Veel te vertellen en niet goed wetende waar ik moet beginnen. Zal het dan maar chronologisch doen.

Ons citytripje naar Los Angeles en San Diego waren super. We waren allebij al eens in het pretpark 'Universal Studios' geweest maar net daarom wouden we er zo graag teruggaan. Toen ik 12 jaar was zag ik het als het paradijs op aarde en een pretpark in de VS hadden we tenslotte nog niet gedaan (de Mr. Bean in mij kwam weer maar eens boven). Om 'flinnekkes' te vermijden hadden we toch maar niet de 20 dollar all-you-can-eat ticket gekocht waarmee je bij all eetstandjes zoveel je maar wou kon eten (en ik moet er geen tekening bij maken dat er aan eetstandjes in een americaans pretpark geen tekort is). Het was ongelooflijk, schitterend net zoals ik het mij had herinnerd. De 'studios tour' blijft een topper van een attractie: Je bezoekt alle studios waar ze de meeste van al hun films opnemen en ziet hoe ze special effects creeren, zo zagen we onder andere 'wisteria lane': De straat van desperate housewives, en de plek waar jaws was opgenomen. De fotos staan al een tijdje op facebook. Van Los Angeles reden we via de schitterend mooie ocean drive naar San Diego. Ook San Diego was dik de moeite, en werkelijk iedere piloot die San Diego gaat bezoeken gaat naar de 'USS midway'. De USS midway is een oud vliegdekschip van de US Navy. Dat was de meest leerzame uitstap dat ik tot nu toe hier in America gedaan heb.  Zo'n vliegdekschip is gigantisch groot en als het operationeel is is het een stad op zijn eigen: 4500 man werken dag en nacht op het schip. Toen ik zag hoe de meeste mariniers moesten slapen viel ik bijna achterover. Een gigantische slaapzaal Drie bedden boveneen en iedereen had onder zijn bed zijn enigste kast. Toen het vliegdekschip operationeel was waren er constant 4 chirurgen aan boord 2 tandartsen en werd er ber dag 5000 ton vlees klaargemaakt. Als een vliegdekschip uitvoer was dat altijd minstens voor 2 maanden, maar de mariniers wisten nooit hoe lang en soms kon dat tot 15 maanden op zee betekenen! Er stonden natuurlijk ook erg fraaie vliegtuigen op het schip. Op een vliegtuigschip landen dat is weggelegd voor de absolute elite. Er zijn meer dokters die hersenchrirurgie mogen uitvoeren dan piloten die op een vliegdekschip kunnen landen. Ongeluuflijk zonder meer, maar weet toch niet meer zo of het top gun leven wel iets is voor mij!

1000 mijl hadden we gereden, en dan is het niet verwonderlijk dat de dag erop en route naar scottsdale we in panne stonden met onze auto. Toen we hem naar de dichtsbijzijnde garage duwden kregen we de reparatieprijs te horen dat meer was dan dat onze auto waard was! Megan en ik hadden het zo goed als geaccepteerd: Tenslotte hadden we met onzen dakloze meer dan 8000 mijl gereden en was dit de enige panne die we ooit hadden gehad. Toen ik echter voor een tweede advies bij onze garage ging bleek het nog maar de helft van de prijs te zijn! Eind goed al goed dus en tegen het eind van volgende week hebben we onze auto normaal gezien terug. De dag erop vertrokken Megans ouders helaas konden we ze dus niet escorteren naar de luchthaven.

De volgende dag lag ik nog in mijn bed toen mijn roommate Dieter binnenstromde: Hij had groot nieuws en riep heel het appartement samen. Normaal gezien zaten we hier nog 2 weken, en waren we zo goed als klaar maaaar: zoals ik al zei is onze volgende check een van de meest belangrijke en moet er een examinator van Belgie worden overgevlogen... In Belgie zijn er een stuk of 10 examinators, maar geen enkele kon vrij zijn voor eind mei. Niet verwonderlijk want de meeste zijn profesionele piloten en na de aswolk zal het overuren kloppen zijn. Dit betekend dat ik waarschijnlijk pas eind juni thuis ben. Ik heb deze week maar 1 keer gevlogen en dat is bitter weinig voor deze periode. Zoals gewoonlijk is de communicatie met de school niet al te best en weten we die uit 2-3e hand en merken we alleen maar dat we allemaal amper vliegen. Niet zo erg denkt iedereen nu natuurlijk. Ik heb geen probleem met hier nog een extra maand te blijven maaaaar: Je moet weten dat veel jongens van mijn promotie hunkeren om terug naar huis te gaan omdat hun lief nog in Belgie zit, of omdat ze voor familiale redens terug moeten. Komt daar nog bij dat behalve ik, iedereen zijn auto al verkocht heeft omdat ze hem voor de zekerheid nu wouden verkopen en niet te laat en hem helemaal niet verkocht krijgen! Gelukkig heb ik Megan en zal zijn de auto verkopen, zo heb ik een auto tot de absolute laatste dag. Maar zoals gezegd hebben wij deze week ook geen auto met als gevolg dat we allemaal vast zitten in onze super leuke appartementen (not) en ons stilletjes aan beginnen dood te vervelen. America is het land van de auto en als je er geen hebt ben je echt totaal verloren. Met de fiets of te voet naar de winkel duurt minsten een half uur en is een kleine lijdensweg in deze hitte (gisteren officiel de eerste keer 40 graden). In elk geval voor iedereen die mij vraagt wanneer ik terug ben: Ik weet het echt nog niet tussen half mei en half juli zou ik zo zeggen

Gelukkig heb ik hier een bangelijk spelletje gekocht waar iedereen zich mee bezighoud. Het heet 'shoot the duck'. Het is een vliegende eend (een beetje zoals mijn telegeleide helicoptertje) en de bedoeling is dat je de eend moet afschieten met een laserpistooltje (god bless americaans speelgoed). De eend heeft het al 3 dagen van non-stop afschieten overleefd!

Voila, dat is het voornaamste denk ik! En nu terug naar het zwembad en genieten van die 40 graden!