De airshow vorige week was schitterend: De blue angels waren alles wat ik ervan verwacht had. De meest indrukwekkende act vond ik het bijtanken van een helicopter in vlucht. We waren echter ook serieus verbrand. De dag erop konden onze instructeurs grapjes als 'the red barons are here' niet laten.
De holdings check bleek uiteindelijk een van de gemakkelijkste tot nog toe: De check moest normaal gezien anderhalfuur duren maar na minder als een uur stonden we al terug op de grond. Ik dacht oftewel is het erg goed gegaan oftewel is het vreselijk slecht geweest maar ik zag niet echt in voor welke reden ik zou kunnen gefaald hebben: 'Good job, nothing special to say' was de kortste debriefing die ik kon hebben. Nu zijn de IFR navigaties begonnen en die zijn pas echt leuk. Eingenlijk is dit wat ik voor de rest van mijn leven zal doen in de grote jets. Je vliegt op 'airways' wat je kan vergelijken met autostrades in de lucht. In tegenstelling tot VFR navigatie is er aan IFR navigatie werkelijk niets maar dan ook niets moeilijk. Het vergt weinig voorbereiding en quasi alles word voor je geregeld door de controleurs op de grond. Zalig gewoonweg, integenstelling tot de rest van mijn opleiding dat veel concentratie vergt en soms kei hard werken is. Moesten we een autopilot hebben zou ik al helemaal niets meer moeten doen, misschien nog een stewardess met een maaltijd en het zou helemaal compleet zijn .Gisteren waren we naar de Grand Canyon gevlogen wat een avontuur!
Officieel mag je niet over de grand canyon als je maar 1 motor hebt maar we vlogen er dan maar net langs. Ongelooflijk mooi. . De sneeuw was bijna verdwenen maar het zicht vanuit de lucht was schitterend. Op de terugweg vlogen we via het grote skigebied in Flagstaff naar sedona. Sedona, ik was er niet meer geweest sinds kerstmis met Megan, maar oh wat was het toch zo mooi. Sedona was (Op Zoersel/Oostmalle na uiteraard) het mooiste vliegveld waar ik ooit geweest ben. Helaas is het ook levensgevaarlijk. We maakten er een landing en dat was een van de moeilijkste van mijn leven: Je moet werkelijk alle bergen zien te vermijden want het vliegveld ligt in een erg lage vallei omgeven door erg hoge bergrotsen. De turbulentie, veroorzaakt door de vallei is vreselijk sterk en de landingsbaan is niet lang.
Ik vlieg erg veel maar af en toe krijg ik nu toch ook een dagje vrijaf. Zo waren Megan en ik met 2 van onze klasgenootjes een vissersbootje gaan huren om op een van de grote meren hier te varen. Neig plezant! Megan zit ondertussen ook op de Da 40 na een succesvolle check met onze grote baas. Ik zit op 7 vluchtjes van mijn volgende uitdaging: bi moteur op de Diamond 42. Met 2 motors vliegen is een totaal andere ervaring en zal nog flink studeren worden. Ik moet in totaal nog 24 missies vliegen voor ik terug in Belgie ben. De laatste check is de 'CPL VFR' of Commercial Pilot License Visual Flight Rules later meer daarover.
Vanavond komen Megan haar ouders aan en zondag komt mijn hele familie hierheen! JIEPIEE
