Ik, kersverse reisleidster die nog nooit alleen in het buitenland heeft gezeten, en die hier in Antalya (bij god de moeilijkste bestemming die er is) komt werken zonder voortijdige opleiding, begin na Dag 4 van mijn Opleiding met mijn werk.
Ik heb al bijna alles wat ik moet hebben behalve: een scooter, het gebruikelijke papierwerk, een koelkast, een planning, een @#& wegbeschrijving (want laten we eerlijk zijn: niet alleen rijden de turken als gékken, maar ook hun infrastructuur trekt op niets), een Thomas Cook-tas, een Thomas Cook-sjakos, chequeboekjes en een machientje dat excursies reserveert. Dus Eerlijk gezegd heb ik niet veel.
Wél heb ik: een appartementje dat zo immens overhit is dat ik zonder de ventilator ter plekke zou smelten, de namen van mijn 6 hotels, een TVtje waar ik gisteren nog Ace Ventura: Pet Detective in het Turks heb gezien (man, wat dubben die Turken toch slecht!) en een klembord waar ik al mijn papieren in bijhoud.
Conclusie? Ik zal de volgende dagen (misschien wel weken?) waarschijnlijk ten onder gaan aan stress.
Maar gelukkig zijn er nog de leuke dingen.
Mijn collegas helpen me enorm, mijn Duits verbetert zienderogen en de sigaretten zijn hier bijlange niet slecht (ik rook hier bijna als een Turk get it? get it?). De conciërge is de Turkse versie van Percy uit Blackadder 3 mét snor, zonder kostuum - en spreekt geen woord van de talen die ik kan, maar gelukkig genoeg de taal bodylanguage.
Nog iets opmerkelijks: waar de autos in België nagenoeg allemaal donkergroen, donkerblauw of zwart zijn, zijn alle vehikels (want een lada van de jaren 70 weiger ik een auto te noemen) in Turkije WIT! Maar dan echt knalwit! Nu ja, door al het stof en de weinige regen, zijn ze ondertussen al bijna grijs, maar hey, het is de gedachte die telt.
Als klein afscheidswoordje nog even een gedachte aan mijn familie en vrienden en vriendinnen: Ondanks het feit dat ik me hier langzaam maar zeker begin aan te passen, mis ik jullie allemaal enorm en ik kan niet wachten om terug thuis te zijn!
Eindelijk was ik in Antalya geland. De vlucht had meer dan 3 uur vertraging, wat ik wel goedvond, omdat ik dan nog wat meer tijd kon doorbrengen met mijn teerbeminde familie. Eenmaal aangekomen, werd ik - voor de tweede keer - verwelkomd door een medewerker van Thomas Cook, die me zei dat ik bus 33 voor de toeristen moest nemen om naar mijn hotel, genaamd Pine Beach Club te gaan. Aan de receptie van dat hotel werd ik verwelkomd door Vanessa (the Boss in Antalya - supergezellig mens) en Els (één van mijn collega's die persoonlijk op me let). Bleek dat ik naar het hotel Maritiem Pine Beach Resort moest. Nogal een verwarring, aangezien beide hotels net naast elkaar waren. Hotel Maritiem Pine Beach Resort is niet zomaar een hotel. Het heeft de oppervlakte van pakweg het centrum van De Pinte - Scheldevelde inbegrepen. Overal zijn wegeltjes, hegjes, kleine bungalowtjes met een paar kamers. De wandeling van mijn kamer naar het restaurant heeft mij ongeveer een uur en een kwartier geduurd. Toen ik dan eenmaal wist hoe ik moest gaan, deed ik er nauwelijks 10 minuten over. De krekels in de omgeving van het hotel gaan niet slapen om 22h, wanneer ik in mijn bed kruip. Nee, zij blijven de hele nacht doorzoemen en maken met z'n allen nog meer lawaai dan een concert van Michael Jackson in de jaren '80.
Vandaag ben ik meegeweest naar de luchthaven. Het is onze job om de passagiers naar hun hotels te leiden. Dit doen we zo: we hebben een 10-tal bussen, die een aantal hotels doet. Alle toeristen worden dan gesorteerd per hotel en zo in hun eigen bussen gepropt. Nogal vermoeiend werk, vooral met de warmte buiten de bus en het feit dat je in 10 verschillende bussen tegelijkertijd een welkomstwoordje moet zeggen in de micro. Enfin, Els en ik staan om stipt 09u deze morgen aan de luchthaven, zoals het hoort, en dan krijgen we verschrikkelijk nieuws: de vlucht heeft anderhalf uur vertraging. Dus hebben Els, de andere reisleidsters die al ter plaatse waren en ik lekker gepraat en gebabbeld tot wanneer de vervloekte vlucht toekwam. Dan gebeurt het typische: ze komen allemaal in hordes toegelopen en willen zo snel mogelijk hun bus in, want het is "toch o zo warm, juffrouwke, gij moet dat toch verstaan?" Hehe. Ik versta het maar al te goed, meneer. Wilt u even uw lange jeans, combatboots, zwarte leren jas en dat lelijk gothic accessoire wat u een 'girlfriend' noemt, uitdoen, dan zal u al véél comfortabeler zijn! Maar bon. Gene paniek, zoals ze zeggen, uiteindelijk waren de gasten allemaal veilig en wel in hun bussen, buiten een koppel en een gezinnetje van 3 die niet kwam opdagen (die we dus zonder twijfel als no show-ers hebben aangevinkt). Els en ik reden terug naar het hotel, waar ze me zou droppen terwijl zijn naar een net-niet-te-laat-als-ik-mij-haast afspraak zou gaan in één of ander hotel. Dit betekent dat ik over de middaguren lekker vrij heb, wat fantastisch is. Tijd om te slapen... *snurk*
Hallo iedereen, Op verzoek van verscheidene vrienden/kennissen, heb ik besloten een blog te houden. Vandaag is de dag vòòr mijn vertrek. Morgen neem ik de trein rond 7 uur om mijn vlucht van 10h20 richting Antalya te halen. Dus waarschijnlijk zal ik vanaf morgen mijn belevenissen in Belek vertellen in deze toch wel - laten we eerlijk zijn - grote en overzichtelijke blog. Veel leesplezier! xXx Elisabeth (a.k.a The Basile for the Bro's )
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
)
