De herinnering staat nog naadloos in mijn geheugen gegrift. Het is zelfs intenser dan dat, ik proef de zoete en ook wrange smaak nog, ruik de uitdagende en bittere geur, voel die intense en rebelse gedachten nog door mijn aderen stromen…xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Kvoel me groot, kvoel me gigantisch. Kvoel me klein, helemaal alleen, schuilend achter een boom die niemand ziet.

Iedereen hangt aan mijn lippen. Mijn verhalen zijn stoer, vol durf, ik roep luid genoeg om gehoord te moe-ten worden.

Mijn gekweel reikt zelfs niet tot de dovenmansoren van zij die mij met één klik kunnen buitensluiten en me doofstom kunnen maken.

Kvoel me mooi, ogen slaan nederig neer voor mijn schoonheid. Nekken worden gedraaid, gekeerd, gekraakt, neuzen worden mismeesterd door de muren die niet meer ontweken kunnen worden.

Kvoel me lelijk, dik, een tientonner die voorbijraast, maar zich probeert schuil te houden achter de smart van de buurvrouw….Het lijkt niet te lukken.

Verliefd..heerlijk, kriebels, briefjes, dromen, staren, tintelingen…

Man, wat zijn ze stom…mannen? Jongens, kleine, kinderen, die ze beter zouden opsluiten in de crèche en de sleutel zouden weg metselen in het plaatselijke nieuwbouwproject om de hoek.

Tuurlijk kan ik voor mezelf zorgen, ik ben geen kind meer. Wanneer ga je me nu eens eindelijk beseffen dat ik groot word en dat ik echt wel wat vrijheid verdien….

Krijg ik wat geld om frietjes of pizza te halen? Een week heeft de elektriciteit uitgelegen in de ganse straat, anders had ik de was echt wel gedaan…

Mooi, lelijk, dik, doof, horen, klein, groot, eenzaam…het zijn woorden van gisteren en vandaag. Elke dag nemen we er wel ééntje in de mond, maar mijn kleine meid zal ze allemaal gaan verteren in de hormonale chaos van de puberteit.