen vinden. Christenen zijn zoals atleten. Zoveel te zwaarder de training die ze doorstaan, zoveel te blijer zijn ze, want ze weten dat het hen beter klaarmaakt voor een zegevierende inspanning.¡[10] ´Het effect van beproevingen op de juiste manier doorstaan geeft kracht om nog meer te verdragen en te overwinnen in nog zwaardere gevechten.¡[11] Standvastigheid maakt ons wanneer we beproefd worden uiteindelijk drie dingen: 1) het maakt ieder van ons volmaakt om de taak te doen waarvoor we in deze wereld gezonden werden. Dus de manier waarop we omgaan met elke gebeurtenis in ons leven, zorgt er voor dat we onszelf ofwel geschikt ofwel ongeschikt maken voor de taak waarvoor God ons bestemd heeft. 2) Het maakt ons compleet, zonder smet. Deze onwankelbare standvastigheid verwijdert namelijk de zwaktes en imperfecties van onze persoonlijkheden. Zo worden we geheel geschikt om God en elkaar te dienen. 3) Het zorgt er voor dat we in niets tekortschieten. Anders gezegd: we komen dus dichter bij de levensstandaard van Jezus Christus zélf.[12] Lijken op Jezus en geschikt zijn voor het dienen van God en onze naaste, hangt dus af van onze standvastigheid als individuen én als groep.

´Het moet u tot grote blijdschap stemmen, broeders en zusters, als u allerlei beproevingen ondergaat. Want u weet: wanneer uw geloof op de proef wordt gesteld, leidt dat tot standvastigheid. Als die standvastigheid ook daadwerkelijk blijkt, zult u volmaakt en volkomen zijn, zonder enige tekortkoming. (…) Gelukkig is de mens die in de beproeving staande blijft. Want wie de proef doorstaat, ontvangt als lauwerkrans het leven, zoals [´de Heer¡[13]] heeft beloofd aan iedereen die hem liefheeft.¡ (Jakobus 1:2-4,12)

Houden we dit alstublieft in ons achterhoofd? En passen we dit alstublieft toe? Dan wens ik jullie alvast Gods rijkelijke zegen toe. Houd goede moed! Strijd de goede strijd! Amen?