Geestig Vlissegem

Van zotte prentjes tot heuse stripverhalen

Niet elke dag strijkt iemand na 30 jaar afwezigheid opnieuw neer in onze gemeente.

Met een boetserende echtgenote en een verleden dat bulkt van cultuur, zette hij in een oud wassalon een kunstatelier op. Wij pleegden er een losse babbel met de geestelijke vader van onze nieuwe ster Coqenhaantje: Roger Meert.

-- Van het verstilde Anto Diez-centrum in Bredene naar een verlaten wassalon in De Haan-Centrum, in een uitstalraam met zicht op de Baron Van Caloenlaan, het moet voor jou een cultuurshock zijn.

«De Haan is bekend gebied. In de jaren 80 heb ik nog in de Kardinaal Mercierlaan gewoond en bij de Rekendienst in het gemeentehuis van Wenduine gewerkt. Toch is het na 30 jaar Bredene, waarvan 15 jaar als conservator van het Anto Diez-cultuurcentrum best wel wennen. Ik zocht een stek om te werken en mijn kunst uit te stallen. In het salon voelde ik mij meteen thuis, het bood mij de ruimte en het licht dat ik nodig heb. Voor Dubbel Art wil ik geen etiket galerij. Het is eerder een kunstatelier waar mijn echtgenote Adrie naar hartenlust kan boetseren en haar werken neerzetten, waar men mij kan zien schilderen en tekenen aan mijn cartoons.»

-- Cartoons - het grote woord is er uit - zijn zotte prentjes die de een belachelijk, de ander schitterend vindt. Voor jou zit er blijkbaar altijd een verhaal in, ze zijn vaak de aanzet voor een stripverhaal.

«Je moet cartoons, karikaturen en strips uit elkaar houden. Een cartoon is nogal vaak een spotprentje met een flinke dosis humor, soms met spot, soms met politieke inslag. Karikaturen geven een overdreven beeld van de persoon die men tekent en ik sleur er meestal alle mogelijke ingrediënten bij die de uitgebeelde persoon typeren. Ze worden meestal besteld voor vieringen, als geschenk voor iemand die al alles heeft. Stripfiguren vind ik het leukst. Ik ga het toch één keer over Bredene hebben. Breendje, een eendje uit het wapenschild, is daar ontstaan voor een actie van veilig verkeer rond scholen. Maar het figuurtje kreeg zoals Manneke Pis andere kleren aan en werd nog in andere acties gebruikt. Het was en is nog steeds een herkenbaar en vriendelijk personage dat vooral kinderen aantrekt en aanspreekt.»

-- Van figuren naar een stripverhaal is een hele stap. Wij hebben begrepen dat de schoolkinderen in De Haan ondertussen ook al met jouw tekenkunst kennis hebben gemaakt. Iedereen aan het strippen straks?

«In mijn atelier wil ik workshops organiseren voor mensen die van tekenen hun hobby willen maken. Voor kinderen heb ik een pakketje samengesteld om een eigen stripverhaal te tekenen. Ik kon het al in de Vrije Basisschool uittesten en het had succes. Ook t Klavertje toonde belangstelling. Voor de jongeren is dat een leuke manier om hun fantasie niet alleen de vrije loop maar ook een plezante vorm te geven. In dit Gemeentelijk Informatieblad mag ik nu het figuurtje Coqenhaantje opvoeren. Het blijft voorlopig een gek lokkertje om de aandacht op een actie te vestigen maar ik hoop vurig dat het ook een eigen leven gaat leiden, wie weet als toeristische symbool voor wat ik vanaf nu steeds meer mijn gemeente ga noemen.»