We zijn toch al weer 6 dagen ver in het jaar dat de wereld naar het schijnt gaat vergaan, dus bij deze, mijn laatste 6^de januari, cheers!

De verder zetting van mijn lange termijnplanning.
Wel, een bochtje van 180 graden vrees ik. Een verrassing voor de ene en totaal geen voor zij die me misschien nét iets beter kennen…ik stop ermee.
Pas op, ik ben echt geen opgever in het leven, alleen wanneer ik het gevoel heb dat het nergens naar gaat leiden. Het is niets voor mij. Ik ben daar gewoon onwaarschijnlijk slecht in.

Ik heb mijn hoofd er al over zitten breken en dat alleen zegt al meer dan genoeg. Mijn verstand wordt gepijnigd en ik ben dat niet gewend, toch niet wat planning betreft. En nee, ik ga het niet beginnen trainen, gewoon omdat ik daar mijn energie niet in wil steken. Een buik en hart madam ga je niet moeten vragen om te beginnen nadenken over hoe ze haar doelen wil bereiken en welke keuzes te maken. Het gaat gewoon niet.

Uiteraard zijn er dingen die ik misschien best anders ga aanpakken in de toekomst, maar ik ga het toch op mijn manier doen. Een snuifje impulsiviteit, een grote dosis buik met een vleugje hart. Niet steeds het meest geslaagde recept, maar voor mij wel het meest lekkere. Et des goûts et des couleurs, on ne dispute, of is het discute pas? Voila, we zijn al vertrokken…

Als ik de grote dingen in mijn leven overloop, is dat steeds de manier geweest hoe ik ermee ben omgegaan. Zelfs mijn dochter heb ik zo op de wereld gezet. Ik wou een kind, want het voelde juist aan. Was ik daar klaar voor? Totaal niet. Was mijn relatie er klaar voor? Nog minder waarschijnlijk. Maar toch lag buik en hart op dat moment op dezelfde lijn en voelde het juist aan. Als ik rond mij kijk en vooral hoor hoe mensen beslissen wanneer en hoe een kind op de wereld te zetten. Hoe dat zo hard gepland wordt, dan kan ik daar niet zo goed bij, dat druist volledig in tegen hoe ik grote stappen in mijn leven zet. En het gaat hier niet over wat beter of minder goed is, het is gewoon hoe belangrijk een planning dan kan zijn...voor sommigen.  Bij mij staat dat ergens onderaan mijn prioriteitenlijstje te bengelen. En wie weet zegt mijn buik en hart ooit anders, maar voorlopig is het best ok.