Al mijn blog-lezers wens ik een gelukkig en sportief 2010. Wij zijn net terug van Frankrijk. Ik heb ginder samen met mama en Julie den 31ste december een duurloop gedaan op een leuk maar heuvelachtig parcours. Julie en ik deden er op een gezapig tempo 35 minuten over en mama (en papa met de fiets) bijna 41 minuten. Morgen is er de 1ste veldloop van het jaar in Grimbergen. Els wenste me al een overwinning toe om het nieuwe jaar goed in te zetten. Vorig jaar was ik in Grimbergen 5de, dat was vorig seizoen mijn eerste wedstrijd waar ik niet op het podium stond tot mijn grote ontgoocheling. Vorige dinsdag liep ik op de Awe-training de jongens naar huis dus mijn vorm is normaal goed. Vanaf nu begint mijn voorbereiding op het PK op de Nekker. Dat moet het hoogtepunt van het seizoen worden.
Omdat de Nekker tijdens de kerstvakantie gesloten is organiseerde Bruno vandaag de 1ste chocomelktraining. Deze ging door in het Vrijbroekpark. Lies en Bruno maakten de chocomelk en ik maakte samen met Julie cake-jes. We waren met ongeveer 16 en alle vaste veldloopdeelnemers waren aanwezig. Het werd een duurloop van 51 min, elke ronde in het park is 3,40 km. Het was een leuke training met het oog van de cross te Grimbergen van volgende week zondag. Na de training lekkere chocomelk en uitmuntende cake-jes. Zeker voor herhaling vatbaar. Een goed initiatief van Bruno. Bruno was een hele week ziek geweest en had vorige nacht amper geslapen. Toch was hij, levend en wel, aanwezig. Een echte sterke Rammer. Woensdag vertrekken we naar vrienden in de Bourgogne voor onze traditionele eindejaarsvakantie. Zaterdag komen we terug en zondag zijn we paraat in Grimbergen. Kjell won vandaag ook de corrida in Leuven. En dat nadat hij pas terugkomt uit een blessure. Proficiat Kjell, waar een loopband al niet goed voor is.
Kjell stuurde me een mailtje over een Music For Live actie in Mechelen. Je kon er op een loopband lopen en elke km bracht 1 euro op voor de actie, betaald door de stad Mechelen. Kjell was samen met André, Moon en Noah al gisteren al geweest. Toffe verslagjes hierover op hun blog. Kjell schreef dat ik, gezien het trainingsschema van Bruno, misschien ook kon meedoen. Dat vond papa ook en Julie en ik trokken ons trainingspakje aan. Toen we toekwamen was er niemand aan het lopen. We vertrokken op een rustig tempo om dat stelselmatig op te drijven tot 13 km/h. We liepen ongeveer een 40 tal minuten en klokten af op 7 km. Ondertussen waren er een 20-tal mensen blijven staan. We stopten omdat er een aantal stoere jongens ongeduldig aan het wachten waren om ook eens te lopen. De laatste 30 sec dreven we de snelheid op tot +/- 20 km/h en we persten er nog een spurtje uit tot bewondering van een aantal kijkers. We kregen spontaan een applausje toen we stopten. Ondertussen was papa ghluwein-gewijs aan het verbroederen met Mechelaars. Een van de stoere jongens zette de snelheid direct op 20 km/h en vloog na +/- 5 sec van de loopband. Hilarisch, Julie en ik lagen bijna op de grond van het lachen. Best leuk, zo'n loopband. Mama en papa zijn al een tijdje aan het uitkijken om er een te kopen, het proces zal versneld worden, denk ik. Gisteren was er een lichte training op de AWE, vandaag ben ik op de loopband gaan lopen, Bruno zal tevreden zijn.
Vanmorgen pikte papa en ik Jo, Thijs en Lies op. We gingen in Gent deelnemen aan de 1000m in de topsporthal. Vorig jaar liep ik hier ook. Toen liep ik 3.32. We waren bijna te laat om Thijs in te schrijven maar het lukte nog net. We mochten met onze best-tijden allen starten in de beste reeks. Thijs vertrok vanuit de bovenste rij als een raket. Hij deelde zijn wedstrijd perfect in en liep naar een weergaloze 3.26, een verbetering van 8sec van zijn besttijd. Wat een prestatie. Daarna liep Jo, nog niet helemaal hersteld van zijn verkoudheid, naar een mooie 3.32, iets onder de verwachtingen. Ik moest op de 5de plaats starten. In tegenstelling tot normaal mistte ik mijn start compleet. Ik werd bijna vermorzeld door de reuze-miniemen. Ik knokte me direct terug naar een 4de plaats. Ik kon deze plaats mooi vasthouden tot het einde maar had in de laatste ronde niet echt de kracht om te versnellen. Waarschijnlijk te wijten aan de krachten die ik verspeelde in de start. Ik bolde de laatste meters wat ontgoocheld uit en eindigde in 3.32. Blijkbaar komt mijn 1000m indoor niet echt goed tot zijn recht (5 ronden is wel speciaal) of mis ik een beetje souplesse door het zware cross-seizoen. Papa had richttijden voor 3.20 opgesteld. Tot op 300m van het einde liep ik ze perfect en daarna verloor ik 10sec. De andere meisjes waren mijn bijna allemaal onbekend en lopen waarschijnlijk weinig crossen. Na mijn traditionele ontgoocheling die een paar minuten duurde zag ik de andere reeksen (4 in totaal). In totaal liepen er 51 atleten waarvan ik tenslotte toch de 4de tijd liep. Ik heb van Bruno voor de kerstvakantie een soort van schema gekregen. Hij verwonderde er zich over dat ik met zo weinig training toch zo'n mooie resultaten haalde. Nu zou ik stilletjes aan 4x per week moeten lopen, 2 x 30min, 1x 45min en 1x 60min. Dan zou ik nog sterker moeten zijn in de cross-periode na nieuwjaar. Nu nog de tijd vinden.
Om aan ons minimum van 6 wedstrijden te komen voor de GVA-trofee moesten we Booischot meedoen. Vorig jaar was ik hier 2de achter Joni. We pikten vanmorgen Jo, Thijs en Lies op. Toen we toekwamen zagen we Moon, Noah en André al. Ook Bruno was er, dan voel ik me altijd wat meer op mijn gemak. Een beetje later kwamen Laura en Brent met Johan ook toe. Een kleine maar talentrijke groep van RAM. De eerste die moest lopen was Noah. Hij liep na een fantastische start en een formidabele race naar een verbluffende 3de plaats. Volgens André had hij zelfs geen zin om mee te lopen. Zijn eerste en niet zijn laatste medaille ongetwijfeld. Dan kwam onze superlichting met Moon, Brent en Thijs. Moon, die serieus ziek en bijbehorende ademhalingsproblemen had liep naar een mooie 5de plaats. Brent, die de laatste weken in bloedvorm steekt werd 10de en Thijs werd 13de. Jo, die ook niet echt supergezond was, werd 17de. Niet echt een uitslag voor Jo, maar traditioneel is hij na nieuwjaar top. We moeten het beste van Jo nog zien dit seizoen. Ondanks de examens waren er ook in mijn reeks enige toppers paraat, Joni, Jody, Eva Van Doninck om er maar enkele te noemen. Papa had zoals steeds het parcours er ingeklopt, nog enkele raadgevingen van Bruno en ik was er klaar voor. Ik startte aan 80 % en Jody nam de kop. Na 100m keek ik eens rond wie er mee was en Joni deed grappig genoeg hetzelfde. Net als vorig jaar zette Joni zich in mijn spoor. Na 400m vond ik het tijd voor een eerste knalmoment. Enkel Joni en Eva konden mee. Aan een afgesproken punt met papa knalde ik een 2de keer. De voorsprong vergrootte op de 4de maar niet op Joni en Eva. Op dezelfde plaats als vorig jaar plaatste Joni een verschroeiende demarrage die ik onbeantwoord moest laten. Ze is nog iets te sterk. Vanaf dan liep ik in een intense wedstrijd met Eva voor de 2de plaats. Zoals steeds deed ik, tot wanhoop van papa en Bruno, weer het meeste kopwerk. Boenken, beuken maar Eva bleef er kreunend aan. Op 300m van de finish ging ze over mij. Vorig jaar ging ik 3de geweest zijn maar nu ging ik op 150m vlot over haar. Terug 2de. De 4de maal dit seizoen op 4 officiële crossen. Volgens Bruno word ik de Poulidor van de cross. Ik haal wel 30 op 30 in de GVA-trofee. Ook tof waren de felecitaties en de aanmoedigingen onderweg van de papa van Joni. Ik liep een mooie wedstrijd en was heel blij hierover. Ik heb in elke wedstrijd minstens op kop gelopen en de wedstrijd in een beslissende plooi gelegd. Papa sprak nog met Patrick, de vader van Jody (Duffel). Hij is een beetje een supporter van mij en volgt mijn prestaties op de voet. Hij had tegen Jody gezegd : volg Eline en als ze een eerste keer knalt probeer je ze te volgen. Ze kennen allemaal mijn manier van lopen. Patrick gaf toe dat ik momenteel sterker ben en sprak al over mijn eventuele medaillekansen op het PK. Na de wedstrijd was het zoals steeds plezier met Jo, Laura, Jody en de rest. Zaterdag loop ik waarschijnlijk in Gent een 1000m indoor samen Jo. Ook Kim, Els en Joost kwamen nog toe. Kim werd weer magistraal 2de. Ook Els en Bernadette waren aanwezig. Weer dank aan André en Johan voor de ongetwijfeld mooie foto's. Na onze prijs gingen we vlug naar huis want morgen zijn er nog examens.
Normaal zou ik zondag niet lopen in Wespelaar. Maar deze morgen begon het toch te kriebelen. Ik heb daar vorig jaar gewonnen en ik zie tegen papa : waarschijnlijk roepen ze mijn naam af als winnaar van vorig jaar en dan ben ik er niet. Vorig jaar liepen we samen met de 2de jaars miniemen wat een voordeel is voor mij. Ik kan die in het begin goed volgen en de andere 1ste jaars blazen dan hun motor op. Dit jaar ben ik 2de jaars en zoals steeds zullen ze mij volgen en de wedstrijd laten maken. En in de sprint ben ik dan geklopt door Joni Vandeuren (ROBA-atleet). Dus weet ik nog niet of ik zondag ga lopen, het zal waarschijnlijk zondagmorgen beslist worden. Ik ben sinds woensdag ook wel wat ziek, keel- en neuspijn en van die zaken. En als ik loop ga ik ervoor. Ik heb een hekel aan het inroepen van excuses.
Het zag er zaterdagmorgen naar uit dat het een regenachtige dag ging worden maar tijdens de cross in Vilvoorde bleef de regen wel weg. Het parcours was door de aanhoudende regen van de laatste dagen wel drassig en modderig.
We gingen ervan uit dat het parcours hetzelfde was als vorig jaar en dit stond ook zo op de website van Sparta. Dus 3 ronden met telkens de lange aanloopstrook. Zaterdagmorgen, echter, bleek er op de website vermeld dat het parcours was gewijzigd. Met veel moeite kregen we een plannetje van de organisatie.
Natuurlijk was mijn taktiek gebaseerd op 3 ronden. Nu moesten we 1 grote ronde lopen met een lus in het linkse bos, een tussenstuk en een kleinere lus in het rechtse bos.
Lars was bij de benjamins een beetje onder de indruk van de omstandigheden maar met een beetje meer ervaring zal het altijd maar beter en beter gaan. Onze pupillen, Moon-Brent en Thijs, plaatsen zich allen in de top 10. Bij de start is er de aanloopstrook van ongeveer 300m vals plat. Het is een serieuze kuitenbijter en Moon kwam als eerste boven na een snelle start. Bij het uitkomen van het bos bleek hij 6de te lopen. Onze papa had dit gezien en kwam vlug naar de start waar ik al klaarstond. Hij zei me niet te starten als anders gezien deze zware aanloopstrook. Laura, Elle-Mieke en Oona stonden ook aan de start. Ik startte dan ook maar aan 80% en, ja hoor, weer iedereen in mijn spoor. Het lijkt dat iedereen steeds weet wie ze moeten volgen. Echt niemand deed nog maar moeite om over te nemen. We draaiden het bos in met 4 atleten licht afgescheiden. De winnares van vorig jaar in mijn spoor. Tijdens de lange passage in het bos liep ik de hele tijd op kop, niemand nam over. Bij het uitkomen van het bos gaf ik er een patat op. Enkel de winnares van vorig jaar kon mee en ik drong ze even de kop op. Ik controleerde de passage in het andere bos en plaatste mijn ultieme aanval en nam een 5-tal meter. Wat bleek, een lus te vroeg. Er kwamen nog 2 bochten, een foute inschatting van het parcours. Bij de voorlaatste bocht plaatste de andere atlete een aanval en ik naderde nog top op 1 m en werd weeral 2de.
Mijn 3de officiële cross van het seizoen en 3x 2de. Na telkens de wedstrijd te hebben gemaakt. Ik zou toch graag eens winnen. Kjell was komen kijken en zei tegen papa dat hij samen met mij een cursus sprinten ging volgen. Wat gaat dat worden als ik eens een wedstrijd afwachtend kan lopen wetende dat ik het in de spurt kan afmaken.
Jo moest opboksen tegen een sterke bezetting maar liep een knappe wedstrijd.
Ons Julie had de laatste weken weinig kunnen trainen door schoolwerk. Maar ze liep echt sterk. Tegen het PK zal ze er wel staan.
Kim won wel haar wedstrijd na een demonstratie, Sofie werd 3de en Els liep zoals steeds voor wat ze waard was.
In december staan er nog 2 afspraken in de agenda. De 13de december in Booischot en waarschijnlijk de 19de indoor in Gent.
Zondag zijn we eerst naar de tentoonstelling van Stefaan Vanfleteren in Gent geweest en daarna naar de laatste dag van de zesdaagse. Wat een spektakel. Iljo verloor met klein verschil de laatste sprint en zo ook de overwinning met 4 punten verschil. Aan ons zal het niet liggen want wij hebben hard gesupporterd.
Sedert dit seizoen zijn er ook enkele indoor-wedstrijden in de Ram-kalender opgenomen. Ik gisteren dus naar de Superkrack in Hoboken. Een leuk tussendoortje. Ik herkende de lokatie in Fort 8 meteen. Hier werd Go 4 van ketnet opgenomen en ook "vrienden van de poëzie" van de onovertroffen Wim Helsen. Er was een hele delegatie van Ram aanwezig, heel leuk. Jolan en Jari met hun leuk zusje, Lore, Jitse, Brent.... en natuurlijk mijn beste vriendin Laura. Ik ging meedoen aan 3 proeven : hoogspringen, 60m en 60horden. Vooral naar de horden keek ik uit. De temperatuur in de zaal was fantastisch. Bij het hoogspringen waren we met 31, waaronder een aantal kwetterende nederlandse meisjes. Ik begon op 1.05. Dit lukte direct, dan naar 1.10, dan over 1.15 naar 1.20. Op 1.25 had ik 2 pogingen nodig maar ik ging er vlot over. Op 1.30 miste ik mijn 1ste poging. Dan kwam supercoach Bruno met een aantal supertips. De 2de poging was al beter en bij mijn 3de poging ging ik over 1.30. De volgende hoogte was 1.35, dat is voorlopig wat hooggegrepen. Maar toch een evenaring van mijn beste sprong (onze meeting in Mechelen) en goed voor een mooie 7de plaats op 31. Laura won vlot met een sprong van 1.45. Op de 60m liep in 9.82, ik zal nooit een sprinter worden (volgens Bruno ben ik wel behoorlijk), maar toch een verbetering van mijn beste tijd met 1 honderste. Dan de 60 m Horden. Papa had een goede tijd ingevuld en ik zat dus in de snelste reeks, dank u papa. Zoals je weet verlies ik niet graag maar ik werd wel laastste in deze superreeks. Wel met een mooie techniek en met een PB van 11.67, mijn vorige PB was 11.74. Op het einde van het piste-seizoen schreef ik op mijn blog dat ik voelde dat ik als 2de jaars miniem vorderingen ging maken en veel PB's verbeteren en ik ben er nu al mee begonnen. 11.67 is de 7de tijd aller tijden van Ram. Het was een leuke meeting waarin ik me goed amuseerde met Laura. Ik onthou ook het fantastische Ram-gevoel. Iedereen supportert voor iedereen. De ouders zijn betrokken, iedereen helpt iedereen. Bruno heeft daar een belangrijk aandeel in. Nu zaterdag ga ik knallen op de veldloop in Vilvoorde. Brabant zal verschieten, ik heb er zin in. Zondag ga ik den Iljo Keisse aanmoedigen op de Zesdaagse van Gent. Dat is een superevenement, ik vind vooral de wedstrijden achter de derny's leuk.
Hier nog enkele mooie foto's van het BK te oostende van maart dit jaar, met dank aan Jos. 3 plaatsen links van mij vind je de (onsportieve) winnares van onze Ram-cross.
Nog enkele foto's van de Ram-cross met dank aan Jos, de papa van Laura en Joke. Let op mijn gunstige positie die ik spijtig genoeg nog moest uit handen geven.
Het was weer genieten vandaag op onze Ram-veldloop. Het parcours was prachtig aangelegd, het weer was goed. Moon werd knap 2de na een periode van zware griep, aangeboren klasse hé. Thijs werd in dezelfde wedstrijd 5de. De afstand met het podium wordt wel kleiner en kleiner. In een spannende wedstrijd werd Jo fantastisch 4de. Ons Julie deed haar reputatie eer aan en was nu echt als allerlaatste vertrokken. Bewust, zei ze achteraf, het was wel een kleine en een grote ronde. Zoals de speaker, Marc Lauwers, vermelde was dit de echte Julie. De remonte ging komen en ze kwam dan ook. Meter per meter schoof ze op. Maar haar opgang werd afgeremd. Bij het ingaan van de laatste ronde deed ze, half in tranen, teken aan papa dat de veters van haar linkerschoen los was. Ze liep dus enigzins geremd een laatste ronde en werd nog sensationeel 8ste. Kjell liep een mooie korte cross, supersnel en werd 2de. Ook Kim werd 2de. Onze club stapelt de medailles op. Mijn wedstrijd dan. De winnares van vorig jaar, Paulien Cocquyt, stond ook aan de start. Ook de meisjes van Duffel waaronder Jody Doosche waren aanwezig. Vorig jaar was ik 2de. Ik ging volop voor de 1ste plaats wetende wat de mooie prijs was. Ik ken het parcours als mijn broekzak. Aan de lantaarnpaal waar het smal is moest ik zeker bij de eerste drie zitten en daaar zat ik dan ook. Het ging supersnel en het ging vlup op een lint. De eerste twee trokken na 300m al eens door en ik kon vrij gemakkelijk het gat dichten. Na 500m knalde ik een eerste keer met een forse demarage en 2 meisjes konden nog volgen. Een onbekend meisje en Paulien. Achteraf bleek dit Steeman Roselien te zijn. Vorig jaar 7de op het BK waar ik 11de was. Het ging zeer snel en ik voelde me super aangemoedigd door alle Ram-supporters. Ze stonden echt op alle plaatsen. Na 1km nam Roselien een aantal lengtes. Ik hield ze echter binnen bereik en liep het gat toe op 100m van de helling. Daar had papa de stok aan de helling extra diep in de grond geslagen. Voor de wedstrijd was hij met mij naar daar geweest. Ik moest mij afduwen aan die stok en zo direct een aantal meters winnen. Dit lukte wonderwel en ik kwam in gunstige positie de helling af. Ook Bruno stond aan die helling samen met een groot aantal Rammers, fantastisch gewoon. Paulien was er toen al definitief af en het ging tussen Roselien en mij. Op 300m van de finish plaatste ik mijn demarage en Roselien moest er af. Ik dacht echt dat de overwinning binnen was. Echter op 100m van de meet kwam ze met een ultieme inspanning langszij. Op het moment dat ik mijn sprint wou inzetten duwde ze zich af op mij en ik kreeg een elleboog waardoor ik bijna stil stond. Ik vond het een beetje onsportief maar ik wil het niet als excuus inroepen. Roselien won dan ook met 2 meter voorsprong. Weg overwinning, de ontgoocheling was groot. Mama, papa, André, Lies en iedereen waren echter direct bij mij en de vreugde voor de 2de plaats overheerste direct. Het was echt een zinderende wedstrijd, ultrasnel. Vorig jaar liep ik 7.05 nu 6.43. Onze trainers verichten wonderen maat ik moet natuurlijk nog wel lopen. Ik kreeg na de wedstrijd welgemeende felicitaties van andere vriendin atleetjes zoals Ruth en Jody. Dat is echt schitterend. Na een aantal seizoenen zijn dat echte vriendinnen. Mijn seizoen is schitterend gestart en ik sta met 20 op 20 wel op kop in de GVA-trofee. Dit is nooit een doel maar met een dergelijk klassement kan het dat wel worden natuurlijk. Na de wedstrijd een lekkere hamburger en dan begon ik aan mijn volgende opdracht. Estafette spelen tussen secretariaat en prijzentafel. Het was echt tof om te zien hoe alle vrijwilligers het beste van zichzelf gaven om onze cross tot een geslaagd evenement te maken. En of het geslaagd was. Volgende wedstrijd is Vilvoorde. Eindelijk een overwinning of is weer iemand juist te snel. Kom kijken en we zullen het zien. Met deze vorm is er veel mogelijk. Mama had de laatste weken last van haar rug maar liep zeer moedig haar wedstrijd. 3 grote ronden, je moet het maar doen. Leuk detail, Kjell heeft, net als vorig jaar tot grote onsteltenis van Asics-freak André, dezelfde Nike-spikes als ik. Op onderstaande foto zie je mij ontgoocheling en daarna de bemoedigende woorden van Jef.
Morgen is er onze RAM-veldloop op de Nekker. Ik ben zaterdag na de boekenbeurs nog speciaal gaan bijtrainen met Julie. Het was een mooie duurloop van 40 min. Vorig jaar ging ik met 2 atleten naar de meet en ik was eraan op 150m van de finish. Morgen geen medelijden. Ik knal zoals steeds van in het begin. Aan de supporters zal het niet liggen. Het wordt een thuismatch. Zoals steeds moet ik proberen er iedereen af te lopen. De meeste atleten kennen mij, ze weten dat ik meestal de wedstrijd mee-maak en proberen dan ook te volgen en te profiteren van mijn zwakke spurt. Een klein nadeel is dat Laura er niet bij is, een kleine aanpassing van mijn startprocedure is noodzakelijk. Ik heb de voorbije weken nog een paar tips gekregen van Bruno en André voor cruciale punten in het parcours. Ik ga proberen ze in de praktijk om te zetten. Ook Julie is gebrand op een knalprestatie. Vorig jaar was ze meestal de enige cadet van Ram, nu is ze meestal de enige scholier. Een gemotiveerde Julie telt voor drie. Als mijn zusje meer zou geloven in haar capaciteiten is ze tot grootste dingen in staat, denk maar aan het PK van dit jaar.
Ondanks de slechte weersvoorspellingen bleven de jeugdwedstrijden gespaard van regen vandaag in Bonheiden. Het begon enkel hard te regenen vanaf de laatste wedstrijden. Het was een mooie dag voor Ram. In alle categorieën showden we onze nieuwe outfits, we vielen echt op. De groene armada zal nog meer gevreesd worden. Bruno was al voor ons aanwezig. Zijn aanwezigheid stelt mij altijd gerust. Moon en Noah waren afwezig wegens griep, ook André heeft het te pakken. Zijn afwezigheid als fotograaf werd opgevangen door Johan. De familie De Laet zorgden voor een wereldprimeur door deel te nemen met liefst 4 atleten. Lars (apetrots op zijn nieuw truitje) liep klassevol naar een 11de plaats ondanks een mindere start. Die start is een kwestie van een beetje meer ervaring. Hoe Lars daarna iedereen voorbijstak is veelbelovend. Thijs liep zoals steeds tactisch perfect en eindigde fantastisch 6de. Brent kwam er iets achter. Jo kon niet onderdoen, liep op een bepaald moment 8ste maar snelde in ware Jo-stijl naar een weergaloze 5de plaats. Zijn beste plaats ooit in Bonheiden. Hun papa, den Hans, liep een heroische wedstrijd in ouderwets Ronde van Vlaanderen weer. Dit net als onze andere masters. Johan Smeyers liet zijn klasse bewonderen en eindigde net voor Danny van Boom. Kim won op een schitterende manier haar wedstrijd. Door een amateuristische fout van de organisatie miste ze wel het podium. Kjell werd knap 4de maar voelde zich na de wedstrijd slecht. Na een beetje oplapwerk was hij vlug de oude Kjell. Ons Julie liep haar eerste echte wedstrijd bij de scholieren als enige van RAM. Ze waren met 23. Papa stond haar nog met raad en daad bij en zie dat ze zeker niet op kop mocht lopen bij wind-tegen. Julie startte behoorlijk in het midden van het pak. De afstand was 2980m of 3 ronden. Na 1 ronde had ze Sanne, een collega van AWE, te pakken. Wat deed Julie, als echte Van den Brande ? Op kop lopen bij wind tegen. Ze vocht een mooie strijd uit met Sanne en moest ze enkel de laatste 200m laten gaan. Julie eindigde mooi 13de als 6de 1ste jaars. Heb ik wel gelopen, hoor ik je denken. Natuurlijk wel. We moesten 1610m lopen en met Laura en Eva stonden we met 3 Rammers aan de start. Laura en ik showden met veel fierheid ons Ram-topje en bijhorende stretch broek. Ik zag Joni Vandeuren, de winnares van vorig jaar, Laurent Daphne, Vandenhove Lore als voornaamste concurrenten aan de start. De tactiek was duidelijk, na 100m bij de eerste 3 draaien aan de bocht, de situatie bekijken en knallen. Ook de raadgevingen over de wind tegen waren duidelijk. Op het smalle stuk bij het uitkomen van het bos diende ik zeker bij de eerste drie te zijn. Laura deed haar tactisch werk bij de start weer weergaloos. Ik draaide als 2de na een als kamikaze gestart meisje. Onderussen weet ik dat ik mij niet mag laten verleiden tot het volgen van zo iemand. Na 400m liepen we al met 4 atleten afgescheiden waaronder Joni en Daphne. Na 500m nam Joni sterk over en papa riep dat ik moest volgen. Joni versnelde echter nog en ik moest de rol een beetje lossen. Ik liep 2de en de 3de moest er op haar beurt bij mij af. Bij het uitkomen van het bos liep ik afgescheiden 2de en liep verder en verder weg van de 3de. Ik kon relatief gemakkelijk standhouden en eindigde net als vorig jaar 2de (toen ook achter Joni). Pluspunt was dat ik niet echt verzwakte de laatste 150m en dat de sterke wind me niet kon afremmen.. De eerste wedstrijd is steeds een beetje afwachten maar het liep perfect. Overal stonden er supporters, het was echt tof. Ik zei direct tegen papa dat dit een van mijn beste wedstrijden ooit was. Ik had nooit het gevoel over mijn toeren te gaan. Onze trainers weten waarmee ze bezig zijn. Het enige minpunt was dat ik geen meter op kop heb gelopen (ik doe dat graag hé). Ik was wel fier in mijn nieuw pakje te kunnen lopen. Ik kreeg welgemeende felicitaties van de ouders van Joni. Voorlopig is ze iets te sterk (ze kan dan ook 3.14 aan op de 1000m). Als ik nog een week kan bijtrainen beloofd deze vorm voor onze cross te Mechelen. Na een paar pannenkoeken en vlak na de wedstrijd van de masters gingen we vrolijk naar huis. De regen kon ons niets schelen.
Zondag is Bonheiden the place to be. De eerste echte cross van het seizoen. En als primeur in onze nieuwe club-uitrusting. André heeft ze op tijd bij ons gekregen. Hij heeft er veel tijd ingestoken maar ze zijn prachtig. Ik heb een singlet, een flashy-topje en een stretch-broek, en sinds vorige week nieuwe spikes. Zondag in Bonheiden gaan we het allemaal showen. De andere clubs hun ogen zullen uitpuilen van jaloezie. Mijn vorm is goed, die van de andere meisjes waarschijnlijk ook. Maar ik beloof nu al een ding, ik knal van in het begin. Vorig jaar wachtte ik nog iets af maar nu breek ik direct de wedstrijd open. Al wie dat mij volgen wil zal heel hard moeten lopen. Hoe slechter het weer hoe beter. Laura en ik zullen onze beproefde taktiek bij de start nog eens toepassen. Na al die jaren zijn we op elkaar ingespeeld. Julie loopt bij de scholieren en steekt in bloedvorm. Als 1ste jaars moet er niets maar alles mag. De zusjes VDB zijn er klaar voor. Laat de tegenstand maar komen.
Mijn witte spikes, waar ik zoveel mooie wedstrijden heb gelopen, werden te klein. Ik ben zaterdag met papa er nieuwe gaan kopen. Er bleven na een eerste selectie nog 2 paar over. Een van Nike en 1 van Asics. Ik had gevraagd om spikes die als een tweede huid aanvoelden en naast het feit dat die van Nike flashy-rood waren voelden ze ook het beste aan. Gisteren was er dan de eerste echte afspraak van het cross seizoen. Onze AWE-cross te Kapelle. Moon won z'n wedstrijd en Thijs werd mooi tweede. Jo moest het opnemen tegen 3 toppers en werd mooi 4de. Ons Julie startte furieus in haar eerste scholierencross en er kon er maar 1 volgen, een 2de jaars. Na een spannende wedstrijd werd ze fantastish 2de. Ook Kim en Kjell wonnen hun wedstrijd met een straat voorsprong. Mijn wedstrijd dan. Een grote ronde was de opdracht. Nieuwe spikes natuurlijk aan. Mijn taktiek was deze van altijd, knallen van in het begin. Een kamikaze meisje startte verschroeiend maar ik zat vlug in mijn tempo en na 250 m liep ik al op kop. Ik maakte er een doorgedreven training van en vergrootte stelselmatig mijn voorsprong. Op 250 m van de finish riep papa dat ik nog eens moest doortrekken als training en dat probeerde ik ook. De passage in het bos was tof, een echt veldloopgevoel. Ik won met een grote voorsprong en lachtte de hele laatste rechte lijn, handjeklap met papa en André. Wat is het leuk om voor eigen publiek te winnen en u te tonen. Vorige week een overwinning met mijn witte spikes, nu een overwinning met mijn nieuwe rode. Binnen 2 weken in Bonheiden volgt de eerste test. Het ging nu al iets vlotter dan in Leest, in Bonheiden zal ik met nog 2 weken training helemaal klaar zijn. Daar zorgen onze supertrainers wel voor. Onnze papa liep mee in de Start-to-run loop. Na zaterdagavond een trouwfeest was hij niet echt fris. Hij liep zijn 3 ronden wel uit maar bijna moesten we de Mug bellen. Mama liep gezwind haar wedstrijd en kon nog net een veel jongere atlete afhouden.
Gisteren hadden we op school een test voor Lichamelijke opvoeding. We moesten in de straten rond de school 2400m lopen (de jongens binnen de 7 min). Als je dit deed binnen de 10 min kreeg je 20 op 20. De lerares had dit vorige week aangekondigd. Papa zei dat dit praktisch onmogelijk was. Je moest bijna onopgewarmd 4 min 10 sec lopen per kilometer. Ik zei dit dan ook tegen de lerares. Ze antwoordde dat ze wist dat dit een zeer scherpe tijd was en dat er niet veel meisjes dit de laatste jaren hadden gedaan. Dat moet je juist tegen mij zeggen. Ik startte dan ook aan een fors tempo. We moesten 4 ronden doen. Ik had uitgerekend, elke ronde in 2 min 30 sec. Ik liep wel op mijn gevoel zonder horloge (de tempotrainingen van Bruno en André renderen). 1 meisje volgde een 3/4 ronde in mijn spoor, achteraf heb ik ze nog bijna 2x gedubbeld. Ze zag redelijk blauw. Ik klokte af in 9.50. De lerares had niemand verwacht binnen de 11 min, zei ze. Ze kon het moeilijk geloven en feliciteerde me dan ook zeer oprecht. Het volgende meisje liep 11.40. Er liep 1 jongen vlugger dan ik, Jens mangelinckx. Een concurrent van Jo en ondertussen een goede vriend van mij. Dat was na de dinsdag en woensdagtraining een goede voorbereiding op de cross van AWE. Oh ja, wat er ook gebeurd is, ik vind de dood van Frank VDB enorm spijtig. We hebben al zo weinig vedetten in België. Op het criterium in Wolvertem van begin augustus sta ik er nog mee op de foto.
Dit weekend zijn we met de AWE weggeweest. Vanaf vrijdagavond in Nieuwkerke, niet ver van Ieper. Het was een mooie streek met een zeer golvend landschap. We zijn ook naar de Kemmelberg geweest. Amai, daar rijden coureurs op ! Zondag zijn we vroeger vertrokken want we gingen meedoen aan de Chiro-cross te Leest. Ook de familie De Laet ging meelopen in hun eigen Leest. Natuurlijk komen daar geen echte toppers aan de start maar een wedstrijd is een wedstrijd. Lars werd 6de, Thijs 2de evenals Jo. Van een schitterende collectieve prestatie gesproken. Mijn cross dan. We stonden met 47 aan de start voor 2 ronden van 400m. Ik knalde weg van bij de start en ze zagen mij enkel nog terug aan de finish. Na de 1ste ronde had ik al 30m voorsprong en aan de aankomst 80m. Wel was mijn tempo de 2de ronde wat minder. Misschien omdat het niet moest. Toch is er nog werk aan de winkel voor de 1ste echte cross te Bonheiden. Dit was ook de laatste wedstrijd als 1ste jaars miniem. Dan ons Julie in haar laatste wedstrijd als cadet, volgende week is ze scholier. Ook 800m, maar vlak voor de start riepen ze gelukkig om dat het 1 grote ronde was. Julie was traditioneel traag weg maar eenmaal in het veld had ze na 250m de 1ste te pakken en ze vloog erover en liet iedereen ter plaatse. Ze maakte er, net als ik, een solo-loop van en won dan ook verdiend. De 2 zusjes Van den Brande winnen op dezelfde dag hun cross. Dat was genieten. Volgende zondag is er onze AWE-massacross. Daar zal de tegenstand groter zijn. Ik ben daar al 3x tweede geworden, nu is het moment daar om voor eigen publiek te winnen. Samen met Jo hebben we massa's flyers uitgedeeld van onze cross. We hebben het zelfs laten afroepen door de speaker.
Wat heb ik zoal gedaan sinds mijn laatste verslagje. Op 23 september heb ik de scholencross in Kapelle meegelopen. Ik ben nu 1ste jaars in de humaniora en normaal zouden er onbekende tegenstanders bijzijn. Spijtig genoeg was er echter niet veel tegenstand en ik won gemakkelijk met een straat voorsprong. Even doortrekken in het begin en de laatste 150 m nog eens en het was binnen. Ik gaf nog een leuk interview voor de medaille-uitreiking. Je kent mij he, tetteren en tetteren, ze moesten de microfoon bijna wegtrekken. Ik heb wel zowel AWE als RAM vernoemd in 1 zin. Gisteren waren er de provinciale talentendagen in Vilvoorde. RAM was er met een uitgebreide groep. Het was leuk met afwisselende proeven. Sommigen lagen me beter dan de andere. Op de ladderloop was ik onklopbaar. Andere proeven als springen uit stand waren dan weer minder. Jo en ik waren echter gekomen voor het koninginnen-nummer : de 6 minutenloop. Om ter verst lopen in 6 minuten. Doseren, zei papa, en een gelijkmatig tempo lopen. Ik knalde echter weg zoals op een 1000m (ik kan het niet laten) en kwam de eerste ronde door in 1.22 op 10 meter van Jo, Nathan en een andere jongen. In de 2 de ronde kwam er een ouder meisje en Joni Vandeuren over mij. De laatste ronde was traditioneel wat minder en Eline Vancraenenbroeck kwam over mij. Uiteindelijk strandde ik op 1550m. bijna 4 ronden. Jo was +/- 120m verder. Natuurlijk was ik de eerste minuten wat ontgoocheld. Al bij al gaat mijn conditie terug in stijgende lijn. Ik ben wel blij dat het piste-seizoen gedaan is en ik kijk volop uit naar het cross-seizoen. Nog 2 weken en er is onze AWE-cross op 18 oktober. Papa gaat meedoen aan de Start-to-Run loop. Ik heb nog 2 weken om aan mijn vorm te werken. Ik ga proberen om een goed evenwicht te vinden tussen trainen, school en paardenles. Oh ja, volgende week is er het AWE-weekend en zondag komen we vroeger terug voor de veldloop in Leest. Dit is ons Julie haar laatste cross als cadet, op de AWE-cross zal ze scholier zijn. Gisterenavond ben ik nog met papa en Laura, Brent en Johan naar onze Belgische topclub KV Mechelen gaan zien tegen Lokeren. Na papa zijn 4 keer laatste pintje gingen we moe maar zeer tevreden naar huis.
Gisteren was het onze jaarlijkse meeting van onze eigen RAM. Dit jaar werd er een interclub tussen AWE en RAM aan gekoppeld. Dus liep ik in de kleuren van AWE. Ik deed mee aan alles : discus, 80m, hoog en de 1000m. Ik dacht eerst de 1000m in mijn RAM truitje te lopen maar verkoos uiteindelijk toch in de AWE kleuren te lopen. Als dank voor de goede zorgen van onze trainers gisteren. Papa, mama, Julie, Lies, Johan, Patrick,... waren volop bezig de cafetaria open te houden en Jef, Bruno, André,... zorgden voor de sportieve omkadering, echt een leuke meeting. Kjell was aanwezig als mijn persoonlijke coach, dat kon niet mis gaan. De discus wierp ik 16.56m ver, een verbetering tov 2 weken geleden met 2.40m. Ik kom hiermee in de eeuwige ranglijsten van RAM op een behoorlijke plaats. Ik heb ook wel een worp tegen de netten gesmeten. Lachen met Ina, Oona en Laura was het gevolg. De 80m moest ik lopen in een reeks met kleppers als Laura, Marthe en Anneleen. Een 5de plaats met 12.71 was het gevolg. De ontgoocheling was er dan ook (mijn eergevoel, he). Dan het hoogspringen. Mijn PR was 1.25. Ik had 3 pogingen nodig op 1.25. Dan lukte ik zowaar bij mijn 2de poging 1.30. Deze hoogte was pas voorzien voor volgend jaar. Dus mijn 2de PR van de avond was een feit en een mooiere plaats in de ranglijsten van de RAM. 1.35 was een beetje te hoog gegrepen maar toch een mooie 3de plaats gedeeld met Marthe. Ondertussen was het al na negenen toen we als laatste de 1000m moesten aanvangen. Een 1000m in mijn Mechelen, dan mocht niet verkeerd gaan. Van bij de start knalde ik weg, volgens Kjell iets te vlug. Ik sloeg al direct een grote kloof en heb heel de wedstrijd alleen op kop gelopen onder luide aanmoedigingen. Mijn tempo zakte een beetje, de laatste 200m was behoorlijk en ik eindigde in 3.32 (mijn minste tijd van het seizoen). Het doel was bereikt, een RAM medaille (daar had Jef voor gezorgd). Ook Lars won zijn 600m, Jo liep een fantastische 3.15 op de 1000m. Ook Moon won zijn wedstrijd. Jente won ook haar 1000m. Het was een fantastische meeting.
Vrijdag ben ik met papa naar de Memorial geweest. We hadden echt prachtige plaatsen. Ik heb mijn ogen uitgekeken, wat een prestaties. Ik heb handtekeningen van Eline Berings en Tia Hellebaut. Daar moest ik wel moeite voor doen en vooral leep zijn. Na zijn wedstrijd heeft Bolt op 2 meter voor mij andere kledij aangedaan. André hebben we voor de meeting ook gezien. In het voorprogramma liepen mijn collega's miniemen de 1000m. Er waren er veel bij die ik kende. Een stimulans om volgend jaar te proberen er ook bij te zijn. Gisteren heb ik meegedaan aan de meeting te Vilvoorde. Ik deed mee aan de 60m horden, de 80m en discus. Het discus deed ik vooral mee om punten te pakken voor de trofee X. Op de 60m horden was ik perfect weg en liep ik 1ste na 3 horden. Toen viel er een meisje naast mij en van het verschieten moest ik op mijn ander been overschakelen. Daarmee was mijn tijd iets minder (11.96) en werd ik 3de. Bruno was echter zeer tevreden over mijn techniek en vooral over het feit dat ik vlot op mijn ander been overschakelde. Dankzij de tips van Bruno en papa smeet ik de discus dan toch 14.18m ver. Kracht- en sprintnummers zullen nooit mijn topnummers worden zeker. Voor de 80m was ik eigenlijk iets minder geconcentreerd en ik liep dan ook een matige 12.93. Ik vond het wel een gezellige meeting met vele Rammers. om 17h00 moesten we naar een BBQ in Kapelle en om 19h00 naar de BBQ van de AWE. Daar kregen wij eindelijk onze prijs voor onze deelnames aan de veldlopen, met een mooi woordje van de voorzitter. Jo en ik kregen nog een extra prijs voor onze deelnames aan alle voorgeschreven crossen. Dat hebben we wel verdiend. Op 18 september loop ik eindelijk nog eens een 1000m op onze meeting te Mechelen. Ik kijk er naar uit, maar de vorm moet nog groeien. Werk aan de winkel op de volgende trainingen. Ik kreeg ook van de mama en papa van Sven een USB-stick met mijn volledige wedstrijd op de KBC-nacht in Heusden (1000m). Dat was wel leuk om te zien.
Ik ben Eline
Ik ben een vrouw en woon in Nieuwenrode () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 09/05/1997 en ben nu dus 28 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Atletiek, paardrijden, skieën.
