|
Voor mij is het iets sluimerend, het lijkt een parasiet die stilletjes aan iedereen begint aan te tasten
Ik voel het heel aanwezig in mezelf en hoor het rondom mij uit verhalen in de kroeg. En dan denk ik
hoe is het zover kunnen komen? Of is het een fenomeen dat gewoon al zo lang sluimerend leeft in onze maatschappij en nu pas meer aan de oppervlakte komt? Zie ik het alleen en moet ik voor een stuk de oorzaak bij mezelf gaan zoeken, of is het een algemeen gevoel van zijn? xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Ik denk dat iedereen zich wel eens onzeker zal voelen. Vooral dan in situaties die ons onbekend zijn. Nieuwe ervaringen, nieuwe contacten, nieuwe uitdagingen. Al die zaken brengen volgens mij wel ergens een nieuwe onzekerheid met zich mee. Maar waar komt die onzekerheid ten opzichte van onszelf vandaan? We kennen ons toch al een beetje, niet dan? Ik zit momenteel 34 jaar in dit lijf, hoor mezelf daarvan al 32 jaar spreken en voel mezelf al twee jaar langer dan dat. Hoe komt het dan toch in godsnaam dat we ons zo onzeker kunnen voelen? Zijn we dan allemaal zo ontevreden met wat we zien en horen? Als het dat is, kunnen we onszelf toch gewoon aanpassen aan wat we graag zien en horen, niet?
Ligt het echt bij onszelf, of is de oorzaak van die onzekerheidsepidemie te zoeken bij alles wat buiten ons ligt? De maatschappij die onwaarschijnlijk in te lossen verwachtingen van ons heeft? Maar die maatschappij zijn wij toch allemaal, een bende onzekere mensen. Ga je je eigen onzekerheid dan fixeren op anderen en verwacht je van hen zaken die je zelf, door je onzekerheid, niet kan inlossen? Ben ik dan zo naïef een oproep te doen aan iedereen met de vraag wat meer complimenten te geven? Ben ik dan een beetje kinderlijk om te vragen gewoon wat steun en lof over te hebben voor elkaar? Waarschijnlijk wel, maar voor mij werkt dat wel. Af en toe wat bevestiging in sterke kanten van mezelf en wat meer steun in de zwakkere kanten, doen me echt wel open bloeien tot een net iets meer zekere vrouw.
|
