Ik ben Eric Van Oers. Ik woon in Borsbeek bij Antwerpen. Ik ben geboren op 8/02/1964 en ben dus al een tijdje lid van de "Club 45". Ik werk als nachtverpleegkundige in een dialysecentrum. Mijn hobby' zijn vooral lopen, computeren, lezen en fietsen. Af en toe trekken we er op uit om een mooie wandeling te maken. Ik ben gehuwd met Sandra en heb twee kinderen, Ellen en Jordi. In mijn jonge jaren heb ik steeds gevoetbald en daar hield ik een bijnaam aan over : noezeman. Sinds januari 2010 ben ik bij de Antwerpse club Brabo aangesloten. Ik krik nu mijn conditie op tussen de afstandslopers bij de masters.
Na drie jaar is het me gelukt om de 10 Miles te lopen. Lopen is voor mij stilaan een passie aan het worden. Alleen een halve marathon ontbreekt nog. Wie weet.
24-06-2010
Verrassingstest
Maandag was er geen tijd voor een training af te werken. Jordi vertrok op bosklassen en die moest natuurlijk naar school worden gedaan. Nadat deze was vertrokken, moest de mama nog op het werk worden afgezet. Gevolg : terug thuis tegen de middag. Toen kwam de volgende al weer thuis van haar examen. Daarom besloot ik die dag dan maar wat klusjes te doen. Dat moet ook gebeuren.
Dinsdag was het dan weer tijd om naar de club te gaan. Op het programma stonden tempolopen op het programma. 7 x 800m. Na de opwarmingsronde in het park vertelde de coach dat hij iets speciaals voor mij in petto had. Ik mocht samen met nog iemand een 1500m tegen de tijd lopen. Ik had op deze afstand nog geen tijd op de tabellen staan. De eerste 900m kregen we een haas mee. We moesten zelf aangeven of deze sneller of trager moest lopen. De laatste 600m was voor ons alleen. De laatste 300m heb ik dan nog geprobeerd om nog een beetje door te trekken. Dit was een zeer leuke ervaring. De tijd was volgens mij niet slecht en volgens de coach hebben we zeer goed gelopen. Mijn tijd was 05:35, een gemiddelde snelheid van 16,12 km/u of 03:43/km. Daar was ik toch even van onder de indruk. Daarna mochten we een sessie uitrusten, zodat de anderen ook aan hun 800den konden beginnen. Daarna nog een paar leuke sessies gedaan. We moesten twee sessies lopen telkens gekoppeld aan iemand. We moesten heel de tijd samenblijven tot aan de finish. Dit vond ik een voltreffer, voor herhaling vatbaar.
Al bij al was dit een gevarieerde, maar toch ook een vrij zware training. Ik wist echter dat dit me beter zou liggen dan de korte intervalletjes, hoewel die ook positief waren verlopen. Ik voel toch dat de langere tempolopen toch mijn ding is. Meer van dat.
