Wie zal zeggen of wat wij hopen bestaat? Het is ermee als met de wegen op aarde. Eerst zijn er geen wegen maar ze ontstaan als veel mensen in dezelfde richting gaan ( Lee Sjuun )
WER IMMER TUT WAS ER SCHON KANN,BLEIBT IMMER DAS; WAS ER SCHON IST (Henry Ford )
Een nieuwe pelgrimstocht EEN NIEUW JAAR... EEN NIEUWE TOCHT
25-03-2011
DAG 6 - HEPPENHEIM
Ik heb de indruk dat mijn echte "pelgrimstocht" vandaag is begonnen. Tot nu was het inlopen meestal langs de Rijn, mooi maar druk en duur! Het is onvoorstelbaar welk economisch belang deze Rijnvallei heeft voor Duitsland. Niet alleen de scheepsvaart, maar wat nog meer indruk heeft gemaakt is de onvoorstelbare drukke goederentransporten per spoor langs beide oevers, met de nodige lawaaihinder bovenop. Nee echt rustig was het niet altijd.
Vandaag dus in Nierstein de Rijn overgestoken per veer en na een stevige tocht op de bermen van een paar zijtakken en midden in natuurreservaten (het enige zichtbare wild was ikzelf). Tegen de middag aangekomen op voorziene eindplaats (Gernsheim na 22 km) ????
Prachtig weer, goede wandelwegen EN vooral goeie benen he Fred!!! Dus doorgaan, maar owee een paar km verder ��n (1) grote bouwwerf langs alle kanten. Ik wist echt niet welke kant uit?
En geloof het of niet, maar DAN komt DE Oplossing. Een boer per tractor stopt!!! Hij verstaat mijn probleem - in feite heeft hij gewoon compassie met mij - en stelt voor om achteraan op de kar mee te rijden tot Lorsch, waar ik terug op de juiste weg ben - was dit Franciscus? Clara? - In alle geval onvoorstelbaar hoe op moeilijke momenten er blijkbaar iets is!!!
Zodoende ben ik daarna nog een 16 km verder gestapt en ben nu in Heppenheim na juist 40 km stappen en 8 km tractor, moe, moe, moe maar heel gelukkig!!! En hier zit ik dus, wat een rust (zie foto).
't Was een dag om niet te vergeten, een echte pelgrimsdag, heb logies gevonden in een heeel eenvoudig pension voor slechts 15 Euro, zalig.  Â
Het geluk blijft aan mijn zijde, want vandaag kon ik weer onder een prettig lentezonnetje mijn tocht verder zetten. 26 km wandelen naar Nierstein aan de Rijn, om daar slapen te zoeken. Zolang het toeristisch seizoen niet begint, is dit mijn grootste bekommernis, want naast het stappen, ben ik wel een luxe pelgrim die aan de beste hotels (en enige die open zijn) noodgedwongen moet aankloppen. Ik kijk echt uit naar een Zimmer Frei. Veel ben ik nog niet verloren gelopen, want mijn GPS heeft een probleempje om detail-kaarten weer te geven. Dus wandel ik vooral langs grotere wegen en moet ik bospaadjes links (of rechts) laten liggen. Hopelijk kan dit probleem in Heidelberg opgelost worden, want bij zulk lenteweer is een tocht door het bos of de velden heel wat aangenamer. Ik heb wel enkele fijne schilderijtjes en beeldjes tegengekomen en op de gevoelige plaat vastgelegd. Tot volgende keer. Groetjes van Jos.
Vandaag van geplande route afgeweken. Na 22 km aangekomen in Ingelheim en daar beslist niet langs Mainz te stappen, maar zuidelijker te gaan bij een schitterend lenteweertje langs een geweldig fijn fietspad richting Stadecken. De zon heeft haar best gedaan en ik heb mijn hoed moeten bovenhalen en mijn broek opgerold. Het grootste probleem is slapen te vinden en uiteindelijk na 33km besloten in Stadecken-Elsheim mijn geluk te beproeven in enige hotel (Gartenhotel) dat open (!) was. Ik ben blijkbaar enige gast en een oud vrouwtje aan de receptie kon moeilijk geloven dat ik een pelgrim was die tevoet naar Rome ging. Toen ik een stempel vroeg in mijn pelgrimsboekje, geloofde zij in een wonder (en ik ook, want voor vannacht heb ik toch een bed om te slapen). Morgen leidt mijn tocht naar Nierstein a/d Rijn (dus terug op geplande route) en daar ga ik de oversteek maken om voor langere tijd de Rijn haar verloop te laten.
Onderweg van Bacharach naar Bingen ben ik deze "Pelgrim in actie" tegengekomen.
Een jeugdherberg vinden is niet moeilijk, je kijkt even rond, zoekt de hoogste berg, en ja daar boven staat ze na een relatief korte tocht van 18 km aangekomen in Bingen. Een geweldig spiksplinternieuwe jeugdherg, alleen maar spijtig dat ze zover uit het centrum ligt nog een 5 km bovenop, aan de overkant van de Rijn ligt Rudesheim!!!
Spijtig dat de overzet nog op winterschema vaart. Het is hier trouwens nog heel rustig, heel veel dicht.
Het seizoen begint op 1 april.
Morgen verlaat ik de Rijn en ga proberen wat binnendoor te lopen. Hopelijk lukt het, en vind ik slapen?
Na een stevig ontbijt in de jeugdherberg, vertrokkken onder een stralende hemel, wandelend langs de Rijn , op naar de Lorely. Na een paar kilometers de beroemde rots van de frele maagd gezien. De maagd zelf was (nog) niet aanwezig zodat de schippers zonder blozen, op gevaar verleid te worden, verder konden varen en al hun aandacht op de gevaarkijke S - bochten van de Rijn konden houden. Deze machtige rivier slingert zich hier echt tussen de rotsen door, en het verwondert mij hoeveel scheepvaartverkeer hier op en af vaart. Het is werkelijk een ketting van schepen, meestal stroomopwaarts. Het is pas 14,30 als ik in Bacharach aankom na ong 22 km . Maar de volgende stopplaats is Bingen , nog 20 km verder, het zou wel kunnen. Alhoewel de verleiding groot is om door te gaan , besluit ik toch om hier te stopppen, gezien ik pas aan het begin van mijn tocht ben, wil ik mijn benen nog wat de tijd geven zich aan te passen. De sfeervolle binnenstad met zijn vakwwerkhuizen nodigt uit tot een glaasje wijn op een terras in de zon. De jeugdherberg zit overvol met een groep schoolkinderen, dus op zoek naar een eenvoudig hotel. Na een wandeling op de unieke historische stadsmuur met zijn vele torens, schitterend in de zon, is het tijd om te verfrissen en moe , maar gelukkig de rustplaats voor de nacht op te zoeken en ...
De eerste" echte " dag van mijn tocht zit erop. Na de mooie zendingsviering en de zeer gezellige, drukke - met dank aan onze vrienden uit Huengersdorf Blankenheim - afscheidsdrink gisterenavond, hebben vanmorgen Wiske, Elise en Eddy mij naar Boppart gebracht waar we vorige week onze oefentocht hadden beeindigd. Na een fijn middagmaal samen heb ik dan uiteindelijk mijn stapschoenen aangetrokken, afscheid genomen en de Rijn als bondgenoot voor de eerstkomende dagen omarmd, stroomopwaarts. Na een eerste inloopdag met een tocht van 16 km , in volle zon, aangekomen in St Goar. St Goar is een plaats genoemd naar de missionaris Goar, die hier tot zijn dood in 508 woonde. Hij loodste schippers langs de gevaarlijke Lorely. Omdat pelgrims en andere reizigers altijd gastvrij werden onthaald bij hem, werd St Goar de patroon van de herbergiers ( er zijn slechtere beroepen ). Ik heb logies gevonden in de jeugdherberg van St Goar , vlak bij de burcht. Nu is mijn tocht ECHT begonnen, het zal wel even wennen om iedere avond slapen te zoeken, en alleen te zijn. Ik zou bij het begin van deze pelgrimstocht, iedereen willen bedanken die me een fijne en veilige tocht heeft toegewenst. Ik weet dat heel velen met mij meeleven en volgen - bedankt - Vooral Wiske, die nu alleen thuis achterblijft , de kinderen en kleinkinderen, bedankt want zonder hun steun en zegen, zou ik deze unieke kans niet krijgen. Morgen ga ik op zoek naar die schone maagd die onder verlokkend gezang haar gouden haar kamt en zo de schippers op de rotsen doet varen.
De eerste week - tevens een laaste serieuze test - van mijn tocht zit erop. Het heeft deugd gedaan een weekje stappen met een volle rugzak ( 14 kg ) . In 5 dagen zijn we van Blankenheim naar Boppart aan de Rijn gestapt. Een totale afstand van 136 km. Het was wel veel zwaarder dan ingeschat. De Eifel zijn nochthans geen onbekend terrein, maar vooral het stuk tussen Monreal en Möntennich was zwaar door voortdurend op en neer , soms bijna klauterend de diep uitgesneden rotsige vallei te volgen. Nu nog een weekje vergaderingen allerhanden, nog een aantal zaken voorbereiden en regelen, zaterdagavond een afscheidsdrink en zondagmorgen brengen Wiske, Eddy en Elise mij naar Boppart aan de Rijn , waar zondagnamiddag nog een eerste kortere tocht van een 15 km is voorzien tot St. Goar. Op weg voor een nieuwe Pelgrimstocht...
Eindelijk is het zover. Samen met Wiske ben ik een weekje gaan proeflopen door de prachtige Eifel. Terwijl in Duitsland nog volop karnaval gevierd werd, zijn wij dinsdag morgen (8 maart) uit Blankenheim vertrokken richting Boppart (bij Koblenz aan de Rijn), kwestie van de conditie te checken, wat warm te lopen en de afstand in te schatten. Dat lopen is wel figuurlijk, want we zijn op onze tocht wel serieuze bergen tegengekomen. Maar de weergoden waren ons goed gezind, zodat we ons deftig hebben kunnen opwarmen. Mijn geschatte afstanden op de reisroute (die hiernaast te raadplegen is), zijn wel wat onderschat. De eerste dag hebben we vol goede moed 35 kilometer gestapt en de 2. dag 29 kilometer met soms steile beklimmingen. Maar het was een prachtige tocht en we zijn goed in Monreal aangekomen. Nog een dagje en we bereiken de Moezel en als alles blijft zoals nu, kunnen we vrijdag ons eerste doel (Boppart) bereiken. Een uitgebreid verslag vertellen we wel volgende week. Groetjes en hou jullie taai, Wiske en Jos
Het vertrek komt nu echt dichter bij. Vorig week end zijn we op verkenning geweest naar Duitsland. In de Dom van Keulen ben ik een eerste - symbolische - pelgrimsstempel gaan halen in mijn stempelboekje, en in Koblenz zijn we op zoek gegaan naar informatie over de Rheinsteig, een wandelweg die ik gedurende een week zal volgen.
Mijn pelgrimstocht start in Blankenheim- Eifel. Waarom deze plaats? Blankenheim is sinds 1964 de zustergemeente van Sint-Stevens-Woluwe. Sinds meer dan 40 jaar gaan wij verschillende keren per jaar naar Blankenheim op korte of langere vakantie. Het is zowat een tweede thuis geworden, en een fantastisch wandelgebied! Al meer dan 40 jaar onze favoriete verblijplaats, Hotel Finkenberg bij Gisela en Theo, wordt dan ook de vertrekplaats van mijn pelgrimstocht.
Van 8 tot 12 maart gaan Wiske en ik bij wijze van laatste test in een 4 daagse tocht van Blankenheim naar Boppart/ Koblenz aan de Rijn, om van daaruit op 20 maart definitief te starten voor een lange pelgrimstocht van ong. 3 maanden. Eerst nog een paar medische tests ondergaan, de rugzak klaarmaken, en aftellen ...
2 jaar geleden ( maart 2009 ) ben ik met veel verwachtingen vertrokken op een pelgrimstocht van ong. 3 maanden naar Compostela. Het werd een prachtige tocht om nooit meer te vergeten. Het stappen, de ontmoetingen, de reacties via mijn blog, mooie momenten, moeilijke momenten... clichés die je waarschijnlijk in elk verslag zal terugvinden, maar toch is het zo. Maar blijkbaar werkt het ook verslavend. Nu 2 jaar verder droom ik opnieuw van zo'n tocht. De keuze was vrij snel gemaakt. Ik wil via Assisi naar Rome gaan, dat andere grote pelgrimsoord. Maar de bestemming op zich is minder belangrijk, - hoewel Fransiscus van Assisi mij bijzonder boeit - het is het onderweg zijn, het stappen , de rugzak , de natuur, de ontmoetingen, tijd kunnen nemen, het avontuur. Ik besef eens te meer welke gelukzak ik ben. Wel een paar jaar ouder, maar een goeie gezondheid en fysiek( dat hoop ik toch ). Ik voel gewoon dat ik deze toch moet doen, terwijl alles nog kan.
Reizen, het is zijn hart losmaken van het anker der kleine vaart, om het vlot te laten geraken op de zeeën der wereldkaart. Het is zijn hart van het beminde losrukken, fier en onbevreesd, om het schoner nog weer te vinden dan het ooit is geweest. (Berus Aafjes. een voetreis naar Rome)
Ik heb de indruk dat mijn echte "pelgrimstocht" vandaag is begonnen. Tot nu was het inlopen meestal langs de Rijn, mooi maar druk en duur! Het is onvoorstelbaar welk economisch belang deze Rijnvallei heeft voor Duitsland. Niet alleen de scheepsvaart, maar wat nog meer indruk heeft gemaakt is de onvoorstelbare drukke goederentransporten per spoor langs beide oevers, met de nodige lawaaihinder bovenop. Nee echt rustig was het niet altijd.
De eerste" echte " dag van mijn tocht zit erop. Na de mooie zendingsviering en de zeer gezellige, drukke - met dank aan onze vrienden uit Huengersdorf Blankenheim - afscheidsdrink gisterenavond, hebben vanmorgen Wiske, Elise en Eddy mij naar Boppart gebracht waar we vorige week onze oefentocht hadden beeindigd. Na een fijn middagmaal samen heb ik dan uiteindelijk mijn stapschoenen aangetrokken, afscheid genomen en de Rijn als bondgenoot voor de eerstkomende dagen omarmd, stroomopwaarts. Na een eerste inloopdag met een tocht van 16 km , in volle zon, aangekomen in St Goar. St Goar is een plaats genoemd naar de missionaris Goar, die hier tot zijn dood in 508 woonde. Hij loodste schippers langs de gevaarlijke Lorely. Omdat pelgrims en andere reizigers altijd gastvrij werden onthaald bij hem, werd St Goar de patroon van de herbergiers ( er zijn slechtere beroepen ).
