Vandaag was er het Provinciaal Kampioenschap in Herentals. Vanmorgen om 9h waren papa en ik al op pad. Eerst onze trainers, Steven en Leen, ophalen om voor 10h al toe te komen in Herentals. Bruno was ook al aanwezig. Omdat we het parcours niet kenden was de verkenning van groot belang. Het was een vlak maar drassig parcours met stukken die heel hard lagen. Die moesten we ontlopen. Marthe ging als eerste Ram-mer van start en werd 4de. Ze werd letterlijk op de meet voorbijgelopen voor de 3de plaats.Dan kwam Jente (zusje van mijn klasgenoot Oona) die in haar 3de cross (en eerste PK) een beetje onder de indruk was van de omstandigheden maar die een prachtige wedstrijd liep. Onze superlichting liep collectief een mooie wedstrijd. Brent en Thijs konden zich heel goed handhaven en wat gezegd van Moon. Hij liep een superwedstrijd en moest enkel 3 toppers voorlaten. Je kan wel aan alles zien dat de echte Moon bijna terug is. Bij de miniemen liep Nathan niet mee. Hij kwam net terug van skivakantie en was nog vermoeid. Jo moest dan maar onze eer hoog houden en deed dat voortreffelijk met een schitterende 6de plaats. Lennert liep eveneens gemotiveerd en werd ongeveer 15de. Ons Julie, goed opgewarmd door Steven, liep eveneens een waaergaloze wedstrijd en werd 9de in haar leeftijdscategorie. Julie deelde haar wedstrijd goed in, nam een goede start, gaf hier en daar een duw en vocht als een leeuw. Ja, ja, ze zullen de volgende jaren nog met haar moeten rekening houden. Je ziet het, veel top-10 plaatsen en ik kon dan ook niet onderdoen. Mijn wedstrijd was er een van 2 ronden en in totaal 1530 meter. We waren de laatste tijd langere crossen gewend. Samen met Laura werden we super opgewarmd door Steven. Nog een beetje opgepept door papa, Bruno en André stond ik gemotiveerd aan de start. Ons mama en Julie waren juist op tijd aangekomen. Ik had ze opgemerkt als ik aan de start stond. Ik werd door de, echt wel, goede speakers zowaar genoemd als schaduwfavoriet. Mijn tactiek was simpel, de ongenaakbare Floor Michielsen zelfs niet trachten te volgen en in een achtervolgend groepje het werk aan anderen overlaten. De start dan, Laura zette mijn perfect af op 150m. Aan de eerste bocht, na ongeveer 200m, was Floor Michielsen al weg. Ik liep samen met Lissa van Lent en Jody Doosche in een eerste groepje. De volledige eerste ronde en een stuk van de tweede ronde bleven we met ons drie lopen. Af en toe nam ik over en we waren aan elkaar gewaagd. De anderen liepen op ruime afstand. Ik werd echt op alle plaatsen van het parcours aangemoedigd. Op 350 m van de aankomst kon ik niet mee met een tempoversnelling van Lissa. Jody kon ze deels beantwoorden. Ik liep toen als vierde en kon deze plaats vlot behouden. Ik had getekend voor een top-10 plaats en stiekem gehoopt op een top-5. Ik was dan ook zeer blij. Maar als je zo dicht bij een podiumplaats bent mag je wel een beetje ontgoocheld zijn, niet ? Het was mijn 3de PK en ik was al 8ste en 7de. Nu ben ik top-4. Een gevoel van fierheid is zeker op zijn plaats. Als RAM hebben we echt wel in de breedte zeer goed gepresteerd. André zei dat als we zoals sommige andere atleten van onze leeftijd drie maal per weken zouden trainen we dichter bij het podium zouden komen. Echter, onze supertrainers hebben voor ons een andere planning voor ogen, en terecht. Oh, ja, onze papa is al goede maatjes met de papa van Jody. Papa is langer gebleven (ik was al naar huis met Steven en Leen in ons mama haar flashy sportbakske)en heeft ook Kim zien lopen. Julie zei dat hij Kjell riep tegen Kim. Kim werd, na deze week ziek te zijn geweest, mooi 5de. Kjell moest opgeven maar ik weet niet waarvoor. De uitslag van de clash tussen Stefan en Danny zal ik later wel zien. Op het PK in Vlaams-Brabant had Eline Van Craenenbroeck mijn beloofd dat ze voor een podiumplaats ging en ze werd dan ook derde, na Laura Verhoeven en Joni Vandeuren. Proficiat Eline, en ook aan Laura en Joni natuurlijk. Begin maart is er het BK in Oostende. Wat moet ik daarvan verwachten. Top-20 is realistisch maar top-10 zou zeer mooi zijn. Er zijn echt wel zeer sterke atleten in mijn categorie. Tussendoor loop ik nog in Kessel voor mijn laatste GVA-punten. Er zijn nog 3 weken om nog enkele procentjes bij te winnen en op het BK verrassend uit de hoek te komen.
De laatste rechte lijn naar het PK te Herentals van zondag as. is bezig. Gisteren hadden we op training onze traditionele estafetteloop. Nu had ik in mijn ploeg Moon en Thijs. Met zo'n twee talenten konden we niet anders dan winnen en dat gebeurde dan ook. Eigenlijk is een training niet om te winnen, maar toch kunnen we ons dat niet laten. Ik heb mij eens goed getest met het oog op het PK en ik heb een goed gevoel. Het gevoel van voor nieuwjaar is bijna terug. Een top-10 plaats moet zeker kunnen en stiekem hoop ik op een top-5 plaats. Ook ons Julie lijkt klaar. Jo is eveneens top, ik zei gisteren nog tegen papa dat Jo op training precies vliegt. Moon is ook niet ver van zijn topconditie verwijderd. Ze zullen in Herentals verschieten van de groene armada. Minder goed is nieuws is dat er gisteren weer een atleet slachtoffer is van een ongeval. Hte betreft Falco Christiaens van ACZELE. Falco was een beloftevolle scholier. Vorige week heb ik hem nog zien lopen in Bornem waar hij 4de werd. Dit zou toch niet mogen gebeuren, hé. Falco, zondag loop ik ook een beetje voor u.
Wie had dat gedacht. Mijn blog bestaat 250 dagen en ik heb al meer dan 5.000 bezoekers. Dat zijn er gemiddeld 20 per dag. Fantastisch toch, dat zoveel mensen mijn prille sport-belevenissen volgen. Ons Julie promoot mijn blog op haar school, zelfs bij de leerkrachten. Er zijn zelfs mede-studenten die bij de les informatica eerst naar mijn blog gaan en mijn prestaties op de voet volgen. Bedankt iedereen. Ik zal steeds proberen mooie stukjes te schrijven over mijn prestaties en het wel en wee van AWE/RAM. Onze club staat voor grote veranderingen i.v.m. bestuur en naar wat ik hoor van papa ziet het er goed uit. Verleden woensdag hadden we een zware training op de Nekker waarin ik uitkwam in een estafette-loop tegen een ploeg met Jo en Moon. Ik heb waarschijnlijk een wereldrecord gelopen maar onze ploeg kwam nog tekort tegen de ploeg van Jo en Moon, dat zijn dan ook toppers. Volgende keer zal ik wel bij een van deze twee mogen zitten in een ploeg, zeker (hé Bruno en André). Volgende week nog 2 trainingen en dan volle bak op het PK. Succes aan Moon morgen in Ekeren. Ik ga aan sociaal dienstbetoon doen en helpen bij het etentje op onze school. Ik ga proberen een aantal snelheidsrecords te breken van keuken naar de tafels en omgekeerd. En in de namiddag duimen voor Sven en Niels tegen de hollander(s). Niets zo mooi als de Brabaçonne (hé, Stefan). Oh, ja, ons mama heeft een nieuw sportbakske (nen Alfa Romeo GT), ze zal nu misschien op tijd komen voor een wedstrijd te zien van mij.
Vandaag was er dus de veldloop in Bornem. Het parcours lag er redelijk goed bij met hier en daar modderige stroken. Maar het was snel duidelijk dat het een verraderlijk zwaar parcours was. Marthe mocht al direct de spits afbijten met een mooie 4de plaats. Thijs was ziekjes en Lies heeft hem dan ook naar huis gedaan. Bij de pupillen liepen Moon en Sven een mooie wedstrijd. Ze moesten uiteindelijk onder elkaar uitmaken wie de 4de plaats ging bemachtigen. Het werd Moon. Jo en Nathan kwamen aan de start bij de miniemen. Het werd een fenomenale wedstrijd. Ze startten beiden rond de 8ste plaats om stilaan naar voor op te schuiven. 2 atleten waren lichtjes afgezonderd. In de 2de ronde plaatse Jo een verschroeiende versnelling en spurtte alleen naar de 3de plaats. Hij kwam uitgeput over de finish als 3de. Een 2de podiumplaats dit seizoen. Schitterend, ik had het woensdag op training al gevoeld hoe sterk Jo weer was. Nathan werd knap 4de. Ons Julie was een hele week ziek geweest maar wilde wel starten. Voor de start had ze ineens niet veel zin maar ze startte toch. Ze heeft heel de wedstrijd echt naar adem moeten snakken maar ze heeft toch de wedstrijd uitgelopen. Mijn wedstrijd dan. We moesten 2 ronden lopen van ongeveer 1km. Ik ben niet echt in de wedstrijd geweest. Ik was als 4de aan de eerste bocht om en moest al vlug de eerste 3 laten gaan. Er kwamen er nog een aantal over. Ik kwam niet echt in mijn ritme en kon niet echt mijn goede benen vinden. Halverwege de 2de ronde liep het plots beter en kon ik de 8ste plaats vasthouden. Ik onthoud dan ook die laatste 500m. Tijdens het bekijken van de uitslag bleken er wel een aantal kleppers voor mij te zijn. André zei direct dat het precies een Belgisch kampioenschap was. Eigenlijk was ik ook de 3de van de provincie Antwerpen. Ik was wel ontgoocheld na de aankomst en papa zei dat ik op een bepaald moment precies aan het joggen was. Dat was erover, ik heb mij wel volledig gegeven en het was wel zwaar. Ik was een beetje boos op hem maar we hebben het direct goedgemaakt. Na het zien van de uitslag moest ik niet echt ontgoocheld zijn. De atleten voor mij zijn Belgische toppers en die heb ik, op een paar uitzonderingen na, nog nooit geklopt. Als ik echter tegen het PK en BK een paar procentjes beter kan worden kan ik misschien daar wel een mooi resultaat lopen. We zullen nog hard werken op training en met de steun van Bruno en André en de AWE-trainers moet dat zeker lukken. Ik heb ook onze grote toppers zien lopen, Kim, Stefan en Kjell. Om zo goed te worden als Kim zal ik nog veel boterhammetjes moeten eten. Ook de mama van Nathan, Benedikte liep een mooi resultaat, 11de. Na onze wedstrijden en het lang wachten naar onze prijs terroriseerden wij als jonge RAM-atleten nog een beetje de speeltuin. Toch altijd tof, zo'n veldloop.
Gisterenavond was er vergadering van de RAM. Het was wel leuk om alle atleten eens te zien in gewone kledij. Iedereen was er (Bruno, André, Kjell, Jasper, Kim, Stefan, Sofie,......) en natuurlijk de jonge atleetjes. Precies een grote familie. Eerst heb ik balletjes met kriekjes gegeten en dan kwam het officiële gedeelte. André werd verkozen tot bestuurslid. Op zijn blog staat dat hij ontgoocheld is dat Jef een beetje weggaat. Ik, ook, trouwens. Maar ik ben er zeker van dat het nieuwe bestuur dat goed gaat opvangen. Ik had sleutelhangertjes gemaakt ter ondersteuning van de campagne van André. Ik had dit ook al eens eerder gedaan bij de verkiezing tot gemeenteraadslid in onze gemeente. Toen had me dat geluk gebracht. Ook werd er gisteren de clubatleet van het jaar verkozen. Laura heeft gewonnen, ik was er eigenlijk door mama en papa al op voorbereid dus was de ontgoocheling niet zo groot. Een Belgische titel is nu eenmaal het hoogste en momenteel niet bereikbaar voor mij. Trouwens, ik gun het Laura, een van mijn beste vriendinnen. Ze zal morgen wel iets terugdoen in Bornem. Vorig jaar was ik ook 2de, na Marthe. Maar in het regelmatigheidscriterium was ik net als vorig jaar 1ste. EN, Kim Gevaert (niet echt een correcte vergelijking, maar ja) is ook nooit verkozen tot sportvrouw van het jaar. Voor en na de vergadering maakten wij als jonge atleten de zaal wat onveilig. Het moet toch niet altijd saai zijn, hé.
Een van mijn collega-atleetjes van een andere club, Eline Van Craenenbroeck, heeft mij een mailtje gestuurd. Ze heeft mijn blog gevonden en als dusdanig gereageerd. Eline vond het een leuke blog. Ze wenst me veel succes op het PK. Eline is denk ik aangesloten bij een club uit Vlaams-Brabant en ik zal ze dan ook op het PK niet tegenkomen. Eline is wel een sterke atlete. Ze heeft me dit seizoen geklopt voor de 1ste plaats in Vilvoorde en was ook in Grimbergen voor mij. Op de indoor in Gent was ze op de 1000m dan weer achter mij. Toch tof dat we naast de wedstrijd op een leuke manier met elkaar kunnen omgaan en in de wedstrijd concurrenten zijn. Zo moet dat. Ondertussen heb ik de laatste weken stevig getraind. De trainers zijn ons aan het klaarstomen voor het PK. Het is twijfelachtig of ons Julie zondag gaat meelopen in Bornem. Ze is wel serieus ziek geweest. En gewoon meelopen ligt in principe niet in de aard van ons Julie. We zullen zien. Ik was vandaag ook wat ziekjes en ik hoop dat het daarbij blijft.
Deze week staat er weer veel in het teken van mijn sport. Woensdag, na het paardrijden, ga ik weer trainen op de Nekker. Ik kijk telkens weer uit naar de trainingen. Steeds wordt er gezorgd voor een afwisselende training. Maar steeds zijn we na afloop moe maar voldaan. Vrijdag is er de algemene vergadering van de RAM. Er moet een nieuw bestuur worden gekozen. Maar er is nog iets belangrijker voor mij. Ik ben namelijk (net als vorig jaar) genomineerd om te worden verkozen tot clubatlete van het jaar in mijn categorie. Er zijn er max. 3 per categorie. Dank u aan de bestuursleden en trainers die mij hebben genomineerd. Ik heb er wel mijn best voorgedaan en steeds de club positief vertegenwoordigd. Normaal gezien maak ik wel geen kans. Al mijn prestaties verbleken bij de provinciale en Belgische titels van Laura Smeyers in het hoogspringen. Maar ik zal wel mijn eventuele 2de of 3de plaats niet gestolen hebben op basis van mijn goede prestaties, zowel op de piste als in het veld. Volgende zondag is er dan de veldloop in Bornem. Ik heb al 2 maal in Bornem gelopen en nog niet echt geschitterd. Daar wil ik nu verandering in brengen, al zal door de regen het parcours weer (zoals altijd in Bornem) modderig liggen. Meer iets voor ons Julie dus. Alhoewel Julie al 2 dagen zeer ziek is. Ik hoop dat ze beter en aangesterkt is tegen zondag.
Gisteren heb ik meegedaan aan de veldloop te Hamme. Na mijn 5de plaats vorige week in Grimbergen was ik gebrand op een betere prestatie. De trainers ter plaatse waren deze keer Dirk en Jan Miseur, twee trainers en bestuursleden van AWE. Deze 2 broers hebben in hun jonge jaren, net als wij nu, ook deelgenomen aan veldlopen en weten en kennen dan ook veel praktische trucs. Het parcours was volledig besneeuwd maar goed beloopbaar met spikes. Wij moesten 2 ronden afleggen van 1000m. De taktiek vooraf was duidelijk. Eens wat meer behoudender lopen en het iniatief aan anderen overlaten. Het was de eerste maal dat ik in Hamme en Oost-Vlaanderen aan de start kwam en de speaker noemde mijn naam dan ook niet bij het overlopen van de kanshebbers. Ik was daardoor wel geprikkeld en zou er rap voor zorgen dat hij mijn naam kende. Aan de start ook de sterke zusjes Van Cauteren (Lize en Lore). Papa en de trainers hadden gezegd dat ik als eerste aan de eerste bocht moest komen en dan iemand anders de kop moest laten doen. Ik doe altijd wat de trainers vragen en ik was dan ook eerst aan de bocht. Dan heb ik (echt waar) ingehouden om als 2de te lopen. Na 500 m waren we nog met te veel vooraan naar mijn zin en heb ik even versneld. Toen waren we nog met drie, de zusjes Van Cauteren en ikzelf. Ik volgde eigenlijk simpel (geen meter kop hadden de trainers gezegd), een hele geruststelling na vorige week. Na +/- 1300m in de laatste ronde versnelde een van de zusjes. Juist op die plek stonden papa en een van de Miseurs. Zij riepen me toe om te volgen. Ik kende daar echter een minder moment en kon niet echt mee. Het andere zusje zette zich voor mij en liet het gat. In plaats van erover te gaan bleef ik zitten. De laatste 150 m moest ik ook het andere zusje laten gaan en werd aldus 3de. Eigenlijk zat een 2de plaats erin maar was ik een beetje te gemakzuchtig. Ik was waarschijnlijk al tevreden met mijn 3de plaats. Tijdens de wedstrijd riep de speakers stteds om dat de zusjes Van Cauteren op kop liepen met iemand van RAM die hij niet kende. Ons Julie is dan maar naar de microwagen gelopen en heeft mijn naam toegeroepen. Tijdens de podiumceremonie vroeg de winnares wie ik was. Ze kende mij niet en vroeg zich af waar ik ineens vandaan kwam. Oh, zei ik, ik loop af en toe eens een wedstrijd in de streek van Mechelen maar in Bornem kom ik ook. Ze zal me dan wel kennen. De zware training van vorige woensdag had me wel veel vertrouwen gegeven. Weer een medaille na een van mijn betere tactische wedstrijden. Ik heb nu medailles behaald in 3 provincies, Vlaams-Brabant-Antwerpen en Oost-Vlaanderen. Op 25 januari volgt de laatste grote test voor het PK, in Bornem. Daarna heb ik nog 2 weken zonder cross om superbest te zijn. Ons Julie was bij de cadetten zeer goed weg en liep in de aanvangsfase 8ste. Aan de eerste bocht liet ze zich insluiten om te draaien als 16de. Ze heeft daarna gelopen voor wat ze waard was en flirtte met een top-10 plaats. Echter de laatste 200m verspeelde ze die 10de plaats en werd knap 11de. Haar conditie gaat echter in stijgende lijn. Ook Jo, Lennert, Thijs, Brent en Laura waren van onze club aanwezig en liepen allemaal een goede wedstrijd. Jo was goed mee in het begin maar moest de eersten laten gaan.
Het was weer eens een memorabel week-end. Zaterdag hadden we stiekem het plan opgevat André (en indien mogelijk andere Rammers) aan te moedigen op het PK in Gent. We zijn om +/- 08h30 uit Frankrijk vertrokken (Frontenard tegen Beaune) en waren om 14h30 in Brugge waar we eerst op soldenjacht gingen. Om +/- 19h00 kwamen we ruim op tijd in Gent aan. We zagen nog het podium van Sofie en Kim (die we ook zagen lopen). We hebben ook Robin mooi zien lopen. Dan was het het moment van de titanen. Eerst de 800m van Ewoud die een heel snelle laatste ronde liep. Dan kwam André in de laatste race. We hadden ons vlak aan de start gezet en hielden onze adem en stem in tot hij bijna aan ons passeerde. Toen we zijn naam scandeerden was dat een enorme verrassing voor André. Hij heeft ons dan ook beloond met een fabuleus Belgisch record en de titel in zijn categorie. Hij liep van in het begin op kop (zo heb ik het graag, knallen van in het begin) en moest zich met 1 hondersten gewonnen geven door iemand die jaren jonger is. Wat een prestatie. Zondag was er de veldloop in Grimbergen. Door het vriesweer was het een supersnel parcours. We besloten zonder spikes te lopen. Traditiegetrouw liep ik direct op kop en maakte een kleine kloof. Ik had de ronde een beetje verkeerd ingeschat en trapte dan ook op mijn adem. Toen kwamen de andere 4 beste in de wedstrijd terug (Joni Vandeuren winnares in Bonheiden en Booischot maar door mij geklopt in Wespelaar - Laura Verhoeven PK Brabant - Lissa Van Lent mijn zwart schaap en Eline Van Craenenbroeck winnares in Vilvoorde). Al deze meisjes had ik al eens geklopt maar zij mij ook. Ik kon deze meisjes hun tempo niet volgen en eindigde dan ook vijfde. Ik was superontgoocheld en de traantjes vloeiden. Wat (papa, Bruno, Lies, ...) ze ook zeiden : snel parcours, weining training de laatste weken, spikes of geen spikes, het kan niet altijd een podium zijn,.... Ik was niet te troosten de eerste minuten. Dan kwam Bruno met het fantastische idee wat te gaan loslopen. Ik kreeg zelfs zijn warme handschoenen. Mijn ontgoocheling ebde pas later weg na een troostend telefoontje van André en de gezeliige warmte bij oma en opa. Er waren veel supporters aanwezig die anders niet komen (Edgard, Jarno, oma, opa, Luc, Bianca, Lennert en Collin) en ik had ze graag een podium aangeboden. Julie was niet aanwezig wegens ziekte. Dan kwamen Jo en Nathan. Die hebben echt de wedstrijd gemaakt en liepen na 50 m samen op kop. Het was precies een ploegkoers, Nathan sprong op alles wat bewoog en Jo volgde gemakkelijk. Jo kwam 5 de uit het bos en iedereen van Ram schreeuwde hem vooruit. Spanning, hij kwam als derde vanachter de tribune. Eindelijk een podiumplaats die we allemaal al hadden voorspeld. Jo bleef zoals steeds zeer rustig maar blonk als nooit tevoren. Nathan eindigde nog knap 9de. Jo liep ongeveer 30 seconden rapper dan mij. Onze trainers zijn kampioenenmakers. Ik heb de (kinder)gemeenteraad van woensdag geschrapt, ik ga trainen en terug opbouwen naar het PK waar ik wil knallen als nooit tevoren.
Hier ben ik met waarschijnlijk mijn laatste stukje van 2008. Wat een atletiekjaar van mij. In mijn 2de jaar als pupil heb ik wel mooi resultaten behaald. Ik heb deze al eens op mijn blog gezet ergens in oktober. In het begin van het jaar bevestigde ik in het veldlopen met mooie resultaten. Tijdens het pisteseizoen werd ik steeds sterker en sterker om uiteindelijk in Nijvel 2 clubrecords te pakken. Op de 1000 m (zoals iedereen weet mijn favoriete afstand) en dit na hard werken en op de 60m horden. Eerder in april hadden we (Ina, Laura, Marian en ik) reeds het clubrecord op de 4x60m gepakt. Ik veroverde op meetings ook vele medailles en won zowaar mijn 1ste 1000m. Dan kwam het veldloopseizoen als 1ste jaars miniem. Buiten alle verwachting viel in nog niet buiten het podium en won ook mijn 1ste veldloop ooit in Wespelaar. Op mijn eerste indoormeeting in Gent pakte ik ook het clubrecord 1000m bij de miniemen. Ik hoop in 2009 deze opmars verder te zetten, te beginnen met een drukke januari maand en het PK in Herentals. Bevestigen zal moeilijk zijn maar we gaan ervoor. Afspraak op 4 januari in Grimbergen. Leuke of opgevallen momenten in 2008 op atletiekgebied Bram die verder aan de weg timmert Elke wedstrijd de bevestiging van het talent van Moon De eerste overwinning in zijn eerste wedstrijd van Noah (met een glimlach van start tot finish) Jo die ons elke week op training overklast maar tijdens de wedstrijden deze kracht nog wat moet vinden, maar ik wed volgend jaar op een eerste medaille De ultrasone start van Ruben op zijn allereerste cross te Bonheiden Thijs die elk jaar verbetert en verbetert en er elke wedstrijd voor gaat Onze superlichting pupillen (Moon, Sven, Thijs, Brent,....) De toffe sfeer op de wedstrijden tussen de Ram-Awe leden De memorabele titels op het PK (1,37m) en BK (1,49m) van mijn beste vriendin Laura, historisch om daar bij te zijn, vlak daarna loop ik mijn CR op de 1000. De scud-raketten die André en Kjell afschoten op de AWE-cross, je ruikt het kruid nog De fantastische resultaten van Sofie Lauwers en de anders sprintmeisjes van Ram De fantastische prestatie van Kaat op 26 december in een reeks van de 60m Ons Julie die steeds beter wordt en veel gemakkelijker de langere afstanden bij de cadetten aankan. Ze kruipt langzaam maar zeker naar de Top-10. Lennert die aan het terugkomen is na een moeilijk vorig seizoen Onze papa, Lies en Christine die een constante zijn op alle meetings en crossen. Ze zijn er steeds voor iedereen. Het fantastische Belgisch record van André met bijhorende titel De fantastische samenwerking tussen de trainers van AWE en RAM. De wachttijd tussen mijn 1000m in Ninove en het podium, nl. 3 tongerlo's (hé papa) Onze papa zijn overwinning op de Start-To-Run na een tactische race Bruno, mijn openbaring van dit seizoen De intense trainingen in Mechelen en de complementaire in Kapelle. Onze supertrainers die steeds toffe trainingen uitvinden Jef die ik tegenkom op KV Mechelen Els die toch haar blog verderzet Stefan die een opgemerkte come-back maakt Mama die er steeds is en ontelbare keren onze uitrusting moet wassen André die na de opgave van Moon vorige week in Gent nog uren op mijn wedstrijd wacht Waarschijnlijk ben ik vele dingen vergeten, laat ze mij maar weten. Gisteren had ik André aan de lijn na zijn 1000m in Gent. Ik had papa een sms laten sturen want ik zat in spanning te wachten op de uitslag. Hij was een beetje ontgoocheld over zijn wedstrijd. Het was zijn eerste 1000m en hij had een beetje schrik van de afstand. Zijn tijd was 2.41 (ik loop als alles meezit 3.28). Wat een prestatie. Toch informeerde hij of ik al had getraind tijdens de kerstperiode. Typisch André, steeds bezorgd over zijn atleten. Moon heeft een bronchitis en kan waarschijnlijk niet meedoen in Grimbergen. Volgende dinsdag vertrekken we naar Frankrijk. Papa wil op 1 januari ginder met ons gaan lopen, mijn schoenen staan al klaar. Voor iedereen prettige eindejaarsfeesten en een spetterend sportjaar 2009.
Van maandag 22 december t.e.m. 24 december ben ik op paardenstage geweest. De eerst dag was super! Elke ochtend moesten we beginnen met te rijden. Er waren 10 kinderen die mee deden en daartussen zaten beginners - half-gevorderen en gevorderden. De eerste dag hebben we leren longeren, dat is een paard opleren hoe hij moet galopperen en draf enz. Daarna in de namiddag voltige dat is op een paard kunstjes doen maar zonder zadel aaaaauw. Ik ben wel 10 keer van dat paard afgedonderd man,man,man. Maar we hadden wel elke keer veel fun. Dan dinsdag zoals elke morgen rijden en daarna de stallen uitmesten bah zo vies en dat stonk!!! In de namiddag zijn we op straat gaan rijden van humbeek tot Nieuwenrode en terug, heel leuk maar glibberig! Dan woensdag de laatste dag. Ook weer rijden! Om 13u begon de paardenkoers, wij moesten tegen elkaar racen! hihi onze pony stond hevig, 5 keer op rij gewonnen maar we hadden wel zo' n kleintje in ons team. Die ging zo rustig in stap naar de overkant 5 van de 6 keer gewonnen! Ik was wel altijd gewonnen hoor hihih Voor het overige ga ik het deze vakantie wat rustig aandoen met een paar trainingen. Volgende week gaan we nieuwjaar vieren bij onze vrienden in Frankrijk (Bourgogne). Die hebben daar een prachtig gerestaureerde hoeve waar het steeds tof logeren is. Op 4 januari ben ik terug paraat op de openingscross van 2009, in Grimbergen. Het zal daar tof worden wat veel vrienden van mama en papa hebben al gezegd te komen supporteren. groetjes en nog een prettige kerst ELINE
Vandaag gingen Moon en ik meedoen aan onze allereerste indoor meeting in de Topsporthal Gent. André, Moon en Noah kwamen papa en mij deze morgen oppikken. Eenmaal binnen was mijn eerste uitspraak "waauw". Dat was echt een fantastische zaal. Er was nog plaats genoeg dus hebben we ons ruim geïnstalleerd. Er was wel enorm veel volk, er waren 14 reeksen van dit en 17 reeksen van dat, enz. Wij moesten normaal onze 1000m lopen om +/- 12h30. André heeft ons opgewarmd, toch gemakkelijk, hé, onze eigen toptrainer meehebben. Een beetje overweldigd door de drukte en de warmte en de lange wachttijden diende Moon spijtig genoeg forfait te geven. Geen probleem, Moon, er komen nog kansen genoeg. Door de gebrekkige communicatie wisten we niet echt wanneer ik moest lopen. Om +/- 14h00 was het eindelijk aan de miniemen. Er waren 5 reeksen en ik liep in de 1ste en sterkste reeks op de 6de startplaats. De piste is 200m en geen 400m zoals outdoor. Dus moesten we 5 ronden lopen, dat vergt enige aanpassing en een andere taktiek. Toen we, zoals op de echte meetings, van de oproepzone naar de start gingen voelde ik toch ook wel wat stress. Het was ook zeer warm in de zaal. Bij de start nestelde ik mijn direct in 4-5de positie. In de 3de ronde ben ik eventjes naar de 2de plaats gegaan na een kort spurtje. In de voorlaatste ronde kwamen er echter een aantal over mij. De laatste ronde heb ik nog al het mogelijke gegeven voor een goede plaats maar er kwam er nog eentje over in de laatste lijn. Ik werd 6de in 3.31. Dit is een nieuw stevig clubrecord, het vorige was 3.44. Mijn 4de al en mijn eerste indoor. Ik was na de finish wel een beetje ontgoocheld en emotioneel maar gauw besefte ik wel dat in een mooie wedstrijd had gelopen. De meisjes in mijn reeks waren bijna allemaal 2de jaars en een kop groter dan ik. Zie maar naar de foto's. De reeksen achter mij liepen geen betere tijd dan ik, dus ik liep de 6de tijd van +/- 100 atleten. Daarna hebben we gepick-nickt in de cafetaria en reden we moe maar voldaan naar huis. Het was ook zeer leuk in de auto met Moon en Noah en onze game-boys en voetbalprentjes.
Zaterdag hebben we met een kleine delegatie Rammers meegedaan aan de veldloop in Booischot. Brent, Laura, Jo, Julie en ik waren aanwezig. Johan, Lies en papa waren onze supporters en begeleiders. Het was de eerste maal dat we meededen in Booischot. Het parcours was grotendeels aangelegd binnen een paardenrenbaan. Het was bitterkoud en het parcours op sommige plaatsen keihard en glad. Vooral aan de startzone lag er ijs op het parcours. Er moest ook op gras worden gelopen. Welke spikes gingen we nemen ? Lies hakte kordaat de knoop door, onze normale spikes. Johan stak voor Brent en Laura de pistespikes op. Brent liep een mooie wedstrijd en eindigde 8ste. Jo bezeerde zijn voet bij de start en kon niet meer doen dan de schade beperken. Hij liep moedig de wedstrijd uit op een 13de plaats. Ons Julie liep een fantastische wedstrijd. Haar eerste 500m waren traditioneel minder goed en toen begon ze aan haar opmars om knap 11ste te worden. Bijna een top-10 plaats. Papa heeft het verschil opgenomen tussen de 1ste en Julie bij het ingaan van de laatste ronde. Aan de aankomst had Julie zelfs 2sec ingelopen. Dat was dus een fenomenale laatste ronde. Mijn wedstrijd ging over 1500m ofwel 1 grote ronde. Wij waren de eersten die over het harde stuk moesten lopen die ondertussen al een beetje was gedooid. André had voor de start nog naar papa gebeld met aanmoedigingen en goede raad. Leuk hé, supporters die aan je denken op afstand. Aan de start werd ik al opgemerkt door de meisjes van Duffel. Zij stonden links van Laura, je moet op de foto's eens zien hoe ik me vooruitwringde en Laura de anderen afhoudt. Ik liep bij de eerste bocht al 1ste en na 300 licht afgescheiden. Er kwamen dan een 4-tal meisjes terug. Na 800m kwam Joni Vandeuren (de winnares van Bonheiden en de 2de, na mij, van Wespelaar) op kop. Zij versnelde eventjes en ik moest een gat laten. Zij vergrootte stelselmatig haar voorsprong. Ik liep vanaf dan afgescheiden tweede. Op 300m van de finish kwamen de 3de en de 4de eventjes terug, maar ik dacht aan Bruno zijn raad en ik versnelde om ze definitief terug te slagen. Weer een mooie 2de plaats. De mama van Joni stond aan de finish en herkende mij als winnares van vorige week. "Ieder op toer, zo blijft iedereen blij", zei ze. Ik stond dit seizoen al iedere cross op het podium. Hoe lang blijft dit nog duren ? Leuk detail, Joni heeft dezelfde spikes als mij. Laura kende een moeilijke wedstrijd en kwam niet echt in haar ritme en eindigde 21ste. Doordat de eerste voor een ROBA loopt pak ik de volle 10 punten voor de GVA-trofee. Ik ben nieuwsgierig naar het nieuwe klassement. Omdat de prijsuitreiking aansleepte hebben we de wedstrijd van Kjell gezien. We waren eerst gaan zoeken waar hij was en vonden hem in zijn auto. Hij liep een mooie wedstrijd en was op weg naar het podium tot hij met een vinger vast zat tussen de nadar. Kjell knokte zich nog naar een knappe 4de plaats. Ondertussen waren ook André en Magda aanwezig. Ook Nicolaas liep mee. Wij moedigden hem enthousiast aan met 50m daartussen. Je moest de verwondering zien in zijn ogen, zoveel supporters had hij nog nooit meegemaakt.
Ik heb niets dan leuke reacties gehad op mijn overwinning in Wespelaar. André heeft het zelfs aan iedereen gezegd voor de training gisteren met een applaus tot gevolg. Er staat zelfs een vermelding over in het nieuwe clubblad. Wat een clubblad trouwens, kei-cool. Weer een realisatie van André. Ik heb ook een artikeltje (met de hulp van papa) geschreven, al gelezen ? Nu zaterdag loop ik de veldloop in Booischot. Normaal ging ik deze niet lopen maar zowel Jo als ik staan goed geklasseerd in de GVA-trofee en we moeten voor het eindklassement aan min. 6 crossen meedoen. Ook ons Julie gaat mee. Ze heeft haar examens zo georganiseerd dat ze het examen van maandag al goed heeft ingestudeerd, wiskunde = haar lievelingsvak (ha, ha, ha). Moon en Thijs doen niet mee in Booischot wegens voorgeschreven rust. Ze komen waarschijnlijk wel kijken. Ik ga zoals steeds mijn best doen en ..... knallen van in't begin. Ik heb het parcours al bekeken en het zijn lange stukken waar ze je altijd in het vizier houden. Met papa en André zullen we zaterdag wel een tactiek uitdokteren. De concurrentie steeds verrassen heet dat. Om 18h00 moeten we dan naar de kerk voor de naamopgeving voor mijn plechtige communie en om 19h00 worden we verwacht op steeds leuke kerstfeestje van de AWE. Door mee te doen aan voldoende pistemeetings zullen we (Thijs, Jo en ik) waarschijnlijk een kado-tje krijgen vergezeld van een mooie speech van onze voorzitter Marc Lauwers. Na Booischot neem ik volgende week zaterdag samen met Moon mee aan mijn eerste indoormeeting in Gent. Ik loop, je kan het al raden, mijn favoriete nummer de 1000m. Dan zijn er 2 weken geen wedstrijden en bijna geen trainingen in afwachting van een drukke maand januari. Van 22 tot 24 december doe ik ook mee aan mijn eerste paardenstage. Daar kijk ik wel naar uit. Je merkt het, ik zal me niet vervelen.
Sinterklaas had zaterdag veel chocolade gebracht. Ik ben dan ook niet ondankbaar en heb er al veel van gegeten. Of dit goed of slechts was lees je hieronder. Het was eigenlijk stralend weer op de cross te Wespelaar. Een winterzonnetje, niet koud en een cross-ondergrond. Bruno was een hele week ziek geweest maar was toch moedig aanwezig. Ik moest dan ook zijn gouden tips niet missen. Marthe beet de spits af en won al direct haar wedstrijd. Na Mechelen haar 2de overwinning, wat een talent. Bram, die een hele week ziek was geweest, eindigde mooi middenin op een totaal van in de 70 deelnemers. Onze koninginneklasse (pupillen jongens) deed het weer schitterend met een 2de plaats voor Moon en mooie ereplaatsen voor Thijs en Sven. Moon deed de laatste 200m nog een fantastische eindspurt. Thijs was zoals steeds zeer zenuwachtig voor de start maar tijdens de wedstrijd was daar weinig van te merken. Bij de miniemen jongens viel Jo net naast het podium na een fantastische wedstrijd. De eerste medaille komt dichter en dichter. Lennert liep eveneens een verdienstelijke wedstrijd net als Nathan. Mijn wedstrijd dan. Zoals reeds al gemeld was het een volledig ander parcours dan de laatste jaren met veel draaien en keren. De startstrook was goed vlak maar het eigenlijke parcours was aangelegd in een koeien-weide. De laatste strook naar de aankomst was eveneens goed beloopbaar. Voor het eerst dit seizoen liep ik tegen de 2de jaars miniemen. Vooraf was ik het met papa eens dat een top-5 plaats algemeen zeer goed zou zijn gezien de steeds sterke bezetting op deze cross. Bij de start viel het meisje naast mij en ik mag van geluk spreken dat ze mij niet meetrok. Eigenlijk stond ik (dat vond ook Bruno) niet goed en een beetje gewrongen en heb ik mij afgeduwd tegen dat meisje. Mijn tactiek was simpel : na de aanloopstrook en voor het indraaien naar het veld bij de eerste vijf zijn. Ik was dan ook vijfde en er hadden zich reeds drie meisjes afgescheiden. De derde had een rood truitje aan. Ik hoorde al mijn supporters roepen : "sluit aan bij die rode of pakt die rode". Natuurlijk liet ik die niet gaan, de wedstrijd werd daar al gemaakt. Ik heb dan ook als enige dat gat toegelopen. Dan ben ik van plaats vier naar plaats drie gegaan en heb de rest van de wedstrijd op die plaats gelopen. De 2 eerste meisjes waren onbereikbaar maar ik moest alles uit de kast halen om mijn derde plaats veilig te stellen. Bruno had vooraf gezegd dat ik de laatste 400m moest demarreren en niet de spurt afwachten. Dat heb ik dan ook gedaan en gaf mijn derde plaats niet meer af. Achteraf bleken plaats 4 en 5 2de jaars miniemen te zijn. Ongelofelijk hoeveel sterker ik ben geworden tegenover vorig jaar. Ik werd dus 3de algemeen en wat bleek !!!!! Ik was 1ste van de 1ste jaars miniemen. Mijn eerste cross-overwinning was binnen, fantastisch. Iedereen was door het dolle heen, toen ik het podium opging zag ik niets dan RAM-supporters met veel lawaai. De 2de was Joni Vandeuren (ROBA), de winnares van Bonheiden waar ik 2de was. Zij werd 6de in totaal. Nog enkele vaststellingen : in 2006 liep ik de eerste maal in Wespelaar als 1ste jaars pupil samen met 2de jaars pupillen (een van mijn eerste crossen) en werd ik 23ste. De winnares van toen was nu 5de en de 3de van 2006 (de toen ongenaakbare Noor Vidts - zij was in dat seizoen 4de op het BK - ik bibberde toen steeds als ik ze aan de start zag) was vandaag 8ste. Vandeuren Joni was in 2006 in totaal 6de en vandaag dus ook. In 2007 werd ik 3de en de 2de van vorig jaar werd nu 10de. Ben ik dan zoveel sterker geworden ? Ik hoop dat ik niet aan mijn plafond zit en nog beter kan worden. Ik hoop dat ik deze vorm nog een tijdje kan aanhouden maar mijn medailles pakken ze toch niet meer af. Voor papa is het simpel. Als ik loop tegen enkel de 1ste jaars maak ik tot nu toe bijna steeds de wedstrijd en komt er laatste 200m steeds iemand van achter mijn rug. Vandaag moest ik de wedstrijd niet laken, proberen de beteren te volgen en heb ik de 1ste jaars versmacht. Ik heb nu elke cross dit seizoen op het podium gestaan. Is dit toeval of heb ik de beste cross-ters nog niet tegengekomen. Tegen de meisjes van Duffel heb ik bvb. nog maar enkel in Bonheiden gelopen. De Belgische kampioene kwam ik nog niet tegen alsook de kampioen van Brabant. Nu zaterdag in Booischot kom ik de atleten van Duffel zeker tegen, een nieuwe test. Stefan (die vandaag mooi voorin liep) heeft vandaag al gereageerd op mijn blog. Hieronder zijn tekst : Hey Eline,
Slecht nieuws en goed nieuws :
Tia stopt : slecht nieuws Eline komt : goed nieuws
Ik weet al op wie ik moet stemmen voor de gouden spike volgend jaar ! Groeten, Stefan
Mooi, hé. En Els (haar blog is stopgezet maar ik hoop dat ze blijft volgen) en Jasper hadden mijn vooraf al via mijn blog succes gewenst. Ik had vandaag mijn trainingvestje va KV Mechelen aan, die hebben gisteren ook gewonnen, hé. André, een hevige Anderlecht-fan, zal mij dat wel vergeven. Nog een vaststelling, (witte) chocolade is goed voor atleetjes. Ik heb thuis dan ook direct nog een grote chocolade-sinterklaas genomen en zijne kop afgebeten. Spijtig dat ons Julie er niet bij was, dit was wel een parcours voor haar. Valentien : deze overwinning is voor u.
Zondag is er de cross in Wespelaar. Niet meer in het vertouwde kasteeldomein maar aan het atletiekstadion. Ik heb het parcours al op papier gezien en het is draaien en keren zonder al te veel rechte stukken. Ik zal vlug vooraan moeten zitten want er zijn na de start al direct veel bochten. Ook zal ik mijn foulée niet kunnen bovenhalen, maar ik ben nogal explosief. We hebben woensdag op een keicoole training ook veel op versnellingen en uithouding getraind dus ik ben voorbereid. We lopen wel niet per jaar, dus voor de eerste maal samen met de 2de jaars miniemen. Dit in combinatie met de traditioneel sterke thuislopers van ROBA maakt dat er spektakel zal zijn. Ik zal enorm blij zijn met een top-5 plaats wat niet wegneemt dat ik zoals steeds mijn eigen wedstrijd zal lopen, dus knallen van in het begin. Ons Julie zal er (wellicht) spijtig genoeg niet bij zijn wegens stomme examens. Ze heeft er wel spijt van en ik ook want ik heb graag mijn zus in de buurt. We rijden samen naar ginder met Jo en Thijs, ambiance in de auto gegarandeerd, maar wel op tijd concentratie voor de wedstrijd.
Vandaag was het onze eerste cross in Brabant, in het mooie decor van "De Drie Fonteinen" te Vilvoorde. Niet te warm, niet te koud, geen regen, geen sneeuw. Een ideaal cross-weertje dus. Toen we aankwamen was Laura er al. We verwelkomden elkaar met ons intussen steeds beter wordende cheerleaders-dansje. Er was al heel wat RAM volk aanwezig, dus vele helpende handen voor het rechtzetten van onze tent op een strategische plaats, niet te ver van de aankomst. De eerste die voor onze club in de arena trad was Bram, met nieuwe flashy spikes. Hij bracht het er mooi vanaf. Dan kwamen onze gouden generatie van Ram-pupillen in actie. Moon plaatste zich knap vierde wetende dat hij net na de start zijn enkel licht verzwikte. Thijs liet zien dat hij steeds beter en beter werd en kon op het einde nog knap enkele plaatsen winnen. Brent eindigde iets daarachter. Thijs was enorm zenuwachtig voor de start maar daar was in de wedstrijd weinig van te zien. Jo (ik had het voorspeld) liep een fantastische wedstrijd. De laatste 300 m liep hij 2de en het zag ernaar uit dat zijn eerste medaille binnen was maar hij werd nog in de laatste 100m geremonteerd en werd knap 5de. Ze zullen nog met Jo moeten rekening houden in de toekomst. Op training voelen wij het al elke week. Lennert komt langzaam maar zeker terug op zijn oude niveau en werd bij de 2de jaars miniemen ook 5de. Ons Julie moest 1 grote ronde afwerken, 2100m. Er was wat verwarring bij de start, bijna niemand kende het parcours. Geen probleem, zei Julie, ik loop hier toch niet op kop. Papa had haar op het hart gedrukt om toch eens vlug te starten en jawel. Ze was ongeveer de 15de weg en liep een fantastische wedstrijd. Ze eindigde 17de. Julie was nog nooit zo diep gegaan zei ze. Ze was heel moe. Mijn wedstrijd dan. Ik was bij een vriendinnetje gaan slapen in Kruibeke en was pas vanmorgen thuis om 10h30 na een lange autorit. Dan vlug omkkleden, een beetje eten iets na 11h00 weg naar de cross. In het begin van de week stond er op de site van Sparta dat wij maar 1040m moesten lopen. Onze papa zei toen al dat niet kon kloppen. Vanmorgen stond er dan ook een aangepaste versie op de site, nl. 1975m, dit waren 3 kleine ronden. Ik moest wel even slikken, dat was de grootste afstand die ik tot nu toe moest lopen op een cross. We waren met 5 Rammertjes aan de start. Eva, Ina (altijd leuk ze terug te zien), Marian, Laura en ik. Allemaal keitoffe vriendinnen en het was bij de opwarming dan ook een toffe sfeer. Papa zegt altijd "als ons Eline geeuwt bij de start is ze in conditie en gemotiveerd". Je moet de foto's eens zien, ik geeuwde wat af (onbewust), dus dat zat goed. De eerste 400 m was vals plat en dat moesten we 4 maal doen Gezien de afstand was de taktiek volgens papa : een selectie maken in het begin, bij de eerste bocht alles eens bekijken, 2 ronden controleren en de laatste ronde proberen aan te vallen. Ja, ja, ja. Ik knalde zoals steeds van bij de start en weg taktiek. Ik zat al alleen op kop. Ik kon echter met de 2de het gat niet echt maken. Deze atlete was dan ook niet de eerste de beste, Eline Van Craenenbroeck, de winnares van vorig jaar. Toen was ik derde. In de laatste ronde kwam ze bij mij. We liepen zij aan zij en ik kon niet echt versnellen. Ze demarreerde op 300m van de aankomst en ik kon deze aanval niet beantwoorden. Ik probeerde nog alles, kwam nog wat dichter maar moest mijn meerdere erkennen. Dus 2de en terug een mooie zilveren medaille. Alle crossen die ik dit seizoen al liep stond ik op het podium maar ik kon nog niet winnen. André en Johan zeiden dat ik de andere Eline de leiding had moeten opdringen i.p.v. steeds op kop te lopen en zo wat krachten te sparen voor de sprint, gezien er geen probleem was dat de anderen terugkwamen (die waren al ver teruggeslagen). Misschien wel, maar ik loop zo graag op kop, hé, en bepaal graag zelf mijn tempo. Meestal loop ik dan automatisch op kop. Als de tegenstand sterker is zal ik wel de taktiek van André moeten volgen. Ik heb wel een mooie wedstrijd aangeboden aan mijn supporters. Het begint een gewoonte te worden, de vele aanmoedigingen. Laura eindigde knap juist voor Marian, beiden een top-10 plaats. André zei ook dat als we anders trainden ik deze tempoversnellingen beter aan zou kunnen. Maar dit soort trainingen zijn pas voorzien als ik 15 ben. We kiezen voor een geduldige opbouw zodanig dat ik ieder jaar sterker en sterker wordt. Dit geldt ook voor Jo en de anderen. De andere oudere Rammers liepen ook fantastisch. Jasper was zelfs ondanks een val over een boomstronk nog sterk vanvoor. Iedereen zei wel dat het parcours verraderlijk zwaar was. Stefaan was zeer diep gegaan en liep ook een uitmuntende wedstrijd. Mama was juist op tijd om haar collega's masters aan te moedigen. Ik had mama 2 dagen bijna niet gezien dus moest ik niet tot thuis wachten om ze te knuffelen. In deze race liep ook Kim mee die het schitterend deed. Kjell was er niet, hij loopt morgen de Cross-Cup in Roeselare. Moon en André gaan mee supporteren en vertrokken reeds deze avond op afzondering naar Raversijde (Oostende). Come on Kjell, laat ze ginder maar eens zien wat wij al lang weten, nl. grote klasse. Vanmorgen om 10h is Valentien begraven, onze collega-atlete uit Oudenaarde. We waren heel de dag in gedachten bij haar. Julie vroeg aan papa of Valentien fier op haar zou zijn geweest. Zonder twijfel, zei papa.
Gisteren had ik het tijdens en na de training emotioneel een beetje moeilijk. Mama en papa hebben me er gisterenavond echt moeten doorhelpen. Ik zal het zaterdag in Vilvoorde wel eens aan André en Lies uitleggen. De jongens hadden wel begrip tijdens de training en vroegen wat er scheelde maar uit trots wil je het niet zeggen natuurlijk. De training zelf was wel zwaar maar dat zal zaterdag wel zijn vruchten afwerpen. Jo is al enkele weken fantastisch bezig maar gisteren op training was hij werkelijk fenomenaal. Hij vliegt gewoon. De vooruitgang met vorig seizoen is zeer goed merkbaar. Het kan niet anders of de eerste medaille op een officiele cross is binnen, misschien nu zaterdag al in Vilvoorde. Dit is onze eerste cross in Brabant en het zullen dan ook andere tegenstanders zijn dan de vorige crossen. Leuk, ik kijk er naar uit.
Vandaag moesten we op de provinciale talentendagen zijn in Leuven. Als experiment waren Marthe, Laura en ik aanwezig. Wij waren er eerst en direct daarna kwamen Laura, Bruno (en Jasper, van de universiteit Brussel voor een studie over internationaal sportbeleid) en Marthe aan. Wij, Rammers, maakten direct veel plezier en lol. De anderen, zeer gespannen, atleten keken raar toe. Bruno werd bevorderd tot medewerker en begeleider van onze proeven en kreeg als beloning een knal-oranje T-shirt waar hij beeldig meestond. Eerst moesten we een opwarming doen op provinciaal niveau (!!!!). Wij moesten binnen in de sporthal rondjes lopen en hadden al direct iedereen gedubbeld. De opwarming was zeer slecht. Als wij zo op de Nekker opwarmen stuurt Bruno ons naar huis. We hebben dan zelf maar opgewarmd op Ram-niveau. Onze eerste proeven waren direct buiten, de 30 m zonder en met vliegende start. Dan binnen : zware bal werpen, ladderloop, uit stand springen, hinkstapspringen, korte sprint enz. Buiten moesten we nog 60 m lopen over lage horden. Mijn tijd was minder dan Laura en Marthe maar ik kreeg wel het maximum voor manier en coordinatie van mijn loopstijl (geen getrippel). Da's ook al iets, Hé. Al deze proeven (de ene al iets beter dan de andere) heb ik doorstaan met maar 1 doel voor ogen, nl. de 6 min loop. Maar, omdat de piste te glad was ging deze toch wel niet door zeker. Mijn nummer om aan de provinciale selectieheren te tonen wat ik kon werd afgevoerd. Bruno zei dat mijn resultaten ook wel zonder deze proef zouden opvallen. Ik herkende toch wel wat concurrenten voor de crossen, de winnares van Bonheiden was daar ook. Ik had ze graag geklopt op de 6 min loop. Het belangrijkste was dat ik mij weer goed had geamuseerd met Laura en Marthe. Papa had ook genoeg dessertjes bij voor iedereen en dankzij de vindingrijkheid van Bruno ontvreemden we nog chocolaatjes van de organisatie. Wij voerden Bruno en Laura naar huis en eindigenden zo een toffe sportdag. Nu wachten op de resultaten.
Ik las deze avond in Het Nieuwsblad verschrikkelijk nieuws. In Oudenaarde is Valentien De Smet (15 jaar) het slachtoffer geworden van een verkeersongeval. Valentien is gisterenmorgen op weg naar school in het schemerdonker aangereden door een auto, ze werd opgeschept en meters ver weggeslingerd. Valentien overleed ter plaatse aan haar verwondingen. De bestuurder van de wagen treft geen schuld, het ongeval was niet te vermijden. Valentien was een collega-atleet. Ze was aangesloten bij KASVO (Koninklijke Sport en Atletiekvereniging Oudenaarde) en werd vorig jaar in Oostende nog Belgische Kampioen bij de cadetten (wij waren daar ook aanwezig). Valentien had ook al provinciale titels op haar palmares. De jonste maanden moest Valentien rusten wegens groeipijnen. Deze week had ze van de dokter te horen gekregen dat ze terug mocht crossen. Haar wederoptreden was gepland op 7 december op de cross van haar eigen club. Volgens het artikel in de krant was ze niet enkel een topper in de atletiek maar ook als persoon. Dit zijn toch zaken die niet mogen gebeuren, hé. Dit nieuws heeft onze familie sterk aangegrepen. Graag zou ik mijn blog-lezers verzoeken een reactie in te geven op de site van de club van Valentien (www.kasvo.be). Dit zou ik zeer leuk vinden en ik weet zeker dat jullie dat gaan doen. Dank u. De volgende crossen zullen Julie en ik lopen voor Valentien.
Ik ben Eline
Ik ben een vrouw en woon in Nieuwenrode () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 09/05/1997 en ben nu dus 28 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Atletiek, paardrijden, skieën.
zo vies en dat stonk!!! In de namiddag zijn we op straat gaan rijden van humbeek tot Nieuwenrode en terug, heel leuk maar glibberig! 
