mijn leven na eierstokkanker

Inhoud blog

	Pensioencommissie
	oordelen van de omgeving
	uit mijn cocon
	ontgoocheld in mezelf
	Dag Annie, het ga je goed!

Zoeken in blog

Beoordeel dit blog

Willekeurig Bloggen.be Blogs

fotojohan
www.bloggen.be/fotojoh

Beoordeel dit blog

mijn leven na eierstokkanker

09-07-2013

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

De scan

11 oktober 2012

De oncologe vond dat het tijd werd om een jaarlijkse controle te doen. Een volledige scan van het lichaam.
Het was alweer meer dan een jaar geleden sinds de diagnose gesteld werd. En toch voelde het niet zo.
Wanneer ik terugkeek dan zag ik eigenlijk een grote warboel. Een grote kluwen van garen die ik maar niet ontrafeld kreeg. Er was zoveel gebeurd in dat ene jaar.

De week voor de bewuste scan kwam een collega op bezoek. Zij was èèn van de weinige mensen die echt naar me luisterde. Het was ook heel gemakkelijk voor mij om me bij haar echt te tonen wie ik was, met mijn verdriet. Ik durfde te wenen en vertelde mijn angsten. Nadien voelde ik me wat beschaamd, maar ik moet ook bekennen dat het me goed deed.

Diezelfde week kreeg ik ook meer last van mijn adem. Ik voelde ook wat druk en pijn op mijn borst. En ja, de dag voor de scan kwam het angstmonster plots weer tevoorschijn en greep me onverwacht bij de keel. Het spuwde gedachten als: 'het is zover', 'uitzaaiingen', 'longkanker', en ik liet me meedrijven op de golven van angst. Ondertussen probeerde ik heel fel om boven te blijven.
En net als de vorige keer lukte het me na een tijdje om alles weer mooi achter het scherm te duwen en opgelucht adem te halen.

De dag zelf probeerde ik terug op automatische piloot door te komen.

Eerst stapte ik naar de onco-afdeling, daar moest ik wachten, dan vlug 'poortje' laten spoelen voor ik naar de scan ging. Daar eerst een papje drinken, op de scantafel, product in poep ( heel vervelend :ç), dan infuus in arm, product erin, en onder de scan.
Het was een heel emotionele dag: het wachten, de scan, de geuren, de spanning,..

Ik stapte naar buiten, ademde heel diep in en uit en ging weer naar huis. En dan was het wachten.
Als ze die week niet belden, was alles in orde. Gelukkig kon ik alles in een vat stoppen en zat het deksel er goed op, zodat ik er die week niet teveel kon aan denken.

Niemand belde.

Het leven kon weer verder gaan.

Geef hier uw reactie door

Uw naam *
Uw e-mail
URL
Titel *
Reactie *
	Persoonlijke gegevens onthouden?
(* = verplicht!)

Reacties op bericht (0)

Over mijzelf

Ik ben een vrouw van 46 jaar. Ik ben getrouwd en heb 2 dochters.

In 2011 kreeg ik te horen dat ik eierstokkanker had. Mijn leven werd even op pauze gezet.
Erna begon een zoektocht. Stap voor stap ging ik door de verschillende fases van ontkenning, verdriet en angst.

Nu, in 2013, kom ik tot het besef, dat de zoektocht nog maar net begonnen is. Een zoektocht naar mezelf en naar mijn nieuwe toekomst. Ik heb mijn gevoelens teveel opzij gezet en opgesloten in vaten. In deze blog ga ik stap voor stap terug van toen naar nu en ga ik op zoek naar mijn emoties.

Archief per week

	11/11-17/11 2013
	21/10-27/10 2013
	14/10-20/10 2013
	07/10-13/10 2013
	30/09-06/10 2013
	16/09-22/09 2013
	02/09-08/09 2013
	26/08-01/09 2013
	19/08-25/08 2013
	12/08-18/08 2013
	05/08-11/08 2013
	29/07-04/08 2013
	08/07-14/07 2013
	01/07-07/07 2013
	24/06-30/06 2013
	17/06-23/06 2013
	10/06-16/06 2013
	03/06-09/06 2013
	27/05-02/06 2013
	20/05-26/05 2013
	13/05-19/05 2013
	06/05-12/05 2013

E-mail mij

Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

Gastenboek

Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

Blog als favoriet !

Klik hier
om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

Categorieën

Blog tegen de wet? Klik hier.
Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs