Wie zal zeggen of wat wij hopen bestaat? Het is ermee als met de wegen op aarde. Eerst zijn er geen wegen maar ze ontstaan als veel mensen in dezelfde richting gaan ( Lee Sjuun )
WER IMMER TUT WAS ER SCHON KANN,BLEIBT IMMER DAS; WAS ER SCHON IST (Henry Ford )
Een nieuwe pelgrimstocht EEN NIEUW JAAR... EEN NIEUWE TOCHT
08-06-2011
SLOTBESCHOUWING
Toen ik ongeveer een jaar geleden besloot om na mijn pelgrimstocht naar Santiago de Compostela in 2009 , een voettocht te ondernemen naar Rome wist ik niet echt wat me te wachten stond, want je gaat verder op je ervaringen van die andere tocht en verwacht ongeveer hetzelfde.
Maar niets is minder waar. Deze voettocht naar Rome is een totaal andere tocht geworden. Iets minder lang in kilometers ( 2000 tegenover 2490)
maar moeilijker. Enerzijds door de aard van het parcours, na de Rijnvallei , was het gedaan met vlakke wegen, vanaf Tubingen ging het van vals plat naar serieuze hoogteverschillen per dag. Na de Bodensee , wachtte de Alpen ! De Reschenpas ( 1544 m ) was de toegang tot Italië;
Het wondermooie Sud Tirol met zijn oneindige appel-boomgaarden, Rond Bologna de soms vervelende Po vlakte. En dan de voor mij totaal onbekende Apennijnen. Een echte verrassing, hoe mooi dit middelgebergte is, heerlijke vergezichten, kleine akkers afgewisseld met loofbos, bergweiden en overal het juichende geel van de brem. Stilaan richting Firenze, het echte Toscaanse heuvellandschap met olijjfbomen, wijngaarden , rijen cipressen en verspreide villa's. Het overdrukke , prachtige Firenze met Mario, mijn schoenmaker. En tenslotte het onvergetelijke Umbrië, met Assisi als hoogtepunt. Anderzijds door het altijd alleen onderweg zijn, maar ...
De rijkdom aan contacten met mensen onderweg was zo intens dat deze tocht voor mij altijd verbonden zal blijven met het jaarthema in onze parochie * Alle werkelijke leven is ontmoeting * . De houthakker die me een tas koffie aanbood, en terwijl het verhaal van zijn vrouw vertelde die al maanden in een herstellingsoord verbleef . De chirurg in zijn chique villa , die me op zijn terras liet uitrusten en me dan naar een slaapplaats bracht.
Het oude vrouwtje, waar ik geen woord van verstond, maar die absoluut wou dat ik mijn waterkruiken bij haar vulde . De marmerbewerker, die me fier een pronkstuk bestemd voor België liet zien. Mammachristina, en het lange verhaal van haar zieke man. De nederlandse fietspelgrims, de canadese bio-boerin, Pater portier Adriaan, Het hilarisch tafereel in het chique restaurant waar iedereen bekommerd was om voor mij een slaapplaats te vinden . de vespers in het kerkje van san Damiano ... en nog zoveel, zoveel meer ontmoetingen.
Ik zal ze voor altijd in mijn hart bewaren.
Met heel veel dankbaarheid kijk ik terug op deze onvergetelijke tocht, dankbaarheid om het gezonde lichaam, want het is en blijft in de eerste plaats een lange , zware fysische prestatie. Dankbaarheid omdat ik de kans heb gekregen van de familie om deze tocht te kunnen maken .
Dankbaar ook aan die heel velen die mij gedurende deze tocht hebben gesteund, het deed telkens opnieuw deugd al die aanmoedigingen te kunnen lezen en herlezen, zeker op moeilijker momenten, en die zijn er ook geweest.
Een ding is onmogelijk. Alle gedachten, ervaringen en gevoelens verwoorden, daarom wil deze tocht afsluiten met de woorden :
ALLES WAT IK NIET KAN ZEGGEN, EN NIET KAN SCHRIJVEN, ZAL ALTIJD DIEP IN MIJ BIJ ME BLIJVEN;
De grootstad Rome komt dichtbij, dat merk je aan alles, de eerste voorsteden, het steeds drukker worden verkeer.dat ook alsmaar roekelozer wordt. Het wandelen langs rustige wegen is voorbij, maar dat hoort er nu ook eenmaal bij. Het eerste deel van onze 20 km was nog echt mooi, maar dan veranderde het snel. We zitten nu in een camping in Prima Porta . De laatste echte " pelgrimsdag " want morgen wordt toch wel een heel speciale. Nog een 25 km tot St Pietersplein en mijn tocht is defintief voorbij. Stilaan tijd om een balans op te maken. Ong 80 dagen onderweg, waarvan 65 effectief gewandeld, 2000 km, 3 paar schoenhielen. Een hoop fijne ontmoetingen en ervaringen rijker. Een pelgrimstocht anders dan andere. Heel veel van deze tocht zal ik voor altijd bewaren in het diepste van mijn hart. De vele contacten met vrienden en kennissen waren steeds meer dan deugddoend. Ik zou vandaag vooral mijn " rots in de branding - mijn duivel doet al op thuisfront " willen bedanken. Eddy Jespers, die dagelijks zorgde voor alle mogelijke steun en navigatie, 1 smsje en Eddy had een oplossing klaar, tot s avonds heel laat zat hij samen met vrouwtje Elise te wachten tot ik mijn dagelijks verslag doorstuurde zodat hij mijn blog kon bijwerken . Eddy en Elise een hele dikke dankuwel ... Ik zal vanuit Rome proberen een samenvatting te schrijven over mijn ervaringen . Deze pelgrimstocht heeft me in ieder geval veel meer gegeven dan verwacht. Zeker ook het onbeschrijfelijk mooie Italie, met zijn fantastische mensen.... Maar eerste nog 25 km stappen, want hoe mooi alle ervaringen en hoe goed alle italiaanse wijnen ook waren in de eerste plaats was het natuurlijk dagelijks uren zweten en stappen, dus nog 25 te gaan en ROME .
Het wordt stilaan genant, maar wij zijn blijkbaar de enige vlamingen onderweg naar Rome. Bijna dagelijks komen we fietsers tegen, alleen of per 2 en altijd zijn het Hollanders. Beste vlamingen, beste vrienden , haal aub uw fiets van de zolder, begin te trainen en met zijn allen naar Rome, ipv van toerekes rond de kerktoren, van cafe naar stamminee. Ik kan aannemen dat jullie niet te voet naar Rome willen, maar per fiets in 3 a 4 weken, komaan, want we voelen ons een beetje eenzaten tussen al die nederlanders. Hoed af want ze doen het toch maar.
Vandaag een korte, maar wel een op en af tocht, flirtend met de autostrade naar Rome, het verkeer wordt stilaan drukker en af en toe komen we de Tiber tegen. Het gaat nu recht naar Rome. En ja hier lopen alle wegen wel degelijk naar Rome. Gisteren gelogeerd bij een Canadese bio-boerin uit Montreal, die hier met haar man een terug-in-de-tijd-boederij uitbaat en die pelgrims - zoals wij -die tevoet komen een korting geeft van 20 % als vrienden van de natuur. Vandaag overnachten we op een soort Nederland-in-Italie , maw op een camping . Een luxe camping, waar we een mini chalets mogen gebruiken voor 30 , met een heus , groot echt zwembad, en ik kan het weten. Wiske loopt nog steeds op " ronne " voeten, ik denk dat we nog een paar dagen langer zullen moeten stappen, want het begint te beteren ... Met het einde in zicht begint een soort heimwee naar thuis,de kinderen, kleinkinderen en de vrienden toch wel te knagen. Maar nog 2 dagen stappen, en de laatste loodjes wegen absoluut niet zo zwaar, integendeel we leven op een " pelgrimswolk " met dank aan Fransiscus.
Vanmorgen vroeg vertrokken op onze boerderij-restaurant, waar gisterenavond nog een stormloop was naar wat blijkt de beste pizza te zijn?
Het was enig mooi, de opkomende zon, die de heuvels nog meer tinten gaf . Andere kleuren, bijna onmogelijke varianten van groen Een lange tocht van 29 km, om slapen te vinden. Altijd weer op en af, soms kilmeters lang. Voor Wiske juist genoeg. Haar voeten blijven een " lijdend voorwerp". Maar gelukkkig een gezonde bio-agro-boerderij-slaapplaats gevonden midden een heel zware beklimming, Nog 3 stapdagen. Donderdagavond in Rome!!!
Vrijdag en zaterdag even rondkijken in Rome, mijn schoenen en mijn pelgrimskaart laten zien aan de " El Papa " en zondagmorgen naar huis - aankomst Zaventem 11,10 ...
Sinds gisteren terug op mijn uitgestippelde voorziene route richting Rome. Nog 100 te gaan. De streek waar we nu doortrekken, is zeer heuvelachtig, zonder echt moeillijk te zijn. Heel mooie vergezichten, een lappendeken van kleuren, olijfgaarden, knalgele bloeiende bremstruiken, wijnvelden, hier en daar een paar cypressen, en in de verte de kale bergrug van de monti Sabini We komen voorbij in klein verloren slapende dorpjes waar alle leven zich afspeelt in de plaatselijke bar. De krant, brood, beleg, cigaretten .... Voor alles moet je in de lokale cafe-bar zijn, hier spelen de italianen op hun zangerige manier hun dagelijks toneel.
Gisteren toen we onderweg waren naar een camping in de hoop daar een slaapplaats te vinden, kwamen 2 fietsers voorbij die even stopten. Het waren Ellen en Walter uit Breda onderweg per fiets naar ... ROME ..en uiteraard ook onderweg naar diezelfde camping.
We hebben deze kennismaking s avonds " zeeer " uitgebreid gevierd in het eenvoudig, maar sympathiek restaurant van de camping. Ellen en Walter heel toffe mensen, precies of we kenden elkaar al lang.
Vandaag na een korte, mooie zondagse-na-de-noen-wandeling van 19 km onderkomen gevonden in een bijzonder mooi gelegen boerderij - agrotoerisme - waar na een korte rust, een lange douche en nog een veel langer aperitief ons avondeten op ons wacht.
Een kortere dag van 20 km met als rustplaats een fijne camping met zwembad - Camping Monte del Sole in Narni. Geen zwempartij want bij aankomst een stevig onweer en dus ander tijdverdrijf zoeken.
Na 3 dagen stenen-lopen, zien Wiske haar voetjes er zo uit.
Vandaag de ganse dag tussen de olijfbomen gelopen, waar het blijkbaar sproeiseizoen is, kleine tractoren op rupsbanden klauteren zich een weg onder en tussen de grillige, kromme dwergbomen. Mannen met maskers sleuren lange slangen achter zich mee en besproeien boom na boom met 1 of ander chemisch product. Rond de middag in een soort gehucht boven in de bergen tussen de eindeloze olijfboomgaarden, een klein winkeltje-bar. De deur stond open maar niemand te zien. Wij maar roepen en fluiten, en eindelijk kwam de vrouw plots te voorschijn uit haar ...olijvenhof. Zij was blijkbaar zo gelukkig om een klant te hebben, dat zij ons voorstelde om een speciale sla te maken, gekruid met zelfgemaakte olie en veeeeel, heel veel zout !!! Want zei ze een pelgrim heeft zout nodig, zeker bij 33 graden!!
Het heeft wel wat geduurd want eerst de soorten sla in haren hof gaan afsnijden, verser kon echt niet. We hebben haar moeten tegenhouden of ze ging nog een ommelet bakken, met " verse " eieren mijnheer !!!
Rond een uur of 4 in Spoleto - 24 km - aangekomen. Het infokantoor ligt uiteraard gans boven in het stadje.
Morgen verlaten we de prachtige, maar zware wandelweg " la via Francigena di San Francesco " die ik nu een dag of 9 volg. Ik wil tenslotte naar Rome.
Na een ontbijt in den hof van onze B&B , met zicht op de vallei, onze weg gezocht in de wirwar van straatjes doorheen Spello. Je daalt af door steegjes en pleintjes die het licht van de geschiedenis niet hebben zien voorbijgaan. Alle hoekjes en steegjes overvloedig versierd met bloemen. De tocht vandaag liep voor een groot deel door de vallei, een gevoel als een herinnering uit een ver verleden. Naar het einde toe toch weer serieus klimmen naar Trevi, want de Umbriers bouwden al hun steden in de hoogte, op de toppen van de bergen. Trevi is een grote bouwwerf, alles wordt hier tegelijkertijd gerestaureerd, steegjes, pleintjes, huizen, t zal mooi zijn .... na de werken. Een beetje zoeken voor een overnachtingsplaats, maar toch weer onverwacht behulpzaam verder geholpen door de jonge dame van de infodienst. De sleutel ligt in de bar om de hoek ... pagare??? domani ..... Alle dorpjes hier schijnen verlaten, te slapen tot ..18 uur, plots verschijnt iedereen buiten en komt alles tot leven, de temperatuur wordt aangenaam, en alles herleeft. Ook wij, na een serieuze tocht van 24 km , in de hitte van de dag. Een goeie douche, even rusten en een goei pint doen wonderen, zeker als je met zijn tweetjes bent.
Met een beetje spijt in het hart, Assisi verlaten, maar hier komen we terug !!! , de geest die hier heerst, de rust en overal jonge mensen van over heel de wereld aangesproken door de figuur van Franciscus. Gisterenavond in het kleine kerkje van san Damiano naar de vespers geweest. Overvol met duitse jongens, indrukwekkend sober en stil.
Deze morgen Assisi verlaten langs de oudste poort - `porta dei cappuccini ", en direct links omhoog de Monte Subasio op. Wiske wist direct hoe laat het is. De tocht van 24 km was moeilijk. Geen km plat, altijd op en af op losliggende stenen. Ik vond het deel van de Fransiscusweg van vorige week niet gemakkelijker, maar wel veel mooier. Het dorpje Spello waar we nu verblijven in een mooie BB , is een pracht !!
Piepklein , prachtig versierde steegjes,want straten kan je dit niet noemen. Met overal kleine, verborgen pleintjes, waar het zalig toeven is bij een glas Spello-wijn. Vandaag een ganse groep brazilianen ontmoet die de ganse franciscus weg doen in 15 dagen. Er waren er wel een paar bij die klaar waren voor 112 - het noodnummer. Gelukkig voor Wiske , morgen een korte, rustige dag.??
Wiske is gisteren goed aangekomen, een overgelukkig weerzien. Als Umbrie prachtig is om door te trekken, dan is een verblijf in Assisi het toppunt van mijn pelgrimstocht. De rust die dit stadje uitstraalt, het gevoel van " thuis komen " is moeilijk te verwoorden. Er zijn over S Fransesco al enorm veel boeken geschreven en en al dan niet ware verhalen rond verteld, maar je kan er niet omheen, als je hier rondwandelt, ik zou bijna schrijven "rondschrijdt", en zeker als je even weg bent van de drukke basiliek, er een soort mystieke rust en stilte over dit stadje hangt. In het kerkje van san Stefano, en san Damiano ( waar hij de stem van Christus hoorde ) voel je echt de aanwezigheid van deze heilige. Van alle hoeken van de wereld komen mensen hier even rusten in hun drukke bestaan. Er lopen hier ook een aantal vlamingen rond die een paar dagen van de Franciscusweg gestapt hebben. Vanavond gaan we naar de vespers in het kerkje van san Damiano, en daarna onze rugzak klaar maken voor het laatste deel , op naar Rome. De eerste dagen nog langs de moeilijke weg van Fransiscus, daarna zien we wel, waar en hoe verder naar ons einddoel. Groetjes vanuit een prachtig, zonovergoten en vredig Assisi - Pace e bene .
Met dondergeroffel en een korte maar hevige regenbui - alsof Fransiscus al het stof van de voorbije 2 maanden wou wegspoelen - werd ik onthaald in Assisi.
Na een toch wel pittige tocht van 28 km. Toen ik van heel ver de basiliek van S. Fransiscus zag liggen, maar ik nog een uur of 2 hevig moest zwoegen was het niet bepaald zijn " loflied " dat ik heb geciteerd!!!
Eindelijk aangekomen even gaan verwijlen bij Franciscus -een emotioneel moment - want Assisi was toch 1 van de - misschien wel het belangrijkste - doelen van deze tocht.
Toen ik me achteraf ging aanmelden bij de infodienst van de basiliek, om een pelgrimsslaapplaats in 1 van de vele convents van de stad was er geen plaats, want ik was niet aangemeld !!!?????
Toen heb ik me wel even ontgoocheld - kwaad gemaakt . " een echte pelgrim is toch nooit aangemeld " Ook hier heeft het autobus-toerisme het gehaald van de echte tevoet-pelgrim. Dan maar zelf op zoek ...
Maar inderdaad, achter dikke muren, via de parlofoon, wordt beslist. " Geen plaats in de herberg ", wegens niet voorzien. Toch is en blijft Assisi prachtig. Maar de massatoerist is lui en kortzichtig. Rond en in de basiliek van S.Franciscus is het drummen, maar toen ik daarstraks even 10 min bergop naar het bijzonder mooie kerkje van S.Stefano ging was ik helemaal alleen. Het is een bijzonder privilege door de buik van dit prachtige Umbrie te mogen en kunnen trekken.
Morgen komt Wiske toe - eindelijk - en trekken we na een dagje Assisi verder in de voetsporen van Franciscus langs " di qui passo Francesco " richting Rome.
Vele groetjes aan iedereen vanuit het prachtige zonovergoten Assisi.
Na een dag flink stappen, op 16.45uur, opnieuw een doel bereikt, "Assisië de stad van Sint Franciscus". Na 52 dagen stappen en 1665 kilometers, de meeste ervan eenzaam mijn weg vervolgend en dagelijks een slaapplaats zoekend, maar toch ook enkele merkwaardige ontmoetingen met fijne en soms uitzonderlijke mensen. Met deze mooie herinneringen en de beelden van de prachtige natuur nog vers in het geheugen, worden de soms moeilijke momenten zo weggevaagd.
In Assisië alvast naar de basiliek van St.Franciscus gegaan en foto genomen, en morgen de stad verder verkennen en wachten op Wiske.
Assisië was een doel, maar deze pelgrim trekt door naar Rome, alleen niet meer alleen!
Toen gisterenavond Regina- een sympatieke dame uit Beieren - aankwam in mijn verblijfplaats , een prachtige Agroturismo in Biscina, brak juist een hevig warmteonweer los. Alles was volzet, tenzij ik mijn verblijf, met 2 kamers, wou delen? In het wereldje van trekkers-pelgrims is dit gewoonweg geen vraag.
De tocht was een van de zwaarste , vooral door de bijna onbegaanbare paadjes, kilometers lang stap voor stap zoekend , klimmend in een uitgedroogd, diep uitgehold beekje. Ik beklaag echt de pelgrims die deze beklimming moeten doen in de regen.
Sinds 2 dagen ontmoet ik een groep pelgrims, 5 italianen en 1 braziliaan , een groep die spontaan ontstaan en gegroeid is onderweg. Na 2 dagen is het precies of we kennen elkaar sinds jaren. In het zwembad !!! van onze slaapplaats kon het doodgewone-jongensachtige-plezier niet op, ondanks het ijskoude water.
Achteraf, bij een fantastisch typisch italiaans avondmaal, met heerlijke Rubesco wijn ontstond in een mengelmoes van talen - ook Regina was erbij - een lang en soms diepgaand gesprek over het " waarom " van een pelgrimstocht. De figuur en de impact van Fransiscus was altijd, en bij iedereen duidelijk aanwezig. Deze tocht, voor de meesten een dag of 8/9 is absoluut geen zondagswandeling, integendeel. En toch willen steeds meer en meer mensen deze zware inspanning doen, om samen met Fransiscus te zoeken naar ......
Gezien Wiske pas maandag afreist naar Assisi - om samen het resterende deel naar Rome te stappen - heb ik een paar dagen op overschot.
Daarenboven wil ik morgen- 21 mei - heel speciaal tijdens mijn laatste kilometers, na 2 maanden, naar Assisi - opdragen aan mijn heel goeie vriend Rudy Verhulst die precies 2 jaar geleden - tijdens mijn tocht naar Compostela - totaal onverwacht overleed.
Rudy zal erbij zijn als ik morgen aankom in Assisi.
Te voet door Umbrie trekken is als dromen met je ogen open, en hopen dat er geen eind aan komt. Je moet er dan wel een uur of 7 per dag met een zware rugzak door berg en dal ( volgens mij vooral berg ) voor trekken langs paadjes die op geen enkele gps zijn te vinden. Maar wat je in de plaats krijgt kan ik niet beschrijven, geen enkele auto-toerist krijgt dit ooit te zien. Een groep wilde everzwijnen,die rustig verder wroeten, vogels die je begeleiden onder leiding van de koekoek. Orchidieen,zomaar kwistig langs de weg.
Een ontmoeting met een boer die de afspanning van zijn wei hersteld , en niet weet dat Belgiê bestaat. Bruxelles , ja, maar België ???
Als de zweetdruppels langs de rand van je pet schuiven, en dan op het laagste puntje , met de regelmaat van een metronoom eraf vallen, dan ben je bezig aan de zoveelste klim, maar boven wacht opnieuw de beloning, dromen met je ogen open.
Het voordeel van slapen in een klooster is dat je vroeg wakker bent, willen of niet om 6 uur beginnen de klokken iedereen uit zijn bed te luiden. Nog even de kapel binnen, dag zeggen aan mijn vriend, pater Adriaan en om 6,30 op stap. Heerlijk fris, de zon doet al duidelijk haar best om alles en iedereen gunstig te stemmen. De hanen zijn blijkbaar al goedgezind, en laten het met overtuiging horen.
Vandaag heb ik de route die ik tot nu heb gevolgd - hierover later meer - definitief verlaten en zit nu op de historische route vanuit Canterburry naar Rome "la via di San Francesco". Ik voel me een beetje terug op de Camino, heb vandaag de eerste mede-pelgrims ontmoet, vertrokken vanuit Firenze voor een tocht van 10 dagen. Ook het gekende " buon Camino " klinkt gekend in de oren.
Het werd een pittige tocht van 30 km, met een paar serieuse beklimmingen, maar de natuur omheen is zo betoverend mooi dat je alle kleine pijntjes snel vergeet. Het is een groot geschenk hier te kunnen, te mogen doortrekken. Het lijkt wel een droom dat ik intussen al 2 maanden onderweg ben en binnen een paar dagen Assisi bereik,. Er wachten nog een paar mooie dagen, en vooral het weerzien van vrouwke-lief in Assisi zal deugd doen.
Het is altijd zoeken om uit een grotere stad weg te geraken in de goeie richting, en je verliest er veel tijd. Vanmorgen wat verloren gelopen.
Na de verfrissende regen van gisteren hing er vandaag een heel fijne, zachte fluwelen nevel over de vlakten tussen de heuvels, de zon scheen zoals gewoonlijk met volle goesting. Ik ben nu definitief in Umbrie.
De hellingen worden iets minder steil. Mijn rustplaats vanavond is het convento S. Giovanna Batista, een heel oud klooster, met lange gangen, met kleine kamertjes, en ik ben hier gans alleen !!!
De portier, pater Adriaan is een hele toffe pater die vlot engels praat, en die heel fier was dat er eens een " echte " pelgrim kwam overnachten.
Toen ik gisterenavond nog wat rondliep rond 9.30 uur kwam ik zowaar nog een processie tegen. Ik ben gevolgd naar de kerk - bomvol - daar werden nog wat liederen gezongen en het H. Sacrament uitgestald. Wie had gedacht dat ik ooit nog " te Lourdes op de bergen " in het italiaans zou meezingen. Achteraf bij de pastoor nog even langs geweest voor een pelgrimsstempel. Het grote feest is een jaarlijks dankfeest voor bescherming tegen de pest in de jaren ?? ... Vanmorgen al om 7 uur onderweg voor wat volgens mijn info èèn van de mooiste zou worden wat betreft vergezichten !! Nu loop ik al 60 dagen rond zonder regen, maar vandaag , juist vandaag moest het regenen, dus vergezichten ... mist, wolken ... Maar anderzijds deed de regen echt deugd, alles herleefde, het was de ganse dag " singing in the rain " het kon niet schelen. In de plaatselijke bar zat iedereen tevreden, onder de luifel, zijn zoveelste koffie te drinken. De natuur snakte naar regen, en plots is het alsof alles nog meer kleur krijgt. De kleuren hier in Umbria zijn zo overweldigend mooi, zeker als je er tussendoor wandelt. Gelukkg was het zacht weer, en dan is de beste remedie tegen wandelen in de regen, en met momenten hevige regen, zo weinig mogelijk aan doen , want zelfs met de beste regenkledij ben je nat, en het is tenslotte maar water. De rugzak beschermen en singing in the rain .... De voorziene slaapplaats - 28 km - bestond niet meer, dus maar door naar het volgende dorpje, ook hier geen slapen, intussen al 32 km, en volgens mijn informatie lag er op de geplande route de eerste uren nergens nog een dorpje te bespeuren, dus moest ik wel uifwijken en naar de kortst bijgelegen stad gaan - Arezzo - Intussen was het wel opgehouden met regenen, droge kousen aangetrokken en op weg voor nog eens 10 km. Uiteindelijk rond 19 uur aangekomen in het bijzonder mooi historisch centrum van Arezzo na in totaal 44 km. Ook hier allerhande festiviteiten en veel volk , maar alleen een goed bed in een B&B kon me nog verleiden. Een fantastische , zware maar mooie dag (on) dank(s) de regen.
Reizen, het is zijn hart losmaken van het anker der kleine vaart, om het vlot te laten geraken op de zeeën der wereldkaart. Het is zijn hart van het beminde losrukken, fier en onbevreesd, om het schoner nog weer te vinden dan het ooit is geweest. (Berus Aafjes. een voetreis naar Rome)
Na een dag flink stappen, op 16.45uur, opnieuw een doel bereikt, "Assisië de stad van Sint Franciscus". Na 52 dagen stappen en 1665 kilometers, de meeste ervan eenzaam mijn weg vervolgend en dagelijks een slaapplaats zoekend, maar toch ook enkele merkwaardige ontmoetingen met fijne en soms uitzonderlijke mensen. Met deze mooie herinneringen en de beelden van de prachtige natuur nog vers in het geheugen, worden de soms moeilijke momenten zo weggevaagd.
