Het tweede deel van het traject verloopt in het bos en hier zijn de percentages wat steviger, zo tussen de 7 en 10%. Maar het blijft goed te doen, vergelijkbaar met de klim van de Oberalppass. Lang niet zo zwaar als de Furka pass.

De foto hier is genomen toen ik ergens rond de 700 HM in de benen had en een foto pauze altijd een goed idee is.. 

Tijdens de klim had ik ook voortdurend gezelschap van vriendelijke wielrenners (het was nu eenmaal zondagmorgen), maar met bagage heb ik niemand gezien. 

Eens boven gekomen, kom je op een soort hoogvlakte terecht. 

Hier volop kampeerders. Er staan hier immers regelmatig plaatsen aangegeven waar je mag kamperen en daar werd gretig gebruik van gemaakt.

De hoogvlakte zou bekend zijn om zijn vele roofvogels, maar daar heb ik er maar eentje van gezien.

De andere bewoners waren wel talrijk aanwezig en waren er niet echt mee opgezet dat ik er langs kwam. Ze bleven gewoon op de weg staan en keken vrij boos.. Duidelijk niet gewoon dat ze veel gestoord worden..

Tegen de middag was ik over de kam heen en kwam het volgende meer in het zicht. Heel wat kleiner deze keer.

Het verdere verloop ging eerst bergaf, maar al snel ging het over in (stevig) heuvelend met de nodige extra hoogtemeters er bij.

Een panorama foto van het meer, geeft een goed overzicht van het uitzicht, alleen jammer van de vervorming die toch duidelijk zichtbaar is

Tegen een uur of 14 had ik de keuze: ofwel doorfietsen (nog een half uurtje tot Vallorbe) ofwel even relaxen aan het meer. 

Optie 2 heeft het gehaald en het heeft deugd gedaan. Beetje zonnen en boekje lezen, zalig toch!

Hotel de la Concorde was het enige vrije hotel in Vallorbe en is niet goedkoop, maar wel dik in orde. De fietsenstalling is tip-top en duidelijk voorzien op elektrische fietsen:-)