Het piste-seizoen komt maar traag op gang. Nog maar 1 meeting (IC Lier) heb ik gedaan en het begint serieus te kriebelen. Maar er is beterschap : op 30 mei is er een meeting in Machelen, 13 juni PK meerkampen in Duffel en eind juni het PK te Brasschaat. Begin juli is er nog een meeting in Humbeek. Ondertussen zitten wij wel niet stil. We (Jo, Thijs, Laura, Moon, Brent, Jente, Oona......) zijn ons volop aan het klaarstomen voor deze meetings. Ik voel dat ik stilaan terug goede benen begin te krijgen. Ik ben natuurlijk wel 1ste jaars miniem en op meetings moet ik opboksen tegen 2de jaars. Maar, ik zal mij daar nooit achter wegsteken. Het zijn dit seizoen de prestaties die tellen en iets minder de plaatsen. Al hoop ik toch op een paar medailles. Ondertussen is André wel al in topvorm. Hij brak het BR bij de 50+ en dit met een betere tijd dan bij de 45+. Onwaarschijnlijk. Het was Bruno die ons hiervan gisteren live op de hoogte bracht. Ik was aan het optreden (als goede fee) in een optreden op school en stond op het podium toen papa het mij toeriep. Papa en de papa van Jente en Oona hebben er ene op gedronken (of waren het er meer).
Gisteren vond de interclub voor onze cadetten en scholieren in Mol plaats. One meisjes zitten in een hoge en dus ook zware reeks en dienden goed te presteren om niet te zakken. Er waren 12 ploegen en de laatste 2 zakken. Ons Julie, die eigenlijk een veldloper is, was ook van de partij. Ze deed mee aan de 300m horden (1ste maal) en op de 1500m. Dit zijn nummers waar meestal niet iedereen aan wil mee doen. Maar wel ons Julie als echte clubman. Julie deed het volgend papa zeer goed en ze sprokkelde met veel moed haar puntjes. Papa zei dat ze heel goed over de horden ging maar een klein beetje snelheid mankeerde. Het is in ieder geval voor herhaling vatbaar. Dankzij een aantal zeer goede prestaties (o.a. Lize op de 100m en Kaat op hoog, en een fantastische Emma op de 400m) aangevuld met voldoende punten werden onze meisjes prachtig 8ste. Ze blijven dus gemakkelijk in deze moeilijke reeks. Proficiat. Hilde en Magda waren er als trainers en begeleiders. Dat is natuurlijk een stimulans om te presteren. Ook Ine Lauwers zorgde als ervaren atlete voor een heleboel tips en tricks. Jef zorgde er voor dat alles administratief in orde was. Dankzij Jef werden er 2 onterecht afgehouden punten gerecupereerd.
Heb je het nieuwste clubblad al gezien ? Ik sta toch wel niet op de cover, zeker. Wat een leuke verrassing, mijn allereerste cover. Deze foto is door André genomen op het Belgisch Kampioenschap op 1 maart in Oostende ter hoogte van de fameuze berg-af op 250m van de finish. Het meisje met nummer 7254 die vlak achter mij loopt is nog compleet ingestort en eindigde nog 9 plaatsen na mij. Ook in het clubblad schrijft Bruno hoe hij mijn sportieve toekomst ziet. Je moet het tekstje maar eens zoeken. Donderdagmiddag zijn we doodmoe thuisgekomen van een vierdaagse boerderij-klassen met school en om 18h moesten we al in de kerk zitten om te repeteren voor onze Plechtige Communie. Gisteren was dan de Plechtige Communie zelf onder een stralende zon. In de namiddag was er dan mijn feestje. Het was heel leuk en ik heb vele mooie kado-tjes gekregen, maar vooral veel gezelligheid. Hierdoor miste ik wel de meeting in Duffel maar ik ben al wel naar de resultaten gaan kijken. Onze Rammers hebben weer goed gepresteerd. Moon liep een schitterende 3.28 op de 1000m. Dat belooft voor de toekomst.
Deze morgen vond de jaarlijkse interclub AWE tegen Olympia Londerzeel plaats. Dit zijn steeds duels op het scherp van de snee. Mama kon niet mee gaan zien want ze heeft 4 uur aangeschoven om mij in te schrijven in mijn school voor volgend schooljaar. Er was vandaag op de interclub een individueel en collectief klassement. Vorig jaar was ik 2de. Ons eerste nummer was het verspringen, ik moet de afstand nog zien maar ik denk dat ik mijn PR heb gebroken. Daarna kwam de 80m sprint waarin ik mijn reeks won tegen 2 meisjes van AWE. Ook op het kogelstoten kon ik meer dan de schade beperken. Dan kwam eindelijk mijn nummer, de 1000m. Vorig jaar won ik deze als pupil. Een van mijn tegenstandsters was Hannah Claus (2de jaars minem) die mij vorig jaar nog ruim klopte op de AWE-cross. Daar de piste in Londerzeel 250m is moesten we 4 ronden lopen. Met papa en Hans werd aldus de normale strategie aangepast. Ik dacht enkel, knallen van in't begin. De 1ste ronde sloeg ik al een kloof met Claus in de achtervolging. In de 2de ronde heeft ze geprobeerd om mij los te gooien en ze nam 5m. Ik volgde gemakkelijk en ze liet mij kop doen. Papa riep mij aan de kant toe om voor eenmaal niet van mij te laten profiteren en de kop op te dringen aan Claus. Dat deed ik dan ook (voor 1 maal) en bij het ingaan van de laatste ronde bleef ik achter haar. Op 200 m van de finish plaatste ik mijn aanval langs de binnenbaan maar werd (bewust of onbewust) gehinderd door een atlete van Londerzeel en stond ik compleet stil. Dit werd op smerig applaus onthaald door de vader van Claus. Papa diende hem serieus van antwoord waarop een woordenwisseling volgde, dewelke papa naar het schijnt won. Dus, ik stond compleet stil en Claus wachtte niet. Ik moest alles uit de kast halen (wie zegt er steeds dat ik geen karakter heb, he papa) en kon ze nog voorbij gaan in de laatste 50m. Heel Londerzeel stond met verstomming dat de plaatselijke topvedette op eigen terrein werd geklopt. Precies of België ging winnen in Bosnië. Ik vierde ingetogen met papa en met alle supporters. Ik werd tijdens de wedstrijd luid aangemoedigd door iedereen en kreeg steeds instructies en informatie van onze trainers en Stefan (een van mijn motivators die mij steeds vraagt of ik het volkslied al ken). Ik won aldus net als vorig jaar, nu bij de miniemen en klopte een 2de jaars miniem. Ook onze andere AWE-ers deden het goed, Jente won ook haar 1000m op een schitterende manier. Jo en Thijs liepen fantastisch en werden beiden 2de. Dan kwam de prijsuitreiking. Wat bleek, door een probleem van de computer werd de uitslag van de 1000m niet opgenomen in de uitslag. Ik werd aldus 3de na Claus en Marian. Echter, Jente, Jo en Thijs vielen aldus compleet uit de medailles. Wel sleepte Bram een prachtige zilveren medaille uit de wacht. In de totaalstand won Londerzeel.
Het was echt een fantastisch atletiekweertje gisteren in Lier. Bruno stond er alleen voor als trainer en had het dan ook razend druk. Toch leek het alsof hij overal was. Zoals altijd bleef Bruno onder alle omstandigheden rustig en gaf iedereen tips. Mijn eerste nummer was de 60 m horden. Ik werd 2de in mijn reeks in 11.74, een forse verbetering van mijn vorige besttijd van 12.13. Daarna kwam een van mijn mindere nummers, de 80 m, ik liep een magere 12.72, hierdoor lieten we veel punten liggen voor de eindstand. Daar we maar met 5 miniemen waren moest Bruno ons verdelen over alle nummers en moest soms iemand een nummer doen dat haar minder ligt. Dat is normaal, Laura kan bvb. niet hoogspringen en sprinten tegelijk. Laura verbeterde in het hoogspringen haar persoonlijk record met 1 cm, een weergaloze 1.50m waarmee ze won. Dan kwam mijn topnummer, de 1000m. Papa had vooraf gezegd niet naar de plaats te kijken omdat we nu met 2de jaars miniemen lopen. Enkel de tijd was belangrijk. Ik nam een goede start en moest de eerste ronde enkel een viertal 2de jaars laten voorgaan. Jody (Duffel) en Lisa (Bornem) liepen traditioneel in mijn spoor, ik lijk wel een haas voor die meisjes. De laatste 300m kwamen ze dan over mij en ik werd tot mijn grote ontgoocheling pas 11de. Mijn tijd was echter 3.30, mijn 2de beste tijd ooit. En dit ondanks mijn toch wel mindere vorm en krampachtig lopen. Dus, dat belooft indien mijn vorm terug beter wordt. Op de 4x80m liepen we allemaal (Anneleen, Gill, Laura en ik) voor wat we waard waren en ik kon toch nog een plaats remonteren. Juist op de meet 1 honderste voor AVZK. Iedereen deed zijn uiterste best en we werden dan ook knap 6de. Bij de miniemen werden we zowaar 2de (van de 12). Mits iets betere punten op de 80m en de 40x60m hadden we gewonnen. Ik heb wel zin gekregen in een 300m, dat lijkt me leuk. De 150m gaat voor mij iets te snel. Laura deed dat, tussen het verspringen door, fantastisch. Anneleen en Oona verzamelden de punten op de werpnummers. Andere ploegen waren met zoveel atleten dat elke atleet max. 2 nummers deden. Wij deden er ieder 4. Onze pupillen waren ook fantastisch. Als die nog iets ervaring bijkweken kunnen we volgend jaar winnen, zeker weten. Vandaag is het de beurt aan de jongens, ik verwacht er veel van.
Na al twee dagen paardenkamp in het lijf ging ik gisterenavond trainen op de Nekker. Ik was wel een beetje moe maar het lukte. Uitzonderlijk was Laura er ook, altijd zeer leuk. Bruno liet ons eerst een beetje loslopen. De overgang van ski-benen naar atletiek ging eerst een beetje moeizaam. Daarna hebben we geoefend op de horden, met mijn spikes. Dat ging, volgens Bruno, behoorlijk goed. Dat belooft voor zaterdag op de Interclub. Ik ga proberen, na nog 2 dagen paardenkamp, vrijdagavond en zaterdagmorgen goed te rusten. En dan, zaterdagnamiddag, volle bak er tegen aan, alles voor de club. Zaterdagavond ga ik samen met Laura, Brent en ons Julie ook nog naar KV mechelen kijken. Dat wordt druk.
Dat was nog eens een koers, zei papa. Altijd een belevenis om met papa naar de koers te kijken. Hij rijdt precies mee en zeker als den Tom meedoet voor de overwinning. Niet afwachten en koersen om te winnen, mietjes als Haussler er zonder pardon afrijden. Alleen voor Cancellara maken we een uitzondering. Hij is nog maar pas terug na kwetsuur. Ik had vorig jaar een beetje afgehaakt als supporter van den Tom, na de cocaïne affaire, maar hij heeft nu bewezen dat hij er terug een heel seizoen kan staan. Als Belg favoriet zijn en winnen, er zijn naast den Tom maar 2 belgen die dat kunnen, nl. André (Finland, begin al maar te bibberen) en onze papa op de finale van de Start To Run. Ook leuke televisie was het interview met Leif Hoste. Hij was woedend op Fletcha en toe de interviewer zei dat hij al weg was zei Leif dat hij gelijk had niet in zijn buurt te zijn. Volgens Lies is onze 10km gisteren heel vlot verlopen. Wie anders dan Jo won de 3km, Thijs was 7de. Fantastisch, hé. Gisteren zijn we vlot terug thuis gekomen van Zwisterland. We zijn oorlogsgebied Straatsburg deze keer vlot doorgeraakt. Ondertussen kreeg ik van Bruno mijn programma voor de Interclub te Lier van volgende zaterdag, het ziet er leuk uit en er zal en moeten gepresteerd worden : 14h20 - 60m Horden 15h15 - 80m 16h35 - 1000m 17h00 - 4x80m (Bruno heeft met Anneleen, Laura, Jill en mij toch nog een competitieve ploeg uit zijn hoed getoverd) Ook Laura moet vol aan de bak : hoogspringen, verspringen, 150m en de 4x80m. Ook mijn klasgenoot Oona doet voor de 1ste maal mee : speer, kogel en ver. Een moordend programma en na het skieën van vorige week zal ik deze week mijn atletiek benen ( en vooral ritme) moeten terug vinden. Ik heb eigenlijk geen zicht hoe het staat met mijn conditie. Woensdag zullen onze trainers dat al wel eens testen, zeker. Deze week doe ik ook een paardenstage, elke dag vanaf dinsdag van 9h tot 16h.
We hebben in Saanen een melkerij gevonden die ook haar eigen ijsjes maakt. Iets te laat ontdekt, maar ik ga de laatste dagen er zoveel eten dat ik kan en mag. Lekker, Lekker. De lagere pistes veranderen door het tropisch weer in de namiddag in pap. Dit is niet goed voor papa met zijn iets te zwaar gewicht en iets te weinig techniek. Hij kan wel stoppen als de beste met een enorme sneeuwlawine als gevolg. Mama kan zeer goed skieen met een mooie techniek maar ik ben rapper. Ik kies altijd voor een rechte lijn naar beneden. Julie is iets voorzichtiger maar komt wel overal af. Papa komt zelfs af van een zwarte piste maar heeft enorme moeilijkheden bij smalle weggetjes, zelfs op een blauwe piste. Vandaag was het een jour-sans voor papa. Hij kreeg weinig adem en zijn benen luisterden niet naar zijn hoofd. Hij deed het dan ook wijselijk rustig aan zodat we enkel met de vrouwelijke kant op ski (stap) gingen. Mama deed een spectaculaire val en ik moest zo lachen dat ik door skiete en haar niet hielp. Ik heb 2 vrienden ontdekt in het zwembad (2 mannen die zonder gezin komem skieen). Ik laat die in het zwembad geen minuut rust. De andere jonge belgen die hier zijn, zijn allemaal watjes. Nog een dag en onze vakantie zit erop. Ik kijk al uit naar maandag. Dan zie ik Jo terug op Posse-Leest. Ik ga ballonnen schieten om trek-bommetjes te winnen.
Het is hier in Zwitserland net een zomervakantie. Skieën in de zon is fantastisch. In de namiddag wordt de sneeuw een beetje papperig en dat is vooral voor papa (een beetje te zwaar) een klein probleem. Er is ook weinig volk op de pistes, soms hebben we een berg bijna alleen voor ons. Na 2 dagen opwarmen op de pistes in Saanenmoller en schonried gingen we vandaag eindelijk naar de gletsjer, de fameuze Glacier 3000. We hadden die 2 jaar geleden via een ander skigebied ook als eens bezocht. Eerst gingen xwe opwarmen op een rode piste die nog beenhard lag, er werden weer enorme snelheden bereikt. Geen nood, Bruno en Andre, ik bouw de nodige voorzichtigheid in. Daarna gingen we via een enorme container naar het hoogste punt. Van daaruit, zei papa, zie je de Mont Blanc, de Matterhorn en de Jungfrau, drie van de mooiste bergen in Europa. Ja, ja, dat zal wel, hij was nog niet uitgesproken of ik was al weg. Via een stukje blauw naar de gevreesde zwarte piste. Ons Julie kwam al direct in moeilijkheden en ze verkrampte volledig. Onze papa ging stoer als eerste maar kon zijn ski's niet houden en schoof een halve berg naar beneden. Maar eerlijk is eerlijk, papa is er t.o.v. vorig jaar enorm goed op vooruitgegaan. Mama en ik donderden de piste af en aan de eerste stopplaats dronken we iets om Julie terug bij haar zinnen te laten komen. Julie en papa zijn daar gebleven en mama en ik namen 2 liften + de container om de vorige pistes nog eens af te donderen. Daarna hebben we samen nog een rode piste gedaan en dan wou Julie stoppen voor vandaag. Papa offerde zich op en bleef bij Julie. Ik heb dan nog samen met mama anderhalf uur verder geskied. Elk jaar hebben we ook een ski-lied van de piste naar het hotel. Voor het derde jaar op rij is Grace Kelly van Mika gewonnen op de voet gevolgd door Mijn vriend Theo van Urbanus. Ik volg van hier uit ook met spanning de blog van Andre. Ze zijn allemaal goed aangekomen en ze stellen het goed. Ik heb de groepsfoto gezien en ze zien er allemaal gelukkig uit, groetjes aan iedereen. Papa vond zowaar dat hij te weinig had gesport gedaan vandaag en is nog gaan joggen. Toch morgen maar eens controleren dat er geen apres-ski op zijn weg lag. Nu gaan ik terug zwemmen, er is een buiten- en een binnenzwembad. Ik heb gisteren ook al een groot chocolade konijn gekocht, lekkere zwitserse chocolade.
Het plan was zeer simpel als geniaal. We zouden gisteren al in de namiddag vertrekken op ski-reis en overnachten in St-Avold, iets voorbij Metz. Dan konden we vandaag rustig voortrijden naar Saanen in Zwitserland. Volgens onze planning zouden we om 13h00 toekomen om alles rustig voor te bereiden (skis, ski-pas enz). Vanmorgen vertrokken we om 08h00 in St-Avold en dan naar Straatsburg. Papa wist wel dat er daar een Navo-viering was maar dat zou wel meevallen. Vlak voor Straatsburg werden we afgeleid. Vanaf dan zaten we vast. Er was geen enkele manier om Straatsburg nog uit te geraken, je gelooft het niet. Alle af- en uitritten waren geblokkeerd. We hebben echt alles geprobeerd, net als vele andere Belgen. Op een bepaald moment konden we geen kant meer uit. We zijn dan maar uitgestapt en zagen een stoet van auto s vol hoge pieten. We werden afgeblaft door politie en niemand die iets wist. De voorlaatste colonne waren Belgen, we hebben gezwaaid zoals bij een carnavalstoet. Op een bepaald moment gingen de dranghekken weg en konden we een beetje terreinwinst boeken. Wat bleek echter, na 500 m sloegen we rechts af en daar was de hel. Een cordon van politie en daarachters betogers. De politie schoot kleine bommetjes af en dat werd beantwoord met stenen. De weg lag vol met cartouches. Na een halfuur daar te staan zagen we een kleine opening naar een eventuele uitrit naar Colmar. Dat hadden we niet moeten doen. Echt op dat momemt vielen de betogers aan en moest de politie wijken in onze richting. Wij zaten daar middenin, Ons Julie had een beetje stress maar ik vond dat zeer spannend. We waren plots door alles en iedereen omsingeld en papa is in ware Lewis Hamilton stijl ontsnapt. Waarschijnlijk is dit gefilmd door een cameraploeg. Een andere uitvalspoging strandde weer op politie. We zagen echt honderden betogers met stomme vlagskes en evenveel politie die rustig broodjes waren aan het eten. Daarna hebben we nog 2h rondgedoold in deze belegerde stad en toen zijn we ontsnapt naar een klein dorpje in de buurt om via daar naar Colmar te kunnen. Om 18h30 zijn we dan toegekomen in Saanen.
Onze kamer is nog beter dan vorig jaar en nu ga ik zwemmen.
Ik hoop dat onze superatleten op een vlottere manier in Aix zijn geraakt en een toffe stage gaan meemaken.
Nu er voorlopig geen wedstrijden zijn verschijnen er iets minder tekstjes op mijn blog. Geen paniek, echter, ik leef nog wel degelijk. De trainingen lopen zoals gewoonlijk. Woensdag intensief op de Nekker en donderdag (en/of zaterdag) iets rustiger in Kapelle. Vorige week hebben we op de training op de Nekker levende voetbal gespeeld. Ik had op papier een zwakke ploeg maar we hebben door samenwerking en een doordachte taktiek toch kunnen winnen. We werken rustig toe naar de interclub van 18 april in Lier. Bruno zei dat we met een voltallige ploeg zouden kunnen winnen. Maar, een van onze speerpunten, Marthe, kan er spijtig genoeg niet bijzijn. Zodus verliezen we een pak punten op de sprintnummers. Bruno zal er alles aan doen om een goede bezetting uit te werken voor alle nummers met de aanwezige atleten. We hopen ook Marian mee te krijgen teneinde te verrassen op de 4x80 m. In ieder geval zullen we de eer van RAM met volle overgave verdedigen, en meer dan dat. We gaan voor een aantal individuele overwinningen tegen toch wel sterke andere clubs.
Vrijdag trok ik met Jo naar de huldiging van de GVA-trofee in Duffel. Na wat zoeken vonden we de lokatie. Er waren veel atleten aanwezig. Het uurschema was zeer strak. Zoals je weet werd ik 5de in dit klassement. Als ze je naam afriepen moest je naar voor komen en je kreeg een diploma en en T-shirt. Dan volgde er een foto-sessie met de andere aanwezigen van de top-10. Ik moest samen met Jody Doossche (als kleinsten) vooraan zitten. Het is wel leuk om de atleten eens te zien in gewone kledij. Dat is kompleet anders en je moet soms goed kijken om iemand te herkennen. Ik merkte wel dat er velen mij echt kennen. zelfs de Belgische kampioen (Floor) zei vrolijk goedendag. Op de crossen lijkt zij niet echt symphatiek. Maar dat is misschien normaal, we moeten ons allemaal concentreren. Ik kom het beste overeen met Jody (van Duffel). Vriendjes naast de wedstrijd maar concurrenten in de wedstrijd. Ah, ja, zo moet het. Jody haar papa zei dat ze misschien naar onze jeugdmeeting komen in september. Er moeten dan wel medailles zijn. Ik ga eens aan het bestuur vragen of ze daar kunnen voor zorgen. Na mij mocht ook Jo de zelfde ceremonie ondergaan. Jo werd zeer knap 9ste, desondanks 2 mindere wedstrijden. Hij knokte zich in Kessel echt naar deze top-10 plaats. Tijdens het naar huis rijden stond de radio op met het verslag van KV Mechelen tegen Anderlecht (papa heeft deze wedstrijd gemist om mee te gaan naar Duffel) en we werden bijna zot toen we live de 2 doelpunten hoorden van KV. Gisteren kwamen André, Kjell, Moon en Noah naar ons thuis. André kwam speciaal af om mooie foto's te nemen voor de uitnodigingen en kaartjes voor mijn communie. Ik speelde dus voor de 2de maal op 2 dagen voor fotomodel. Het was wel een beetje bewolkt. André belde deze morgen naar papa om te zeggen dat hij de foto's niet echt perfect vond. Een beetje te slecht weer en een beetje teveel geposeerd met af en toe een geforceerde glimlach. André stelde voor om het nog een keertje over te doen. Je kent André, hé, het moet goed en perfect zijn. Zo is hij ook als atleet en zo zal hij ook wereldkampioen worden. Samen met Moon en Noah maakten we er een fantastische namiddag van. We speelden op de Wii, we speelden in huis, we hebben geravot in de tuin en we sloten af met pannekoeken en Monopoly. Toffe gasten, Moon en Noah, maar dat wisten we al. Kjell, André, mama en papa maakten er eveneens een gezeliige namiddag van. 2 van mijn idolen op bezoek, dat kon niet mislopen.
Gisteren hebben we weer een leuke training gehad op de Nekker. Jo was er niet, hij is (samen met veel snoep) op bosklassen met zijn school. Thijs reed met ons mee. Ik had graag, met het oog op de meetings, nog eens getraind op de horden. Bruno, die gedachten kan lezen en atleten aanvoelt, stelde dat direct voor. Samen met andere atleetjes hebben we dan ook 1 uur intensief hierop getraind. Het is toch wel een zeer technische discipline. Ik had wel een aantal wedstrijden van Eline Berings gezien maar om dat in de praktijk om te zetten zal er nog veel training nodig zijn. Maar geen probleem, op meetings wil ik vooral de 60 m horden , hoogspringen en natuurlijk de 1000 m doen. En vooral, veel vooruitgang maken. Het was wel een drukke dag gisteren. Eerst mama geholpen in de tuin, dan naar het paardrijden en dan training. Tussendoor heb ik aan mijn oude fiets een karretje gehangen (de Eline-mobiel) waar ik mee in de tuin rondcrosste. Ik was 's avonds dan ook een beetje moe.
Zoals je weet zit ik in het 6de leerjaar en moet ik volgend schooljaar naar de humaniora. Een van mijn vriendinnen in de klas (Lisa) is bij de beste van België in het zwemmen. Zij vertelde vorige week dat ze een brief kreeg van de topsportschool. Welke brief kreeg ik vandaag. Ook een brief van de topsportschool via de Val. Zo stond er in de inleiding : "Proficiat, met je schitterende prestatie tijdens het Belgisch kampioenschap veldlopen kan je in aanmerking komen voor een instap in de topsportschool atletiek, een studieaanbod in het middelbaar onderwijs waar we een intensieve atletiekbeoefening koppelen aan een degelijk studieniveau". Wat een moeilijke woorden allemaal. Het komt er op neer dat ze blijkbaar vinden dat ik goed kan lopen. Dat is tof. Toch straf, ik zit in een klein schooltje in een klein fusie-gemeenteke en in dezelfde klas zitten er 2 die zo een brief krijgen. Voor de rest blijf ik trainen en ben ik een beetje blij dat het momenteel wat rustig is. Vrijdag ga ik samen met Jo naar de huldiging voor de GVA-trofee. Hierdoor missen we wel de AWE-fuif. De eerste week van april gaan we op ski-vakantie naar Zwitserland en daarna dien ik klaar te zijn voor de interclub.
Papa had zaterdagnacht opgebleven om de prestaties van onze Blegen te volgen in Turijn op het EK. Hij had het opgenomen. Het eerste wat hij zaterdagmorgen deed was Mega Mindy afzetten om naar de finale van Eline Berings te kijken. Ik heb de laatste weken wel al de prestaties van Eline gevolgd op andere meetings. Hij had eerst al uitgelegd dat ze fantastisch was in de reeksen en de halve finale. Papa kan dat, een spanning opbouwen zodat zelfs de niet-sportliefhebber aandachtig zou kijken. Hij suggereerde dat er zeker een medaille werd behaald. Eline liep een fantastiche race en liep iedereen naar huis in een fabuleuze tijd van 7.92. We hebben niet lang moeten wachten op de opvolger Tia en Kim. Iedereen zegt nu al Berings tegen mij, Eline is dan ook een van de mooiste voornamen maar ik hoop wel dat binnen enkele jaren daar automatisch Van den Brande achterkomt. Ik liep vorig jaar 12.13 op de 60 m horden, daar moet dit jaar dan ook een stuk vanaf. Ik heb dan ook nog niet echt veel geoefend op de horden. Mama en papa hebben al lang beloofd dat we in 2012 naar de Olympische Spelen in Londen gaan. Nu maar hopen dat we aan kaarten geraken voor de 100m horden.
De papa van Laura en Joke De Cubber heeft een hele dag in de weer geweest om iedereen te fotograferen op het BK in Oostende. Dank u, Jos. U kan de foto's vinden op zijn site : www.jojolayv.net. Hieronder vindt u enkele foto's van André, getuigen van een mooi en sportief week-end.
Mooie afsluiter van het veldloopseizoen + een nieuw wii-spel
Zaterdag reden we al voor de middag naar Oostende om er een leuk week-end van te maken en om vandaah het Belgisch Kampioenschap mee te lopen. Ongeveer rond de middag kwamen we toe. De andere AWE-ers waren er al. We hebben eerst vlug iets gegeten en dan hebben we ieder een go-cart gehuurd (Jo, Lennert, Thijs, Laura en Julie samen en ik) en den dijk voor een uur onveilig gemaakt. Ik had een chopper. Ondertussen kreeg papa bericht van André, een nieuwe belgische titel met een nieuw belgisch record. Fenomenaal, onze voorziter geeft wederom het voorbeeld. Onderstaande staat vandaag op de site van de Val. Andre Lafere/RAM-M45, stak er andermaal bovenuit: op de 800m liep hij iedereen uit zijn tred en finishte in 20206, een verbetering van zijn eigen BR met 10/100. Niet mis voor iemand die halfweg mei zijn 50ste verjaardag viert.
Om 14h15 reden we naar het parcours voor een grondige verkenning. Het parcours was grondig gewijzigd tegenover vorig jaar en vooral de nieuwe helling (reeds na 500m) heb ik samen met Jo grondig bestudeerd. Daarna gingen we terug naar het hotel. We sprongen nog op de trampoline en speelde tafelvoetbal. 'S avond hadden we afgesproken met André, Kjell en Kim in de Wok On Fire in Raversijde. Stel je voor, samen gaan eten met 3 van mijn idolen en met een Belgische Kampioen. André had zijn medaille bij. Noah en Moon waren er ook. Dat is altijd gieren geblazen. Kjell vertelde mij dat hij ook een Wii heeft. Hij gaat een spelletje (Olympische Spelen) aan mij uitlenen. Kjell is wel gekwetst en kon niet meedoen aan het BK. Na een kei toffe avond en dag lag ik moe om 22h00 in bed. Vanmorgen zaten we al om 8h aan de ontbijttafel en voor 10h waren we aan het parcours. Een heel voetbalveld was reeds gevuld met tenten van clubs, een mooi beeld. Ik zag al veel concurrentjes lopen en zij mij ook natuurlijk. Moon (juist op tijd toegekomen) en Thijs liepen als eersten van onze club. Moon die 's morgens zeer zenuwachtig was liep naar een fantastische 11de plaats en Thijs was mooi rond de 30ste plaats (92 deelnemers). Beiden liepen hun eerste BK en keken hun ogen uit. Jo volgde goed achteraan in het groepje van de toppers maar kon vandaag zijn gevreesde raketaanval niet bovenhalen. Hij werd knap 23ste (102 deelnemers) op maar 20 sec van de 4de plaats. Lennert eindigde mooi middenin zijn reeks. Ons Julie kwam met vertrouwen aan de start. Haar start was weer niet schitterend en ze kon weeral aan een inhaalrace beginnen. Op een zwaar parcours (met de 2 hellingen) werd ze 36ste op 70. De tijd tussen de 1ste en Julie wordt elk jaar minder en minder. Julie was traditioneel niet tevreden over haar wedstrijd. Slecht gelopen zei ze, papa zei dat de 30 voor haar geen pannekoeken waren, anders liepen die daar niet. Ze kloeg ook over de onsportiviteit van andere atleten bij het passeren. Laura en Joke liepen eveneens voor wat ze waard waren. Dan mijn wedstrijd. We moesten een kleine ronde lopen met een moeilijke en helling en een 2de ronde met een andere helling, in totaal 1640m. Papa had gezegd dat ik extra moeite moest doen op die hellingen, normaal mijn zwak punt. Hij beloofde ook een nieuw Wii spelletje als ik bij de eerste 20 zou eindigen. Mijn start was niet echt schitterend maar ik was toch bij de eerste 12 aan de eerste bocht. De eerste helling ging ik vlot naar boven en voelde ik al dat de benen goed waren. Door de verkenning wist ik goed hoe deze helling aan te pakken. Ik kon goed mijn tempo aanhouden. Na 1000m liep ik (volgens papa) 13de en zo ging ik naar de laatste 350m met de 2de helling. Ik was beneden aan de helling nog steeds 13de en ging nog een aantal atleten voorbij naar de 10de plaats maar werd bovenaan de helling voorbijgegaan door Joni Vandeuren. Pas dan was ze er. Ik kon dan vlot mijn plaats houden en werd toch wel 11ste zeker, op 96 deelnemers en maar 20 sec. van de 1ste plaats. Fantastisch toch, na mijn zwakke prestatie van vorig jaar (33ste) een bevestiging van mijn 15de plaats van in 2007. Als de atleten voor mij heb ik dit seizoen (behalve 1 maal Joni) niet kunnen kloppen. Maar er waren er veel na mij die mij dit seizoen ook al klopten. Dit was ook mijn beste wedstrijd na nieuwjaar. De vorige crossen verspeelde ik plaatsen de laatste 350m maar uitgerekend op het BK win ik plaatsen. Ik hoop de vele supporters een mooie wedstrijd te hebben aangeboden. Ik had ook terug mijn haar in een staart, een klein bijgeloof. Met dank aan de goede trainingen en de goede trainers voor mijn conditie.. Dit was dan ook een mooie afsluiter van een fantastisch seizoen met vele podiumplaatsen en zelfs een eerste overwinning. Nu gaan we het rustiger aandoen en toewerken naar de interclub piste op 18 april. Oh, ja, mijn Wii spelletje heb ik al gekocht in Oostende (World Records). Toen we wegreden van het parcours kwamen we Kim, André en Kjell nog tegen. Ik weet nog niets van de uitslagen van Sofie, Kim, Christine, Yvonne en Lut.
Ik ben uiteindelijk 5de geworden in de GVA-trofee met 50 punten op 60. Daar ben ik wel heel fier over. Daar ik 6 wedstrijden heb gelopen is dit 8,33 punten per wedstrijd. Dus was ik gemiddeld steeds 3de. Jo is ook fantastisch 9de geworden. 13 maart 2009 mogen we in Duffel naar de huldiging. Juist die dag is er natuurlijk onze AWE-fuif, we zullen nog een oplossing moeten uitwerken. Vanavond is er nog een serieuze training op de Nekker en morgen nog een in Kapelle. Dat moet volstaan om klaar te zijn voor het BK van zondag. Ik heb het parcours bekeken en we moeten een helling over, mijn mindere punt. Daar moet ik misschien nog een beetje op trainen of tips krijgen van Bruno of André. Zaterdag vertrekken we al naar Oostende en we blijven daar overnachten. Jo, Lennert, Moon, Thijs en natuurlijk ons Julie zullen daar ook zijn. Dan gaan we in de namiddag het parcours verkennen om zondag dan te knallen. Ook gaan we nog met de Go-carts vlammen op den dijk (en garnalen en escargots eten aan de kraampjes, hihi). 'S avond kijken we op de hotelkamer naar TV. Ik ga voluit voor een top-20 plaats. Vorig jaar ging ik tenonder aan de zenuwen. Ons mama en papa zullen er wel voor zorgen dat ik er dit jaar geen heb. De weersverwachtigen zijn ook goed alhoewel ik wel graag wat regen en wind heb (maar niet zo veel als vorig jaar, dat was ellendig). De tegenstanders hebben dat minder graag. Het is wel zo dat ik voor nieuwjaar iets beter was dan erna, maar ja, Tom Boonen wint wel altijd de Ronde Van Vlaanderen of Parijs-Roubaix maar nog nooit het BK. Onze papa zegt dat ik eerst en vooral voor mijn plezier moet lopen. Natuurlijk moet er wel wat competitie zijn en mag ik soms ontgoocheld zijn maar dat mag niet lang duren. Dus, duimen voor onze Rammers zondag.
Gisteren was er de veldloop in Kessel bij Lier. We waren er met een kleine delegatie (Jo, Moon, Brent, Laura, Lennert, Julie en ik). Kjell was speciaal afgekomen om te supporteren. Dat is altijd een stimulans. André was onze trainer van dienst en Noah was er ook. Dat is altijd lachten geblazen. Eerst iets over de wedstrijd van ons Julie. Zoals steeds een beetje op haar eentje bezig voor de wedstrijd. Ze stond een beetje afgezonderd aan de start, helemaal rechts. Een beetje ongeïnteresseerd rond te kijken, amper een deftige opwarming gedaan. Maar, onze papa, die de manieren van ons Julie zeer goed kent zei dat ze scherp stond. Ze moest 2300 m lopen en er waren 26 deelnemers. Haar start was nog slechter dan anders en ze was 3de laatste na 100m. Na de eerste bocht naar het water echter was ze al 17de. En dan begon ze er zin in te krijgen. Ze was echt ontketend. Ze stormde letterlijk andere atleten voorbij. Een langs links, een ander langs rechts, nog een ander langs onder, een duw rond boven. Uiteindelijk kwam ze op een 7de plaats om in de sprint nog een plaatsje te moeten toegeven. 8ste dus. Na de finish was ze traditioneel weer even niet aanspreekbaar om na 10 minuten terug mijn lief zusje te zijn. Achteraf bleek ze 2de van haar jaar te zijn. Langzaam maar zeker zullen ze met ons Julie moeten rekening houden, indien ze ook deftig begint te trainen. Ze is echt in bloedvorm, dat beloofd voor het BK. Als haar start goed is, tenminste. Moon was onze eerste loper en vloog in de eerste ronde. Uiteindelijk werd hij knap derde. Hij sprintte zo vlug dat hij zou 2de geworden zijn als de wedstrijd nog 3 meter langer was. Jo startte als een raket en maakte de wedstrijd enorm rap. Hij sleurde alles uiteen op kop. Jo liep constant op de eerste rij en haalde zijn 3de podiumplaats. Weer een medaille voor ons. Onze nieuwe voorzitter was tevreden. Ook Brent en Laura liepen een mooie wedstrijd. Mijn wedstrijd dan, 1890 m over een kleine en een middelgrote ronde. Er stonden een aantal kleppers aan de start. Mijn start was iets minder goed. Volgende week op het BK moet ik geconcentreerder zijn.De eerste bocht liep ik 5de en al vlug leidde ik een achtervolgend groepje op een koploopster. Bij het einde van de eerste ronde had ik die bijna te pakken. Ik kende het meisje niet en ik dacht dat ze wel zou stilvallen. Achteraf bleek deze vorig jaar 6de te zijn op het BK, het was iemand van Luik. Met andere woorden, in plaats van de achtervolging te laten aan iemand anders knalde ik weer en zeiden de anderen dank u wel voor het werk. De laatste 300 m had ik het zeer moeilijk en ik eindigde als 5de. Uit de achtergrond kwamen er nog 2 terug. Het bleek wel dat ik 3de was van de provincie Antwerpen en dus pak ik 8 punten voor de GVA trofee. Waarschijnlijk ben ik hierin 5de, wetende dat ik maar 6 wedstrijden liep waaronder een aantal sterkbezette. Het is wel leuk dat Jo steeds op het podium staat als ik er niet op sta. Jo blijkt iets te hebben van, Eline niet, dan doe ik het wel. Volgende zondag is er het BK. Ik en de anderen zullen moeten top zijn. Oh, ja, het is gisterenavond ook eindelijk gelukt op mijn nieuwjaarsbrief voor mijn meter te lezen. Volgens Els heb ik hiermee ook weer een nieuw record gepakt. Mijn eerste dit jaar.
Mijn knie- en enkelproblemen lijken opgelost. Gisteren op de Nekkers ondervond ik niet het minste probleem. Bruno informeerde ernaar en ik kon hem geruststellen. Voor de training had ik er geen goed oog in. Ik dacht aan de zware training van verleden week als gevolg van de pijn in mijn knie. André (en ook Moon en Noah) was er niet wegens een panne aan zijn auto. Wat een voorzitter kan voorhebben, hé. Trouwens, heeft iedereen ons fantastische clubblad gelezen ? Bij ons thuis is het 4x afgedrukt, zodanig dat iedereen rustig zijn eigen exemplaar kon lezen. Zondag loop ik in Kessel (Lier) als laatste voorbereiding op het BK. Het is ook de 6de wedstrijd die ik loop voor de GVA-trofee. Je moet er min. 6 lopen voor een klassement. Ik kan nog 4de worden, voor 3de te worden moet ik winnen. Jo, Moon en ons Julie doen ook mee in Kessel. We zullen er dus zijn met een sterke afvaardiging. Na de wedstrijd kunnen we eindelijk naar mijn meter gaan (in Lier) om mijn nieuwjaarsbrief te lezen. Door onze drukke bezigheden was dat er nog niet van gekomen. Ondertussen zijn wij wanhopig op zoek naar coole rode laarsjes (of boots) die ik wil aandoen op mijn plechtige communie. Als iemand weet waar ik dat kan vinden mag je het altijd laten weten.
Ik ben Eline
Ik ben een vrouw en woon in Nieuwenrode () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 09/05/1997 en ben nu dus 28 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Atletiek, paardrijden, skieën.
