Gisteren ben ik naar de meeting in Oordegem gegaan. Wat een stadion, echt om jaloers op te zijn. Alle accomodaties zijn daar aanwezig. Laura en Brent waren er ook. Een kleine delegatie van RAM. We vielen wel op met onze groene truitjes. Verschillende mensen vroegen waar RAM betekende. Dat legden we dan met veel plezier uit. Ja, we zijn echt ambassadrices van de club. Er was zelfs iemand die dacht dat we zusjes waren. De mensen zien dat hé, als je goed met elkaar overweg kunt. Als Laura en ik samenzijn is't altijd leute en plezier maar er moet ook gepresteerd worden. Ik deed mee aan de 80m, hoog en (bij gebrek aan een 1000m) mijn eerste 300m. Op de 80m liep ik een PR met 12.24. Ik kom stilletjes aan in de buurt van de 12sec. Ik was wel tevreden over mijn wedstrijd. Ondertussen waren Bruno en vriendin onverwachts toegekomen. Ze waren Ewoud gaan wegdoen naar Gent en op de terugweg naar Oordegem afgezakt. Tof, hé, dat onze topcoach dat voor zijn atleetjes over heeft. In het hoogspringen ging ik vlot over 1.15m. Dan sloeg de jury tilt, hij riep me niet af voor 1.20m. Door bemiddeling van Bruno kreeg ik die hoogte cadeau. Dan vergat de jury 1.25m. Ik moest dan direct naar 1.30, ondanks tips van Bruno miste ik driemaal. De laatste poging was nipt. Het zal voor volgend seizoen zijn. Laura ging natuurlijk verder en moest het oa. opnemen tegen een 2de jaars met 1.62 in de benen. Wie won er met 1.51 ? Ons Laura natuurlijk. Dan mijn allereerste 300m. Ik had 's morgens een interview gelezen in De Morgen met de broers Borlée hoe zij een 400m aanpakken. Agressief vertrekken en direct naar de 3de plaats, dan actief de bocht in en dan de gas open voor de laatste 100m. Die mannen hebben gemakkelijk praten hé. Die trainen elke dag in Amerika. Ik had wel met papa een taktiek besproken : daar ik geen echte spurter ben ging ik de 300m aanpakken als een 1000m. Vooral de laatste 100m mijne foulée van de 1000m bovenhalen. De race dan : ik startte in baan 4, mijn start was niet echt flitsend, mijne bocht te traag en te krampachtig maar de laatste 100m was fantastisch. Dat was echt het gevoel van een 1000m. Ik haalde nog een meisje in werd 3de in 51,62. Daarmee kom ik wel lekker in de eeuwige ranglijst van RAM. Ik knikker er wel ons Julie uit. Ik was wel tevreden ove rmijn meeting. En vooral omdat ik voel dat ik op alle proeven nog progresssie kan maken. Ik kijk echt uit naar volgend seizoen waar ik volop PR's kan verbeteren. Na de wedstrijd trakteerde ik mij nog op 2 lekkere pannenkoeken. We moesten iets vlugger weg wegens Mechelen-Brugge. Laura en Brent deden nog een aantal proeven mee. Ik heb wel niet kunnen meedoen daardoor aan de 150 horden. Dat zal voor een volgende keer zijn.
Vers van de pers. André is wereldkampioen geworden in Finland op de 800m. PROFICIAT. Dit is het resultaat van maanden hard werken en voorbereiding. Ik ben dan ook zeer fier op André en kan nu met trots zeggen dat ik getraind wordt door een wereldkampioen. Dit is voor een jong atleetje als ik een enorme motivatie. Verdere details over de wedstrijd zal je spoedig kunnen terugvinden op de blog van André. Hieronder al de glorieuze uitslag die ik van de site van het WK haalde. Den Anselm was blijkbaar de enige die André een beetje kon bedreigen.
We zitten in Frankrijk voor het moment, op de rand van de Auvergne en Aveyron, in Entraygues sur Truyères. Het is een mooi hotel met een zwembad maar zonder airco. Je moet wel veel de auto nemen voor ergens naar toe te gaan. We bezoeken oude stadjes en vandaag zijn we gaan paardrijden in de bergen, mama, Julie en ik. In het begin hadden mama en Julie wat moeilijkheden maar daarna ging het. We hadden een coole begeleider (zonder zadel). Papa ? die rijdt ons wel overal naartoe maar doet niet veel, hij drinkt wel iets minder pintjes sinds zijn leverproblemen, ons mama is daar streng in. Ik ga ook veel zwemmen met Julie en ga ook dikwijls in de jacuzzi. Ik lees dat André wat probleempjes heeft met een overbelasting. Dokter Huysmans komt bij de meter van papa en volgens hem is dat de beste dokter die er is. En, André, je zegt altijd tegen mij dat een atleet in topconditie steeds kleine kwaaltjes heeft, dus ik ga ervan uit dat je gewoonweg wereldkampioen wordt zoals je me hebt beloofd. Dan koop ik iets speciaal voor u. Nog 2 dagen voor uw vertrek denken we allemaal aan u. Oh ja, onze papa heeft een plan om Julie aan een clubrecord te helpen. Binnenkort meer daar over. Het zal speciaal zijn. Ze moet zelfs niet helemaal in topconditie zijn.
We zitten in Frankrijk voor het moment, op de rand van de Auvergne en Aveyron, in Entraygues sur Truyères. Het is een mooi hotel met een zwembad maar zonder airco. Je moet wel veel de auto nemen voor ergens naar toe te gaan. We bezoeken oude stadjes en vandaag zijn we gaan paardrijden in de bergen, mama, Julie en ik. In het begin hadden mama en Julie wat moeilijkheden maar daarna ging het. We hadden een coole begeleider (zonder zadel). Papa ? die rijdt ons wel overal naartoe maar doet niet veel, hij drinkt wel iets minder pintjes sinds zijn leverproblemen, ons mama is daar streng in. Ik ga ook veel zwemmen met Julie en ga ook dikwijls in de jacuzzi. Ik lees dat André wat probleempjes heeft met een overbelasting. Dokter Huysmans komt bij de meter van papa en volgens hem is dat de beste dokter die er is. En, André, je zegt altijd tegen mij dat een atleet in topconditie steeds kleine kwaaltjes heeft, dus ik ga ervan uit dat je gewoonweg wereldkampioen wordt zoals je me hebt beloofd. Dan koop ik iets speciaal voor u. Nog 2 dagen voor uw vertrek denken we allemaal aan u. Oh ja, onze papa heeft een plan om Julie aan een clubrecord te helpen. Binnenkort meer daar over. Het zal speciaal zijn. Ze moet zelfs niet helemaal in topconditie zijn.
Ik ben juist thuis van de KBC-Nacht. Wat een meeting. We kwamen samen toe met Moon, Noah, André en Kjell. Sven en zijn ouders waren er iets later. Na de aanmelding, waar we een mooi T-shirt en onze nummer kregen, begonnen we rustig aan onze opwarming. Jody Doossche, mijn vriendin van Duffel, vroeg of ze met mij mocht opwarmen. Natuurlijk, leuk. Er was een speciaal voorziene opwarmzone en een oproepkamer. Moon en Sven liepen om 14h20. Het was een wedstrijd met een strak tempo waarin Moon na een fantastische sprint 3de werd in een weergaloze 3.14, een verbetering met 14 sec. van zijn vorige besttijd !!!!!!! Werkelijk fenomenaal. Sven liep een mooie 3.32 na een strakke wedstrijd.. Dan mijn wedstrijd om 14h45. Je kon niet te laat komen, ze riepen zeker 4 keer uw naam af. Je kreeg ook een eigen bakje om je kledij in te leggen. Ik stond 7de van de 24 atleten. Mijn start was niet slecht maar ik zat na ongeveer 100m wel behoorlijk ingesloten. Ik kwam aan aan een mooi tempo na 600m door op een mooie 9de plaats. Maar in de laatste 250m ging het iets te vlug, ze liepen me aan alle kanten voorbij en ik kon mijn fouleé niet echt meer rondkrijgen. Ik eindigde 19de in een nieuwe besttijd van 3.25. Toch weer een kleine vooruitgang. De 9ste liep 3.22, toch maar 3sec verschil. Het is voorlopig echt maar in de laatste 250m dat ik het verspeel. Da's het verschil tussen mijn 1 echte training per week en 3 van de andere atleten. Maar, ik heb wel zeker gevoeld dat ik het niveau aankan en dat is het belangrijkste. Maar na een zware week van paardenstage was ik zeer tevreden met mijn wedstrijd en tijd. De papa van Sven heeft heel mijn wedstrijd gefilmd. Dat wil ik wel eens terugzien. Kjell ziet in mij een 800m loper. Papa gaf hem enigzins gelijk. Bruno, echter, denkt in de richting van steeple. We zien wel. Na de meeting heb ik mijn nog goed geamuseerd met Jody, concurrenten in de wedstrijd en vriendinnen voor en na. Jody kwam na de wedstrijd aan papa vragen waar ik was om uit te lopen. Ze heeft eventjes moeten wachten want ik was gaan fritten haen, hi hi hi. Volgende dinsdag vertrekken we naar Frankrijk. Ik denk dat er in augustus nog ergens een wedstrijd is.
De startlijsten voor de KBC-nacht zijn bekend. De miniemen 1997 lopen in 1 reeks. Met 24 atleten. Hoe gaan wij allemaal deftig aan de start kunnen staan ? Dat wordt drummen. Het voordeel is dat mijn start nogal goed is. Het zal zaak zijn om geconcentreerd te blijven en mijn start niet te missen. Daarna deftig in mijn ritme komen en blijven. Bijna alle meisjes op de lijst ken ik, er zijn zelfs 2 nederlandse atleten bij. T'is te hopen dat die niet te veel tateren aan de start. Ik kijk er wel naar uit. Onze opwarming zal gebeuren door André, dat kan niet stuk. Wie wordt er opgewarmd door een 3-voudig Belgisch recordhouder en toekomstig wereldkampioen ? Toch niet die van Duffel, hé. Deze week ben ik op paardenstage geweest, heel leuk maar vermoeiend. Het resultaat is blaasjes op mijn tong. Ik moet dus Iso-Betadine nemen om dat weg te krijgen. Maar zoals André altijd zegt: "een atleet in vorm is onderhevig aan kwaaltjes". Laat ons hopen dat hij gelijk heeft.
Gisteren ben ik gaan trainen op de Nekker. Het was een zware maar leuke training. Een paar keer een vierhonderd, een beetje honderden. Bruno lag er deftig de zweep op. Echt een training zoals ik ze graag heb. Moon, Sven en nog enkele gemotiveerden waren er ook. Ik doe deze week ook weer een paardenstage en was dan ook een beetje vermoeid. Bruno had het opgemerkt en vroeg of ik wel genoeg sliep. Na de training had papa nog een bespreking met Bruno, Patrick en André. Kjell, nen topper op alle gebied, merkte op dat ik liever naar huis ging en stelde voor me naar huis te brengen. Ook Sarah reed mee. Kjell vroeg welke tijd ik graag zou lopen op de KBC-Nacht. Ik zei : 3.23. Dat lijkt mij zeker haalbaar, antwoordde Kjell. Ik ga er dan ook alles aan doen om deze tijd te lopen. Ik loop zaterdag om 14h54 en er is maar 1 reeks. Dus alle toppers bij mij in de reeks. Ik ga mijn uiterste best doen en knallen zoals altijd. Ik zal waarschijnlijk bovenaan moeten starten met mijn 3.26, maar dat is eigenlijk mijn favoriete startplaats. Dan direkt mijn positie veroveren en iets over houden voor de laatste 250m.
Een heel week heb ik in spanning zitten wachten op het verlossend bericht dat vandaag ging komen m.b.t. een selectie voor de KBC-Nacht (1000m) van zaterdag 18 juli 2009. Als je vandaag geen mail zou ontvangen van de organisatie ben je er niet bij. Ik moest min. 3.30 lopen en ik schreef in met mijn besttijd van 3.26. Papa was juist met André aan het bellen toen mijn verlossende mail met bevestiging van deelname binnenkwam. Hij belde direct terug naar André om dit te melden. 1 minuut later belde André terug om te melden dat Moon er ook bij was. Schitterend. Vorig jaar kon ik niet meedoen wegens vakantie. Wat mag ik verwachten ? Ik moet in ieder geval daar de wedstrijd niet maken, hé. Goed volgen en mijn tijd scherper stellen, dat is de bedoeling. Ik weet al wie ik ga volgen. Tenminste, als mijn temperament me niet parten speelt en ik in het begin niet te vlug loop. Volgende week ga ik in ieder geval goed trainen en ik beloof dat ik er zal staan. Oh ja, ondertussen is mijn blog al meer dan 9.000 keer bekeken. Kei cool en bedankt aan al de trouwe lezers.
Vandaag waren we met een uitgebreide RAM-AWE delegatie aanwezig op de meeting in Humbeek. Het was zeer warm en Leen, Steven een Maarten waren de 3 toptrainers van dienst. We hebben ons laten opvallen : Jo (drie medailles), Thijs, Jente (haar 1ste medaille op een meeting), Lennert en Jitse haalden medailles. Ook Lars (de jongere broer van Jo en Thijs) haalden een bronzen medaille op zijn 1ste meeting op de 600m. Met Oona en Ina deden er ook 2 van mijn beste vriendinnen mee. Ik deed eerst mee aan het hoogspringen. De aanloop was er iets te kort en lag vol met putten. Dat was moeilijk voor iedereen en ik sprong 1.20. Daarmee werd ik 5de. Ook op mijn traditionele opwarming voor de 1000m, de 80m werd ik 5de. Oona liep een mooie wedstrijd ondanks een pijnlijke nek. Na de 80m had ik wat pijn aan knieholte. Ik met Oona naar de EHBO. Deze mensen waren zo blij met een patiënt dat ik na zalf ook een gigantisch verband rond mijn knie kreeg. Dit heb ik er voor de 1000m vanaf gedaan. Bij onze inschrijving hadden we een bonnetje gekregen voor een ijsje, na de 80m vond ik het moment op dit te gaan halen en op te eten. Een geluk want na de wedstrijd waren de ijsjes op, hi hi. Dan de 1000m. Ik diende helemaal van boven te starten. Ik kapte nog wat water over mijen was dan ook kloddernat. De anderen keken en dachten, wat voor iemand is dat nu weer. Ik hoorde dat de plaatselijke vedette van de Grimbergse atletiekclub, Laura Marïen aan de start stond en dat ze moeilijk te kloppen was op dit nummer. Ik had er in ieder geval nog nooit van gehoord en was dan ook niet onder de indruk. Nu, voor een 1000m ben ik zelden van iemand onder de indruk (papa noemt dat het Tom Boonen-gevoel vlak voor de start van Parijs-Roubaix). Ik besloot er nog eens een ouderwetse koers van te maken met zoals altijd : knallen van in't begin. Ik ging dan ook nogal verschroeiend van start en liep direct op kop. Na 300m liepen we nog met drie met de plaatselijke vedette in mijn spoor. Na 500m liep alleen Laura nog in mijn spoor en papa riep dat ik niet nogmaals van mij moest laten profiteren en eventueel van kop moest gaan. Ik hoorde echter de adem van Laura zwaarder en zwaarder worden en ik kon het tempo goed aanhouden. Plus, ik loop zo graag op kop, hé en het is wel ik dat loop en niet papa. Op 250m van de finish riep de trainer van Laura, en nu erover. Ik dacht, niks van profiteur en ik plaatste een demarrage (net op het moment dat de speaker mijn naam vernoemde) en liep er meter na meter van weg. Ik won dan ook mijn allereerste piste-meeting als miniem. Ik was dolgelukkig met mjn medaille. Ik liep echt van start tot finish op kop en dacht dat mijn tijd minder zou zijn maar het was nog een behoorlijke 3.30. Tijdens de podiumceremonie kreeg ik welgemeende felicitaties van iemand van de Grimbergse Atletiekclub. Hij zei dat hij nooit had gedacht dat ik Laura zou kloppen. Je hebt ze echt gesloopt tot ze brak, zei hij, je nam 1 meter, dan 2 en dan liep je er van weg. Hij zou mijn naam onthouden en volgen in de toekomst. Ons Laura (bijna 2 koppen groter dan ik) keek niet echt gelukkig. Jo ging tijdens zijn 1000m de confrontatie aan met de Belgische Kampioen en liep een hee 1ste ronde op kop om mooi 3de te eindigen. Thijs werd 2de en Jente 3de na verstandige wedstrijden en een hele mooie laatste 250m. Onze supporters waren massaal en luidruchtig aanwezig. Dat was kei-cool.
Vorige zaterdag was er het PK te Brasschaat. Ik ben toch wel een beetje ontgoocheld over mijn prestaties. We moesten al om 8h 's morgens vertrekken, (we pikten Jo, Thijs en Lies op) om ginder om 9h aan te komen. Mijn eerste nummer was de 60m horden om 10h20. Eigenlijk had ik hier veel van verwacht, ik wou toch minstens mijn PR verbeteren (11.74). Tijdens de opwarming ging ik vlot over de horden. Ik werd 3de in mijn reeks in een tijd juist onder de 12sec. Ik kon niet echt snelheid in mijn wedstrijd leggen en was dan ook enorm ontgoocheld. Bruno, echter, was tevreden over mijn wedstrijd en dan vooral over mijn techniek. Geen enkele horde geraakt en perfecte passen. Volgend jaar als 2de jaars miniem heb je meer kracht, zei Bruno. Het was maar een kleine troost. Net als op het PK meerkampen blijk ik 's morgens niet te presteren. Heel de voormiddag en een stuk van de namiddag heeft mijn ontgoocheling geduurd. 'S middags heb ik een lekkere lasagne gegeten in een brasserie in de buurt. Om 17h00 moest ik de 1000m lopen. Ik was als 3de weg aan een hoge snelheid maar na 200m kwamen er aantal over mij zodanig dat ik vlug als 7de liep. Die plaats kon ik (ondanks mijn 10de tijd op voorhand) vlot vasthouden. Het was wel een rare wedstrijd, ik liep 800m alleen en kon bijna op het einde de 6de plaats nemen. Ik heb niet echt kunnen kampen voor een plaats. De eerste liep een buitenaardse 2.55 ! Na een hele wedstrijd alleen kwam ik aan in 3.26. Een verbetering van mijn PR met 2 sec. Ik was 3de eerstejaars. En toch was ik niet echt tevreden omdat ik niet echt kon schitteren op dit PK. Vandaag is de ontgoocheling al wat weg en ben ik tevreden met mijn tijd. Mijn streefdoel dit seizoen van 3.24 komt in zicht. Nu zaterdag is er de meeting in Humbeek. Ik zou graag nog eens een medaille halen.
De examens zitten er bijna op. Niet dat ik veel geleerd heb, maar je bent er toch mee bezig, hé. Donderdag gaan we ons lekker met de hele klas amuseren op Pennenzakrock. Daarna gaan we ons stilletjes aan focussen op het PK in Brasschaat van zaterdag. Ik doe mee aan de 60m horden (de eerste proef om 10h20) en aan de 1000m (de allerlaatste proef om 17h00). Als alles goed meezit kan ik misschien nog de finale lopen van de 60m horden, dat zou pas een stunt zijn. Ik liep dit seizoen op mijn enige hordencompetitie al 11.73. Als ik iets beter kan lopen zit de finale erin. Maar, zelfs bij Eline Berings kan het fout gaan. Ik heb vorige week woensdag wel intensief met Bruno (dank u) getraind op de horden. Enkele foutjes (vb. mijn start) zijn er uitgefilterd. Ook is de taktiek is bepaald van waar 3 stappen en waar 4 stappen tussen de horden. De 1000m zal tactisch makkelijker zijn, ik moet de wedstrijd niet maken met al die toppers en 2de jaars miniemen. Ik zal misschien zelfs niet mogen starten in de beste reeks. Knallen van in't begin, volgen en een goede tijd lopen. Ik zal en moet zo vlug mogelijk 3.25 lopen. Papa heeft beloofd om onder de middag samen met Jo, Thijs en Lies eventjes aan de competitie te ontsnappen en iets te gaan eten in de buurt. Dan komen we allemaal met een frisse kop terug voor de 1000m. Ik zak proberend deze week wat minder chocolade en ijsjes te eten maar het zal niet simpel zijn met het voorspelde goede en warme weer.
Eerst en vooral te melden dat onze papa sedert donderdag is vrijgelaten uit het ziekenhuis te Mechelen. De laatste dag hebben ze nog een scan gedaan waaruit bleek dat hij 3 ribben heeft gebroken. Het gaat elke dag een beetje beter en hij was gisteren als vanouds al van de partij om mij en de andere Rammers aan te moedigen op het PK meerkampen. We waren er met een grote delegatie onder aanvoering van onze supertrainer Bruno en gelegenheidsbegeleidster Lies. Johan was paraat als fotograaf. Een minpuntje was de afwezigheid van Moon wegens kwetsuur en dus ook van André, onze wereldrecordhouder. Als miniemen meisjes bestond onze delegatie uit Ina, Laura, Marian en ik. Dat beloofde al, niet alleen wat betreft de prestaties maar ook voor het plezier. Heel de Antwerpse top was aanwezig. Onze proeven waren in volgorde : hoog, 80m, kogel, ver en 1000m. Een top-10 plaats zou moeilijk zijn maar mogelijk mits een goede prestatie op hoog (2 weken geleden sprong ik 1.25m en nipt gemist op 1.30), de schade beperken op de 80m, kogel, ver om dan een goede tijd te lopen op de 1000m. Bij het hoogspringen ging het evenwel onverwacht mis. Ik ging moeizaam over 1.10m en miste dan 2 maal op 1.15m. Weg waren mijn punten en dit al op de eerste proef. Ik was superontgoocheld en de traantjes vloeiden. Een top-10 plaats kon ik al vergeten. Papa zei : komaan Lientje, het is niet omdat we een veldslagje verliezen dat we de oorlog verliezen, hé. Laura sprong weer een fabuleus BR met een onwaarschijnlijke 1.57m. Ook Marian en Ina sprongen super, dat monterde mij al een beetje op. Dan kwam de 80m, het zal nooit grote liefde worden tussen mij en dit nummer maar ik won toch mijn (waarschijnlijk zwakkere) reeks in 12.38. Volgens Bruno toch een behoorlijke tijd. Dan kogel, nog een ramp met 5.90m. Waarom zijn die ballen zo zwaar ? Dan gingen we naar het hoogspringen met Jo en Nathan kijken en dan kreeg ik het emotioneel zwaar en zag het niet meer zitten. Laura, Ina en Marian hebben dan alle moeite gedaan om mij op te vrolijken. Ook papa was superlief en zei dat ik nu maar eens moest tonen wat ik kon. Het lukte een beetje. Bij verspringen verbeterde ik mijn persoonlijk record tot 3.63. Dan kwam eindelijk mijn 1000m waarin ik in de zwaarste reeks zat met met alle toppers. Ik voelde me ondanks de lange dag en de warmte nog goed en ik moest, zoals Bruno zei, nu niet de wedstrijd maken. Mijn start was behoorlijk en ik was als 5de weg. De drie echte toppers scheidden zich af en daarachter kwam ik in een groepje met 3 oude bekenden. Mijn tegenstanders van altijd (ook op de veldlopen), Jody Doosche, Lore Vandenhove en Daphne Laurent. Ik kon niet laten om kopwerk te doen natuurlijk maar we werkten wel goed samen en gingen samen voor de 4de plaats de laatste 150m in. Papa riep nog dat ik moest sprinten maar het ging niet echt. Ik werd dus 7de in een behoorlijke 3.29.63. Weer onder de 3.30. De eerste liep 3.15 en die kunnen normaal 3.10 lopen. Dus iedereen was een beetje vermoeid en dit is voor mij de overtuiging dat ik dit jaar 3.24 moet kunnen lopen. Jo liep ook een fantastische 1000m in 3.22.90. In de eindstand werd ik 12de, met de punten die ik liet liggen op hoog was top-10 mogelijk. Maar ja, zo is het altijd iets en ik was wel gelukkig. Laura werd fantastisch 4de, Marian 10de en Ina 18de. Wij zijn allen eerstejaars en dit is dan ook een mooi resultaat. Dank aan Bruno, die provinciaal kampioen werd als trainer, met grote voorsprong. Ondertussen is de website van de KBC-nacht online en om te mogen meedoen op de 1000m moet je minimum 3.30 hebben gelopen. Dus zou ik mogen meedoen. Vorig jaar waren we op vakantie. Ik zou wel graag deelnemen en zo mijn tijd verbeteren.
Mijn papa ligt in het ziekenhuis. Je zou wel schrikken maar het is niet zo erg, door een dom ongelukje. s' Nachs wou hij van de trap afgaan om te drinken (hij had dorst zoals altijd hé!!!), hij had zich op een van de tredens mistrapt. Vijf uur 's nachts BOEM !!! Papa was gevallen van de trap. PANIETK. "Auuuuu au auuuuuuuuuuuu aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa", luidde het de hele nacht. Frank kon zich amper bewegen. 's Morgens had mama al heel vroeg een dokter gebeld. Jah typisch tegen de middag kwam meneer de dokter erdoor! Papa moest naar het ziekenhuis om platen te laten nemen. Ze zijn hem met de ambulance komen halen met sirene en al. Onze overburen waren al komen kijken. Het waren de mannen van Londerzeel. Hij werd weggebracht naar het Sint Maarten ziekenhuis te Mechelen! (op kamer 259, de laatste kamer) Halve dag erna: wat bleek: niets gebroken, oeef! Maar drie dikke blauwe plekken van wel 20 op 20 cm aan zijn rechter heup, heel blauw. Nu hangt hij aan een bakster, er liggen twee andere patiënten naast hem in de kamer. Eentje met een been gebroken en de ander met een gebroken voet oonee! Papa is daar de enigste normale. Eén probleempje Frank kan niet goed staan dus ook niet stappen. Dat doet heel veel pijn, zo'n heup wat wil je. Dat doet geen deugt! Nu moet hij nog tot morgen (maandag avond) in het ziekenhuis liggen want hij kan zich niet verplaatsen, zijn bakster is nog niet leeg. Ocharme mijne papa.
Een van papa zijn vrienden, de Lode, zit in het bestuur van Sparta Vilvoorde. Om Lode een plezier te doen namen Julie en ik vandaag deel aan de stratenloop in Elewijt. Julie en ik liepen eens graag samen in een wedstrijd en daarom kozen we de 2 km, 2 ronden van 1km. Het was zeer warm. Eigenlijk was er weinig tegenstand en na een verschroeiende start liepen we na 300m al samen op kop. Het was echt knallen van in't begin. Julie zei "allé, we lopen al op kop", ik kon mijn lach amper inhouden door deze voor Julie typisch droge opmerking. Julie trok echt wel sterk door en aan het einde van de 1ste ronde nam ik over. Het was wel leuk om als 2 zusjes een wedstrijd te domineren. We werden echt wel door iedereen sportief aangemoedigd en ook door de reeds aanwezige Rammers, Bernadette, Els en Joris. Ook de familie Van Campenhout was aanwezig. We gingen dus samen de slotronde in aan een strak tempo, mijn benen waren echt super. Op ongeveer 400m van de finish werden we gehinderd door een fietser. Ik kon er langs maar Julie werd serieus gehinderd (met zelfs een grote schram tot gevolg). Zo dus had ik een kloof van een 10m dewelke ik kon vasthouden tot aan de finish. Julie was eigenlijk een beetje ontgoocheld en had graag wel gesprint voor de overwinning. Had ik eigenlijk moeten wachten ? Op dat moment denk je daar niet aan. Papa vroeg zich luidop af hoe ik zou reageren moest Julie gewonnen hebben. De 3de eindigde op ruime afstand. We kregen van alle kanten felicitaties, iedereen vond het leuk dat 2 meisjes (en dan nog zusjes) er zo een mooie tweestrijd van maakten. Ook de speaker herkende mij nog van de meeting zaterdag in Machelen. Eigenlijk vond ik het ook een leuke doorgedreven korte training. In de 5 km liepen Bernadette, haar man, Els en Joris een mooie wedstrijd onder een loden zon. We bleven nog kijken naar de 10,5 km met Marc Lauwers (weer goed voorin te vinden), Hilde Luytens en de voltallige familie van Campenhout.
Belofte maakt schuld, dus draag ik mijn knalprestatie van gisteren op aan Els, de winnares van mijn blog kwisvraag. Ik was het gisteren in mijn enthousiasme een beetje vergeten te vermelden in mijn blog. Maar ik had er wel aan gedacht bij de start van de 1000m. Els vindt mijn sprong over 1.25m ook een knalprestatie. Ik ben daar ook wel een beetje fier over. Ik ga voor 1.30m binnen 2 weken op het PK meerkampen. Ik ga met papa nog een taktiek voor dit PK bespreken, doseren en toeslaan op de echte momenten is de boodschap.
Vandaag was er de meeting in Machelen. De eerste echte meeting waar we dit seizoen als club aan deelnamen. We reden samen met Jente en haar mama, Eva. Er waren echt wel veel Rammers aanwezig. Bruno was de enige trainer van dienst, maar die telt voor 6 natuurlijk. André was er spijtig genoeg niet bij en dus ook Moon niet. We hebben ze gemist. Bij de miniemen meisjes waren we er met onze, denk ik, sterkste bezetting : Marthe, Anneleen, Laura en ik. Het was zo leuk dat we op een bepaald moment onze concentratie verloren en Bruno ons terecht terecht wees. In overleg met Bruno, en met het oog op het PK meerkampen (in Duffel op 13 juni) schreef ik mij in voor 4 nummers : de 80m, kogel, hoog en de voor mij onvermijdelijke 1000m. Ik had ook deze week amper getraind, de woensdag voor de training op de Nekker was ik ziek en donderdag in Kapelle was het een spelletjestraining. Op het wedstrijdkaartje had papa een sterke tijd opgegeven voor de 80m zodanig dat ik in de sterkste van 3 reeksen zat, samen met oa. Marthe en Laura. Resultaat, laatste in de reeks. Het zal nooit grote liefde worden tussen mij en de sprint maar ik had eigenlijk wel een goed gevoel in de benen en ik vat al een tijdje de sprint op als opwarming. De tijden staan tot nu nog niet op de site. Marthe won in een sterke tijd de reeks en wedstrijd en Laura was 3de. Bij kogel bleek nogmaals mijn tekort aan kracht met een worp van +/- 6m, Anneleen was denk ik 2de met een nieuw clubrecord (een verbetering met 1.40m). Eindelijk deed ik ook nog eens mee aan het hoogspringen. Hier evenaarde ik vrij gemakkelijk mijn beste sprong met 1.25m en miste 2 maal nipt op 1.30m. Deze hoogte zit er zeker in. Laura eindigde na een spannend competitie gedeeld 1ste met 1.50m. Als laatste nummer van de dag stond mijn 1000m op het programma. Ik zag Laura Verhoeven (PK kampioen Brabant 1000m en veldlopen en iemand die ik nog nooit klopte) opwarmen maar ik was vrij zeker dat ze niet ging meedoen vermits ze ook had deelgenomen aan de 300m. En volgens de reglementen van de Val mag de 300m en de 1000m niet worden gecombineerd op een meeting. Bij de jongens waren er ook die deze dubbel deden. Eva ging het navragen en de organisatie gaf ons gelijk maar ze grepen niet in. We drongen ook niet echt aan. Jo, die de 300m had gelopen, was daarom niet aan de start van de 1000m gekomen. Maar wat bleek, Laura Verhoeven startte toch. Ik stond vrij ver naar boven maar was na een perfecte start toch de eerste weg en gaf het tempo aan wat al snel tot verbrokkeling leidde. Papa heeft niet graag dat ik zo op kop loop want iedereen begint mij ondertussen te kennen en gebruikt mij als haas (trouw aan mijn motto - knallen van in't begin) . Maar vandaag was ik wel sterk. We liepen na 400m al met 4 op kop en er demarreerde iemand van Bonheiden. Deze demarrage kon ik vrij gemakkelijk beantwoorden en ik ging vlot naar de 2de plaats met de 2 meisjes van Kortenberg, waaronder Laura, traditioneel in mijn spoor. Er gaat een dag komen dat ik ze er af loop. Op ongeveer 300m stond, echt waar, de coach van de meisjes van Kortenberg. Die riep de meisjes toe "en nu erover". Die wachten dus echt op een teken van die coach. Dus de twee van Kortenberg gingen over mij en sloegen een kloof van een 10m. Ik was echter zo sterk dat ik nog een meisje kon remonteren en ter plaatse liet. En, in tegenstelling tot vorig jaar, kon ik de laatste 100m gemakkelijk standhouden en verder uitlopen op de derde. Alleen Laura Verhoeven kon ik niet meer pakken en werd dus mooi 2de als 1ste jaars miniem in een mooie 3.29. Vorig seizoen liep in pas in mijn laatste meeting onder de 3.30. Nu heb ik pas 2 maal een 1000m gelopen waarvan er 1 in 3.30 en nu onder de 3.30. Mijn streefdoel is 3.24 voor dit seizoen om dan volgend seizoen een gooi te doen naar het clubrecord van 3.17 (van 1992). Enerzijds was het een mooie prestatie van Laura (na een 300m die in de benen zat) maar anderzijds dient ze te worden gediskwalificeerd. Maar Bruno voedt ons op met de gedachte van sportiviteit. Jo liep een veelbelovende 300m en Thijs verbeterde zijn beste sprong in het verspringen. Nu op naar het PK meerkampen. Als de vorm nog een beetje beter wordt kan ik misschien iets betekenen op de 1000m. Voor de andere proeven kom ik, eerlijk is eerlijk, een beetje tekort. Maar op het gewoen PK op het einde van juni is er nog de 60m horden. Daar ga ik, en ik hoop dat Bruno dit leest, nog op oefenen. Veel geluk aan onze masters (en vooral André) morgen op het BK in Sint-Niklaas.
Vanmorgen was ik al een beetje ziek opgestaan. Keelpijn, een schorre stem en ook een pijnlijke enkel. Deze namiddag ben ik gaan paardrijden maar daarna werd het erger. Ik heb dus met pijn in het hart moeten passen voor mijn favoriete woensdag training op de Nekker. En dit met een meeting van zaterdag in het vooruitzicht. Ik ga me goed verzorgen zodanig dat ik morgen in Kapelle kan gaan trainen. Maar het is vooral mijn pijnlijke enkel die me niet aanstaat. Misschien met een beetje te lopen morgen dat de pijn verdwijnt, en natuurlijk met de super sport-gel van papa. De dag voor het BK in Nijvel vorig jaar was ik ook ziek, en zie, de dag erna klopte ik 2 clubrecord. Ik zal me daar maar aan optrekken. Bruno mailde me dat er op een meeting geen 300m en een 1000m kan worden gedaan. Ik zou wel graag eens een 300m lopen maar ik loop veel liever een 1000m. Dat wordt een moeilijke keuze ooit op een meeting. Ik kan me niet voorstellen dat er een 1000m wordt gelopen en dat ik daar niet bij ben. In Machelen, zaterdag, moet ik bvb. na mijn 80m dan bijna 3h wachten op de 1000m indien ik geen 300m mag lopen. Want hoogspringen is een 40 min. gepland voor de 1000m. Dat zou nooit goedkomen. Misschien moet ik eens met kogel meedoen.
Mijn blog bestaat vandaag 1 jaar. Ik ben er mee begonnen met de bedoeling iedereen te laten meegenieten van mijn belevenissen als atleetje. Ondertussen is mijn blog uitgegroeid tot een mooi archief van mijn prestaties. Ik hoop dat vele supporters reeds van mijn blog hebben genoten.De komende weken worden weer drukker op atletiek-gebied, dus lezen en reageren maar. Ik wil ook papa bedanken die de meeste blog-stukjes nakijkt en hier en daar aanpast. Een van de grootste fans van mijn blog is mijn zusje, Julie. Het is ook wel een beetje haar blog. Ik zal ze binnenkort eens vragen een gast-artikel te schrijven. Nu zaterdag loop ik, na de IC, mijn eerste meeting van het seizoen in Machelen. Door de minder goede programmering van nummers zal ik waarschijnlijk de 80m, de 300m (de eerste maal) en de 1000m meedoen. Ik had graag, met het oog op het PK meerkampen, ook hoog gedaan. Maar er is niet veel tijd tussen hoog en de 1000m. En als ik daartussen moet kiezen is de keuze rap gemaakt. Ik hou jullie op de hoogte.
Els, een trouwe volgster van mijn blog, heeft de wedstrijd gewonnen. Het antwoord op de vraag was inderdaad : de 1ste verjaardag van mijn blog. Bruno gaf gisteren ook het juiste antwoord op de meeting. Ik zal dus mijn volgende knalprestatie opdragen aan Els, misschien als zaterdag 30 mei in Machelen. Els was gisteren ook op de Nekker, ze deed mee aan het discuswerpen. Ik heb ze dan ook eindelijk eens ontmoet en persoonlijk medegedeeld dat ze de wedstrijd had gewonnen. Het was echt een mooi gesprekje en het leek of we elkaar al jaren kenden. Els heeft er op haar blog een mooi stukje over geschreven. Els is top. Gisteren was er dus een meeting van RAM op de nekker. Het was een leuke meeting. Ons Julie startte in de 1000m. Nooit liep ze op deze afstand onder de 4 minuten (wel nog maar 2 of 3x gelopen). Nu liep ze 3.34.92, wat een mooie prestatie. Julie was goed weg, super gemotiveerd en tactisch onderricht door papa, en liep een mooie 1ste ronde. In de laatste ronde moest ze wat passen als de andere versnelden. Toch een mooie prestatie voor een niet-echte pistier. Zoals ik altijd al beweerde, we hebben het laatste van ons Julie nog niet gezien. De dag dat ze in haar eigen gaat geloven zullen we superlatieven tekort komen. En IK ga dan zeggen : ik heb dat altijd geweten. Naast de mooie resulaten van de onze Rammers viel vooral het BR van André op in de 1000m (zowel bij 50+ als 45+). André werd perfect gehaasd door Kjell. Twee van mijn favoriete lopers in 1 wedstrijd. Dat was genieten. André is een levend publiciteitsbord voor onze club. Onze voorzitter geeft steeds het goede voorbeeld. Dit is zeker een stimulans voor ons.
Ik ben Eline
Ik ben een vrouw en woon in Nieuwenrode () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 09/05/1997 en ben nu dus 28 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Atletiek, paardrijden, skieën.
