Het overwinnen van een berg geeft je een oneindig gevoel. Je ademt dieper, alsof je alle lucht tegelijk wilt opnemen. Boven heb je geen einders meer, alles lijkt in de verte te vergaan. Je voelt je eindeloos groot, maar tegelijk zo ontzettend klein. Want "wie naar God klimt omringt zich met afgronden " ( J.Schreurs) Het was goed toeven in mijn afgedankte caravan. Maar op een berg kan je niet blijven, je moet omlaag, naar de vlakte toe. Een afdaling van 25 km. En eigenaardig dat het gemiddelde per uur lager ligt bij het dalen, je voeten en knieen hebben een soort veiligheidsreflex.

Het landschap is nu echt Toscaans heuvellandschap met olijfbomen, wijngaarden, rijen cipressen met daartussen verspreide villa's.

Vandaag logeer ik in een bungalow op de camping van S Piero a Sieve. Tijd voor een grote wasbeurt , en daarna proeven van die overheerlijke toscaanse wijn.