Dit is al de tweede zondag dat ik niets doe. Buiten me wat bezig houden op mijn pc en andere onafgehandelde zaken afhandel. Een luie zondag, zo'n dag waar je geen zin hebt om buiten te komen. Het weer doet daar meestal veel aan. Regenachtig, grijs, grauw en donker. Je voelt het al als je opstaat, het ontbijt loopt wat uit, artikels in de zaterdagse krant worden grondig gelezen en af en toe kijk je eens naar buiten of de wolken opengaan en het zonnetje zich laat zien. Jammer genoeg was het vandaag terug zo een dag. Hoewel veel zin heb ik niet om te bewegen. Sinds vrijdagochtend zit ik met wat hersenspinsels. 's Nachts had ik het gevoel of er iets scheelde met mijn oksel, was het mijn "marcelleke" dat spande of iets anders. Bij het ontwaken wist ik het. Ik voelde onder mijn oksel en er zat (zit nog steeds) een zwelling. Als ik wat meer door duwde voelde ik een gezwel. Pijn heb ik niet maar wel een ambetant gevoel. En dat duurt nu al het ganse weekend. Morgen ga ik langs de dokter om zekerheid te hebben wat het is. 
Woensdag had ik er een heerlijke training op zitten. In het provinciaal domein van Wachtebeke (Puyenbroeck) heb ik na een bezoekje aan de garagist heerlijk gefietst en gelopen in het domein. 
Vroeger organiseerde men er de "Gouden 10 mijl" en daar heb ik enkele keren aan deelgenomen. Met dat parcours in het achterhoofd heb ik geprobeerd om er een rondje uit te stippelen en kwam zo aan 8,5 kilometer. Omdat ik wat in tijdsnood zat (mijn eeuwig dilemma) heb ik het toerke drie maal gefietst, vier of vijf had ideaal geweest. En daarna het rondje gelopen. Het was er erg rustig en zo kwam het dat de konijntjes soms voor mijn voeten weg liepen en een reiger opsteeg toen ik aankwam. Echt zalig.
Bovendien was mijn looptijd niet slecht, ook al was het een tijdje dat ik wat langer dan 5 a 6 kilometer had gelopen door de last aan de hiel. Hij liet zich voelen maar ik weet nu uit ondervinding dat hoe meer je probeert de pijn te mijden hoe meer pijn je achteraf hebt. Dus doorlopen was de boodschap en inderdaad, ik had pijn maar een pak minder dan anders zowel tijdens als erna. En nu heb ik weinig of geen last. Misschen komt het omdat ik me te veel concentreer op mijn oksel.
Morgen weet ik meer en hoop om vlug verlost te zijn van dat naar gevoel.
See you!