Vandaag 11u 30 local time was het dan zover. Ik mocht helemaal alleen het luchtruim in. Mijn instructeur zei nog een paar heel bemodigende woordjes en dan was het aan mij. Deze keer waren er geen ongelukjes involved. Helemaal alleen het luchtruim in best bangelijk! Na de vlucht zei de controletoren die normaal gezien heel zakelijk en 'stick to the rules' is het volgende: 'Congratulations bro, you did a great job there, enjoy it buddy' . Ik bedankte en parkeerde het vliegtuig waar het moest staan en dan volgde natuurlijk de SFA traditie. Eerst knipt je instructeur je das af, dan krijg je een emmer water over je en je mag de grond absoluut niet raken tot je in het zwembad gegooid word. En zo geschiedde, iedereen van de promotie wachtte mij op en de jongens van mijn kot droegen mij tot aan hun auto, waar ik in hun koffer moest zitten (ook deel van de traditie) en gooiden mij met kostuum en al in het zwembad. Daarna ging ik mij snel omkleden om met de volgende, Polo te gaan halen die ook net solo was. Polo en ik zijn de enigen die met Curtis, onze instructeur vliegen. Hij was natuurlijk apetrots dat hij de eerste twee jongens van onze promotie mocht 'lossen'. Fotos zijn er genoeg en ik upload ze vanaf volgende week donderdag .Vanavond is het hier dikke party, niet alleen zijn we solo ook zijn er heel wat verjaardagen die gevierd worden!
Sorry aan het thuisfront, maar toen ik thuis was, was het in belgie al te laat om nog te bellen!
Nu voel ik mij echt helemaal thuis in arizona en zodra megan hier is zal het helemaal perfect zijn!!
Dank voor alle lieve berichtjes op mijn (tot nu toe) saaie blog
Vandaag heb ik mijn pre solo check gevlogen en ik was erdoor!! Het was super stresserend en ik was ervan overtuigd dat ik gefaald had toen ik landde. De 'check ride' instructor en mijn instructeur zitten wel niet helemaal op dezelfde golflengte over maneuvers en maakte daardoor wel wat fouten ( en uiteraard vele anderen maar binnen de limieten). Ik was erg verbaasd toen hij zei dat ik erdoor was want ik vond van mezelf dat het helemaal geen goede vlucht was geweest (al waren mijn landingen wel goed en dat is uiteindelijk wat telt). Zo'n checkride is altijd een zenuwachtige bedoeling. Eerst krijg je heel wat lastige theorie vragen over je toestel/reglementering (hij bleef doorvragen tot ik niet meer kon antwoorden). Dan ga je het vliegtuig inspecteren waar 'toevallig' een vijsje op de meest onmogelijke plaats loshangt. Tijdens een van je checklists mag je er zeker van zijn dat op een of andere manier een instrument rare dingens gaat beginnen doen.
Morgen mag ik dan,- als het weer het toelaat uiteraard- solo. Zoals het er nu naar uitziet zal ik de eerste van mijn klas zijn die solo zal vliegen, al zeg ik het zelf moet je kunnen, als laatste beginnen vliegen en als eerste solo gaan! (al moet ik er wel aan toevoegen dat behalve het feit dat ik het meest ervaring heb, ook het weer op de dagen dat mijn instructeur meezat de planning altijd erg goed was voor mij enz...). Anyway, beter kon dus niet uitkomen voor mij, morgen avond begint het weekend en zal ik iets te vieren hebben! Mijn 'sinterklaaskadootje uit HOEGAARDEN' zal zeker van pas komen.
Letterlijk met mijn hoofd in de wolken op dit moment!
Vadaag twee missies gedaan en morgen weer 2, weeral als eerste vlucht van de dag dus het is afzien smorgens vroeg! Het gaat erg goed, vandaag stond er veel crosswind maar de instructeur was meer dan tevreden over mij, hij zou mij zonder problemen laten vliegen in sterke crosswind. We zijn vandaag maar liefst naar 3 verschillende vliegvelden geweest de een al wat anders dan de ander. zo is er Mesa Gateway, ten zuiden van ons waar ik vandaag letterlijk landde terwijl er een boeing MD 82 naast mij opsteeg op de landingsbaan parallel met mij! Het regende vandaag bijna constant en voor morgen ziet het er niet al te brilliant uit.
Hét nieuws is echter dat ik een auto gekocht heb. Ik ga geen fotos uploaden tot Megan hier aankomt, maar ik kan al verklappen dat het een cabriootje is! Ik vind hem in erg goede staat voor wat ik ervoor betaald heb en hij heeft helemaal niet zoveel miles. Ondertussen weet ik ook dat met een cabrio naar de carwash gaan geen al te goed idee is (mijn klasgenootjes, die ook een cabrio gekocht hebben en hetzelfde hadden meegemaakt zwegen natuurlijk voor dood en stonden te gieren van te lachen toen ik doorweekt buitenreed).
Met papsie was het nog erg leuk de afgelopen dagen, al vinden veel amerikaanse chauffeurs toch dat papa zijn rijstijl een beetje moet versnellen. We hebben veel geshopt, paar restaurants gedaan en het museum of natural history bezocht en natuurlijk de school. Al bij al een leuk weekend dus!
Eindelijk is mijn opleiding goed begonnen!Tot nu toe zo goed als elke dag gevlogen, wel altijd erg vroeg smorgens. Een vlucht om 7u 30 betekend voor mij ongeveer om 4u 30 opstaan. Het heeft zijn voordelen en zijn nadelen. Het voordeel is dat doordat ik als eerste vlieg, er geen vertragingen kunnen zijn die door anderen veroorzaakt zijn (uitgelopen vlucht, een technisch probleem dat pas na een tijdje kan worden opgelost enz...). Het nadeel is natuurlijk dat je biologisch ritme totaal verstoord is. Ik denk dat onder de studenten hier slapeloosheid het grootste probleem is. Gisteren nog kwam ik om 4u snamiddags in een appartement binnen en iedereen lag nog in zijn bed! De ene had leren snachts vliegen, de anderen had al 8 dagen aan een stuk oom 6u 30 moeten vliegen. Het is wennen maar uiteindelijk staat mij dit later ook te wachten....
Het vliegen is echt super, hét moment van de dag. Met de instructeur klikt het erg goed en de Da 20 lijkt in veel opzichten op een zwever met een schroef. Nu is het weekend en papa is hier gisteren ook aangekomen (dank voor alle kaartjes/kadotjes uit belgie!!). Vanavond gaan we hier waarschijnlijk iets gaan eten en morgen zullen we phoenix samen verkennen. Morgen gaan we waarschijnlijk ook kijken voor een tweedehands chrysler die Megan en ik op het oog hadden.
Terwijl ik dit schrijf lig ik in het zonnetje aan het zwembad, s'ochtends voor zonsoopgang is het hier echter super koud! Het verschil in temperatuur was vandaag 20 graden!!
Gisterenavond kreeg ikte horen dat ik vandaag mijn eerste vlucht kon doen, maar dat er wel een instructeurswissel was geweest. Mijn nieuwe instructeur heet Curtis, is jong en is zeker zo tof als Kyle. Hij is veel kleiner als mij (hij vliegt met een kussen en zijn pedalen staan volledig naar voor integenstelling bij mij volledig naar achter). Hij had mijn eerste vlucht ipv om 7 u smorgens (wat voor mij om 4u30 opstaan betekende) naar 11u30 verzet dus dat vond ik al geweldig.
Vanmorgen heb ik dan eindelijk mijn eerste vlucht kunnen doen! Mijn eerste vlucht was gewoonweg fantastisch. Het landschap hier is gewoon ongelooflijk. Omdat het hier gecontroleerde luchtruim is vlieg je eerst naar een zogenoemde 'practice area' . Die practice areas zijn gewoonweg de middle of nowhere tussen de bergen. Omdat ik zoveel ervaring had mocht ik alles doen behalve landen en opstijgen. De instructeur was heel content van mij zei hij, mijn hand voet coordinatie was door het zweefvliegen erg verfijnd. Ik vloog beter als de gemiddelde indiër of chinees die afstudeerde! Heel leuke eerste vlucht dus.
Morgen heb ik opnieuw een vlucht om 8u mijn opleiding kan dus helemaal beginnen! Over 9 missies is mijn eerste 'check' de pre solo check.
Verder alles goed hier, omdat ik 5 dagen vrijaf had heb ik weer heel wat beleefd hier! Zo was het black friday: Solden over heel arizona (neem daarbij nog is dat de dollar op het laagste peil stond in 15 maanden). zaterdag ben ik met Boris, een klasgenoot naar de bowling geweest. 20 dollar voor heel de nacht te bowlen! Daarna zijn we naar een amerikaanse club geweest. Ja watte wa was me datte! Het leek of ik terecht was gekomen in een rappers clip van MTV.
Mijn voorloopig paspoort is eindelijk aangekomen! In principe kan ik dus zondag (eindelijk) mijn eerste vlucht maken. We hebben nu een 3 dagen weekend omdat het vandaag thanksgiving is. Het is de enige dag samen met 4th july en kerstmis wanneer de macdonalds om de hoek sluit. Gisteren hebben we met ons appartement naar 'supersized me' gekeken, en we hebben gezworen zo weinig mogelijk nog fastfood te eten.
Maar met thanksgiving word er hier kalkoen gegeten en dat doen we vanavond met ons appartement ook. In de wallmart kan je ze 'prestuffed' kopen (zelfs met frieten, door ons omgedoopt tot kalkoen mitrailette) De americanen gaan er hier ook helemaal in op de radio, de tv alles is thanksgiving. Voor de rest alles goed hier, elke dag nog steeds een blauwe hemel en temperaturen rond 25 graden!
Weekend in de springs is de max! Overal zijn er feestjes en valt er iets te doen. Gisteren was er het afscheidsfeestje van een meisje van de KLS, ik voelde me net als in de hollandse apres-ski hut in Oostenrijk. Vandaag ben ik naar school geweest om wat te studeren, maar de school is echt dood in de weeekends. In de week zit het er proppevol met piloten van over 6 verschillende scholen! (KLS, NLS, SFA, Evora, SFA India, SFA China)
We hebben ook nieuwe buren: 4 Chinezen. Toffe gasten, behalve dan dat ze heel veel (lekker eten) koken. Het is erg frustrerend om hier rond een uur of 7 savonds rond te lopen, zelf wetende dat je nog moet koken, en de heerlijke geur van onze buren te ruiken en hun welgevulde tafel te zien. We hebben al contact gehad en hopen vroeg of laat ook is te mogen mee eten! Grappige kerels ze die chinezen! Hun engels trekt op niets en ze beginnen zelf volgende week te vliegen, dat belooft voor de radiocommunicatie op dezelfde frequentie!
Vanavond hebben we onze eerste bbq achter de rug. Het domein hier heeft bbq's staan om de 5 meter. Geweldig gewoonweg om naast het zwembad te bbq'en, en dan in de jacuzzi samen onder de amerikaanse sterrenhemel te weken.
Vandaag zijn onze briefings gedaann. Na een lange week van elke dag les (eigenlijk over van alles wat we eigenlijk al lang wisten en wat we 10 keer gedetailleerder in Brussel gezien hebben).
Gisteren heb ik mijn instructeur ontmoet en ik moet zeggen het klikte direct. Kyle is 24 jaar van Idaho (2 staten noordelijker) en is een van de typische instructeurs dat hier rondlopen. In tegenstelling tot West-Europa worden piloten hier niet onmiddelijk na hun opleiding aangenomen als lijnpiloten. Ze moeten een enorm aantal uren hebben om nog maar in aanmerking te komen bij de grote airliners. Wat de meesten dan doen is flight instructor of paradropping. Kyle's grote droom is om binnen 5 jaar buisness jets te kunnen vliegen. Hij heeft ook al enorm veel gedaan voor mij persoonlijk als hulp bij mijn paspoort (later meer). Met hem ga ik en elk geval een heel groot gedeelte van mijn opleiding bij volgend en dat vind ik echt fantastisch.
Hij doet me een beetje denken aan Thomas, mijn vroegere zweefvlieginstructeur. Kyle moet elke dag een uniform dragen, maar zijn broek hangt lager dan die van een skater en zijn das heb ik nog nooit mooi geknoopt zien hangen. Hij is echt bezorgd om zijn leerlingen (we zijn met 4 uit de klas die elke dag met hem zullen vliegen) en mogen hem wanneer we ook willen bellen. Hij heeft zich enorm hard met mijn administratie bezig gehouden waar ik hem enorm dankbaar voor ben...
Want mijn paspoort dat is en blijft een giga probleem. Morgen doet iedereen zijn eerste vlucht behalve ik... Het is helemaal niet zo simpel en hoop dat ik tegen eind volgende week mijn eerste vlucht kan doen!
Dag 4 in america, dag 4 zonder paspoort. Nog altijd geen nieuws met United Airlines. Ik ben nu alles aan het navragen om een nieuw te krijgen, dit kan tot 2 weken duren, wat betekend dat ik tot dan niet kan vliegen, erg ambetant allemaal zeker omdat mijn klasgenootjes vrijdag al beginnen vliegen. Ach ja, ik zal het als een extra motivatie zien om de achterstand op te halen.
Verder begin ik echt van het leven hier in America te genieten. Gisteren waren met een hele groep van SFA gaan karten. Achteraf ben ik met mijn roommate gaan eten met onze buren: Drie Portugese ingenieurs die hier ook zijn voor een piloten opleiding. Geweldig restaurant trouwens: "cheese cake factory". Het weer is hier schitterend. Snachts kan het erg koud zijn maar in de dag is het elke dag blue sky en is het zonnetje alom tegenwoordig (temperatuur vandaag was 22°C). Savonds vind je mij meestal in de fitness en achteraf lig ik graag nog ff in de jacuzzi te relaxen. Hier worden ook vaak voetbalmatchen georganiseerd tussen alle piloten.
De briefings zijn vandaag door gegaan. We kregen les over de Da20, het eerste vliegtuig waarmee we zullen vliegen. Was niet zo moeilijk, al zal ik wel de checklists en procedures van buiten moeten leren. Je gaat dan naar de 'flight dispatch' vraagt een sleutel van een van de vliegtuigen en je kan beginnen met je checks en procedures van buiten te leren (al moet je het niet net na de middag doen, want dan wordt het daar al snel een sauna).
De rest van mijn tijd heb ik gevuld met naar occasies te kijken, en ben verliefd geworden op een cadillac uit 1990. Ik ben van plan een wagen te kopen met Megan. Helaas gaat dit natuurlijk niet met mijn paspoort...
De dag was gisteren goed begonnen, tot ik me begon klaar te maken om naar mijn eerste officiele briefing te gaan. Ik vond mijn paspoort nergens niet en ik realiseerde mij opeens dat ik het waarschijnlijk op het laatste vliegtuig had gelaten. Om het helemaal af te maken, had ik ook nog altijd niet van de FBI permissie gehad om te beginnen vliegen, dat duurt nog wel tot 5 bedrijfsdagen. In principe beginnen we vrijdag te vliegen, maar ik begin waarschijnlijk als laatste. Erg jammer natuurlijk allemaal.
Ondertussen hebben we al quasi alles geprobeerd om ze terug te halen maar tot dusver zonder resultaat... Verder begint alles hier op zijn plaats te vallen. De school is super professioneel, en de briefings tot nu toe erg intressant. De grote bazen hier waren erg vriendelijk (en op en top americaans). Verder werd ons nog gewaarschuwd voor underage drinking, de grote hoeveelheid guns die hier in omloop zijn (onze instructeur vond dat erg goed, hoe meer wapens hoe veiliger was zijn redenering)
Dit weekend hebben we vrij, volgende week nog een hele week briefings oa van de sheriff (om ons te waarschuwen wat de gevolgen zijn van underage drinking en andere!).
Mijn eerste dagen zijn dus een beetje vals begonnen, maar hoop dat dat allemaal snel in orde komt!
Hallo! Gisterenavond zijn we toegekomen, na een lange erg vermoeiende reis zaten we er allemaal een beetje door. Erg vriendelijke flight attendants en mensen onderweg (want bekijks dat hadden we wel zo 9 student piloten in kostuum bijeen, en zeker toen ik de sm-rechter op mijn laptop begon te bekijken)).Eindelijk aangekomen in Mesa wachtte prom 12 ons op. Zij zitten al wat verder als ons en waren ons komen opwachten.Ook Joe the driver wachtte ons op en bracht ons naar het appartementencomplex the springs. Onderweg kwamen we langs een winkel waar je vislijnen kon kopen. Hij vertelde dat je ze onmiddelijk kon uitproberen, want ze hadden indoor een forellen stroom nagebouwd! Dat staat zekerop onze to-do lijst een van de dagen!
Dan aangekomen in ons appartement. Erg mooi als op de fotos alleen twee (grote) nadelen: Geen internet, ook al was ons dit beloofd! En dat duurt nog wel eventjes aangezien ze dat hier moeten komen instaleren (al zal er op school straks ook wel internet zijn). Verder waren de bedden ook erg klein. Daar zullen we nog wel oplossingen voor vinden denk ik.Nico, een van mijn flatmates had sigaren mee, en we rookten ze op de zes maanden gingen komen. Daarna snel nog mijn pyajamabroek uit mijn valies gehaald, en toen ondekte ik dat de douane mijn beide valiezen had opengemaakt en doorzocht! In mijn appartement hadden er nog 2 anderen dat voor gehad, erg raar om te weten dat iemand in je valies hebt gezeten zonder dat je het zelf wist.
Mijn appartement bestaat uit Nico, Thomas, Alexander en ik.Alexander en ik delen een kamer, dat heeft zo zijn voordelen, zo is hij bv. Franstalig en zal ik mijn frans een beetje proberen bij te schaven en heeft hij alle boeken mee die we niet nodig hebben, maar dat komt zeker nog van pas.Deze morgen waren ik en Nico om 3u al klaarwakker (de jetlegis byzonder zwaar dit keer, eigen schuld dikke bult met al die afscheidsfeestjes) en besloten we dan maar een toertje te gaan doen. Zo belandde we om 4u (de temperatuur was erg aangenaam, korte broeken weer!)in de wall mart . Een supermarkt ongeveer het kwadraat van de makro, die 24/7 open is. Je kan er paintballgeweren, vissen, eten, kleren, fietsen, autos, medicijnen en al wat je nog kan bedenken kopen. Erg grappig natuurijk om om 4 u sochtends al in de wall mart te staan waar er al veel leven is eigenlijk! We hebben alvast onbijt gegeten, en ik moet zeggen dat ik het spek van america gewoon NIET heb kunnen binnekrijgen. Het is gewoon 1 en al vet zonder overdrijven!
We worden straks op school verwacht voor administratieve zaken en ook een rondleiding van de school etc... Het vliegveld is hier op 5 minuten van.Het weekend hebben we dan vrij en dan is het volgende week elke dag briefings (zeg maar les) voor alleer we dan eindelijk kunnen beginnen vliegen. Het weekend zal ik waarschijnlijk op zoek gaan naar een auto voor mij en Megan, heb al een paar pareltjes van occasies gezien.
Ik ben wel 1 heel belangrijk document vergeten en mag niet beginnen vliegen zonder dat. Ik hoop dat mama het kan Fedexen ofzo, is mijn medische licentie voor america!
Voila, voorts rest mij enkel nog te bedanken voor de veelvulddige smsjes, facebook berichtjes, mailtjes, en telefoontjes die ik de afgelopen dagen kreeg. Het spijt mij dat ik amper op niets heb kunnen antwoorden maar het waren verschrikkelijkhectische dagen. Mijn laatste examens gingen nog goed en toen waren er veel afscheidsfeestjes, afspraken her en der en en heb amper de tijd gehad om alles te lezen.
Fotos, van mijn kamer en appartement komen nog... Was gisteren te moe om nog te beginnen fotos maken.
In elk geval ik ben er zeker van dat ik hier een schitterende 6 maanden tegenmoet ga, en hoop jullie hier allemaal is te zien!
Na 9 maand theorie te hebben gevolgd aan de Sabena Flight Academy in prom 13, vertrek ik nu donderdag voor 6-7 maanden naar Arizona. Ik zal er mijn praktische vliegopleiding krijgen op zowel eenmotorige als tweemotorige toestellen (Diamond 20,40 42). De SATC of Sabena Airliner Training Centre ligt net naast 'ons' vliegveld Falcon field en ligt in Phoenix, de hoofdstad van Arizona. Ik verblijf in een erg sjiek appartementencomplex met alle andere studenten van SFA, alsook van KLM, Lufthansa etc...Het complex heet the springs (http://www.springsataltamesa.com/) en is gekend voor zijn bangelijke zwembaden, fitnesscomplex en appartementen.
Het wordt ongetwijfeld een leuke ervaring, al zal het anders zijn als Australië. In tegenstelling tot Australië zal ik wel moeten studeren en zal ik ook moeten studeren (gelukkig niet zo veel als hier in Brussel). Ik zal er waarschijnlijk een tweedehands autootje kopen, en in de weekends 'uitstapjes' mee maken.
Ik hou jullie net als down under op de hoogte met deze blog!
Nu zijn het werkelijk mijn laatste paar uren in Australie. Gisterennacht was fantastisch, ook al is het niet mijn gewoonte ik zal toch het verhaal doen van mijn tocht langs alle sydney pubs. Ik had hier eerst als afscheid een bbq gegeven op het dakterras van mijn hostel voor mijn vrienden. Er waren ook twee vlamingen uit Halle die ik al in Cairns had ontmoet. Na de bbq gingen we naar een parkje niet ver van mijn hostel en konden we aan het water zitten en onze pintjes leegdrinken. Daarna gingen we uit in de stad in oa naar de side bar, de bar van de hostel waar het voor mij allemaal begon. Wat genoot ik om nog een laatste keer de zomerhit van dit jaar `sex on fire` van de kings of leon te horen, en het staat voor mij een symbool voor mijn reis hier. Na nog enkele kroegen later en een laatste passage langs de opera house gingen we toen de zon opkwam naar Bondi beach. We zijn er gaan zwemmen en hebben er ontbeten. Daarna gingen we naar het appartement van een van mijn vriendinnen hier die een sauna en zwembad heeft in de kelder, het was nogal bewolkt om terug naar het strand te gaan. Dus zijn we maar in het zwembad bij haar gebleven. Ik heb dus nog niets geslapen en ben helemaal niet uitgerust voor de lange reis maar het was een onvergetelijke laatste avond. Het zal vandaag dus niet veel meer zijn als wat uitrusten in de hangmat op het dakterras tot ik moet vertrekken.
Ik ben uiteraard erg triestig om terug naar huis te komen ook al zal ik content zijn iedereen terug te zien en kijk ik best uit naar mijn opleiding tot lijnpiloot.Ik heb hier in die twee maanden zoveel meegemaakt en echt de tijd van mijn leven beleefd. Ik zie dit land uit de grond van mijn hart graag en hou van de mensen. Ik had nooit verwacht zoveel te genieten van Australie en zoveel te leren en ontdekken. Ik hoop hier echt enkele jaren te kunnen komen wonen en werken
Nogmaals bedankt voor iedereen die mijn blog gevolgd heeft! Het deed me erg veel plezier. Deze blog zal waarschijnlijk terug gebruikt worden wanneer ik in Arizona zit in 9 maanden tijd voor mijn flight training. 9maand thuis dus en dan terug 6 maand overseas ik voel me opeens een wereldreiziger.
To be or not to be: The luckiest backpacker in the world
Net terug van een paar dagen van bij Brad. Brad wereldkampioen in Texas in 1991 kwam me ophalen in Keepit waar hij uiteraard een heldenstatus heeft ( zijn ls6 waarmee hij wereldkampioen werd is ondertussen van de club). Hij kwam me ophalen in zijn beachcraft baron twin engine waar ik al direct mee mocht vliegen! Vandaar gingen we naar Armidale (we hadden wat motorproblemen en die moesten gefixt worden) Daar kon ik zijn hangaar zien waar er oa 2 citation jets stonden. Brad heeft behalve een busbedrijf ook een vrij groot jet bedrijf voor rijke mensen die een privejet nodig hebben.
Nadat we snel wat gegeten hadden vlogen we naar het noorden van Brisbane om daar naar een vliegtuig te kijken dat te koop stond. We vlogen langs de `great divinding range` en het was ook mijn eerste IFR (instrument vliegen) vlucht dus vlogen we soms heerlijk boven de wolken uit. Toen we terugkwamen vlogen we langs de oostkust. Geweldig om op 500 voet north stradbrook island, brisbane, sunshine coast en zelfs Byron te zien! Zo kon ik toch nog Byron zien en dan nog vanuit de lucht! Het zag er in elk geval schitterend uit en de fotos spreken voor zich.
De tweede dag waren we van plan om te zweefvliegen maar het was verschrikkelijk slecht weer en ik was erg teleurgesteld dat ik niet kon vliegen met hem in zijn ash 25 (wat een racing machine!) op het vliegveld net achter zijn huis, maar tja dat is zweevliegen nu eenmaal. Ik ben dan maar Armidale gaan ondekken en heb papa vroeger universiteit gezien waar ik heb verbleven.
De derde dag maakte alles meer dan goed. Russel crow de acteur uit Gladiator moest dringend naar Sydney en dus moest brad hem oppikke in Coffs harbour. Ik mocht mee! Beter zelfs in de rechterstoel zitten van de jet heel de vlucht lang! Om het helemaal af te maken zei brad twee keer tegen mij "als je afstudeerd stuur me dan je cv, ik zal hier wel een job voor je hebben" . Ik wist niet meer wat zeggen.
Het was de ideale afsluiter van mijn reis en ben super gemotiveerd om aan mijn opleiding te beginnen met uitzicht op een job hier!!!!
Vandaag ben ik dus nog een dagje in Coffs harbour en deze namiddag vertrekt naar vlucht Sydney dat propvol zit. Ik had graag in de blue parrot verbleven waar mijn neef jesse een paar maanden heeft gewerkt of in de wake up waar mijn avontuur begon maar helaas is alles volgeboekt. Ik zal hier vandaag in Coffs nog een dagje aan het strand liggen, en als ik me niet vergis is dit de plek waar Ben en Innie nogal veel tijd hebben doorgebracht
Ik ben nu echt wel stikkapot en heb de laatste 3 dagen in totaal 16uur gevlogen.
Morgen echter wacht er weer al een nieuw avontuur. Een instructeur die ik hier heb leren kennen heeft mij uitgenodigd om 2 dagen bij hem te komen vliegen in Armidale. Hij heeft een vliegveld achter zijn huis en ik mag er dus een paar dagen blijven. Hij is wereldkampioen zweefvliegen geweest in 1991 in de LS6 dat hier in de hangaar staat. Vliegen met een wereldkampioen zweefvliegen is een unieke kans die ik krijg en er zijn er heus niet zoveel op deze wereldbol. Hij komt me oppikke in een van zijn motovliegtuigen, leve de gastvrijheid van de australiers dus!
Ik heb enorm genoten nog van mijn laatste dagen hier. Bart en ik zijn zowat de enigen die laat opblijven en het is fantastisch om pintjes te drinken en gewoon te genieten van alle kangeroos en de ongerepte sterrenhemel. Gisteren kwam er een kangeroo met een baby in zijn buidel net voor ons staan. We zwegen allebij genoten van dit unieke moment en opeens zei Bart `als ge dit verteld terug thuis geloven ze u niet` en tja, ik kan alleen maar zeggen dat dat hetzelfde gevoel was als ik had.
Jawel ik heb ze. De 50 km overland. Ik heb ze zelfs twee keer want de condities waren zo goed dat ik het te gemakkelijk vond en dat ik ze uiteindelijk twee keer heb gevlogen met een (expres) grote omweg. De vluchtdata moeten nog geupload worden maar ze schatten hier dat ik tussen 250-300km heb gevlogen! Ik heb nadat ik de overlandproef had gedaan zolang mogelijk proberen boven te blijven en dat is goed gelukt. Maar liefst 7u 14minuten heeft mijn vlucht geduurd! Ik heb dus mijn `silver c` brevet dat mij nu toelaat in Belgie wedstrijden te vliegen en eventueel instructeur te worden (ook al heb ik daar niet genoeg uren voor). Nu heb ik ook 51 uur solo in totaal wat maakt dat ik in Belgie mijn passagierslicentie heb, dus ook al zal ik volgend jaar niet veel kunnen vliegen ik zal tenminste jullie allen kunnen meenemen!
Fantastische, onvergetelijke vlucht. Overland vliegen is echt totaal anders als waneer je lokaal blijft. Het blijft stresserend als ik geen thermiek vind en de adrenaline giert soms door je lijf. Het was gewoon fantastisch om te landen als de zon onder ging (ik kon echt niet langer boven blijven). Iedereen feliciteerde mij hier en morgen ga ik een stapje hoger naar de Jantar Standaard (een iets gesofisticeerderen bak met winglets!). Wie weet vlieg ik wel een nog betere proef, zo niet zal ik er niet van wakker liggen ik heb bereikt voor wat ik gekomen ben!
Na de eindeloze reis goed aangekomen in Lake Keepit. Sydney ziet er fantastisch uit vanuit de lucht de opera house, harbour bridge en dan de blue mountains. Er is hier veel meer volk als vorige keer en zelfs een vlaming uit Antwerpen! Het weer is hier ondanks dat ik bijna 1500 km zuidelijker ben gereisd nog steeds ongelooflijk warm. Eigenlijk is het niet uit te houden als je niet aan het vliegen bent (hoe hoger je gaat hoe koeler het word). Vandaag waren de maxima hier 40-42 graden.
Voor het vliegen zijn het hier al een paar dagen goed weer geweest. Het is te zeggen, voor lokale vluchtjes want ik ben hier voor mijn overland training. Gisteren heb ik eerst wat korte landingen geoefend zoals ik dat zou doen moest ik buiten landen (eigenlijk moest ik het ook in een echte wei doen maarr ze zeiden dat het zo goed was en dat het allemaal wel goed zou komen) Daarna kreeg ik wat overland training in de Grobb maar het was heel erg turbulent en de thermiek was verspreid over een grote regio en we zijn uiteindelijk niet verder geraakt dan 32 km van het vliegveld ook al was dit voor mij de eerste keer om het `moedersnest` te verlaten. Gisteren ben ik ook het hoogste geraakt dat ik ooit ben geweest maar liefst 9000 voet! Vandaag mocht ik het dan zelf proberen in de junior. Ik focus hier op mijn 50 km een proef die nodig is om mijn `silver c` te halen . Ik ben uiteindelijk teruggedraaid (ook al zag ik mijn turnpoint liggen en was de goesting daar) ik kwam vrij laag op een bepaald moment en ik had geen zin om al direct een buiten landing te doen. Ik heb uiteindelijk 4u20 gevlogen en dat is het meeste van iedereen hier vandaag en ben dus al bij al erg tevreden. Omdat een parachute hier niet verplicht is draag ik er geen en dat is toch heel wat comfortabeler. De kans is zo klein dat ik ooit spring, ik blijf erbij dat mijn natuurlijke reactie nooit springen zal zijn...
Die 50 km blijft dus mijn doel en ik hoop toch echt dat ik ze kan halen! Hier worden elke dag `tasks` opgegeven van minstens 300 km ook al zijn ze meestal 500km. Hier is ook een amerikaan die stinkend rijk is. Hij vliegt met een nimbus 3, wat gewoonweg de absolute topklasse is met een glijgetal van 1/60. Zijn vleugels zijn echt gigantisch lang. Desondanks vind ik dat hij niet goed kan vliegen hij haalt amper wat andere piloten met minder klasse zwevers halen.
In elk geval ik geniet er hier van en hoop die 50 km te halen tegen volgende week! In afwachting ga ik nog een pintje drinken met uitzicht op tientallen kangeroos op de runway.
Voor ik begin met mijn verslag over wat weeral een ongelooflijke ervaring was moet ik eerst iets toegeven. Ik ben hier in Australie na 9,5 jaar vegetarier zijn terug beginnen vlees eten. Ik was van plan het voor mij te houden tot ik terug kwam maar in dit verhaal kon ik het gewoon niet missen. De reden is vrij simpel, niet omdat Australie een moeilijk land is om vegetarier te zijn maar omdat ik hier kangeroe en krokodil wou proeven. Krokodil kan ik trouwens aanraden, lijkt een beetje op een mengeling van steak en kip.
Belle vue dan de boerderij in Rolleston waar ik 4 dagen heb verbleven ( ik moet een beetje oppassen want ze lezen dit mee google kan deze paginas vertalen maar er is niets dat ik anders zou schrijven anyway). Sophie en Rohan waren twee good looking people die een boerderij hadden van 10.000 are met 2500 runderen. Ook al bleek dit een `medium` farm te zijn naar Australische normen kan ik onmogelijk beschrijven hoe groot het was ("as far as you can see is all our property" en geloof me vrij dat was groot). nog twee andere zussen van Sophie kwamen dat weekend langs en dus was het best een gezellig boel met zen allen samen en kon ik ook is zien hoe het eraan toe ging in de Australische gezinnen.
De eerst dag kwam ik aan en Rohan leerde me met een zweep werken en schieten met een rifle (zeg maar sniper, het was helemaal wat anders als wat ik op de kermis gewoon ben en bibberde ervan na). Achteraf nam hij me mee in zijn `yute`, (een kruising tussen een 4x4 en een pick up) en toonde me hem zijn boerderij terwijl we op dingos jaagden. Dingos zijn er een hele plaag want ze eten de kalveren op. We vonden er uiteindelijk een en Rohan schoot maar raakte enkel zijn poot en dus kon mr dingo ontsnappen. Ze moesten wel allemaal lachen met mijn hoed want blijkbaar kon je van mijlen ver zien dat de mijne het goedkoopste model was. Die avond zijn we in het lokale dorp Rugby gaan spelen. Heel het dorp deed mee en ik had het best moeilijk met de regels. Rohan was ooit nog professioneel union speler geweest in Hong kong voor een jaar dus hij kon er heel wat meer van dan ik. Na het spelen dronken we met het hele dorp behalve de gewoonlijke pintjes ook veel rum want Bundaberg is hier heel dichtbij en de gelijknamige rum is best lekker als je het mengt met cola. Achteraf gingen we naar huis en werd het feestje met de familie verder gezet. Ik had het in het begin best moeilijk met het Australische outback engels ook al zei iemand van het dorp tegen mij dat ik waarschijnlijk de foreigner was dat het beste alles begreep.
De tweede dag stond ik op met de geur van bbq. Geweldig om als onbijt lamskotteltjes met verse eieren te eten (`best hang over food you can get in Australia`). Daarna gingen we paardrijden. Eerst moesten we de paarden gaan halen in en van de weides. We joegen ze naar boven om op te zadelen. Rohan nam de truck we laadde de paarden in en hij reed ons naar een van zijn zovele paddocks. De paardrijrit zal ik waarschijnlijk nooit van mijn leven vergeten. Om zo omgeven door de natuur te kunnen paardrijden was ongelooflijk. Twee uur en half die voorbij vlogen! De paarden waren perfect afgericht (`just watch out these aint no f*cking pony rides if u treat themm the wrong way theyll go fast, very fast) Ik probeerde ook wat te `musteren` het vee naar een bepaalde plek te drijven maar dat was toch niet mijne sterkste cote. Daarna gingen we iets drinken in de lokale pub en rum en bier kopen voor het buurtfeest dat die avond werd gegeven. Ook een belevenis uiteraard. Die avond werd er in Belle vue een buurtfeest gegeven. Ze kookten op een kampvuur heerlijke `roast pork met veggies`. Heel het dorp werd uitgenodigd en het was weer super leuk om tussen alle lokalen te zitten. Rohan speelde wat digeridoo en we zaten allen rond het kampvuur. De rum vloeide weer tot in de vroege uurtjes....
De derde dag dan. Vandaag zijn we gaan zwemmen in een van de wateropslagputten in een van de paddocks. Terwijl je zwemt tussen de pelikanen en de vissen zie je af en toe een rund verschijnen. Uniek om met de hele familie hier te zijn. Ze hebben bijna allemaal een gelijkaardige boerderij en zijn dus gewoon aan het outback-leven dat mij enorm intrigeerd. Leef maar is 2uur rijden van de eerste supermarkt of anderhalf uur van het eerste ziekenhuis. En toch, en toch zijn ze allemaal zo open, zeker niet zoals boeren in Belgie. Hier staan ze open voor van alles en nog wat ook al leven ze zo ver weg van alles. Ze krijgen hier ook nu en dan slangen in huis. Vorig jaar hadden ze er 5 meestal ongevaarlijke carpet pythons maar vorige week hadden ze toch de erg giftige brown snake die gigantisch leek op de foto. De mensen weten hier gewoon zoveel van de bush. Dit is iets wat je volgens mij niet kan leren door hier een paar jaar te leven maar waar je echt mee moet zijn opgegroeid.
De laatste dag ben ik met Rohan nog meegeweest terwijl hij deftig de runderen bijeen dreef met een cross-moto (ziet er even spectaculair uit als met paarden) en zijn perfect getrainde honden (hij kon op twee manieren fluiten de ene betekende langs links het vee benaderen en de andere manier langs rechts). Afscheid genomen en vertrokken.
Op de terugweg zijn we nog langs een aboriginal community gereden. Hier heb ik pas beseft hoe f*cked up die hele situatie is. Het is zogezegd een alcohol vrije zone waar absoluut niets van alcohol mag zijn maar je kon de `goon boxes` die hier als bijnaam aboriginal pillows hebben (je kan de zakjes nadat je ze hebt opgedronken opblazen) overal verspreid zien liggen in het dorp. Ik voelde me absoluut niet veilig en heb erg weinig fotos getrokken. De huizen waren er verloederd, het deed me een beetje denken aan een sloppenwijk in Congo. Ik snap het ook niet helemaal: dit zijn gemaanschappen die de overheid betaald en onderhoud. Dus tja wat doen die mensen heel de dag als ze toch betaald worden? Drinken idd. Er klopt gewoon iets niet en ik heb het er dit weekend met een veel mensen over gehad en niemand maar dan ook niemand heeft een antwoord of een oplossing.
Maar mijn conclusie voor dit weekend : De Australiers zijn dus nog veel gastvrijer dan ik mij ooit had kunnen voorstellen. Ik voelde me echt den `dikste chansaard` van alle backpackers in Australie. Ze deden gewoon zoveel voor mij en ik ben echt met mijn gat in de boter gevallen!
So Thank you ever so much Sophie, Rohan, Evy, Miller, Carlie, Suzie, Nox, Donna, Chris, Ruby, Lilly for this fantastic experience and these wonderfull 4 days!
Vanavond op de bus naar Brisbane (11uur bus pff). Vandaar een vlucht naar Brisbane en van Brisabane naar Sydney en van Sydney een vlucht naar Tamworth waar ik morgenavond aankom om nog een weekje te zweefvliegen. Ik kom in tijdnood en zal helaas Byron bay en the gold coast moeten skippen, ach ja ik zal vant jaar nog is een dagje naar reggaegeel gaan want wat ik ervan heb gehoord is het een beetje zoals reggaegeel)
Jaja terug in Rocky. We hebben uiteindelijk een lift gekregen van twee luikenaars die we hadden leren kennen op de zeilboot.
Nu dat ik hier een paar dagen langer blijf in Rocky besef ik pas hoe weinig hier te doen is. Als ik hier om acht uur savonds sta te bellen aan een telefooncel ben ik de enige mens op straat .Iedereen loopt hier rond met een cowboy hoed op en dus hebben wij ons maar aangepast en er ons ook elk een aangeschaft. De mensen zeggen ook `g`day` en `c u around town` tegen elkaar. We hadden nog graag de rodeo gezien maar die is hier alleen maar op vrijdag en dat krijgen we helaas niet in ons programma. Het blijft hier nog altijd bloed bloed heet, ook al ziet de sneeuw in belgie er mooi uit ik zou voor geen geld van de wereld willen ruilen!
Morgen wacht er mij echt een groter avontuur te wachten! Ik ga een paar dagen verblijven op een `cattle sation`. Een paar dagen de cowboy uithangen op een typisch Australische boerderij dus. Paardrijden (ja mama nu maak ik u pas jaloers) en wat met het vee optrekken wat kijk ik er naar uit!
Even opfrissen hoe ik er ben toegekomen: Ben hier vorige keer een locale journaliste tegengekomen die net die dag bezoek had gehad van haar zus en schoonbroer die een boerderij hadden. Toen ik haar mijn situatie uitlegde vroeg ze me of ik ook geen zin had in een paar dagen outback adventure. Hell yeah! Ik herinner mij de verhalen van mijn vader, en iets recenter die van Ben van op Autralische boerderijen. Het cliche klopt dus dat australiers heel gastvrij zijn.
Ik ben 4 dagen dus even van de wereld verwijderd dus aub no worries over mijn whereabouts.
Net terug van de driedaagse zeiltocht. De eerste dag hadden we wat pech met het weer en regende het nogal veel. Dat maakte de zee ook erg wild en dat was ook wel avontuur (probeer maar is iets van een buffet te nemen of te slapen als de boot heel erg van links naar rechts wobbelt ). De andere dagen hadden we wat meer geluk en was het gewoon geweldig om op het dek te zonnen of wat mee te helpen met het zeilen. Het duiken was ook enorm tof. Zowel ik als Daniel zijn nu `certified divers` dus we namen onze flessen kregen een korte briefing en weg waren we. Zo hebben we op onze laatste duik eventjes in een labirint van grotten en koraal bogen gezwommen.
Een van de momenten dat ik nooit zal vergeten was de 2e dag toen we ankerden voor een van de eilanden om te overnachten. Terwijl we met een paar pintjes van de zonsondergang genoten sprongen we van de voorkant van de boot in het water en snorkelden we wat. De kapitein van het schip gooide ineens wat brood in het water en voor we het wisten waren we omringd door honderden gigantische vissen. We konden ze ook uit onze handen voeren. Schitterend. Later konden we ook wat vlees gooien naar de zee arenden die het dan oftewel uit de lucht haalden oftewel doken en net voor onze boot oppikten. Slapen deden we in een grote airconditiond kajuit. Erg comfy. Vandaag was dus helaas de laatste dag dat ik het great barrier reef nog eens kon zien... Ik heb ervan genoten en hoop hier zo vaak mogelijk nog terug te komen.
Vanavond gaan we nog uit met de erg leuke groep en bemmaning. Morgen gaan we waarschijnlijk terug naar Rocky.
Schitterende ervaring dus weeral! Livin` the dream
ps: nieuwe fotos op facebook+ Heel veel mensen lezen mijn blog en zeggen mij dat ze liever niet openbaar reageren, wat ik perfect kan begrijpen je kan echter ook persoonlijk naar mij sturen zonder dat anderen het moeten lezen door op het e-mail icoontje rechtsonder het verslag te klikken... Ik krijg veel meer persoonlijke dan openbare reacties dus no worries je bent heus niet de enige!
