Na de gekende winterduathlons pakte WTT dit jaar eens uit met een winterduathlon. ’s Morgens zwemmen in het zwembad en in de namiddag het fiets en loopgedeelte. Met een ideale locatie gelegen in het provinciaal domein Puyenbroeck.

De winter is er nog niet maar laat zich wel al voelen, sneeuw, ijzel en temperaturen onder 0 hebben we al allemaal gekregen. De vooruitzichten voor de wedstrijd zagen er dan ook winters uit. De hemel stond grijs en het water kwam er redelijk goed uit gevallen. Voor de zwemproef maakte dat nu toch niet veel uit. Met tussen elke start 25 seconden verschil sprongen de 89 deelnemers in het warme water van het 50 meter lange zwembad. TTA was vertegenwoordigd met drie man. Peter Van Parijs, bezig aan een sterk seizoen en ondanks een verkoudheid toch weer van de partij, Gieljan Engelrelst, onze nieuwste TTA-er die meteen zijn eerst triatlon deed en ikzelf, volop van plan om terug te genieten!

Vijf maal het zwembad op en neer om zo na 500 meter aan te tikken. Ik leg ze in een matige 11’ af maar had niet veel beter verwacht, begin 2009 staat zwemmen terug op mijn trainingslijstje.

In afwachting van het verdere verloop van de wedstrijd vul ik de tijd met eten en mij klaar maken voor de komende modderstrijd.

Aan de deelnemers van de run-bike te zien ligt het parcours er nog al vettig bij. Dat belooft.

Om 13 uur is het zover, de hemelsluizen zijn dicht en in volgorde van de zwemtijden lopen we naar de wisselzone om onze fiets in de modder te gooien. In het begin moeten twee kleine beklimmingen worden gedaan maar de tweede “berg” is bergop niet te beklimmen. Afstappen en ons naar boven trekken is de boodschap. De buien hebben hun uitwerking niet gemist en op sommige plaatsen ligt het er echt modderig bij. Maar het is berijdbaar wonderwel, je moet iets harder trappen en wie hier echt in vorm is kan hier nog snelheid maken. Snelheid maak ik niet maar de fietser voor mij maakt zich zenuwachtig als hij mij voelt naderen. Niet te geloven er zijn nog tragere atleten dan ik, dat geeft me kleine vleugeltjes en ik zweef verder over het afwisselende parcours. De bouwers van het parcours laten ons gelukkig af en toe op adem komen. Op enkele plaatsen moet je echt van de fiets maar dat maakt het nog wat plezanter. Ik beleef er zoveel plezier aan dat wanneer ik tegen de vlakte ga met mijn eigen aan het lachen ga. De toeschouwers enkele meters verder op begrijpen het niet, afzien, vallen en nog lachen. Triatlon, je moet er een beetje gek voor zijn. De wisselzone voorbij en zo de tweede ronde aangevangen. De beklimmingetjes gaan terug enkel door van de fiets te stappen, bergaf gaat alles goed, we houden ons recht en zelfs de volledige tweede 9 kilometer. Halfweg voel ik dat de haak van mijn linkerpedaal afgebroken is en er maar nutteloos bijhangt. Ik stop om hem te verwijderen en zet mijn veldtocht verder. Bijna aan de wisselzone en ik voel dat door de modder en slijtage mijn remmen niet meer werken. Voorzichtig schuif ik door de laatste bochtjes en stal mijn nauwelijks herkenbare fiets tegen de nadar. Nog twee rondjes van 2,5 kilometer over propere paden. Hoewel ik de tijd niet bij hou voel ik dat het lang duurt om het eerste rondje af te leggen. Postieve noot is dat ik  er nog enkele inhaal. Maar mijn hartslag schiet plots de hoogte in als Peter me voorbij loopt en me doet verschieten door iets te roepen. Gieljan loopt enkele meters voor hem en kan die voorsprong tot aan de meet behouden. Terwijl zij al bekomen van de inspanning start ik met het tweede deel van het lopen. Ik haal er nog steeds in maar wordt ook nog voorbij gelopen. Na iets minder dan 1u50 loop ik het tentje binnen. Moe maar zeer voldaan. Genoten van het begin tot het einde. Hoewel het parcours er zwaar bij lag door de regen en sneeuw van de laatste dagen bleef het plezant. Ik hoop dat deze wedstrijd vervolg krijgt en het mag gerust onder dezelfde omstandigheden.

Na zo’n wedstrijd moet je natuurlijk de fiets wat afspuiten. En de rij was lang, gelukkig heb ik me meteen droge kledij aangetrokken. Een halfuurtje aanschuiven in wedstrijdkledij is echt niet bevordelijk voor het lichaam. Dat is dan ook het enige minpuntje en dat is dat er maar één spuit was.

Jammer dat het voorbij is, zo’n wedstrijd smaakt echt naar meer.

FrankC