Het is zover! Ik ben supertrots op mezef! I did it! Helemaal op mn eentje! Zonder hulp van anderen!
Ik, Elisabeth Twijfelaar Kreps, die altijd voor elke beslissing in haar leven (als het nu om kleren, jongens, voedsel of toekomst gaat) de hulp of adviezen van anderen vraagt, is erin gelaagd om een zeer belangrijke beslissing met voorbedachte rade helemaal alleen te maken!
Met name: mijn bestemming voor volgend jaar.
Daar heb ik een volledige namiddag voor genomen. Ten eerste heb ik alle drielettercodes van de bestemmingen die we mogen kiezen, ontcijferd (Ik snapte op dat moment pas waarom dhr. Soete leerkracht Toerisme op Spermalie ons vier keer het examen van de drielettercodes heeft laten maken. Plus nog acht tussentijdse toetsen. Per trimester).
Als je weet dat AGP voor Malaga staat Hou je dan eens bezig met een supermoeilijke die Ho Chi Minh Stad blijkt te zijn.
Anywaaay, ik mocht kiezen tussen 45 bestemmingen. Noord-Afrika doe ik voorlopig liever niet. Heb al Tunesië gedaan, is me niet zo bevallen, ik wacht er liever even mee.
Bulgarije? Nâh, ik wil de zon.
Thailand en de landen errond doe ik ook liever niet. Eén van de Chinezen (die Phang heet) heb ik gisteren beter leren kennen, en hun cultuur is gewoonweg te moeilijk voor mij. Gedurende een halfuur was ik afwisselend zijn beste vriend en zijn aartsrivaal. Een mens probeert dan eens iemand anders zijn naam correct uit te spreken
Uiteindelijk heb ik alles gewogen en gewikt met als maatstaf mijn eigen aanpassingsvermogen helemaal op mn eentje! terwijl ik de dop van mijn stylo tot moes heb gesabbeld. Ik heb de voor- en nadelen van elke bestemming in mijn hoofd laten spelen, en ook de impact van een land op mij.
Ik kwam dan aan vijf bestemmingen op het einde. En die moeten we rangschikken van één tot vijf. Eén als de favoriet. Dus mijn lijstje ziet er zo uit:
Op vijf heb ik Cancun in Mexico. De vogelspinnen zie ik niet zo zitten. Ook het orkaanseizoen schrikt me een beetje af. Op nummer vier heb ik Malaga. Die zit sowieso in mijn top vijf, en in Malaga zou ik graag, na een jaar of vijf, willen blijven. En daarmee bedoel ik vast blijven. Daar dus de rest van mijn leven wonen. Maar omdat ik nu vooral meer wil zien van de wereld, staat die maar op nummer vier. Ik heb nog tijd om in Malaga te geraken. Ik ben geduldig Op nummer drie staat Mombasa, in Kenia. Ik heb geen waardevolle herinneringen van Centraal-Afrika, dus ik zou graag daar de cultuur volledig in me opnemen. Het lijkt me een bestemming die me eeuwig zal bijblijven. Desondanks weet ik niet hoe het daar zal zijn, dus blijft Mombasa op het veilige nummer drie. Als tweede op de lijst staat Sicilië. Mijn grootste broer heeft in Italië gewoond een paar jaar geleden en ik heb zo de indruk dat Italië voor eeuwig in zijn hart zal blijven. Wil ik wel eens uitproberen. Plus, ik wil hallo zeggen aan den Etna (voor de onwetende mensen onder ons: de Etna is de tweede actiefste vulkaan van Europa)!
Ennnn Op nummer een staat Havana! Iedereen die me een beetje kent weet dat ik dol ben van Cuba en dat ik alles zou doen om naar Havana te mogen gaan. Het is dus mijn grootste droom om in Cuba te zitten. Helaas, als ik word aangenomen voor in Cuba te gaan, zal het in winter- en zomerseizoen zijn. Maar orkanen liggen overal op de loer En omdat ik nog een groentje ben net begonnen, bedoel ik dus is de kans zeer klein dat ik nu al naar een verre bestemming mag. Maar hoop doet leven!
