Wie zal zeggen of wat wij hopen bestaat? Het is ermee als met de wegen op aarde. Eerst zijn er geen wegen maar ze ontstaan als veel mensen in dezelfde richting gaan ( Lee Sjuun )
WER IMMER TUT WAS ER SCHON KANN,BLEIBT IMMER DAS; WAS ER SCHON IST (Henry Ford )
Een nieuwe pelgrimstocht EEN NIEUW JAAR... EEN NIEUWE TOCHT
24-05-2011
ASSISI
Wiske is gisteren goed aangekomen, een overgelukkig weerzien. Als Umbrie prachtig is om door te trekken, dan is een verblijf in Assisi het toppunt van mijn pelgrimstocht. De rust die dit stadje uitstraalt, het gevoel van " thuis komen " is moeilijk te verwoorden. Er zijn over S Fransesco al enorm veel boeken geschreven en en al dan niet ware verhalen rond verteld, maar je kan er niet omheen, als je hier rondwandelt, ik zou bijna schrijven "rondschrijdt", en zeker als je even weg bent van de drukke basiliek, er een soort mystieke rust en stilte over dit stadje hangt. In het kerkje van san Stefano, en san Damiano ( waar hij de stem van Christus hoorde ) voel je echt de aanwezigheid van deze heilige. Van alle hoeken van de wereld komen mensen hier even rusten in hun drukke bestaan. Er lopen hier ook een aantal vlamingen rond die een paar dagen van de Franciscusweg gestapt hebben. Vanavond gaan we naar de vespers in het kerkje van san Damiano, en daarna onze rugzak klaar maken voor het laatste deel , op naar Rome. De eerste dagen nog langs de moeilijke weg van Fransiscus, daarna zien we wel, waar en hoe verder naar ons einddoel. Groetjes vanuit een prachtig, zonovergoten en vredig Assisi - Pace e bene .
Met dondergeroffel en een korte maar hevige regenbui - alsof Fransiscus al het stof van de voorbije 2 maanden wou wegspoelen - werd ik onthaald in Assisi.
Na een toch wel pittige tocht van 28 km. Toen ik van heel ver de basiliek van S. Fransiscus zag liggen, maar ik nog een uur of 2 hevig moest zwoegen was het niet bepaald zijn " loflied " dat ik heb geciteerd!!!
Eindelijk aangekomen even gaan verwijlen bij Franciscus -een emotioneel moment - want Assisi was toch 1 van de - misschien wel het belangrijkste - doelen van deze tocht.
Toen ik me achteraf ging aanmelden bij de infodienst van de basiliek, om een pelgrimsslaapplaats in 1 van de vele convents van de stad was er geen plaats, want ik was niet aangemeld !!!?????
Toen heb ik me wel even ontgoocheld - kwaad gemaakt . " een echte pelgrim is toch nooit aangemeld " Ook hier heeft het autobus-toerisme het gehaald van de echte tevoet-pelgrim. Dan maar zelf op zoek ...
Maar inderdaad, achter dikke muren, via de parlofoon, wordt beslist. " Geen plaats in de herberg ", wegens niet voorzien. Toch is en blijft Assisi prachtig. Maar de massatoerist is lui en kortzichtig. Rond en in de basiliek van S.Franciscus is het drummen, maar toen ik daarstraks even 10 min bergop naar het bijzonder mooie kerkje van S.Stefano ging was ik helemaal alleen. Het is een bijzonder privilege door de buik van dit prachtige Umbrie te mogen en kunnen trekken.
Morgen komt Wiske toe - eindelijk - en trekken we na een dagje Assisi verder in de voetsporen van Franciscus langs " di qui passo Francesco " richting Rome.
Vele groetjes aan iedereen vanuit het prachtige zonovergoten Assisi.
Na een dag flink stappen, op 16.45uur, opnieuw een doel bereikt, "Assisië de stad van Sint Franciscus". Na 52 dagen stappen en 1665 kilometers, de meeste ervan eenzaam mijn weg vervolgend en dagelijks een slaapplaats zoekend, maar toch ook enkele merkwaardige ontmoetingen met fijne en soms uitzonderlijke mensen. Met deze mooie herinneringen en de beelden van de prachtige natuur nog vers in het geheugen, worden de soms moeilijke momenten zo weggevaagd.
In Assisië alvast naar de basiliek van St.Franciscus gegaan en foto genomen, en morgen de stad verder verkennen en wachten op Wiske.
Assisië was een doel, maar deze pelgrim trekt door naar Rome, alleen niet meer alleen!
Toen gisterenavond Regina- een sympatieke dame uit Beieren - aankwam in mijn verblijfplaats , een prachtige Agroturismo in Biscina, brak juist een hevig warmteonweer los. Alles was volzet, tenzij ik mijn verblijf, met 2 kamers, wou delen? In het wereldje van trekkers-pelgrims is dit gewoonweg geen vraag.
De tocht was een van de zwaarste , vooral door de bijna onbegaanbare paadjes, kilometers lang stap voor stap zoekend , klimmend in een uitgedroogd, diep uitgehold beekje. Ik beklaag echt de pelgrims die deze beklimming moeten doen in de regen.
Sinds 2 dagen ontmoet ik een groep pelgrims, 5 italianen en 1 braziliaan , een groep die spontaan ontstaan en gegroeid is onderweg. Na 2 dagen is het precies of we kennen elkaar sinds jaren. In het zwembad !!! van onze slaapplaats kon het doodgewone-jongensachtige-plezier niet op, ondanks het ijskoude water.
Achteraf, bij een fantastisch typisch italiaans avondmaal, met heerlijke Rubesco wijn ontstond in een mengelmoes van talen - ook Regina was erbij - een lang en soms diepgaand gesprek over het " waarom " van een pelgrimstocht. De figuur en de impact van Fransiscus was altijd, en bij iedereen duidelijk aanwezig. Deze tocht, voor de meesten een dag of 8/9 is absoluut geen zondagswandeling, integendeel. En toch willen steeds meer en meer mensen deze zware inspanning doen, om samen met Fransiscus te zoeken naar ......
Gezien Wiske pas maandag afreist naar Assisi - om samen het resterende deel naar Rome te stappen - heb ik een paar dagen op overschot.
Daarenboven wil ik morgen- 21 mei - heel speciaal tijdens mijn laatste kilometers, na 2 maanden, naar Assisi - opdragen aan mijn heel goeie vriend Rudy Verhulst die precies 2 jaar geleden - tijdens mijn tocht naar Compostela - totaal onverwacht overleed.
Rudy zal erbij zijn als ik morgen aankom in Assisi.
Te voet door Umbrie trekken is als dromen met je ogen open, en hopen dat er geen eind aan komt. Je moet er dan wel een uur of 7 per dag met een zware rugzak door berg en dal ( volgens mij vooral berg ) voor trekken langs paadjes die op geen enkele gps zijn te vinden. Maar wat je in de plaats krijgt kan ik niet beschrijven, geen enkele auto-toerist krijgt dit ooit te zien. Een groep wilde everzwijnen,die rustig verder wroeten, vogels die je begeleiden onder leiding van de koekoek. Orchidieen,zomaar kwistig langs de weg.
Een ontmoeting met een boer die de afspanning van zijn wei hersteld , en niet weet dat Belgiê bestaat. Bruxelles , ja, maar België ???
Als de zweetdruppels langs de rand van je pet schuiven, en dan op het laagste puntje , met de regelmaat van een metronoom eraf vallen, dan ben je bezig aan de zoveelste klim, maar boven wacht opnieuw de beloning, dromen met je ogen open.
Het voordeel van slapen in een klooster is dat je vroeg wakker bent, willen of niet om 6 uur beginnen de klokken iedereen uit zijn bed te luiden. Nog even de kapel binnen, dag zeggen aan mijn vriend, pater Adriaan en om 6,30 op stap. Heerlijk fris, de zon doet al duidelijk haar best om alles en iedereen gunstig te stemmen. De hanen zijn blijkbaar al goedgezind, en laten het met overtuiging horen.
Vandaag heb ik de route die ik tot nu heb gevolgd - hierover later meer - definitief verlaten en zit nu op de historische route vanuit Canterburry naar Rome "la via di San Francesco". Ik voel me een beetje terug op de Camino, heb vandaag de eerste mede-pelgrims ontmoet, vertrokken vanuit Firenze voor een tocht van 10 dagen. Ook het gekende " buon Camino " klinkt gekend in de oren.
Het werd een pittige tocht van 30 km, met een paar serieuse beklimmingen, maar de natuur omheen is zo betoverend mooi dat je alle kleine pijntjes snel vergeet. Het is een groot geschenk hier te kunnen, te mogen doortrekken. Het lijkt wel een droom dat ik intussen al 2 maanden onderweg ben en binnen een paar dagen Assisi bereik,. Er wachten nog een paar mooie dagen, en vooral het weerzien van vrouwke-lief in Assisi zal deugd doen.
Het is altijd zoeken om uit een grotere stad weg te geraken in de goeie richting, en je verliest er veel tijd. Vanmorgen wat verloren gelopen.
Na de verfrissende regen van gisteren hing er vandaag een heel fijne, zachte fluwelen nevel over de vlakten tussen de heuvels, de zon scheen zoals gewoonlijk met volle goesting. Ik ben nu definitief in Umbrie.
De hellingen worden iets minder steil. Mijn rustplaats vanavond is het convento S. Giovanna Batista, een heel oud klooster, met lange gangen, met kleine kamertjes, en ik ben hier gans alleen !!!
De portier, pater Adriaan is een hele toffe pater die vlot engels praat, en die heel fier was dat er eens een " echte " pelgrim kwam overnachten.
Toen ik gisterenavond nog wat rondliep rond 9.30 uur kwam ik zowaar nog een processie tegen. Ik ben gevolgd naar de kerk - bomvol - daar werden nog wat liederen gezongen en het H. Sacrament uitgestald. Wie had gedacht dat ik ooit nog " te Lourdes op de bergen " in het italiaans zou meezingen. Achteraf bij de pastoor nog even langs geweest voor een pelgrimsstempel. Het grote feest is een jaarlijks dankfeest voor bescherming tegen de pest in de jaren ?? ... Vanmorgen al om 7 uur onderweg voor wat volgens mijn info èèn van de mooiste zou worden wat betreft vergezichten !! Nu loop ik al 60 dagen rond zonder regen, maar vandaag , juist vandaag moest het regenen, dus vergezichten ... mist, wolken ... Maar anderzijds deed de regen echt deugd, alles herleefde, het was de ganse dag " singing in the rain " het kon niet schelen. In de plaatselijke bar zat iedereen tevreden, onder de luifel, zijn zoveelste koffie te drinken. De natuur snakte naar regen, en plots is het alsof alles nog meer kleur krijgt. De kleuren hier in Umbria zijn zo overweldigend mooi, zeker als je er tussendoor wandelt. Gelukkg was het zacht weer, en dan is de beste remedie tegen wandelen in de regen, en met momenten hevige regen, zo weinig mogelijk aan doen , want zelfs met de beste regenkledij ben je nat, en het is tenslotte maar water. De rugzak beschermen en singing in the rain .... De voorziene slaapplaats - 28 km - bestond niet meer, dus maar door naar het volgende dorpje, ook hier geen slapen, intussen al 32 km, en volgens mijn informatie lag er op de geplande route de eerste uren nergens nog een dorpje te bespeuren, dus moest ik wel uifwijken en naar de kortst bijgelegen stad gaan - Arezzo - Intussen was het wel opgehouden met regenen, droge kousen aangetrokken en op weg voor nog eens 10 km. Uiteindelijk rond 19 uur aangekomen in het bijzonder mooi historisch centrum van Arezzo na in totaal 44 km. Ook hier allerhande festiviteiten en veel volk , maar alleen een goed bed in een B&B kon me nog verleiden. Een fantastische , zware maar mooie dag (on) dank(s) de regen.
mammachristina - zie gisteren - heeft me gisterenavond nog lang haar levensverhaal verteld dat een drastische wending nam toen haar man plots heel ziek werd, en zij moest uit werken gaan, en haar bed/breakfast moest beperken tot 2 kamers.
Toen ik vanmorgen om 7uur vertrok was zij al weg, mijn ontbijt stond klaar en ze had me gevraagd het huis af te sluiten, haar man lag ziek te bed. Een sterke vrouw. Ik stuur haar zeker een kaartje vanuit Rome.
Het was afzien vandaag, broeiend heet, geen beschutting, oijfbomen geven geen schaduw, en geen wandelweg, dus bijna alles - 29 km - langs een drukke baan.
Toen ik juist voor Castelfranco de wegwijzer met zwembad zag, twijfelde ik geen moment. Daar snakte ik al dagen naar een zwembad !
Ik moet toegeven dat ik na een uur stappen over keien een deftig woordje heb gezegd tot Franciscus en Clara Gesloten. Rondom overal villa's , met zwembad uitdagend knipogend naar deze pelgrim. Waarom wil je nu toch tevoet naar Rome ? Boek gewoon een villa met zwembad in Umbrie !!!
Ik zal in alle geval deze wegwijzer niet vlug vergeten.
Geloof het of niet, heb vanavond de eerste gelati gegeten, logeer boven een gelateria, vandaar.
Blijkbaar is er hier vanavond en morgen groot feest in het dorp ?? Ik ga op verkenning .... Tot morgen
Mario, mijn schoenmaker was ontzettend vereerd toen ik hem vroeg of ik een foto mocht maken. Ja zei hij met een glimlach " alleen als je aan de " Papa " zegt dat IK jouw schoenen heb hersteld." Dat was toch het minste wat ik kon beloven . Om 9,30 waren ze klaar, ze stonden tussen alle rommel te pronken midden op wat ooit een toonbank was geweest. Folklore? in alle geval iemand die zijn job doet met hart en ziel, een toffe kerel , nog een tijdje blijven napraten in 1 woord engels, 1 woord italiaans ..... eigenlijk mooi om te zien hoe mensen zelfs als ze elkaars taal niet beheersen, met een beetje goeie wil toch mekaar kunnen verstaan. Mijn weg zoekend uit de grootstad Firenze, eerst nog even boven op de berg de David van Michelangelo gaan groeten en tussen alle verkeer door de wijnroute Chianti Classico tegengekomen en blijven volgen ... Uiteindelijk blijven hangen na 24 km - de hitte werd ondragelijk, ook door het loodzware parcours met korte maar heel zware hellingen tot 20% - in S Polo in Chianti . Bij B & B " mammachristina " een prachtig onderkomen gevonden ,moe, maar gelukkig het einde van weeral een schitterende dag.
Er zijn twee totaal verschillende Firenze's. Het Firenze van de massatoeristen ,de pseudo kunstkenners, geladen met fototoestellen en filmcameras, die uren staan aan te schuiven om de kathedraal te bezoeken . De volle ladingen schoolreizen, die in de brandende zon rondslenteren van de ene kerk naar een ander museum, een vragenlijst in de hand. De lange rijen aan de gelatikraampjes en een drukkende hitte die iedereen doet vluchten naar wat lommer. En dan is er het Firenze dat tot rust is gekomen, met de laatste toeristen die staan de wachten aan de bushalte, de zwarte medemensen die hun kraampjes dichtvouwen en wegbrengen voor de nacht. Het Firenze waren alleen nog de echte bedelaars achterblijven, waar de terrasjes heerlijk koel rust en vrede uitstralen. Het Firenze waar de avondzon de gevels de kleur geeft die ze verdienen. Dit Firenze van de rust waar alleen hier en daar nog een klein kerkje open is, daar hou ik van, daar smaakt een glas wijn dubbel zo heerlijk.
Vanmorgenvroeg om 6.30 al vertrokken op de camping want ik zou graag tegen de middag in Fiesole zijn - een kleine voorstad van Firenze - om mijn schoenen te laten herstellen. De tocht - 24 km - was zwaarder dan verwacht, heel veel korte, neidige hellingen, maar tegen 13.30 toch aangekomen. Direct naar het infokantoor , maar ... geen schoenmaker in de buurt, ik moest naar de stad Firenze. Op zich geen probleem , een kilometer of 6 maar waar begin je in zo n stad.? Dus de bus genomen die in het centrum van Firenze stopt, vlakbij één van de infokantoren van de stad.
Heel vriendelijk en vlot, in het engels, werd ik verder geholpen... schoenmaker , jeugdherberg, en internetadres ... service picco bello.
Alleen de schoenmaker had een lange siesta, pas open om 17 uur. Maar hij heeft me beloofd dat morgenvroeg mijn reservehielen - die ik bij me had - stevig en wel klaar zullen zijn. Ik ga proberen om een foto te nemen, want het is de moeite waard, deze schoenmaker ....
Hopelijk kan ik dan terugkeren naar de rust van het platteland, naar het onbekende Umbrie , op naar Franciscus, Clara en Wiske
Het overwinnen van een berg geeft je een oneindig gevoel. Je ademt dieper, alsof je alle lucht tegelijk wilt opnemen. Boven heb je geen einders meer, alles lijkt in de verte te vergaan. Je voelt je eindeloos groot, maar tegelijk zo ontzettend klein. Want "wie naar God klimt omringt zich met afgronden " ( J.Schreurs) Het was goed toeven in mijn afgedankte caravan. Maar op een berg kan je niet blijven, je moet omlaag, naar de vlakte toe. Een afdaling van 25 km. En eigenaardig dat het gemiddelde per uur lager ligt bij het dalen, je voeten en knieen hebben een soort veiligheidsreflex.
Het landschap is nu echt Toscaans heuvellandschap met olijfbomen, wijngaarden, rijen cipressen met daartussen verspreide villa's.
Vandaag logeer ik in een bungalow op de camping van S Piero a Sieve. Tijd voor een grote wasbeurt , en daarna proeven van die overheerlijke toscaanse wijn.
Deze noen, een beetje te voorbarig een zege-sms naar huis gestuurd " ik ben boven ". Na de piknik en zalige siesta in de zon, de schoenen, kousen, en voeten drogend van het zweet in de zon, kwam een steile lange afdaling, met als logisch gevolg achteraf nog een flinke beklimming van 8 km, tot op de Passo della Futa.
In mijn wegboek had ik gelezen dat er boven op deze pas een mooie camping was met " trekkershutten " en zwembad !!!
Ideaal voor een pelgrim ?! Toen ik aankwam bleek het zwembad juist vandaag gevuld met -koud-water. En de trekkershutten waarvan sprake blijken wishfull thinking... Alleen een oude, achtergelaten, vooroorlogse caravan bleek beschikbaar. 30 km gestapt, moe ...... Dus gelukkig met dit prehistorisch hotel. In het pizzarestaurant van de camping kennis gemaakt met twee toffe nederlandse koppels.
Ik heb van de patron een fles Toscaanse wijn gekregen en zit nu buiten , in de donkerrode, ondergaande zon op het terras van mijn mufruikend 6 sterrend hotel na te genieten van een bijzonder mooie pelgrimsdag, te veel, te mooi om te beschrijven.