Ik lees heel graag. Altijd al gedaan. Dus liet ik G. de eerste week na de operatie boeken meebrengen. Ik dacht: ' nu heb ik tijd genoeg om te lezen'. Maar het lukte niet. Na enkele zinnen wist ik niet goed meer wat ik juist gelezen had, waar ik zat, laat staan dat ik de personages uit mekaar kon houden. Al die tijd bleef ik volhouden en probeerde ik het opnieuw. Ik probeerde hulpmiddeltjes zoals lijstjes waar ik alles opschreef en kaartjes die ik steeds een regel verder schoof.. ,maar het bleef moeizaam gaan. Het was iets wat ik ook regelmatig hoorde bij andere kankerpatiënten: concentratieproblemen.
Ik had het ook moeilijk wanneer ik meerdere dingen tegelijk moest doen. Geen idee of dit ook een restverschijnsel kon zijn van operatie of chemo.
Ik leg alles op de rolband in de supermarkt. Het is mijn beurt al en de winkelierster staat ongeduldig te wachten. Ik voel de stress door mijn lijf gieren en probeer wat vlugger uit te laden. De vrouw achter me ziet het gebeuren en zegt lachend: 'doe maar rustig hoor'. Ondertussen ben ik aan het denken: ik moet mijn winkelkaart nog nemen, mijn bonnetjes afgeven, een kartonnen doos nemen,.. De winkeljuffrouw haalt me uit mijn overpeinzingen: 'u mag een gratis opbergdoosje nemen omdat u 2 stuks gekocht hebt.' Ook dat nog, maar ik denk aan de dochter, die dit wel leuk zou vinden, en ga op zoek. De mevrouw achter me zegt nog vlug: 'doe maar op je gemak hoor! ' Ik vraag me af of het zo fel aan me te zien is. Nadat ik het doosje gevonden heb, ga ik vlug een kartonnen doos halen om mijn boodschappen in te leggen. Ondertussen is bijna alles al afgerekend en begin ik na te denken dat de blikken best eerst in de doos gaan. En de chips laatst. Ik zucht even en gooi er maar alles in, ondertussen vragend of ik nog wat extra geld kan afhalen. Daar sta ik dan: met mijn kaartjes, geld, portefeuille in de hand, me afvragend wat ik nu allemaal nog moet doen. Mijn denken blokkeert. Ik leg alles gewoon op de doos en stap zo naar de auto. En verwonder me er weer over hoe zoiets simpel als winkelen, zo moeilijk geworden is. Voorlopig blijf ik maar even weg uit een winkel! ;)
Wat wel lukte was bladeren in tijdschriften en kleine stukjes lezen. Ik kreeg roddelboekjes van vrienden, en was weer helemaal mee :) In de bibliotheek nam ik ook boeken mee over kanker en voeding. Ik wilde niet zomaar alles geloven, maar het viel me toch op dat dezelfde voedingsmiddelen in verschillende boeken vernoemd werden: groene thee, kolen, broccoli, kurkuma, ui, bessen ... Boeiend vond ik ook het boek 'Eten tegen kanker - Dr. Richard Beliveau en Dr. Denis Gingras' dat een duidelijk overzicht gaf met recepten erbij. Door mijn voedselintoleranties was het niet altijd mogelijk om alles te eten, maar toch probeerde ik enkele dingen in mijn dagelijkse voedingsgewoontes te stoppen. Zoals mijn moeder steeds zei: doet het geen goed, het kan ook geen kwaad!
Reacties op bericht (0)
Over mijzelf
Ik ben een vrouw van 46 jaar. Ik ben getrouwd en heb 2 dochters.
In 2011 kreeg ik te horen dat ik eierstokkanker had. Mijn leven werd even op pauze gezet. Erna begon een zoektocht. Stap voor stap ging ik door de verschillende fases van ontkenning, verdriet en angst.
Nu, in 2013, kom ik tot het besef, dat de zoektocht nog maar net begonnen is. Een zoektocht naar mezelf en naar mijn nieuwe toekomst. Ik heb mijn gevoelens teveel opzij gezet en opgesloten in vaten. In deze blog ga ik stap voor stap terug van toen naar nu en ga ik op zoek naar mijn emoties.
