Wat is er geworden van spreek en u zult gehoord worden? Ik weet niet goed hoe het komt, maar de spreuk spreken is zilver, zwijgen is goud, begint blijkbaar zeer verspreidt te geraken. Ik vind het eerder een epidemie dan een schone leuze die iets te betekenen zou hebben. Mensen zwijgen té veel, of schuilen zich veel te vaak achter woorden van hen die blijkbaar de rol van ons denken hebben overgenomen en het nog netjes kunnen neerpennen. Waarom is zelf spreken zo moeilijk geworden? Waarom worden mensen gepakt op het uiten van eender welke emotie en lijkt een zwijgend iemand de juiste snaar te bespelen?
Ik begrijp er eerlijk gezegd geen fluit van. Wat is er nu duidelijker dan twee of meerdere mensen die communiceren met elkaar. Het ene woord brengt het andere voort en de ene mening scherpt of ontkracht de andere. Wat is er mooiere dan mensen die duidelijkheid scheppen onder elkaar en gewoon de vrijheid krijgen om hun mond en stem te gebruiken waarvoor het dient. Moeten we dan echt allemaal omringd worden door het mysterie van zwijgen? Moet er echt nog een gokspelletje bijkomen, maar dan met inzet van emotie en als jackpot de onduidelijkheid? Damn, ik snap het niet. Leg het me uit, maar dan moet je wel spreken.
|