Ik ben Gerard
Ik ben een man en woon in Almelo (Nederland) en mijn beroep is werktuigbouwkundige (gepensioneerd).
Ik ben geboren op 05/12/1931 en ben nu dus 93 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Muziek, fotografie, postzegels,atletiek.
Ik ben getrouwd met Iet, heb 2 kinderen en 5 kleinkinderen.
MIJN FOTOMUZIEKPOST
Mijn hobby's en activiteiten
24-11-2009
CURSUS
Computers zijn niet meer weg te denken uit onze samenleving. Of dat altijd een zegen is, valt wellicht toch te betwijfelen want je kunt bij wijze van spreken geen stap meer verzetten of deze handeling wordt wel "ergens" geregistreerd. Je kunt er ook anders tegenaan kijken door te stellen dat zonder computers heel veel zaken niet of nauwelijks uitvoerbaar zijn. Maar hoe je het ook wendt of keert: terugdraaien is onmogelijk, dus moet je er zo soepel mogelijk mee omgaan. De jeugd wordt er mee opgevoed en vindt computers de normaalste zaak van de wereld. Ouderen - en dan bedoel ik de categorie van 65 plussers - hebben nog wel eens moeite met computers. Ze horen in hun omgeving, en met name hun kleinkinderen, praten over internet, hyves, emails maar begrijpen niet waar ze het over hebben. Om toch van het fenomeen "computers" op de hoogte te komen gaan ze, om te beginnen, meestal een boek kopen. Hoewel er tegenwoordig een stroom van publicaties op de markt is gekomen met welluidende titels als "Windows Vista voor Senioren", "Computeren met de laptop voor senioren", enz. enz. blijkt er toch een grote vraag te zijn naar mondelinge uitleg. De computerclub, waar ik secretaris van ben, heeft dat opgepakt en geeft op gezette tijden voor haar leden allerlei cursussen. De laatste twee jaar is er grote belangstelling voor de cursus Vista. We prijzen ons gelukkig met een lid die docent is in het voortgezet onderwijs en ook nog eens erg veel van computers afweet. Onderstaande foto's geven een beeld van zo'n clubavond. Met moderne hulpmiddelen, zoals een beamer, wordt de oefenstof aan de cursisten uitgelegd. Zoals te zien is gebruiken de cursisten hun eigen laptop.
Muziek maken is een prachtige bezigheid, niet alleen voor jezelf als muzikamt maar ook voor publiek. Daarom geven blaasorkesten op gezette tijden concerten. De dirigent maakt een programma en daarmee zijn we maanden bezig om die stukken in te studeren. Voordat het echter zover is, wordt er veel werk verzet. Natuurlijk moeten de te spelen nummers vlekkeloos ten gehore worden gebracht maar achter de schermen is ook veel werk te doen. Eén van de eerste dingen is een geschikte zaal vastleggen. Dat is op zich al een probleem want niet veel ruimtes zijn geschikt of beschikbaar voor blaasmuziek. Kerkgebouwen of recreatiezalen van instellingen komen hiervoor meestal in aanmerking omdat deze ruimtes juist groot genoeg zijn om het publiek een goede plaats te bieden. Wat dat betreft is er in de gemeente Almelo een groot gebrek aan een geschikte ruimte voor dit soort evenementen. Alleen de zaal van het Theaterhotel komt in feite voor deze uitvoeringen in aanmerking maar is voor verenigingen te duur terwijl de accoustiek ook niet over houdt. Het orkest waarin ik speel heeft de laatste jaren gebruik gemaakt van de kerkzaal in wijkcentrum " De Schelf". Qua accoustiek niet ideaal maar als er voldoende publiek is dan valt dat mee.
Het jeugdorkest van Wilhelmina bijt het spits af
Dirigent Stefan Blaak heeft het orkest strak in handen
De jonge muzikanten zijn geconcentreerd bezig!!
Vervolgens is het de beurt aan het A-orkest o.l.v. Martijn Blaak
De fanfare van c.o.v. Wilhelmina
Wilhelmina in concert!
Er waren een viertal jubilarissen die in de bloemetjes werden gezte vanwege hun 12½ of 25-jarig lidmaatschap
Stefan Blaak gaf een solopartij weg op de cornet
Jarno Fietje speelt solo op de bes-bas in het nummer " A Farmer's Fair"
Aan het eind neemt het orkest het applaus van het publiek in ontvangst
De avond werd geopend door ons Jeugdorkest. De jonge muzikanten zijn nog maar een jaar bezig met muziek maken en dan is het verrassend om te constateren dat ze al behoorlijk wat op muziekgebied hebben aangeleerd. Dat is met name te danken aan zowel muziekleraar Henk van Faassen als dirigent Stefan Blaak van het Jeugdorkest. Bij Wilhelmina worden de jonge muzikanten al snel opgenomen in dit orkest omdat samenspel niet alleen leuk is maar ook leerzaam. Daarna was het beurt aan het A-orkest die het publiek in een goed bezette zaal een prachtig programma voorschotelde. We kunnen terugzien op een mooie avond!!
Op 21 september schreef ik een verhaal over de muziekdemonstratie op een basisschool. Kennelijk is onze inspanning niet voor niets geweest want een vijftal kinderen reageerde op de uitnodiging voor de eerste kennismaking met blaasmuziek. Ze mochten aangeven op welk instrument ze het liefst wilden spelen en twee weken geleden kregen ze het instrument van hun keuze uitgereikt. Ook was er gelegenheid om te proberen de eerste tonen uit hun instrumenten te toveren met hulp van enkele orkestleden. Met de trompet, bugel, saxofoon, cornet en trombone en wat muziekinstructies gingen ze weer naar huis om alvast te oefenen.
Afgelopen vrijdag begon dan het echte muziekmaken! Stefan Blaak, de dirigent van het jeugdorkest, gaf allerlei instructies over blaastechnieken en hielp de jeugdige muzikanten op hun eerste schreden van het spelen. De beginnende muzikanten kunnen bij onze vereniging de muzieklessen volgen want we hebben een gediplomeerde docent in huis. Dat zijn vaak individuele lessen en worden soms wel als een beetje saai ervaren.
Om het plezier in muziekmaken te verhogen spelen de leerlingen, naast de muzieklessen op woensdag, op vrijdagavond in het jeugdorkest. Op deze foto spelen de nieuwe muzikanten enkele eenvoudige partijen mee met het jeugdorkest. Op deze manier wennen ze veel sneller aan het samenspel.
Gistermiddag hebben we een prachtig concert bijgewoond in het Theaterhotel hier in Almelo. Het programma begon met een optreden van de Koninklijke Militaire Kapel "Johan Willem Friso" o.l.v. Arnold Span. "Johan Willem Friso" is een militair harmonieorkest van beroepsmusici dat per 1 januari 2005 is ontstaan na een grondige reorganisatie van militaire orkesten binnen de Koninklijke Landmacht . Vier bestaande orkesten werden opgeheven met als gevolg dat bijna 70 beroepsmusici hun baan verloren. Gelukkig werd wel een nieuw militair orkest opgericht en dat werd de Koninklijke Militaire Kapel "Johan Willem Friso". Een mooi repertoir van lichte en klassieke blaasmuziek kregen we vóór de pauze voorgeschoteld. Bijzonder was het optreden van Martijn en Stefan Blaak die, samen met de militaire kapel Johan Willem Friso, het "Carnaval des Animaux" van Camille Saint-Saëns op twee vleugels speelden. Ook speelden de gebroeders Blaak een nummer van hun nieuwe CD, "Paganini Variations" van Witold Lutolawski. Aan dit muziekwerk zit een historische achtergrond. De Pool Lutolawski mocht tijdens de Duitse bezetting van Warschau geen openbare uitvoeringen meer geven. Daarom speelde hij samen met zijn collega Andrzej Panufnik als pianoduo allerlei zelfgemaakte arrangementen in café's in Warschau: deze Paganini Variaties is er één van. Na de pauze trad de zangeres Petra Berger, bekend van hits als never change a winning team en I dreamed a dream op. Ze werd begeleid door orkest en piano. Jammer was alleen dat de geluidsversterking van Petra veel te hard was ten opzichte van orkest en vleugel, ondanks dat de geluidstechnicus in de zaal zat. Eén van blazers uit het orkest speelde een prachtige en zeer virtuose bugelsolo die helaas ook weer versterkt moest worden. Zou de akoestiek van de zaal hieraan debet zijn? De finale was spetterend met fraaie solistische hoogstandjes van het trombonekwartet. Een dankbaar publiek gaf alle musici een staande ovatie.
Ja schrik niet, niet bij ons natuurlijk want dat zou een wereldwonder van de eerste rang zijn! Maar we zijn zojuist teruggekomen van onze zoon en schoondochter die gezinsuitbreiding hebben gekregen. Niet van een mensenkind maar van een hondje. Ze hadden al een Westie van een jaar - een WestHighland White Terriër - en nu hebben ze er een gladharige Schotse collie van zeven weken bij. Toen we pas getrouwd waren was onze eerste hond een langharige Schotse herder en kennelijk heeft mijn zoon daar goede herinneringen aan. Hieronder enkele foto's van de pup.
En dit is ze dan, Luna!
Luna, in gezelschap van Mickey
Luna heeft zojuist in de tuin gespeeld met Mickey en is vermoeid.
Gisteravond waren we met ons fanfare-orkest Wilhelmina te gast bij de Concordia fanfare van Sibculo om mee te werken aan een zgn. try-out. Met dit fanfare-orkest hebben we goede contacten, niet in de laatste plaats omdat hun dirigent - Stefan Blaak - een broer is van onze dirigent Martijn. Ook spelen enkele Wilhelmina muzikanten wekelijks mee bij Concordia.
Dit is de Gemeentevlag van Hardenberg
Maar waarom nu een try-out? Jaarlijks wordt in de gemeente Hardenberg door muziekverenigingen uit omliggende plaatsen gestreden om de Gemeentevlag voor Blaasorkesten. Een evenement dat veel publiek trekt en ook dit jaar vindt dit weer plaats en wel op zaterdag 31 oktober a.s. Concordia is één van de deelnemers aan dit festijn en de dirigent van Concordia wilde nog even de zenuwen testen van de muzikanten door de verplichte muziekstukken voor een deskundig publiek te spelen! Om het geheel aantrekkelijk te maken hadden ze daarom twee gastorkesten uitgenodigd, t.w. Beatrix uit Bergentheim en Wilhelmina uit Almelo: zie daar het deskundige publiek! Elk orkest speelde een viertal muzieknummers, waarbij Concordia natuurlijk haar programma voor de Gemeentevlag ten gehore bracht. Onze dirigent had een keuze gemaakt uit het programma van ons najaarsconcert dat over drie weken plaats zal vinden: de mars The Mad Major, de koraal The Light Of The World, het prachtige orkestwerk Pacific Dreamsen en het bekende nummer van Queen Bohemian Rhapsody in een arrangement van Stefan Blaak. Al met al een hele mooie muziekavond.
Hoe lang is het nu geleden dat ik alle administratie met behulp van een schrijfmachine en pen verrichtte? Ik kan me nog goed herinneren dat ik in de laatste jaren van mijn baan werd geconfronteerd met computers. Tot dan werden de opdrachten voor de werkplaats met behulp van een kopieermachine en allerlei schablonen gedrukt, waarna handmatig nog allerlei informatie werd bijgeschreven. Dat was begin 90-er jaren van de vorige eeuw - wat lijkt dat overigens ver weg! Bij mijn werkgever - een luchttechnisch bedrijf - was men begonnen om de werkopdrachten voor de productie voorzichtig via een computersysteem te maken. Wat een ellende en een hoop kopzorgen! Uit een computer met een omvang van ongeveer één kubieke meter (ja, zo groot was toen een computer) rolden stapels documenten waar dan eerst nog handmatig allerlei wijzigingen en toevoegingen moesten worden bijgeschreven omdat de gegevens niet klopten. Maar ja, langzamerhand ging het beter en op een gegeven moment werd het een fluitje van een cent. Kom je nu nog in datzelfde bedrijf, dan gaat alles met computers; ze zijn in het huidige productieproces niet meer weg te denken. In die tijd vroeg mijn werkgever of ik ook geen computercursus wilde volgen. Moet je nagaan, ongeveer een jaar voordat ik met de VUT ging! Ik moest niks van die dingen hebben, pijn in je hoofd kreeg je er alleen maar van.........dacht ik toen. En nu......... schrijven ben ik bijna verleerd, alles gaat via de pc van administratie tot bankieren, van emailen tot het kopen van postzegels via internet, en ga zo maar door. Computers zijn niet meer weg te denken. Mijn eerste pc kocht ik toen ik een jaar in de VUT was: een machine met DOS als besturing en een harde schijf van 15 Mb. Het begin was moeilijk maar al doende kwam ik er achter hoe een pc werkte. De DOS machine werd vervangen door een pc met Windows 3.1 en vorige week nam ik van een goede kennis een computer over met een harde schijf van 320 GB en een snelle Intel Core 2 Duo processor. Ja, veranderingen op dat gebied gaan snel want koop je vandaag een nieuwe pc, dan is ie morgen al weer verouderd. Toch wel een hoop werk om alle programma's op deze nieuwe pc opnieuw te installeren. Soms lukt het niet meteen zoals bijv. met het installeren van mijn email. Ik kreeg steeds foutmeldingen: zoeken waarom, controleren op tikfouten, gegevens weer verwijderen, deze opnieuw ingeven en dan werkt het ineens . Vraag me niet hoe dat komt!
Vanmiddag zijn we naar Tubbergen getogen om de trouwerij van Karin en Paul bij te wonen in de kerk. Karin is lid van mijn orkest Wilhelmina en bespeelt de hoorn. Ook haar twee kinderen spelen mee in het fanfare-orkest, Camilla op de altsax en Cody op de trompet. Omdat ik vanavond niet naar de bruiloft ga, wil ik toch iets van die dag meemaken en daarom heb ik, samen met mijn vrouw en kleindochter die vanmiddag bij ons op bezoek is, de kerkdienst bezocht. Het bruidspaar treft het bijzonder want de zon scheen volop en dat is een extra toegift op zo'n mooi dag.
Ik was al lang van plan om eens een middag door Ootmarsum te zwerven en daar foto's te maken. Het is mooi weer vandaag met prachtige wolkenpartijen dus wat wil je nog meer! Op naar Oatmörsken!! Voordat ik Ootmarsum binnerij, geniet ik eerst nog even van de prachtige vergezichten op de Kuipersberg. Maar dan snel naar de "Siepelstad" zoals dit plaatsje ook wel wordt genoemd. Ootmarsum is een heel bijzonder Twents stadje door zijn beschermd stadsgezicht. Opvallend zijn ook de mooie en vele vakwerkhuizen en andere historische gebouwen. Dominant staat in het centrum de grote Gotische Westfaalse Hallenkerk. Maar misschien nog opvallender in Ootmarsum zijn de vele kunstgalerieën en musea. De bekende kunstschilder Ton Schulten heeft er zijn eigen museum. Helaas mag ik binnen geen foto's maken dus dan maar een paar plaatjes geschoten vanaf de openbaare weg! Kennelijk is hij bang dat ik wat van zijn werken ga kopiëren! Na een paar uur in Ootmarsum vertoefd te hebben, rij ik via Vasse weer huiswaarts. Van het uitzicht tussen Ootmarsum en Vasse kan ik steeds weer genieten. Prachtig, net of je in het buitenland bent en dan besef je hoe mooi Twente is. Enkele foto's uit de serie die ik vandaag voor de lens kreeg.
Gezicht vanaf de Kuiperberg
Het Cremershuis was oorspronkelijk de fraaie koopmanswoning van Joan Cremer, een rijke textielhandelaar. Nu is er een juwelierszaak in gevestigd. Naast koopmanshuis heeft het Cremershuis ook gediend als ambtswoning voor burgemeesters in de 18e eeuw en als woning voor een rechter.
In de gevel van het Cremerhuis staat, naast het jaartal, ook het familiewapen van de familie Cremer . Opvallend daarin is de afbeelding van een kraanvogel met in één poot een steen. Dit is het teken van de waakzame handelaar. Valt de vogel in slaap, dan zal de steen uit z'n poot vallen en schrikt hij weer wakker.
De uit de 13e eeuw stammende Romaanse kerk. Het is de enige Westfaalse Hallenkerk in Nederland.
Kijk je eens achter een poortje, dan krijg je de prachtigste tuinen te zien.
Tja, binnen mocht ik niet fotograferen maar vanaf de openbare weg kon meneer Schulten dat niet verhinderen. Overigens zijn daar schitterende schilderijen en glaswerk te zien.
Het riante optrekje van kunstschilder Ton Schulten.
De Ned.Herv. Waterstaatskerk stamt uit 1810. Waterstaatskerken werden tussen 1824 en 1875 met financiële steun van de landelijke overheid gebouwd. Het ontwerp en de bouw van dergelijke kerken was onderhevig aan de goedkeuring en controle door ingenieurs van het ministerie van Waterstaat, vandaar de benaming.
Een fraai panorama van het Twentse landschap tussen Ootmarsum en Vasse.
Vanmorgen was er in onze wijkgemeente een bijzondere kerkdienst, die geheel in het teken stond van Iona. Iona is een heel klein eiland dat gelegen is ten westen van Schotland. Om u een idee te geven hoe groot het is, kun je het vergelijken met Schiermonnikoog. De daar gevestigde Iona Community is een oecumenische gemeenschap met verschillende sociale achtergronden en uit verschillende christelijke tradities. Één van onze gemeenteleden bezocht vorig jaar dit eiland, kwam enthousiast terug en kreeg vanmorgen de gelegenheid om iets te vertellen over haar ervaringen. Met behulp van een beamer gaf ze uitleg hoe deze oecumenische gemeenschap daar leeft, wat er van de leden gevraagd wordt, hoe ze met elkaar omgaan en wat ze voor anderen kunnen betekenen. Kennelijk slaat deze vorm van "kerk-zijn" aan want ook in andere landen zijn er werkgroepen ontstaan die contact houden met Iona. Tijdens de kerkdienst werden veel Iona liederen gezongen en we volgden de gewoonte van de Iona Community door deze staande te zingen. Het zijn gelukkig geen saaie liederen en mogen ,wat mij betreft, wel vaker gezongen worden. Het is heel wat anders dan wat we hier in Nederland gewoon zijn in onze, toch wel traditionele kerken. Gelukkig kunnen ook andere vormen van "kerk-zijn" in onze wijkgemeente gepresenteerd worden, zodat je niet elke zondag dezelfde liturgie volgt. Dat wil echter niet zeggen dat je meteen een Iona volgeling wordt!
Enkele weken geleden heb ik een paar artikeltjes geschreven over Nederlandse invloeden in Amerika, met name in verband met mijn verzameling poststempels van Amerikaanse plaatsen met een Nederlandse naam. Daaruit zou ik wel eens de indruk gewekt kunnen hebben dat Nederlanders voortdurend een hoofdrol hebben gespeeld in de geschiedenis van Amerika. Het tegendeel is het geval want van de tientallen miljoenen Europeanen die op zoek waren naar een nieuwe toekomst, is slechts drie procent van Nederlandse afkomst.
Hoe komt het dan dat deze groep van Nederlandse Amerikanen haar stempel zo nadrukkelijk op de Amerikaanse samenleving heeft geplaatst?
Dat valt te verklaren door de neiging van deze emigranten om bij elkaar te blijven, eerst in Nieuw Nederland en naarmate de grenzen zich verder naar het Westen verplaatsten in talloze Nederlandse gemeenschappen. Zij onderscheidden zich vaak door een zeker conservatisme, door hun diep geloof, door gematigdheid en door individualisme. Anders dan Duitsers, Italianen en Zweden hielden ze de oude moedertaal in ere en boden lang weerstand aan het proces van veramerikanisering: die Nederlandse Amerikanen hielden lang vast aan hun eigen wereldje.
Toch zijn meerdere Nederlandse woorden en uitdrukkingen de Amerikaanse taal binnengeslopen. Etymologen ( wetenschappers die de oorsprong en de herkomst van woorden onderzoeken) in de VS zijn het erover eens dat woorden als boss (baas), clove (kloof, ravijn), cooky (koekje), dope (saus), dumb (dom of stom), hook (haak),patroon (landeigenaar), scow (schouw), skate (schaats), sleigh (slee), snoop (snoepen), spook (spook, geest), stoop (stoep), waffle (wafel) uit het Nederlands afkomstig zijn. Maar er zijn ook uitdrukkingen in het Amerikaans waar we als Nederlanders niet zo trots op hoeven te zijn. Zulke Amerikaanse zegswijzen zijn bijvoorbeeld double Dutch (op een nogal glibberige manier spreken), Dutch treat (ieder betaalt voor zich bij een feestje ), Dutch courage (zich moed indrinken).
Trouwens, ook het woord Yankee zou uit het Nederlands afkomstig zijn en wel van Jan Kaas, een Nederlandse vrijbuiter, die het met zaken doen niet zo nauw nam. Hoe je het ook wend of keert: trots zijn en blijven Amerikanen op hun afkomst want ik hoorde ds. Schuler van de Cristal Cathedral afgelopen zondagmorgen met enige trots zeggen dat hij van Nederlandse afkomst is, en dat voor een millioenenpubliek "all over the world"! Als laatste nog een mooie. Ga naar www.bikethebigapple.com en je kunt door de "Big Apple"fietsen en leuke plekjes bezoeken die herinneren aan ons Nederland!
Deze maand is het computerseizoen weer begonnen. Diverse leden konden bijna de opening niet afwachten, zo ongeduldig waren ze! Kennelijk had voor hen het computervirus al toegeslagen! Ik ben lid - en tevens al jaren secretaris - van de MCCA, de MiniComputer Club Almelo. Deze vereniging komt wekelijks bijeen in het wijkcentrum De Schelf. De club werd in 1988 opgericht als MSX club, een groep liefhebbers van hobby-computers waar het merk Commodore met zijn C64 de hoofdtoon voerde. Door de opkomst van de personal computer (vandaar de naam pc) verdween de MSX geheel van het toneel. De club voldoet kennelijk in een behoefte want niet alleen uit Almelo maar ook uit omliggende plaatsen ( o.a. Wierden, Hengelo, Oldenzaal) komen de leden naar de Schelf. Opvallend is het relatief grote aantal vrouwelijke leden. Elke maand wordt een thema op computergebied behandeld en ook de cursussen voor Vista en Word worden druk bezocht. Onderstaande foto's geven een kleine impressie van de MCCA. Overzicht van het clublokaal in De Schelf
Op het publicatiebord aan de ingang van de zaal staan allerlei gegevens van de MCCA, zoals de agenda voor het seizoen 2009-2010, de samenstelling van het bestuur, bij wie je terecht kunt met pc problemen, enz., enz.
Ook bij de dames kent de notebook - of zo u wilt de laptop - geen geheimen meer.
Loek Busser - de man achte de Toshiba - kan de leden alles vertellen over fotobewerking. Op een thema-avond zal hij daarover vertellen.
Bestuurslid Gerrit Lobeek is bij uitstek de deskundige van de Flight Simulator. Ook hij neemt een thema-avond over dit onderwerp voor zijn rekening.
Niet alleen computeren maar ook gezellig kletsen kan bij de MCCA.
Hier is men bezig en probleem op te lossen, maar het lijkt zo te zien nog verre van eenvoudig!
Vanmorgen zijn we met een ensemble van Wilhelmina naar Hengelo geweest om daar mee te werken aan een kerkdienst van de Baptisten Gemeente aldaar. Eén van onze muzikanten, bastrombonist Jacob Fischer, is lid van die gemeente. Hij vroeg een aantal weken geleden wie in de kerkdienst wilde spelen. Spontaan meldden zich tien muzikanten en gelukkig waren alle muziekstemmen vertegenwoordigd zodat het een evenwichtig ensemble was. Dit is het kerkgebouw met de mooie naam "t Venster". Let op de zijramen die tot op de grond doorlopen zodat er veel licht in het gebouw valt.
Dit is het interieur van de kerk. Op de voorwand zijn prachtige wandschilderingen aangebracht.
Jacob geeft nog de laatste instructies aan de muzikanten. Uit de reacties van diverse mensen na afloop bleek dat het erg in de smaak is gevallen. Dus.........vaker doen!!!
Om het ledenbestand van een muziekvereniging op peil te houden is het noodzakelijk om regelmatig nieuwe leden te werven. Er is altijd wel enig verloop in een orkest door verhuizing, studie, leeftijd of ( hoe is het mogelijk!!) geen zin meer in muziek maken. Iedereen die een blaasinstrument bespeelt is natuurlijk welkom bij onze fanfare. Wilhelmina - dat is de naam van ons fanfare-orkest, verkeert in de gelukkige omstandigheid om een eigen muziekopleidingte hebben. Muzieklessen zijn nl. erg duur en dat kan een drempel zijn om van muziek spelen af te zien. Wilhelmina heeft dat ondervangen door zelf een muziekdocent aan te stellen die de muzikant-in-spé de eerste beginselen van het musiceren bijbrengt en natuurlijk ook verder begeleidt. Om nieuwe aspirant-muzikanten te werven bezoeken we regelmatig basischolen en geven daar een demonstratie. We laten de kinderen horen hoe de diverse instrumenten klinken, spelen in een klein ensemble enkele bekende nummers en laten de kinderen ook op instrumenten blazen.
Vanmorgen brachten we een bezoek aan basisschool De Huve in de Windmolenbroek.
Stefan Blaak die bij Wilhelmina niet alleen in het orkest speelt maar ook het jeugdorkest dirigeert, geeft uitleg aan de kinderen. Aandachtig luisteren ze naar zijn verhaal. Hij vertelt hoe een fanfare-orkest is samengesteld en hoe de diverse instrumenten eruit zien. De leden van het ensemble laten de instrumenten klinken en Stefan vraagt vervolgens aan de kinderen welke kleur ze bij het geluid denken. Ze vinden bij de klank van een bugel de kleur oranje goed passen, bij de saxofoon de kleur bruin en bij de bas hééél donkerbruin.
Stefan vindt bij de kinderen een aandachtig gehoor.
Het "vragen uurtje"
Niet alleen naar de muziek luisteren, maar ze mogen zelf ook op een instrument te blazen. De meesten kunnen toch wel geluid uit een trompet, hoorn of bugel produceren. Stefan demonstreert nog maar eens hoe je de lippen op het mondstuk moet zetten en hoe je dan vervolgens moet blazen.
Het ensemble speelt enkele bekende melodieën
De es-bas (links) boezemt de kinderen kennelijk ontzag in want de "oh's"en de "ah's" zijn niet van de lucht. Het is voor kinderen natuurlijk ook een indrukwekkend instrument, niet alleen door zijn afmetingen maar ook door het geluid dat eruit komt!
Muziekdocent Henk van Faassen helpt een toekomstige hoornmuzikant. Blaasinstrumenten zijn kostbaar maar dat hoeft geen belemmering te zijn om lid van de fanfare te worden, want bij aanmelding wordt het instrument in bruikleen gegeven. Zelf aanschaffen is niet nodig. Al met al was het een gezellige morgen en nu maar hopen dat een aantal kinderen zo enthousiast is geworden dat deze zich als lid opgeven.
Vanwege het schrijven van een tweetal artikelen over de Nederlandse invloeden in de VS ben ik opnieuw in mijn verzameling poststempels gedoken. Al bladerende kom je dan bijzondere en leuke gebeurtenissen tegen, zoals bijvoorbeeld het hierna volgende verhaal. Bekend is bij menigeen de plaats Holland, Michigan waar veel Amerikanen van Nederlandse afkomst wonen. De staat Michigan werd na 1840 overspoeld met Nederlanders uit het oosten en het noorden. Zoals de groep landverhuizers van de jonge, afgescheiden predikant A. C. van Raalte uit Wanneperveen die stad en land afreisde om zijn volgelingen warm te maken voor de grote oversteek. Zij werden gedreven door zowel godsdienstige- (vrijheid in de keuze van kerk en school) als economische (armoede) motieven. Deze grote groep volgde hem naar Amerika en dat leidde uiteindelijk tot de stichting van de welbekende plaats HOLLAND, Michigan.
Maar ook uit onze omgeving - uit Hellendoorn - ging een groep gelovigen onder leiding van ds. S. Bolks een nieuwe toekomst tegemoet naar dat nieuwe land. Dat die Nederlanders daar in de omgeving van Holland, Mi. verhoudingsgewijs grote invloed hadden, moge blijken uit het nu nog bestaan van plaatsjes en gehuchten met namen als Zeeland, Vriesland, Graafschap, Borculo en Overisel. Helaas hebben deze plaatsjes geen eigen postkantoor (meer) en vallen allemaal onder Holland, Mi.
Nog dichter bij huis, met name uit Almelo, is de invloed in de Verenigde Staten terug te vinden!! Wie had ooit kunnen denken dat onze oude stad aan de Lolee en de stad van de verkeerslichten (van die stoplichten die op rood en groen staan, weet u wel?) bekend zou worden in het land van Uncle Sam? Nou ja, bekend...., maar leest u eerst verder!
Omstreeks 1770 zag Salomon David Meibergen het levenslicht in Almelo; hij trad in 1790 in het huwelijk met Betje Schaap. Dit echtpaar kreeg een zoon Joseph, die op zijn beurt weer trouwde en wiens vrouw een zoon ter wereld bracht met de naam Hartog. Deze Hartog is een overigens een verre achter-achterneef van de Almelose muziekhandelaar Meibergen uit de Oranjestraat. Hartog Meibergen had blijkbaar al snel genoeg van het Almelose leven, want als 22-jarige vrijgezel ging hij in 1861 naar het lokkende Amerika.Via Brooklyn belandde hij in Chicago, waar hij met een partner een leerververij begon. Kennelijk had Chicago toen al een slechte naam, want Meibergen werd door zijn compagnon opgelicht. Op zoek naar een nieuwe compagnon trok hij met zijn huifkar half Amerika door en belandde op zeker ogenblik ergens in de provincie Norton, gelegen in de staat Kansas. Op een kruising van wegen, in the middle of nowhere, stichtte hij een handelspost en noemde deze nederzetting Almelo. Kennelijk had hij toch nog enigszins heimwee naar zijn geboorteplaats! Naast de handelspost dreef Meibergen ook nog een winkel en een postagentschap. Tot 1880 bleef Meibergen postmaster. Het postkantoortje werd toen enkele mijlen verderop verplaatst naar New Elam en kreeg de naam NEW ALMELO.
In 1882 werd naast de winkel van Meibergen een primitief schooltje gebouwd. In 1883 verkocht Hartog Meibergen zijn bezittingen - winkel, saloon, smederij en nog wat andere zaken - en verhuisde naar Cawker City, 100 mijl verderop naar het oosten. Hij trad in het huwelijk met de Amerikaanse Mattie Ramsey en uit dit huwelijk werden acht kinderen geboren. In mei 1965 bezocht een kleindochter, Virginia Wallstrom-Meibergen, de geboorteplaats van haar grootvader, waarbij ze door de toenmalige Almelose burgemeester Ravesloot werd ontvangen. Van de postmaster van New Almelo, mrs. Gladys Long, ontving ik een envelop met afbeelding van het postkantoortje en het poststempel. In het ontvangen jaarboek van de R.K. parochie van New Almelo kom ik nog een naam tegen van een zekere priester Gerard Bruggeman, een naam die hier in de regio ook veel voorkomt. Over hem is verder niets bekend, maar wellicht een Tukker die ook naar de VS emigreerde. Hoe klein New Almelo wel is, moge blijken uit het feit dat het aantal schoolkinderen in 1978 zo gering was geworden - nog geen twintig - dat handhaving van het schooltje niet meer mogelijk bleek. Sindsdien worden de kinderen per schoolbus naar het naburige dorp Lenora gebracht. De gemeenschap vergrijst, het dorpje bestaat nog slechts uit een paar boerderijen, een tankstation én het postkantoortje van Gladys Long!!
In mijn recente artikel over het 400-jarig jubileum van New York City heb ik een aantal poststempels uit mijn verzameling laten zien die betrekking hebben op Nederland. Al bladerende in de brieven en kaarten komen er allerlei leuke en interessante dingen weer tot leven die het waard zijn om er over te vertellen. Het uitgangspunt van mijn verzameling is het verkrijgen van Amerikaanse poststempels die op één of andere manier verband houden met Nederland. Dat kunnen bijvoorbeeld zijn a) Nederlandse plaats-, provincie- of landennamen, b) Nederlandse familienamen (ook voornamen), c) Engelse namen die betrekking hebben op of verband houden met Nederland. Voorbeelden van a) zijn Amsterdam, maar ook New Almelo (maar daarover later meer), Guilderland en Nederland / Holland. Voorbeelden van b) zijn De Witt, Hospers, Stuyvesant en Rensselaer. Voorbeelden van c) zijn Dutchtown en Long Island. Met deze verzameling ben ik in 1981 begonnen door op een uitgebreide atlas van de VS naar dergelijke namen te zoeken. Ik kwam er al spoedig achter dat deze werkwijze niet de juiste was omdat op een atlas lang niet alle kleinere plaatsen voorkomen. En juist om die kleinere plaatsen is het vaak te doen. Een postcodeboek van de VS bracht uitkomst want daar staan alle postkantoren in vermeld. De werkwijze is als volgt: ik schrijf een brief naar de postmaster van de betreffende plaats met het verzoek om de bijgesloten geadresseerde en gefrankeerde envelop af te stempelen en te retourneren. Enkele komen niet terug maar bijna elke postmaster voldoet aan mijn verzoek en soms nog meer. Ze sturen bijv. informatie en folders over de plaats, geven adressen van mensen die over de historie kunnen vertellen (town historians). In de loop der jaren heb ik meer dan 500 poststempels kunnen verzamelen. Ook het snuffelen in bakken met brieven op postzegelbeurzen is vaak de moeite waard. De enveloppen uit mijn artikel over 400 jaar New York komen van postzegelbeurzen. Helaas is er een eind gekomen aan deze manier van verzamelen want ik heb alle, bij mij bekende, postkantoren inmiddels aangeschreven. Om dit verhaal te besluiten een brief met stempel van Guilderland, NY, een plaats van ruim 32000 inwoners en gelegen ten westen van New York City in de county - zeg maar provincie - Albany.
Deze vind ik persoonlijk één van de mooiste uit mijn verzameling vanwege haar geschiedenis. In deze, van oorsprong zeer Nederlandse, provincie ligt Watervliet dat omstreeks 1700 gesticht werd door de familie van Rensselaer.
Op 26 februari 1803 werd een deel van Watervliet tot zelfstandige gemeente verklaard. Aan één van de inwoners, Jeremiah van Rensselaer - een gouverneur van de staat New York - is het te danken dat de nieuwe gemeente zon mooie naam kreeg. Hij stelde voor om nieuwe plaats Guilderland te noemen, omdat zijn voorouders en die van nog veel meer toenmalige inwoners afkomstig waren uit Gelderland. Bekende familienamen in Guilderland zijn Vromans, van Aernam (een verbastering van Arnhem), van Aukens en Mijnderse.
Als bekroning werd op 6 oktober 1959 door de gemeenteraad van Guilderland, NY het provinciewapen van Gelderland als stadswapen aangenomen, waarvoor de toenmalige commissaris der koningin van Gelderland toestemming verleende. Toen in 1959 - destijds nog prinses - Beatrix met de torpedobootjager Gelderland een officieel bezoek bracht aan de VS en onder meer New York aandeed, was ter verwelkoming ook een delegatie uit Guilderland daarbij aanwezig.
De brief met het stempel van GUILDERLAND, NY.
De bijgevoegde brief van de Town Historian In het briefhoofd is het wapen van de provincie Gelderland opgenomen.
Deze week wordt in de USA het 400-jarig bestaan van de stad New York gevierd. Nederland is hierbij nauw betrokken want de banden tussen Nederland en Amerika bestaan al heel wat langer dan de Verenigde Staten zelf. Deze, van oorsprong 13 staten, ontstonden tijdens de Amerikaanse Revolutie toen op 4 juli 1776 het Continentale Congres de Onafhankelijkheidsverklaring aannam en zich daarmee losmaakte van Engeland.
Maar honderdzevenenzestig jaar eerder kwamen de Hollanders al naar het nieuwe land, kort nadat de Engelsman Henry Hudson - in dienst van de Verenigde Oostindische Compagnie - in 1609 met zijn schip de Halve Maan een rivier opvoer om zaken met Indianen te doen.
Thuisgekomen vertelden de bemanningsleden van de Halve Maan wat ze hadden ontdekt in dat verre land. De VOC zag er wel wat in en vestigde aan de bovenloop van de Hudson rivier, genoemd naar zijn ontdekker, een handelspost met de naam Fort Nassau, het latere Albany, N.Y. In de hierop volgende decennia groeide de Nederlandse kolonie sterk en kreeg de naam Nieuw Nederland. Peter Minuit kocht in 1626 het eiland Manhatten voor $24 van de Wappinger indianen en bouwde het fort Nieuw Amsterdam - het huidige New York City - dat 1500 inwoners telde toen het in 1664 zonder slag of stoot aan de Engelsen werd overgegeven.
Toen ik deze week hierover in de krant las en op het journaal beelden zag, schoot me weer te binnen dat ik ooit een verzameling brieven en postkaarten met afstempelingen van plaatsen in Amerika met Nederlandse namen (of van Nederlandse oorsprong) heb opgezet.
In deze verzameling is de staat New York met name zeer goed vertegenwoordigd. In de loop der jaren heb ik alleen al ruim tachtig brieven met stempels van postkantoren uit die staat aan mijn verzameling kunnen toevoegen.
Toegespitst op de stad New York heb ik afstempelingen van Long Island, Brooklyn, Hoboken, Staten Island, en Wallstreet. Deze namen horen of hoorden bij postkantoren in New York.
Brooklyn is één van de vijf stadsdistricten van New York City. De andere districten zijn Staten Island, Queens, Manhatten en Bronx.
Zoals het stempel op deze brief laat zien is Brooklyn afgeleid van de Nederlandse naam Breukelen.
Long Island ligt aan de Oostkant van New York City en maakt deel uit van de staat New York. Ook hier is weer de Nederlandse invloed uit het verleden merkbaar want oorspronkelijk heette het Lang Eiland.
Ook Staten Island behoort tot de vijf stadsdistricten van New York City. De naam is afgeleid van de Staten van Holland.
De op de postzegel afgebeelde Verrazano-Narrows brug vormt de verbinding tussen Brooklyn en Staten Island.
Wie kent niet Wall Street, de straat die ligt in Lower Manhatten en het hart vormt van New York City. Wall Street is het beurscentrum van de VS. Er zijn meerdere verklaringen voor de oorspronkelijke naam maar de Nederlandse is dat het een wal zou zijn geweest ter bescherming tegen aanvallen van de Indianen: Walstraat.
Aan zo'n atletiekwedstrijd nemen niet alleen atleten deel. De jury, scheidsrechters, wedstrijdleiders, baanploeg, medewerkers wedstrijdsecretariaat en verdere vrijwilligers maken het mogelijk dat het een geslaagde dag is geworden. Zonder hen is geen wedstrijd mogelijk. Als waardering voor hun inspanning wordt de dag afgesloten met een heerlijk chinees buffet!!
Mark en Erik zorgen voor de catering
Een extra schepje nasi gaat er wel in bij Bastiaan.
Een deel van de vrijwilligers aan de welverdiende maaltijd. Nu valt pas goed op hoeveel vrijwilligers er nodig zijn voor een atletiekwedstrijd.
Eén van de spectaculairste onderdelen van een atletiekwedstrijd is het polsstokhoogspringen. Kracht, snelheid en techniek moeten één geheel vormen om een goede prestatie te bereiken.
Een Nederlandse atlete maakt een foutsprong doordat ze de lat raakt.
Twee juryleden leggen de lat weer op de staanders, een niet al te gemakkelijk karwei.
In de herkansing springt ze opnieuw.........
.........gaat omhoog en....
.....helaas, opnieuw raakt ze de lat......
..... en landt teleurgesteld op de mat.
De lat wordt weer op de staanders gelegd en de scheidsrechter controleert met een hoogtemeter of de hoogte correct is.
Haar Duitse collega gelukt het wel met een goede sprong.
Dit is de Gemeentevlag van Hardenberg
De kerk in Tubbergen
De bijgevoegde brief van de Town Historian
