We hebben in Saanen een melkerij gevonden die ook haar eigen ijsjes maakt. Iets te laat ontdekt, maar ik ga de laatste dagen er zoveel eten dat ik kan en mag. Lekker, Lekker. De lagere pistes veranderen door het tropisch weer in de namiddag in pap. Dit is niet goed voor papa met zijn iets te zwaar gewicht en iets te weinig techniek. Hij kan wel stoppen als de beste met een enorme sneeuwlawine als gevolg. Mama kan zeer goed skieen met een mooie techniek maar ik ben rapper. Ik kies altijd voor een rechte lijn naar beneden. Julie is iets voorzichtiger maar komt wel overal af. Papa komt zelfs af van een zwarte piste maar heeft enorme moeilijkheden bij smalle weggetjes, zelfs op een blauwe piste. Vandaag was het een jour-sans voor papa. Hij kreeg weinig adem en zijn benen luisterden niet naar zijn hoofd. Hij deed het dan ook wijselijk rustig aan zodat we enkel met de vrouwelijke kant op ski (stap) gingen. Mama deed een spectaculaire val en ik moest zo lachen dat ik door skiete en haar niet hielp. Ik heb 2 vrienden ontdekt in het zwembad (2 mannen die zonder gezin komem skieen). Ik laat die in het zwembad geen minuut rust. De andere jonge belgen die hier zijn, zijn allemaal watjes. Nog een dag en onze vakantie zit erop. Ik kijk al uit naar maandag. Dan zie ik Jo terug op Posse-Leest. Ik ga ballonnen schieten om trek-bommetjes te winnen.
Het is hier in Zwitserland net een zomervakantie. Skieën in de zon is fantastisch. In de namiddag wordt de sneeuw een beetje papperig en dat is vooral voor papa (een beetje te zwaar) een klein probleem. Er is ook weinig volk op de pistes, soms hebben we een berg bijna alleen voor ons. Na 2 dagen opwarmen op de pistes in Saanenmoller en schonried gingen we vandaag eindelijk naar de gletsjer, de fameuze Glacier 3000. We hadden die 2 jaar geleden via een ander skigebied ook als eens bezocht. Eerst gingen xwe opwarmen op een rode piste die nog beenhard lag, er werden weer enorme snelheden bereikt. Geen nood, Bruno en Andre, ik bouw de nodige voorzichtigheid in. Daarna gingen we via een enorme container naar het hoogste punt. Van daaruit, zei papa, zie je de Mont Blanc, de Matterhorn en de Jungfrau, drie van de mooiste bergen in Europa. Ja, ja, dat zal wel, hij was nog niet uitgesproken of ik was al weg. Via een stukje blauw naar de gevreesde zwarte piste. Ons Julie kwam al direct in moeilijkheden en ze verkrampte volledig. Onze papa ging stoer als eerste maar kon zijn ski's niet houden en schoof een halve berg naar beneden. Maar eerlijk is eerlijk, papa is er t.o.v. vorig jaar enorm goed op vooruitgegaan. Mama en ik donderden de piste af en aan de eerste stopplaats dronken we iets om Julie terug bij haar zinnen te laten komen. Julie en papa zijn daar gebleven en mama en ik namen 2 liften + de container om de vorige pistes nog eens af te donderen. Daarna hebben we samen nog een rode piste gedaan en dan wou Julie stoppen voor vandaag. Papa offerde zich op en bleef bij Julie. Ik heb dan nog samen met mama anderhalf uur verder geskied. Elk jaar hebben we ook een ski-lied van de piste naar het hotel. Voor het derde jaar op rij is Grace Kelly van Mika gewonnen op de voet gevolgd door Mijn vriend Theo van Urbanus. Ik volg van hier uit ook met spanning de blog van Andre. Ze zijn allemaal goed aangekomen en ze stellen het goed. Ik heb de groepsfoto gezien en ze zien er allemaal gelukkig uit, groetjes aan iedereen. Papa vond zowaar dat hij te weinig had gesport gedaan vandaag en is nog gaan joggen. Toch morgen maar eens controleren dat er geen apres-ski op zijn weg lag. Nu gaan ik terug zwemmen, er is een buiten- en een binnenzwembad. Ik heb gisteren ook al een groot chocolade konijn gekocht, lekkere zwitserse chocolade.
Het plan was zeer simpel als geniaal. We zouden gisteren al in de namiddag vertrekken op ski-reis en overnachten in St-Avold, iets voorbij Metz. Dan konden we vandaag rustig voortrijden naar Saanen in Zwitserland. Volgens onze planning zouden we om 13h00 toekomen om alles rustig voor te bereiden (skis, ski-pas enz). Vanmorgen vertrokken we om 08h00 in St-Avold en dan naar Straatsburg. Papa wist wel dat er daar een Navo-viering was maar dat zou wel meevallen. Vlak voor Straatsburg werden we afgeleid. Vanaf dan zaten we vast. Er was geen enkele manier om Straatsburg nog uit te geraken, je gelooft het niet. Alle af- en uitritten waren geblokkeerd. We hebben echt alles geprobeerd, net als vele andere Belgen. Op een bepaald moment konden we geen kant meer uit. We zijn dan maar uitgestapt en zagen een stoet van auto s vol hoge pieten. We werden afgeblaft door politie en niemand die iets wist. De voorlaatste colonne waren Belgen, we hebben gezwaaid zoals bij een carnavalstoet. Op een bepaald moment gingen de dranghekken weg en konden we een beetje terreinwinst boeken. Wat bleek echter, na 500 m sloegen we rechts af en daar was de hel. Een cordon van politie en daarachters betogers. De politie schoot kleine bommetjes af en dat werd beantwoord met stenen. De weg lag vol met cartouches. Na een halfuur daar te staan zagen we een kleine opening naar een eventuele uitrit naar Colmar. Dat hadden we niet moeten doen. Echt op dat momemt vielen de betogers aan en moest de politie wijken in onze richting. Wij zaten daar middenin, Ons Julie had een beetje stress maar ik vond dat zeer spannend. We waren plots door alles en iedereen omsingeld en papa is in ware Lewis Hamilton stijl ontsnapt. Waarschijnlijk is dit gefilmd door een cameraploeg. Een andere uitvalspoging strandde weer op politie. We zagen echt honderden betogers met stomme vlagskes en evenveel politie die rustig broodjes waren aan het eten. Daarna hebben we nog 2h rondgedoold in deze belegerde stad en toen zijn we ontsnapt naar een klein dorpje in de buurt om via daar naar Colmar te kunnen. Om 18h30 zijn we dan toegekomen in Saanen.
Onze kamer is nog beter dan vorig jaar en nu ga ik zwemmen.
Ik hoop dat onze superatleten op een vlottere manier in Aix zijn geraakt en een toffe stage gaan meemaken.
Nu er voorlopig geen wedstrijden zijn verschijnen er iets minder tekstjes op mijn blog. Geen paniek, echter, ik leef nog wel degelijk. De trainingen lopen zoals gewoonlijk. Woensdag intensief op de Nekker en donderdag (en/of zaterdag) iets rustiger in Kapelle. Vorige week hebben we op de training op de Nekker levende voetbal gespeeld. Ik had op papier een zwakke ploeg maar we hebben door samenwerking en een doordachte taktiek toch kunnen winnen. We werken rustig toe naar de interclub van 18 april in Lier. Bruno zei dat we met een voltallige ploeg zouden kunnen winnen. Maar, een van onze speerpunten, Marthe, kan er spijtig genoeg niet bijzijn. Zodus verliezen we een pak punten op de sprintnummers. Bruno zal er alles aan doen om een goede bezetting uit te werken voor alle nummers met de aanwezige atleten. We hopen ook Marian mee te krijgen teneinde te verrassen op de 4x80 m. In ieder geval zullen we de eer van RAM met volle overgave verdedigen, en meer dan dat. We gaan voor een aantal individuele overwinningen tegen toch wel sterke andere clubs.
Vrijdag trok ik met Jo naar de huldiging van de GVA-trofee in Duffel. Na wat zoeken vonden we de lokatie. Er waren veel atleten aanwezig. Het uurschema was zeer strak. Zoals je weet werd ik 5de in dit klassement. Als ze je naam afriepen moest je naar voor komen en je kreeg een diploma en en T-shirt. Dan volgde er een foto-sessie met de andere aanwezigen van de top-10. Ik moest samen met Jody Doossche (als kleinsten) vooraan zitten. Het is wel leuk om de atleten eens te zien in gewone kledij. Dat is kompleet anders en je moet soms goed kijken om iemand te herkennen. Ik merkte wel dat er velen mij echt kennen. zelfs de Belgische kampioen (Floor) zei vrolijk goedendag. Op de crossen lijkt zij niet echt symphatiek. Maar dat is misschien normaal, we moeten ons allemaal concentreren. Ik kom het beste overeen met Jody (van Duffel). Vriendjes naast de wedstrijd maar concurrenten in de wedstrijd. Ah, ja, zo moet het. Jody haar papa zei dat ze misschien naar onze jeugdmeeting komen in september. Er moeten dan wel medailles zijn. Ik ga eens aan het bestuur vragen of ze daar kunnen voor zorgen. Na mij mocht ook Jo de zelfde ceremonie ondergaan. Jo werd zeer knap 9ste, desondanks 2 mindere wedstrijden. Hij knokte zich in Kessel echt naar deze top-10 plaats. Tijdens het naar huis rijden stond de radio op met het verslag van KV Mechelen tegen Anderlecht (papa heeft deze wedstrijd gemist om mee te gaan naar Duffel) en we werden bijna zot toen we live de 2 doelpunten hoorden van KV. Gisteren kwamen André, Kjell, Moon en Noah naar ons thuis. André kwam speciaal af om mooie foto's te nemen voor de uitnodigingen en kaartjes voor mijn communie. Ik speelde dus voor de 2de maal op 2 dagen voor fotomodel. Het was wel een beetje bewolkt. André belde deze morgen naar papa om te zeggen dat hij de foto's niet echt perfect vond. Een beetje te slecht weer en een beetje teveel geposeerd met af en toe een geforceerde glimlach. André stelde voor om het nog een keertje over te doen. Je kent André, hé, het moet goed en perfect zijn. Zo is hij ook als atleet en zo zal hij ook wereldkampioen worden. Samen met Moon en Noah maakten we er een fantastische namiddag van. We speelden op de Wii, we speelden in huis, we hebben geravot in de tuin en we sloten af met pannekoeken en Monopoly. Toffe gasten, Moon en Noah, maar dat wisten we al. Kjell, André, mama en papa maakten er eveneens een gezeliige namiddag van. 2 van mijn idolen op bezoek, dat kon niet mislopen.
Gisteren hebben we weer een leuke training gehad op de Nekker. Jo was er niet, hij is (samen met veel snoep) op bosklassen met zijn school. Thijs reed met ons mee. Ik had graag, met het oog op de meetings, nog eens getraind op de horden. Bruno, die gedachten kan lezen en atleten aanvoelt, stelde dat direct voor. Samen met andere atleetjes hebben we dan ook 1 uur intensief hierop getraind. Het is toch wel een zeer technische discipline. Ik had wel een aantal wedstrijden van Eline Berings gezien maar om dat in de praktijk om te zetten zal er nog veel training nodig zijn. Maar geen probleem, op meetings wil ik vooral de 60 m horden , hoogspringen en natuurlijk de 1000 m doen. En vooral, veel vooruitgang maken. Het was wel een drukke dag gisteren. Eerst mama geholpen in de tuin, dan naar het paardrijden en dan training. Tussendoor heb ik aan mijn oude fiets een karretje gehangen (de Eline-mobiel) waar ik mee in de tuin rondcrosste. Ik was 's avonds dan ook een beetje moe.
Zoals je weet zit ik in het 6de leerjaar en moet ik volgend schooljaar naar de humaniora. Een van mijn vriendinnen in de klas (Lisa) is bij de beste van België in het zwemmen. Zij vertelde vorige week dat ze een brief kreeg van de topsportschool. Welke brief kreeg ik vandaag. Ook een brief van de topsportschool via de Val. Zo stond er in de inleiding : "Proficiat, met je schitterende prestatie tijdens het Belgisch kampioenschap veldlopen kan je in aanmerking komen voor een instap in de topsportschool atletiek, een studieaanbod in het middelbaar onderwijs waar we een intensieve atletiekbeoefening koppelen aan een degelijk studieniveau". Wat een moeilijke woorden allemaal. Het komt er op neer dat ze blijkbaar vinden dat ik goed kan lopen. Dat is tof. Toch straf, ik zit in een klein schooltje in een klein fusie-gemeenteke en in dezelfde klas zitten er 2 die zo een brief krijgen. Voor de rest blijf ik trainen en ben ik een beetje blij dat het momenteel wat rustig is. Vrijdag ga ik samen met Jo naar de huldiging voor de GVA-trofee. Hierdoor missen we wel de AWE-fuif. De eerste week van april gaan we op ski-vakantie naar Zwitserland en daarna dien ik klaar te zijn voor de interclub.
Papa had zaterdagnacht opgebleven om de prestaties van onze Blegen te volgen in Turijn op het EK. Hij had het opgenomen. Het eerste wat hij zaterdagmorgen deed was Mega Mindy afzetten om naar de finale van Eline Berings te kijken. Ik heb de laatste weken wel al de prestaties van Eline gevolgd op andere meetings. Hij had eerst al uitgelegd dat ze fantastisch was in de reeksen en de halve finale. Papa kan dat, een spanning opbouwen zodat zelfs de niet-sportliefhebber aandachtig zou kijken. Hij suggereerde dat er zeker een medaille werd behaald. Eline liep een fantastiche race en liep iedereen naar huis in een fabuleuze tijd van 7.92. We hebben niet lang moeten wachten op de opvolger Tia en Kim. Iedereen zegt nu al Berings tegen mij, Eline is dan ook een van de mooiste voornamen maar ik hoop wel dat binnen enkele jaren daar automatisch Van den Brande achterkomt. Ik liep vorig jaar 12.13 op de 60 m horden, daar moet dit jaar dan ook een stuk vanaf. Ik heb dan ook nog niet echt veel geoefend op de horden. Mama en papa hebben al lang beloofd dat we in 2012 naar de Olympische Spelen in Londen gaan. Nu maar hopen dat we aan kaarten geraken voor de 100m horden.
De papa van Laura en Joke De Cubber heeft een hele dag in de weer geweest om iedereen te fotograferen op het BK in Oostende. Dank u, Jos. U kan de foto's vinden op zijn site : www.jojolayv.net. Hieronder vindt u enkele foto's van André, getuigen van een mooi en sportief week-end.
Mooie afsluiter van het veldloopseizoen + een nieuw wii-spel
Zaterdag reden we al voor de middag naar Oostende om er een leuk week-end van te maken en om vandaah het Belgisch Kampioenschap mee te lopen. Ongeveer rond de middag kwamen we toe. De andere AWE-ers waren er al. We hebben eerst vlug iets gegeten en dan hebben we ieder een go-cart gehuurd (Jo, Lennert, Thijs, Laura en Julie samen en ik) en den dijk voor een uur onveilig gemaakt. Ik had een chopper. Ondertussen kreeg papa bericht van André, een nieuwe belgische titel met een nieuw belgisch record. Fenomenaal, onze voorziter geeft wederom het voorbeeld. Onderstaande staat vandaag op de site van de Val. Andre Lafere/RAM-M45, stak er andermaal bovenuit: op de 800m liep hij iedereen uit zijn tred en finishte in 20206, een verbetering van zijn eigen BR met 10/100. Niet mis voor iemand die halfweg mei zijn 50ste verjaardag viert.
Om 14h15 reden we naar het parcours voor een grondige verkenning. Het parcours was grondig gewijzigd tegenover vorig jaar en vooral de nieuwe helling (reeds na 500m) heb ik samen met Jo grondig bestudeerd. Daarna gingen we terug naar het hotel. We sprongen nog op de trampoline en speelde tafelvoetbal. 'S avond hadden we afgesproken met André, Kjell en Kim in de Wok On Fire in Raversijde. Stel je voor, samen gaan eten met 3 van mijn idolen en met een Belgische Kampioen. André had zijn medaille bij. Noah en Moon waren er ook. Dat is altijd gieren geblazen. Kjell vertelde mij dat hij ook een Wii heeft. Hij gaat een spelletje (Olympische Spelen) aan mij uitlenen. Kjell is wel gekwetst en kon niet meedoen aan het BK. Na een kei toffe avond en dag lag ik moe om 22h00 in bed. Vanmorgen zaten we al om 8h aan de ontbijttafel en voor 10h waren we aan het parcours. Een heel voetbalveld was reeds gevuld met tenten van clubs, een mooi beeld. Ik zag al veel concurrentjes lopen en zij mij ook natuurlijk. Moon (juist op tijd toegekomen) en Thijs liepen als eersten van onze club. Moon die 's morgens zeer zenuwachtig was liep naar een fantastische 11de plaats en Thijs was mooi rond de 30ste plaats (92 deelnemers). Beiden liepen hun eerste BK en keken hun ogen uit. Jo volgde goed achteraan in het groepje van de toppers maar kon vandaag zijn gevreesde raketaanval niet bovenhalen. Hij werd knap 23ste (102 deelnemers) op maar 20 sec van de 4de plaats. Lennert eindigde mooi middenin zijn reeks. Ons Julie kwam met vertrouwen aan de start. Haar start was weer niet schitterend en ze kon weeral aan een inhaalrace beginnen. Op een zwaar parcours (met de 2 hellingen) werd ze 36ste op 70. De tijd tussen de 1ste en Julie wordt elk jaar minder en minder. Julie was traditioneel niet tevreden over haar wedstrijd. Slecht gelopen zei ze, papa zei dat de 30 voor haar geen pannekoeken waren, anders liepen die daar niet. Ze kloeg ook over de onsportiviteit van andere atleten bij het passeren. Laura en Joke liepen eveneens voor wat ze waard waren. Dan mijn wedstrijd. We moesten een kleine ronde lopen met een moeilijke en helling en een 2de ronde met een andere helling, in totaal 1640m. Papa had gezegd dat ik extra moeite moest doen op die hellingen, normaal mijn zwak punt. Hij beloofde ook een nieuw Wii spelletje als ik bij de eerste 20 zou eindigen. Mijn start was niet echt schitterend maar ik was toch bij de eerste 12 aan de eerste bocht. De eerste helling ging ik vlot naar boven en voelde ik al dat de benen goed waren. Door de verkenning wist ik goed hoe deze helling aan te pakken. Ik kon goed mijn tempo aanhouden. Na 1000m liep ik (volgens papa) 13de en zo ging ik naar de laatste 350m met de 2de helling. Ik was beneden aan de helling nog steeds 13de en ging nog een aantal atleten voorbij naar de 10de plaats maar werd bovenaan de helling voorbijgegaan door Joni Vandeuren. Pas dan was ze er. Ik kon dan vlot mijn plaats houden en werd toch wel 11ste zeker, op 96 deelnemers en maar 20 sec. van de 1ste plaats. Fantastisch toch, na mijn zwakke prestatie van vorig jaar (33ste) een bevestiging van mijn 15de plaats van in 2007. Als de atleten voor mij heb ik dit seizoen (behalve 1 maal Joni) niet kunnen kloppen. Maar er waren er veel na mij die mij dit seizoen ook al klopten. Dit was ook mijn beste wedstrijd na nieuwjaar. De vorige crossen verspeelde ik plaatsen de laatste 350m maar uitgerekend op het BK win ik plaatsen. Ik hoop de vele supporters een mooie wedstrijd te hebben aangeboden. Ik had ook terug mijn haar in een staart, een klein bijgeloof. Met dank aan de goede trainingen en de goede trainers voor mijn conditie.. Dit was dan ook een mooie afsluiter van een fantastisch seizoen met vele podiumplaatsen en zelfs een eerste overwinning. Nu gaan we het rustiger aandoen en toewerken naar de interclub piste op 18 april. Oh, ja, mijn Wii spelletje heb ik al gekocht in Oostende (World Records). Toen we wegreden van het parcours kwamen we Kim, André en Kjell nog tegen. Ik weet nog niets van de uitslagen van Sofie, Kim, Christine, Yvonne en Lut.
Ik ben uiteindelijk 5de geworden in de GVA-trofee met 50 punten op 60. Daar ben ik wel heel fier over. Daar ik 6 wedstrijden heb gelopen is dit 8,33 punten per wedstrijd. Dus was ik gemiddeld steeds 3de. Jo is ook fantastisch 9de geworden. 13 maart 2009 mogen we in Duffel naar de huldiging. Juist die dag is er natuurlijk onze AWE-fuif, we zullen nog een oplossing moeten uitwerken. Vanavond is er nog een serieuze training op de Nekker en morgen nog een in Kapelle. Dat moet volstaan om klaar te zijn voor het BK van zondag. Ik heb het parcours bekeken en we moeten een helling over, mijn mindere punt. Daar moet ik misschien nog een beetje op trainen of tips krijgen van Bruno of André. Zaterdag vertrekken we al naar Oostende en we blijven daar overnachten. Jo, Lennert, Moon, Thijs en natuurlijk ons Julie zullen daar ook zijn. Dan gaan we in de namiddag het parcours verkennen om zondag dan te knallen. Ook gaan we nog met de Go-carts vlammen op den dijk (en garnalen en escargots eten aan de kraampjes, hihi). 'S avond kijken we op de hotelkamer naar TV. Ik ga voluit voor een top-20 plaats. Vorig jaar ging ik tenonder aan de zenuwen. Ons mama en papa zullen er wel voor zorgen dat ik er dit jaar geen heb. De weersverwachtigen zijn ook goed alhoewel ik wel graag wat regen en wind heb (maar niet zo veel als vorig jaar, dat was ellendig). De tegenstanders hebben dat minder graag. Het is wel zo dat ik voor nieuwjaar iets beter was dan erna, maar ja, Tom Boonen wint wel altijd de Ronde Van Vlaanderen of Parijs-Roubaix maar nog nooit het BK. Onze papa zegt dat ik eerst en vooral voor mijn plezier moet lopen. Natuurlijk moet er wel wat competitie zijn en mag ik soms ontgoocheld zijn maar dat mag niet lang duren. Dus, duimen voor onze Rammers zondag.
Gisteren was er de veldloop in Kessel bij Lier. We waren er met een kleine delegatie (Jo, Moon, Brent, Laura, Lennert, Julie en ik). Kjell was speciaal afgekomen om te supporteren. Dat is altijd een stimulans. André was onze trainer van dienst en Noah was er ook. Dat is altijd lachten geblazen. Eerst iets over de wedstrijd van ons Julie. Zoals steeds een beetje op haar eentje bezig voor de wedstrijd. Ze stond een beetje afgezonderd aan de start, helemaal rechts. Een beetje ongeïnteresseerd rond te kijken, amper een deftige opwarming gedaan. Maar, onze papa, die de manieren van ons Julie zeer goed kent zei dat ze scherp stond. Ze moest 2300 m lopen en er waren 26 deelnemers. Haar start was nog slechter dan anders en ze was 3de laatste na 100m. Na de eerste bocht naar het water echter was ze al 17de. En dan begon ze er zin in te krijgen. Ze was echt ontketend. Ze stormde letterlijk andere atleten voorbij. Een langs links, een ander langs rechts, nog een ander langs onder, een duw rond boven. Uiteindelijk kwam ze op een 7de plaats om in de sprint nog een plaatsje te moeten toegeven. 8ste dus. Na de finish was ze traditioneel weer even niet aanspreekbaar om na 10 minuten terug mijn lief zusje te zijn. Achteraf bleek ze 2de van haar jaar te zijn. Langzaam maar zeker zullen ze met ons Julie moeten rekening houden, indien ze ook deftig begint te trainen. Ze is echt in bloedvorm, dat beloofd voor het BK. Als haar start goed is, tenminste. Moon was onze eerste loper en vloog in de eerste ronde. Uiteindelijk werd hij knap derde. Hij sprintte zo vlug dat hij zou 2de geworden zijn als de wedstrijd nog 3 meter langer was. Jo startte als een raket en maakte de wedstrijd enorm rap. Hij sleurde alles uiteen op kop. Jo liep constant op de eerste rij en haalde zijn 3de podiumplaats. Weer een medaille voor ons. Onze nieuwe voorzitter was tevreden. Ook Brent en Laura liepen een mooie wedstrijd. Mijn wedstrijd dan, 1890 m over een kleine en een middelgrote ronde. Er stonden een aantal kleppers aan de start. Mijn start was iets minder goed. Volgende week op het BK moet ik geconcentreerder zijn.De eerste bocht liep ik 5de en al vlug leidde ik een achtervolgend groepje op een koploopster. Bij het einde van de eerste ronde had ik die bijna te pakken. Ik kende het meisje niet en ik dacht dat ze wel zou stilvallen. Achteraf bleek deze vorig jaar 6de te zijn op het BK, het was iemand van Luik. Met andere woorden, in plaats van de achtervolging te laten aan iemand anders knalde ik weer en zeiden de anderen dank u wel voor het werk. De laatste 300 m had ik het zeer moeilijk en ik eindigde als 5de. Uit de achtergrond kwamen er nog 2 terug. Het bleek wel dat ik 3de was van de provincie Antwerpen en dus pak ik 8 punten voor de GVA trofee. Waarschijnlijk ben ik hierin 5de, wetende dat ik maar 6 wedstrijden liep waaronder een aantal sterkbezette. Het is wel leuk dat Jo steeds op het podium staat als ik er niet op sta. Jo blijkt iets te hebben van, Eline niet, dan doe ik het wel. Volgende zondag is er het BK. Ik en de anderen zullen moeten top zijn. Oh, ja, het is gisterenavond ook eindelijk gelukt op mijn nieuwjaarsbrief voor mijn meter te lezen. Volgens Els heb ik hiermee ook weer een nieuw record gepakt. Mijn eerste dit jaar.
Mijn knie- en enkelproblemen lijken opgelost. Gisteren op de Nekkers ondervond ik niet het minste probleem. Bruno informeerde ernaar en ik kon hem geruststellen. Voor de training had ik er geen goed oog in. Ik dacht aan de zware training van verleden week als gevolg van de pijn in mijn knie. André (en ook Moon en Noah) was er niet wegens een panne aan zijn auto. Wat een voorzitter kan voorhebben, hé. Trouwens, heeft iedereen ons fantastische clubblad gelezen ? Bij ons thuis is het 4x afgedrukt, zodanig dat iedereen rustig zijn eigen exemplaar kon lezen. Zondag loop ik in Kessel (Lier) als laatste voorbereiding op het BK. Het is ook de 6de wedstrijd die ik loop voor de GVA-trofee. Je moet er min. 6 lopen voor een klassement. Ik kan nog 4de worden, voor 3de te worden moet ik winnen. Jo, Moon en ons Julie doen ook mee in Kessel. We zullen er dus zijn met een sterke afvaardiging. Na de wedstrijd kunnen we eindelijk naar mijn meter gaan (in Lier) om mijn nieuwjaarsbrief te lezen. Door onze drukke bezigheden was dat er nog niet van gekomen. Ondertussen zijn wij wanhopig op zoek naar coole rode laarsjes (of boots) die ik wil aandoen op mijn plechtige communie. Als iemand weet waar ik dat kan vinden mag je het altijd laten weten.
Woensdag had ik op de training last van een pijnlijke enkel en knie. In het begin van de training was het hevig, tussenin ging het en op het einde van de training kwam het terug opzetten. Ik voel dit al een paar weken maat het ging steeds over. Dit betekende op training dat ik er op het einde genadeloos werd afgelopen door Jo en Moon. André ving mij altijd wel lief op en monterde me op. Je kent mij, hé, ik wil altijd alles geven en voluit gaan en als dat door omstandigheden niet kan heb ik het er lastig mee. Papa smeert er nu elke avond wonderzalf op. Mijn enkel is al beter maar mijn knie doet met momenten nog steeds pijn. Gelukkig is er geen cross nu zondag en kan ik rusten. Het is opvallend hoe wij allemaal een beetje licht zijn, zowel Jo, Moon, Thijs als ik. Wij moeten dus extra oppassen voor kleine blessures. Als het dinsdag niet beter is gaat papa mijn meenemen naar zijn kinesist, da's natuurlijk weer nen vriend van papa. Die kent ook altijd iedereen. Volgende week loop ik in Kessel en op 1 maart is er het BK.
Vandaag was er het Provinciaal Kampioenschap in Herentals. Vanmorgen om 9h waren papa en ik al op pad. Eerst onze trainers, Steven en Leen, ophalen om voor 10h al toe te komen in Herentals. Bruno was ook al aanwezig. Omdat we het parcours niet kenden was de verkenning van groot belang. Het was een vlak maar drassig parcours met stukken die heel hard lagen. Die moesten we ontlopen. Marthe ging als eerste Ram-mer van start en werd 4de. Ze werd letterlijk op de meet voorbijgelopen voor de 3de plaats.Dan kwam Jente (zusje van mijn klasgenoot Oona) die in haar 3de cross (en eerste PK) een beetje onder de indruk was van de omstandigheden maar die een prachtige wedstrijd liep. Onze superlichting liep collectief een mooie wedstrijd. Brent en Thijs konden zich heel goed handhaven en wat gezegd van Moon. Hij liep een superwedstrijd en moest enkel 3 toppers voorlaten. Je kan wel aan alles zien dat de echte Moon bijna terug is. Bij de miniemen liep Nathan niet mee. Hij kwam net terug van skivakantie en was nog vermoeid. Jo moest dan maar onze eer hoog houden en deed dat voortreffelijk met een schitterende 6de plaats. Lennert liep eveneens gemotiveerd en werd ongeveer 15de. Ons Julie, goed opgewarmd door Steven, liep eveneens een waaergaloze wedstrijd en werd 9de in haar leeftijdscategorie. Julie deelde haar wedstrijd goed in, nam een goede start, gaf hier en daar een duw en vocht als een leeuw. Ja, ja, ze zullen de volgende jaren nog met haar moeten rekening houden. Je ziet het, veel top-10 plaatsen en ik kon dan ook niet onderdoen. Mijn wedstrijd was er een van 2 ronden en in totaal 1530 meter. We waren de laatste tijd langere crossen gewend. Samen met Laura werden we super opgewarmd door Steven. Nog een beetje opgepept door papa, Bruno en André stond ik gemotiveerd aan de start. Ons mama en Julie waren juist op tijd aangekomen. Ik had ze opgemerkt als ik aan de start stond. Ik werd door de, echt wel, goede speakers zowaar genoemd als schaduwfavoriet. Mijn tactiek was simpel, de ongenaakbare Floor Michielsen zelfs niet trachten te volgen en in een achtervolgend groepje het werk aan anderen overlaten. De start dan, Laura zette mijn perfect af op 150m. Aan de eerste bocht, na ongeveer 200m, was Floor Michielsen al weg. Ik liep samen met Lissa van Lent en Jody Doosche in een eerste groepje. De volledige eerste ronde en een stuk van de tweede ronde bleven we met ons drie lopen. Af en toe nam ik over en we waren aan elkaar gewaagd. De anderen liepen op ruime afstand. Ik werd echt op alle plaatsen van het parcours aangemoedigd. Op 350 m van de aankomst kon ik niet mee met een tempoversnelling van Lissa. Jody kon ze deels beantwoorden. Ik liep toen als vierde en kon deze plaats vlot behouden. Ik had getekend voor een top-10 plaats en stiekem gehoopt op een top-5. Ik was dan ook zeer blij. Maar als je zo dicht bij een podiumplaats bent mag je wel een beetje ontgoocheld zijn, niet ? Het was mijn 3de PK en ik was al 8ste en 7de. Nu ben ik top-4. Een gevoel van fierheid is zeker op zijn plaats. Als RAM hebben we echt wel in de breedte zeer goed gepresteerd. André zei dat als we zoals sommige andere atleten van onze leeftijd drie maal per weken zouden trainen we dichter bij het podium zouden komen. Echter, onze supertrainers hebben voor ons een andere planning voor ogen, en terecht. Oh, ja, onze papa is al goede maatjes met de papa van Jody. Papa is langer gebleven (ik was al naar huis met Steven en Leen in ons mama haar flashy sportbakske)en heeft ook Kim zien lopen. Julie zei dat hij Kjell riep tegen Kim. Kim werd, na deze week ziek te zijn geweest, mooi 5de. Kjell moest opgeven maar ik weet niet waarvoor. De uitslag van de clash tussen Stefan en Danny zal ik later wel zien. Op het PK in Vlaams-Brabant had Eline Van Craenenbroeck mijn beloofd dat ze voor een podiumplaats ging en ze werd dan ook derde, na Laura Verhoeven en Joni Vandeuren. Proficiat Eline, en ook aan Laura en Joni natuurlijk. Begin maart is er het BK in Oostende. Wat moet ik daarvan verwachten. Top-20 is realistisch maar top-10 zou zeer mooi zijn. Er zijn echt wel zeer sterke atleten in mijn categorie. Tussendoor loop ik nog in Kessel voor mijn laatste GVA-punten. Er zijn nog 3 weken om nog enkele procentjes bij te winnen en op het BK verrassend uit de hoek te komen.
De laatste rechte lijn naar het PK te Herentals van zondag as. is bezig. Gisteren hadden we op training onze traditionele estafetteloop. Nu had ik in mijn ploeg Moon en Thijs. Met zo'n twee talenten konden we niet anders dan winnen en dat gebeurde dan ook. Eigenlijk is een training niet om te winnen, maar toch kunnen we ons dat niet laten. Ik heb mij eens goed getest met het oog op het PK en ik heb een goed gevoel. Het gevoel van voor nieuwjaar is bijna terug. Een top-10 plaats moet zeker kunnen en stiekem hoop ik op een top-5 plaats. Ook ons Julie lijkt klaar. Jo is eveneens top, ik zei gisteren nog tegen papa dat Jo op training precies vliegt. Moon is ook niet ver van zijn topconditie verwijderd. Ze zullen in Herentals verschieten van de groene armada. Minder goed is nieuws is dat er gisteren weer een atleet slachtoffer is van een ongeval. Hte betreft Falco Christiaens van ACZELE. Falco was een beloftevolle scholier. Vorige week heb ik hem nog zien lopen in Bornem waar hij 4de werd. Dit zou toch niet mogen gebeuren, hé. Falco, zondag loop ik ook een beetje voor u.
Wie had dat gedacht. Mijn blog bestaat 250 dagen en ik heb al meer dan 5.000 bezoekers. Dat zijn er gemiddeld 20 per dag. Fantastisch toch, dat zoveel mensen mijn prille sport-belevenissen volgen. Ons Julie promoot mijn blog op haar school, zelfs bij de leerkrachten. Er zijn zelfs mede-studenten die bij de les informatica eerst naar mijn blog gaan en mijn prestaties op de voet volgen. Bedankt iedereen. Ik zal steeds proberen mooie stukjes te schrijven over mijn prestaties en het wel en wee van AWE/RAM. Onze club staat voor grote veranderingen i.v.m. bestuur en naar wat ik hoor van papa ziet het er goed uit. Verleden woensdag hadden we een zware training op de Nekker waarin ik uitkwam in een estafette-loop tegen een ploeg met Jo en Moon. Ik heb waarschijnlijk een wereldrecord gelopen maar onze ploeg kwam nog tekort tegen de ploeg van Jo en Moon, dat zijn dan ook toppers. Volgende keer zal ik wel bij een van deze twee mogen zitten in een ploeg, zeker (hé Bruno en André). Volgende week nog 2 trainingen en dan volle bak op het PK. Succes aan Moon morgen in Ekeren. Ik ga aan sociaal dienstbetoon doen en helpen bij het etentje op onze school. Ik ga proberen een aantal snelheidsrecords te breken van keuken naar de tafels en omgekeerd. En in de namiddag duimen voor Sven en Niels tegen de hollander(s). Niets zo mooi als de Brabaçonne (hé, Stefan). Oh, ja, ons mama heeft een nieuw sportbakske (nen Alfa Romeo GT), ze zal nu misschien op tijd komen voor een wedstrijd te zien van mij.
Vandaag was er dus de veldloop in Bornem. Het parcours lag er redelijk goed bij met hier en daar modderige stroken. Maar het was snel duidelijk dat het een verraderlijk zwaar parcours was. Marthe mocht al direct de spits afbijten met een mooie 4de plaats. Thijs was ziekjes en Lies heeft hem dan ook naar huis gedaan. Bij de pupillen liepen Moon en Sven een mooie wedstrijd. Ze moesten uiteindelijk onder elkaar uitmaken wie de 4de plaats ging bemachtigen. Het werd Moon. Jo en Nathan kwamen aan de start bij de miniemen. Het werd een fenomenale wedstrijd. Ze startten beiden rond de 8ste plaats om stilaan naar voor op te schuiven. 2 atleten waren lichtjes afgezonderd. In de 2de ronde plaatse Jo een verschroeiende versnelling en spurtte alleen naar de 3de plaats. Hij kwam uitgeput over de finish als 3de. Een 2de podiumplaats dit seizoen. Schitterend, ik had het woensdag op training al gevoeld hoe sterk Jo weer was. Nathan werd knap 4de. Ons Julie was een hele week ziek geweest maar wilde wel starten. Voor de start had ze ineens niet veel zin maar ze startte toch. Ze heeft heel de wedstrijd echt naar adem moeten snakken maar ze heeft toch de wedstrijd uitgelopen. Mijn wedstrijd dan. We moesten 2 ronden lopen van ongeveer 1km. Ik ben niet echt in de wedstrijd geweest. Ik was als 4de aan de eerste bocht om en moest al vlug de eerste 3 laten gaan. Er kwamen er nog een aantal over. Ik kwam niet echt in mijn ritme en kon niet echt mijn goede benen vinden. Halverwege de 2de ronde liep het plots beter en kon ik de 8ste plaats vasthouden. Ik onthoud dan ook die laatste 500m. Tijdens het bekijken van de uitslag bleken er wel een aantal kleppers voor mij te zijn. André zei direct dat het precies een Belgisch kampioenschap was. Eigenlijk was ik ook de 3de van de provincie Antwerpen. Ik was wel ontgoocheld na de aankomst en papa zei dat ik op een bepaald moment precies aan het joggen was. Dat was erover, ik heb mij wel volledig gegeven en het was wel zwaar. Ik was een beetje boos op hem maar we hebben het direct goedgemaakt. Na het zien van de uitslag moest ik niet echt ontgoocheld zijn. De atleten voor mij zijn Belgische toppers en die heb ik, op een paar uitzonderingen na, nog nooit geklopt. Als ik echter tegen het PK en BK een paar procentjes beter kan worden kan ik misschien daar wel een mooi resultaat lopen. We zullen nog hard werken op training en met de steun van Bruno en André en de AWE-trainers moet dat zeker lukken. Ik heb ook onze grote toppers zien lopen, Kim, Stefan en Kjell. Om zo goed te worden als Kim zal ik nog veel boterhammetjes moeten eten. Ook de mama van Nathan, Benedikte liep een mooi resultaat, 11de. Na onze wedstrijden en het lang wachten naar onze prijs terroriseerden wij als jonge RAM-atleten nog een beetje de speeltuin. Toch altijd tof, zo'n veldloop.
Gisterenavond was er vergadering van de RAM. Het was wel leuk om alle atleten eens te zien in gewone kledij. Iedereen was er (Bruno, André, Kjell, Jasper, Kim, Stefan, Sofie,......) en natuurlijk de jonge atleetjes. Precies een grote familie. Eerst heb ik balletjes met kriekjes gegeten en dan kwam het officiële gedeelte. André werd verkozen tot bestuurslid. Op zijn blog staat dat hij ontgoocheld is dat Jef een beetje weggaat. Ik, ook, trouwens. Maar ik ben er zeker van dat het nieuwe bestuur dat goed gaat opvangen. Ik had sleutelhangertjes gemaakt ter ondersteuning van de campagne van André. Ik had dit ook al eens eerder gedaan bij de verkiezing tot gemeenteraadslid in onze gemeente. Toen had me dat geluk gebracht. Ook werd er gisteren de clubatleet van het jaar verkozen. Laura heeft gewonnen, ik was er eigenlijk door mama en papa al op voorbereid dus was de ontgoocheling niet zo groot. Een Belgische titel is nu eenmaal het hoogste en momenteel niet bereikbaar voor mij. Trouwens, ik gun het Laura, een van mijn beste vriendinnen. Ze zal morgen wel iets terugdoen in Bornem. Vorig jaar was ik ook 2de, na Marthe. Maar in het regelmatigheidscriterium was ik net als vorig jaar 1ste. EN, Kim Gevaert (niet echt een correcte vergelijking, maar ja) is ook nooit verkozen tot sportvrouw van het jaar. Voor en na de vergadering maakten wij als jonge atleten de zaal wat onveilig. Het moet toch niet altijd saai zijn, hé.
Een van mijn collega-atleetjes van een andere club, Eline Van Craenenbroeck, heeft mij een mailtje gestuurd. Ze heeft mijn blog gevonden en als dusdanig gereageerd. Eline vond het een leuke blog. Ze wenst me veel succes op het PK. Eline is denk ik aangesloten bij een club uit Vlaams-Brabant en ik zal ze dan ook op het PK niet tegenkomen. Eline is wel een sterke atlete. Ze heeft me dit seizoen geklopt voor de 1ste plaats in Vilvoorde en was ook in Grimbergen voor mij. Op de indoor in Gent was ze op de 1000m dan weer achter mij. Toch tof dat we naast de wedstrijd op een leuke manier met elkaar kunnen omgaan en in de wedstrijd concurrenten zijn. Zo moet dat. Ondertussen heb ik de laatste weken stevig getraind. De trainers zijn ons aan het klaarstomen voor het PK. Het is twijfelachtig of ons Julie zondag gaat meelopen in Bornem. Ze is wel serieus ziek geweest. En gewoon meelopen ligt in principe niet in de aard van ons Julie. We zullen zien. Ik was vandaag ook wat ziekjes en ik hoop dat het daarbij blijft.
Ik ben Eline
Ik ben een vrouw en woon in Nieuwenrode () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 09/05/1997 en ben nu dus 28 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Atletiek, paardrijden, skieën.
