Zaterdag hebben we met een kleine delegatie Rammers meegedaan aan de veldloop in Booischot. Brent, Laura, Jo, Julie en ik waren aanwezig. Johan, Lies en papa waren onze supporters en begeleiders. Het was de eerste maal dat we meededen in Booischot. Het parcours was grotendeels aangelegd binnen een paardenrenbaan. Het was bitterkoud en het parcours op sommige plaatsen keihard en glad. Vooral aan de startzone lag er ijs op het parcours. Er moest ook op gras worden gelopen. Welke spikes gingen we nemen ? Lies hakte kordaat de knoop door, onze normale spikes. Johan stak voor Brent en Laura de pistespikes op. Brent liep een mooie wedstrijd en eindigde 8ste. Jo bezeerde zijn voet bij de start en kon niet meer doen dan de schade beperken. Hij liep moedig de wedstrijd uit op een 13de plaats. Ons Julie liep een fantastische wedstrijd. Haar eerste 500m waren traditioneel minder goed en toen begon ze aan haar opmars om knap 11ste te worden. Bijna een top-10 plaats. Papa heeft het verschil opgenomen tussen de 1ste en Julie bij het ingaan van de laatste ronde. Aan de aankomst had Julie zelfs 2sec ingelopen. Dat was dus een fenomenale laatste ronde. Mijn wedstrijd ging over 1500m ofwel 1 grote ronde. Wij waren de eersten die over het harde stuk moesten lopen die ondertussen al een beetje was gedooid. André had voor de start nog naar papa gebeld met aanmoedigingen en goede raad. Leuk hé, supporters die aan je denken op afstand. Aan de start werd ik al opgemerkt door de meisjes van Duffel. Zij stonden links van Laura, je moet op de foto's eens zien hoe ik me vooruitwringde en Laura de anderen afhoudt. Ik liep bij de eerste bocht al 1ste en na 300 licht afgescheiden. Er kwamen dan een 4-tal meisjes terug. Na 800m kwam Joni Vandeuren (de winnares van Bonheiden en de 2de, na mij, van Wespelaar) op kop. Zij versnelde eventjes en ik moest een gat laten. Zij vergrootte stelselmatig haar voorsprong. Ik liep vanaf dan afgescheiden tweede. Op 300m van de finish kwamen de 3de en de 4de eventjes terug, maar ik dacht aan Bruno zijn raad en ik versnelde om ze definitief terug te slagen. Weer een mooie 2de plaats. De mama van Joni stond aan de finish en herkende mij als winnares van vorige week. "Ieder op toer, zo blijft iedereen blij", zei ze. Ik stond dit seizoen al iedere cross op het podium. Hoe lang blijft dit nog duren ? Leuk detail, Joni heeft dezelfde spikes als mij. Laura kende een moeilijke wedstrijd en kwam niet echt in haar ritme en eindigde 21ste. Doordat de eerste voor een ROBA loopt pak ik de volle 10 punten voor de GVA-trofee. Ik ben nieuwsgierig naar het nieuwe klassement. Omdat de prijsuitreiking aansleepte hebben we de wedstrijd van Kjell gezien. We waren eerst gaan zoeken waar hij was en vonden hem in zijn auto. Hij liep een mooie wedstrijd en was op weg naar het podium tot hij met een vinger vast zat tussen de nadar. Kjell knokte zich nog naar een knappe 4de plaats. Ondertussen waren ook André en Magda aanwezig. Ook Nicolaas liep mee. Wij moedigden hem enthousiast aan met 50m daartussen. Je moest de verwondering zien in zijn ogen, zoveel supporters had hij nog nooit meegemaakt.
Ik heb niets dan leuke reacties gehad op mijn overwinning in Wespelaar. André heeft het zelfs aan iedereen gezegd voor de training gisteren met een applaus tot gevolg. Er staat zelfs een vermelding over in het nieuwe clubblad. Wat een clubblad trouwens, kei-cool. Weer een realisatie van André. Ik heb ook een artikeltje (met de hulp van papa) geschreven, al gelezen ? Nu zaterdag loop ik de veldloop in Booischot. Normaal ging ik deze niet lopen maar zowel Jo als ik staan goed geklasseerd in de GVA-trofee en we moeten voor het eindklassement aan min. 6 crossen meedoen. Ook ons Julie gaat mee. Ze heeft haar examens zo georganiseerd dat ze het examen van maandag al goed heeft ingestudeerd, wiskunde = haar lievelingsvak (ha, ha, ha). Moon en Thijs doen niet mee in Booischot wegens voorgeschreven rust. Ze komen waarschijnlijk wel kijken. Ik ga zoals steeds mijn best doen en ..... knallen van in't begin. Ik heb het parcours al bekeken en het zijn lange stukken waar ze je altijd in het vizier houden. Met papa en André zullen we zaterdag wel een tactiek uitdokteren. De concurrentie steeds verrassen heet dat. Om 18h00 moeten we dan naar de kerk voor de naamopgeving voor mijn plechtige communie en om 19h00 worden we verwacht op steeds leuke kerstfeestje van de AWE. Door mee te doen aan voldoende pistemeetings zullen we (Thijs, Jo en ik) waarschijnlijk een kado-tje krijgen vergezeld van een mooie speech van onze voorzitter Marc Lauwers. Na Booischot neem ik volgende week zaterdag samen met Moon mee aan mijn eerste indoormeeting in Gent. Ik loop, je kan het al raden, mijn favoriete nummer de 1000m. Dan zijn er 2 weken geen wedstrijden en bijna geen trainingen in afwachting van een drukke maand januari. Van 22 tot 24 december doe ik ook mee aan mijn eerste paardenstage. Daar kijk ik wel naar uit. Je merkt het, ik zal me niet vervelen.
Sinterklaas had zaterdag veel chocolade gebracht. Ik ben dan ook niet ondankbaar en heb er al veel van gegeten. Of dit goed of slechts was lees je hieronder. Het was eigenlijk stralend weer op de cross te Wespelaar. Een winterzonnetje, niet koud en een cross-ondergrond. Bruno was een hele week ziek geweest maar was toch moedig aanwezig. Ik moest dan ook zijn gouden tips niet missen. Marthe beet de spits af en won al direct haar wedstrijd. Na Mechelen haar 2de overwinning, wat een talent. Bram, die een hele week ziek was geweest, eindigde mooi middenin op een totaal van in de 70 deelnemers. Onze koninginneklasse (pupillen jongens) deed het weer schitterend met een 2de plaats voor Moon en mooie ereplaatsen voor Thijs en Sven. Moon deed de laatste 200m nog een fantastische eindspurt. Thijs was zoals steeds zeer zenuwachtig voor de start maar tijdens de wedstrijd was daar weinig van te merken. Bij de miniemen jongens viel Jo net naast het podium na een fantastische wedstrijd. De eerste medaille komt dichter en dichter. Lennert liep eveneens een verdienstelijke wedstrijd net als Nathan. Mijn wedstrijd dan. Zoals reeds al gemeld was het een volledig ander parcours dan de laatste jaren met veel draaien en keren. De startstrook was goed vlak maar het eigenlijke parcours was aangelegd in een koeien-weide. De laatste strook naar de aankomst was eveneens goed beloopbaar. Voor het eerst dit seizoen liep ik tegen de 2de jaars miniemen. Vooraf was ik het met papa eens dat een top-5 plaats algemeen zeer goed zou zijn gezien de steeds sterke bezetting op deze cross. Bij de start viel het meisje naast mij en ik mag van geluk spreken dat ze mij niet meetrok. Eigenlijk stond ik (dat vond ook Bruno) niet goed en een beetje gewrongen en heb ik mij afgeduwd tegen dat meisje. Mijn tactiek was simpel : na de aanloopstrook en voor het indraaien naar het veld bij de eerste vijf zijn. Ik was dan ook vijfde en er hadden zich reeds drie meisjes afgescheiden. De derde had een rood truitje aan. Ik hoorde al mijn supporters roepen : "sluit aan bij die rode of pakt die rode". Natuurlijk liet ik die niet gaan, de wedstrijd werd daar al gemaakt. Ik heb dan ook als enige dat gat toegelopen. Dan ben ik van plaats vier naar plaats drie gegaan en heb de rest van de wedstrijd op die plaats gelopen. De 2 eerste meisjes waren onbereikbaar maar ik moest alles uit de kast halen om mijn derde plaats veilig te stellen. Bruno had vooraf gezegd dat ik de laatste 400m moest demarreren en niet de spurt afwachten. Dat heb ik dan ook gedaan en gaf mijn derde plaats niet meer af. Achteraf bleken plaats 4 en 5 2de jaars miniemen te zijn. Ongelofelijk hoeveel sterker ik ben geworden tegenover vorig jaar. Ik werd dus 3de algemeen en wat bleek !!!!! Ik was 1ste van de 1ste jaars miniemen. Mijn eerste cross-overwinning was binnen, fantastisch. Iedereen was door het dolle heen, toen ik het podium opging zag ik niets dan RAM-supporters met veel lawaai. De 2de was Joni Vandeuren (ROBA), de winnares van Bonheiden waar ik 2de was. Zij werd 6de in totaal. Nog enkele vaststellingen : in 2006 liep ik de eerste maal in Wespelaar als 1ste jaars pupil samen met 2de jaars pupillen (een van mijn eerste crossen) en werd ik 23ste. De winnares van toen was nu 5de en de 3de van 2006 (de toen ongenaakbare Noor Vidts - zij was in dat seizoen 4de op het BK - ik bibberde toen steeds als ik ze aan de start zag) was vandaag 8ste. Vandeuren Joni was in 2006 in totaal 6de en vandaag dus ook. In 2007 werd ik 3de en de 2de van vorig jaar werd nu 10de. Ben ik dan zoveel sterker geworden ? Ik hoop dat ik niet aan mijn plafond zit en nog beter kan worden. Ik hoop dat ik deze vorm nog een tijdje kan aanhouden maar mijn medailles pakken ze toch niet meer af. Voor papa is het simpel. Als ik loop tegen enkel de 1ste jaars maak ik tot nu toe bijna steeds de wedstrijd en komt er laatste 200m steeds iemand van achter mijn rug. Vandaag moest ik de wedstrijd niet laken, proberen de beteren te volgen en heb ik de 1ste jaars versmacht. Ik heb nu elke cross dit seizoen op het podium gestaan. Is dit toeval of heb ik de beste cross-ters nog niet tegengekomen. Tegen de meisjes van Duffel heb ik bvb. nog maar enkel in Bonheiden gelopen. De Belgische kampioene kwam ik nog niet tegen alsook de kampioen van Brabant. Nu zaterdag in Booischot kom ik de atleten van Duffel zeker tegen, een nieuwe test. Stefan (die vandaag mooi voorin liep) heeft vandaag al gereageerd op mijn blog. Hieronder zijn tekst : Hey Eline,
Slecht nieuws en goed nieuws :
Tia stopt : slecht nieuws Eline komt : goed nieuws
Ik weet al op wie ik moet stemmen voor de gouden spike volgend jaar ! Groeten, Stefan
Mooi, hé. En Els (haar blog is stopgezet maar ik hoop dat ze blijft volgen) en Jasper hadden mijn vooraf al via mijn blog succes gewenst. Ik had vandaag mijn trainingvestje va KV Mechelen aan, die hebben gisteren ook gewonnen, hé. André, een hevige Anderlecht-fan, zal mij dat wel vergeven. Nog een vaststelling, (witte) chocolade is goed voor atleetjes. Ik heb thuis dan ook direct nog een grote chocolade-sinterklaas genomen en zijne kop afgebeten. Spijtig dat ons Julie er niet bij was, dit was wel een parcours voor haar. Valentien : deze overwinning is voor u.
Zondag is er de cross in Wespelaar. Niet meer in het vertouwde kasteeldomein maar aan het atletiekstadion. Ik heb het parcours al op papier gezien en het is draaien en keren zonder al te veel rechte stukken. Ik zal vlug vooraan moeten zitten want er zijn na de start al direct veel bochten. Ook zal ik mijn foulée niet kunnen bovenhalen, maar ik ben nogal explosief. We hebben woensdag op een keicoole training ook veel op versnellingen en uithouding getraind dus ik ben voorbereid. We lopen wel niet per jaar, dus voor de eerste maal samen met de 2de jaars miniemen. Dit in combinatie met de traditioneel sterke thuislopers van ROBA maakt dat er spektakel zal zijn. Ik zal enorm blij zijn met een top-5 plaats wat niet wegneemt dat ik zoals steeds mijn eigen wedstrijd zal lopen, dus knallen van in het begin. Ons Julie zal er (wellicht) spijtig genoeg niet bij zijn wegens stomme examens. Ze heeft er wel spijt van en ik ook want ik heb graag mijn zus in de buurt. We rijden samen naar ginder met Jo en Thijs, ambiance in de auto gegarandeerd, maar wel op tijd concentratie voor de wedstrijd.
Vandaag was het onze eerste cross in Brabant, in het mooie decor van "De Drie Fonteinen" te Vilvoorde. Niet te warm, niet te koud, geen regen, geen sneeuw. Een ideaal cross-weertje dus. Toen we aankwamen was Laura er al. We verwelkomden elkaar met ons intussen steeds beter wordende cheerleaders-dansje. Er was al heel wat RAM volk aanwezig, dus vele helpende handen voor het rechtzetten van onze tent op een strategische plaats, niet te ver van de aankomst. De eerste die voor onze club in de arena trad was Bram, met nieuwe flashy spikes. Hij bracht het er mooi vanaf. Dan kwamen onze gouden generatie van Ram-pupillen in actie. Moon plaatste zich knap vierde wetende dat hij net na de start zijn enkel licht verzwikte. Thijs liet zien dat hij steeds beter en beter werd en kon op het einde nog knap enkele plaatsen winnen. Brent eindigde iets daarachter. Thijs was enorm zenuwachtig voor de start maar daar was in de wedstrijd weinig van te zien. Jo (ik had het voorspeld) liep een fantastische wedstrijd. De laatste 300 m liep hij 2de en het zag ernaar uit dat zijn eerste medaille binnen was maar hij werd nog in de laatste 100m geremonteerd en werd knap 5de. Ze zullen nog met Jo moeten rekening houden in de toekomst. Op training voelen wij het al elke week. Lennert komt langzaam maar zeker terug op zijn oude niveau en werd bij de 2de jaars miniemen ook 5de. Ons Julie moest 1 grote ronde afwerken, 2100m. Er was wat verwarring bij de start, bijna niemand kende het parcours. Geen probleem, zei Julie, ik loop hier toch niet op kop. Papa had haar op het hart gedrukt om toch eens vlug te starten en jawel. Ze was ongeveer de 15de weg en liep een fantastische wedstrijd. Ze eindigde 17de. Julie was nog nooit zo diep gegaan zei ze. Ze was heel moe. Mijn wedstrijd dan. Ik was bij een vriendinnetje gaan slapen in Kruibeke en was pas vanmorgen thuis om 10h30 na een lange autorit. Dan vlug omkkleden, een beetje eten iets na 11h00 weg naar de cross. In het begin van de week stond er op de site van Sparta dat wij maar 1040m moesten lopen. Onze papa zei toen al dat niet kon kloppen. Vanmorgen stond er dan ook een aangepaste versie op de site, nl. 1975m, dit waren 3 kleine ronden. Ik moest wel even slikken, dat was de grootste afstand die ik tot nu toe moest lopen op een cross. We waren met 5 Rammertjes aan de start. Eva, Ina (altijd leuk ze terug te zien), Marian, Laura en ik. Allemaal keitoffe vriendinnen en het was bij de opwarming dan ook een toffe sfeer. Papa zegt altijd "als ons Eline geeuwt bij de start is ze in conditie en gemotiveerd". Je moet de foto's eens zien, ik geeuwde wat af (onbewust), dus dat zat goed. De eerste 400 m was vals plat en dat moesten we 4 maal doen Gezien de afstand was de taktiek volgens papa : een selectie maken in het begin, bij de eerste bocht alles eens bekijken, 2 ronden controleren en de laatste ronde proberen aan te vallen. Ja, ja, ja. Ik knalde zoals steeds van bij de start en weg taktiek. Ik zat al alleen op kop. Ik kon echter met de 2de het gat niet echt maken. Deze atlete was dan ook niet de eerste de beste, Eline Van Craenenbroeck, de winnares van vorig jaar. Toen was ik derde. In de laatste ronde kwam ze bij mij. We liepen zij aan zij en ik kon niet echt versnellen. Ze demarreerde op 300m van de aankomst en ik kon deze aanval niet beantwoorden. Ik probeerde nog alles, kwam nog wat dichter maar moest mijn meerdere erkennen. Dus 2de en terug een mooie zilveren medaille. Alle crossen die ik dit seizoen al liep stond ik op het podium maar ik kon nog niet winnen. André en Johan zeiden dat ik de andere Eline de leiding had moeten opdringen i.p.v. steeds op kop te lopen en zo wat krachten te sparen voor de sprint, gezien er geen probleem was dat de anderen terugkwamen (die waren al ver teruggeslagen). Misschien wel, maar ik loop zo graag op kop, hé, en bepaal graag zelf mijn tempo. Meestal loop ik dan automatisch op kop. Als de tegenstand sterker is zal ik wel de taktiek van André moeten volgen. Ik heb wel een mooie wedstrijd aangeboden aan mijn supporters. Het begint een gewoonte te worden, de vele aanmoedigingen. Laura eindigde knap juist voor Marian, beiden een top-10 plaats. André zei ook dat als we anders trainden ik deze tempoversnellingen beter aan zou kunnen. Maar dit soort trainingen zijn pas voorzien als ik 15 ben. We kiezen voor een geduldige opbouw zodanig dat ik ieder jaar sterker en sterker wordt. Dit geldt ook voor Jo en de anderen. De andere oudere Rammers liepen ook fantastisch. Jasper was zelfs ondanks een val over een boomstronk nog sterk vanvoor. Iedereen zei wel dat het parcours verraderlijk zwaar was. Stefaan was zeer diep gegaan en liep ook een uitmuntende wedstrijd. Mama was juist op tijd om haar collega's masters aan te moedigen. Ik had mama 2 dagen bijna niet gezien dus moest ik niet tot thuis wachten om ze te knuffelen. In deze race liep ook Kim mee die het schitterend deed. Kjell was er niet, hij loopt morgen de Cross-Cup in Roeselare. Moon en André gaan mee supporteren en vertrokken reeds deze avond op afzondering naar Raversijde (Oostende). Come on Kjell, laat ze ginder maar eens zien wat wij al lang weten, nl. grote klasse. Vanmorgen om 10h is Valentien begraven, onze collega-atlete uit Oudenaarde. We waren heel de dag in gedachten bij haar. Julie vroeg aan papa of Valentien fier op haar zou zijn geweest. Zonder twijfel, zei papa.
Gisteren had ik het tijdens en na de training emotioneel een beetje moeilijk. Mama en papa hebben me er gisterenavond echt moeten doorhelpen. Ik zal het zaterdag in Vilvoorde wel eens aan André en Lies uitleggen. De jongens hadden wel begrip tijdens de training en vroegen wat er scheelde maar uit trots wil je het niet zeggen natuurlijk. De training zelf was wel zwaar maar dat zal zaterdag wel zijn vruchten afwerpen. Jo is al enkele weken fantastisch bezig maar gisteren op training was hij werkelijk fenomenaal. Hij vliegt gewoon. De vooruitgang met vorig seizoen is zeer goed merkbaar. Het kan niet anders of de eerste medaille op een officiele cross is binnen, misschien nu zaterdag al in Vilvoorde. Dit is onze eerste cross in Brabant en het zullen dan ook andere tegenstanders zijn dan de vorige crossen. Leuk, ik kijk er naar uit.
Vandaag moesten we op de provinciale talentendagen zijn in Leuven. Als experiment waren Marthe, Laura en ik aanwezig. Wij waren er eerst en direct daarna kwamen Laura, Bruno (en Jasper, van de universiteit Brussel voor een studie over internationaal sportbeleid) en Marthe aan. Wij, Rammers, maakten direct veel plezier en lol. De anderen, zeer gespannen, atleten keken raar toe. Bruno werd bevorderd tot medewerker en begeleider van onze proeven en kreeg als beloning een knal-oranje T-shirt waar hij beeldig meestond. Eerst moesten we een opwarming doen op provinciaal niveau (!!!!). Wij moesten binnen in de sporthal rondjes lopen en hadden al direct iedereen gedubbeld. De opwarming was zeer slecht. Als wij zo op de Nekker opwarmen stuurt Bruno ons naar huis. We hebben dan zelf maar opgewarmd op Ram-niveau. Onze eerste proeven waren direct buiten, de 30 m zonder en met vliegende start. Dan binnen : zware bal werpen, ladderloop, uit stand springen, hinkstapspringen, korte sprint enz. Buiten moesten we nog 60 m lopen over lage horden. Mijn tijd was minder dan Laura en Marthe maar ik kreeg wel het maximum voor manier en coordinatie van mijn loopstijl (geen getrippel). Da's ook al iets, Hé. Al deze proeven (de ene al iets beter dan de andere) heb ik doorstaan met maar 1 doel voor ogen, nl. de 6 min loop. Maar, omdat de piste te glad was ging deze toch wel niet door zeker. Mijn nummer om aan de provinciale selectieheren te tonen wat ik kon werd afgevoerd. Bruno zei dat mijn resultaten ook wel zonder deze proef zouden opvallen. Ik herkende toch wel wat concurrenten voor de crossen, de winnares van Bonheiden was daar ook. Ik had ze graag geklopt op de 6 min loop. Het belangrijkste was dat ik mij weer goed had geamuseerd met Laura en Marthe. Papa had ook genoeg dessertjes bij voor iedereen en dankzij de vindingrijkheid van Bruno ontvreemden we nog chocolaatjes van de organisatie. Wij voerden Bruno en Laura naar huis en eindigenden zo een toffe sportdag. Nu wachten op de resultaten.
Ik las deze avond in Het Nieuwsblad verschrikkelijk nieuws. In Oudenaarde is Valentien De Smet (15 jaar) het slachtoffer geworden van een verkeersongeval. Valentien is gisterenmorgen op weg naar school in het schemerdonker aangereden door een auto, ze werd opgeschept en meters ver weggeslingerd. Valentien overleed ter plaatse aan haar verwondingen. De bestuurder van de wagen treft geen schuld, het ongeval was niet te vermijden. Valentien was een collega-atleet. Ze was aangesloten bij KASVO (Koninklijke Sport en Atletiekvereniging Oudenaarde) en werd vorig jaar in Oostende nog Belgische Kampioen bij de cadetten (wij waren daar ook aanwezig). Valentien had ook al provinciale titels op haar palmares. De jonste maanden moest Valentien rusten wegens groeipijnen. Deze week had ze van de dokter te horen gekregen dat ze terug mocht crossen. Haar wederoptreden was gepland op 7 december op de cross van haar eigen club. Volgens het artikel in de krant was ze niet enkel een topper in de atletiek maar ook als persoon. Dit zijn toch zaken die niet mogen gebeuren, hé. Dit nieuws heeft onze familie sterk aangegrepen. Graag zou ik mijn blog-lezers verzoeken een reactie in te geven op de site van de club van Valentien (www.kasvo.be). Dit zou ik zeer leuk vinden en ik weet zeker dat jullie dat gaan doen. Dank u. De volgende crossen zullen Julie en ik lopen voor Valentien.
Drukke maar toffe sportperiode in het vooruitzicht
Ik heb het programma van de 2 komende maanden eens bekeken en het beloofd zeer druk te worden. Eerst en vooral wil ik alle crossen lopen die op de AWE-kalender staan. Dat zijn er meer dan deze van de RAM. Als ik ze allemaal meeloop krijg ik een extra kado-tje, vorig seizoen was dat een grote zak snoep. Op 29 november is er de eerstvolgende cross in Vilvoorde, dan op 7 december in Wespelaar (op een nieuw parcours). 4 januari is het in Grimbergen te doen en 11 januari in Hamme. Dan is er de 25 ste de cross in Bornem (waar ik meestal maar juist in de top 10 zit). Op 8 februari is er dan het belangrijk PK in Antwerpen. Dit wordt een grote test voor het BK in oostende van 1 maart. Normaal ga ik ook mijn klassement verdedigen in de GVA-trofee en loop ik ook (je moet deelenemen aan min. 6 crossen) op 13 december in Booischot en op 1 februari in Ekeren. Ik had al lang graag eens meegedaan aan een indoorwedstrijd en kijk. André vroeg woensdag dat we het zagen zitten om op 20 december mee te doen aan een 1000m indoor in Gent, samen met Moon. Natuurlijk zie ik dat zitten. Jo en Thijs zijn dan op week-end en zullen er spijtig genoeg niet kunnen bij zijn. André gaat op een meeting proberen het clubrecord op de 1000m van 2.46 te verbeteren. Wie twijfelt er nu aan dat dit lukt of niet ? Nu zondag ga ik samen met Laura en Martha in Leuven naar de provinciale talentendagen. Het is de bedoeling, volgens Bruno, dat dit een test wordt voor de club. Als het meevalt zullen de volgende keren ook onze andere beloftevolle atleetjes hieraan meedoen. We moeten er al om 9h30 zijn en het is gedaan om 14h30. Onze supertrainer Bruno komt ook. Bruno heeft gezegd dat we het moeten opvatten als een leuke sportdag en hij heeft groot gelijk. Maar ik zal wel mijn best doen. Mijn spikes zijn al extra opgeblonken. We zullen de eer van RAM hooghouden. Ook uitkijken naar het eerstvolgende nieuwe flashy clubblad van half december. André heeft de verantwoordelijkheid op hem genomen (die zijn dagen tellen dan ook 32 uur). Ik zal in deze uitgave de jeugdpagina verzorgen. Ik wacht de cross van Wespelaar af en dan schrijf ik iets over het eerste gedeelte van het crossseizoen. U kan uw exemplaar nu al reserveren.
Ik kreeg tot nu toe 5 reacties op mijn artikel en prestatie i.v.m. onze Ram-cross. En niet van de minsten, van André, Stefan, Kjell, Els en Jasper. Ik ben daarover wel kei-fier. Dat zijn wel toevallig 5 toppers, hé, maar bovenal supersympathieke en coole mensen. Binnen een jaar of 5 mag ik misschien met hen meetrainen. Iets om naar uit te kijken. Ik schreef in mijn artikel dat de 2 meisjes die voor mij aankwamen op de Ram-cross weenden van vermoeidheid. André reageerde hierop met het volgende "Die twee hebben gewoon geweend omdat ze jou er niet af kregen. Ze weten dat ze het één van de volgende keren aan hun been hebben. Leve super-Eline". Hi,hi,hi, lekker fanatiek. We zullen ons best doen. Een voordeel heb ik wel, ik heb gewoon de beste trainers en dus voorbeelden van de wereld. Ik las op André zijn blog dat Moon vroeg om naar de tussenstand van de Gazet Van Antwerpen Crosstrofee te kijken. Wij hebben dat ook gedaan. Wat bleek, ik sta, na 3 crossen (2 meegelopen) toch wel niet gedeeld 1ste zeker !!!!!! Ik was niet van plan om een doel te maken van deze crosstrofee want je moet minstens 6 in aanmerking komende crossen lopen. Normaal gezien lopen we er volgens de Ram-kalender maar 4, nl. in Bonheiden, Mechelen, Bornem en het PK-Herentals. Misschien komt mijn eergevoel wel boven en ga ik er nog 2 bijkomende lopen. Vorig jaar viel ik juist buiten de top-10. Ik moet wel oppassen niet te veel te lopen want dat was vorig jaar het geval met op het einde iets mindere prestaties als gevolg. Ik zal dat eens bespreken met mijn trainers. In ieder geval veel succes aan Moon nu zondag in Duffel.
Gisteren 11 november was het onze eigen Ram-cross in Mechelen. Een van de hoogdagen van het crossseizoen en met knalrood aangestopt in mijn cross-agenda. We moesten er zijn van Bruno om 11h45. We waren daar reeds een halfuurtje vroeger en het was al zeer druk op de parking. Leuk, zei Julie, veel opbrengst voor de club. Inderdaad, er was een massale opkomst. Misschien is het dankzij onze vele deelnames aan wedstrijden dat andere clubs ook afzakken naar Mechelen. Een ding viel ons al direct op toen we in de Nekker kwamen : enorm veel wind. Op het voetbalplein waren Lennert, Sofie en Christine aan het worstelen met onze tent tegen de wind. Ze waren aan het verliezen. Julie, papa en ik dus sprinten om te gaan helpen. Het was weer enorm druk aan onze tent. Kjell was er ook al vroeg, een stimulans. De cross leeft bij onze atleten. Onze trainers slagen er in om vele atleten te motiveren om deel te nemen. Bij de opwarming hadden we vooral gelet op waar en hoe de wind zat. De eerste wedstrijd wal al bingo, Martha won voor een ander Ram-atleetje. Lars (nog een De Laet) liep mee in zijn eerste echte wedstrijd en bracht het er heel goed vanaf. Bram vertrok bij de besten bij de benjamins en liep een mooie race. Bij de pupillen kwam een uitgebreide sterke delegatie aan de start : Moon, Thijs, Brent, Sven,.... Moon won na een schitterende wedstrijd en spoelde zijn ontgoocheling van Bonheiden aldus door. Collectief liepen ze allen een beresterke wedstrijd. Jo liet bij de miniemen een staaltje zien van zijn groot talent en werd 5de. Wij weten van op training hoe sterk Jo wel is en nu komt er het ook uit op de wedstrijd. Nathan en Ruben liepen ook top-10. Ons Julie haar start was beter dan in Bonheiden en ze werd knap 22ste en eerste van de RAM. Ze moest 2170m lopen en liep een weergaloze 2de ronde. In tegenstelling tot gewoonlijk was ze tevreden over haar wedstrijd. Mijn wedstrijd dan. Wij moesten een grote ronde doen van 1780m. Juist voor onze start begon het te ijsregenen. Tof, ik heb dat graag. Er stond een enorme wind. Bruno kwam voor de start nog vlug zeggen dat ik deze keer niet echt op kop moest lopen. Enkel als ik alleen weg kon zijn, niet met iemand in mijn spoor. We zullen wel zien, dacht ik. Ik stond beter aan de start dan in Bonheiden. Ik stond tussen Marian en Laura. Zij hebben zich echt de ziel uit het lijf gespurt om mij perfect te pilotteren. Na 400m lag de wedstrijd al min of meer in een beslissende plooi. We zonderden ons toen met 4 atleten af. Na 700m waren we nog met drie : Pauline Cocquyt, Daphne Laurent en ik. Deze 2 meisjes stonden vorig provinciaal al op het podium. Ik moest niet echt forceren om in dit groepje te blijven. Er kwam geen echte afscheiding en de laatste 200m kon ik niet echt versnellen en werd aldus 3de op 2 sec van de eerste. Weer een medaille (3de op 3 crossen).De twee andere meisjes weenden. Allé zeg, die waren voor mij, ipv. gelukkig te zijn zoals ik was. Papa zei dat het van de inspanning was, pfffff. Vorig jaar eindigden deze meisjes nog ruim voor mij. De kloof wordt kleiner en kleiner. Plaats 4 kwam +/- 30 sec na ons binnen. Ik vroeg direct aan papa : had ik niet beter 1 keer aangevallen en ze afgemat. Misschien niet in deze cross wegens teveel schrik van de wind.. Ik was vooral ook blij dat ik alle supporters en de mensen die in mij geloven en begeleiden een mooie wedstrijd heb kunnen aanbieden met een mooi resultaat. Ik ben echt wel in topvorm en hoop deze aan te houden tot het PK. Wie weet kan ik dan voor een verrassing zorgen. Marian werd knap 12de en Laura rond de 20ste plaats. Ik heb Stefaan, Jasper en Kjell spijtig genoeg niet zien lopen. Ik heb wel Kjell veel succes gewenst. Hij werd knap 6de met een zware wedstrijd in Mol in de benen. André was weer (met mooie Asics-vest) alomtegenwoordig met het fototoestel. Zie maar naar de site. Jef was op honderden plaatsen tegelijk. Ook een speciale vermelding aan onze voorzitter AWE : Marc Lauwers voor zijn fantastische micro-prestaties. Michel Wuyts moet stilaan vrezen voor zijn job. Kortom, een coole dag (de hot-dog na de wedstrijd smaakte) en vanaf vandaag begint de voorbereiding voor de volgende cross.
Vandaag is het de verjaardag van ons Julie. Ze wordt 14 jaar, een dikke proficiat van haar klein zusje. We gingen ook vandaag met papa naar de boekenbeurs. Ik kreeg een budget voor boeken en Julie een groter budget. Dat dacht papa !!! Door het slim te spelen ben ik vlot boven mijn budget gegaan, hi hi hi. Een van mijn idolen, Kim Gevaert en haar trainer Rudi Diels, deden een signeersessie. Wij kochten haar boek "Gezond" (buiten budget) en gingen aanschuiven voor een handtekening. Na een halfuurtje werd ons geduld beloond. Kim is niet enkel de top als atleet maar ook als mens. Wat een sympathieke mevrouw. Eerst waren wij een beetje sprakeloos maar papa (ge kent hem, hé) brak direct het ijs met een grapje. Hij zei o.a. dat wij ook atleetjes waren en maar al te graag in haar voetsporen zouden treden. Kim vroeg direct bij welke club wij waren aangesloten : de RAM natuurlijk. Ze kende natuurlijk onze club. Kim was echt superlief en schreef de volgende tekst in onze boek "Voor Eline en Julie, veel gezond leef-en leesplezier ! dikke zoen !". Ook Rudi signeerde onze boek. Papa had ook gezegd dat Julie vandaag jarig was en ze kreeg spontaan 3 kussen van Kim. Alle mannen in de buurt waren ineens ook jarig. We mochten ook samen met Kim op de foto. Ik heb deze foto direct laten doorsturen naar André. Heel raar, maar ik moest op dat moment echt aan hem denken. Ik wou ook een foto met Rudi. Ah ja, je weet ondertussen dat ik trainers enorm belangrijk vindt. Julie kocht later nog een scheurkalender van de cartoonist Marec van Het Nieuwsblad. Die maakte een tekening voor haar van Kim Gevaert met verwijzing naar Julie's verjaardag (in de stijl van de estafette). Wij met die scheurkalender terug naar Kim. Die vond dat ongelofelijk super en moest er hard om lachen. Ze heeft er haar handtekening ondergezet. Een collectors item voor Julie. Papa liet zijn pas gekochte boek door Johan Bruyneel signeren. Die schreef "Aan Franky, voor een winnaar !". Ja, die mannen zien dat direct, hé. Dinsdag is het onze RAM-veldloop. Kjell had gereageerd op mijn artikel over Bonheiden en zei dat ik een beetje loop zoals hem, nl. op instinct. Eigenlijk is dat waar, maar misschien zal ik niet altijd zo sterk zijn als in Bonheiden. Ik zei tegen papa dat er wel veel volk zal komen kijken in Mechelen die mij kennen en dat ik een beetje bang heb deze eventueel te ontgoochelen (vorig jaar was ik 10de). Papa zei dat ik nog veel te jong ben om daar aan te denken en dat ik daarvan niet moest wakker liggen en dat ik zeker hem (en mama) nooit of nooit zou ontgoochelen. De ene wedstrijd is de andere niet. Tom Boonen wint ook alle koersen niet,hé. Maar ik moet wel altijd mijn best doen. André schreef op zijn blog dat onze super RAM-atleten volgend jaar misschien een stage gaan doen in Aix-en-Provence. Wij, toen ik 4 jaar was, zijn daar al op vakantie geweest. Een keileuke en bruisende stad. Julie is daar toen ook genaaid en haar kin na een dramatische val. Ze hadden dat wel niet goed gedaan toen zodanig dat het litteken iets langer zichtbaar was en is.
Het was een gezellige drukte aan ons Ram-tentje in bonheiden vandaag. Veel nieuwe atleetjes die voor de 1ste maal deelnamen, leuk. De trainers van Kapelle (Ellen, Steven en David) waren de begeleiders van dienst, gesuperviseerd natuurlijk door Bruno (niet in korte broek). Als eerste van onze club kwam Bram in aktie, duidelijk sterker geworden dan vorig seizoen. Bij de pupillen was het uitkijken naar Moon. Hij liet zich op een bepaald moment iets verrassen en moest 4 man (André zei dat dat de ook de eersten waren van het BK) laten lopen. Moon werd knap 5de, Sven 12de, Brent 22ste en Thijs (kapot van de zenuwen) 29ste. Bij de miniemen werd Jo heel knap 11de en Nathan 14de. Jo liet de eersten iets te ver lopen en kon deze niet meer remonteren. Dat zal hem de volgende maal niet meer overkomen. Bij de 2de jaars miniemen werd Lennert 16de. Bij de cadetten (2000m) werd ons Julie 27ste op 65 deelnemers. Traditioneel nam Julie een slechte start en kwam na 150m door in +/- 50ste positie. Na ongeveer 1km begon Julie aan haar ook traditionele inhaalrace. De start blijft haar zwak punt. Ik hoor je denken : Heeft Eline niet gelopen ? jawel, en hier komt het wedstrijdverslag. Het was dus mijn eerste echte (na Kapelle-op-den-Bos) wedstrijd bij de miniemen (we liepen wel per geboortejaar), een wedstrijd over 1610m. Papa had gezegd dat ik niet te veel op kop moest lopen, gezien de afstand, en dat ik moest versnellen in de laatste 200m. Dat was natuurlijk buiten mijn temperament gerekend. Ik heb papa zijn raad ongeveer 300m opgevolgd. Toen keek ik rond en zag nog teveel volk rond mij. Het ging volgens mij iets te traag en toen heb ik de kop genomen. Bruno vond dat fantastisch hoorde ik na de race. Heel het pak (54 deelnemers) op een lint. Ik voelde me echt heel sterk en in tegenstelling tot vorig jaar kon ik het volhouden. Er kwam in de laatste 300m nog een atlete over mij en ik kon de 2de plaats relatief gemakkelijk behouden. Papa vroeg waarom ik op kop kwam. Simpel, de spurt is mijn zwak punt en als ik met een groepje naar de finish ga ben ik eraan voor de moeite. André zei vlak na de wedstrijd dat we volgende zomer aan mijn spurt gaan werken. Ik voel echt dat de Nekker trainingen zijn vruchten afwerpen. Het is op training dat je de basis legt. Iedereen van Ram was echt gelukkig voor mij en een beetje fier. Ik kreeg van iedereen kussen en knuffels. Toen ik op het podium werd geroepen steeg er een oorverdovend gejuich op. Ik kreeg zelfs welgemeende felicitaties van de papa van Jody Doosche uit Duffel, mijn eeuwige rivale op de 1000m piste die 4de werd. De papa van Jody stond later (aan den toog natuurlijk) te praten met mijn papa en vertelde dat hij mij graag zag lopen, o.a. wegens het altijd maar knallen en niet omzien. Er waren echt veel supporters aanwezig, heel het parcours werd ik aangemoedigd. Dat zeiden de andere Rammers ook na hun crossen. Marian werd 16de en Laura 24ste, een collectief sterke prestatie. Mijn excuses aan Laura voor de duw bij de eerste bocht maar ik moest echt mee met de eersten. Eigenlijk stond ik niet goed bij de start (wat ingesloten) en ik heb serieus moeten duwen en trekken en vooral knallen om vooraan te zitten bij de eerste bocht. Bij de uitslag zijn er wel enkele opmerkelijke zaken, zo werd de winnares van mijn reeks van vorig jaar nu maar 9de (ik was vorig jaar 4de in een spurt met 4). Ons mama deed ook mee bij de masters. Haar resultaat was iets minder maar ze dan ook niet 100% fit en deed enkel mee om de andere dames niet in de steek te laten. Ook de andere Rammers deden het voortreffelijk, ga de resultaten maar bekijken.
Gisteren was het een leuke dag. In de voormiddag ben ik een vriendinnetje gaan bezoeken bij ons in Nieuwenrode. In de namiddag een kleine wandeling met Julie en mama. Om 16h00 naar de training in de manège. Ik mocht op een groot paard rijden maar het had niet veel zin , ik kreeg ze moeilijk in galop. Na de paardentraining vlug iets eten en weg naar de training op de Nekker. Julie ging ook mee en onderweg pikten we Lennert op. Jo en Thijs waren er ook en Laura en Brent kwamen ook toe. Dat kon niet anders dan een leuke training worden en dat werd het ook. Wij begonnen eerst bij Bruno met een oefening op de horden. Dan met André een light-versie van het parcours van de vorige weken. Aangekomen op de piste deden we een 400m. Uiteraard beschouwen wij dit als een wedstrijdje. Ik moest na 250m Jo en Lennert laten gaan. Vooral Jo maakte zeer veel indruk. Ons julie liep ook mee maar kreeg traditioneel haar diesel niet op gang op 400m. Daarna liepen we uit en deden we nog wat versnellings-spelletjes. Wat een leuke training. Na de training had André nog een verrassing. Een CD-Rom vol met foto's van Julie en mij van het afgelopen cross- en pisteseizoen. Ik heb thuis al eens gekeken en er staan echt mooie (vergeten en onverwachte) foto's op. Een fantastische herinnering. Dank u, André. Achter de training kregen we nog een drankje in de kantine en dan moe maar voldaan naar huis. Oh ja, mijn nieuwe schoenen liepen fantastisch maar ze doen wel een klein beetje pijn (nog niet echt ingelopen). Zondag begint het nieuwe cross-seizoen echt met de wedstrijd in Bonheiden. Ik moet 1650m lopen, een heel ander parcours dan vorig jaar. Ik zal iets behoudender en tactischer moeten lopen dan bij de pupillen. Maar een ding zal ik altijd proberen te doen (al was het maar voor de supporters), nl. knallen bij de start om zo direct in de kopgroep te zitten. Ik zal natuurlijk een beetje beter moeten doseren om de laatste 300m nog te kunnen versnellen. Ik ben ook nieuwsgierig hoe mijn concurrenten zullen voor de dag komen.
Vanmorgen ben ik eerst geen trainen in Kapelle bij AWE. Altijd leuk als ons clubje samen is : ik, Laura, Marian, Jo en de anderen. Soms tot grote wanhoop van onze trainers, hihihi. Thuis moest ik eerst wat meehelpen bij het kuisen (mijn kamer, stof afdoen, ....). Daarna kwam de beloning, gaan shoppen met papa. Eerst naar Aries in Kapelle om een nieuw flashy-badpak. Daarna naar Running Mate in Kampenhout. Papa had al enige tijd gezien dat mijn loopschoenen versleten waren en hij wil altijd dat alles piccobello in orde is. We moeten wel altijd zien dat we ons gerief goed behandelen, anders zwaait er wat. We moesten bij Running Mate enige tijd wachten en papa raakte aan de praat met een meneer die voor zijn dochter cross-spikes kwam kopen. Zij was aangesloten als pupil bij VAC. Die meneer kende mij van oa. meetings en had mij vorige week zien lopen in Kapelle. Dat vond ik wel keileuk. Eindelijk was het aan ons. Ik moest op de loopband met mijn, inderdaad, versleten schoenen. Ik was een beetje beschaamd, maar de verkoper zie dat hij liever zulke klanten binnen kreeg. Dan was hij zeker dat er mee gelopen werd. Op de loopband bleek dat praktisch al de functies van mijn schoenen tot niihil herleid waren. Het is wel raar u zelf op die band te zien lopen. Zowel de meneer als de verkoper vroegen of ik ook een sprintster was omdat ik blijkbaar veel op mijn tippen loop. Dat viel papa nu ook op. Misschien is het omdat ik mijn foulee niet kon ontwikkelen op die loopband. Na enig lopen op die band had de verkoper genoeg gezien. Hij ging naar vanachter en kwam terug met twee paar. Ik vond de Asics de comfortabelste. Dit werd bevestigd door de verkoper na nogmaals een sessie op de loopband. Het zijn echt goede en ook mooie loopschoenen. Ik zit al te popelen om ze woensdag in te lopen op de Nekker. Het leuke aan Running Mate is dat je er wordt behandeld als een atleet, zelfs al ben je nog een meisje. Je mening telt echt. Daarna ben ik nog met papa naar Dreamland in Vilvoorde geweest voor reeds mijn Sinterklaas cadeau-tjes. Ah, ja, je denkt toch niet dat ik alleen kuis voor sportgerief. Ik kreeg in Vilvoorde ook nog een ijsje. Die verkoopster begreep mij blijkbaar niet goed en ik kreeg ipv. 1 potje met twee bollen er 2 met twee bollen (stracciatella met discobollen erop). Papa heeft die twee potjes direct samengevoegd en ik ben dan met 4 bollen meegeweest naar de Free Recordshop. Daar keken ze nogal raar op.
Vandaag was het de massacross van AWE in Kapelle-op-den-Bos. Het was fantastisch weer. Ook Bruno was naar Kapelle gekomen, ik voelde mij al direct op mijn gemak. Onze clubgenoten hebben het formidabel gedaan. Noah won zijn allereerste cross (dat zit daa echt in de familie). Bram werd 2de in zijn reeks. Zijn val van in Mechelen is definitief vergeten. Moon werd 2de (als nieuwbaken pupil) na een weergaloze remonte, er kwam een foto-finish aan te pas. Voor Thijs was de afstand iets te kort, Brent liep hier ook een knappe race. Ik liep mijn allereerste wedstrijd bij de miniemen en kwam dan ook enkele atleten van 2 jaar geleden tegen. Als gewoonlijk knalde ik van bij de start en we liepen direct met twee op kop, Marian op enkele meters. Een atlete van Londerzeel was iets te sterk in het 2de gedeelte van de cross en ik werd 2de. Mijn eerste medaille bij de miniemen en dat voor eigen volk. Het was ongelofelijk de lopen in de eigen gemeente en club, ik werd een volledige wedstrijd aangemoedigd. Het was wel een beetje raar om in het AWE-shirt te lopen en niet in het felgroene getrouwe RAM-truitje. Dan kwamen de miniemen jongens, met Jo en Lennert. Jo liet al direct zien dat de Mechelse trainingen, net zoals bij mij, renderen en werd knap 2de. Lennert kon, ondanks een pijnlijke enkel, de 3de plaats veiligstellen. Ons Julie is nu 2de jaars cadet. Ze liep een prachtige wedstrijd en kwam de 1ste ronde zowaar op kop door. Ze moest echter in de slotronde nog 2 atleten laten voorgaan om knap 3de te eindigen. Ik had het voorspeld, dit wordt het seizoen van Julie. Twee medailles voor onze dynastie. Sofie Lauwers won als 1ste jaars junior ook haar 1ste wedstrijd in die categorie. Dan kwam mijn held 1 : André. Hij moest als master opboksen tegen juniors. Ik moet wel zeggen, wegens prijsafhalingsverplichtingen heb ik spijtig genoeg enkel het laatste gedeelte gezien. André liep direct op kop met een andere atleet. In de voorlaatste ronde moest hij die laten gaan en werd hij ook ingehaald door nog een andere atleet. Maar dan : hij hield deze twee binnen een overbrugbare afstand en op 300 m van de meet gebeurde het volgende : André lanceerde zichzelf als een scud-raket en de twee concurrenten stonden precies stil. Die mannen hebben waarschijnlijk nu een verkoudheid van de windstroom die André achter zich liet. Iedereen verstomde van zoveel machtvertoon. Hij eindigde nog met bijna 100m voorsprong op 2 stomverbaasde en niets-ervan-begrijpende jonge gasten. Op 50m van de meet begon André al kushandjes te werpen. Het was fijn om te zien hoe papa en André elkaar vlak na de wedstrijd stevig omarmden. Ik legde ondertussen zo fier als een gieter aan iedereen uit dat dat wel mijne trainer was en dat ik die scud-snelheiden ook op training zie. Stefaan werd na vorige week in Leest opnieuw 2de bij de masters. Van een come-back gesproken. Oh ja, Stefaan is ervan overtuigd dat ik ooit op een internationaal podium zal terechtkomen en leert mij dan ook elke keer dat hij mij zie de Brabançonne aan. Ik kan nu toch al iets neuriën. Dan kwam held 2 : Kjell bij de seniors over een afstand van 5500m of 5 ronden. Kjell schoot zijn scud-raket al af vanaf de eerste meters en degradeerde de tegenstand tot simpele meelopers. De snelheid van die raket werd 5 ronden aangehouden. Wederom ongeloof bij de mensen in Kapelle en wederom heb ik aan iedereen duiding en toelichting gegeven over deze held. Kjell was al gedoucht als de rest aankwam. Kjell vertelde aan papa dat hij niet echt goed was. Dat belooft voor de crossen wanneer hij in topvorm zal zijn. Ook Ewoud (die met de trein was gekomen) liep een schitterende wedstrijd, 7de. Voort wil ik ook respect tonen voor onze trainers die bijna allemaal meededen met bijna geen training in de benen. Vooral Kris liep in de schaduw van Kjell een fantastische wedstrijd. Het was een zeer toffe dag waar al mijn club-vriendinnen aanwezig waren : Laura, Maria, Ina, Ann-Sofie, Hannelore, Elle-Mieke enz... Ook heel plezant was de speaker van dienst, onze voorzitter van de AWE, Marc Lauwers. Wat een inspiratie en vakkennis. De mensen van Londen 2012 waren daar al om te komen scouten.
Na de laatste succesvolle meeting in Nijvel is de spanning een beetje weggevallen. Ik vind het zo leuk mijn naam te zien staan op de site van RAM bij de clubrecords. Nochtans ben ik goed mijn conditie aan het onderhouden. Woensdag op de Nekker bij André en donderdag in Kapelle op de AWE (dat rijmt). Ik wil dan ook geen slecht figuur slaan op mijn eerste veldcross als miniem de 19de oktober op de terreinen van mijn cluppie AWE(zoals Johan Boskamp zou zeggen). Ik weet niet wat ik ervan moet verwachten maar ik ga mij zeker niet verschuilen achter zinnetjes als "ik ben wel pas 1ste jaars hé". Nee, ik ga ervoor en ga me bewijzen in mijn nieuwe categorie. De afstand is maar 850 m dus ga ik er een lange sprint van maken (waarschijnlijk tot grote wanhoop van mijn trainers André en Bruno). Ons Julie doet mee als 2de jaars cadet. Ik zie en voel dat ze een sterk seizoen zal neerzetten. Ze is zo scherp als een Piet Huysentruyt-mes. Spijtig voor Julie is de afstand maar 1100m. Julie komt pas op volle snelheid na 2000 m. Ik ben er evenwel zeker van dat ze na een paar trainingen op de Nekker ook explosief zal zijn vanaf het begin. Dat zal vonken geven. Ook mama zal meedoen en onze papa houdt de bar overeind. Volgens wat ik lees zal Moon er zijn groot wederoptreden doen in ook een nieuwe categorie, de pupillen. Op Els haar blog las ik dat er vroeger als afsluiting van het zomerseizoen uurlopen werden georganiseerd. Een uur lopen op de piste en dan zien hoever je komt. Dat lijkt me wel leuk. Misschien moeten we dat eens organiseren op de Nekker i.p.v. een training. Ik zal er zeker zijn. Ook kreeg ik leuk nieuws te horen, vorige zondag, op de manège. Ik promoveer van de beginners naar de half-gevorderden. Dat betekent les nu woensdag van 16h00 tot 17h00. Dan vlug naar huis, een beetje eten, en dan vliegensvlug naar de training op de Nekker. Volgend week-end gaan we op week-end met AWE. Vorig jaar was dit keitof. Zondag moeten we wel al 's morgens vertrekken omdat we naar het feest moeten ter gelegenheid van het 50-jarig jubileum van Oma en Opa. Oh, ja, ik heb een nieuwe hobby : thuis en op school alles onveilig maken met mijn Diabolo. Hieronder op de foto zie je het podium van de scholenveldloop. Het leuke is dat het podium is gevuld met 2 van mijn beste vriendinnen, en niet van de minste op sportgebied. Laura (links) is de Belgisch kampioene hoogspringen en Lisa (rechts) stond al meermaals op het podium in het zwemmen op Belgische kampioenschappen. U zal ook opmerken dat mijne School T-shirt op de groei is gekocht.
Julie was meegegaan naar de training gisteren op de Nekker. Ze is zich volop aan het voorbereiden op het veldloopseizoen. Het was weer eens een toffe training. Een gemotiveerde groep, een goede opwarming en een 6-minutenloop op de piste. Spijtig werd de training tweemaal onderbroken door een sub-tropische regenbui. Voor de training kreeg ik van iedereen felicitaties voor mijn clubrecord. Een kus van André (ook omgekeerd voor zijn fantatische titel), felicitaties van Lies, Hilde Luytens, andere atleetjes dit de website bezochten en het zo weten,........ Zeer leuk. Nieuws van de ziekenboeg : Moon nog steeds niet paraat en Bruno genezen.
Kroniek van een memorabele dag. Deze morgen was mijn verkoudheid al iets beter maar nog steeds een beetje slap en neusproblemen (altijd maar snuiten). Redelijk vroeg al naar de speelgoedwinkel, ik keek al lang uit naar een manège van Playmobil. Ons mama was gisteren gaan zien maar vond het te duur maar na topoverleg en tussenkomst van papa heb ik het toch gekregen. Om 12h00 afgesproken met Laura en Johan Smeyers aan de spoorweg te Kapelle-op-den-Bos om naar een van de belangrijkste meetings (officieus BK) te gaan in Nijvel. Mijn allerlaatste wedstrijd als pupil. Bruno reed met ons mee en kwam met de trein toe om 12h12. Laura en ik speelden aan het perron ontvangstcomité. Bruno was snipverkouden maar wou toch abslouut mee om ons te begeleiden, waarvoor onze absloute dank. Om ecologische redenen besloten we met 1 wagen te rijden. Ginder aangekomen ons direct ingeschreven. Wat een mooi stadion en gevulde tribunes. Laura deed mee aan het hoogspringen en ik aan de 60m horden en misschien met veel geluk aan de 1000m (1ste reserve). We warmden ons op op een bijveld waar geen horden aanwezig waren. Bruno wou abslouut met mij trainen op de horden (15 min. waren genoeg, zei hij) en beloofde dan een verbetering van mijn PR (12.60). Wij dus naar de echte piste waar Bruno direct wat horden klaarzette. Ik moest 4 stappen nemen tussen elke horde maar gezien mijn passen werd dit aangepast tot 3. Papa zei dat ik altijd trippelde bij mijn 1ste horde en Bruno zei direct "geen startblokken dus". Met de minst goede tijd moest ik starten in baan 6 van reeks 1. Ik liep deze reeks in 12.13 en werd 3de (ondanks afgeleid door een vallend meisje). In totaal werd in 8ste op 18. Bruno dacht dat dit een clubrecord was, na nazicht 's avonds thuis bleek dit ook zo te zijn. Dus CLUBRECORD op de 60m horden. De vorige besttijd was van in 2002 en gelopen door Sofie Lauwers. Sofie is een van de beste scholieren in België, nog altijd aangesloten bij onze club en iemand naar wie ik wel opkijk. Dit record valt echt uit de lucht en is helemaal te danken aan onze supertrainer Bruno. Om 15h45 was de 1000m waarvoor ik 1ste reserve was. De inschrijvingen werden normaal afgesloten om 15h15. Om 14h45 was er 1 meisje nog steeds niet komen opdagen (iemand met een tijd van 3.32, mijn besttijd was beter). We moesten om 15h15 terugkomen. Het meisje was nog steeds niet komen opdagen en de organisatie wou nog wachten. Papa zei iets van dat dat niet kon "regels zijn regels". Om 15h20 het verlossende antwoord, ik mocht starten. Vlug mijn spikes aan en nog een beetje opwarmen en naar de start. Bruno zei nog vlug dat ik niets moest en altijd afwachtend diende te lopen. Ik diende al 1ste reserve helemaal bovenaan op de 18de plaats te starten. Wat een snelheid in deze race zeg, de 18 besten van België. Ik liep op een bepaald moment 17de om na een eindspurt 12de te eindigen. Bruno had met zijn chronometer opgenomen en dacht +/- 3.28 wat het clubrecord zou zijn. Na minutenlang bang afwachten hing de uitslag uit. Johan was er als eerste bij en riep mijn tijd uit 3.28.40, het CLUBRECORD was binnen, eindelijk. Daar had ik echt een heel jaar hard voor gewerkt, ik ben echt ongelofelijk blij. Het vorige record van 3.29.20 dateerde van in 1992 en werd gelopen door Els Staut. Laura was ondertussen bezig aan het hoogspringen. Haar vorige beste sprong was 1.37 waarmee ze PK werd. Nu sprong ze over, hou u vast, 1.49m en werd aldus Belgisch Kampioen. Wat een prestatie en een verbetering van haar eigen clubrecord met 12 cm. Vorige week sprong ze nog 4.01 ver, ook een clubrecord. Samen hebben wij, met ook de 4x60m, 6 clubrecords op onze naam. Sven werd fantastisch 4de in het hoogspringen en 3de in de kogel. We waren maar met 3 van RAM maar we hebben wel gepresteerd. We hebben dikwijls aan Moon gedacht, zijn plaats was daar maar een blessure besliste er anders over. Mijn grote welgemeende dank en ook deze van Laura gaat naar Bruno, wat een motivator en wat een kennis van zaken. Hij neemt ook steeds de druk weg. Ook dank aan papa die er een heel seizoen in geloofde (uren hebben wij wedstrijden geanalyseerd) en mij steeds met veel plezier naar de trainingen en de wedstrijden bracht. Papa sms-te naar André dat ik het clubrecord had. In de wagen kregen we een sms terug van André : " fantastisch, geef haar een dikke kus van haren trainer". Bruno moest er mee lachen. In dezelfde sms zei André dat hij Vlaams kampioen was geworden met een straat voorsprong. Ik had niet anders gedacht. We hebben Bruno dan thuis gebracht in het mooie Mechelen. Hij was echt snipverkouden. Ik wens ook vele anderen te bedanken (Kjell voor de aanmoedigingen, Els voor haar Blog-steun, Johan voor de wetenschappelijke theorieën, mama omdat ze mijn mama is, Julie die nooit jaloers is, Lies, Christine, .....) maar zeker en vooral Bruno (en Karolien en trainers van AWE) ,André, Moon en Jo voor hun vriendschap. Johan wou volgende week met Laura naar een meeting in Lommel, met hoogspringen en 60m horden. Laura zou dit laatste record misschien kunnen kloppen. In de loop van de avond kregen we een sms van Johan "wat denk je, de kers staat op de taart en de prijzen zijn mooi verdeeld, geen meeting in Lommel". Dit vind ik fantastisch, er moet geen zware concurrentie zijn tussen vriendinnen. Nu ga ik het iets kalmer aan doen en op 19 oktober mijn eerste wedstrijd bij de miniemen, onze eigen AWE-cross. Morgen ga ik met veel plezier paardrijden.
PS : Bruno heeft aan papa verklapt dat hij een verborgen agenda heeft voor mijn toekomst (binnen de 3-4 jaar) in de atletiek. Ik zie het ook wel zitten.
Vanmorgen ben ik opgestaan met keel-, neus- en hoofdpijn. Ik ben wel naar school gegaan maar het is erger geworden. Toen ik thuiskwam heb ik mij bij oma direct in de zetel gelegd. Ik ben dus niet naar de training kunnen gaan. Spijtig, want ik had graag nog op de horden geoefend. Maar het ging echt niet. Johan (papa van Laura) had ook al een sms-je gestuurd met de boodschap "vandaag niet trainen en vroeg in bed". Die raad zal ik opvolgen en dankzij de goede zorgen van mama kom ik er wel door. Want , morgen is er de meeting in Nijvel. Ik doe mee aan de 60 m horden en ik ben dankzij de mailtjes van Bruno naar de organisatie alsnog 1ste reserve voor de 1000m. Dat wordt ginder in spanning afwachten of er al dan niet iemand afvalt. Papa heeft mij ook al opgepept en zei "als je in topconditie bent, ben je breekbaar en vatbaar voor kleine ziektes". Waar haalt hij dat nu weer vandaan ! Oh, ja succes dit week-end, André !
Ik ben Eline
Ik ben een vrouw en woon in Nieuwenrode () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 09/05/1997 en ben nu dus 28 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Atletiek, paardrijden, skieën.
