Ik ben Eric Van Oers. Ik woon in Borsbeek bij Antwerpen. Ik ben geboren op 8/02/1964 en ben dus al een tijdje lid van de "Club 45". Ik werk als nachtverpleegkundige in een dialysecentrum. Mijn hobby' zijn vooral lopen, computeren, lezen en fietsen. Af en toe trekken we er op uit om een mooie wandeling te maken. Ik ben gehuwd met Sandra en heb twee kinderen, Ellen en Jordi. In mijn jonge jaren heb ik steeds gevoetbald en daar hield ik een bijnaam aan over : noezeman. Sinds januari 2010 ben ik bij de Antwerpse club Brabo aangesloten. Ik krik nu mijn conditie op tussen de afstandslopers bij de masters.
Na drie jaar is het me gelukt om de 10 Miles te lopen. Lopen is voor mij stilaan een passie aan het worden. Alleen een halve marathon ontbreekt nog. Wie weet.
22-07-2010
Lastig gevoel
Eindelijk heb ik weer de tijd gevonden om de loopschoenen aan te doen. Het is niet altijd gemakkelijk om in deze periode tijd vrij te maken om te gaan trainen. Wegens omstandigheden is het niet evident om een geschikt schema uit te dokteren. Ik heb dus besloten om de clubtraining even op een laag pitje te zetten. In de plaats daarvan heb ik mijn individuele trainingen van maandag en vrijdag verschoven naar dinsdag- en donderdagavond, maar dan op een later tijdstip. Zo krijg ik toch nog enkele kilometertjes onder de voeten. Afgelopen dinsdagavond ben ik er dus weer aan begonnen. Een mooie gelegenheid om mijn aanwinst uit te proberen. Ik heb namelijk een hartslagmeter gekocht. Het is vooral om praktische redenen dat ik dit heb gedaan. Het is veel handiger om je timer rond de pols te dragen in plaats van met je gsm te werken. Tegelijkertijd kan ik ook mijn hartslag wat in de gaten houden. Vanaf nu noteer ik de gemiddelde hartslag ipv de hartslag op het einde. Dit zal wel even wennen worden, maar dat zal wel lukken. Ik ben nog redelijk laat vertrokken. Het was reeds bijna 20u45. Ik had eerst een training van 1u10 in gedachten, maar omdat het al wat later was, heb ik dit wijselijk ingekort naar 55 minuten. Het was trouwens bijna twee weken geleden dat ik nog getraind had. Het begin verliep zeer vlot. Een aangename temperatuur met een licht briesje hielp me om meteen in de juiste tred te lopen. Ik had wel in de gaten dat ik tijdens de eerste 4 km een snelheid van 5 min/km aanhield. Daarom heb ik wat ingebonden om me niet te moeten forceren. Het beloofde een vlotte training te worden. Het laatste stuk gooide echter roet in het eten. Tijdens de laatste 2,5 km begon ik buikkrampen te krijgen. Er was echter geen mogelijkheid om ergens te stoppen, zodat het me toch nog moeite heeft gekost om fatsoenlijk het einde te halen. Hierdoor ging mijn hartslag wel de hoogte in (ook in combinatie met de warmte). Tegen het einde aan bedroeg deze zelfs 177 bpm, wat ik nog niet eerder heb meegemaakt, wat buikkrampen al niet kunnen veroorzaken. Na de training verlaagde het ritme toch snel naar aanvaardbare waarden. Maar door de buikkrampen heb ik het uitlopen wat links laten liggen en het stretchen was ook maar half werk. Er waren andere prioriteiten. Hopelijk heb ik de volgende dagen niet te veel last van stijve spieren. Zonder dat laatste stuk toch een aangename training .
Heb er ook al dikwijls last van gehad. Maar voor de rest had je toch een vrij vlotte training
