Met dondergeroffel en een korte maar hevige regenbui - alsof Fransiscus al het stof van de voorbije 2 maanden wou wegspoelen - werd ik onthaald in Assisi.

Na een toch wel pittige tocht van 28 km. Toen ik van heel ver de basiliek van S. Fransiscus zag liggen, maar ik nog een uur of 2 hevig moest zwoegen was het niet bepaald zijn " loflied " dat ik heb geciteerd!!!

Eindelijk aangekomen even gaan verwijlen bij Franciscus -een emotioneel moment - want Assisi was toch 1 van de - misschien wel het belangrijkste - doelen van deze tocht.

Toen ik me achteraf ging aanmelden bij de infodienst van de basiliek, om een pelgrimsslaapplaats in 1 van de vele convents van de stad was er geen plaats, want ik was niet aangemeld !!!?????

Toen heb ik me wel even ontgoocheld - kwaad gemaakt . " een echte pelgrim is toch nooit aangemeld " Ook hier heeft het autobus-toerisme het gehaald van de echte tevoet-pelgrim. Dan maar zelf op zoek ...

Maar inderdaad, achter dikke muren, via de parlofoon, wordt beslist. " Geen plaats in de herberg ", wegens niet voorzien.
Toch is en blijft Assisi prachtig. Maar de massatoerist is lui en kortzichtig. Rond en in de basiliek van S.Franciscus is het drummen, maar toen ik daarstraks even 10 min bergop naar het bijzonder mooie kerkje van S.Stefano ging was ik helemaal alleen. Het is een bijzonder privilege door de buik van dit prachtige Umbrie te mogen en kunnen trekken.

Morgen komt Wiske toe - eindelijk - en trekken we na een dagje Assisi verder in de voetsporen van Franciscus langs " di qui passo Francesco " richting Rome.

Vele groetjes aan iedereen vanuit het prachtige zonovergoten Assisi.

Met de woorden van s.Francesco ! " Pace e bene "