Wenen  naar Brussel.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Deze vlucht was ook met Austrian Airlines, maar dan wel met een 737 (een kleiner toestel).

De dame die ons verwelkomde op het vliegtuig had hetzelfde karnaval pakje aan, maar was zeer vriendelijk.

Ragna had weeral commentaar: Is die business, die stoelen staan tegen elkaar… Hallo jongedame, dit is business en je mag blij zijn dat je hier zit. De meeste mensen zitten achteraan en hebben iets minder plaats’

Uiteindelijk was ze pas tevreden toen ze op de eerste zij mocht zitten.

Na een voorspoedige vlucht kwamen we dan op tijd aan in Brussel. Tot onze grote verwondering was de bagage er in gelukt om bij al die overstappen geen enkele vlucht te missen.

30 uur zijn we onderweg geweest… maar de tijd is voorbij gevlogen!

Eens we onze valiezen hadden stoven door de aankomsthal naar de taxi’s.

Tot we plots weren ingehaald door Den Bomba. Annick haar vader had het niet kunnen laten om toch naar de luchthaven te komen en ons te verwelkomen.

Ragna is dan met hem naar huis gereden en Annick en ik zijn met de taxi naar Wemmel gereden om mijn firma wagen op te halen.

Het eerste dat ons opviel was de snelheid van de chauffeur. Ik dacht dat je 120 mocht op de autosnelweg, vlotjes deed die gast 140-150. Effe terug wennen aan de Belgische gejaagdheid.

Op de parking aangekomen stond er een Kia, ja een Kia met 3 deuren… niet dat ik denk dat Kia slecht is, maar ik had een Alfa Romeo of een Mercedes B verwacht… De taxi chauffeur was duidelijk geamuseerd door mijn reactie, maar daarna was het mijn beurt om te lachen. In het gebouw lag een enveloppe met instructies voor de wagen: ‘Bruine Alfa aan de overkant van de straat’. Dus toch geen Kia maar iets anders dat verstop stond achter de bomen.

Daarna snel naar huis.

Een we de oprit opdraaiden en uitstapten hoorden we van achter de haag ‘Zijn jullie thuis’? Ja, de buren hadden ons net horen aankomen, en dan een babbel, daarna kwamen er ander buren bij, en nog andere, en nog,… Ik weet niet hoelang we daar gestaan hebben, waar het was tof om zo thuis te komen. Wat een toffe buurt!

Een binnen bleek dat de nieuwe nummerplaten al op Annick haar auto hingen en dat, tot groot jolijt van Ragna, de trampoline al gemonteerd was.

De tuin was picco bello in orde, zalig om zo thuis te komen.

In de namiddag ken ik dan de dozen bij Annick haar ouders gaan halen die we met de luchtvracht opgestuurd hadden.

Bij één van die ritten ben ik langs de motorfietsen winkel gegaan om een nieuwe batterij voor mijn motorfiets te halen. Tja er zij prioriteiten in het leven.

Daarna alle dozen en valiezen uitpakken de woonkamer lag bomvol souvenirs. Wat hebben wij allemaal meegebracht. Gelukkig dat we een luchtvracht hebben kunnen regelen, dit hadden wij nooit kunnen dragen.

’s Avonds zij we dan naar het frituur gereden om nog eens echte Belgische frietjes met mayonaise en een satéke en viandelle met andalouse sous te eten…Lekker.

Daarna zijn we naar mijn broer zijn nieuwbouw gaan kijken. Tegen 21:00 waren we dan terug thuis en alle 3 doodmoe.

We waren net 30 uur onderweg geweest, een drukke dag achter de rug met uitpakken.

Maar die laatste uitstap was ideaal om ons toch te verplichten om niet te vroeg in bed te kruipen. Hoewel ons plan om jetlag te voorkomen goed was, waren we alle drie toch wakke om 3 uur ’s nachts. Ragna vroeg dan of ze haar wekker mocht zetten om 6 uur omdat ze de poes bij de buren wou gaan halen.