Wie zal zeggen of wat wij hopen bestaat? Het is ermee als met de wegen op aarde. Eerst zijn er geen wegen maar ze ontstaan als veel mensen in dezelfde richting gaan ( Lee Sjuun )
WER IMMER TUT WAS ER SCHON KANN,BLEIBT IMMER DAS; WAS ER SCHON IST (Henry Ford )
Een nieuwe pelgrimstocht EEN NIEUW JAAR... EEN NIEUWE TOCHT
14-05-2011
DAG 45 - CASTELFRANCO di Sopra
mammachristina - zie gisteren - heeft me gisterenavond nog lang haar levensverhaal verteld dat een drastische wending nam toen haar man plots heel ziek werd, en zij moest uit werken gaan, en haar bed/breakfast moest beperken tot 2 kamers.
Toen ik vanmorgen om 7uur vertrok was zij al weg, mijn ontbijt stond klaar en ze had me gevraagd het huis af te sluiten, haar man lag ziek te bed. Een sterke vrouw. Ik stuur haar zeker een kaartje vanuit Rome.
Het was afzien vandaag, broeiend heet, geen beschutting, oijfbomen geven geen schaduw, en geen wandelweg, dus bijna alles - 29 km - langs een drukke baan.
Toen ik juist voor Castelfranco de wegwijzer met zwembad zag, twijfelde ik geen moment. Daar snakte ik al dagen naar een zwembad !
Ik moet toegeven dat ik na een uur stappen over keien een deftig woordje heb gezegd tot Franciscus en Clara Gesloten. Rondom overal villa's , met zwembad uitdagend knipogend naar deze pelgrim. Waarom wil je nu toch tevoet naar Rome ? Boek gewoon een villa met zwembad in Umbrie !!!
Ik zal in alle geval deze wegwijzer niet vlug vergeten.
Geloof het of niet, heb vanavond de eerste gelati gegeten, logeer boven een gelateria, vandaar.
Blijkbaar is er hier vanavond en morgen groot feest in het dorp ?? Ik ga op verkenning .... Tot morgen
Mario, mijn schoenmaker was ontzettend vereerd toen ik hem vroeg of ik een foto mocht maken. Ja zei hij met een glimlach " alleen als je aan de " Papa " zegt dat IK jouw schoenen heb hersteld." Dat was toch het minste wat ik kon beloven . Om 9,30 waren ze klaar, ze stonden tussen alle rommel te pronken midden op wat ooit een toonbank was geweest. Folklore? in alle geval iemand die zijn job doet met hart en ziel, een toffe kerel , nog een tijdje blijven napraten in 1 woord engels, 1 woord italiaans ..... eigenlijk mooi om te zien hoe mensen zelfs als ze elkaars taal niet beheersen, met een beetje goeie wil toch mekaar kunnen verstaan. Mijn weg zoekend uit de grootstad Firenze, eerst nog even boven op de berg de David van Michelangelo gaan groeten en tussen alle verkeer door de wijnroute Chianti Classico tegengekomen en blijven volgen ... Uiteindelijk blijven hangen na 24 km - de hitte werd ondragelijk, ook door het loodzware parcours met korte maar heel zware hellingen tot 20% - in S Polo in Chianti . Bij B & B " mammachristina " een prachtig onderkomen gevonden ,moe, maar gelukkig het einde van weeral een schitterende dag.
Er zijn twee totaal verschillende Firenze's. Het Firenze van de massatoeristen ,de pseudo kunstkenners, geladen met fototoestellen en filmcameras, die uren staan aan te schuiven om de kathedraal te bezoeken . De volle ladingen schoolreizen, die in de brandende zon rondslenteren van de ene kerk naar een ander museum, een vragenlijst in de hand. De lange rijen aan de gelatikraampjes en een drukkende hitte die iedereen doet vluchten naar wat lommer. En dan is er het Firenze dat tot rust is gekomen, met de laatste toeristen die staan de wachten aan de bushalte, de zwarte medemensen die hun kraampjes dichtvouwen en wegbrengen voor de nacht. Het Firenze waren alleen nog de echte bedelaars achterblijven, waar de terrasjes heerlijk koel rust en vrede uitstralen. Het Firenze waar de avondzon de gevels de kleur geeft die ze verdienen. Dit Firenze van de rust waar alleen hier en daar nog een klein kerkje open is, daar hou ik van, daar smaakt een glas wijn dubbel zo heerlijk.
Vanmorgenvroeg om 6.30 al vertrokken op de camping want ik zou graag tegen de middag in Fiesole zijn - een kleine voorstad van Firenze - om mijn schoenen te laten herstellen. De tocht - 24 km - was zwaarder dan verwacht, heel veel korte, neidige hellingen, maar tegen 13.30 toch aangekomen. Direct naar het infokantoor , maar ... geen schoenmaker in de buurt, ik moest naar de stad Firenze. Op zich geen probleem , een kilometer of 6 maar waar begin je in zo n stad.? Dus de bus genomen die in het centrum van Firenze stopt, vlakbij één van de infokantoren van de stad.
Heel vriendelijk en vlot, in het engels, werd ik verder geholpen... schoenmaker , jeugdherberg, en internetadres ... service picco bello.
Alleen de schoenmaker had een lange siesta, pas open om 17 uur. Maar hij heeft me beloofd dat morgenvroeg mijn reservehielen - die ik bij me had - stevig en wel klaar zullen zijn. Ik ga proberen om een foto te nemen, want het is de moeite waard, deze schoenmaker ....
Hopelijk kan ik dan terugkeren naar de rust van het platteland, naar het onbekende Umbrie , op naar Franciscus, Clara en Wiske
Het overwinnen van een berg geeft je een oneindig gevoel. Je ademt dieper, alsof je alle lucht tegelijk wilt opnemen. Boven heb je geen einders meer, alles lijkt in de verte te vergaan. Je voelt je eindeloos groot, maar tegelijk zo ontzettend klein. Want "wie naar God klimt omringt zich met afgronden " ( J.Schreurs) Het was goed toeven in mijn afgedankte caravan. Maar op een berg kan je niet blijven, je moet omlaag, naar de vlakte toe. Een afdaling van 25 km. En eigenaardig dat het gemiddelde per uur lager ligt bij het dalen, je voeten en knieen hebben een soort veiligheidsreflex.
Het landschap is nu echt Toscaans heuvellandschap met olijfbomen, wijngaarden, rijen cipressen met daartussen verspreide villa's.
Vandaag logeer ik in een bungalow op de camping van S Piero a Sieve. Tijd voor een grote wasbeurt , en daarna proeven van die overheerlijke toscaanse wijn.
Deze noen, een beetje te voorbarig een zege-sms naar huis gestuurd " ik ben boven ". Na de piknik en zalige siesta in de zon, de schoenen, kousen, en voeten drogend van het zweet in de zon, kwam een steile lange afdaling, met als logisch gevolg achteraf nog een flinke beklimming van 8 km, tot op de Passo della Futa.
In mijn wegboek had ik gelezen dat er boven op deze pas een mooie camping was met " trekkershutten " en zwembad !!!
Ideaal voor een pelgrim ?! Toen ik aankwam bleek het zwembad juist vandaag gevuld met -koud-water. En de trekkershutten waarvan sprake blijken wishfull thinking... Alleen een oude, achtergelaten, vooroorlogse caravan bleek beschikbaar. 30 km gestapt, moe ...... Dus gelukkig met dit prehistorisch hotel. In het pizzarestaurant van de camping kennis gemaakt met twee toffe nederlandse koppels.
Ik heb van de patron een fles Toscaanse wijn gekregen en zit nu buiten , in de donkerrode, ondergaande zon op het terras van mijn mufruikend 6 sterrend hotel na te genieten van een bijzonder mooie pelgrimsdag, te veel, te mooi om te beschrijven.
Mario, mijn schoenmaker was ontzettend vereerd toen ik hem vroeg of ik een foto mocht maken.
