Wie zal zeggen of wat wij hopen bestaat? Het is ermee als met de wegen op aarde. Eerst zijn er geen wegen maar ze ontstaan als veel mensen in dezelfde richting gaan ( Lee Sjuun )
WER IMMER TUT WAS ER SCHON KANN,BLEIBT IMMER DAS; WAS ER SCHON IST (Henry Ford )
Een nieuwe pelgrimstocht EEN NIEUW JAAR... EEN NIEUWE TOCHT
02-04-2011
DAG 14 - Hildrizhausen
Aangekomen in Hildrizhausen (5 km voorbij Ehningen) na 25 moeilijke kilometers - deels door weg en ook door HITTE 26/27 graden en dan is het nodig om onderweg wat af te koelen. Zo doet een pelgrim dat (zie foto). Hier in dorp een proper pension, wel alleen slapen en ontbijt. Hopelijk is er in het dorp iets te vinden, anders sardienen. Maar eerst ga ik rusten.
De rustdag van gisteren heeft deugd gedaan. Vanmorgen met prachtig weer vertrokken en de ganse dag hoogzomer. Een dag puur natuur van begin tot einde. Voor de kenners van de Eifel en voor de vrienden van Blankenheim, 30km Lamperstal. De reigers, buizerd, wouwen en valkjes waren niet te tellen. Het Wurmtal is een compleet natuurreservaat. Ik heb deze dag welgeteld 2 fietsers tegengekomen. Het Gasthof Stern in Weil de Stadt, waar ik nu logeer is ook een stuk puur natuur. Het blijkt de lokale herberg te zijn waar op vrijdagavond alle jagers en vissers samenkomen. Bij het plaatselijk Swabisch dialect, lijkt het Duist van JM Pfaff echt universitair Hochdeutsch te zijn. Alleen de dienster in Dirndle (?) met bijhorende "ω", begrijp ik enigzins, alhoewel . Morgenvroeg moet ik de boel hier afsluiten, dus geen ontbijt wegens Ruhetag. Zelfs geen dienster in Dirndle.
Vandaag na 10 dagen stappen, een dag rusten in Pforzheim, rusten , relatief , wassen, plassen, bloggen, schrijven, kapper ... Gelukkig zijn er voor een pelgrim nog zekerheden in zijn onderwegzijn : - dat na een vermoeiende tocht die jeugdherberg toch echt wel gans boven op die berg ligt ! - dat de makers van toppografische kaarten er sinds eeuwen in slagen om je minstens 3 kaarten te doen kopen. Sinds mijn Chirotijd ( toen noemde we dat stafkaarten) en nu nog steeds ben ik er niet in geslaagd om maar 1 kaart te kopen die ik gans heb kunnen gebruiken. Meestal zit je ergens onderaan en dan nog liefst aan de rechterzijkant.... dus 3 kaarten .... - als je een rustdag inlast het zeker regent. Morgen opnieuw 20 gr en volle zon . - dat op een rustdag de wijn echt zoveel beter is. - ...
alle gekheid op een stokje ... deze eerste 15 dagen trekken in Duitsland hebben me toch wel wat geleerd. Ik ben 15 dagen tevroeg vertrokken, want het zomerseisoen begint op 1 april ( dus morgen ) . De mensen onderweg zijn buitengewoon hulpvaardig , zeker als je van Belgie komt - van de Nederlanders verliezen ze soms bij de voetbal !! - Je moet ze alleen maar een goed gevoel geven, durven aanspreken, en de soms uiterlijk afstandelijke Duitser wordt een buitengewoon vriendelijk en behulpzaam iemand ! Morgen begin ik - volgens de boekjes - aan een van de mooiste stukjes door Duitsland - stilaan richting Bodensee/Oostenrijk. Het wwerzien met de familie zal echt wel deugd doen !!! Nog een paar weken Schnitzel en op naar den Brunello !!! Groetjes van een gelukkige Pilger .
Dag begon goed maar werd bijna uitputtingsslag. Vanmorgen blog ingebracht, want gisteren was systeem niet beschikbaar, en toch na 18 km gepicknickt in Grotzingen (bij Karlsruhe) en nog slechts een 10-tal km tot Stein - Königsbach. Maar vandaag was er geen heilige die mij hielp slapen te vinden, want brute pech, in Stein waren de 3 gasthoven in Urlaub of hadden Ruhetag en de 2 B&B's waren bezet. Maar ondertussen had ik reeds 28 km in de benen en ken ik Stein - Königsbach als mijn broekzak, en de tocht naar Pforzheim waar nog plaats in een jeugdherberg was, begonnen, maar om 17 uur moest ik nog 12 km afleggen, dus zoeken naar alternatief transport. Gelukkig een trein kunnen nemen en dan nog een bus om de 4 km naar de jeugdherberg af te leggen. Moe maar voldaan zal ik vanavond toch niet onder blote hemel moeten slapen. Om op een positieve noot te eindigen, ik heb een Wanderweg gevonden (zie foto), maar hoever die naar Rome gaat weet ik niet.
Wat zich aankondigde als een beetje een saaie rechtdoor weg werd zo 1 van die dagen om de makers van Man bijt hond jaloers te maken. Onder een stralende zon nog maar pas vertrokken of ik werd al aangesproken door een man die met zijn " Enkelkind " aan het wandelen was. Waar ik naar toe ging met zo een grote rugzak? Ongeloof , iedere keer opnieuw als ik vertel dat ik opweg ben naar Rome. Zu Fuss?? In de namiddag een paar uur later kom ik diezelfde man terug tegen aan zijn huis in een paar dorpen verder. Zijn dagelijkse wandeling met zijn kleinzoon zat erop en nu ging hij zijn krant lezen. Ik moest absoluut binnenkomen en een koffie drinken. Het werdeen toffe babbel. Een beetje verder spreek ik - zoals meestal onder het voorwendsel om de weg te vragen - een boer aan op een aspergeveld. Als ik doe alsof ik niet weet wat hij daar teelt, krijg ik in geuren en kleuren verteld dat in Bruchsal de grootste Aspergeveiling van Europa is. Tegen beter weten in laat ik hem in zijn geloof - He Filip ? ik dacht dat Brava de grootste en zeker de beste is - Toen ik tegen de avond via mijn thuis-reisagent-Eddy een adres kreeg doorgestuurd van een goedkoop " Gasthaus " wandel ik daarop af, maar om een of andere reden had ik me vergist van straatnaam ( op elkaar lijkend) toen ik in een betere villawijk terecht kwam wist ik dat ik verkeerd was. Geen kat om de weg te vragen , of toch aan de overkant is iemand in zijn voortuintje aan het werken. Ik spreek hem aan om echt de weg te vragen. Ook hier opnieuw verwondering als ik op weg ben naar Rome, alhoewel aan zijn reactie te zien wist hij wel waarover het ging want zijn vrouw doet ook ieder jaar een paar weken de "Jakobsweg naar Compostella " Ik moest mee binnen komen en kreeg in de mooie tuin een zetel en water aangeboden. Ik moest niet verder zoeken , je kan hier wel blijven slapen !!? Nog even wachten tot zijn vrouw thuis kwam om te overleggen. De wegkaarten en planning bovengehaald, en wat blijkt, de weg van de volgende 2 weken loopt vlak door zijn geboortestreek, daarenboven kent hij de streek in Oostenrijk waar ik passeer op zijn duimpje. De ganse familie gaat daar sinds jaren op skivakantie. Ik voelde aan het gesprek met deze man iets speciaal, zo een " rustige vastheid " rustig, zeker vastberaden ..... Toen zijn vrouw later thuiskwam bleek dat een van de zonen vanavond langs kwam en bleef overnachten. Maar geen nood hij zou me naar mijn Gasthaus brengen, en indien er geen kamer zou zijn kon nik toch nog ergens bij hen blijven slapen. Na afscheid van zijn sympatieke vrouw heeft hij me dan afgezet bij mijn verblijfplaats en is mee binnengegaan om te checken of er nog plaats was. Alles in orde en afscheid genomen, eerst echter adressen uitgewisseld en beloftes gemaakt. Toen hij weg was zei de bijzonder toffe gastvrouw . weet je wel wie dat was, die meneer?? Dat is een topchirurg in een grote kliniek. ja... van rustige vastheid gesproken. Dit is toch geen toeval meer, gewoon verloren lopen, 1 iemand tegenkomen, binnengevraagd worden, kunnen blijven slapen in nood, zijn vrouw is ook pelgrim, ik passer in zijn geboortestreek .... ik denk dat Fransiscus van Assisi mijn gps is .
Vandaag een speciale dag: probeer je eens in te beelden, je trekt 2 lijnen dwars over Europe, eentje van Polen naar Vezelay in Frankrijk, en eentje van Woluwe naar Rome. De kans dat die elkaar tegenkomen is waarschijnlijk kleiner dan de lotto winnen. Wel ik heb vandaag de lotto gewonnen! Om 12 uur op de markt van Waldorf - ja van het fameuze Astoria Walldorf - picknick, komt er nog een zonderling toe met een veel te zware rugzak, blijkt dus een Pool te zijn op weg naar Vezelay (een lang verhaal). Toeval, juist vandaag op een moeilijk moment? Nee, ik geloof dit niet. Het toeval is TE groot. Komt daar nog bovenop het moeizaam vinden van een slaapplaats, en in welk B&B ik tenslotte geland ben, 't zal waarschijnlijk het geluk van een "poilger" zijn, of heb ik dan toch de lotto gewonnen?
Vanmorgen iets later vertrokken , wegens Frühstuck - Sonntag. Een korte rit - snipperdag naar Heidelberg, waar zovelen reeds hun hart verloren - Tegen 11 uur al aangekomen in de enorme, prachtige Jeugdherberg van Heidelberg. Deze ligt midden in de universiteitsite, en naast de zoo en een onoverzichtelijk grote kliniek. MAAR ook 4 km weg van de unieke Altstadt . Dus de kms zullen dan toch weeral oplopen. Maar het is een mooie wandeling naast de Neckar. Mijn tocht zal ook verder nog veel langs grote en kleine waters lopen. Ik volg in heel grote lijnen een fietsroute uitgestippeld door een Nederlandse pelgrim, maw zoveel als mogelijk water en plat ! Maar GEEN plat water voor mij !!! De eerste week zit erop, zonder problemen. De planning blijkt te kloppen,. Fysiek in orde zoals gehoopt. Het weer is onvoorstelbaar mooi en mag voor mijn part zo nog een paar weken blijven. EN de lente is echt aanwezig. Als nu volgende week, per 1 april ook nog het toeristisch seizoen start en ook de kleinere Gästhauser en Zimmer frei opengaan dan kan het alleen nog mooier worden. Ik verlaat nu stilaan het drukkere gedeelte van de tocht en ga stilaan naar bos en agrarisch gebied - mijn biotoop - Vele zomergroetjes vanuit het schitterende Heidelberg
Ik heb hier zojuist een paar mooie teksten gelezen van Dante : " Geh DEINEN Wegen und lass die Leute reden " " Gehe nicht, wohin der Weg führen mag, sondern dorthin, wo kein Weg ist, und hinterlasse eine Spur "
Herkenbaar. Een dankbare en gelukkige pelgrim
Nog een weetje: in Heidelberg grootste wijnvat gezien - 221726 liter - spijtig maar de wijn was niet echt goed.
De moraal: beter een klein glaasje goede wijn dan een vat waarvan een water in de mond zou komen.
Ik heb de indruk dat mijn echte "pelgrimstocht" vandaag is begonnen. Tot nu was het inlopen meestal langs de Rijn, mooi maar druk en duur! Het is onvoorstelbaar welk economisch belang deze Rijnvallei heeft voor Duitsland. Niet alleen de scheepsvaart, maar wat nog meer indruk heeft gemaakt is de onvoorstelbare drukke goederentransporten per spoor langs beide oevers, met de nodige lawaaihinder bovenop. Nee echt rustig was het niet altijd.
Vandaag dus in Nierstein de Rijn overgestoken per veer en na een stevige tocht op de bermen van een paar zijtakken en midden in natuurreservaten (het enige zichtbare wild was ikzelf). Tegen de middag aangekomen op voorziene eindplaats (Gernsheim na 22 km) ????
Prachtig weer, goede wandelwegen EN vooral goeie benen he Fred!!! Dus doorgaan, maar owee een paar km verder ��n (1) grote bouwwerf langs alle kanten. Ik wist echt niet welke kant uit?
En geloof het of niet, maar DAN komt DE Oplossing. Een boer per tractor stopt!!! Hij verstaat mijn probleem - in feite heeft hij gewoon compassie met mij - en stelt voor om achteraan op de kar mee te rijden tot Lorsch, waar ik terug op de juiste weg ben - was dit Franciscus? Clara? - In alle geval onvoorstelbaar hoe op moeilijke momenten er blijkbaar iets is!!!
Zodoende ben ik daarna nog een 16 km verder gestapt en ben nu in Heppenheim na juist 40 km stappen en 8 km tractor, moe, moe, moe maar heel gelukkig!!! En hier zit ik dus, wat een rust (zie foto).
't Was een dag om niet te vergeten, een echte pelgrimsdag, heb logies gevonden in een heeel eenvoudig pension voor slechts 15 Euro, zalig.  Â
Het geluk blijft aan mijn zijde, want vandaag kon ik weer onder een prettig lentezonnetje mijn tocht verder zetten. 26 km wandelen naar Nierstein aan de Rijn, om daar slapen te zoeken. Zolang het toeristisch seizoen niet begint, is dit mijn grootste bekommernis, want naast het stappen, ben ik wel een luxe pelgrim die aan de beste hotels (en enige die open zijn) noodgedwongen moet aankloppen. Ik kijk echt uit naar een Zimmer Frei. Veel ben ik nog niet verloren gelopen, want mijn GPS heeft een probleempje om detail-kaarten weer te geven. Dus wandel ik vooral langs grotere wegen en moet ik bospaadjes links (of rechts) laten liggen. Hopelijk kan dit probleem in Heidelberg opgelost worden, want bij zulk lenteweer is een tocht door het bos of de velden heel wat aangenamer. Ik heb wel enkele fijne schilderijtjes en beeldjes tegengekomen en op de gevoelige plaat vastgelegd. Tot volgende keer. Groetjes van Jos.
Vandaag van geplande route afgeweken. Na 22 km aangekomen in Ingelheim en daar beslist niet langs Mainz te stappen, maar zuidelijker te gaan bij een schitterend lenteweertje langs een geweldig fijn fietspad richting Stadecken. De zon heeft haar best gedaan en ik heb mijn hoed moeten bovenhalen en mijn broek opgerold. Het grootste probleem is slapen te vinden en uiteindelijk na 33km besloten in Stadecken-Elsheim mijn geluk te beproeven in enige hotel (Gartenhotel) dat open (!) was. Ik ben blijkbaar enige gast en een oud vrouwtje aan de receptie kon moeilijk geloven dat ik een pelgrim was die tevoet naar Rome ging. Toen ik een stempel vroeg in mijn pelgrimsboekje, geloofde zij in een wonder (en ik ook, want voor vannacht heb ik toch een bed om te slapen). Morgen leidt mijn tocht naar Nierstein a/d Rijn (dus terug op geplande route) en daar ga ik de oversteek maken om voor langere tijd de Rijn haar verloop te laten.
Onderweg van Bacharach naar Bingen ben ik deze "Pelgrim in actie" tegengekomen.
Een jeugdherberg vinden is niet moeilijk, je kijkt even rond, zoekt de hoogste berg, en ja daar boven staat ze na een relatief korte tocht van 18 km aangekomen in Bingen. Een geweldig spiksplinternieuwe jeugdherg, alleen maar spijtig dat ze zover uit het centrum ligt nog een 5 km bovenop, aan de overkant van de Rijn ligt Rudesheim!!!
Spijtig dat de overzet nog op winterschema vaart. Het is hier trouwens nog heel rustig, heel veel dicht.
Het seizoen begint op 1 april.
Morgen verlaat ik de Rijn en ga proberen wat binnendoor te lopen. Hopelijk lukt het, en vind ik slapen?
Na een stevig ontbijt in de jeugdherberg, vertrokkken onder een stralende hemel, wandelend langs de Rijn , op naar de Lorely. Na een paar kilometers de beroemde rots van de frele maagd gezien. De maagd zelf was (nog) niet aanwezig zodat de schippers zonder blozen, op gevaar verleid te worden, verder konden varen en al hun aandacht op de gevaarkijke S - bochten van de Rijn konden houden. Deze machtige rivier slingert zich hier echt tussen de rotsen door, en het verwondert mij hoeveel scheepvaartverkeer hier op en af vaart. Het is werkelijk een ketting van schepen, meestal stroomopwaarts. Het is pas 14,30 als ik in Bacharach aankom na ong 22 km . Maar de volgende stopplaats is Bingen , nog 20 km verder, het zou wel kunnen. Alhoewel de verleiding groot is om door te gaan , besluit ik toch om hier te stopppen, gezien ik pas aan het begin van mijn tocht ben, wil ik mijn benen nog wat de tijd geven zich aan te passen. De sfeervolle binnenstad met zijn vakwwerkhuizen nodigt uit tot een glaasje wijn op een terras in de zon. De jeugdherberg zit overvol met een groep schoolkinderen, dus op zoek naar een eenvoudig hotel. Na een wandeling op de unieke historische stadsmuur met zijn vele torens, schitterend in de zon, is het tijd om te verfrissen en moe , maar gelukkig de rustplaats voor de nacht op te zoeken en ...
De eerste" echte " dag van mijn tocht zit erop. Na de mooie zendingsviering en de zeer gezellige, drukke - met dank aan onze vrienden uit Huengersdorf Blankenheim - afscheidsdrink gisterenavond, hebben vanmorgen Wiske, Elise en Eddy mij naar Boppart gebracht waar we vorige week onze oefentocht hadden beeindigd. Na een fijn middagmaal samen heb ik dan uiteindelijk mijn stapschoenen aangetrokken, afscheid genomen en de Rijn als bondgenoot voor de eerstkomende dagen omarmd, stroomopwaarts. Na een eerste inloopdag met een tocht van 16 km , in volle zon, aangekomen in St Goar. St Goar is een plaats genoemd naar de missionaris Goar, die hier tot zijn dood in 508 woonde. Hij loodste schippers langs de gevaarlijke Lorely. Omdat pelgrims en andere reizigers altijd gastvrij werden onthaald bij hem, werd St Goar de patroon van de herbergiers ( er zijn slechtere beroepen ). Ik heb logies gevonden in de jeugdherberg van St Goar , vlak bij de burcht. Nu is mijn tocht ECHT begonnen, het zal wel even wennen om iedere avond slapen te zoeken, en alleen te zijn. Ik zou bij het begin van deze pelgrimstocht, iedereen willen bedanken die me een fijne en veilige tocht heeft toegewenst. Ik weet dat heel velen met mij meeleven en volgen - bedankt - Vooral Wiske, die nu alleen thuis achterblijft , de kinderen en kleinkinderen, bedankt want zonder hun steun en zegen, zou ik deze unieke kans niet krijgen. Morgen ga ik op zoek naar die schone maagd die onder verlokkend gezang haar gouden haar kamt en zo de schippers op de rotsen doet varen.
De eerste week - tevens een laaste serieuze test - van mijn tocht zit erop. Het heeft deugd gedaan een weekje stappen met een volle rugzak ( 14 kg ) . In 5 dagen zijn we van Blankenheim naar Boppart aan de Rijn gestapt. Een totale afstand van 136 km. Het was wel veel zwaarder dan ingeschat. De Eifel zijn nochthans geen onbekend terrein, maar vooral het stuk tussen Monreal en Möntennich was zwaar door voortdurend op en neer , soms bijna klauterend de diep uitgesneden rotsige vallei te volgen. Nu nog een weekje vergaderingen allerhanden, nog een aantal zaken voorbereiden en regelen, zaterdagavond een afscheidsdrink en zondagmorgen brengen Wiske, Eddy en Elise mij naar Boppart aan de Rijn , waar zondagnamiddag nog een eerste kortere tocht van een 15 km is voorzien tot St. Goar. Op weg voor een nieuwe Pelgrimstocht...
Eindelijk is het zover. Samen met Wiske ben ik een weekje gaan proeflopen door de prachtige Eifel. Terwijl in Duitsland nog volop karnaval gevierd werd, zijn wij dinsdag morgen (8 maart) uit Blankenheim vertrokken richting Boppart (bij Koblenz aan de Rijn), kwestie van de conditie te checken, wat warm te lopen en de afstand in te schatten. Dat lopen is wel figuurlijk, want we zijn op onze tocht wel serieuze bergen tegengekomen. Maar de weergoden waren ons goed gezind, zodat we ons deftig hebben kunnen opwarmen. Mijn geschatte afstanden op de reisroute (die hiernaast te raadplegen is), zijn wel wat onderschat. De eerste dag hebben we vol goede moed 35 kilometer gestapt en de 2. dag 29 kilometer met soms steile beklimmingen. Maar het was een prachtige tocht en we zijn goed in Monreal aangekomen. Nog een dagje en we bereiken de Moezel en als alles blijft zoals nu, kunnen we vrijdag ons eerste doel (Boppart) bereiken. Een uitgebreid verslag vertellen we wel volgende week. Groetjes en hou jullie taai, Wiske en Jos
Het vertrek komt nu echt dichter bij. Vorig week end zijn we op verkenning geweest naar Duitsland. In de Dom van Keulen ben ik een eerste - symbolische - pelgrimsstempel gaan halen in mijn stempelboekje, en in Koblenz zijn we op zoek gegaan naar informatie over de Rheinsteig, een wandelweg die ik gedurende een week zal volgen.
Mijn pelgrimstocht start in Blankenheim- Eifel. Waarom deze plaats? Blankenheim is sinds 1964 de zustergemeente van Sint-Stevens-Woluwe. Sinds meer dan 40 jaar gaan wij verschillende keren per jaar naar Blankenheim op korte of langere vakantie. Het is zowat een tweede thuis geworden, en een fantastisch wandelgebied! Al meer dan 40 jaar onze favoriete verblijplaats, Hotel Finkenberg bij Gisela en Theo, wordt dan ook de vertrekplaats van mijn pelgrimstocht.
Van 8 tot 12 maart gaan Wiske en ik bij wijze van laatste test in een 4 daagse tocht van Blankenheim naar Boppart/ Koblenz aan de Rijn, om van daaruit op 20 maart definitief te starten voor een lange pelgrimstocht van ong. 3 maanden. Eerst nog een paar medische tests ondergaan, de rugzak klaarmaken, en aftellen ...
2 jaar geleden ( maart 2009 ) ben ik met veel verwachtingen vertrokken op een pelgrimstocht van ong. 3 maanden naar Compostela. Het werd een prachtige tocht om nooit meer te vergeten. Het stappen, de ontmoetingen, de reacties via mijn blog, mooie momenten, moeilijke momenten... clichés die je waarschijnlijk in elk verslag zal terugvinden, maar toch is het zo. Maar blijkbaar werkt het ook verslavend. Nu 2 jaar verder droom ik opnieuw van zo'n tocht. De keuze was vrij snel gemaakt. Ik wil via Assisi naar Rome gaan, dat andere grote pelgrimsoord. Maar de bestemming op zich is minder belangrijk, - hoewel Fransiscus van Assisi mij bijzonder boeit - het is het onderweg zijn, het stappen , de rugzak , de natuur, de ontmoetingen, tijd kunnen nemen, het avontuur. Ik besef eens te meer welke gelukzak ik ben. Wel een paar jaar ouder, maar een goeie gezondheid en fysiek( dat hoop ik toch ). Ik voel gewoon dat ik deze toch moet doen, terwijl alles nog kan.
Reizen, het is zijn hart losmaken van het anker der kleine vaart, om het vlot te laten geraken op de zeeën der wereldkaart. Het is zijn hart van het beminde losrukken, fier en onbevreesd, om het schoner nog weer te vinden dan het ooit is geweest. (Berus Aafjes. een voetreis naar Rome)
.
ALLE WERKELIJKE LEVEN IN ONTMOETING
Ik heb de indruk dat mijn echte "pelgrimstocht" vandaag is begonnen. Tot nu was het inlopen meestal langs de Rijn, mooi maar druk en duur! Het is onvoorstelbaar welk economisch belang deze Rijnvallei heeft voor Duitsland. Niet alleen de scheepsvaart, maar wat nog meer indruk heeft gemaakt is de onvoorstelbare drukke goederentransporten per spoor langs beide oevers, met de nodige lawaaihinder bovenop. Nee echt rustig was het niet altijd.
De eerste" echte " dag van mijn tocht zit erop. Na de mooie zendingsviering en de zeer gezellige, drukke - met dank aan onze vrienden uit Huengersdorf Blankenheim - afscheidsdrink gisterenavond, hebben vanmorgen Wiske, Elise en Eddy mij naar Boppart gebracht waar we vorige week onze oefentocht hadden beeindigd. Na een fijn middagmaal samen heb ik dan uiteindelijk mijn stapschoenen aangetrokken, afscheid genomen en de Rijn als bondgenoot voor de eerstkomende dagen omarmd, stroomopwaarts. Na een eerste inloopdag met een tocht van 16 km , in volle zon, aangekomen in St Goar. St Goar is een plaats genoemd naar de missionaris Goar, die hier tot zijn dood in 508 woonde. Hij loodste schippers langs de gevaarlijke Lorely. Omdat pelgrims en andere reizigers altijd gastvrij werden onthaald bij hem, werd St Goar de patroon van de herbergiers ( er zijn slechtere beroepen ).
