Ik ben Gerard
Ik ben een man en woon in Almelo (Nederland) en mijn beroep is werktuigbouwkundige (gepensioneerd).
Ik ben geboren op 05/12/1931 en ben nu dus 93 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Muziek, fotografie, postzegels,atletiek.
Ik ben getrouwd met Iet, heb 2 kinderen en 5 kleinkinderen.
MIJN FOTOMUZIEKPOST
Mijn hobby's en activiteiten
01-02-2010
MUZIEKDEMONSTRATIE
Vanmorgen heb ik met een aantal medemuzikanten weer een basisschool bezocht voor het geven van een muziekdemonstratie. De opzet hiervan is om kinderen te vertellen wat een fanfareorkest is, op welke instrumenten er gespeeld worden en ze bovendien enthousiast te maken voor blaasmuziek. Natuurlijk willen we graag kinderen zover krijgen dat ze muzieklessen gaan volgen. En dat niet alleen, natuurlijk ook wel om nieuwe leden te werven. Toen ik vanmorgen naar buiten keek was het laagje sneeuw dat gisteren gevallen was aangegroeid tot een behoorlijke sneeuwlaag. Ik moest in het zuiden van de stad zijn, normaal gesproken ben je daar met de auto binnen tien minuten. Gezien de weersomstandigheden dacht ik bij mezelf: " Laat ik maar ruim een kwartier eerder gaan". Vol goede moed vertrokken, ik was nog geen 500 m op weg of bij de rotonde bij Het Noordik was het al mis, hele files die stapvoets reden. Na lang wachten kon ik eindelijk weer verder. Overal scholieren die al glibberend en fietsend hun weg probeerden te volgen. Toen ik na ruim een half uur op de plaast van bestemming was, bleek dat de rest van mijn medemuzikanten nog ergens onderweg waren. Een schooljuf vertelde dat ze vijf kwartier nodig had om van Albergen naar Almelo te komen, een afstand van ongeveer 10 km. Met enige vertraging hebben we toch met veel plezier de muziekdemonstratie verzorgd, en wat het belangrijkste was: de kinderen waren zeer enthousiast! Wat een dag!
Het jaar is jong, nog maar enkele weken oud. Voor het muziekseizoen van mijn orkest geldt hetzelfde maar toch hebben we al weer heel wat nieuwe stukken uitgereikt gekregen. Ga maar na: * "Air Pathétique" van Ludwig van Beethoven in een arrangement van Robert van Beringen. Dit overbekende stuk is het tweede deel -Adagio Cantabile - uit de pianosonate nr. 8 in C-mineur, opus13, ook bekend als de Sonate Pathétique. Het oorspronkelijke werk werd door Beethoven in 1798 gecomponeerd. * "A Brand New Day" van Luther Vandross in een arrangement van Frank Bernaerts. Het stuk is vooral bekend uit de film "The Wiz". De film is gemaakt naar de gelijknamige musical uit 1978 en gaat over de tovenaar van Oz. De cast bestond volledig uit Afro-Amerikaanse acteurs met hoofdrollen voor Diana Ross en Michael Jackson. Componist Luther Sandross is een bekende Rhytm&Blues en Soulzanger die in de jaren 70 twee LP's produceerde met o.a. "A Brand New Day" dat te horen was in de musical. * "The Chronicles of Narnia" uit de gelijknamige Walt Disney film. De film heeft als basis de zevendelige boekenserie uit het fantasie genre en is geschreven door C.S. Lewis. Disney verfilmde het tweede deel "Het betoverde land achter de kleerkast" (The Lion, the Witch and the Wardrobe). Het verhaal gaat over vier kinderen, Peter, Susan, Edmund en Lucy, die in 1940 tijdens the Blitz (luchtaanvallen op Londen) naar het platteland evacueren vanwege het gevaar. Ze gaan wonen bij een professor met zijn personeel en maken van alles mee. De muziek gaat alleen over de luchtaanvallen op Londen, gezien de titels van de delen The Blitz, Evacuating London en The Battle. * "The Exodus Song" van Ernest Gold, geschreven voor de film "Exodus" uit 1960. De woorden werden bedacht door de bekende zanger Pat Boone die de song als titel meegaf "This Land is Mine". De film is gebaseerd op het gelijknamige boek van Leon Uris over de Joodse vluchtelingen die vanuit Cyprus met een boot naar Palestina proberen te gaan. Na een hoop ellende komt het tot "Exodus" herdoopte schip uiteindelijk in wat tegenwoordig Israël heet. * De filmmuziek "La Storia" van Jacob de Haan. Het werk is opgedragen aan de beroemde Italiaaanse filmcomponist Ennio Morricone, waarvan we ook al "Moment for Morricone" op de lessenaar hadden. Meestal wordt filmmuziek geschreven bij een bepaalde film en vervolgens vastgelegd in het draaiboek. Jacob de Haan vindt dat het ook wel andersom kan. Bij zijn muziek mag u zelf een eigen verhaal schrijven, voor iemand soms een uitdaging? * "The Middy". Weer een mars uit de reeks van de bekende marsencomponist Kenneth Alford; hij is in Engeland even bekend als John Philip Sousa in de Verenigde Staten van Amerika. Kenneth Alford is een pseudoniem voor Fred Ricketts. Alford was de achternaam van zijn moeder. Hij werd geboren in 1881 in Londen als zoon van een kolenhandelaar. De mars werd geschreven na de Slag van Jutland tijdens de 1e Wereldoorlog. Deze zeeslag werd gevoerd door de vloot van de Duitse admiraal Reinhard Scheer en de Royal Navy's Grand Fleet van admiraal Sir John Jellicoe. Een Middy is een midshipman, een matroos van een lage rang. Waarom deze mars juist "The Middy" is genoemd? Wellicht een eresaluut aan de zeelieden die niet zo vaak in de belangstelling staan als officieren. Zo te zien is muziek niet alleen leuk maar ook nog leerzaam!
Zodra je gepensioneerd bent heb je voldoende vrije tijd om je nog intensiever met je hobby's bezig te houden dan vroeger. Dat klopt ook wel tot op zekere hoogte want de hele dag is tot je beschikking. Maar er zijn natuurlijk ook nog steeds andere verplichtingen die niet onder de categorie hobby's gerangschikt kunnen worden, maar toch. Gelukkig hebben we geen geraniums in de vensterbanken staan dus ik verveel me geen ogenblik. Naast muziek maken is postzegels verzamelen één van mijn favoriete bezigheden en wel met name de gebieden Canada en de Verenigde Staten van Amerika. Dat verzamelen doe ik zeer uitgebreid en ik ben dan ook niet de verzamelaar die "vakjes vult". Het gros van de postzegelverzamelaars koopt een voorgedrukt album dat voorzien is van vakjes. In die vakjes kun je dan de postzegels plakken, vandaar de uitdrukking "vakjes vullen". Erg gemakkelijk maar met een groot nadeel: de uitgever van die albums bepaalt welke zegels je verzamelt en tevens hoe de opmaak is. Dat is niets voor mij want ik bepaal zelf welke zegels ik verzamel en op welke manier ik ze wil rangschikken. Ik kan dus bijvoorbeeld ergens een briefstukje, een velrand of een blok in mijn verzameling opnemen. Ook verschillende tandingen, afwijkingen en bijzonderheden verzamel ik en dat maakt het juist zo aantrekkelijk.
Een catalogus is hierbij onmisbaar en zowel voor de USA als voor Canada gebruik ik speciale catalogi. Daar staan niet alleen de hoofdnummers in vermeld maar ook bijzonderheden zoals verschillende tandingen, watermerken, papiersoorten,verschillende luminiscerende zegels van ogenschijnlijk dezelfde zegel, enz., enz. Hierboven is een blad van een Canadese speciale catalogus te zien met niet alleen de hoofdnummers maar ook de afgeleiden ervan.
Eerst bewaar je de zegels per soort en/of catalogusnummer bij elkaar, gerangschikt volgens de catalogus.
Met mijn computer maak ik zelf de bladen waarop later de postzegels worden geplakt. Links plaats ik de diverse catalogusnummers en meestal zet ik er ook wat bijzonderheden bij als deze naar mijn mening van belang zijn.
Als het rubriceren achter de rug is worden de zegels op het blad geplakt en is het meeste werk gedaan. Op dit blad zijn nog alle vakjes niet gevuld maar dat komt op de duur wel. Het is vaak zoeken op beurzen en veilingen. Met name de zegels uit postzegelboekjes van Canada bestaan in vele uitvoeringen: 2 of soms 3 verschillende tandingen, er zijn meerdere luminiscerende zegels van dezelfde waarde. Vooral dit laatste geeft veel werk want je kunt de verschillen alleen maar zien met een speciale lamp maar dat is ook weer een uitdaging om al die verschillen ook te ontdekken.
Vanmiddag werd rond het Schelfhorstpark in Almelo voor de vijfde keer de Winterloop gehouden. Werden de vier vorige edities nog onder redelijk gunstige weersomstandigheden gelopen, nu was het met recht een winterloop. Gisteravond had het nog gesneeuwd, nu dooide het weliswaar licht maar er viel ook een miezerig motregentje. Toch trotseerden nog 78 hardlopers de elementen, waaronder de bekende wethouder van Almelo, Theo Schouten. Er kon gekozen worden voor een loop van 2km, 4 km of 9 km. Met nog drie leden van SISU maakte ik deel uit van de aankomstjury. Onderstaande foto's geven een korte impressie.
De dames van het wedstrijdsecretariaat, waar alle gegevens worden verwerkt voor de uitslagen.
De plek waar zowel de start als de finish is.
De hele meute direct na de start. Geheel links achteraan met rood windjack wethouder Schouten.
Tijdens de wedstrijd werden zowel hardlopers als publiek opgevrolijkt door een dweilorkest.
Het is een goede gewoonte - maar ook een diep ingewortelde traditie - van bedrijven, instellingen, overheden en verenigingen om aan het begin van een nieuw jaar elkaar veel gezondheid en geluk te wensen in het jaar dat nog voor ons ligt. Voor de één is dit een verplichting, voor de ander een gezellige bijeenkomst. Lekker kletsen, wat eten en drinken, en wat ze tegenwoordig zo mooi zeggen ook een beetje " netwerken". Jaren geleden zat ik in het bestuur van voetbalvereniging Oranje Nassau en die club had de onzalige gewoonte om op Nieuwjaarsdag haar receptie te houden. Wie dat uitgeprakkizeerd heeft weet ik niet, maar het was er nota bene nog steeds erg druk ook Gelukkig heeft mijn muziekvereniging een andere gewoonte: op de eerste vrijdag in het nieuwe jaar - normaal onze repetitieavond - is er nieuwjaarsreceptie maar gelukkig heel kort. En gisteravond was het dan weer zover! De voorzitter houdt een hele korte toespraak en dan.........gaan we sjoelbakken. Vòòr de aanvang van de avond staat de voorzitter, nog in diep gepeins verzonken, zich af te vragen wat hij de muzikanten dit jaar voor zal houden met zijn nieuwjaarstoespraak. Het blijkt later kort, maar krachtig te zijn, wellicht ook omdat het zijn "maiden speech" is want hij is pas twee maanden in functie.
Hier staat voorzitter Bartelt de muzikanten toe te spreken terwijl de organisator van het sjoelbakkenevenement, Jarno, nog even controleert of alle stenen wel aanwezig zijn. De lezer moet namenlijk weten dat we aan de receptie het kampioenschap sjoelbakken hebben verbonden. Jaarlijks strijden de leden om de titel "Sjoelmeister van Wilhelmina".
Dirigent Martijn Blaak is niet alleen zeer bedreven in het zwaaien met zijn dirigeerstokje maar ook het schuiven met stenen gaat hem wonderwel af. Zeer geconcentreerd zet hij de stenen in de juiste volgorde en dan volgt voor hem de ouverture.
Ook de jeugd is van de partij en met veel enthousiasme worden de sjoelstenen over de bak geschoven.
Sjoeldirector Jarno ziet het al helemaal zitten en heimelijk hoopt hij natuurlijk op de eindoverwinning. Allerlei - al dan niet toegestane - trucjes uit de sjoelwereld haalt hij uit: tegenstanders intimideren, beginnen op een stroeve bak en dan vervolgens toch de bak met talkpoeder laten behandelen, tegenstanders vragen welke score ze hebben behaald en dan vervolgens zijn punten bekend te maken. Dan zakt de moed je in de schoenen!
Hier de latere kampioen in volle concentratie bezig met weer zo'n hoge score. Je ziet aan de stand van zijn handen dat hij een zeer gevorderde stenenschuiver is.
Winnaar Joris en nipte tweede Johanneke mogen de prijzen in ontvangst nemen van organisator Jarno. We mogen weer terugzien op een gezellige en goed georganiseerde avond in ons mooie en vernieuwde clublokaal. Ik zie al uit naar 2011!!
Toen ik zondagmorgen uit het raam keek, lag er een behoorlijk pak sneeuw. Meteen maar de sneeuwschuiver en bezem gepakt om stoep en terras sneeuwvrij te maken. Alles was gelukkig nog ongerept zodat het weinig moeite kostte met het verwijderen van de sneeuw.
Toen ik in de tuin kwam zag ik tot mijn verbazing dat onze Rien Poortvliet kabouter, die aan de pergola hangt, onherkenbaar was geworden. Het kereltje was bijna helemaal ondergesneeuwd maar hij vond het toch niet koud!
Ondanks alle voorspellingen van mooi zonnig weer zag het er nog wat somber uit. Een sneeuwlandschap wordt pas prachtig als er een mooi strijklicht over schijnt, maar dat heb je helaas niet voor het uitkiezen. Toch een korte wandeling door de buurt gemaakt. Zo ziet onze straat er uit als alles onder een dik pak sneeuw ligt maar de zon verstek laat gaan.
Een paar straten verder..........en plotseling breekt de zon door. Wat een verschil met de vorige foto.
Midwinterhoorn blazen is een oud Twents gebruik tijdens de Adventstijd. Op verschillende plaatsen in Twente en aangrenzende gebieden in Duitsland laten blazers uit de buurtschappen het melancholieke geluid van de"oale roop" (oude roep) weer klinken. Het is de aankondiging van de geboorte van Christus, het Kerstkind. Op een midwinterhoorn (mirreweenterhoarn in het Twents) kunnen alleen natuurlijke grondtonen worden geblazen omdat ventielen, zoals bij koperen blaasinstrumenten, ontbreken. Geoefende blazers kunnen vier tot soms wel zeven tonen laten weerklinken.
Op deze foto is een midwinterhoornblazer te zien. De midwinterhoorn wordt met de hand gemaakt uit een elzen- of berkenstam die de juiste kromming moet hebben. Alvorens zo'n stam in twee helften wordt gezaagd, wordt in het dunne gedeelte een gat geboord waar later het mondstuk in wordt gestoken. Met een guts worden de beide helften uitgehold. Hierna worden de beide helften met twijgen weer tot een geheel aan elkaar gebonden. De klank wordt bepaald door een aantal factoren: inwendige gladheid, vorm van de ronding, lengte en diameter.
Bij de manege van het Twents Hippisch Centrum worden vandaag wedstrijden gehouden voor jeugdige blazers uit geheel Twente. Per buurtschap blaast een team van 3 tot 4 blazers om de beurt. Ze worden door een deskundige jury beoordeeld op zuiverheid, aantal tonen, melodie en draagkracht (sterkte).
Vanwege het koude weer heeft de organisatie overal vuurkorven opgesteld.
Een fanatieke midwinterhoornblazer die zelfs op zijn pet een kleine replica heeft aangebracht!
Deze jeugdige blazers staan gereed om met het wedstrijdblazen te beginnen. Er wordt steeds om beurten geblazen omdat het niet mogelijk is om hoorns op elkaar af te stemmen.
De laatste dag van het jaar wordt bij mijn atletiekvereniging SISU traditiegetrouw de Oudejaarscross georganiseerd. Zoals het woord al zegt is dit een hardloopwedstrijd die niet alleen over de verharde weg gaat maar ook door een bos en over een bouwland. Met name dit laatste is behoorlijk pittig als het geregend, of zoals vandaag, gesneeuwd heeft. Je kunt de gaten en kuilen moeilijk zien omdat ze bedekt zijn met een laag sneeuw. Bovendien wordt het land in het najaar altijd omgeploegd en dat zorgt er nu niet bepaald voor dat er een mooi en vlak hardloopparcours ligt. Er wordt gestart vanaf de atletiekbaan en dan volgen de lopers eerst een stukje verharde weg. Vervolgens gaat het via het bouwland het bos in, weer terug over een ander deel van het bouwland en dan over verharde wegen weer terug naar de atletiekbaan. Dit rondje heeft een lengte van ongeveer 5 km. Men kan kiezen uit de afstanden 5 - 10 en 15 km., terwijl er voor de jeugd een aangepast en alleen verhard parcours is uitgezet van 2,5 km. De 10 km. is de officiële KNAU wedstrijd die aan allerlei eisen moet voldoen: een wedstrijdstarter, een jury van vertrek en aankomst, tijdmeting, terwijl de parcourslengte ook precies 10.000 m moet zijn. Gistermiddag heeft de groep van de wedstrijdorganisatie commissie, waarvan ik onderdeel uitmaak, het parcours al helemaal uitgezet met behulp van roodwit lint, borden, pijlen en verdere aanwijzingen. Vanmorgen om 9 uur aanwezig om de laatste hand te leggen aan afzettingen die pas vlak voor de wedstrijd mogen worden uitgevoerd, geluidinstallatie operatief maken en vlaggen hijsen. Het zag er allemaal nogal glad, koud en somber uit toen ik naar de baan fietste. Even vroeg de wedstrijdleider zich af of het evenement wel door kon gaan maar na een korte verkenning van het parcours ging het licht gelukkig toch op groen. Om 11 uur precies werden de 13 atleten voor de 15 km. trimloop weggeschoten, om 11.05 uur startten 76 hardlopers voor hun 5,5 km trimloop, een minuut later gingen 9 jeugdige hardlopers weg en om 11.10 uur was het de beurt aan 37 wedstrijdlopers. Ondanks het slechte weer toch nog een redelijke opkomst. Om een beeld te geven waartoe atleten onder slechte weersomstandigheden in staat zijn, geef ik de eindtijden weer van de eerstaankomende hardlopers per categorie: de 2,5 km. in 11 minuten en 2 seconden, de 5,5 km. in 18 minuten en 15 seconden, de 10 km. in 36 minuten en 44 seconden en de 15 km. in 1 uur, 3 minuten en 12 seconden. De foto's geven een beeld van de wedstrijd.
Dit is de start van de wedstrijdlopers Zij beginnen de wedstrijd door eerst twee ronden over de atletiekbaan te lopen. Op de plek waar de mensen met de rode hesjes staan verlaten ze de baan en volgen het parcours buiten de atletiekbaan.
Wellicht de belangrijkste groep van de jury: de mensen die de tijden en startnummers noteren van hen die door de finish komen. De klok geeft de officiële tijd aan van de wedstrijd.
Zoals de regelmatige lezer van mijn blog wellicht weet, ben ik ook een verwoed postzegelverzamelaar. Om mijn verzamelingen een beetje op peil te houden bezoek ik op gezette tijden postzegelveilingen om te zien of er wat van mijn gading bij is. Dat lukt meestal wel, bijna altijd is er wel een kavel - dat is een album of een voorraadboek met postzegels dat geveild wordt - dat ik kan gebruiken voor mijn verzameling. Het enige nadeel is dat ik in de loop der tijden zoveel dubbele zegels heb vergaard dat ik er bijkans in om kom! Dus moet je proberen deze weer aan verzamelaars te verkopen. Vroeger kon je onderling nog ruilen maar dat is allang verleden tijd. Het is alleen nog verkopen en kopen op de "ruilbeurzen". Vandaag ben ik met mijn overbodige zegels naar een Eindejaarsbeurs in Westerhaar geweest en heb daar een tafel gehuurd om mijn zegels aan verzamelaars proberen te verkopen. Hoewel het niet zo eens erg druk was heb ik goede zaken gedaan, heel wat verkocht dus mijn overbodige voorraad is geslonken! Met een tevreden gevoel ben ik weer naar huis gegaan. Wat het postzegelen betreft heb ik het jaar goed afgesloten. Hieronder enkele foto's om een indruk te geven van zo'n postzegelbeurs.
's Morgens onderweg zag ik nog wat mooie winterbeelden, dus toch maar even gestopt en de fotocamera gepakt.
Prachtig mooi strijklicht over de landerijen bij Westerhaar
Hier zijn verzamelaars druk bezig zegels uit te zoeken. Op de achtergrond staat een meneer uit te leggen hoe groot de vis was die hij heeft gevangen of zou hij aangeven welke grote postzegels hij heeft?
Een overzicht van de sporthal waar de postzegelbeurs wordt gehouden
Het imago dat postzegelverzamelen is voorbehouden aan ouderen wordt hier bevestigd, hoewel er gelukkig ook een jongen in beeld is!
Jawel, ze waren er weer in de kerstnacht! Wie zult u zich afvragen? Natuurlijk een koperensemble van de chr. orkestvereniging Wilhelmina uit Almelo. Zo langzamerhand is het een traditie geworden dat deze blazers bij een aantal leden van het orkest langs gaan en buiten in de kerstnacht de mooie melodie "Stille Nacht, Heilige Nacht" spelen. Elk jaar worden er andere leden bezocht om ze te verrassen met kerstmuziek. Kunt u zich voorstellen hoe sfeervol dat klinkt? Buiten is het doodstil en dan plotseling wordt deze stilte onderbroken door het sonore geluid van deze melodie! Het is steeds weer ontroerend om het te horen. Zo omstreeks middennacht beginnen ze te spelen en gaan van het ene naar het andere adres. Bij ons waren ze omstreek 2.30 uur, we sliepen al maar werden gelukkig wakker door de muziek. We konden de muzikanten bedanken en hen een hele fijne kerst wensen.
De muziek voor dit wereldbekende kerstlied werd geschreven door de Oostenrijker Franz Gruber, terwijl Joseph Mohr de tekst schreef. De melodie stamt uit 1818 en werd voor het eerst uitgevoerd inde St. Nikolauskerk in het Oostenrijkse Oberndorf. Het is ook het lied dat in de Eerste Wereldoorlog in de kerstnacht tijdens een wapenstilstand door zowel Britse als Duitse soldaten werd gezongen op het slagveld.
Het is lang geleden dat we zoveel sneeuw en zulke lage temperaturen hadden, zo vlak voor Kerst. Iedereen al denken aan een witte kerst. Ik ook, maar vergeet het maar want het dooit nu licht en er wordt alleen ijzel voorspeld met kerst. Treinen en bussen lieten het afweten, oorzaak volgens de verantwoordelijken het barre weer. Ja, ja, we kunnen wel naar de maan maar als er een beetje sneeuw valt, ligt het openbaar vervoer op z'n gat! Verantwoordelijken van het spoor wrongen zich voor de tv nieuwsrubrieken in allerlei bochten om het volk te vertellen dat zij er niks aan kunnen doen! Het grappige was dat in België er niks aan de hand was en dan hebben wij het soms over domme Belgen. Maar hoe koud en glad het ook was, mijn ochtendkrantje lag wel op tijd in de bus. Hulde voor die bezorger!!!! Laat ik echter niet te veel op negatieve zaken letten, het mooie van de laatste dagen was het landschap dat in no time veranderde van een troosteloos beeld in een prachtig wit plaatje. Hoewel, als je nu buiten loopt is er op de straten alleen prut te bewonderen maar buitenaf ziet het er nog redelijk wit uit. Gelukkig pakte ik afgelopen maandag mijn camera en maakte het rondje door het bos achter de Europaflat. U moet weten dat ik aan de rand van Almelo woon en daardoor in de gelukkige omstandigheid verkeer met een paar minuten in de vrije natuur te kunnen wandelen. Hieronder een paar foto's die ik tijdens mijn wandeling onderweg maakte.
Dit is de Armeense kerk, liggend aan de rand van Almelo. De kerk is nu goed zichtbaar vanuit het bos omdat er geen bladeren aan de bomen zitten.
Deze foto heb ik afgelopen herfst gemaakt en, op dezelfde plek, onderstaande foto
Zo'n week vòòr Kerst vindt elk jaar de Volkskerstzang plaats, sinds jaren in de kerkzaal van het wijkcentrum " De Schelf". De hoeveelste editie dit is weet ik niet maar al heel wat jaren vindt deze zangdienst daar plaats. Ik kan me nog wel herinneren dat vroeger, en dan praat ik over de zestiger jaren, de Volkskerstzang in de sporthal aan de Rembrandtlaan werd gehouden en daar massaal werd bezocht. In de loop van de jaren is het bezoek - helaas - wat minder geworden en is men uitgeweken naar een kleinere lokatie en neergestreken in " De Schelf". Gisteravond was het weer zover: het Almelo's Chr. Mannenkoor zong een aantal kerstliederen, de chr. orkestvereniging Wilhelmina begeleidde de samenzang, wethouder van Marle las het Kerstevangelie en mevr. Kist declameerde enkele toepasselijke gedichten. Naast het zingen van vele aloude en bekende kerstliederen was er gelukkig ook plaats voor enkele eigentijdse kerstliederen. Vòòr aanvang en nà afloop speelde Wilhelmina enkele bekende kerstliederen, terwijl halfweg de bijeenkomst nog het mooie werk " Christmas Variations" van Roland Kernen werd gespeeld. Dit werk is gebaseerd op het bekende zestien eeuwse kerstlied " Es ist ein Ros entsprungen". Het valt me overigens op dat er deze week meerdere "volkskerstzangen" in de stad plaats vonden. Jammer dat er verbrokkeling ontstaat en het zou m.i. wenselijk zijn dat de organisatoren van deze "Zingend op weg naar Kerstmis" diensten de koppen eens bij elkaar steken voor meer samenwerking.
In de kersttijd brengen we vaak even een bezoek aan een tuincentrum. Zoals overal in Nederland zijn er in Twente ook veel tuincentra waar ze een mooie sfeer- en kerstshow laten zien. Zo'n bezoek is ieder jaar de moeite meer dan waard. Direct na de zomervakantie kun je de eerste activiteiten al bemerken. De tuinstoelen worden opgeruimd en diverse ruimtes worden voorbereid voor deze shows. Het draait er zeker niet alleen om kerstspullen, ook allerlei andere artikelen die met sfeer te maken hebben kun je er bewonderen: decoraties voor in de boom, sfeervolle verlichting, kandelaars, kaarsen, maar ook prachtige miniatuur winterlandschappen. Hierna een korte foto-impressie.
Advent begint altijd op de zondag die valt tussen 27 november en 3 december. Dit jaar hebben we een vroege Advent, de 1e Adventszondag was al op 29 november. Zodra de Sinterklaastijd achter de rug is begint het bij vele mensen te kriebelen om de kerstversierselen van zolder te halen. Meestal een kerstboom, met ballen, verlichting en wat al niet meer. Voor mij was dat elk jaar iets om erg tegenop te zien. Niet zozeer het halen en opzetten van de boom maar het aanbrengen van die r..lampjes!! Als dat eenmaal achter de rug was, slaakte ik een zucht van verlichting, en als de lampjes ook nog brandden dan was de meeste ergenis al weer voorbij. Het verdere optuigen, cq. versieren van de boom laat ik altijd over aan mijn vrouw. Vorig jaar liepen we in een tuincentrum en wat zag ik daar? Een prachtige kunstkerstboom met 400 lichtjes en niet van echt te onderscheiden! Volgens de verkoper was het opzetten een "fluitje van een cent". De knoop doorgehakt en de boom gekocht. Snel naar huis, doos openen, de drie delen in elkaar gestoken, kabeltjes aangesloten en tot mijn verbazing brandde de hele handel zonder één enkele storing! Ook dit jaar weer de doos van zolder gehaald en dezelfde procedure gevolgd. Vol spanning de stekker in het stopcontact en hoera, de lichtjes branden allemaal. Ik ben de verkoper eeuwig dankbaar.
Mijn buurman versiert de kamer heel anders. U moet weten dat hij een "treintjesgek" is (met permissie gezegd) en met name voor treintjes die vallen onder de noemer LGB Spoor. Als ik het goed heb begrepen zijn dit treinen op schaal 1:22,5, anders corrigeert mijn buurman Lex me wel t.z.t.!
Kijk, zo ziet de baan van mijn buurman eruit als ik uit ons slaapkamerraam naar buiten kijk. Lex bouwt letterlijk alles zelf, de huisjes, de figuren die bij de stationsgebouwen staan, de ouderwetse waterpomp voor het water van de locomotief (alles uiteraard in miniatuur) en ga zo maar door. Jammer dat hij op het ogenblik dat ik deze foto maakte niet aan het "treinen" was want dan had u kunnen zien dat hij rijdt (spelen mag ik niet zeggen want het is een doodserieuze zaak) met echte stoomlocs, zoals ze in het jargon zeggen. Het is allemaal net echt.
U begrijpt natuurlijk wel dat hij geen kerstboom in de kamer heeft. "Wat dan wel" zult u vragen. Nu, deze foto geeft het antwoord.In de vensterbank van zijn woonkamer heeft hij een locomotief met een aantal goederenwagons neergezet. En wat vervoert dit treinenstel? Ja, dat hoef je niet te raden, kerstbomen!!!
Mijn vrouw zingt heel graag en is daarom lid van Sursum Corda, het oratoriumkoor hier in Almelo. In de Adventstijd wordt op gezette tijden het Weihnachtsoratorium van J.S. Bach uitgevoerd; ook dit jaar is dat weer het geval. Het concert wordt altijd uitgevoerd in de Grote Kerk vanwege de prachtige akoestiek. Om zowel koor als begeleidend orkest een goede en ruime plaats te geven, moet over de stenen trap naar het kerkkoor een podium worden gebouwd. Gelukkig beschikt Sursum over een grote groep vrijwilligers die deze werkzaamheden voor hun rekening nemen. Hoewel ik niet kan zingen en ook geen lid ben van Sursum, help ik altijd mee met de opbouw.
Over de stenen treden wordt een houten opbouw in elkaar gezet.
De vrijwilligers van Sursum Corda. Op zijn tijd wordt er ook een koffiepauze ingelast met een lekker plakje cake.
Onlangs was ik mijn werkkamer aan het opruimen, dit dan na lang aandringen van mijn vrouw want, zegt zij: " Daar in die chaos boven op je zolderkamer kun je toch met goed fatsoen geen mensen ontvangen!" Ik vind dat het wel meevalt, maar ja als je vrouw dat zegt zal het wel zo zijn, dus het is er van gekomen. Wat doe je dan: je kijkt opbergmappen na, keert een doos om waarin allerlei papieren en brochures zijn opgeborgen, selecteert papieren die bewaart en weggegooid kunnen worden, trekt laatjes open, enz. En hoe gaat dat bij dergelijke werkzaamheden, opbergen verandert meestal in het opnieuw lezen van allerlei artikelen, heel interessant. Je komt dan weer dingen tegen waarvan je het bestaan niet eens meer weet. In de kortste tijd is het opruimen verandert in lezen, lezen en lezen. Overigens heel leerzam. In de ordner met opschrift "Computers" tref ik o.m. een brochure van Epson aan over printers, om precies te zijn over kleuren printers. Terwijl ik dit boekwerkje doorlees, komen de herinneren weer boven; ik wilde een kleurenprinter kopen in de tijd dat matrixprinters (van die luid rammelende machines) gebruikelijk waren en kleurenprinters nog in de kinderschoenen stonden. Ik spreek dan over eind vorige eeuw en wat klinkt dat al lang geleden. Hoewel echter pas 10 jaar terug, kostte in die tijd een beetje kleurenprinten ruim 900 gulden! De werkelijke prijs staat nog op die betreffende folder: 949 gulden en ik krijg nota bene zelfs een korting van 5%!! Te betalen 901 harde guldentjes of nu omgerekend 409 eurotjes!!! Nu koop je een soortgelijke printer voor ongeveer eenvijfde van die prijs. Ja, ja de tijd verandert snel.
Verkeersveiligheid in woonwijken is een thema dat hoog in het vaandel van gemeenten staat. Oorzaak is meestal de klacht van de burger dat er in de wijk te hard en te onvoorzichtig wordt gereden. Om dit in te perken worden er door de overheid overal snelheidsbeperkende maatregelen getroffen. U kent ze ongetwijfeld: drempels, wegversmallingen, zgn. punaises (een groot bol vlak op een kruising), slingeringen in de weg(chicanes) als daarvoor ruimte is, enz., enz. Met name de drempel is een ergenis voor de verkeersdeelnemer. Opvallend is dat te snel en roekeloos rijden in wijken vaak veroorzaakt wordt door wijkbewoners zelf! In de wijk Haghoek - waar ik woon - is een verkeerscommissie in het leven geroepen die in samenwerking met de gemeente Almelo een aantal verkeersmaatregelen heeft voorgesteld. Gisteravond werden de plannen aan de buurtbewoners voorgelegd, die in grote getale naar het wijkcentrum Erve Noordik kwamen. Eerst werden de plannen door een ambtenaar toegelicht. Het kwam er op neer dat een groot deel van de wijk wordt aangewezen als 30 km/uur zone, hier en daar worden drempels aangelegd, een deel van een straat (bij een basisschool) wordt eenrichtingverkeer en er worden visuele maatregelen getroffen. Dat laatste wil zeggen dat op T-splitsingen duidelijk door gekleurde cirkels op de weg wordt aangegeven dat rechts voorrang heeft! Ik zou zo denken dat de automobilist dat toch behoort te weten, maar ja, een beetje kleur op de straat is nooit weg. Natuurlijk kwam er op de voorgestelde plannen veel commentaar, zowel in positieve- als in negatieve zin. Wat mij opviel was dat mensen die in dezelfde straat wonen tegengestelde meningen hadden: de een vond bijvoorbeeld dat er veel te hard wordt gereden terwijl de ander het daar helemaal niet mee eens was!! Ik vraag me in zo'n 30 km. gebied af hoe de gemeente dat denkt te handhaven, je ziet toch nooit een politieagent. Ik ben erg benieuwd wat het uiteindelijke resultaat zal worden, de tijd zal het uitwijzen.
Computers zijn niet meer weg te denken uit onze samenleving. Of dat altijd een zegen is, valt wellicht toch te betwijfelen want je kunt bij wijze van spreken geen stap meer verzetten of deze handeling wordt wel "ergens" geregistreerd. Je kunt er ook anders tegenaan kijken door te stellen dat zonder computers heel veel zaken niet of nauwelijks uitvoerbaar zijn. Maar hoe je het ook wendt of keert: terugdraaien is onmogelijk, dus moet je er zo soepel mogelijk mee omgaan. De jeugd wordt er mee opgevoed en vindt computers de normaalste zaak van de wereld. Ouderen - en dan bedoel ik de categorie van 65 plussers - hebben nog wel eens moeite met computers. Ze horen in hun omgeving, en met name hun kleinkinderen, praten over internet, hyves, emails maar begrijpen niet waar ze het over hebben. Om toch van het fenomeen "computers" op de hoogte te komen gaan ze, om te beginnen, meestal een boek kopen. Hoewel er tegenwoordig een stroom van publicaties op de markt is gekomen met welluidende titels als "Windows Vista voor Senioren", "Computeren met de laptop voor senioren", enz. enz. blijkt er toch een grote vraag te zijn naar mondelinge uitleg. De computerclub, waar ik secretaris van ben, heeft dat opgepakt en geeft op gezette tijden voor haar leden allerlei cursussen. De laatste twee jaar is er grote belangstelling voor de cursus Vista. We prijzen ons gelukkig met een lid die docent is in het voortgezet onderwijs en ook nog eens erg veel van computers afweet. Onderstaande foto's geven een beeld van zo'n clubavond. Met moderne hulpmiddelen, zoals een beamer, wordt de oefenstof aan de cursisten uitgelegd. Zoals te zien is gebruiken de cursisten hun eigen laptop.
Muziek maken is een prachtige bezigheid, niet alleen voor jezelf als muzikamt maar ook voor publiek. Daarom geven blaasorkesten op gezette tijden concerten. De dirigent maakt een programma en daarmee zijn we maanden bezig om die stukken in te studeren. Voordat het echter zover is, wordt er veel werk verzet. Natuurlijk moeten de te spelen nummers vlekkeloos ten gehore worden gebracht maar achter de schermen is ook veel werk te doen. Eén van de eerste dingen is een geschikte zaal vastleggen. Dat is op zich al een probleem want niet veel ruimtes zijn geschikt of beschikbaar voor blaasmuziek. Kerkgebouwen of recreatiezalen van instellingen komen hiervoor meestal in aanmerking omdat deze ruimtes juist groot genoeg zijn om het publiek een goede plaats te bieden. Wat dat betreft is er in de gemeente Almelo een groot gebrek aan een geschikte ruimte voor dit soort evenementen. Alleen de zaal van het Theaterhotel komt in feite voor deze uitvoeringen in aanmerking maar is voor verenigingen te duur terwijl de accoustiek ook niet over houdt. Het orkest waarin ik speel heeft de laatste jaren gebruik gemaakt van de kerkzaal in wijkcentrum " De Schelf". Qua accoustiek niet ideaal maar als er voldoende publiek is dan valt dat mee.
Het jeugdorkest van Wilhelmina bijt het spits af
Dirigent Stefan Blaak heeft het orkest strak in handen
De jonge muzikanten zijn geconcentreerd bezig!!
Vervolgens is het de beurt aan het A-orkest o.l.v. Martijn Blaak
De fanfare van c.o.v. Wilhelmina
Wilhelmina in concert!
Er waren een viertal jubilarissen die in de bloemetjes werden gezte vanwege hun 12½ of 25-jarig lidmaatschap
Stefan Blaak gaf een solopartij weg op de cornet
Jarno Fietje speelt solo op de bes-bas in het nummer " A Farmer's Fair"
Aan het eind neemt het orkest het applaus van het publiek in ontvangst
De avond werd geopend door ons Jeugdorkest. De jonge muzikanten zijn nog maar een jaar bezig met muziek maken en dan is het verrassend om te constateren dat ze al behoorlijk wat op muziekgebied hebben aangeleerd. Dat is met name te danken aan zowel muziekleraar Henk van Faassen als dirigent Stefan Blaak van het Jeugdorkest. Bij Wilhelmina worden de jonge muzikanten al snel opgenomen in dit orkest omdat samenspel niet alleen leuk is maar ook leerzaam. Daarna was het beurt aan het A-orkest die het publiek in een goed bezette zaal een prachtig programma voorschotelde. We kunnen terugzien op een mooie avond!!
Op 21 september schreef ik een verhaal over de muziekdemonstratie op een basisschool. Kennelijk is onze inspanning niet voor niets geweest want een vijftal kinderen reageerde op de uitnodiging voor de eerste kennismaking met blaasmuziek. Ze mochten aangeven op welk instrument ze het liefst wilden spelen en twee weken geleden kregen ze het instrument van hun keuze uitgereikt. Ook was er gelegenheid om te proberen de eerste tonen uit hun instrumenten te toveren met hulp van enkele orkestleden. Met de trompet, bugel, saxofoon, cornet en trombone en wat muziekinstructies gingen ze weer naar huis om alvast te oefenen.
Afgelopen vrijdag begon dan het echte muziekmaken! Stefan Blaak, de dirigent van het jeugdorkest, gaf allerlei instructies over blaastechnieken en hielp de jeugdige muzikanten op hun eerste schreden van het spelen. De beginnende muzikanten kunnen bij onze vereniging de muzieklessen volgen want we hebben een gediplomeerde docent in huis. Dat zijn vaak individuele lessen en worden soms wel als een beetje saai ervaren.
Om het plezier in muziekmaken te verhogen spelen de leerlingen, naast de muzieklessen op woensdag, op vrijdagavond in het jeugdorkest. Op deze foto spelen de nieuwe muzikanten enkele eenvoudige partijen mee met het jeugdorkest. Op deze manier wennen ze veel sneller aan het samenspel.
Kijk, zo ziet de baan van mijn buurman eruit als ik uit ons slaapkamerraam naar buiten kijk.
Verkeersveiligheid in woonwijken is een thema dat hoog in het vaandel van gemeenten staat. Oorzaak is meestal de klacht van de burger dat er in de wijk te hard en te onvoorzichtig wordt gereden. Om dit in te perken worden er door de overheid overal snelheidsbeperkende maatregelen getroffen. U kent ze ongetwijfeld: drempels, wegversmallingen, zgn. punaises (een groot bol vlak op een kruising), slingeringen in de weg(chicanes) als daarvoor ruimte is, enz., enz. Met name de drempel is een ergenis voor de verkeersdeelnemer. Opvallend is dat te snel en roekeloos rijden in wijken vaak veroorzaakt wordt door wijkbewoners zelf!
