De Heilige Rita en de Heilige Franciscus zijn beide afkomstig uit de provincie Umbrië in Italië. Umbrië is naast de provincie Toscane gelegen. Cascia en Assisi liggen niet zo heel erg ver uit elkaar.

De Heilige Franciscus is een heel bijzondere heilige. Zijn leven is  moeilijk te vatten in woorden. In welke nederigheid en grote boetvaardigheid hij geleefd heeft, is erg bewonderenswaardig. Hij is bekend als de heilige die tegen de dieren sprak en in grote harmonie met hen en de natuur leefde. Maar de Heilige Franciscus is zoveel meer. Net als de Heilige Rita, leefde de Heilige Franciscus in een grote liefde tot Jezus en een groot ontzag voor diens lijden. In zijn grote devotie trachtte Sint Franciscus Jezus zoveel mogelijk na te volgen. Hij is de beschermer van de armen, helper van de zwakken en de verzwakten en genezer van de zieken. Hij is ook de helper van de dieren en van de natuur. Een lieve, begripvolle en een erg meelevende man. Op het einde van zijn leven ontving de Heilige Franciscus de vijf kruiswonden.
Ik heb hier een mooie noveen ter ere van hem. Terwijl je de noveen leest, leer je meer bij over het leven van de Heilige Franciscus en over wie hij was. Gedurende het noveen krijg je dag na dag na het gebed een dieper ontzag. Een uitzonderlijke persoon, zo iemand kom je niet gauw tegen in je leven.

Na het noveen staat er nog een litanie voor hem.

Ik wil de Heilige Franciscus danken voor de grote hulp die ik reeds van hem mocht ontvangen. Dank dat hij mijn smeekbede wou verhoren. Dank voor de verkregen gunst die ik nooit zal vergeten.

NOVEEN TER ERE VAN DE HEILIGE FRANCISCUS


Eerste dag: Ootmoedigheid van de Heilige Franciscus.

Groot en verheven was de Heilige Franciscus, in de ogen van diegenen die de getuigen van zijn uitstekende deugden waren, doch in zijn eigen ogen was de Serafijnse Vader steeds klein en nederig. Hij aanzag zich zelve als de grootste zondaar der aarde. Vijand van de lof en de hoogachting van de mensen, trachtte hij de goede gevoelens, die men van hem had, te verdoven; en te dien einde veropenbaarde hij zelfs zijn gebreken. Dikwijls liet hij zich onverdiende harde berispingen en verwijten toesturen, welke hij met nederigheid en dankbaarheid aanhoorde, bekennende dat hij zulks verdiende. Hij was verheugd wanneer hij aan anderen mocht gehoorzamen, en ofschoon hij de stichter en de overste zijner Orde was, liet hij het bestuur ervan aan anderen over, zeggende dat hij aan de jongste broeder, even gaarne als aan de meest bejaarde, gehoorzaamde. De Heilige Kerk, die best over de deugden der Heiligen kan oordelen, past hem bij uitmuntendheid de naam toe van Ootmoedige. Tot beloning van zijn ootmoedigheid krijg hij in de hemel een der hoogste plaatsen, waaruit de weerspannige Engelen om hun hovaardigheid zijn verdreven geweest.

Gebed: O mijn goddelijke Zaligmaker, het was naar uw voorbeeld dat de Heilige Franciscus de deugd van ootmoedigheid leerde uitoefenen. Met reuzenschreden bewandelde hij de weg der deugd; en ik, overlast van zonden, laat mij beheersen door de hoogmoed van mijn hart! Help mij toch door uw gratie, o mijn God, opdat ik mij voortaan moge vernederen gelijk het behoort, en opdat ik mij door de geest van hovaardij niet meer laat misleiden! Verleen mij, o dierbare Verlosser, dat ik, naar het voorbeeld van de Heilige Vader Franciscus, altijd uw voetstappen getrouw navolg en uw kruis met liefde omhels.

Driemaal Onze Vader, Wees gegroet en Glorie zij de Vader. Men bidt ze elke dag na het gebed.


Tweede dag: Armoede van de Heilige Franciscus.

De vrijwillige armoede, die Christus ons in zijn Evangelische raden voorstelt, is de deugd waarvoor de Heilige Franciscus een bijzondere genegenheid gevoelde. Door zijn vader gepraamd om afstand te doen van zijn erfgoederen, verliet hij alles wat hij bezat. Hij aanzag de geest van armoede als een onwaardeerbare schat, welke hij door zijn vurigste gebeden en tranen van God afsmeekte. Te Rome zijnde, nam hij zijn toevlucht tot de Heiligen Petrus en Paulus, om door hun voorspraak de kostelijke gave van armoede te verkrijgen; zijn gebed werd verhoord, en de heilige Prinsen der Apostelen, wier voorspraak hij aldus had verzocht, brachten hem de verzekering dat de gratie, waar hij zo vurig naar verlangde, hem was toegestaan. Hij noemde de armoede zijn zuster, zijn moeder, zijn bruid, zijn koningin; en nooit sprak hij ervan zonder diep ontroerd te zijn. Hij klaagde omdat de mensen haar zo verstoten hadden en deed al wat hij kon om haar in achting te brengen en om haar te doen beminnen. Nooit zag men iemand, in het najagen van de rijkdommen, zo grote ijver in spannen als de Heilige Franciscus het deed om de armoede te zoeken uit liefde tot God.

Gebed: O mijn Jezus, wie dan zou niet bewogen zijn bij het aanschouwen van de overgrote armoede welke Gij met uw heilige Moeder, uit liefde tot ons, hebt onderstaan! Het was deze gedachte die de Heilige Franciscus bijzonder bezig hield, en zo dikwijls zijn tranen deed uitbarsten. Van zohaast de Serafijnse Vader de waarde kende van een deugd welke Gij zo hoog hebt geschat, en aan welke Gij zo schone voorrechten verleent, aanstonds omhelsde hij die met zo grote vurigheid, dat hij nimmermeer zonder haar in rust kon leven. Ach mijn God, maakt dat ik mij ook door deze gewichtige beweegreden laat overhalen, om voortaan aan alle ongeregelde genegenheden tot de aardse goederen te verzaken opdat ik, gelijk de Heilige Franciscus, met waarheid moge uitroepen: Mijn God en mijn al!

3 maal onzevader, weesgegroet en glorie zij de Vader


Derde dag: Boetvaardigheid van de Heilige Franciscus.

Een der gelukzalige medegezellen van de Heilige Franciscus verklaarde, dat indien deze Heilige Ordestichter een kloekere lichaamsgesteltenis had genoten, bekwaam om meer te lijden, hem niemand in de wereld zou overtroffen hebben in de strengheid van zijn verstorvene en boetvaardige levenswijze. Onmiddellijk na zijn bekering, begon hij op zo menigvuldige dagen van het jaar te vasten dat een vastendag, om zo te zeggen, op de andere volgde, bij zo verre, dat hij zich aldus tot een schier onophoudelijke vast verplichtte. Zijn spijs bestond meest in een weinig groensel met koud water, en niet zelden met as erbij, toebereid. Indien het gebeurde dat hij door zijn ziekelijke toestand gedwongen was vlees te eten, deed hij daarover, zohaast hij genezen was, een harde boetvaardigheid, door het verdubbelen van zijn gewoonlijke strengheden. De harenboetklederen, de geselkoorden, de in het waken doorgebrachte nachten, de tranen, dit alles was hetgene waarin hij het meest genoegen schepte.

Gebed: O mijn zoete, Zaligmaker! Hoe groot is het verschil tussen mijn handelswijze en deze van de Heilige Franciscus! Zijn leven was zuiver en evenwel behandelde hij zich zelve met grote strengheid; en ik, ellendige die ik ben, ik die zo vele zonden bedreven heb, ik zoek alles uit wat mij het meest kan vleien, en de enkele naam van boetvaardigheid doet mij reeds sidderen en beven. O mijn God, dat het voorbeeld van uw leven, welk om zo te zeggen een gedurig lijden was, mij uit mijn gevaarvolle slaap trekt, en mij aanmoedigt om liever duizendmaal te sterven dan U nog te vergrammen door het voldoen van mijn slechte zinnelijkheden! Ziedaar het voornemen dat ik wil ten uitvoer brengen, want het ware ongehoord dat een lidmaat zich in wellusten zoude baden, terwijl het hoofd met doornen doorsteken en gekroond is.

Driemaal Onze Vader, Wees gegroet en Glorie zij de Vader. Men bidt ze elke dag na het gebed.


Vierde dag: Verduldigheid van de Heilige Franciscus.

Toen de gekruisigde Jezus voor de eerste maal aan de Heilige Franciscus verscheen, hoorde deze Heilige de volgende woorden uit de mond van de Zaligmaker: Indien iemand mijn volgeling wil wezen, hij verloochent zichzelf, en neemt zijn kruis op, en volgt mij. De Heilige Franciscus gehoorzaamde aanstonds, en omhelsde het kruis met een heldhaftige verduldigheid, welke zo dikwijls ter proef werd gesteld op de weg der hoge volmaaktheid die hij was ingegaan. Hij werd als een zinneloze uitgescholden, men dreef met hem openlijk de spot; men overlaadde hem met scheldwoorden en beschimpingen, en zelfs men veroorloofde zich stenen en modder op hem te werpen; maar de Heilige en verduldige Franciscus deed alsof hij dit alles niet opmerkte. Met dezelfde kloekmoedigheid onderstond hij de kwade behandelingen welke hij van zijn vader, van de baanstropers, vande Sarrazijnen, en zelfs van de duivels te lijden had. Talrijke ziekten kwamen hem overvallen, onzeggelijke smarten werden hem overgezonden, en op het einde van zijn levensloop was hij door het lijden zodanig uitgeput, dat hij meer aan een dood geraamte dan aan een levende mens geleek; doch evenwel onder stond hij al deze pijnlijkheden met blijdschap, en aanzag die als geschenken, hem door de Hemel toegezonden. Hij dronk de kelk der bitterheden zo gaarne, dat zijn religieuzen hem daarin niet genoeg konden bewonderen; zij zagen in hem een nieuwe Job wiens zielskrachten steeds vermeerderden naarmate zijn lichaamskrachten verminderden.

Gebed: O mijn Zaligmaker, wanneer zal ik verduldigheid en moed genoeg hebben om de pijnen en de smarten te onderstaan met dezelfde vreugd waarmede ik de aangenaamheden en de vertroostingen ontvang! Het overdenken van Uw Heilig Lijden is het middel om alles wat Uw Goddelijke wil mij overzendt met liefde te aanvaarden. Maar uit mijn eigen zelve ben ik zo krank; zonder de gaven van de Heilige Geest is het mij onmogelijk U kloekmoedig in het lijden na te volgen; o mijn God, ik kom U deze grote gaven met een ootmoedig hart afsmeken. Ik heb het vast betrouwen dat gij mijn gebed verhoren zult, en van dit ogenblik af wil ik U bedanken voor al de beproevingen en kwellingen die gij U gewaardigen zult mij over te zenden. Helaas! Al zondt gij mij honderdmaal meer pijnen over, nog zouden zij niet groot genoeg zijn in evenredigheid met de straffen die ik om mijn zonden verdiend heb. Ik zal mij voortaan gelukkig achten, wanneer ik in uw lijden zal mogen deel nemen, en uw kruis mogen dragen.

3 maal onzevader, weesgegroet en glorie zij de Vader


Vijfde dag: Liefde van de Heilige Franciscus tot God.

Zodanig was de Heilige Franciscus door het vuur van de Goddelijke liefde ontstoken, dat hij veeleer een Serafijn dan een mens scheen te wezen, daarom is het, dat men hem de titel der Serafijnse Vader toepast. Nog zeer jong zijnde nam hij het edele besluit van nimmer iet te weigeren wat men hem om Gods liefde zou vragen. Het was deze liefde die hem opwekte wanneer hij, in de tegenwoordigheid van de Bisschop van Assisië, volle afstand deed van al zijn goederen, om voortaan alleen voor de hemel te leven. Het was ook dezelfde liefde die hem tot driemaal toe naar de ongelovige landen deed gaan, met de gedachte van aldaar voor Gods glorie zijn bloed te vergieten. Het was nog deze liefde die de oorsprong was van alles wat de Heilige Franciscus voor de zaligheid van zijn naasten ondernam. Hij geloofde dat het hem niet mogelijk was God wel te dienen, indien hij niet al deed wat hij kon tot de zaligheid van de zielen welke door het bloed van Christus zijn afgekocht. Zo ver ging het, dat de Heilige Franciscus maar van liefde Gods moest horen spreken om aanstonds, als door een hemels vuur, ontvlamd te worden; vandaar kwam het, dat hij zo dikwijls, buiten zich zelve vervoerd, in een diepe mijmering en in langdurige geestverrukkingen verslonden was. Eindelijk volgens hetgeen de Heilige Franciscus de Sales ons getuigt, is het de hevigheid van het goddelijk liefdevuur die de roemvolle oorzaak van de dood van de Serafijnse Aartsvader geweest is.

Gebed: O mijn God! Met recht mocht de Serafijnse leraar Bonaventura zeggen, dat de Heilige Franciscus, even als een gloeiende kool, door het vuur der liefde gans doordrongen was. Welke schande is het voor mij! De schepselen waren voor de Heilige Franciscus zo vele middelen om zijn geest tot de hemel te verheffen en zijn liefde aan te vuren; terwijl diezelfde schepselen voor mij een beletsel zijn om God wel te dienen, en zelfs gelegenheden om tegen de oneindige majesteit Gods te zondigen? O genadige Heer, schenk mij vergiffenis en verleen mij een vonkje van dit liefdevuur welk in het hart van uw Heilige dienaar Franciscus zo hevig blaakte, opdat ik naar zijn voorbeeld niets zo zeer ter harte neem al mij geheel aan de glorie van uw heilige naam toe te wijden.

3 maal onzevader, weesgegroet en glorie zij de Vader


Zesde dag: Liefde van de Heilige Franciscus tot zijn evennaaste.

Was het mogelijk geweest het hart van de Heilige Franciscus te doorgronden, men zou er de liefde tot God wonder verenigd met de liefde tot de evenmens in ontdekt hebben. In zijn jonkheid deed hij eens zijn klederen af om die aan een arme soldaat te geven. Nog in andere omstandigheden zag men hem zijn klederen ontnaaien of in stukken snijden om er een deel van aan de armen te schenken. Het verzorgen van de melaatsen was van zijn aangenaamste bezigheden. De ellenden, waarmede hij zijn medemensen overdekt zag, deden hem denken aan de pijnen en noodwendigheden welke Christus voor ons geleden heeft. Nooit kon hij een noodlijdende mens aanzien zonder aanstonds tot innig medelijden bewogen te zijn. Doch het was niet alleen de lichamelijke vertroosting, maar wel bijzonder de zaligheid der zielen, die het voorwerp van zijn liefdadige zorgen uitmaakt. Hij zou de ganse wereld willen bekeerd, en tot de wegen der rechtvaardigheid gebracht hebben. Te dien einde spaarde hij nog moeite noch tranen, en niet tevreden van zijn leerlingen daaraan te doen werken, wilde hij nog zelf in persoon de zaligheid van zijn naaste bezorgen; hij doorliep de provinciën en de koninkrijken; en de wijngaard van de Heer door zijn zweet besproeid, bracht wonderbare vruchten voort. Getuige hiervan is onder andere zijn wereldlijke Derde-Orde.

Laat ons bidden
O mijn Jezus, ik ben U oneindig dankbaar voor al het goed welk de liefde van de Heilige Franciscus op deze wereld heeft uitgewerkt. Ach, hoeveel blijf ik ten achteren bij deze voortreffelijke voorbeelden van christelijke menslievendheid. Hoe dikwijls doet mijn eigenliefde mij de plichten jegens mijn evenmens verzuimen. O Heer, het is mij een groot leed om met zoveel hardheid mijn naaste behandeld te hebben. Voortaan zal ik eenieder van mijn broeders zo grote achting toedragen als ik voor mijn eigen zelve heb. Ik weet dat de zonden het grootste ongeluk is dat aan het mensdom kon overkomen; welnu mijn God, beproef en straf mij zoveel het U behaagt, maar weiger toch niet het gebed te aanhoren waardoor ik U ootmoedig smeek van mijn evenmens zuiver te bewaren. Het is immers redelijk dat men de zaligheid der zielen boven al andere dingen schatte, dewijl gij daartoe uw zo kostelijk leven hebt ten beste gegeven.

3 maal onzevader, weesgegroet, glorzie zij de Vader


Zevende dag: Godvruchtigheid van de Heilige Franciscus tot God tot de mysteriën van Christus

De vurige liefde die de Heilige Franciscus de smaak van de aardse goederen ontnomen had, boezemde hem ook de verhevenste gevoelens in voor alles wat de goddelijke zaken aanging. Hij vierde de voornaamste feestdagen door een langdurige vasten, welke hij doorbracht niet alleen in het derven van spijzen, maar nog in vurige meditatiën en andere godvruchtige oefeningen. Groot was vooral zijn godsvrucht tot het mysterie der menswording van Christus; en eens zag men hem met zoveel tederheid en nadruk dit mysterie vereren, dat er iedereen, buitengewoon door bewogen werd. De Zaligmaker, om zijn dienaar te belonen, verscheen hem onder de gedaante van een kind, welk lag in een krib die de Heilige Franciscus gemaakt had. Het lijden van de Zaligmaker was ook het voornaamste voorwerp der overwegingen van de Serafijnse Vader, en dikwijls stortte hij daarbij zeer bittere tranen. Dit lijden was zijn spiegel, zijn boek, en de gewoonlijke stof van zijn redevoeringen. Men moest hem maar tot de Heilige Tafel zien naderen om tot godvruchtigheid opgewekt te worden; want de onuitsprekelijke zoetheden welke hij te dezer gelegenheid smaakte, vervoerden hen alsdan allengskens tot zielsverrukking. Hij hield zich ook veel bezig met het overwegen der grootheden en deugden van de allerheiligste Maagd, en wanneer hij aldus aan Maria ofwel aan de Engelen en Heiligen dacht, wist hij altijd enige heilzame bemerkingen te maken die, als vurige gebeden, zijn liefde tot God meer en meer aanhitsten.

Laat ons bidden: O mijn Jezus, groot was de geestelijke volmaaktheid welke de Heilige Franciscus uit de schatten der goddelijke mysteriën wist te trekken; en ik, helaas! Ik meen veel te doen wanneer ik deze Heilige mysteriën vereer, door enige uitwendige oefeningen die van weinig vurigheid en veel ijdele glorie vergezeld zijn. Ach mijn teergeliefde Jezus, stort in mij het verheven licht van uw aanschijn en doe mij Uw Heilige wil kennen. Ik loof en bemin U in uw Heilig leven, in uw verdienstvolle dood, in uw onbevlekte Moeder, in al uw Heiligen; maar geef dat ik uw wegen en mijn plichten ken, opdat ik mijn godsdienst uitoefen volgens de geest van uw wet, en dat ik een christelijk gedrag mag vervoegen bij de lofofferanden welke ik U opdraag.

3 maal onzevader, weesgegroet en glorie zij de Vader


Achtste dag: De heilige Wondtekenen van de Heilige Franciscus.

Het leven van de Heilige Franciscus levert menige gelijkenis op met dit van de Zaligmaker; en om deze gelijkvormigheid te bevestigen en nog vollediger te maken, werden de vijf glorierijke Wonden van Jezus in de ledematen van de Heilige godsdienaar geprent. De Heer verscheen hem onder de gedaante van een gekruisigde Serafijn, die, door zijn verrukkende schoonheid en zijn zo geheime als zoete woorden, het hart van de Heilige Franciscus met een liefdeschicht doorboorde; daarna werden eensklaps ook zijn ledematen doorboord, en in zijn handen, voeten en zijde kreeg hij het afbeeldsel der vijf Wonden die de Zaligmaker voor ons aan het kruis heeft ontvangen. Het indrukken van deze wonden veroorzaakte aan de Heilige Franciscus een nog al hevige pijn. Hij leefde nog twee jaren gedurende welke hij deze kostelijke tekenen van onze verlossing bleef behouden. Aldus was hij als een levende gekruisigde onder de mensen, en mocht met reden, gelijk weleer de grote Apostel der volkeren, uitroepen: Levend ben ik niet meer ik, maar in mij leeft Christus.

Laat ons bidden: O mijn Zaligmaker, wie is er bekwaam om U naar behoren te danken over dit zo groot wonderwerk. Het is niet alleen voor de Heilige Franciscus, maar voor mij en voor alle gelovigen dat gij zulks gedaan hebt. Gij hebt gewild door de wondtekenen van uw dienaar ons uw eigen Wonden indachtig te maken, om onze liefde op te wekken door het overdenken der grote weldaad welke gij ons door uw heilig lijden hebt geschonken. O mijn God, ik smeek U, door de verdiensten van de Heilige Franciscus, van mij te ondersteunen in de begeerte die ik gevoel bij het aanschouwen van zijn wonden; deze begeerte is van te sterven aan de wereld en aan mijn zelven om alleen te leven voor U, die ons het ware leven door uw dood hebt geschonken.

3 maal onzevader, weesgegroet en glorie zij de Vader


Negende dag: Gelukzalige dood van de Heilige Franciscus

De dood van de Heilige Franciscus is een der meest zielroerende tonelen, welke zich ooit voor de ogen van de mensen hebben ontrold. Deze Heilige bereidde zich tot de dood door de allergodvruchtigste oefeningen. Wanneer zijn laatste uur gekomen was, dacht hij aan de Zaligmaker, naakt en van alles beroofd aan de kruisboom hangende, en daar hij deze beroving wilde navolgen, legde hij zich op de blote aarde neder. Zijn Overste gaf hem het kleed, zeggende, dat hij hem dit schonk als een aalmoes; en de Heilige Franciscus, tevreden omdat hij tot zijn laatste ogenblik toe aan zijn geliefde armoede was getrouw gebleven, bedankte er God over. Hij deed alsdan de Passie van onze Heer Jezus Christus, uit het Evangelie van de Heilige Johannes, luidop lezen; daarna las hij de psalm 141 en toen hij het laatste vers: Voer mij uit de kerker op uw naam te loven; de vromen wachten af, dat Gij mij zult vergelden, uitgesproken had, ontsliep hij in de Heer. Men zag zijn kostelijke ziel, gelijk een glinsterende ster, ten hemel opvaren. Zijn lichaam welk steeds zo mager en uitgeput was, werd schoon en van een wonderbare witheid. De zwarte nagelen verhieven de wonden der handen en voeten; en de wonde aan de zijde welke rond en roodkleurig was, geleek aan een pas ontloken en rijkversierde rozenbloem. Zij allen die dit wonder aanschouwden, werden erdoor tot tranen toe bewogen.

Laat ons bidden: O mijn Jezus! Hoe kostelijk is de dood van uw Heiligen. Toen de Heilige Franciscus zijn laatste uur voelde naderen, dankte hij er U over en wilde dat zijn religieuzen hun lofzangen met de zijne verenigden. Ik ook wil U uit gans mijn hart daarover dankbaar zijn, en ik smeek U, door de glorierijke Wonden van uw dienaar, mij uw genade te verlenen, opdat ik van nu af een gans nieuw leven moge leiden, en niet anders meer betracht dan uw eer en glorie, om aldus door een heilig leven en een heilige door het geluk te verkrijgen van U voor alle eeuwigheid te loven in de hemel.
Amen. 

3 maal onzevader, weesgegroet, glorie zij de Vader

LITANIE VAN DE HEILIGE FRANCISCUS VAN ASSISI

Heer, ontferm U over ons. Christus, ontferm U over ons.
Heer, ontferm U over ons. Christus, hoor ons.
Christus, verhoor ons.
God, hemelse Vader, die Franciscus tot uw dienaar hebt uitverkoren, ontferm U over ons.
God Zoon, Verlosser van de wereld, die Franciscus met de tekens van uw heilige vijf wonden hebt bezegeld, ontferm U over ons.
God, Heilige Geest, die Franciscus met vele zoetigheden hebt gezalfd, ontferm U over ons
Heilige Drievuldigheid, één God, die Franciscus in uw glorie hebt ontvangen, ontferm U over ons.

Heilige Maria, overgrote zoetigheid van Franciscus, bid voor ons.
Heilige Moeder Gods, gestadige toevlucht van Franciscus,
Heilige Maagd der maagden, voorspreekster van de ganse orde van Franciscus,
O serafijnse vader Franciscus,
Allerminnelijkste vader Franciscus,
Allergoederierenste vader Franciscus,
Heilige Franciscus, vader van de armen,
Heilige Franciscus, banierdrager van Christus,
Heilige Franciscus, ridder van de gekruisigde Jezus,
Heilige Franciscus, brandoven van liefde,
Heilige Franciscus, ark van heiligheid,
Heilige Franciscus, versmader van de wereld,
Heilige Franciscus, overwinnaar van de boosheden,
Heilige Franciscus, navolger van Christus,
Heilige Franciscus, voorbeeld van de ootmoedigen,
Heilige Franciscus, leidsman van de dolenden,
Heilige Franciscus, steun van de H. Kerk,
Heilige Franciscus, meester van de gehoorzaamheid,
Heilige Franciscus, beminnaar van de vrede,
Heilige Franciscus, licht van uw vaderland,
Heilige Franciscus, schilddrager van de allerhoogste Koning,
Heilige Franciscus, martelaar van de begeerte,
Heilige Franciscus, spiegel van de zuiverheid,
Heilige Franciscus, predikant van de schepselen Gods,
Heilige Franciscus, bestormer van de boze geesten,
Heilige Franciscus, dienaar van de melaatsen,
Heilige Franciscus, genezer van de zieken,
Heilige Franciscus, verwekker van de doden,
Heilige Franciscus, helper van al diegenen die tot u hun toevlucht nemen,

Lam Gods, dat de zonden van de wereld wegneemt, spaar ons, Heer.
Lam Gods, dat de zonden van de wereld wegneemt, verhoor ons, Heer.
Lam Gods, dat de zonden van de wereld wegneemt, ontferm U over ons.

Christus, hoor ons. Christus, verhoor ons.
Heer, ontferm U over ons.
Christus, ontferm U over ons.
Heer, ontferm U over ons. Onze Vader, enz.

Bezoek met goedertieren uw godsvruchtige dienaars, o Heilige vader Franciscus. Verwek hen allen uit de slaap van de dood.

Laat ons bidden,
O God, die uw Heilige Kerk door de verdiensten van de Heilige Franciscus met nieuwe kinderen Gods zeer vruchtbaar en verbreid hebt gemaakt, maak dat wij door zijn navolging de aardse dingen versmaden, en in het genieten van de hemelse gaven ons altijd verblijden. O Heer Jezus Christus, die, toen de wereld in liefde verflauwde, om onze harten te ontsteken, in het lichaam van de Heilige vader Franciscus de tekens van Uw lijden hebt willen vernieuwen, vergun ons de genade, dat wij door zijn verdiensten en gebeden, ook waardige vruchten doen van boetvaardigheid.
O God, heilige Geest, door wiens voorzichtigheid en leiding de loop van ons leven wordt beschikt, help Uw dienaars, opdat wij, die met blijdschap de gedachtenis vieren van de roemrijke vader Franciscus, door zijn gebeden en verdiensten, de glorie van uw goddelijke majesteit eeuwig mogen genieten.
Door Jezus Christus, onze Heer, die met U en de Vader leeft en heerst, waarachtig God in alle eeuwen der eeuwen.
Amen.

Een mooie tekst is die van het zonnelied van de Heilige Franciscus. De man was toen al bijna blind en verzwakt toen hij het schreef, zodat hij helaas zelf niet meer ten volle kon genieten van de pracht van de natuur, waar hij zoveel bewondering voor had. Niet alleen zijn grote liefde voor de natuur spreekt uit deze tekst, maar ook zijn onuitspreekbaar grote liefde voor God en Zijn hele schepping. 

Allerhoogste, almachtige goede Heer,
U zij de lof, de roem de eer en alle zegeningen.
Aan U Allerhoogste komen ze toe en geen mens is waardig U te noemen.
Wees geloofd, mijn Heer met al Uw schepselen
speciaal heer broeder zon,
die de dag is en ons door zichzelf verlicht.
In zijn stralende schoonheid en grote glans is hij van U, allerhoogste, het symbool.
Wees geloofd, mijn Heer door zuster maan, en de sterren.
U deed haar aan de hemel staan
klaar, kostbaar en charmant.
Wees geloofd, mijn Heer door broeder wind en door de lucht en de wolken,
het heldere en ieder ander weer waardoor elk schepsel zijn onderhoud vindt.
Wees geloofd, mijn Heer door zuster water, die zo bruikbaar en deemoedig is,
zo kostelijk en kuis.
Wees geloofd, mijn Heer
door broeder vuur die ons uw licht brengt in de nacht.
Hij is zo lieflijk en vrolijk en onverzettelijk in zijn kracht.
Wees geloofd, mijn Heer door onze zuster, moeder aarde,
die ons draagt en voedt en allerlei gewassen groeien doet
kleurrijke bloemen en gras.
Wees geloofd, mijn Heer door hen die vergeven uit liefde tot U wat hun is aangedaan;
die bij ziekte en verdrukking hun geduld niet verliezen.
Zalig die ze in vrede doorstaan, want door U, allerhoogste, worden zij gekroond.
Wees geloofd, mijn Heer door zuster dood die ons lichaam ontbindt.
Geen mensenkind die haar ontloopt.
Wee die zij tegenkomt met zonden beladen.
Zalig zij die zij geborgen vindt in Uw heilige wil: de tweede dood zal hen niet deren.
Lof en zegen mijn Heer. Breng Hem uw dank en hoge eer en diepe nederigheid.
Amen. 

De Heilige Franciscus had een prachtig eigen gebed, zijn gebed voor de vrede. Ik heb twee versies gevonden.

Eerste versie van het gebed om vrede van de Heilige Franciscus

Heer,
maak me tot een werktuig van uw vrede:
Waar haat is, laat me liefde zaaien
En vergeving waar onrecht wordt geleden.
Laat me verenigen die in tweedracht leven;
Aan wie weifelt vertrouwen geven,
En hoop aan wie wanhoopt.
Laat me licht brengen in duisternis
En uw blijdschap aan de bedroefden.
Geef, o goddelijke Meester:
Dat ik liever troost dan getroost word,
Liever min dan bemind word.
Want het is door te geven
Dat we ontvangen;
Het is door te vergeven
Dat we vergiffenis verkrijgen,
En het is door de poorten van de dood
Dat we ingaan tot het eeuwige leven.
 

Tweede versie van het gebed om vrede van de Heilige Franciscus

Heer,
maak mij tot instrument van uw vrede:
dat ik,
waar haat is, liefde breng;
waar schuld is, vergeving;
waar tweedracht is: eenheid;
waar dwaling is: waarheid;
waar twijfel is: geloof;
waar wanhoop is: hoop;
waar duister is: licht;
waar narigheid is: blijheid.
Geef, dat ik zoek
niet zozeer getroost te wórden,
als wel te troosten;
niet zozeer begrepen te wórden,
als wel te begrijpen;
niet zozeer bemind te wórden,
als wel te beminnen.
Want wie geeft, ontvangt;
wie zichzelf vergeet, vindt zichzelf;
wie vergeeft, wordt vergeven;
wie sterft, krijgt eeuwig leven.
Amen.