|
63 km - 870 HM - 16,0 km/h gem - 29 gr Zon
De tocht gaat vandaag van start langs de kust, maar gaandeweg gaan we toch weer dieper de bergen moeten induiken om het verkeer te ontwijken.
En dat is hem toch weer goed gelukt moet ik zeggen. Er is een stukje van een km of 5 waar er (te) veel verkeer is, maar verder is het zo goed als verkeersvrij fietsen. Het eerste deel naar Dubrovnik toe is een mooie rustig stukje (enkel bewoners), maar dan gaat de route dwars door het centrum en dat is echt niet te doen met de fiets. Geen idee waarom hij dat doet, maar er is uiteraard een weg langs (met de fiets aan de hand).
Het tweede deel van de tocht is echter duidelijk pittiger met een 9-tal stevigere klimmen waarbij de helft toch tussen 9% en 12% zit. En dat voel je dus..
Nog een laatste blik op Dubrovnik als we via de fancy buitenwijken van Dubrovnik de kust volgen.
Hierbij volgen de borden elkaar snel op: enkel bewoners, verboden doorgang.. maar we blijven doorgaan.  Hier heb ik toch even getwijfeld, maar ben er dan toch maar door gereden..  En dan kom je op deze prachtige weg en dan denk je: waarom sluiten ze dit nu af.. Maar het is zalig rustig, dus we fietsen door..  En kom je aan het einde van de weg (paar honderd meter terug) en dan sta je aan de vangrail en zie je een smal weggetje waar je met je fiets langs moet.
En dan denk je: aha, daarom dus:-). Maar goed, dapper doorwandelen ( en zien dat je niet in de diepte duikt..) en dan kom je dus hier uit waar je op de weg verder kan.
Die is hier gedurende een paar km echt irritant druk, maar er is geen alternatief  Tot hij even verder terug de bergen in duikt en in een prachtige vallei terecht komt, waar de druiven hangen te wachten om geplukt te worden.
Volop wijnboeren hier in de buurt, die duidelijk niet slecht boeren.  Even een korte stop in een dorpje in de bergen voor een sla met tonijn en jawel: het was heerlijke vers gebakken tonijn!  Bijna aan het einde van de vallei kom je op een grote baan uit, maar daar heeft hij een stukje onverhard (1 km of zo) gevonden om er toch te kunnen van weg blijven  En dan kom je aan de grens met Montenegro. De grenspost van Kroatië zie je helemaal onderaan de steile helling liggen.
Dus moet je volop in de remmen (en dat was duidelijk te ruiken) om erna terug te moeten klimmen aan 10%. Kan tellen qua locatie..
De grenspost met Montenegro ligt een beetje verder bovenaan de helling, heel wat logischer:-)  En dan is het hoog tijd voor een welverdiende stop. 2 km na de grensovergang was dit het zicht uit mijn hotel.
Niet slecht he:-) Dat dacht ik ook, dus tijd voor een douche om het zweet af te spoelen. Ah, probleem.. geen water.
Bij navraag, blijkt er enkel water te zijn tussen 19 en 21 en 's morgens tussen 7 en 9. Reden: lage stand van het waterreservoir.. Welkom in Montenegro ;-)
|
