|
Autorijden
ik heb er eigenlijk gewoon een hekel aan. De drukte, de lichten, gefrustreerde chauffeurs
ik vind het een vreselijk tijdverlies, zeker wanneer je ergens in of rond een stad woont. Neem de fiets hoor ik mijn ma, een schatje die het steeds goed voorheeft met de gezondheid van haar dochter, zeggen, maar ik vrees dat ik daar gewoon te lui voor ben. Mijn oma zou zeggen, die jeugd van tegenwoordig, maar kom, ik ben geen 16 meer he
ik weet het, het is niet zo lang geleden, maar de eerlijkheid gebiedt me
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Nu, de stad op zich is al de hel, maar een autostrade, een tunnel, een brug
en ja, ik hoor het ze zeggen, dat is toch maar gewoon rechtdoor rijden, geen lichten, niet wachten, gewoon bollen
.hahaha, in de jaren stillekes toch
files, weer die gefrustreerde chauffeurs die er al een uur langer dan voorzien over gedaan hebben de stad uit te geraken en die dan tot de conclusie zouden moeten komen dat het verkeer waarschijnlijk net iets vlotter zou verlopen wanneer ze op die autostrades ook lichten zouden plaatsen. Maar goed, iedereen krijgt het wel eens op zijn heupen, helemaal menselijk
Een tunnel, hhhm, moest ik hem kunnen ontwijken, zou ik het waarschijnlijk wel doen en ik moet toegeven, er zijn momenten dat ik het heb uitgerekend wat het me zowel in tijd als afstand als in geld zou kosten
ik zou failliet zijn aan de benzine en de tijd dat ik in de wagen zit zal waarschijnlijk mijn levensduur verkorten. Dus ja, die tunnel door, ramen toe, wat ik ook niet zo fijn vind wegens claustrofobische neigingen en het ontbreken van enige vorm van verfrissing in mijn 10 jaar oude sportkar, bwa
.muren die net lijken te bewegen in de richting van mijn wagen. Uiteraard wordt maar al te vaak het lichtpuntje aan het einde van de tunnel belemmerd door een kolos van een vrachtwagen die de claustrofobische neigingen nog een heel klein beetje lijken te versterken
Bruggen
daar had ik eigenlijk nooit echt een probleem mee, toch niet met de wagen. Hoewel ik de vreemde drang lijk te ontwikkelen wanneer ik te voet over een brug stap te willen weten hoe het voelt naar beneden te springen, om dan uiteraard net als een kat op mijn pootjes terecht te komen. En nee, ik hou van het leven, maar sommige dingen kan je niet verklaren, wat maar goed is ook, heb ik sinds kort diezelfde drang met de wagen. Al goed dat de Lange Wapperbrug er niet komt, nee toch he.
Misschien moet ik als dochter van een geweldige mama, die raad maar wat meer opvolgen en eens die twee trappers onder mijn voeten schuiven om me dan in alle onveiligheid tussen een aantal gefrustreerde chauffeurs te begeven.
|
