|
Na een week van barslecht weer, en heel veel cancellations konden we zondag eindelijk volop terug het vliegen aanvatten. Het was raar om zien, de blauwe hemels waar we normaal gezien elke morgen mee wakker worden waren veranderd in een grijze wolkenmassa, die onophoudelijk donderde en regende. Maar liefst 4 dagen op rij ben ik naar school gegaan, wetende dat er niet de minste kans was dat ik zou vliegen. Het leek echt zoals in de films. De wind was soms zo sterk dat je amper met de auto kon rijden. Zondag kon ik dan eindelijk mijn lange navigatie naar Lake Havasu doen. Erg leuk, maar ik was te laat vertrokken omdat ik geen instructeur vond om mij af te tekenen. Omdat ik voor zonsondergang moet terug zijn zat ik op de terugweg met enige haast en flirtte ik met de donker. Al bij al goed aangekomen en was het erg leuk. Op een bepaald moment vloog ik zelfs in Nevada, de staat ten noorden van arizona (en vooral gekend voor zijn casinos, las vegas is dan ook de hoofdstad, erg gemakkelijke orienteringspunten trouwens). In lake havasu zelf worden de piloten (die er bijtanken) enorm vertroeteld: Koekjes, drank, sandwiches liggen er voor je klaar. Op de terugweg moest ik langs de bergen, en dat betekend heel erg hoog vliegen en constant je positie checken want in de bergen is dat niet zo gemakkelijk zonder wegen, hoogspanningskabels of rivieren... Er waren gisteren zelfs veel bergtoppen met sneeuw op!
Vandaag had ik mijn voorlaatste dubbel met Curtiss, mijn (VFR) instructeur. Nu komen er ontzettend veel solo long navigations aan. Erg leuk, maar ook erg vermoeiend om elke dag een route voor te bereiden (met een route voor te bereiden ben je gemakkelijk 3 u bezig). Maar zoals morgen: Ik heb een vliegtuig voor heel de dag en kan er min of meer mee doen wat ik wil. Overigens zijn dit ook mijn laatste 'VFR' missies voor mijn M65 check. M65 is een 3 uur lange check, meestal met de chief pilot van hier over alles wat ik tot nog toe geleerd heb. Daarna ga ik niet alleen over naar een nieuw, krachtiger vliegtuig maar begint mijn 'IFR' training. Het verschil tussen VFR en IFR is erg groot. VFR staat voor 'Visual Flight Rules' en kan alleen gebeuren in goed weer, het vliegen gebeurd voor 80% naar buiten te kijken. IFR of Instrument flight rules is dan weer het tengenovergestelde waar je puur en alleen op instrumenten vliegt. Op mijn laatste paar missies met instructeur kreeg ik hier een introductie in en dat was super! IFR word ook wel eens 'under the hood' genoemd hier want je vliegt met een speciaale 'hood' op zodanig dat je niets buiten kan zien behalve je instrumenten. Zo'n hood ziet er wel grappig uit, ik zal er is een foto van nemen, het lijkt een beetje op een pet die veel te ver naar voren steekt en je ziet inderdaad geen knijt van het mooie uitzicht buiten. Voor de navigation vlieg je van station naar station en het landen gebeurd via ILS of Instument Landing System. Later in de grote boeings of airbussen zal alles IFR zijn (uiteraard zonder de hood), dus het is vast en zeker het belangrijkste van mijn opleiding dat nu volgt. VFR zal ik echter ook nog nodig hebben, als ik jullie een luchtdoop wil geven in Zoersel in een cessna bijvoorbeeld!
Het beste nieuws van de dag is dat Megan vandaag solo gegaan is, ze was er gisteren door op haar check (en het was ne zeer moeilijken instructeur er waren er maar 2 door). In de namiddag mocht ze dan alleen vliegen. Uiteraard volgde de hele traditie voor haar ook, en maakte ze haar eerste zachte landing in het zwembad (just kidding). Vanavond trakteerde ze mij op een etentje in ons favoriete restaurant: The Cheesecake factory (laat de naam je niet misleiden), voor de familie en vrienden die mij een bezoekje bregen: Jullie mogen er gerust van zijn dat we hier minstens 1 keer gaan eten.
En nu slapen, want over 5 uur moet ik er weer uit!
|
