Weet je nog dat ik in mijn vorig berichtje stuurde dat ik voor een wandeling ging near the lake? Heb ik gedaan, en ze zeiden dat er aan de andere kant een camping was waar ik fish en chips kon eten, dus ik trok er naartoe anderhalfuur gestapt en inderdaad erg lekker gegeten en blij om nog is wat bewoonde wereld te zien. Erg mooi met pelikanen, kangeroes en alles. Toen ik terug ging leek alles ok, ik had berekend dat ik voor donker terug thuis zou zijn maar helaas... Vanop het vliegveld zie je het meer liggen, maar vanaf het meer zie je het vliegveld niet liggen. Compleet verloren gelopen dus. Erg leuk met een gsm die het niet doet en als het steeds donkerder word. Ik was om 18u vertrokken en ondertussen was het al 21 uur. Na een tijdje werd ik het zo beu, zo compleet verloren te zijn dat ik het internationale noodnummer 112 belde : Ik zei dat ik in lake Keepit New south wales verloren was. Het antwoord: we can only get you medical assistance, police or fire brigade. Daar had ik dus ook niet veel aan. Ondertussen was mijn zweeflvliegclub ook een gigantische zoekactie begonnen. Iedereen hier ongerust. In de `bush` zag ik dus amper voor mijn ogen. De kangeroes sprongen erg dicht en dat is niet echt een gerustellend gevoel moet ik zeggen. Overal hoorde ik wel iets, gelukkig ben ik net niet in paniek geraakt. Het enige wat ik nog bij mij had was mijn camera.. Dus als ik in de verte een auto zag probeerde ik met een flits de aandacht te trekken. Resultaat: Geen aandacht en ochtend erna mijn batterij plat, dus geen foto van mijn eerste solo in Australie (later meer). Uiteindelijk toch terug naar dat bungalowpark geraakt, en de eerste de beste mensen aangesproken. Twee vrouwen in een pickup met vanachter misschien wel 8 kinderen: `Are u flinn?` Oef gered! Dacht ik. Ze brachten me terug naar de club, maar zze wisten de weg zelf niet goed, en hebben het aan wat kampeerders moeten vragen. Eindeloos ver zijn we gereden. Uiteindelijk goed aangekomen, gelukkig konden ze er hier mee lachen op de club hoewel de helft van de mensen nog naar mij aant het zoeken waren. Ze noemen mij hier `outback Flynn` naar John flynn, de oprichter van de flying docters. Al bij al veel chance gehad dus, en gelukkig rustig gebleven. Toen ik vandaag een meter lange slang zag over een pad kruipen (en ik denk dat het het de erg giftige brown snake was) besef ik dat ik best wel wat chance heb gehad.Moraal van het verhaal: Never underestimate the bush. Het vliegen dan:
Vandaag mocht ik al direct solo! Geen check of niets. Instructeur van gisteren had gebeld naar die van vandaag dat het ook was. Dat zeg ik toch met een beetje fierheid. Ik had zeker niet verwacht om al na 3 starts alleen te mogen vliegen. Daar zat ik dan helemaal alleen boven Australie .Ik ben een uurtje weggebleven in de puchaz. Daarna nogmaal puchaz en deze namiddag gelost op de jantar junior, mijn eigen bak vanaf volgende week. Weer een uurtje gevlogen. Ik vond de jantar een heerlijk vliegtuig, fiberglass (maw mijn eerste `plastic`), en onvergelijkbaar eigenlijk met wat ik voordien heb gevlogen. Erg hoog lag de wolkenbasis vandaag niet 4000 feet agl maar ik was erg content en hoop de volgende dagen wat langere vluchten te kunnen doen (ik ben erdoor gevallen net als het iets beter werd op mijn laatste vlucht). Als ik niet vlieg rij ik hier wat met de quads, wat ook wel fun is maar niet vergelijkbaar met het vliegen. Bijna iedereen sleept hier (de grondbewegingen dan) zijn vliegtuig op zijn eentje. Vandaag is er zelfs ene vertrokken zonder een tiploper! Nu maar hopen op het weer! Dit beloofd voor de komende dagen
Laatste dagjes Sydney waren nog leuk. Nog snel het art gallery meegepikt en wat inkopen gedaan voor deze week. Mijn vrienden waren zo lief! Nadat we waren uitgeweest tot laat, waren ze allemaal opgestaan om met mij te onbijten smorgens. Ik heb net bericht gehad dat Tom een auto heeft gevonden en samen met Tiffany, naar Brisbane komt! Als dat geen leuk nieuws is. Dan de trein op om 10 uur richting Tamworth. Het eerste deel van de reis was gewoon fantastisch. De natuurlandschappen, de rivieren en je kon erg goedkoop en lekker eten op de trein. Daar zat ik dan, op de trein naar `paradise` (die overigens super super comfortabel was). Je kon de kangeroos overal van de trein zien! Fantastisch gewoon weg. Helaas kwam er halfweg een boer van the outback naast me zitten, geen tanden meer spuugde bij elk woord wat hij zei en sprak nog is heel luid ook, zelfs al negeerde ik hem kei hard .In Tamworth aangekomen na een lang verhaal kwamen ze me ophalen. Keepit was nog anderhalfuur rijden. Keepit ligt basicly in the middle of nowwhere. Mijn gsm doet het hier heel af toe. Ik heb hier een aparte kamer. Het eerste wat mij opviel toen ik hier aankwam waren de honderden kangeroos op de startbaan. Ongelooflijk! Het leek meer op een kangaroo farm dan een vliegveld. De infrastructuur hier is ongeevenaard vergeleken met Zoersel. Ik heb een kamer voor mijn eigen voor maar 11 dollars. Niet alleen voor het vliegen is dit een erg leuke ervaring. Hier zit ik ook in de total outback tussen allemaal australiers en ook al is mijn kamertje vrij comfortabel ik verwacht er elk moment een slang of ander beest in. Het deed mij een beetje denken aan bekka lemolle in Ethiopie ook al is het nog wel een stukje comfortabeler. De crocodile dundees lopen hier ook rond ook al zijn er niet zoveel mensen. Op dit moment logeren hier 4 anderen en waren er ongeveer 7 in totaal voor het vliegen vandaag ( wat het ook allemaal plezant maakt). Ik ga straks nog is naar het meer wandelen, hopelijk zonder te hoeven te boksen tegen een roo. Hieronder maak ik het verslag van mijn eerste vliegdag, dus mensen die niet geintreseerd zijn in mijn vliegen laten het best hierbij!
Vandaag 3 dubbels gevlogen, en net als ik solo mocht begon het natuurlijk te regenen :( bummer, goed weer was het toch niet vandaag. Ik zal hier nog veel verslagjes opschrijven als het zon weer blijft. Erg goede instructeur. Niet te streng, niet te soft, en alles heel duidelijk. Hij vond mijn hand voetcoordinatie niet al te goed, wat ik kan begrijpen omdat ik de puchaz een vrij gevoelig beestje vind. De sleper is een zwitser die maar geen werk vind als airliner pilot en dan maar hier komt vliegen om zoveel mogelijk uren te krijgen. Heel erg verhaal eigenlijk. Die gast is al sinds 2005 afgestudeerd, maar hij heeft wat pech gehad in zijn leven waardoor zijn studies af en toe moeilijkheden ondervonden en dit oogt niet mooi op zijn cv. Hopelijk staat dit mij nooit te wachten. Keepit is echt een zweefvliegers paradijs. Hier vliegen we geen links of rechts circuit (ook al word van mij verwacht dat ik een circuit vlieg uiteraard) en hebben we amper een vaste runway. In totaal zijn er hier 4 runways in verschillende windrichtingen. Vandaag dus 3 vluchtjes gedaan. Eerste vlucht, meer een luchtdoop was leuk, beetje wennen aan `low tow`. Tweede vlucht trok mijn instructeur al direct de kabel los op nog geen 400-500 voet. 180graden Terug dus, al zeggik het zelf niet slecht gedaan al was ik erg geschrokken toen hij het deed. 3e vlucht beetje deftige thermiek gehad. Zelfs even in de wolkenbasis gehangen. Toch een uurtje weggeweest. Daarna begon het te gieten en eindigde onze vliegdag. Toch tot 5000 voet kunnen gaan (eigenlijk 4000 voet dus want we vliegen hier QNH vliegveld ligt op 1000 voet hoogte) Hopelijk morgen beetje beter weer en zit ik Maandag in mijn jantar junior, heb daarnet ff kunnen piepen, ziet er wel een sexy beestje uit.
Net teruggekomen van een fantastische trip blue mountains! Een nationaal park zo groot als Nederland. Ik had een tripje geboekt voor 33 euro in het hotel en het was geweldig!!! Het vroege opstaan was het meer dan waard. Ik upload vanavond nog al mijn fotos (want dat zijn er ondertussen al heel wat geworde). We kregen voor die prijs een lokale gids die ons heel de dag rond de blue mountains leidde (en niet alleen `the touristy shitty area` zoals hij het noemde). Het was het mooiste stukje natuur dat ik van mijn leven had gezien. Ik moest wel ff slikken toen hij ons de giftigste spin ter wereld toonde, niet groter dan de nagel van mijn pink en gewoon net naast het pad. waar we wandelden. Achteraf nog naar het olympisch park geweest met die tour en ook dit was pretty impressive met een straat met minstens 10 stadiums vier keer zo groot als het sportpaleis. Die tripjes zijn altijd een avontuur, zo vertelde een deen mij gisteren bij de vriendschappelijke voetbalmatch georganiseerd door mijn hostel (met gratis pintje achteraf :p) dat toen hij naar ayers rock ging het daar voor de allereerst keer in 7 jaar regende. Gevolg: `Raind in` en 3 dagen moeten overleven op de bus. Zo erg was het allemaal niet vandaag maar het was toch wel bangelijk.
Ook al leer ik hier elke dag nieuwe mensen kennen heb ik hier ondertussen ook een vaste vriendengroep. 2 Deense meisjes, Tom de vlaming en Joe een Engelsman. Joe is een surfer uit Londen en werkt hier voor een jaar in een surf shop. We hebben hem gisteren paar pintjes getrakteerd en hij gaat ons morgen leren surfen op manly beach, wat erg goed uitkomt want een surfboard huren kost hier niets, een instructeur helaas wel. Ik kijk best uit naar morgen want we zullen achteraf bbq`en op het strand. Om op de vraag van mij papa te antwoorde: Ja ik heb hier wel degelijk veel contact met lokalen ook al lijkt dat mss niet zo. Vooral als ik op avontuur trek met tom kom ik er heel wat tegen (Ben gisteren nog is met hem die wandeling gaan doen deze keer onderaan de rotsen). Zo kwamen we na bijna 2uur wandelen in the middle of no where een ozzie tegen, marcellekke aan en pintje drinkend (10 smorgens nota bene) rustig naar de zee kijkend. "Heya mates! U guys take good care further on, every 9-10 minutes there a tidle wave" We hebben uiteindelijk nog een uurtje met hem gepraat, en er waren op die rotsen al veel ongelukken gebeurd!
Ik wandel hier eigenlijk best veel. Voor een uur stappen draai ik mijn hand niet meer voor om (gisteren zelf 4uur aan een stuk.). Hoewel ik Sydney nu eigenlijk wel volledig gezien heb vind ik het erg jammer dat ik vrijdag al vertrek. Ik begin echt te begrijpen waarom mensen hier echt maanden aan een stuk kunnen blijven plakken en niets anders zien. A vibrant city.
Bedankt nogmaals voor alle reacties! Heel het internetcafe kijkt naar mij als ik hier zit te gieren vant lachen met jullie berichtjes. Ik ga alle fotos op facebook uploaden nu (sorry voor degenen zonder)
