Op 6 oktober ben ik 45 geworden en om mezelf een duwtje in de rug te geven heb ik mezelf getrakteerd op een nieuw paar loopschoenen. Het is terug een paar Saucony’s geworden. Ik loop er al bijna achttien jaar mee en heb zo al enkele paren versleten. Mijn laatste drie paar waren steeds dezelfde omdat ik die heb kunnen kopen aan een zeer voordelige prijs. Het paar dat ik nu heb is de opvolger van mijn vorige dus kan het niet mis gaan. Nu nog de draad weer deftig oppikken om er tegen aan te gaan. De dag zelf ben ik meteen vertrokken voor enkele kilometers en de dag erna bij het krieken van de dag was ik al weer weg. Iets wat lang geleden was, zo eens vroeg op stap.

De week erna was het een feestdag voor triatlon liefhebbers. De Ironman van Hawaii, daar waar het allemaal begon. Dit jaar was de Belgische bezetting terug sterk met Van Lierde, Beke, van Hoenacker en Jammaer. Vanaf 19 uur achter de pc om alles live te volgen. Ongelooflijk om in je luie zetel een wedstrijd te volgen aan de andere kant van onze wereldbol. Tot omstreeks 4 uur heb ik het gevolgd en kon met een brede smile gaan slapen.

Van Hoenacker 5^de, Van Lierde 8^ste en Jammaer 12^de. Beke kreeg een inzinking van jewelste en eindigde na 11u13’58” als 898^ste. Achteraf bekeken mijn hoedje af om toch niet de handdoek in de ring te gooien en door te gaan al wandelend met respect voor de recreanten waar hij nu tussen liep. Na het lezen van zijn boek “ Ik niet” (in vijf dagen uitgelezen, leest als een thriller, iets voor de wintermaanden) was mijn respect groot en na Hawaii 2007 is het enkel maar vergroot.

De andere Belgen hebben allemaal hun wedstrijd uitgelopen enkel Wielemie maar ze heeft al een overwinning door gewoon de start te kunnen halen. Een voorbeeld voor vele mensen die het zoveel makkelijker hebben maar ganse dagen lopen kankeren over de minste futiliteiten.

Lembeke is elk jaar één van de laatste wedstrijden om nog eens buiten te komen. Een bosduathlon in de schitterende omgeving van de Lembeekse bossen. Meedoen was terug het item en al kwam ik als laatste aan het was terug een leuke namiddag. Ik kon nog één iemand achter mij houden en eindigde zo na 1u17’. De voorbereiding was eigenlijk zwaarder zonder dat ik het zelf wilde.

Mijn dochter moest donderdagavond naar de kapper en omdat ik niet nutteloos wilde heen en weer rijden besloot ik om ondertussen een toerke te gaan lopen. Vrijdagavond moest ze terug omdat ze niet tevreden was met het resultaat (vrouwen???) en het kleur dus kon ik terug gaan lopen. Kleuren duurt iets (lees veel) langer en zo had ik tijd om één uur te lopen. Dus ik was wel wat voorbereid maar misschien wel te kort voor de wedstrijd.